ความเดิม

ทริปนั่งรถบัส รถไฟ จากกรุงเทพฯ ปลายทางที่ฮ่องกงของผมเริ่มต้นเมื่อตอนเย็นของวันเสาร์ที่ 19 พฤศจิกายน 2554
ผ่านเวียงจันทน์ ฮานอย ฮาลองเบย์ ซาปา หนานหนิง กุ้ยหลิน กวางโจว เซินเจิ้น จนถึงปลายทางที่ฮ่องกงครับ

____________________________________

ติดตามตอนก่อนหน้านี้ได้ที่นี่ครับ

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 01 หมอชิต เวียงจันทน์
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11434910/E11434910.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 02 เวียงจันทน์ถึงฮานอย รถบัส 26 ชั่วโมง
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11435357/E11435357.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 03 ฮาลองเบย์ เย็นสุดใจ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11439410/E11439410.html

วันที่ 5 – พุธ 23 พฤศจิกายน 2554
วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่เราอยู่ที่ฮานอย แต่เรายังไม่ได้เที่ยวตัวเมืองฮานอยเลยสักครั้ง ก็เป็นคิวของวันนี้ล่ะครับ
กำหนดการของเราคือ ต้องเดินทัวร์ฮานอยในตอนเย็น เพราะว่า เรามีคิวต้องเดินทางโดยรถไฟตอน 20:35 น. ไปลาวไกเพื่อต่อไปยังซาปา ครับ
ผมเป็นคนชอบเดินครับ เพื่อนอีกสองคนก็เช่นกัน ไปเมืองไหนต้องขอทัวร์แบบ Walking Tour สักครั้งหนึ่ง วันนี้เราไปตามเส้นทางนี้ครับ

วันนี้เราตื่นสายกันเล็กน้อยถึงปานกลางเนื่องจากความเหนื่อยที่สะสมมานานหลายวัน หลังจากทานข้าวเช้าและ Check-out เสร็จ เวลาประมาณ 10:30 น. เราก็เริ่มออกเดินทาง จากถนน Hang Be ครับ

ที่ฮานอยนี่ จะมี Gallery ขายภาพมากมายครับ เรียกว่าพบได้ทั่วไปเลย

ถนนบางสายก็โล่ง

บางสายก็รถเยอะมากครับ เราเลี้ยวมาตามถนน Hang Bac เป็นเส้นหลักเส้นหนึ่งของ Old Quarter เลย

แกะตราปั๊มกันตรงนี้เลย

วัดหรือศาลเจ้า

ที่ฮานอยจะพบกับวัดไม่บ่อยเท่าไหร่นะครับ เพราะคนฮานอยกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ยอมรับว่าตนเองไม่มีศาสนา เนื่องจากปกครองด้วยลัทธิคอมมิวนิสต์นั่นเอง

ผ่านหน้า Prince 79 โฮสเทลชื่อดัง

จากนั้นเราเลี้ยวเข้าถนน Hang Ngang เป็นถนนสายตรงครับ ถ้าเป็นวันเสาร์อาทิตย์จะปิดถนนเป็นถนนคนเดิน (ในแผนที่ว่างั้นครับ)

เดินไปเรื่อยๆจะเจอกับถนนตงส่วน และตลาดตงส่วนครับ เป็นตลาดค้าส่งที่ใหญ่ที่สุดในฮานอยเลยมั้ง ของที่นี่จะขายราคาส่งแบบสำเพ็งบ้านเรา แต่สินค้ามีความหลากหลายมากครับ วันนี้เรายังไม่ช็อปครับ เพราะมีเวลาอีกหลายวัน

เดินมาเจอทางแยกครับ เราอยู่ที่แยกตัดกับถนน Hang Dau เราต้องข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม

การจราจรที่วุ่นวายทำให้ช่วงแรกเรากลัวการข้ามถนนมากครับ แต่หลังจากนั้นเราได้เรียนรู้เทคนิคว่า ถ้าจะข้ามถนนที่ฮานอย ให้เดินข้ามไปเลย ด้วยความเร็วคงที่ จะชะงักหยุดๆไม่ได้ แล้วรถที่วิ่งมาจะหลบเราเอง ลองทำตามนี้แล้วเราจะข้ามถนนได้อย่างปลอดภัยอย่างไม่น่าเชื่อครับ (แต่นำเทคนิคนี้ไปใช้ที่เมืองไทยไมได้นะครับ คนไทยในเวียดนามฝากเตือนมาครับ)

เราเดินมาตามถนน Hang Dau เจอกับรถเมล์ของเมืองฮานอย รถเมล์ที่นี่จะเป็นสีนี้ไปเสียหมดครับ ค่าโดยสารก็ถูกมาก ตั้งแต่ 3,000 ดอง จนถึง 5,000 ดอง แต่ต้องรู้จักจุดขึ้นลงรถให้ดีครับ ไม่เช่นนั้นอาจจะหลงได้ ก่อนไปเราเตรียมแผนที่เส้นทางรถเมล์ของฮานอยไว้ด้วยครับ แต่วันนี้ยังไม่พร้อมจะขึ้น ขอเดินเที่ยวก่อนดีกว่า

เดินมาเจอกับสวน Vườn hoa Hàng Đậu‎ มีอนุสาวรีย์รำลึกถึงทหาร

ร้านตัดผมข้างถนน พบเห็นได้ทั่วไป

เจอน้องหมาแล้ว ที่เวียดนามนี้หาน้องหมาได้ยากมากครับ สุนัขจรจัดนี่เรียกว่าไม่มีเลย สุนัขเลี้ยงจะเป็นพันธุ์เล็กๆเสียมากกว่า

เดินเลาะไปตามถนน Quan Thanh เจอร้านแว่นครับ ได้ราคา 80,000 ดอง สวยทีเดียว แต่คนขายมีฝีมือช่างด้วย ซื้อเสร็จมีบริการดัดขาแว่นให้พอดีกับหน้าให้ด้วยครับ เยี่ยมจริงๆ ซื้อแว่นครั้งนี้ใช้ภาษามืออย่างเดียวเลยครับ

ออกเดินทางกันต่อ ลัดเลาะมาตามถนน Dang Dung แล้วเราก็เจอกับทะเลสาบ Ho Truc Bach ครับ เป็นทะเลสาบเล็กที่อยู่ติดกับทะเลสาบใหญ่

บรรยากาศร่มรื่นทีเดียว

เดินเลาะมาตามริมทะเลสาบ มีตึกสูงเป็นฉากหลัง

มีบริการเรือเป็ดให้เช่าด้วยนะครับ ค่าบริการ 80,000 ดองต่อชั่วโมง

จากนั้น เราเดินไปเจออีกทะเลสาบหนึ่งครับ คือทะเลสาบตะวันตก เป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ ทอดยาวไปสุดลูกหูลูกตาเลย เราใช้เวลาที่นี่ไม่มาก ก็เดินต่อ มุ่งหน้าเข้าเมืองครับ เจอกับสวน Vuon hoa Ly Tu Trong‎

ตรงข้ามกับสวน เป็นวัดกวานแถ่งห์ (Chùa Quán Thánh‎) เป็นวัดชื่อดังแห่งหนึ่ง ตามข้อมูลคือสร้างในสมัยราชวงศ์หลี ภายในมีระฆังสำริดขนาดใหญ่ และรูปปั้นของเตริ่นหวูครับ

แล้วเราก็เลี้ยวเข้าถนน Hung Vuong อันเป็นถนนที่จะนำไปสู่สถานที่ท่องเที่ยวครับ ไม่ว่าจะเป็นทำเนียบประธานาธิบดี สุสานโฮจิมินห์ พิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ครับ

สำนักงาน van phong TWDCS Vietnam ครับ (Google Map บอกมา)

ด้านหน้าของทำเนียบประธานาธิบดีครับ ไม่เปิดให้คนทั่วไปเข้าชมครับ

เจอแล้วครับ สุสานโฮจิมินห์ อนุสรณ์สถานเพื่อรำลึงถึงรัฐบุรุษแห่งชาติเวียดนาม
ด้านหน้าสุสานเป็นส่วนที่เรียกว่า จัตุรัสบาดิงห์ เป็นสถานที่ที่ท่านโฮจิมินห์อ่านคำประกาศอิสรภาพให้กับเวียดนาม เมื่อปี 1945 ครับ

ยิ่งใหญ่จริงๆ แม้ตอนแรกท่านโฮจิมินห์จะสั่งว่าให้จัดพิธีศพแบบเรียบง่ายตามประเพณีของชาวเวียดนาม แต่ทางการต้องการแสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของรัฐบุรุษผู้นี้ จึงได้สร้างสุสานที่ยิ่งใหญ่แบบสุสานของเลนิน ผู้นำรัสเซียเข้าสู่ยุคคอมมิวนิสต์ครับ ภายในบรรจุร่างของอดีตประธานาธิบดีเวียดนามผู้ล่วงลับ รักษาเอาไว้ในโลงแก้วอย่างดี ใช้น้ำยาพิเศษอาบศพให้คงสภาพเดิมด้วยครับ

สมเกียรติท่านผู้นำผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ

คาดว่าช่วงเดือนนี้เป็นช่วงปิดสุสานครับ เราเข้าไปชมข้างในไม่ได้
เราเข้าไปใกล้เกินกว่าเส้นนี้ไม่ได้นะครับ

เดินตรงมาเรื่อยๆ จะเห็นทางเลี้ยวไปยังพิพิธภัณฑ์ลุงโฮครับ

ทางเข้าด้านหน้าของพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ เป็นพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงเกี่ยวกับเรื่องราวของท่านผู้นำ รวมถึงภาพถ่ายของเหล่าทหารกู้ชาติและการสู้รบในสมัยสงครามเวียดนามครับ

น่าเสียดายที่เรามาผิดเวลาไปหน่อย พิพิธภัณฑ์กำลังปิดพักเที่ยงอยู่ครับ (เรามาตอนบ่ายโมงกว่าๆ)

พิพิธภัณฑ์ลุงโฮเปิดทุกวันครับ เวลา 8:00-11:30 น. แล้วปิดพักเที่ยง เปิดอีกที 14:00-16:00 น. ครับ ยกเว้นวันจันทร์กับวันศุกร์ที่ไม่เปิดช่วงบ่ายครับ

ธงใหญ่ๆด้านหน้าพิพิธภัณฑ์

คล้ายๆว่ามาถ่ายรูปแต่งงาน หรือไม่ก็รูปสำเร็จการศึกษา

ผมเดินตามหาบ้านพักเก่าของลุงโฮครับ หาไม่เจอสักที

แต่อย่างน้อยก็ได้ถ่ายรูปในมุมด้านหลังของสุสานโฮจิมินห์ครับ

ในเมื่อหาไม่เจอก็ถอนทัพครับ แล้วมาถ่ายรูปกับเจดีย์เสาเดียว หรือศาลเจ้าแม่กวนอิมแทน รั้วอยู่ติดกับพิพิธภัณฑ์ลุงโฮเลยครับ ตามตำนานเล่าว่า พระเจ้าหลีไทโต กษัตริย์พระองค์หนึ่งของเวียดนามกำลังกลัดกลุ้มเพราะไม่มีทายาทสืบราชบัลลังก์ จากนั้นทรงพระสุบิน(ฝัน)เห็นเจ้าแม่กวนอิมนั่งอยู่บนใบบัวยื่นเด็กมาให้ จากนั้น พระองค์ก็ได้รัชทายาทสมพระทัยครับ จึงได้สร้างเจดีย์เสาเดียวไว้สักการะเจ้าแม่กวนอิมตั้งแต่เกือบๆพันปีที่แล้วครับ (ข้อมูลจากพี่วุฒิพี่เคทครับ)

เราออกเดินทางต่อเพื่อไปหาข้าวเที่ยงครับ เดินไปตามถนน Ong ich Khiem ปรากฏว่ามาเจอร้านเค้กร้านนี้โดยบังเอิญ

อยากบอกว่า เค้กถูกมากครับ เริ่มต้นเพียง 10,000 ดองเท่านั้นเอง แถมรสชาติใช้ได้เลยทีเดียว

เค้กเรียงรายเต็มไปหมด เลือกไม่ถูกเลย

อย่างชิ้นนี้ก็แค่ 10,000 ดองเท่านั้น ใครสนใจก็ไปอุดหนุนกันได้ครับ

หลังจากหาที่นั่งทานเค้กที่สวนใกล้ๆเรียบร้อย เราก็เดินทางต่อครับ เราเข้าใกล้สนามกีฬาของเวียดนามเข้าไปเรื่อยๆแล้ว เห็นได้จากร้านขายอุปกรณ์กีฬาเริ่มหนาแน่น

แต่เราไม่เข้าไปดูสนามกีฬาครับ เราเลี้ยวไปตามถนน NGUYEN THAI HOC ถนนเส้นหลักสายหนึ่งของฮานอย เพื่อมุ่งหน้าไปยังวิหารวรรณกรรม หรือวัดวันเหมียวครับ

เดินมาเรื่อยๆ ไม่หยุดนิ่ง

Gallery ที่รายเรียง

รถเยอะจริงๆ ขอบอก

แล้วเราก็เจอครับ วิหารวรรณกรรม หรือ วัดวั่นเหมียว หรือวัดโพธิ์แห่งฮานอย
แต่เรายังหาทางเข้าไม่เจอ

เดินต่ออีกนิด ไปหาทางเข้า

เดินตามกำแพงวัดไปเรื่อยๆ ท้องเริ่มร้อง เรามองไปเห็นร้านนี้ครับ Pho 24 (เฝอ 24) ตัดสินใจฝากท้องที่นี่ละกัน เห็นจัดร้านสะอาดดี

เข้ามาจึงรู้ว่า ร้านนี้เป็นเฝอร้านดังครับ มีสาขาในต่างประเทศเพียบ

เมนูมีให้เลือกมากมายครับ แต่เมนูเด็ดเห็นจะเป็นเฝอรวมทุกเนื้อครับ ราคาประมาณ 60,000 ดองครับ ผมเช็คดูแล้ว ไม่มีเนื้อเอ๋งครับ ฮา

มาแล้วครับ เราเห็นขนาดของชามแล้วอึ้ง! ใหญ่จริงๆ กล้องผมดูเล็กไปเลย

อิ่มถึงเย็นแน่นอน

อิ่มท้องกันแล้ว ก็เดินทางต่อครับ ในที่สุด เราก็มาเจอทางเข้าของวัดวันเหมียวครับ

ซื้อตั๋วเข้าชมกันก่อน คนละ 10,000 ดองเท่านั้น

ทางเข้า ที่มีคนมาถ่ายรูปมากมาย

วิหารวรรณกรรม หรือวัดวันเหมียวเป็นวัดที่เป็นสัญลักษณ์ของฮานอยครับ สร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าหลีไทตง เพื่ออุทิศให้กับขงจื๊อ มหาปราชญ์ชาวจีนผู้ยิ่งใหญ่ครับ อายุเกือบพันปีแล้ว วัดนี้อยู่ติดโรงเรียนของพวกขุนนางที่เป็นเป็นมหาวิทยาลัยแห่งชาติแห่งแรกของเวียดนามด้วย

สัญลักษณ์ของฮานอย เรามาถึงแล้วนะจ๊ะ

ประดับธงแล้วดูยิ่งใหญ่

เราสังเกตว่า จะมีหนุ่มสาวเวียดนามมาถ่ายรูปในชุดประจำชาติกันมากมาย คาดว่ามาถ่ายรูปในวันสำเร็จการศึกษาครับ เพราะมหาวิทยาลัยนี้ถือว่าเป็นมหาวิทยาลัยแห่งแรกของเวียดนามครับ

แผ่นหินจารึกชื่อจอหงวน เป็นแผ่นที่จารึกบนหลังเต่า แสดงรายชื่อ ผลงาน พร้อมประวัติของผู้ที่สอบผ่านหลักสูตรของมหาวิทยาลัยครับ

เป็นวัดสไตล์จีนครับ เนื่องจากเวียดนามเคยตกอยู่ภายใต้การปกครองของจีนมาก่อน
เข้ามาภายในตัวอาคาร มีเทพเจ้าอยู่มากมาย

ทุกอย่างเป็นลัทธิขงจื๊อครับ

เข้ามาข้างในอีกชั้น

แล้วเราก็มาเจอกับดักของที่ระลึกครับ ที่นี่ขายถูกมาก ได้ติดไม้ติดมือมาเพียบเลย

ทหารเฝ้าประตู

ใครที่ชอบศิลปวัฒนธรรม แนะนำว่าห้ามพลาดวัดนี้เลยครับ เสียดายที่เรามีเวลาอยู่ที่นี่น้อยไปหน่อย เลยไม่ได้ซึมซับมากเท่าที่ควร ต้องเดินทางต่อแล้วครับ

เราออกเดินต่อครับ ไปตามถนน Quoc Tu Giam ลัดเลาะมาเรื่อยๆก็เจอสถานีรถไฟหลักของฮานอย หรือ GA HANOI ครับ วันนี้เรามีนัดกันที่นี่

ตรงข้ามสถานีรถไฟ ก็เป็นโรงแรม New Moon หากใครต้องการที่พักที่ใกล้สถานีรถไฟ แนะนำที่นี่เลยครับ

แล้วเราก็ออกเดินเรื่อยๆตามถนน Hai Ba Trung เลี้ยวซ้ายไปตามถนน Quang Trung เจอจุดขึ้นรถมินิบัสไปสนามบินนอยไบครับ รถมินิบัสที่นี่จะออกเป็นเวลา ห่างกันประมาณ 1 ชั่วโมง รอบสุดท้าย 19:00 น. ครับ

เราเดินต่อไปยังร้าน Nikon ที่ตั้งอยู่ไม่ไกล เพื่อซื้ออุปกรณ์ชาร์จกล้องที่ทำหายไว้ที่เวียงจันทน์ครับ

เดินต่ออีกนิดก็ถึงแล้วครับ ทะเลสาบฮว่านเกี๋ยม

ตามตำนานเล่าว่าพระเจ้าหลีไทโตได้ดาบศักดิ์สิทธิ์มาจากสวรรค์ ดาบนี้ทำให้พระองค์รบชนะข้าศึกจนปลดแอกจากจีนได้ครับ อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่ล่องเรืออยู่ที่ทะเลสาบนี้ เต่าตัวหนึ่งได้คาบดาบของพระองค์แล้วลงไปในน้ำจนหายไปครับ ราวกับว่าสวรรค์มาเอาดาบคืน จึงได้ชื่อว่า ทะเลสาบคืนดาบ นั่นเองครับ (ข้อมูลจากพี่วุฒิพี่เคทครับ)

ได้แชะๆซะที

นาฬิกายักษ์

รอบๆทะเลสาบครับ

ถึงแล้ว ทางเข้าวัดหงอกเซิน ซื้อตั๋วเข้าชม 10,000 ดองครับ

วัดหงอกเซินนี้เป็นอนุสรณ์สถานเพื่อรำลึกถึง Van Xuong และนายพล Tran Hung Dao ผู้ขับไล่มองโกลออกจากเวียดนามครับ รวมถึงท่าน La To บิดาทางการแพทย์ของเวียดนามด้วยครับ (ข้อมูลจากพี่วุฒิพี่เคทครับ)

สะพานแดง อันโด่งดัง

เรามาถึงวัดนี้ก็เย็นมากแล้ว เจ้าหน้าที่เริ่มจะปิดวัดแล้ว เห็นได้จากรอบๆทะเลสาบเริ่มเปิดไฟ

มีบริการน้ำชาในนี้ด้วยนะครับ (ไม่ฟรีนะ)

เข้ามาดูเต่า

เข้ามาอีก เป็นศาลเจ้าของเทพเจ้ากวนอูครับ

เราเป็นนักท่องเที่ยวกลุ่มสุดท้ายครับ ออกไปแล้ว ที่นี่ก็ปิดพอดี เวลาประมาณ 18:00 น. ครับ

แล้วเราก็มุ่งหน้าไปที่โรงแรมทันทีครับ เพื่อเตรียมตัวไปสถานรถไฟคืนนี้ เฮียหมูบอกเราว่า ควรจะออกไปตอน 1 ทุ่มครับ เรามีเวลาเล็กน้อยก็เล่นอินเตอร์เน็ตรอครับ

เราสังเกตว่าที่โรงแรม Rising Dragon นี้พนักงานแต่ละคนจะรักใคร่กลมเกลียวกันดีนะครับ ตอนเย็นๆก็จะมานั่งทานข้าวด้วยกันตรงโต๊ะที่แขกทานข้าวเช้ากันนี่แหละครับ คล้ายๆกับเป็นครอบครัวเดียวกันอย่างนั้นเลย เป็นโรงแรมที่น่ารักจริงๆ

ถึงเวลา 1 ทุ่มตรง เฮียหมูก็เรียก Taxi ให้พวกเราครับ แล้วเราก็ออกเดินทางไปสถานีรถไฟ
การจราจรที่วุ่นวายในเมืองฮานอยทำให้มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุมากขึ้นครับ ตอนที่ Taxi ขับไปตามถนน Hang Bac ที่แคบ Taxi ไปชนท้ายรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งเข้าอย่างจังเลยครับ ตอนแรกผมคิดว่าซวยแล้ว คงต้องใช้เวลาเคลียร์ซักพักหนึ่ง แต่ผิดคาดเลยครับ ชนแล้วจากกันไปเฉยเลย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้ว Taxi ก็ขับต่อไปถึงสถานีรถไฟครับ

ระยะทางประมาณนี้ ค่าโดยสารแค่ 40,000 ดอง เท่านั้นเอง

เสริมเรื่อง Taxi นิดนึงครับ Taxi ที่ฮานอยจะมีหลายขนาด ถ้าเป็นรถเล็กคล้ายๆ Ecocar ตามบ้านเรานั้น ค่าโดยสารจะเริ่มต้นที่ 9,000 ดอง ขณะที่รถใหญ่ของเขาจะเป็น Toyota Vios ครับ เริ่มต้นที่ 12,000 ดอง

ถึงแล้วครับ สถานีรถไฟฮานอย (ด้านนี้เป็นทางเข้าฝั่งตะวันตกนะครับ)

เราไม่รู้ครับว่าต้องไปที่ชานชาลาไหน แต่รู้ว่าขบวนเราเป็นของบริษัท Orient Express เลยเดินเข้าไปถาม เลยรู้ว่าต้องไปที่ชานชาลา 9 ครับ สังเกตว่าฝรั่งมามุงที่นี่เยอะมาก ไม่แน่ใจว่ามาซื้อตั๋วรึเปล่า

เรายังไม่เดินไปที่ชานชาลาครับ เรามารอที่อาคารห้องพักผู้โดยสารเสียก่อน เพราะจะใช้เวลาที่เหลือไปซื้อขนมรองท้องครับ มีขายทั่วไปที่หน้าสถานีครับ (ใช้ภาษามืออย่างเดียวเลย)

อาคารผู้โดยสารรอขึ้นรถไฟ

ภายในห้องพักผู้โดยสาร

ขบวน SP7 ชานชาลา 9 ถูกต้องแล้วครับ

หลังจากผ่านการตรวจตั๋วจากเจ้าหน้าที่เรียบร้อย เราก็เดินไปที่ชานชาลาครับ

ทันใดนั้นก็มีชายอีกคนหนึ่งมาขอดูตั๋วเราแล้วถามว่าชานชาลาไหนครับ แต่เรามีข้อมูลมาว่าชายกลุ่มนี้จะอาสาพาเราเดินไปที่ขบวนรถ พอถึงแล้วก็จะเรียกเก็บเงินครับ ถ้าไม่ให้ก็จะตื๊ออย่างหนักเลย พอเรารู้ทันเลยรีบเก็บตั๋ว แล้วรีบเดินไปจากชายคนนั้นทันทีครับ

ขบวนนี้ล่ะครับ ที่จะพาเราไปลาวไก สถานีรถไฟปลายทางที่พรมแดนจีน ก่อนจะนั่งรถต่อไปยังซาปาครับ

ขึ้นรถมาแล้ว เห็นรถไฟขบวนข้างๆจอดเทียบกันครับ สวยทีเดียว

รถไฟช่วงฮานอย-ลาวไก ยังเป็นรถไฟแบบรางแคบนะครับ และเป็นรถไฟส่วนใหญ่ของประเทศเวียดนาม แต่ถ้าเป็นรถไฟที่เชื่อมไปยังจีน (เช่น รถไฟไปหนานหนิง รถไฟไปปักกิ่ง) จะเป็นรถไฟแบบรางมาตรฐาน ต้องไปขึ้นที่อีกสถานีหนึ่งคือ GA GIA LAM ครับ

ภายในห้องโดยสาร Soft Sleeper ครับ สะอาดสะอ้านทีเดียว มีทั้งสิ้น 4 เตียงครับ เป็นของพวกเรา 3 เตียง อีกเตียงเป็นของชายวัยกลางคนชาวอังกฤษคนหนึ่งครับ

การเดินทางครั้งนี้เป็นโอกาสให้เราได้พบเจอกับเพื่อนใหม่มากมายครับ อย่างหนุ่มอังกฤษคนนี้ก็เป็นนักบัญชีครับ ตอนนี้เศรษฐกิจยุโรปไม่ดี โดนให้ออกจากงาน เลยมีเวลาเที่ยวครับ กระเป๋าพี่แกใหญ่มาก แกบอกว่ามีเวลาเที่ยว 10 สัปดาห์ครับ นี่เพิ่งสัปดาห์ที่ 5 เท่านั้นเอง ไปเที่ยวโฮจิมินห์มาแล้ว เจอกับเพื่อนอีกคน เป็นชาวฮอลแลนด์ ตอนดึกๆมานั่งคุยกับเราด้วย หนุ่มฮอลแลนด์คนนี้ตัวใหญ่มากครับ ตามสไตล์ชาวดัตช์เลย อายุมากกว่าพวกเรานิดหน่อย เพิ่งเรียนจบเลยกำลังจะทำงาน เราใช้เวลาช่วงที่รถไฟออกไปไม่นานนี้พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันแบบชาว Backpacker รวมถึงประสบการณ์เรื่องอื่นๆในอาชีพการงาน การเรียน และอีกมากมาย ได้มุมมองและข้อคิดหลายๆอย่างด้วย เป็นการเดินทางที่น่าจดจำจริงๆ

เสียดายที่เรามัวแต่คุยเพลินเลยลืมถ่ายรูป พอถึงเวลา 4 ทุ่มโดยประมาณ ก็เริ่มง่วง แยกย้ายกันไปนอนครับ พรุ่งนี้ก็ซาปาแล้ว ติดตามต่อตอนหน้านะครับ

ตามมาค่ะ ^^

ตามมาอีกคนครับ

รอชมพรุ่งนี้นะคะ ขอบคุณสำหรับรีวิวคะ

ตามมาเที่ยวด้วยครับ  เหมือนได้ไปเดินชมด้วยตัวเองเลย

เข้ามารำลึกถึง ฮานอย ด้วยคนครับ
เก่งจริงๆ เลยนะครับที่เดินเที่ยวฮานอยรอบใหญ่
รอบแรกที่ไปฮานอยผมก็หาบ้านพักของลุงโฮ ไม่เจอเหมือนกัน  ต้องตามเก็บรอบ 2

ข้อมูลแน่นเหมือนกันนะครับ ถึงไม่โดนคนเวียตหลอก  แต่เขาว่าถ้าไม่โดนหลอกแสดงว่าไปไม่ถึงเวียตนาม

อย่าคิดมากเลยครับสำหรับคนไปเที่ยวเวียตนาม ต้องคิดบวก ไม่งั้นจะเที่ยวไม่สนุก

รอชมต่อๆๆๆ

มาตามอ่านเหมือนกันจ้า :) 

เจ๋งดีครับ ซักวันจะเที่ยวแบบนี้มั่ง ^^

ตามมาชมครับ

ขอเข้ามาเก็บข้อมูลด้วยคนครับ ข้อมูลละเอียดมาก เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยครับ

สนุกมากครับ

มารออ่านค่ะ เพลินดี

สนุกดี รออ่านต่อไป

อ่านแล้วเพลินดี รออ่านอยู่นะค่ะ

ตามมาอ่านเหมือนกันครับ
เอาไว้จะลอกการบ้านครับ

ตามมาติดๆ เลย อ่านเพลินมากจ้า

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
มือใหม่รีวิวแรกอย่างผมขอคำแนะนำด้วยนะครับ

เที่ยวเวียดนามต้องคิดบวกอย่างคุณ ชาวทัวร์ ว่าล่ะครับ จะแฮปปี้มากเลย

ติดตามต่อตอนหน้าได้ที่นี่ครับ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11447074/E11447074.html

อ่านแล้วคิดถึงฮานอยมากเลย
ไม่ได้ไปเป็นปีแล้ว
คิดถึงซาปาด้วย

น้องใช้ชีวิตได้คุ้มค่ามากครับ
นับถือเลย

เมื่อ2 ปีที่แล้ว ผมก็ไปซาปา. กับเพื่อนๆเวียดนามครับ
เป็นเมืองที่ผมคิดว่าจะเก็บเงินพาพ่อแม่ไปเที่ยวซักครั้งให้ได้.

ตอนที่ไปคราวนั้น. ผมนั้งรถไฟแบบที่นั่งเหมือนรถทัวร์ ป.1 ที่บ้านเราอ่ะครับ
จำราคาค่าตั่วไม่ได้. แต่น่าจะไปกลับราวๆ700 บาท ครับ

เดี่ยวจะตามไปตอนต่อไปนะครับ

ชมรีวิวแบบวันเดียวเก็บกระทู้แบบติดต่อกัน  สนุกมากๆ  
ตามไปชมอีกค่ะ