ความเดิม

ทริปนั่งรถบัส รถไฟ จากกรุงเทพฯ ปลายทางที่ฮ่องกงของผมเริ่มต้นเมื่อตอนเย็นของวันเสาร์ที่ 19 พฤศจิกายน 2554
เดินวางแผนจะผ่านเวียงจันทน์ ฮานอย ฮาลองเบย์ ซาปา หนานหนิง กุ้ยหลิน กวางโจว เซินเจิ้น จนถึงปลายทางที่ฮ่องกง
แต่เกิดเรื่องพาสปอร์ตหายตอนที่อยู่ที่ฮานอย ต้องใช้เวลาอยู่ที่ฮานอยเพิ่ม เราจึงตัดกุ้ยหลินออกไปครับจากเหตุสุดวิสัยนี้

____________________________________

ติดตามตอนก่อนหน้านี้ได้ที่นี่ครับ

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 01 หมอชิต เวียงจันทน์
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11434910/E11434910.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 02 เวียงจันทน์ถึงฮานอย รถบัส 26 ชั่วโมง
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11435357/E11435357.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 03 ฮาลองเบย์ เย็นสุดใจ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11439410/E11439410.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 04 สองเท้าก้าวเดิน หนึ่งวันในฮานอย
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11442274/E11442274.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 05 ซาปา เมืองน่ารักในม่านหมอก
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11447074/E11447074.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 06 เก็บตก ฮานอย ซื้อตั๋ว หนานหนิง
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11448785/E11448785.html

นั่งรถบัส-ขึ้นรถไฟ-ไปฮ่องกง! 07 พาสปอร์ตหาย ประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืม
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11454056/E11454056.html

วันที่ 11 – อังคาร 29 พฤศจิกายน 2554

อรุณสวัสดิ์ครับ

หลังจากเรื่องราววุ่นวายที่ฮานอยได้ผ่านพ้นไป วันนี้ก็ได้ฤกษ์ เดินทางไปเมืองจีนแล้วครับ
ตอนนี้สมาชิกทริปของเรามีกันอยู่ 4 คน ต้องบอกก่อนครับว่าในจำนวน 4 คนนี้มี 3 คนที่พูดภาษาจีนไม่ได้เลย ส่วนอีกคนหนึ่ง เคยเรียนมาบ้างแต่เมื่อนานมาแล้ว ทำให้สกิลตอนนี้เหลือแค่การนับเลข ถามราคา และต่อรองราคาเท่านั้นล่ะครับ

ก่อนมานี่ เราซื้อหนังสื้อ “จิ้ม ชี้ เที่ยว” ของคุณมารพิณ มาเป็นคู่มือเอาตัวรอดเวลาอยู่จีนมาด้วย คลายความกังวลให้เราได้บ้าง

กำหนดการที่รถบัสไปหนานหนิงจะออกคือ 7:30 น. ที่หน้าโรงแรม Hong Ha อยู่ทางด้านทิศตะวันออกของทะเลสาบฮว่านเกี๋ยม จึงทำให้เราต้องตื่นเช้าครับ และแน่นอน เช้าขนาดนี้ ใครจะมาเตรียมอาหารเช้าให้เราล่ะ เราจึงต้องสละเมนูอาหารเช้าของโรงแรม Rising Dragon ไปแล้วคว้าเอากล้วยที่มีอยู่ที่ครัวมาเป็นอาหารรองท้องครับ

เงินดองที่มีอยู่กับตัวตอนนี้ก็แทบไม่เหลือแล้ว ที่ทำได้คือไปซื้อเจ้านี่มาครับ ราคาย่อมเยา มีขายอยู่ทั่วไป (เราคาดว่าคงท้องไม่เสียเพราะมีคนซื้อกันเยอะแยะ)

ถึงหน้าโรงแรม Hong Ha แล้วครับ จริงๆเราหาโรงแรมไม่เจอหรอกครับ เจอแต่สำนักงานขายตั๋วรถบัสไปหนานหนิง เราเข้าไปเอาตั๋วที่ซื้อมาเมื่อวานให้ดู เขาก็เข้าใจครับว่าเป็นตั๋วรถบัสที่จะไปหนานหนิง เพียงแต่บอกให้เราเจ็บใจด้วยว่าราคาตั๋วจริงๆมันแค่ 450,000 ดอง (เราซื้อมา 495,000 ดอง) ถ้าซื้อกับที่นี่เมื่อวานคงได้ราคานี้แล้ว แต่เราทำอะไรไม่ได้ครับ ก็เมื่อวานตอนที่เรามา สำนักงานปิดพักเที่ยงพอดีนี่ครับ

เราเลยถามต่อว่าขึ้นรถที่ไหน เขาบอกว่าที่นี่แหละ คันสีเขียวๆ เราก็รอครับ

อันที่จริง รถมาจอดรอพวกเราอยู่ตั้งนานแล้วครับ เป็นคันสีเขียวๆ แต่พนักงานคนนี้มองไม่เห็นรถครับ นึกว่ารถยังไม่มา เพื่อความแน่ใจเราเลยถามอีกรอบว่าใช่คันนี้หรือเปล่า เขาเลยเดินออกมาดู ปรากฏว่า “ใช่” ครับ ตอนนั้นก็ใกล้จะ 7 โมงครึ่งแล้ว เราเลยรีบขึ้นรถทันทีเลย

นี่คือรถที่เราโดยสารไปหนานหนิงครับ (ถ่ายขณะจอดพักระหว่างทาง)

สมกับเป็นรถบัสไปจีนจริงๆ

ทุกอย่างเป็นจีนหมดครับ ดูเหมือนคนในรถก็เป็นคนจีน อักษรในรถก็อักษรจีน อ่านไม่ออกเลย

ถึงเวลารถก็ออกครับ

รถบัสไปหนานหนิงมีหลายรอบเวลานะครับ ไม่เหมือนรถไฟครับ เพราะคนในรถมีคนหนึ่งที่ลืมพาสปอร์ต เลยขอลงจากรถไปเอาพาสปอร์ตแล้วโดยสารไปกับรถรอบหน้าแทน

เส้นทางของรถที่จะไปชายแดนจีนถือว่าเป็นทางแคบครับ ดูเส้นทางซะก่อน

เส้นทางนี้รถบรรทุกวิ่งเยอะ ทำให้ผิวจราจรไม่เรียบเท่าไหร่ ทั้งยังแซงไม่ค่อยได้อีกด้วย ทำให้ถ้ารถบัสขับมาชิดรถบรรทุกสักคัน ก็ต้องตามหลังรถคันนั้นนานมากครับ ที่ผมสังเกตอยู่ก็ทำให้เราต้องวิ่งช้าๆอยู่สัก 20 นาทีได้

แล้วรถก็มาจอดที่ที่พักระหว่างทางครับ

มีลักษณะเป็นร้านอาหาร มีขนมขายอยู่บ้างครับ ถ้าใครที่มากับรถบัสคันนี้แล้วยังไม่ได้ทานข้าวมา ผมแนะนำให้ทานที่นี่ครับ เพราะจากนี้ไปรถจะไม่จอดแวะร้านอาหารอีกแล้ว (ตอนนั้นเราไม่รู้ครับ เลยได้แต่ซื้อขนมเล็กๆน้อยๆมาทาน)

ปล. ร้านอาหารไม่อยู่ในเฟรมนะครับ เรามาถ่ายรูปกับป้ายเท่านั้นครับ

จากนั้นเราก็ออกเดินทางต่อครับ เราเข้าใกล้ชายแดนจีนมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว เห็นได้จากภูเขาหินปูนที่เริ่มหนาตาขึ้นเรื่อยๆ

ผมใช้เวลานี้วางแผนทริปไปพลาง ชมวิวไปพลาง ก็เพลินดีเหมือนกันครับ

รถคันนี้มีแจกน้ำดื่ม กับลูกเดือยแช่น้ำเชื่อมด้วยครับ รสชาติก็พอทานได้แต่จืดไปนิดนึง

ใกล้ๆเที่ยง รถก็มาที่ชายแดนเวียดนาม-จีน ครับ

รถบัสฮานอย-หนานหนิงนี่จะแบ่งออกเป็น 2 ช่วงนะครับ คือฮานอย-ชายแดน และชายแดน-หนานหนิง ตอนนี้รถบัสช่วงแรกเดินทางมาถึงสถานีปลายทางของรถแล้ว เราจะต้องลงที่นี่พร้อมกระเป๋าของเราครับ (เพราะรถจะไม่ข้ามแดนไป) หน้าที่ของเราคือหยิบกระเป๋าของใครของมันแล้วขึ้นรถกอล์ฟไปครับ ทั้งนี้ ทางบริษัทรถป้องกันการปนกันผู้โดยสารที่มากับทัวร์อื่น จึงแจกป้ายแขวนคอให้ผู้โดยสารทุกคนครับ ต้องเก็บป้ายนี้ไว้อย่างดีเลยเพราะรถจะนับยอดตามจำนวนป้ายที่แจกไป

ออกแล้วครับ รถกอล์ฟ

กระเป๋าต้องวางไว้ด้านหลังนะครับ โดยเฉพาะกระเป๋าของพวกเราที่มีขนาดใหญ่มาก

ระยะทางที่วิ่งมาไม่ไกลเท่าไหร่ แล้วพวกเราก็มาอยู่ที่หน้าด่านตรวจคนเข้า(ออก)เมืองของเวียดนามครับ

ด่านที่นี่ใหญ่กว่าด่านน้ำพาว ชายแดนลาว-เวียดนาม แต่เจ้าหน้าที่มีน้อยครับ แถมระบบแถวยังไม่มีเหมือนเดิม ใช้วิธีรุมที่หน้าเคาน์เตอร์ของเจ้าหน้าที่เหมือนเดิมครับ แต่เรามีประสบการณ์มาแล้ว เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามครับ ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่ก็ปั๊มพาสปอร์ตให้เรา และส่งคืน

แต่ออกมาแล้ว รถกอล์ฟคันสีเขียวที่เราโดยสารมาออกไปแล้วครับ เลยเข้าใจว่า รถไม่ได้จอดรอทุกคนที่มาด้วย ถ้ารถเต็มก็ออกเลยครับ เราไม่รู้จะทำอย่างไร จะไปกับรถคันอื่นก็เกรงว่าจะทำให้คนอื่นๆที่มากับรถคันนั้นไม่ได้ไป เลยใช้ทฤษฎีว่า รถกอล์ฟคงไม่ใช่รถสำหรับเดินทางไกลหรอก ในเมื่อรถกอล์ฟวิ่งได้ เราก็ต้องเดินได้

นั่นแหละครับ เดินอีกแล้วครับ

คิดถูกแล้วครับที่เดิน เพราะด่านอยู่ไม่ไกลกันเลย แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว

ด่านตรวจคนเข้าเมืองของจีนใหญ่กว่าของเวียดนามเยอะครับ ถึงตรงนี้เราต้องกรอกใบ immigration เข้าเมืองจีน ต้องใช้ปากกาสีดำหรือน้ำเงินเท่านั้นนะครับ สีแดงไม่ผ่านครับ ข้อมูลที่กรอกมีไม่เยอะครับ แต่ที่สำคัญคือเลขที่วีซ่าครับ

พร้อมที่จะเข้าเมืองจีนแล้ว

ขั้นตอนจากนี้คือผ่านด่าน ตม. ซึ่งใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ มีการให้คะแนนการบริการของเจ้าหน้าที่ด้วยนะครับ ใครชื่นชอบบริการก็กดปุ่มเต็มแม็กซ์กันไปเลย

ออกมาจะมีเอเยนต์มาบริการให้แลกเงินด้วยนะครับ ผมไม่ได้ถามอัตราแลกเปลี่ยนมาเลยไม่รู้ว่าดีหรือเปล่า แต่มาเมืองจีน ระวังธนบัตรปลอมให้ดีนะครับ

พิชิตเมืองจีนแล้วครับ

อย่าลืมปรับนาฬิกาให้เร็วขึ้น 1 ชั่วโมงด้วยนะครับ

ด่านเมืองจีน ตกแต่งได้อลังการดีจริงๆ

ที่นี่ยังมีจุดชมวิวให้นักท่องเที่ยวได้มาชมด้วยนะครับ ห้องน้ำสะอาดสะอ้าน บริหารจัดการได้ดีมาก

เดินมาเรื่อยๆ อ้าว งง ครับ รถเราอยู่ไหน

อาศัยวิธีการเดินตามคนที่โดยสารมากับรถคันเดียวกับเราครับ เดินตามเขามาเรื่อยๆ ก็มาขึ้นรถคันชมพูคันนี้ (ตอนนั้นถึงได้ร้องอ๋อครับว่ามีการเปลี่ยนรถ)

บรรยากาศภายในรถครับ

ดีกว่ารถที่มาจากฮานอย สังเกตได้จากช่องเก็บสัมภาระเหนือศีรษะจะมีฝาปิดด้วย มีทีวีควบคุมด้วยไฟฟ้าให้ชม มีพนักงานหญิงคอยดูแลผู้โดยสารอยู่ตลอดเวลาครับ

ถนนหนทางของเมืองจีนต้องบอกว่าต่างกับของเวียดนามมากครับ พื้นถนนดีกว่า กว้างกว่า แต่ป้ายบอกทางนี่สิครับ เป็นภาษาจีนทั้งหมด อ่านแล้วไม่รู้เลยว่าอยู่ส่วนไหนของโลก อาศัย GPS เท่านั้นแหละที่จะพาเราไปถึงจุดหมายปลายทาง

ธรรมชาติสีเขียวยังหาได้ที่นี่

อาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าแล้ว

เราเข้าใกล้เมืองขึ้นเรื่อยๆแล้ว มองเห็นสะพานขนาดใหญ่มาก เมืองจีนนี่ชอบสร้างอะไรที่ใหญ่ๆจริง

ถนนแถบชานเมืองกว้างไม่ใช่เล่นเลย เดินข้ามทีนี่คงเหนื่อย

เข้าเมืองมาได้ไม่เท่าไหร่ รถก็มาจอดที่สถานีนี้ครับ ผมเองก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเหมือนกัน เข้าใจว่าคงถึงสถานีปลายทางแล้วเลยลงจากรถครับ กำลังจะไปหยิบกระเป๋าที่ใต้ท้องรถ ทันใดนั้น พนักงานขับรถก็เข้ามาพูดกับเราครับ ภาษาจีนล้วน ฟังไม่รู้เรื่องเลย สุดท้าย พนักงานผู้หญิงเลยเข้ามาพูดกับเราเป็นภาษาอังกฤษครับ บอกให้ขึ้นไปบนรถก่อน ยังไม่ใช่ตรงนี้ครับ

เราเริ่มเข้าเมืองมากขึ้นเรื่อยๆ แอบชอบในความน่ารักของรถตำรวจบ้านเขาครับ

ผมสังเกตเห็นฝรั่งคนนี้มึนๆกับเส้นทางเหมือนกัน สงสัยจะมาเมืองจีนครั้งแรก เกาหัวไปตลอดทางเลย

นั่งรถมานานมาก สังเกตเห็นตึกรามบ้านช่องใหญ่โต รู้สึกโชคดีที่เราไม่ลงตรงสถานีก่อนหน้านี้ ไม่งั้นคงหลงทางหนักแน่

ดู GPS ไปเรื่อยๆ ก็พบว่าเราเข้าใกล้ใจกลางเมืองมากขึ้นเรื่อยๆครับ

อยู่ส่วนไหนของโลกกันล่ะเนี่ย

แนะนำหนานหนิงเล็กน้อยครับ

หนานหนิง เป็นเมืองเอกของเขตปกครองตนเองกวางสี (บางคนเรียกว่ามณฑลกวางสี) อยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน บางทีก็เรียกว่า “นครสีเขียว” ครับ เนื่องจากเป็นเมืองที่ต้นไม้เยอะมาก

สุดท้าย รถก็พาเรามาส่งที่นี่ครับ Nanning International Tourism Distribution Center ไม่ไกลจากสถานีรถไฟเท่าไหร่นัก

ยอมรับครับว่าผมทำการบ้านเมืองจีนมาไม่พอจริงๆ แผนที่ที่มีจึงมีแค่แผนที่ google map ในมือถือ (ที่ไม่รู้แบตจะหมดเมื่อไหร่) และแผนที่ใน Lonely Planet ฉบับซีร็อกซ์ที่ดูไม่ค่อยรู้เรื่อง
เลยต้องรีบหาซื้อแผนที่โดยด่วนครับ แต่ก็พบว่าที่นี่มีแต่แผนที่ภาษาจีนครับ ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มี เลยจัดการซื้อมาครับ 6 หยวน

ออกมาริมถนนเจอคนนี้ครับ ฝรั่งที่เดินทางมากับเรา กำลังเดินหลงทางเลย สุดท้าย เข้ามาถามเราครับว่าจะไปสถานีรถไฟอย่างไร...

พอดีเลยครับ เรากำลังจะไปสถานีรถไฟพอดี เลยได้เดินมาด้วยกัน

สอบถามดู ฝรั่งคนนี้เป็นชาวออสซี่ครับ ชื่อ อังเดร มาเที่ยวทางไกลผ่านเมืองไทยด้วย แต่เจอน้ำท่วมบ้านเราเลยออกมากัมพูชา เข้าเวียดนาม จนขึ้นรถบัสมาหนานหนิงคันเดียวกับเรานี่แหละครับ
อังเดรบอกว่าที่จริงไม่ได้จะไปที่สถานีรถไฟหรอกครับ จะไปที่พักของเขาคือ Lotus Land ซึ่งจากจุดนี้ต้องเดินไปทางสถานีรถไฟก่อน พอดีเลยครับ เราก็เล็งที่นั่นไว้เหมือนกัน

ถึงแล้วครับ สถานีรถไฟหนานหนิง เราแยกกับอังเดรตรงนี้เพื่อไปซื้อตั๋วรถไฟ และเนื่องจากถนนที่หนานหนิงกว้างมาก ทางการจึงสร้างทางข้ามใต้ดิน หรือ subway ให้คนได้เดินข้ามครับ

ออกมาเจอนี่ครับ อาเจ้ขายแผนที่ เป็นภาษาอังกฤษซะด้วย เข้าไปสอบถามราคา โอ้ 5 หยวนครับ จัดการซื้อมาทันทีเลย รอดแล้วๆ

ถึงสักที สถานีรถไฟหนานหนิง ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว

เราต้องหาตั๋วสำหรับไปกวางโจววันพรุ่งนี้ครับ เข้าไปสอบถามที่ Information ของสถานี (พูดภาษาอังกฤษได้ครับ) ก็ได้รู้ว่า จุดจำหน่ายตั๋วก็อยู่ที่ด้านหน้านั่นแหละ เพียงแต่ต้องต่อแถวให้ถูกแถว ซึ่งเราก็ได้รู้ว่าต้องต่อแถวไหนจากที่นี่แหละครับ คือช่องเบอร์ 25

คนพลุกพล่านอยู่มากเหมือนกัน ถ้าต่อแถวผิดนี่คงเสียเวลาไปเยอะพอควร

เราได้ข้อมูลมาว่า คนที่หนานหนิงจะพูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยได้ ช่วงเวลาที่ต่อแถวอยู่นั้นเลยเตรียมกระดาษโน้ตเอาไว้ครับ โดยเขียนคำว่า กวางโจว เป็นภาษาจีน (ซึ่งอ่านไม่ค่อยเป็นกวางโจวเท่าไหร่) พร้อมทั้งเขียนพินอินไปด้วยครับว่าเราต้องการตั๋วไปกวางโจว วันพรุ่งนี้ ที่นอนแบบ Hard Sleeper จำนวน 4 ที่

พอถึงคิวเรา พยายามจะสื่อสารแบบที่อ่านมาครับ จิ้มๆ ชี้ๆ สุดท้าย เขาตอบเรามาเป็นภาษาอังกฤษครับ ว่า “four?”

โอ้ โล่งเลยครับทีนี้ คุยภาษาอังกฤษกับเขาปรื๋อเลย สุดท้ายก็ได้มาจนได้ครับ ตั๋วนอน 173 หยวน เย็นวันพรุ่งนี้ที่จะไปกวางโจว

เสร็จสิ้นภารกิจนี้แล้ว เราออกตามหาที่พักก่อนครับแม้ตอนนั้นจะเริ่มหิวมากแล้ว เดินหลงไปมาตามถนน Chaoyang Road ลัดเลาะไปตาม Shang Hai Lu ตามที่ Lonely Planet ปลอมบอกมา สุดท้าย กว่าจะเจอ Lotus Land Hostel เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันครับ เพราะมองไปแว้บแรก นึกว่าสถานีตำรวจ ฮา

เดินเข้าไปสอบถามห้องว่างครับ โชคดีจริงๆที่มีห้องว่างแบบ Dorm 4 คน พอดีเลย ราคาห้อง เตียงละ 55 หยวน ค่ามัดจำคีย์การ์ดใบละ 50 บาทครับ

เราสำรวจราคามาด้วยครับ

Double Bed Private (one bed) Shared Bathroom: 120 หยวน/ห้อง
Twin Room Private (two beds) Shared Bathroom: 120 หยวน/ห้อง
4-Bed Mixed Dorm: 55 หยวน/คน
6-Bed Mixed Dorm: 50 หยวน/คน

สภาพห้องไม่คับแคบจนเกินไปครับ มี WIFI ให้เล่นฟรีด้วย ชอบจริงๆ (ภาพนี้ถ่ายเมื่อวันต่อมาครับ)

จากนั้น เราเดินย้อนไปทางเดิม (เดินทางลัดได้ครับ แต่มืด ทางโฮสเทลไม่แนะนำ) แล้วเดินไปตามถนน Chaoyang Road เพื่อไปยังถนนจงซาน เป็นถนนคนเดินที่มีร้านอาหารตั้งอยู่เพียบครับ โดยเฉพาะอาหารทะเล

สดมากๆครับ เลือกไม่ถูกกันเลยทีเดียว

ไม่รู้จะเลือกร้านไหน เห็นร้านนี้คนเยอะดี เลยเข้ามาครับ

เมนูของร้านมีรูปด้วย แม้พนักงานจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่ก็พอสื่อสารกันเข้าใจครับ

มาแล้วครับ ชามแรกที่เราสั่ง ในหม้อมีแต่เครื่องในทั้งนั้นเลยครับ

ตามมาด้วยเป็ดตัวโตๆ

ปลาเนื้อนุ่มและหวานมาก

ร้านนี้อร่อยมากครับ ขอรับประกันเลย พอคิดราคาแล้ว เราตกใจ ทั้งหมดนี้แค่ 100 หยวนเท่านั้นเอง อิ่มมากๆ

ไม่เข็ดครับ ออกจากร้านแล้ว เดินต่อ เจอร้านขายเกาลัด

ปาท่องโก๋ ขนมจีบ

ขนมหวาน คล้ายๆเฉาก๊วยบ้านเราครับ

ผ่านร้านอาหารทะเล เจอหอยสดๆวางกันหน้าร้านเลย

สุดยอดครับ ถนนแห่งนี้ เดินได้ไม่เบื่อเลย ถ้าจะทานให้ครบคงต้องอยู่ที่นี่หลายวัน แต่เวลาเรามีจำกัดซะเหลือเกิน

กลับมาเดินช็อปปิ้งตามแถบถนน Chaoyang Road ครับ มีห้างสรรพสินค้ามากมาย นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น

แหล่งช็อปปิ้งใจกลางเมือง

แบตเตอรี่กล้องเริ่มหมดครับ เราเดินเรื่อยๆเพื่อไปซื้อซิมการ์ดจีนสำหรับโทรกลับไทยสักอัน

เจอศูนย์ขายโทรศัพท์ใหญ่ๆอยู่ที่หนึ่งครับ เดินเข้าไปถามเรื่องซิมการ์ด แต่กลายเป็นว่าพนักงานไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษได้สักคนครับ แต่ก็บริการดี พยายามจะสื่อสารกับเราให้ได้ครับ ด้วยการใช้คอมพิวเตอร์ของทางร้านช่วย คือ google translate นั่นเอง
พนักงานพิมพ์กับเราโดยพิมพ์จีน ให้ google แปลเป็นอังกฤษ
เราคุยกับเขาด้วยการพิมพ์อังกฤษ ให้ google แปลเป็นจีนให้
สุดท้าย เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน กว่าจะได้ซิมการ์ดมาใบหนึ่ง ใช้เวลาไปร่วมครึ่งชั่วโมง ฮา
ซิมนี้ราคา 60 หยวนครับ ราคาย่อมเยาสุดแล้วแต่พนักงานก็พยายามขายเราเต็มที่ ดีใจจริงๆ เราไม่รู้ครับว่าอัตราค่าโทรเป็นเท่าไหร่เพราะแค่ซื้อซิมก็ลำบากแล้ว จะถามเรื่องนี้คงได้คุยกันนานกว่านี้แน่

อากาศของเมืองนี้ไม่หนาวอย่างที่เราคาดเท่าไหร่ แต่ด้วยความเพลีย ก็จัดแจงอาบน้ำและเข้านอน ราตรีสวัสดิ์ครับ

วันที่ 12 – พุธ 30 พฤศจิกายน 2554

ตื่นสายกันมากครับวันนี้ กว่าจะตื่นก็ 10 โมงกว่าๆแล้ว

ห้องน้ำที่นี่เป็นห้องน้ำรวมครับ ที่ตากผ้าก็ตากรวม คือที่ดาดฟ้านั่นเอง

ดาดฟ้าที่นี่ร่มรื่นนะครับ ใครเบื่อๆก็มาสูดอากาศที่ด้านบนกันได้

11 โมงกว่าๆ เราดำเนินการ Check-out และฝากกระเป๋า

แนะนำให้ตอนที่ Check-in นั้นเก็บใบเสร็จเอาไว้ดีๆนะครับ เพราะต้องใช้ตอนฝากกระเป๋าด้วย เราทำใบเสร็จหายไปแล้ว แต่ทางโฮสเทลใจดีครับ ให้กรอกแบบฟอร์มอะไรบางอย่างแทนก็ฝากได้แล้วครับ

แผนการวันนี้ของเราคือไปเดินเล่นที่เขาชิงจิ่ว สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของหนานหนิง

เราต้องเดินไปขึ้นรถที่ถนน Chaoyang Road ครับ คือบริเวณที่มีห้างเยอะๆนั่นเอง

ระหว่างทางที่เดินไป ผ่านสวนสาธารณะ เห็นคนสูงอายุมาชุมนุมกันเล่นไพ่นกกระจอก

หนานหนิงแบ่งพื้นที่สัญจรเป็นสัดส่วนได้ดีมากครับ เลนตรงกลางจะให้รถยนต์และรถประจำทางวิ่ง และจะมีเลนสำหรับมอเตอร์ไซค์ จักรยานวิ่งอีก ส่วนทางเท้าของบ้านเมืองเขานี่ก็กว้างครับ

ต้นไม้จะเรียงรายอยู่ริมถนน คอยดูดซับก๊าซพิษจากการสัญจรไปมาบนท้องถนน

คลองแคบๆ อยู่ติดกับที่พักของเราเลย

ตามถนนจะมีบริการริมทางเท้าพบเห็นได้ทั่วไปครับ ไม่ว่าจะเป็นทำนายดวงชะตา สัก หรือแม้แต่รับจ้างเซ็นลายเซ็นให้เหมือนลายเซ็นคนดัง คิดราคาลายเซ็นละ 1 หยวนเท่านั้น

ผ่านหน้าตึกของ Bank of China ยิ่งใหญ่มากๆ

โรงแรม City Comfort Inn ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเลย

จะฝากท้องที่ไหนกันดี

คิดไม่ออกก็ที่นี่ล่ะครับ เคเอฟซี

จัดชุดใหญ่มาเลย ราคา 72 หยวนครับ

อิ่มแล้ว เดินไปถนนหลักอีกครั้ง เพื่อหาจุดขึ้นรถเมล์

ระหว่างรอ แว้บไปเจอร้านนี้ครับ เห็นบอกว่าเป็นโดรายากิของโดเรม่อน

คนขายพูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อยครับ บอกว่ามีไส้นม ไส้ถั่วแดง ไส้เผือก ครับ

จัดไส้ถั่วแดงกับไส้นมกันหน่อย

ป้ายรถเมล์ของหนานหนิงครับ สังเกตว่าจะขึ้นสายไหนก็ต้องไปตรงจุดที่นั่งของสายนั้นครับ และจะมีรั้วกันเอาไว้ด้วย ให้คนเดินไปขึ้นรถได้ทางเดียว จะได้ไม่มารุมที่ทางขึ้นด้วย

หน้าตารถเมล์บ้านเค้า

ขึ้นรถเมล์มาแล้วครับ รถเมล์สาย 10 ที่นี่ไม่เปิดแอร์นะครับ (ไม่รู้ว่ามีรึเปล่า) แต่อากาศเย็นสบายดีอยู่แล้ว ค่าโดยสารเพียงแค่ 1 หยวนเท่านั้น

ไม่ต้องกลัวลงผิดป้ายครับ ที่นี่มีป้ายไฟบอกเลยว่าถึงสถานีไหนแล้ว เสียอย่างเดียว เป็นภาษาจีนครับ เราอ่านไม่ออก

รถพาเราออกมานอกเมือง รถเมล์ที่นี่สไตล์การขับไม่ต่างกับบ้านเราเท่าไหร่ครับ เบรกจึ้กๆเหมือนกัน เกาะให้ดีนะครับ

เริ่มออกนอกเมืองบ้างแล้ว ถนนเมืองนี้กว้างมาก

แล้วก็มาถึงจนได้ครับ ปลายสายของรถเมล์สาย 10 ซึ่งเป็นทางเข้าของเขาชิงจิ่วด้วย

ซุ้มทางเดินสวยๆไว้ให้ถ่ายรูป

เจดีย์และดอกไม้

ซื้อตั๋วกันก่อนครับ บัตรนักเรียนนักศึกษา ลดได้เหลือ 10 หยวนครับ (แต่กว่าจะบอกเขาได้ว่าเราเป็นนักเรียนนี่ก็ยุ่งเหมือนกัน)

10 หยวนเท่านั้น

ด้านหลังจะเป็นแผนที่ครับ เรายังหาไม่เจอเลยว่าเราอยู่จุดไหนของแผนที่ รู้แต่ว่า ที่นี่พื้นที่ใหญ่มากครับ เดินกันได้ทั้งวันเลย

ถึงแล้ว เขาชิงจิ่ว

เวทีแสดงของเขา คาดว่าคงเอาไว้งานสำคัญๆบางอย่าง

เดินต่อไป มีนักศึกษามาวาดรูปเหมือนที่นี่ด้วยครับ เจอศิลปินรุ่นเยาว์หลายคนอยู่เหมือนกัน

จัดเป็นเรือนไม้สวยงามให้นักท่องเที่ยวได้ชม

ทางเดินนี้ยาวครับ เชื่อมกันหลายอาคารเลย

หลังคาแบบจีนโบราณ

จะเดินข้างนอกหรือข้างในก็ได้

มีชั้นสองให้เดินชมเมืองหนานหนิงจากมุมสูงด้วยครับ

ผ่อนคลายดีจริงๆ

สัญลักษณ์บางอย่าง

สุดจากเรือนไม้แล้ว ออกจากจะเจอกับลูกแก้วยักษ์ครับ

รูปปั้นเด็กแสนน่ารัก

แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ

แต่ที่อยากแนะนำคือตรงนี้ครับ เป็นสวนผจญภัย คล้ายๆกับตอนที่ผจญภัยในค่ายลูกเสือของบ้านเรา มีกิจกรรมให้เล่นมากมายเลย แต่ละอันจะเล่นได้ทีละ 2 คน เหมือนกับตั้งใจจะให้มาเล่นแข่งกัน

เช่น นี่ ไต่ซุง

ปีนป่าย

ไต่ผา

ฝึกการทรงตัว

ลอดถ้ำเชือก

สนุกมากครับ แต่ก็เหนื่อยมากด้วย

เดินกันต่อดีกว่า เส้นทางธรรมชาติ ร่มรื่นมาก สงบด้วยครับ คนไม่เยอะมาก

ย้อนรอยกันหน่อย ขี่ม้ากันบ้าง

ที่นี่เป็นลานจักรราศีครับ เป็นรูปปั้นของสัตว์ทั้ง 12 ราศี ถ่ายรูปกันสนุกมาก

หมูน้อยทั้ง 4

เดินมาอีกหน่อย ช้างก็มีนะครับ

หรือใครชอบดอกไม้ ที่นี่ก็มีเหมือนกัน

เสียดายที่เรามีเวลาน้อยไปหน่อย ต้องกลับแล้วครับ ถ้าใครไม่ชอบเดิน ที่นี่มีรถกอล์ฟบริการด้วยนะครับ

รถบัสสาย 10 เหมือนเดิมครับ พาเราเข้าเมือง

พื้นที่สีเขียวของเมืองนี้เยอะจริงๆ สมแล้วที่ได้ฉายานี้มา

ถนนนี้ตรงไปยังสะพานข้ามแม่น้ำครับ

กลับมาย่าน Chaoyang Road จนได้ครับ ตามหาข้าวเย็น

ลองแฟรนไชส์วัยรุ่นกันบ้าง

ร้านไหนตั้งอยู่นี่ ลองหมดล่ะครับ

กองทัพจักรยาน

สังเกตว่าเมืองหนานหนิงจะมีจักรยานไฟฟ้ากันเยอะครับ สามารถปั่นเป็นจักรยานได้ซึ่งจะเก็บสะสมเป็นพลังงานไฟฟ้าไว้ ถ้ามากพอก็บิดคันเร่งกลายเป็นมอเตอร์ไซค์แล้วครับ อนุรักษ์ธรรมชาติดีซะด้วย ผมมองดูแล้วจักรยานไฟฟ้าดูมีเยอะสุดแล้วนะเนี่ย

สังเกตเห็นป้ายไฟใช่มั้ยครับ นั่นแหละครับ ทางเข้าถนนจงซาน ถนนคนเดินที่เต็มไปด้วยอาหาร แต่เวลา 4 โมงเย็นอย่างนี้ยังไม่เปิดขายอาหารครับ

เราออกเดินตามหาร้านอาหารที่ Lonely Planet แนะนำครับ

ผ่านหน้าโรงแรม Yongjiang Hotel วันนี้มีจัดงานแต่งงานด้วย

เดินมาตามถนน Jiang Bei Da Dao สุดท้ายก็ไม่เจออะไร ได้แต่ถ่ายรูป

เดินวนกลับมาที่เดิมจนได้ครับ เข้าไปใน Wal Mart เพื่อหาขนมไปทานบนรถไฟคืนนี้

ข้าวเย็นอยู่ไหนๆ

สุดท้ายก็ฝากท้องที่ร้านนี้ล่ะครับ 14 หยวน มีหลายรายการครับ อย่างที่เพื่อนผมทานก็เป็นเนื้อนก

เมืองจีน ใช่ว่าจะไม่วุ่นวายนะครับ วุ่นวายเหมือนกันแต่มีการจัดระเบียบที่ดีครับ

กลับมาที่ Lotus Land กันอีกรอบ หลังจากเหงื่อออกมาทั้งวันก็จัดการอาบน้ำ เพื่อเตรียมเดินทางต่อไปกวางโจวครับ รถไฟออก 18:50 น. เราต้องไปก่อนเวลา

เดินมาไม่ไกลก็ถึงสถานีแล้วครับ

ที่สถานีรถไฟเมืองจีนนี้จะมีระบบตรวจรักษาความปลอดภัยที่ดีครับ ตรวจละเอียดมาก มีการสแกนกระเป๋าด้วย เรียกได้ว่าใครเข้ามาที่นี่ได้ก็ต้องปลอดภัยระดับหนึ่งล่ะครับ

ที่นี่คนเยอะมาก คิวยาวจริงๆ

มีป้ายบอกชัดเจนครับว่า ว่าต้องไปทางไหน

ชานชาลารถไฟเมืองหนานหนิงครับ เป็นระเบียบมาก

ขบวนนี้แหละครับ จะพาเราไปส่งกวางโจว นครห้าแพะ

ก่อนขึ้นรถ พนักงานรถไฟจะเก็บตั๋วของเราไปและนำบัตรพลาสติกมาให้เราครับ

ขึ้นมาแล้วครับ สำหรับตู้ Hard Sleeper ห้องโดยสารหนึ่งมี 6 เตียง แบ่งเป็น 2 ข้าง ข้างละ 3 ชั้น เราได้เตียงบนสุดทั้งหมดเลยครับ เพราะมาซื้อตั๋วช้า

บัตรพลาสติกที่เราจะต้องเก็บไว้ให้ดีครับ เพื่อนำไปแลกคืนตอนจะลงรถไฟ

ทางเดินค่อนข้างคับแคบ

ที่วางกระเป๋าไม่ใหญ่มาก ระวังกระเป๋าตกด้วยนะครับ

ใครยังไม่นอน มานั่งตรงที่นั่งริมระเบียงได้ครับ

ภาพจากเตียงบน ถึงจะชื่อ Hard Sleeper แต่เตียงไม่ได้แข็งอย่างที่คิดนะครับ เป็นเบาะ เพียงแต่ไม่ได้นุ่มมากเช่นกัน

เตียงบนสุด ราคาก็ถูกสุดครับ นั่งบนเตียงไม่ได้หรอกครับ หัวชนเพดานพอดี

ยังไม่ถึงเวลานอน ผมเลยไม่ค่อยง่วง ใช้เวลานี้เดินสำรวจรถไฟครับ เลยรู้ว่ารถไฟจีนส่วนใหญ่จะเป็นตู้นอนแบบ Hard Sleeper กับที่นั่งแบบ Soft Seat ส่วนตู้นอนแบบ Soft Sleeper นั้นจะมีน้อย ผมเห็นมีแค่ตู้เดียวเท่านั้น แต่ทำเลดีหน่อยคืออยู่ติดกับตู้เสบียงเลย สามารถหาอะไรรองท้องได้ที่ตู้นี้ครับ

รถไฟขบวนหนานหนิง-กวางโจวนี้ถือเป็นขบวนที่ไม่ค่อยเร็วเท่าไหร่นะครับ แต่ยังเร็วกว่ารถไฟบ้านเราเยอะ ทั้งนี้ยังจอดแวะตามสถานีต่างๆระหว่างเมืองด้วยครับ ช่วงที่จอดนี้ เจ้าหน้าที่รถไฟประจำตู้รถจะออกไปเปิดประตูรถไฟ และยืนประจำที่ทางเข้าอย่างเป็นระเบียบครับ ช่วงนี้จะใช้เวลาออกไปเดินยืดเส้นยืดสายที่ชานชาลาก็ได้ครับ

ไฟจะเปิดอยู่ตลอดจนถึง 4 ทุ่มครับ ถึงตอนนั้นไฟจะดับหมด แล้วทุกคนในรถไฟก็เข้านอนครับ
พบกันใหม่ ตอนหน้าครับ กวางโจว นครห้าแพะ...

ตามมาเที่ยวหนานหนิงครับ

ยิ่งอ่านยิ่งสนุกค่ะ จขกท.สุดยอดจริงๆ ^^
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ ^^

ตามต่อ ครับกำลังสนุกเลย

สนุกมากครับ ติดตามตั้งแต่ภาคแรก

ติดตามอ่านทุกตอนครับ ชอบมาก

คิดถึงหนานหนิงมากๆๆ...

ไปเที่ยวด้วยคนครับ น่าสนุกนะครับทริปนี้

ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ

สนุกมากเลยครับ เห็นแล้วอยากไปที่หนานหนิงบ้าง

ชอบทริปนี้ครับ ขอบคุณครับ

สนุกๆ ตามอ่านกันกันต่อไป ^^ 

สนุกมากครับ

เป็นอีกกระทู้หนึ่งที่บรรยายการเดินทางได้ละเอียดมากเป็นประโยชน์แก่ผู้คิดจะตามรอยได้ชัดเจนมากครับ

ตามอ่านมาทุกตอนเลยค่ะ เห็นแล้วอะดรีนาลีนพุ่งปรี๊ด อยากชวนเพื่อนๆไปตามรอยทริปนี้จัง จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ :)))))))

ตามอ่านต่อจ้า

ตามไปด้วย

รอตอนต่อไปค้าาาาา

เธออยู่หนายยยยยยย

ฉันอยู่นี่.........ที่รักจ๋า

มารีวิวต่อเร๊วว รอชมๆ

เมื่อไรจะมาอ่า ติดแล้วอ่า

555....รอ

ตามมาเที่ยวแบบไม่รีบเลยค่ะ  ฮ่าๆ  ทริปนี้สนุกมาก รอรีวิวอีกนะคะ

จบแค่นี้เองเหรอ.............

อ้าาาาาาาาาาาา  ไม่มาต่อหรอคะ

ขาดตอนน๊า..............

เอาไว้จะตามไป
เดี๋ยวต้องเก็บทุกกระทู้เอาไว้ลอกการบ้่าน

รอหลายวันแล้วครับ
อยากตามต่อจนจบทริป

รอหลายวันแล้วครับ
อยากตามต่อจนจบทริป

รอเหมือนกันค่ะ อยากดูต่อ

รอ จขกท. มาต่อนะค่าาาา ^^

สงสัยว่าไปพร้อมกับน้องน้ำ หายไปเลย

จขกท.หายไปนานจัง...แฟนๆรอติดตามอยู่นะค้าาาา

สงสัย จขกท ไปเที่ยว ไกลๆอีกแล้ว

รอ ปีหน้า คงได้ชมอีกหลายกระทู้

เหมือนอาทิตย์ที่แล้วผมจะเดินผ่านกับ จขกท. ที่สยามนะครับ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามรับชมนะครับ
และก็ต้องขอโทษด้วยครับที่หายไปนานหลายสัปดาห์เลย
พอดีช่วงที่ผ่านมาค่อนข้างวุ่นๆนิดนึงครับ
แต่กลับมาต่อแล้วนะครับผม ที่ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11542909/E11542909.html

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอีกครั้งนะครับ รู้สึกเขินๆเหมือนกันนะครับมีคนเข้ามาทักด้วย แต่ก็ได้กำลังใจขึ้นมาเยอะเลยครับผม

อยากรู้ว่ารถบัสจาก ฮานอยไปหนานหนิงใช้เลลากี่ชั่วโมงค่ะ และหยุดทานอาหารนานรึปล่า
ขอบคุณค่ะ