“สวัสดีพี่น้องและเพื่อนชาวบีพีทุกคนนะครับ” หลังจากที่โพสครั้งแรกในรอบสามปีไปเมื่อเดือนที่แล้วเป็นการอุ่นเครื่อง -- Chilled Summer at “Evason Hua Hin” (ตามลิงค์นี้ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11352241/E11352241.html ได้เลยนะครับ) -- วันนี้ขอถือโอกาสปั่นกระทู้ที่สองต่อเลยแล้วกัน แต่ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกคนที่แวะเข้าไปอ่านจนจบ โดยเฉพาะที่กด “Like” ให้คะแนน และทิ้งข้อความให้หายคิดถึงด้วยนะครับ รู้สึกดีใจที่มีหลายคนยังพอจำกันได้ ถึงแม้ว่าจะห่างหายจากวงการพันทิปไปเสียนานถึงสามปี

และแล้วในที่สุดรีวิวที่ผมรอคอยก็มาถึง หลังจากที่ได้ออกทริปไปภูเก็ตเมื่อปลายเดือนสิงหาคม เนื่องจากเป็นการเดินทางไปพักสถานที่ในฝันของผม ซึ่งในที่สุดก็มีโอกาสกลายเป็นความจริงขึ้นมาได้ นั่นก็คือ “ศรีพันวา” -- http://www.sripanwa.com -- รีสอร์ทชื่อดังที่ทุกคนต้องรู้จัก และก็ฝันถึงเช่นเดียวกับผมแน่นอน

แต่ก่อนที่จะเริ่มเข้าสู่รายการของทางสถานี ขออนุญาตเกริ่นกันสักเล็กน้อยเกี่ยวกับรีสอร์ทแห่งนี้ “ศรีพันวา” เป็นโรงแรมสุดอภิมหาหรูของภูเก็ต ซึ่งว่าไปแล้วเป็นโรงแรมระดับต้นๆ ของประเทศไทยก็ว่าได้ครับ ตั้งอยู่บนพื้นที่ 80 ไร่ ตรงสุดปลายแหลมพันวา ปัจจุบันมีทั้งห้อง “Suite” และ “Pool Villa” ให้บริการ โดยทุกห้องจะมีสระว่ายน้ำส่วนตัว การออกแบบโรงแรมจะเป็นสไตล์ “Modern & Contemporary” เน้นให้เรียบง่ายไม่เยอะเกินผสมกับความทันสมัย แรกเริ่มเดิมทีตั้งใจทำเป็นโครงการสร้างไว้ขายเพียงอย่างเดียว แต่ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นโรงแรม ยกตัวอย่างสำหรับส่วนที่แบ่งขายแบบ “5 ห้องนอน” นี่ราคาก็ “200” อัพนะครับ เติมเลขศูนย์ไปอีกหกหลักพร้อมกับกลืนน้ำลายดัง “โฮกกกก...ก” ใครต้องการมาพักเฉยๆ ก็ตกคืนละ “3.0-3.9 แสน”​โดยประมาณ ซึ่งจัดเป็นห้องพักที่ราคาแพงสุดของที่นี่ (สำหรับข้อมูลพวกนี้ผมก็สรุปคร่าวๆ เอาจากรายการ “ที่นี่ หมอชิต” นะครับ)

เจ้าของโครงการนี่ทุกคนคงรู้จักกันดี “คุณปลาวาฬ” ทายาทรุ่นที่สามของ “กลุ่มชาญอิสสระ” ต่อจากรุ่นปู่ “คุณชาญ” และต่อมาที่ “คุณพ่อสงกรานต์” ซึ่งมีประสบการณ์ด้านธุรกิจพัฒนาอสังหาริมทรัพย์มากว่า 30 ปี ที่รู้จักในยุคแรกๆ ก็เป็น “ตึกชาญอิสสระ” จำได้สมัยก่อนจะขับรถผ่านแล้วเห็นได้เด่นชัดตอนมาเที่ยวกรุงเทพ

สำหรับเกรดของโรงแรม ตามปกติแล้วเนี่ยอย่างที่ทราบกันว่ามีการแบ่งเกรดโรงแรมไว้จาก “1-5 ดาว” ซึ่งถ้าต้องมาอธิบายกันคงยืดยาว ใครมีเพื่อนเรียนการโรงแรมก็ลองถามดู หรือไม่ก็เสิร์ชจาก “อากู๋” ก็ได้ครับ แต่ก็มีบางโรงแรมหรือรีสอร์ทซึ่งถูกเรียกว่าเป็นระดับ “6-7 ดาว” ถึงแม้จะไม่มีมาตรฐานสากลชี้ชัดก็ตาม เพราะปกติก็มีถึงแค่ “5 ดาว” เท่านั้น (ซึ่งโรงแรมที่จะได้ห้าดาวนี้ โดยทั่วไปต้องเป็นโรงแรมขนาดใหญ่หรูหรา มีมาตรฐานสากลในระดับสูงทุกด้าน ทั้งด้านห้องพัก ห้องอาหาร การให้บริการ และสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหลาย) ทั้งนี้ต้องมั่นใจในโรงแรมและบริการของตัวเองเป็นอย่างดี อย่างของบ้านเราที่พอนึกภาพออกก็น่าจะเป็น “โอเรียนเต็ล (Mandarin Oriental, Bangkok)” -- http://www.mandarinoriental.com/bangkok -- แต่ถ้าจะเอาถึง “7 ดาว” นั้นผมว่าให้มองไปที่ดูไบเท่านั้น ทุกคนคงไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมหมายถึง “Burj Al Arab Hotel” -- http://www.burjalarab.com -- หรือโรงแรมเรือใบที่ตั้งสวยเด่นอยู่กลางทะเล

สำหรับ​“ศรีพันวา” นี่ผมรู้สึกอยากให้มากกว่ามาตรฐานทั่วไป “ห้าดาว”นะครับ เหมือนอย่างที่เคยได้ยิน​“พี่เสนาลิง”​พูดไว้ในรายการ “ที่นี่ หมอชิต” ว่าให้เก็บ​“ห้าดาว” ไว้ใช้เรียกไก่ย่างดีกว่า

โอเคครับ ผมก็พูดมาพอสมควรแล้ว เอาเป็นว่าเรามาสัมผัสบรรยากาศ “ศรีพันวา” พร้อมกันเลยดีกว่า รับรองเลยว่าไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน

สำหรับทริปนี้เริ่มออกเดินทางจากเชียงใหม่ ถือว่าเป็นครั้งที่สามสำหรับภูเก็ตของผม แต่เป็นทริปแรกที่พวกเราสามคนจะลงใต้ไปพร้อมกัน เวลาเดินทางกับ “น้องนภ” เจ้าตัวแสบวัยสองขวบเศษจะมีอะไรที่ตื่นเต้นเสมอ โดยเฉพาะการเดินทางไกลๆ ไม่รู้ว่าจะมีการงอแงหรือว่ายังไงบ้างรึเปล่า หากเป็นไปได้ผมอยากเลือกสายการบินที่บินตรง แทนที่จะต้องเสียเวลาแวะกรุงเทพเพื่อต่อเครื่องอีกทีนึง ดังนั้นเราต้องตัดออกจนเหลือเพียง “การบินไทย” และ​“แอร์เอเซีย” เท่านั้น ทั้งที่ตอนแรกก็แอบเล็ง “น้องนก” ไว้เหมือนกันเพราะช่วงนั้นราคาโปรกำลังไม่แพงนัก ย้อนกลับมาที่การบินไทยเป็นทางเลือกแรก เปิดดูไมล์สะสมมีพอที่จะเคลมให้พวกเราบินไปด้วยกันได้ แต่ว่าตอนนั้นขากลับจะมีแต่ลงกรุงเทพเท่านั้น (พึ่งจะเปิดให้บินตรงไปและกลับหลังจากทริปนั้น) ดูแล้วคงไม่คุ้มถ้าจะต้องแลกไมล์ เนื่องจากต้องหาตั๋ว “กรุงเทพ-เชียงใหม่” อีก จึงกลับมาพิจารณาสองสายการบิน “low-cost” อย่าง “นกแอร์” กับ​“แอร์เอเซีย” ซึ่งเทียบราคาแล้วตอนนั้นจะใกล้กันมาก แต่ราคาของแอร์เอเซียจะมาขึ้นโหดตอนช่วงไม่ถึงอาทิตย์ก่อนวันเดินทาง แต่ท้ายสุดก็จบที่เจ้าหางแดงซึ่งสะดวกกว่าในการเดินทาง ไม่ต้องเสียเวลาต่อเครื่องที่กรุงเทพ ถึงแม้ว่าเที่ยวบินเวลาจะไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ก็ตาม มีวันละสองไฟล์ท แล้วเที่ยวบินกลางคืนจะดึกมากๆ กว่าจะถึงก็ราวเที่ยงคืนตอนขาไป จึงเลือกเป็นกลางวันทั้งหมด แอบเสียดายที่ตารางเวลาขัดใจคนที่ออกเดินทางจากเชียงใหม่ เพราะจะบินค่อนข้างสาย (FD-3975) กว่าจะออกก็บ่ายโมง ถึงภูเก็ตบ่ายสามแล้วกว่าจะนั่งรถไปโรงแรมอีก วันแรกก็ไม่ต้องทำอะไรพอดีครับ ส่วนขากลับ (FD-3974) ก็ออกเช้ามาก ประมาณสิบโมงครึ่งก็ต้องมาถึงสนามบินก่อนหน้าราวชั่วโมงกว่า เวลาเดินทางมาสนามบินอย่างน้อยก็ครึ่งชั่วโมง ถ้าพักอยู่สุดแหลมพันวาก็เผื่อไปอีกชั่วโมงได้เลย สรุปวันกลับต้องตื่นแต่เช้าและรีบกินข้าวแล้วออกจากที่พักเลย ไม่อย่างนั้นคงไม่ทันเที่ยวบินแน่นอน สำหรับคนอื่นผมว่าสามารถเลือกไฟล์ทดึกจะได้ไม่ต้องรีบเกินไป ส่วนผมเดินทางกับเด็กเล็กก็สงสารกลัวลูกเหนื่อยจึงไม่อยากให้ดึกจนเกินไปครับ

ตัดภาพไปบนเครื่องเลยนะครับ นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้บินกับ “แอร์เอเซีย” ครั้งแรกเมื่อตอนที่ได้เครื่อง “A320-200” มาประจำการใหม่ๆ บอกตามตรงเลยว่ารู้สึกดีขึ้นเยอะ ไม่เหมือนช่วงแรกที่เอาเครื่องรุ่นดึกมาให้บริการ ตามที่เคยเห็นในรีวิวยุคแรกจะเห็นว่าเครื่องโทรมมาก ตอนนี้ยังสัมผัสได้ถึงความใหม่ของเครื่องแม้ว่าผ่านการใช้งานมาสองถึงสามปีแล้วก็ตาม ช่วงที่ผมเดินทางนี่เป็นหน้าฝนพอดีตามที่บอกตอนต้นว่าช่วงปลายสิงหาคม มองไปนอกหน้าต่างเห็นน้ำในแม่น้ำสีแดงเชียว ตอนเดินทางก็ยังลุ้นอยู่ว่าน้ำจะท่วมบ้านที่เชียงใหม่รึเปล่า เพราะดูพยากรณ์แล้วมีพายุเข้ามาเรื่อยๆ ยังดีที่กว่าจะท่วมเชียงใหม่ผมก็กลับมาแล้ว ไม่อย่างนั้นคงเที่ยวไม่สนุกแน่เลยครับ

พอเครื่องไต่ระดับไปสักพักเริ่มสูงกว่าเมฆก็จะเป็นสีแบบนี้ครับ เหมือนเป็นความหวังว่าทริปนี้ฟ้าแจ่มชัวร์ ใครเห็นท้องฟ้าอย่างนี้ก็เตรียมเปลี่ยนชุดว่ายน้ำจากบนเครื่องได้เลย แอบคิดในใจว่าคืนนี้คงได้เห็นดาวเต็มท้องฟ้าอย่างแน่นอน “ฟันเฟิร์ม”

กลับมาดูของบริเวณกระเป๋าหน้าที่นั่ง จะมีแผ่นพับให้ดูเต็มไปหมด ซึ่งช่วงที่เดินทางกำลังเริ่มมีการ “เช็คอินด้วยตัวเอง (Self Check-in)” บอกตามตรงว่าตอนแรกนี่ผมก็ออกอาการงง เพราะไม่ได้บินมาหลายปี แถมครั้งแรกที่กลับมาก็เจอกับหางแดงช่วงที่กำลังมีการเปลี่ยนแปลง ยังดีที่ยังสามารถเช็คอินที่เคาน์เตอร์โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอีก “100 บาท” ให้ปวดหัว ถ้าจำไม่ผิดหลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มเก็บเงินแล้วครับ ข้อดีคือช่วยประหยัดเวลาไม่ต้องไปต่อคิว (เว้นแต่ต้องโหลดกระเป๋าเดินทาง) แล้วสามารถเช็คอินล่วงหน้าได้ถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนเดินทาง ส่วนข้อเสียก็สำหรับผู้โดยสารมือใหม่ที่ไม่ทราบก็อาจต้องไปควักเพิ่มหน้างานทีหลัง โดยสามารถเช็คอินผ่านคอมพิวเตอร์แล้วพิมพ์ออกมา หรือผ่านมือถือรุ่นที่รองรับ “WAP” สามารถเปิดภาพได้ ใครใช้ไอโฟนก็โหลดโปรแกรมมาลงแล้วก็ทำตามขั้นตอนสบายเลยครับ พอได้ “2D Barcode” มาก็เอาไปสแกนบนตู้เช็คอินที่สนามบินก็ได้ “Boarding Pass” สำหรับขึ้นเครื่อง ส่วนกระเป๋าเดินทางผมจะซื้อนำ้หนักล่วงหน้ามาเลย เพราะจะถูกกว่าตรงเคาน์เตอร์ที่สนามบินพอสมควรทีเดียว เพียงแต่เลือกน้ำหนักที่เราประเมิณไว้เพื่อให้จ่ายตามความเหมาะสม

สำหรับใครที่บินไฟล์ทที่ตรงกับมื้ออาหาร สามารถซื้อล่วงหน้าเช่นกันผ่านทางเว็บไซต์ ซึ่งจะถูกกว่าไปสอยบนเครื่องถึง “15%” ของผมโซ้ยจากบ้านมาแล้วก็รอดตัวไป ระหว่างที่เปิดเมนูดูน่าทานหลายอย่าง โดยเฉพาะ “ไก่ย่างกับข้าวเหนียว” ที่น่าลิ้มลองเหลือเกิน

ชั่วโมงเศษผ่านไป เปิดหน้าต่างมองไปด้านนอกอีกครั้ง เริ่มเห็นก้อนเมฆและฝนตกด้านล่างบ้าง แต่ดูสภาพโดยรวมก็ยังสดใสอยู่ครับ

พอช่วงที่เริ่มใกล้จะถึงสนามบินภูเก็ต มองออกไปชักเริ่มไม่เป็นใจเสียแล้วเมื่อเครื่องบินเริ่มผ่านเข้ากลุ่มเมฆ ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานสัญญาณรัดเข็มขัดก็ดังขึ้น “ตุ๊งหนุ่ง” พร้อมกับเสียงตามสายจากกัปตันให้ทุกคนเตรียมรับมือกับสภาพอากาศแปรปรวน พร้อมกับทำใจดีเลย์ได้เลย เพราะข้างล่างภูเก็ตฝนตกหนักมากจนเครื่องลงไม่ได้ ต้องเสียเวลาวนอยู่แถวน่านฟ้าจังหวัดกระบี่ไปก่อนเป็นของแถม

แล้วบรรยากาศก็เริ่มมาคุขึ้น ข้างนอกเมฆฝนสีเทามืดไปหมด (อารมณ์ประมาณ “Harry Potter” ภาคหลังๆ) เครื่องบินส่ายไปมาพร้อมกับตกหลุมอากาศเป็นช่วงๆ ผมกับแฟนต้องคอยลุ้นกว่าปกติเพราะมีลูกน้อยเดินทางมาด้วย ก็พยายามหลอกล่อเพื่อไม่ให้เจ้าตัวแสบโวยวาย

ข้างนอกทัศนวิสัยแย่มากครับ มัวขนาดที่ว่ามองไปแค่ที่ปลายปีกแทบไม่เห็นอะไรเลย

วนกันอยู่หลายรอบเหมือนกันครับ ไม่ต่ำว่ายี่สิบนาทีท่ามกลางสภาพอากาศที่สุดขั้ว มีตกหลุมอากาศให้เสียวอยู่บ่อยครั้ง ดีที่เครื่องสภาพค่อนข้างใหม่เลยไม่ค่อยกังวลนัก ตอนเครื่องกำลังร่อนลงจอดก็เห็นหยดน้ำไหลผ่านกระจกไปสวยดีครับ

ระหว่างที่เครื่องจอดเห็นสาวน้อยชาวต่างชาติเอามือจับหน้าต่างระหว่างมองไปดูด้านนอก น้องคนนี้ชอบหันหน้ามาเล่น “ต๊ะเอ๋” กับลูกผม ถักเปียหน้าตาน่ารักทีเดียวครับ

มองไปไม่ไกลจะเห็นน้องนกหางเขียวจอดรออยู่ก่อนแล้ว ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าครั้งแรกที่มาภูเก็ตก็บินกับ “นกแอร์” นี่ล่ะ ตอนนั้นพึ่งเปิดให้บริการใหม่ๆ เสียดายที่ต้องไปต่อเครื่องที่ดอนเมืองก่อน ไม่อย่างนั้นอาจได้เจอสาวนกอีกครั้ง

“น้องนภ” ลูกชายที่ได้ออกเดินทางไกลด้วยกันเป็นครั้งที่สอง พึ่งตื่นตอนที่กัปตันประกาศเตือนช่วงที่มีอากาศแปรปรวน ท่าทางยังไม่ตื่นเต็มที่ครับ โชคดีไม่ค่อยกลัวเวลานั่งเครื่องหรือตกหลุมอากาศเท่าไหร่

วันนี้ดีเลย์เครื่องลงช้าเพราะติดฝนจนเครื่องลงไม่ได้ตามกำหนดการตั้งแต่ “สามโมงกว่า” แถมจากสนามบินมาแหลมพันวาก็อีกราวชั่วโมงนึง (เจอรถติดอีกต่างหาก) กว่าจะมาถึง​“ศรีพันวา”​ก็ห้าโมงครึ่งได้ ฟ้าฝนแบบนี้อากาศอบอ้าวจนเหนียวตัวไปหมด แต่พอมาถึงที่พักเห็นวิวสวยๆ ตอนเช็คอินตรง “Lobby” ซึ่งอยู่ชั้นบนของ “Baba Dining Lounge” ที่พวกเราจะมาทานอาหารเช้าพรุ่งนี้ แถมด้วยผ้าเย็นหอมๆ กับ “Welcome Drink” แสนชื่นใจก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นน้ำลิ้นจี่ของโปรดผมเลย เสียดายมาสายมากก็เลยไม่ทันได้ละเมียดจิบทีละนิด พอกรอกเอกสารเสร็จก็รีบบึ่งไปที่ห้องเลยครับ กลัวว่าจะมืดไปเสียก่อนไม่ทันถ่ายรูปมาฝากกัน ตอนนั่งรถมาก็ลุ้นให้ถึงที่พักเร็วๆ กลัวพระอาทิตย์จะลับเหลี่ยมเขาไปเสียก่อน แทบจะช่วยพี่เขาเหยียบคันเร่งไปด้วยแล้วครับ

หลังจากที่แนะนำสถานที่กันคร่าวๆ ในที่สุดก็ได้เวลาตื่นจากความฝัน (ที่เคยอยากมาพักศรีพันวาตั้งแต่ตอนเปิดตัวใหม่ๆ และกำลังเริ่มเป็นที่รู้จัก) สู่โลกแห่งความจริงเสียที วันนี้เราได้พบกับ “คุณแอร์ (Resident Manager)” กับ “คุณบ๊วย (Villa Assistant)” มาพาพวกเราไปยังห้องพัก ระหว่างทางนั่งรถไปที่ห้องคุณแอร์ก็คอยอธิบายให้เราฟังเกี่ยวกับรีสอร์ท อยากบอกเลยว่าอารมณ์นั้นประมาณว่าใจผมไปโผล่อยู่ที่ห้องพักแล้วครับ ตื่นเต้นจนไม่ค่อยรับรู้อะไรเท่าไหร่ ทั้งที่พยายามตั้งใจฟังอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม ไม่รู้ว่าแขกที่มาพักครั้งแรกจะเป็นเหมือนกับผมรึเปล่า ขอแอบกระซิบเบาๆ ว่าตอนช่วงก่อนมาพักประมาณสองอาทิตย์ผมเปิดเว็บไซต์ของศรีพันวาทุกวันเลยครับ แต่ละวันก็ไม่ใช่แค่รอบเดียวอีกต่างหาก แบบว่าดูไปยิ้มไปเหมือนคนกำลังเคลิ้ม คิดว่าต้องมีหลายคนอาการเหมือนผมบ้างล่ะ (ไม่มากก็น้อย)

จากบริเวณอาคารที่เช็คอิน พวกเราก็นั่งรถสองแถวคันน้อยที่ดัดแปลงสำหรับพาแขกเดินทางภายในรีสอร์ท บอกตามตรงถ้าไม่มีตัวช่วยพวกเราคงได้เดินกันหอบแน่ เพราะทั้งบริเวณจะอยู่บนภูเขาที่ลาดชันมาก บางจุดก็ค่อนข้างห่างไกลกันพอสมควรครับ ไม่นานนักก็มาถึง “LV 20” ห้องพักของพวกเรา ซึ่งเป็นห้องแบบ “2BR Luxury Pool Villa” ตั้งอยู่ในโซนใหม่ที่สร้างเพิ่มเติมขึ้นมาภายหลัง ก้าวแรกที่เปิดประตูเข้าไปแล้วมองเห็นวิว พวกเราแทบจะอยากตะโกนออกมาดังๆ เพราะวิวที่มองลงไปในทะเลช่างสุดจะบรรยายเหลือเกิน ทำเอาเก็บอาการเกือบไม่อยู่เหมือนกัน ยังแอบตีเนียนทำตัวปกติเพราะเกรงใจทาง “คุณแอร์” ที่มาส่ง (นี่ถ้าอยู่กันตามลำพังครอบครัวพวกเรา ผมคงรีบแก้ผ้าเปลี่ยนชุดว่ายน้ำกระโดดลงสระในวินาทีนั้นเลย) จากนั้นก็เข้าไปสำรวจในห้องพักพร้อมรับฟังคำอธิบายแนะนำคร่าวๆ เกี่ยวกับข้าวของเครื่องใช้และสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหลาย

ว่าแล้วก็มาเริ่มกันที่ห้องนอนที่สองกันก่อนดีกว่าครับ มาทริปนี้ได้น้องภรรยามาเป็นพี่เลี้ยงจำเป็นคอยช่วยดู “น้องนภ” เจ้าตัวแสบของผมด้วย พวกเราจึงมาพักกันแบบสองห้องนอน ซึ่งต้องลงบันไดไปชั้นล่าง (แอบลึกลับเล็กน้อย) ภายในห้องก็มีส่ิงอำนวยความสะดวกครบครันพร้อมทุกอย่างจนแทบสร้างโลกส่วนตัวข้างล่างได้โดยไม่ง้อห้องข้างบน เตียงนอนก็ไซส์ใหญ่พอที่จะนอนสองคนสบายๆ แถมมีห้องน้ำส่วนตัวอีกต่างหาก เรื่องการตกแต่งภายในห้องไม่ต้องพูดถึง เพราะเริ่ดตั้งแต่ประตูทางเข้าห้อง แล้วไม่ต้องกังวลเลยว่าอยู่ชั้นล่างจะอึดอัด เพราะห้องด้านล่างก็จะมีระเบียงส่วนตัวให้ออกไปชมวิวได้อย่างไม่น้อยหน้าใคร ซึ่งถ้าว่าไปแล้วลำพังเวลาไปพักที่อื่นแล้วได้นอนห้องนี้ผมก็ถือว่าสุดยอดแล้วล่ะครับ

เปลี่ยนบรรยากาศมาดูรูปหน้าตรงบ้างครับ ด้านขวามือประตูที่ปิดอยู่จะเป็นห้องน้ำ ส่วนทางซ้ายก็จะเป็นระเบียง แต่ขอปิดม่านไว้เพื่อสร้างบรรยากาศเล็กน้อย ไม่อยากบอกเลยว่าแอร์เย็นฉ่ำสบายใจเสียเหลือเกิน สำหรับโคมไฟหัวเตียงนี่ผมชอบดีไซน์เป็นการส่วนตัว แทนที่จะตั้งพื้นก็ห้อยลงมาจากเพดาน แล้วก็ปรับไฟให้แรงหรือหรี่ได้ตามอารมณ์

คราวนี้มาลองย้อนมองจากเตียงนอนดู จะเห็นอย่างที่บอกว่าห้องมีครบแทบทุกอย่าง ตั้งแต่ทีวีจอแบนและชุดเครื่องเสียงพร้อม “iPod” หากต้องการทำงานก็มีโต๊ะให้ แต่มาถึงนี่แล้วแนะนำว่าปิดมือถือแล้วเน้นชิวอย่างเดียวเลยดีที่สุด

เปิดประตูเข้าไปก็จะเจอห้องน้ำ ทุกอย่างออกแบบได้เรียบหรูมีสไตล์ถูกใจผมตามเคย เห็นแล้วแทบอยากจะลุยเป็นคนแรกในวันนี้ ผมจะแพ้ทางพวกอ่างหินขัดกับก๊อกน้ำแบบนี้ ขอแอบถ่ายรูปเก็บไว้ไปทำห้องน้ำอารมณ์รีสอร์ทสำหรับบ้านหลังต่อไปของผมดีกว่า แล้วกระจกกลมนี่ชอบใช้มาก เอาไว้ใช้บีบสิววัยรุ่นกับโกนหนวดให้เกลี้ยงเกลา

ถัดมาด้านในเป็นโซนอาบน้ำ สามารถแช่ได้สบายใจไม่ต้องไปกวนห้องข้างบนเช่นกัน เพียงแต่ว่าห้องนี้ไม่มี “Jacuzzi” แต่ผมก็มั่นใจว่าแขกที่มาพักห้องนี้คงไม่มีใครน้อยเนื้อต่ำใจแน่นอน ลำพังเท่านี้ก็คงสุขใจแล้วล่ะ

เดินสำรวจพอสังเขปก็ถึงเวลาคืนพื้นที่ให้กับน้องภรรยา ท่าทางอั้นมานานตั้งแต่ลงจากเครื่อง แถมอากาศเย็นแบบนี้ ขึืนผมชักช้าอาจโดนโยนออกมาจากห้องได้

มาถึงตอนนี้ก็ถึงเวลาพาทัวร์ห้องหลักกันได้แล้วครับ เปิดตัวกันด้วยห้องนอนใหญ่ก่อนเป็นอันดับแรก บอกตามตรงว่าหลังจากชมทัวร์ห้องข้างล่างซึ่งชอบมาก มาเจอห้องชั้นบนยิ่งประทับใจกว่าหลายเท่าตัว ว่าไปแล้วมันเหมือนกับบ้านหลังขนาดย่อมๆ เลยก็ว่าได้ แถมมีสระว่ายน้ำพร้อมวิวทะเลที่งดงามอย่างแรง มีเกาะน้อยใหญ่เต็มไปหมดอยู่เบื้องหน้านี้เอง จึงไม่โอเวอร์หรือเกินความจริงที่ผมตั้งชื่อรีวิวนี้ว่า “Heaven on Earth” ซึ่งมันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ มันเป็นสิ่งที่เราสัมผัสได้เมื่ออยู่ที่ “ศรีพันวา” สวรรค์บนดินของพวกเราตลอดสองคืนแรกที่ภูเก็ต

มองห้องนอนกันอีกมุมนึงบ้างครับ ด้านนอกจะเห็นบันไดสำหรับลงไปชั้นล่างอยู่ด้านหน้าประตูทางเข้าห้องรับแขก จากห้องนอนเราก็สามารถกระโดดออกไปยังสระว่ายน้ำได้เลย (ไม่เคยลองเหมือนกัน) แต่ให้สะดวกก็ลงบันไดด้านข้างดีสุดครับ บริเวณหัวเตียงก็จะเป็นโต๊ะทำงาน สำหรับใครที่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มาด้วยหลายอันก็ไม่ต้องกังวล ที่นี่จัดปลั๊กไฟให้มากกว่าเกินพออีก ดังนั้นไม่ต้องแย่งกันใช้อย่างแน่นอน รีสอร์ทหรือที่พักบางแห่งอาจมองว่าเป็นเรื่องเล็กไม่สำคัญ แต่บางทีตรงนี้กลายเป็นเรื่องจำเป็นไปแล้ว เดี๋ยวนี้เราอยู่ในโลกยุคดิจิตอล นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ต่างเต็มไปด้วยอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้า เริ่มตั้งแต่ มือถือ คอมพิวเตอร์พกพา กล้องถ่ายรูป หรือสาวกของศาสดา “Steve Jobs” อย่างน้อยก็จะมี “iPod หรือ iPad” มาด้วยอย่างแน่นอน นับดูแล้วกันครับว่ากี่ชิ้นแล้ว ยังไม่รวมถึงเครื่องโกนหนวดไฟฟ้าอีก อันนี้ลำพังผมคนเดียวก็จองไปกี่เต้าแล้วเนี่ย “เอิ่ม” แต่สบายมากครับ หัวเตียงมีอยู่สองแล้วที่พื้นปลายเตียงเปิดเด้งขึ้นมาได้อีก (สีเทาบนพื้นมุมล่างซ้ายมือ) ถ้าเยอะจัดก็ไปฝากห้องนั่งเล่นได้ ในขณะที่บางแห่งต้องเอาไปเสียบในห้องน้ำหรือไม่ก็มุดไปถอดโคมไฟแล้วเอาปลั๊กเราไปเสียบแทนชั่วคราว ชักออกนอกเรื่องมากไปแล้ว ข้ามไปรูปใหม่เลยดีกว่าครับ

อีกฟากของห้องจะเป็นเตียงนอนอาบแดด แล้วก็จะมี “Rain Shower” อยู่ด้านนอกสำหรับอาบแบบ “Outdoor” สำหรับห้องนอนนี้จะมีสระน้ำล้อมรอบเป็นตัว “U” ครับ (ความจริงลำพังตัว “L” ก็หรูสุดแล้ว) ว่าไปก็เป็นห้องล้อมด้วยสระน้ำดีๆ นี่เอง

ภายในห้องก็จะมีลำโพงติดบนเพดาน ซึ่งต่อมาจากชุดเครื่องเสียงด้านนอก เรียกว่าเปิดทีเดียวฟังได้ทั้งบ้านเลย (รวมไปถึงโซนห้องน้ำแล้วก็ศาลาด้านนอกด้วย) นอกจากนี้ ก็จะมีพัดลมติดเพดานที่ถูกใจลูกชายผมมากครับ ภายในบ้านจะมีอยู่ในห้องรับแขกและห้องนอน เผอิญว่าลูกชายผมชอบดูและเล่นพัดลมมากครับ ก่อนนอนยังต้องเปิดให้เลย ทำเอาผมตาลายมากเพราะมันหมุนอยู่บนหัวตลอดเวลา แบบว่าแอบปิดเมื่อไหร่มีเคืองทันที

ระหว่างถ่ายรูปในห้องนอน พอเห็นแสงแบบนี้ทำเอาผมวิ่งออกมาแทบไม่ทัน บอกตามตรงเลยว่าตอนแรกเห็นฝนตกหนักก่อนเครื่องลงแล้วผมทำใจทุกอย่าง คิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นพระอาทิตย์ตกสวยๆ อย่างแน่นอน แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าพอช่วงที่ดวงอาทิตย์คล้อยลงมาต่ำกว่าเมฆจะได้เห็นภาพแบบนี้ได้

จากตรงบริเวณศาลาริมสระน้ำในวันแรกที่มาถึง ผมได้แต่อึ้งกับภาพพระอาทิตย์ตกเบื้องหน้า ตรงนี้เป็นจุดชมวิวพระอาทิตย์ตกที่ผมประทับใจสุดแห่งนึงเลยทีเดียว (ปกติอยู่เชียงใหม่มีแต่ดอยบัง จึงไม่ค่อยได้ชื่นชมทิวทัศน์ยามแสงสุดท้ายสักเท่าไหร่) ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นเป็นไข่เค็มดวงโต ได้มาเจอฟ้าระเบิดอย่างนี้ก็สุดยอดแล้วครับ

บอกได้เลยว่าช่วงนี้ผมถ่ายรูปรัวไม่ยั้งเลย เพราะแสงแทบจะเปลี่ยนตลอดเวลาทุกเสี้ยวนาที ลองเทียบรูปนี้กับก่อนหน้า เห็นได้ว่าคนละเรื่องเลยครับ

เมฆที่ลอยปกคลุมอยู่บนฟ้าช่วยสร้างบรรยากาศมาคุยามอาทิตย์ตกได้ไม่น้อย ภาพสวยๆ เบื้องหน้านี้ผมไม่ได้ดูคนเดียวหรอกครับ ทันทีที่เห็นก็เรียกแฟนกับลูกมาดูด้วยกัน บอกตามตรงว่าเป็นภาพที่ลืมไม่ลงจริงๆ

แอบอิจฉาพนักงานของ “ศรีพันวา”​มากครับ ที่มีโอกาสได้ชมวิวสวยๆ อย่างนี้ตลอดทุกวัน ของผมนี่ต้องนั่งเครื่องมาดูตั้งไกล แถมอีกสองวันก็ต้องย้ายออกเสียแล้ว อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จริงๆ

ระหว่างที่ถ่ายภาพผมจำไม่ได้เลยว่าเปลี่ยนเลนส์ไปกี่ครั้ง บางทีต้องการเก็บอารมณ์แบบเจาะๆ ก็ต้องเอาซูมเทเลมาใช้ แต่พอดูสักพักก็เปลี่ยนใจอยากได้มุมกว้างบ้าง แบบว่ารักพี่เสียดายน้องเลือกไม่ถูกเลยทีเดียว

อย่างที่บอกไปว่า “Pool Villa” ที่ผมพักนี่จะมีน้ำล้อมรอบห้องนอนอย่างที่เห็นในรูปเลยครับ ความจริงตอนนอนอยากเปิดผ้าม่านทิ้งไว้ ติดกับลูกตัวน้อยที่ไม่ยอมให้เปิด ลองคิดดูแล้วกันว่าถ้าเปิดผ้าม่านโดยรอบให้หมด ตอนเช้าตื่นขึ้นมาตอนพระอาทิตย์ขึ้นจะสวยขนาดไหน

ตากล้องที่ผมชื่นชอบคนนึงเคยบอกไว้ว่า เวลาถ่ายภาพทิวทัศน์จะมีธรรมชาติเป็นหุ้นส่วนใหญ่ พูดง่ายๆ ก็คือ “ดวงและโอกาส” นั่นเองครับ ไม่ว่าฝีมือดีแค่ไหน กล้องเมพเพียงใด ถ้าธรรมชาติไม่เป็นใจทุกอย่างก็จบ อย่างถ้าวันนี้ฟ้าปิดสนิท ผมคงไม่มีโอกาสได้เก็บภาพยามอาทิตย์อัสดงแบบนี้มาฝากกัน

ดูสิครับ เผลอนิดเดียวห่างกันไม่กี่นาที ท้องฟ้าเปลี่ยนสีไปอีกแล้ว เอาเป็นว่าตอนอาทิตย์ตกนี่แทบจะคลาดสายตาไม่ได้แม้แต่น้อย มาถึงตรงนี้รู้แล้วว่าทำไมคู่รักถึงชอบนั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน

ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มลับแนวเขาไปเรียบร้อย ชักสงสัยเหมือนกันว่าถ้าไปยืนอยู่ที่ “แหลมพรหมเทพ” วันนี้จะเป็นยังไงบ้าง คาดว่าคงสวยมากเหมือนกัน แต่ผมว่าอยู่ตรง “ศรีพันวา” ก็ไม่อยากไปไหนแล้วล่ะ เชื่อผมเหอะครับ ตลอดเวลาสองคืนนี่ผมไม่ได้ออกจากรั้วของโรงแรมเลย แล้วก็ไม่แม้แต่จะคิดสักนิด

ในห้องพักเปิดไฟสว่างก็สวยเชียว วิวเหมือนสวรรค์แบบนี้อยู่ได้เป็นเดือนโดยไม่ต้องไปไหนครับ คิดแล้วอยากย้อนเวลากลับไปตอนแต่งงานใหม่ๆ จะได้มาฮันนีมูนกันอีกสักรอบ

ชอบการออกแบบห้องนอนบ้านพักของ “Pool Villa” มาก ไม่เพียงแต่มีสระว่ายน้ำล้อมรอบเป็นตัว “U” เท่านั้น แต่ใช้กระจกเปิดรอบทิศแทนที่จะใช้ผนังทึบ ทำให้เวลาเปิดผ้าม่านจะเห็นวิวได้ “180 องศา” เลยทีเดียว แถมวิวด้านหน้าที่เป็นทะเลและมีเกาะแก่งเต็มไปหมดก็ไม่ธรรมดา ผมว่าที่นี่เหมาะมากที่สุดสำหรับคู่ฮันนีมูนครับ หรือถ้าใครมีแฟนจะมาขอแต่งงานก็คงเป็นความประทับใจไม่รู้ลืม อย่างที่เคยเห็นเพื่อนสมาชิกพันทิปที่พึ่งจะมาสวมแหวนกันไม่กี่เดือนก่อน เห็นแล้วก็อยากมีประสบการณ์ขอแฟนแต่งงานที่นี่เช่นกันครับ

เผลอหน่อยเดียวพระอาทิตย์ก็หายไปแล้วครับ ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มสวยไปอีกแบบ เสียดายที่เมฆเยอะไปหมด ไม่อย่างนั้นคงเห็นดาวอยู่เต็มท้องฟ้าแน่นอน

กลับมาสำรวจในบ้านต่อดีกว่า พอดีตอนนี้ห้องรับแขกเละเทะแล้วด้วยฝีมือเจ้าตัวน้อย ผมจึงขอติดไว้ก่อนค่อยพาชมใหม่ในวันพรุ่งนี้แล้วกันครับ

ที่นี่จะมีห้องครัวให้พร้อมสรรพ สามารถอุ่นหรือทำอาหารได้ มีทั้งเตาไมโครเวฟและเตาไฟฟ้า หรือหากใครหิวรอบดึก ทาง​“ศรีพันวา” ก็เตรียมมาม่าไว้ให้ด้วย เปิดตู้เย็นจะเห็นสารพัดเครื่องดื่ม ทุกอย่างที่มีกินฟรีหมดครับ (ยกเว้นแต่ไวน์ที่ต้องจ่ายเพิ่มหากต้องการเปิด) ถือเป็นของ “Complimentary” ซึ่งครบครันที่สุดตั้งแต่ผมเคยพักมา แทบจะเอาไปเปิดขายแข่งกันเซเว่นได้เลย น้ำเปล่าก็มีให้เยอะมากแทบกินไม่ไหว ที่สำคัญซุ้มของกินเล่นถูกใจแฟนผมมาก เพราะเขาจัดพวกขนมขบเคี้ยวไว้ไม่อั้นทุกสไตล์ แฟนผมเห็นแทบจองไว้กินคนเดียวไม่แบ่งใคร

สำหรับคอกาแฟ ทางรีสอร์ทจัดเครื่องชง “Capsule Espresso Machine” โดยเพียงเรานำแคปซูลกาแฟสำเร็จรูปใส่ลงไปแล้วก็กดปุ่มเท่านั้นเป็นอันเสร็จพิธี

มาถึงตอนสำคัญแล้วครับ นั่นก็คือ “ห้องน้ำ”​นั่นเอง ห้องข้างบนเขาแยกอ่างไว้สองด้าน ดังนั้นไม่ต้องแย่งกันใช้ โดยด้านหลังทางซ้ายที่เห็นเป็นโซนสุขา สำหรับสายชำระก็ไม่ต้องกังวล ระดับ​“ศรีพันวา”​จัดเต็มทุกอย่างแน่นอนไม่มีพลาด

ว่าแล้วพูดถึงเรื่องสายชำระดีกว่า ไหนๆ มาเที่ยวเกาะทั้งทีก็ขออนุญาตออกทะเลนิดนึง (ถ้ากลัวเมาคลื่นแนะนำให้ข้ามดูรูปถัดไปได้ทันทีครับ) สำหรับใครที่กำลังทำบ้านอยู่หรือสายชำระที่บ้านมีปัญหา ผมแนะนำให้ใช้ยี่ห้อ “Grohe” เหมือนของที่นี่ ซึ่งสามารถหาซื้อได้ตามร้านขายสุขภัณฑ์ชั้นน้ำ สะดวกหน่อยก็​“โฮมโปร” สาขาใกล้บ้านคุณ ปกติพวกผลิตภัณฑ์ยี่ห้อนี้จะราคาสูงนิดนึง โดยเฉพาะพวกฝักบัวและก๊อกน้ำครับ แต่สำหรับตัวสายชำระนี่ผมว่าไม่แพงเลย เผลอๆ ยังจะถูกกว่าพวกตัวท็อปของยี่ห้อมาตรฐานที่คนไทยชอบใช้กันทั่วไปเสียอีก ที่สำคัญคุณภาพดีและทนทานกว่ามาก อันนี้พูดตามประสบการณ์ตรงที่บ้านใช้มากว่าเจ็ดปีแล้วยังอยู่ดีไม่มีรั่วซึม ในขณะที่ตามปกติเมื่อเทียบตามอายุการใช้งาน ยี่ห้ออื่นคงได้เปลี่ยนไปหลายรอบแล้ว นอกจากดีไซน์ที่เรียบง่ายดูดี (สีขาวสะอาดตา) ผมภูมิใจนำเสนอ​“ความเป็นมิตรต่อจุดซ่อนเร้น” เพราะว่าน้ำที่ฉีดพ่นออกมาจะแรงกำลังดี ไม่ว่าเครื่องสูบน้ำที่บ้านจะแรงดันสูงขนาดไหนก็ตาม ทั้งนี้ผมเคยแกะกล่องดูตอนก่อนช่างมาติดตั้ง เห็นชัดเจนว่าเขาได้ออกแบบการควบคุมปริมาณและแรงดันน้ำไม่ให้มากจนเกินไปด้วยแผ่นกรองเจาะรูตรงทางน้ำเข้า ซึ่งทำหน้าที่ดักตะกอนและคุมแรงดันน้ำในเวลาเดียวกัน ดังนั้นเวลาฉีดชำระสิ่งสกปรกน้ำที่พ่นออกมาก็จะไม่แรงจนเกินไป บางยี่ห้อที่เคยใช้เวลาติดตั้งเครื่องสูบน้ำแล้วช่างทำร้ายกันรุนแรงเหลือเกิน ฉีดนำ้แต่ละทีเจ็บระบมไปหมด แล้วน้ำแรงแบบนี้ตอนใช้งานก็ชอบกระเซ็นเลอะเทอะอีกต่างหาก แต่ถ้าใครนิยมความรุนแรงก็เอาแผ่นกรองออกเพื่อที่ว่าน้ำจะได้แรงขึ้นครับ นอกจากนี้ ตรงรูที่หัวฉีดน้ำยังทำไว้ค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นปัญหาอุดตันเหมือนยี่ห้ออื่นก็ลืมได้เลย ทำหน้าที่เฮียดันมาขนาดนี้ ถ้าเกิดทางบริษัท “Grohe” ผ่านมาเห็นแล้วเอ็นดูจะให้ค่าโฆษณาก็บอกได้ครับ จะรีบแปะเลขที่บัญชีเอาไว้

“กลับฝั่ง” ผมว่าผู้อ่านหลายคนคงอยากเตือนสติผมไม่ให้ออกทะเลไปไกลกว่านี้ เพื่อไม่ให้เสียเวลา ตัดภาพมาที่ห้องอาหารเลยแล้วกัน ก่อนหน้าไม่มีอะไรครับ หลังจากสำรวจห้องน้ำเสร็จก็ฝนตกหนักพอสมควร รอจนซาก็เรียกรถมาพาเราไปห้องอาหาร “Baba Q Dining” ซึ่งตั้งอยู่ส่วนกลางของ “ศรีพันวา” ตรงอาคาร “Baba Poolclub” ที่เป็นศูนย์รวมของความบันเทิงและร้านอาหาร

สำหรับห้องอาหารนี้จะให้บริการตลอดทั้งวัน ซึ่งมีทั้งอาหารไทยและนานาชาติให้เลือกทาน สำหรับแฟนผมเห็นทำหน้าครุ่นคิดอาหารให้ลูกแบบนี้ สุดท้ายก็จบที่ “เมนูข้าวผัด” เช่นเคย คงกำลังนึกว่ามื้อแรกจะใส่อะไรดี เอาเป็นว่าเดี๋ยวมาช่วยกันลุ้นครับ ดูจากในรูปคงอารมณ์ประมาณว่า “หน้าฉันจะกลายเป็นข้าวผัดอยู่แล้ว”

ราคาอาหารผมดูแล้วโอเคนะครับ อาจจะสูงเล็กน้อยแต่ก็ยังพอ “เอาอยู่นะค้าบ” ดูแล้วก็ไม่ต่างจากรีสอร์ทที่อื่นนัก แลกกับความสะดวกสบายแล้วก็ขอใช้เวลาอยู่ “ศรีพันวา” ให้คุ้มที่สุดก็เพียงพอแล้ว ก่อนมาผมก็ดูเมนูอาหารจากเว็บไซต์มาเรียบร้อย รวมถึงขุดรีวิวเก่าของเพื่อนห้องนี้มาดูเป็นไอเดีย ดังนั้นจึงวางแผนคร่าวๆ ว่าในแต่ละวันจะกินอะไรดี

มื้อนี้แอบรู้สึกผิดเพราะมัวแต่ถ่ายรูปจนปล่อยให้ลูกทานข้าวเสียดึก กว่าจะถ่ายรูปเสร็จก็ต้องมารอฝนหยุดตก จึงค่อยเดินทางมาห้องอาหาร สรุปว่าได้ทานข้าวก็เกือบสามทุ่มแล้ว ยังดีที่แฟนผมให้ทานนมรองท้องมาก่อนก็สบายตัวไป

มาถึงห้องอาหารลูกผมจะตื่นเต้นมาก เพราะที่นี่เต็มไปด้วยพัดลม ทั้งพัดลมตั้งพื้นตัวใหญ่ไปจนพัดลมติดเพดาน อย่างที่บอกไปตอนต้นว่าลูกผมติดพัดลมมาก เห็นที่ไหนเป็นไม่ได้จะพุ่งเข้าหาตลอด ระหว่างที่สั่งอาหารก็จะเอาแต่พัดลมครับ ร้อนถึงพี่ๆ แถวนั้นต้องอาสาพาไปเดินทัวร์ชมพัดลมรอบตึก ถูกใจลูกชายตัวแสบของผมเลยทีเดียว อยากบอกว่าตรงนี้เป็นหนึ่งในความประทับใจของพวกผมครับ ไม่รู้ว่าทาง “ศรีพันวา” ได้ตั้งใจเทรนพนักงานไว้รึเปล่า (หรือว่าเป็นนิสัยส่วนตัวที่รักเด็กเป็นนางงามอยู่แล้วก็ไม่ทราบเหมือนกัน) แต่อยากบอกว่าคงมีแขกที่มาพักหลายคนคงรู้สึกได้เหมือนพวกเรา เพราะแทบทุกคนที่เจอจะเอาใจใส่และสามารถเล่นกับเด็กได้เหมือนมีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาเลยทีเดียว เห็นได้ถึงความเต็มใจและดูเป็นธรรมชาติ เพราะตรงนี้ผมเลี้ยงลูกมาเองก็พอดูออกว่าใครเล่นกับเด็กเป็นรึเปล่า ไม่ใช่แต่กรณีที่เห็นกับลูกของผมนะครับ กับแขกชาวต่างชาติที่พาลูกมานี่ก็เห็นแทบทุกคนเล่นด้วยโดยไม่มีอาการขัดเขินเลย ซึ่งตรงนี้ผมว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก เพราะแขกที่มาพักไม่ได้มีแต่คู่ฮันนีมูน แต่หลายครั้งก็มาเป็นครอบครัวที่ลูกยังเล็ก บอกได้เลยว่าไม่ค่อยเจอเวลาไปพักที่อื่นสักเท่าไหร่ครับ

พอเดินเที่ยวเสร็จ ก็กลับนั่งเก้าอี้พร้อมกับใส่ผ้ากันเปื้อนที่วันนี้เขียนว่า “food is my life” มาทราบทีหลังว่าเปลี่ยนแบบทุกวันเลย

จานนี้สั่งมาแบ่งกันกิน (เพราะเดี๋ยวต้องช่วยกันรับผิดชอบข้าวผัดจานโตที่เหลือจากของลูกอีก) เส้นที่นี่เขาจะทำเอง ผมจบที่ “Penne” ของโปรดครับ มีหลายอย่างให้เลือกทีเดียว ไม่ว่าจะเป็น “Fettucini / Gnocchi / Spaghetti / Fusilli” จากนั้นก็เลือกซอสที่เราชอบครับ จานนี้จำไม่ได้แล้วว่าสั่งอะไรไป แต่ดูแล้วเหมือนเป็น “Pesto Chicken” ซึ่งไม่เห็นในเมนู “Pasta Sauces” ไม่เป็นไรแต่คุ้นว่าอร่อยทุกมื้อครับ

จานนี้ “ข้าวผัดกุ้งราดไข่ดาว (ไม่สุก)” ตามสูตร ซึ่งวันถัดไปจะเปลี่ยนเป็นใส่กุ้ง ไก่ และอื่นๆ ตามที่จะนึกได้ครับ อันนี้เราขอซุปเปล่าๆ มากินด้วย เพราะเวลาเด็กกินข้าวจะได้ไม่ติดคอ ไม่รู้ว่าซุปทำจากอะไรเหมือนกัน เพราะว่าขนาดซุปเปล่าๆ ยังอร่อยเลย ผมและแฟนคุยกันว่าขอยกให้ซุปเปล่าของที่นี่เป็น “Soup of the Year” (ถ้าใครคิดว่าผมโม้ลองขอมาชิมได้) ซึ่งแต่ละมื้อจะมาไม่เหมือนกันเลยครับ น่าจะแล้วแต่ผักหรือวัตถุดิบที่มีในครัว

มากับลูกนี่เหมือนโควต้าอาหารโดนตัดไปรายการนึงเลยครับ เนื่องจากต้องคอยจัดการเก็บกวาดข้าวที่เหลือ ซึ่งเขากินนิดเดียวเหมือนแมวดม แล้วเจ้าตัวแสบก็ชอบทานแต่ข้าวผัดอีกต่างหาก ไม่สงสารพ่อกับแม่ที่เริ่มเอียนข้าวผัดเต็มกลืนแล้ว แบบว่าลองมาหมดตั้งแต่ข้าวผัดที่ผมทำเอง ซื้อตามข้างทางห่อละยี่สิบ ไปจนถึงระดับโต๊ะจีนก็ว่าได้

คืนแรกนี้ขอปิดท้ายกันด้วยรูปนี้ครับ หลังจากที่เอา “น้องนภ” นอนเรียบร้อย ผมก็ออกมาใช้บริการอ่าง “Jacuzzi” ที่อยู่ด้านนอกห้อง ตรงประตูห้องนี้เปิดทิ้งไว้ไม่ได้ ถ้าทิ้งไว้สักพักประมาณ 5 นาที แอร์ส่วนห้องน้ำก็จะตัด ที่นี่เขาแบ่งโซนดีมากเลย มีประตูกั้นเป็นสัดส่วนครับ

เหนื่อยมาทั้งวันก็เลยใช้เวลาที่เหลือนอนแช่จนฟองแทบจะล้นออกมานอกอ่าง เสร็จแล้วก็มาต่อด้วยฝักบัว “Rainshower” แชมพูและสบู่ก็หอมครับ เวลาอาบแล้วกลิ่นเย็นสบายชื่นใจมาก ผ่อนคลายจนอยากอาบหลายๆ รอบ

สวัสดีเช้าวันใหม่ครับ ผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้เพื่อที่จะได้ตื่นมาทันแสงแรกของวัน แต่ดูจากเมฆแล้วเช้านี้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะเห็นพระอาทิตย์สวยๆ รึเปล่า มองจากห้องนั่งเล่นออกไปเห็นน้ำในสระนิ่งเหมือนกระจก ว่าแล้วก็เตรียมออกไปชมอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับผมที่ศาลาเลยดีกว่า

นี่เป็นวิวที่เห็นจากห้องนั่งเล่น จากตรงนี้สามารถเดินลงสระได้เลยเพราะมีบันไดอยู่ด้านหน้า สิ่งอำนวยความสะดวกครบครันทุกอย่าง ตอนนี้ดูผ่านๆ ไปก่อน เดี๋ยวตอนบ่ายรอลูกหลับจะพามาชมกันอีกรอบนะครับ

มองไปบนท้องฟ้าค่อนข้างสดใส หวังว่าวันนี้คงอากาศดีกว่าเมื่อวาน เห็นเงาสะท้อนตรงห้องรับแขกที่ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีแดงสดชัดเจนขึ้น แสดงว่าพระอาทิตย์พร้อมแล้ว เหลือแต่ว่าจะยอมโผล่มาจากก้อนเมฆรึเปล่า

วิวจากศาลาสวยมากครับ แต่เสียดายพระอาทิตย์ไม่ได้ขึ้นอยู่ตรงข้างหน้าพอดี ต้องเป็นหลังที่ถัดไปทางทิศตะวันออกน่าจะเห็นได้ชัดเจนกว่านี้ หรือไม่ก็ขึ้นไปอยู่บน “Baba Nest” จุดที่สามารถเห็นวิวได้รอบทิศ 360 องศา เสียดายตอนผมไปนี่เขายังสร้างไม่เสร็จดีและยังไม่เปิดให้บริการ แต่คาดว่าตอนนี้น่าจะเสร็จแล้ว (หลังจากผมดองรีวิวไว้หลายเดือน) โดยเป็นส่วนบ้านพักของ “คุณวาฬ” เจ้าของรีสอร์ทแห่งนี้ที่ทุกคนคงจะรู้จักกันดีอยู่แล้ว แล้วก็โซนที่แขกสามารถเข้าไปได้ คือ “Rooftop Bar” ซึ่งจะให้บริการพวก “Cocktails” และก็ของว่างเบาๆ ถ้ามีโอกาสกลับไปคงไม่พลาดที่จะขึ้นไปเก็บภาพทั้งพระอาทิตย์ขึ้นและตก ซึ่งน่าจะเป็นจุดชมวิวที่งดงามสุดแห่งนึงของภูเก็ตทีเดียว

ในที่สุดพระอาทิตย์ก็ไม่ยอมโผล่ออกมาจากเมฆครับ เห็นแต่ฟ้าเปลี่ยนสีให้พอเจ็บใจกันไป วิวตรงห้องพักผมเสียดายโดนต้นไม้บังครับ รูปนี้แทบจะต้องปีนราวถ่ายกันเลยทีเดียวเพื่อที่จะได้สูงพอหลบต้นไม้ที่ขวางอยู่ได้ (แต่ก็ยังไม่ค่อยพ้นอยู่ดี) ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าถ้าเป็นช่วงหรือฤดูอื่นจะได้มุมพระอาทิตย์ขึ้นที่สวยกว่านี้หรือไม่ ส่วนตัวเดาว่าห้องที่อยู่ไกลสุดไปทางทิศตะวันออกน่าจะแจ่มได้ตลอดทั้งปี

มาถึงแหลมพันวาถ้าไม่เห็นเรือลำนี้แสดงว่ายังไม่ถึง ผมเจอทุกครั้งที่มาเลยครับ รวมถึงสองครั้งก่อนที่ตอนนั้นพักอยู่โรงแรมถัดไป เห็นเรือลำนี้ทีไรนึกถึงความฝันเกี่ยวกับการท่องเที่ยวอีกอย่างที่อยากจะทำ เดี๋ยวรอลูกโตเมื่อไหร่ผมต้องเก็บตังค์หาโอกาสไปล่องเรือหรูแบบนี้สักครั้ง เส้นทางที่เล็งไว้ก็ “อลาสกา” เลย เพราะพี่สาวผมเคยไปแล้วกลับมาเล่าได้น่าอิจฉามาก ไม่ว่าอาหารบนเรือที่อิ่มหนำพุงกางแบบไม่อั้น หรือสิ่งบันเทิงที่ให้บริการตลอดเวลา สมกับที่เป็น “เรือสำราญ” จริงๆ ถ้าถึงตอนนั้นแล้วอย่าลืมตามอุดหนุนหนังสือ “เที่ยวไม่ง้อทัวร์” ของผมต่อด้วยนะครับ (ตีเนียนขายของ)

แสงแดดอ่อนๆ สีทองยามเช้ากำลังสวยเลย ยิ่งมีเรือลำโตสวยๆ แล่นผ่านอีก แค่นั้นไม่พอฉากหลังท้องทะเลที่มีภูเขาและเกาะใหญ่น้อย ก็เลยทำให้ทุกอย่างลงตัวเหลือเกิน บอกแล้วว่าวิวของเขา “V.I.P.” ตลอด

ที่เห็นตั้งแต่รูปก่อนเป็นตอนที่เรือกำลังถอยหลังนะครับ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าไปเทียบท่าหรือเติมน้ำมัน เพราะเห็นมีคลังน้ำมันใหญ่อยู่บริเวณนั้นพอดี อยากบอกว่าอากาศยามเช้าบริสุทธิ์มาก มองไปไกลๆ ยังเห็น “หมอกจางๆ และควัน” ลอยอยู่ แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่อยู่หลังต้นไม้เป็นควันหรือหมอก เพราะว่า “คล้ายกันจนบางทีไม่อาจรู้” (เพลงบอกอายุ ถ้าใครไม่รู้จักแสดงว่ายังเอ๊าะอยู่) เผลอนอกเรื่องอีกแล้วครับ คงต้องคอยช่วยกันเตือน พอดีผมนึกอะไรออกก็พิมพ์เรื่อยเปื่อยแนวไร้สาระบ้างก็มี (ฝืดบ้างก็อภัยให้กันนะครับ)

ดูความใหญ่ของเรือแล้วเทียบกับอาคารของโรงแรม “เคปพันวา (Cape Panwa)” -- http://www.capepanwa.com -- อันนี้ขนาดว่าตัวตึกตั้งอยู่สูงจากชายหาดมากพอสมควรแล้วนะครับ เมื่อเทียบกับเรือแล้วกลายเป็นว่าเล็กไปเลย สำหรับ “เคปพันวา” นี่ผมค่อนข้างชอบทีเดียวครับ เคยมาเที่ยวภูเก็ตสองครั้งก็มาพักทุกครั้งเลย ตัวอาคารสวยดี อากาศปลอดโปร่ง มีทีเด็ดอยู่ที่หาดทรายส่วนตัวที่ยาวพอสมควร ที่สำคัญนิ่มเท้าและขาวได้ใจ จำได้ว่าลงไปเดินเหยียบสิบนาที กลับขึ้นมาเท้านิ่มเหมือนไปสปามา ครั้งล่าสุดที่ไปนี่มองย้อนมาที่ “ศรีพันวา” ช่วงเย็นๆ ตอนเดินเล่นริมหาด มองย้อนขึ้นมาเห็นเปิดไฟแล้วสวยมากครับ ยังแอบคิดอิจฉาวิวของคนที่อยู่ข้างบนอยู่เลย ไม่นึกเหมือนกันว่าจะมีวันนี้ที่ได้มองย้อนกลับลงไปดูหาดสวยๆ จากด้านบนบ้าง

ระหว่างที่กำลังถ่ายรูปเพลินๆ (ยังไม่เจ็ดโมงเช้า) ก็ได้ยินเสียงสวรรค์ตะโกนเรียก “ป๊ะป๋า” ดังออกมาจากในห้อง ทำเอาผมสะดุ้งโหยงทีเดียว เพราะเหมือนเป็นสัญญาณบอกว่าหมดเวลาสำหรับเช้านี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแปลกที่หรือว่าเสียงหวูดจากเรือก็เลยตื่นเช้ามากทั้งที่เมื่อคืนกว่าจะเข้านอนก็ห้าทุ่มกว่าครับ ตอนแรกยังนึกว่าอีกสักชั่วโมงถึงจะตื่น อันนี้ผมพึ่งออกมาถ่ายรูปได้ไม่นานเอง

ว่าไปแล้วรีบตื่นก็ดีจะได้รีบออกไปกินข้าวเช้ากัน อยากรู้เหมือนกันว่าอาหารเช้าที่นี่จะเป็นยังไงบ้าง พอทำธุระเสร็จก็เรียกรถขอพาไปส่งที่ “Baba Dining Lounge” ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่พวกผมเช็คอินตอนมาถึงเย็นเมื่อวาน ซึ่งห้องอาหารจะอยู่ชั้นล่างลงไป สามารถเดินลงบันไดเองหรือใช้ลิฟท์ก็ได้ ที่ห้องอาหารพนักงานก็จะพาเราไปนั่งที่โต๊ะ แล้วก็สั่งตามเมนูซึ่งมีให้เลือกเยอะมาก โดยสามารถสั่งได้ตามที่ต้องการไม่อั้น เอาเป็นว่าเยอะจนงงและเลือกแทบไม่ไหวกันทีเดียวเชียว มาที่นี่รับรองว่าไม่ต้องกลัวอดครับ ผมชอบที่ “ศรีพันวา”​จัดให้มากครับ เพราะจะเป็นเมนูให้กาเลือกว่าเอาอะไรก็ได้ ยกเว้น “โนโหวต” แบ่งเป็นหมวดหมู่จัดมาสองหน้ากระดาษ (ไล่มาตั้งแต่ น้ำผลไม้ เครื่องดื่ม โยเกิร์ต ซีเรียล ขนมปังและเบเกอรี่ ไข่ เครื่องเคียง และอาหารพิเศษ) ทุกอย่างหลากหลายมากจริงๆ เอาเป็นว่างานนี้กากันเพลินสนุกมือเลย กาได้ทุกช่องไม่ต้องกลับบัตรเสีย ไม่แพงเลยสำหรับราคาต่อหัว “900 บาท” โดยปกติก็รวมในค่าห้องอยู่แล้ว ตรงนี้ถ้าใครขี้เกียจนั่งรถมา อยากนั่งกินสบายๆ ในห้องก็สามารถสั่งไปทานได้เหมือนกัน แต่โดยทั่วไปจะมีค่าบริการจัดส่ง (ประมาณ 500 บาท)

พอเสร็จระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟ ก็ชวนกันออกมาถ่ายรูปเล่นเล็กน้อย เพราะเห็นว่าห้องอาหารกำลังว่างอยู่พอดี อันนี้เดินย้อนขึ้นมาถ่ายตรง “Lobby” ชั้นบนกันอีกทีนึง เป็นรูปคุณแม่กับลูกของผมเองครับ

ตรงนี้เป็นที่นั่งเล่นพร้อมกับชมวิว เป็นอะไรที่ประทับใจตั้งแต่เจอครั้งแรกตอนเมื่อวานเย็น ผมเคยเห็นรูปตอนเปิดไฟกลางคืนยิ่งสวยขึ้นไปอีก เสียดายไม่ได้แวะมาตอนค่ำเลย เพราะอยู่โซนข้างบนเขาตลอดครับ

อาคารที่พวกเราอยู่จะมีอยู่สามชั้นทั้งหมด ตอนนี้ “Lobby” ในรูปจะอยู่ชั้นสอง จากเวลาที่รถมาส่งจะเป็นชั้นบนสุด แล้วเราค่อยลงบันไดมาอีกที ชั้นบนจะโล่งๆ ไม่มีอะไรนอกจากสระบัวล้อมรอบ โดยชั้นสองที่อยู่จะเป็นทั้งที่เช็คอิน แล้วก็ “Business Center” สำหรับคนที่จะมาใช้คอมพิวเตอร์หรือทำงาน และก็รวมไปถึง “Library” มาอ่านหนังสือพร้อมกับชมทัศนียภาพจากมุมสูงก็ได้ จำได้ว่าเมื่อวานมีคนร้อง “ว๊าว” ดังลั่นตอนเห็นวิวตรงนี้ด้วย

กลับมาที่โต๊ะอาหาร เครื่องดื่มมาก่อน ผมนำด้วย “น้ำแอปเปิล” พร้อมด้วย “โอวัลตินเย็น” แสนอร่อยจนต้องซ้ำวันพรุ่งนี้อีกครั้ง สำหรับโอวัลตินเย็นแก้วนี้ “Highly Recommended” ครับ

ตามมาติดๆ ด้วยหมวด “Breads & Bakery” นี่ผมพุ่งเป้าไปที่ของโปรด “French Toast” เท่านั้นครับ หอมและอร่อยโดยเฉพาะเวลาราดน้ำหวานเยอะๆ ตอนมาใหม่นี่กรอบนอกนุ่มใน “มว๊ากกกก...ก” (ไม่ได้ตั้งใจภาษาวิบัตินะครับ เพราะไม่รู้จะเขียนให้ออกเสียงยังไงถึงจะได้อารมณ์ว่า “สุดยอดของความอร่อย”)

ถ้วยนี้แอบยืมของแฟนมาถ่าย เป็น “Hot Chocolate” ที่อร่อยไม่แพ้กัน แต่สุดท้ายแฟนชอบมาแย่ง “โอวัลตินเย็น” ผมเพราะชื่นใจกว่า พูดแล้วอยากได้สูตรโอวัลตินที่เขามาแจกตามโรงเรียนสมัยเด็กจัง แบบว่าหวานมันอร่อยสุดในสามโลก ไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้จะโชคดีได้กินเหมือนพวกผมรึเปล่า “อิๆ”

ยังเป็นของแฟนผม “หมวดไข่” จัดไข่ลวกมาเพื่อที่จะใส่ในข้าวต้มให้ลูกทาน อันนี้ใส่ให้ลูกฟองและที่เหลือแฟนคนสวยผมจัดการเอง ผมช่วยไม่ไหวเพราะตัวเองยังแทบจะเอาไม่รอดเลย สำหรับไข่ต้มนี่มีให้เลือกทุกระดับว่าจะเป็น ไข่ลวก ไข่ยางมะตูม หรือไข่ต้ม ตามใจชอบครับ

จานหลักอันนี้จัดเต็มของผมเอง “ไข่คน (Scrambled Eggs)” ใส่ทุกอย่างและกาทุกช่องที่มีในรายการ ซึ่งที่เขาให้เลือกก็จะมี “Pork Sausage / Chicken Sausage / Bacon / Ham / Parma Ham / Mozzarella” แล้วตามด้วยเครื่องเคียง (Side Order) ตามที่เห็นในรูป

เครื่องเคียงเขาก็มีให้เลือกได้อีกเพียบ โดยผมไม่เอาหมดเพราะจะเยอะและมั่วเกิน (ทั้งที่ตอนนี้ชักอัดแน่นเกินพิกัดแล้วครับ) ได้แก่ “Sauteed Onion & Tomatoes (ผัดหัวหอมและมะเขือเทศ) / Sesame Mushrooms (ผัดเห็ดน้ำมันงา) / Butter Garlic Kale (ผัดกระเทียมเนยคะน้า) / Hash Brown (แฮชบราวน์) / Chicken Sausage (ไส้กรอกไก่)” ที่เขียนบรรยายซะละเอียดไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตั้งใจเอามายั่วน้ำลายคนอ่าน โดยเฉพาะใครที่ชอบมาเปิดกระทู้ตอนดึกๆ

สำหรับจานปิดท้ายอาหารพิเศษ ผมเลือกเป็น “Phuket Specialties” บอกตามตรงมาถึงจานนี้ขึ้นมาที่คอแล้วครับ แต่ต้อง “สู้ว๊อย” อย่างเดียวเท่านั้น เพราะสั่งมาขนาดนี้แล้วเหลือคงดูไม่จืด โดยหมวดนี้ผมว่ามาภูเก็ตแล้วน่าจะลองซักหน่อย ของผมสั่ง​“หมี่หุ่นบะฉ่าง (หมี่หุ้นผัดกับน้ำซุปกระดูกหมู)” บอกตามตรงเลยว่าเป็นซุปที่อร่อยสุดในรอบปีของผม น้ำซุปเคี่ยวได้เข้าที่และก็หมูติดกระดูกก็นุ่มเหลือหลาย อร่อยจนอีกวันผมต้องตักมาซดเล่นเปล่าๆ เอามารีวิวเขียนแบบนี้เหมือนทรมานตัวเองชัดๆ จานนี้ผมคิดถึงที่สุดเลย เอาสเต็กมาแลกก็ไม่ยอมครับ

นอกจากนี้ ก็จะมีเมนูพื้นเมืองให้เลือกอีกหลายอย่าง เช่น ขนมจีนกับแกง ข้าวยำ (อันนี้ผมขอผ่าน) ติ่มซำ และก็ โรตีแกงไก่ ยืนยันว่าน่าหม่ำทุกรายการ

เมื่อกลับมาถึงห้องคนนี้ก็จอง “iPad” ไว้คนเดียว เห็นเด็กเดี๋ยวนี้ติดกันเยอะ มันเหมือนอะไรที่เป็นดาบสองคมนะครับ ตอนหลังจะพยายามคุมเวลาให้เล่นน้อยลง และก็เลือกแต่ของที่ค่อนข้างได้ประโยชน์หรือว่าไม่ได้เกินวัยของ “น้องนภ” แต่บางครั้งก็จำเป็นเหมือนกัน เพราะเวลาซนๆ แล้วเรากำลังยุ่งจนไล่ตามไม่ทัน พอมีตัวนี้แล้วช่วยให้อยู่นิ่งได้บ้างพอสมควร

ส่วนใหญ่ผมก็จะลงพวก “baby einstein” ติดไว้ มีประโยชน์และได้สาระ แถมลูกเราก็เพลิดเพลินไปด้วย แล้วพวก “Apps” ทั้งหลาย เดี๋ยวนี้ก็มีพวกนิทานสำหรับเด็ก สอนอ่านและเขียน “ABC” หรือว่าพวกเปียโนสำหรับเด็กน้อย แต่พวกเกมโหดๆ หรือสำหรับผู้ใหญ่นี่ผมจะห้ามลูกเปิดครับ

ก่อนที่จะมาเที่ยว​“ศรีพันวา” ก็กังวลเหมือนกันว่าลูกจะสนุกไหม เพราะยังไม่เคยเดินทางไกลๆ กันเลย (แบบว่าคุณแม่หวงมากจึงไม่ค่อยได้ไปไหน) แต่พอมาถึงแล้วสนุกและซนมาก ส่วนนึงคงเป็นเพราะคนที่นี่ใจดี ห้องพักกว้างขวางปล่อยวิ่งได้ตลอด แถมมีพัดลมเต็ม “Villa” ให้นั่งดูได้นานๆ กลับมาถึงบ้านก็จะพูดแต่ว่าอยากกลับมาเที่ยวอีก ท่าทางคงประทับใจพอสมควรกับทริปภูเก็ตครั้งนี้ครับ

หลังจากที่ลูกชายทานนมเสร็จผมถามว่าอยากเล่นน้ำไหม ตอนแรกก็ไม่ยอมลงน้ำท่าเดียว แต่พอผมลงไปเท่านั้นล่ะ บอกแม่ขอเปลี่ยนชุดจะกระโดดตามป๊ะป๋าลงมาเลย ก็ไม่แปลกใจครับ สระว่ายน้ำส่วนตัวแถมวิวสวยขนาดนี้

ตอนอยู่เชียงใหม่ผมกับแฟนก็เตรียมอุปกรณ์มาอย่างดี ไม่ว่าห่วงยางหรือกระบะทราย แต่สุดท้ายไม่ได้ใช้สักอย่าง เพราะทาง “ศรีพันวา”​จัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยเหมือนคนที่รู้ใจกัน

ลูกผมชอบให้เอาไปปล่อยตรงรูพ่นน้ำของ “Jacuzzi” แล้วก็จะค่อยๆ ลอยออกมาจากฝั่งเองครับ เป็นอีกครั้งที่ผมเห็นเจ้าตัวแสบมีความสุขมากเวลาว่ายน้ำ กะไว้ว่ามาภูเก็ตทริปนี้จะจับลงสระทุกวันเลย (ไหนๆ ก็มีแบบส่วนตัวอยู่แล้ว)

ระหว่างที่ว่ายน้ำก็มีแขกมาเที่ยวที่ห้องพอดี เป็นเพื่อนของน้องภรรยาที่นัดกันมาเที่ยว "ศรีพันวา" (พี่เลี้ยงจำเป็นแอบทำ “Surprise!” พวกเราเล็กน้อย) แต่กลุ่มนี้จะพักที่ห้อง “Pool Suite” ได้ยินมาว่าห้องสวยถูกใจทุกคนจนผมอยากแอบตามไปดูบ้างเหมือนกัน โดยพวกน้องเขาจองผ่าน “Agoda” -- http://www.agoda.com -- วินาทีสุดท้ายก่อนวันเดินทางทีเดียว รู้สึกว่าเป็นเรทที่ไม่แพงนักและก็เป็นช่วง “Low” พอดี ตรงนี้ผมแนะนำมากเลยครับ อาจโชคดีเจอเรทพิเศษหลุดมาให้ลุ้นกัน หรือไม่ก็ลองตามเช็ค “Packages & Special Offers” ของเว็บโรงแรม บางทีก็จะมีช่วงโปรโมชั่นด้วย

ผมแอบเศร้าเล็กน้อยเพราะหลังจากเอาลูกลงน้ำเสร็จ แฟนผมเตรียมไปเปลี่ยนชุดแล้ว แอบยุอยู่นานพอควรกว่าจะยอมมาเล่นด้วย เนื่องจากปกติแฟนไม่ค่อยชอบว่ายน้ำเท่าไหร่ ย่ิงพอมีแขกมาผมก็เลยแห้วทันใด เปลี่ยนใจเพราะอายเวลามีคนอื่นอยู่ด้วย สรุปว่าอดเห็นแฟนใส่บิกินีเลยงานนี้ อุตส่าห์ทนรอมาเกือบสามปีตั้งแต่ทริปล่าสุดที่เกาะราชา ผมได้แต่หงายเงิบพร้อมทำตาปริบๆ “เอิ้กๆ”

สระน้ำที่นี่เป็นระบบน้ำเกลือ (ถ้าเป็นน้ำตาลจะหวานเกินไป ลำพังน้ำเปล่าก็กลายเป็นน้ำหวานแล้วเมื่อเจอกับคู่ฮันนีมูน) ออกแบบเป็น “Infinity Pool” ซึ่งไม่มีขอบสระ จึงทำให้รู้สึกเหมือนกำลังว่ายในทะเล น้ำในสระกับทะเลดูต่อกันเป็นผืนเดียว (เหมือนที่เห็นด้านหลัง) ถ้าอยากรู้ว่า “น้องนภ” สนุกรึเปล่าก็ลองดูจากสีหน้าเอาแล้วกันนะครับ

รูปนี้เป็นตัว “S” สัญลักษณ์ของ​“ศรีพันวา” ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็จะเห็นได้ตลอดเวลา รวมถึงบนเสื้อและเครื่องแบบทั้งหลายของพนักงานด้วยเช่นกันครับ พูดถึงเสื้อแล้วขอลากยาวต่อไปนิดนึง อย่างเสื้อโปโลที่เห็นเป็นเครื่องแบบนี้ก็มีขายเป็นของที่ระลึกเช่นกัน ผมชอบเวลาพนักงานใส่เสื้อโปโลกับกางเกงขาสั้นให้ความรู้สึกสบายๆ เรียบง่ายดูเป็นกันเองดีครับ ตั้งแต่พนักงานทั่วไปจนถึงผู้บริหารจะแต่งแบบนี้เหมือนกันหมด ให้ความรู้สึกเหมือนได้มาพักผ่อนจริงๆ สำหรับเสื้อถ้านึกไม่ออก จะเป็นสไตล์เสื้อโปโลม้าใหญ่ที่คนชอบใส่เมื่อหลายปีก่อน โดยของ​“ศรีพันวา” จะเป็นตัว “S” อย่างที่เห็นมาวางตรงม้า แล้วก็ใส่เบอร์ที่แขนโดยใช้เลขนำโชค “8” ซึ่งชาวญี่ปุ่นและจีนชอบกัน​โดยเลขแปดจะพ้องกับคำภาษาจีนว่า “ฟา” แปลว่า “พัฒนา หรือรุ่งเรืองขึ้น” เวลาวางนอนก็จะเป็น “Infinity”​ซึ่งหมายถึง “ไม่มีที่สิ้นสุด” ส่วนภาษาญี่ปุ่นจะอ่านออกเสียงว่า “ฮะจิ” (เหมือนร้านบะหมี่ “ฮะจิบัง” ที่มีเลขแปด) ทำให้เกิดความเชื่อว่าเป็นเลขแห่งความสมบูรณ์และสมดุล อย่างที่เห็นบางโรงแรมที่เชียงใหม่แห่งนึงจะชอบเลข “8” มาก อย่างทะเบียนรถก็ประมูลจนได้ “8888” พร้อมประทับตราหมีแพนด้าแถมมา รวมถึงเบอร์โทรติดต่อจะเป็นรหัสจังหวัดตามด้วย “888.888” แบบว่าเวลาโทรเข้ามือถือนี่รู้เลยว่ามาจากไหน

แต่ส่วนตัวผมก็ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงของการเลือกเลขนี้มาใส่ตรงเสื้อหรอกครับ พอดีเห็นเลขแปดแล้วก็ลากยาวออกทะเลอีกรอบ แต่ทีเด็ดกว่านี้อยู่ตรงเลขที่บ้านของรีสอร์ทแห่งนี้ “88 หมู่ 8” หล่อมากครับ

พอฝนหยุดสักพักก็ได้เวลากินข้าวเที่ยงอีกแล้ว มื้อนี้เราไป “Baba Q Dining” ที่เดียวกับตอนอาหารเย็นเมื่อวาน หลังจากสั่งอาหารเสร็จก็ออกมาเดินถ่ายรูปเล่นซะหน่อย (แดดเปรี้ยงมาก) ในรูปที่เห็นเป็นส่วนหนึ่งของ “Baba Poolclub” โซนที่อยู่ด้านนอก เหมาะมากที่จะมาทานข้าวกลางแสงเทียน ในวันที่อากาศดีคงต้องจองเอาไว้ล่วงหน้า ไม่อย่างนั้นคงจะอดเป็นแน่แท้ครับ

สำหรับตัวนี้หลายคนอาจคุ้นตาตอนรายการ “วู้ดดี้เกิดมาคุย” สัมภาษณ์ “คุณปลาวาฬ” ออกรายการเมื่อปีที่แล้ว แต่ความจริงเป็นของโชว์เฉยๆ นะครับ นำมาจากโรงงานดัง “เถ้า ฮง ไถ่” ผลิตเซรามิคชื่อดังจากราชบุรี ซึี่งขึ้นชื่อเรื่อง “โอ่งมังกร” (จังหวัดราชบุรีมีเนื้อดินชั้นดีเหมาะกับการปั้นโอ่งมังกร) โดยเป็นทายาทรุ่นที่สามจากโรงงานโอ่งมังกรแห่งแรกของจังหวัดกันเลยทีเดียว ซึ่งตอนหลังเปลี่ยนแนวประยุกต์ไอเดียให้ดูมีสไตล์มากสมัยใหม่ แทนที่จะทำโอ่งมังกรอย่างเดียวเหมือนยุคบุกเบิก

สำหรับคนที่ชอบแต่งบ้านและเป็นแฟนหนังสือ “บ้านและสวน” ปีที่แล้ว อาจพอจำได้ว่าเจ้าโต๊ะกับเก้าอี้ชุดนี้ก็ขึ้นปกหนังสือมาแล้วนะครับ (น่าจะประมาณช่วงกลางปี)

มาแหลมพันวาคราวนี้มีโอกาสได้เห็นเรือรบของอเมริกามาจอดกลางทะเลด้วย ชอบลำที่อยู่ไกลสุดมาก เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินขนาดใหญ่เลยทีเดียว

บริเวณที่โซนนี้ “Sunken Desk” เป็นอะไรที่น่ามานั่งมาก เวลากินข้าวก็เหมือนเรานั่งจมลงไปแล้วมีน้ำล้อมรอบ แถมบรรยากาศและวิวโดยรอบก็อย่างเจ๋ง แต่กลางวันแดดเปรี้ยงคงไม่ไหวเหมือนกัน สำหรับตอนเย็นกับหัวค่ำผมว่าคงได้แย่งกันเป็นเก้าอี้ดนตรีแน่นอน ช่วงผมไปนี่อดเพราะว่าเย็นมาฝนไล่ตลอดครับ

ออกไปถ่ายรูปกลางแดดแบบนี้ไม่ไหวเหมือนกัน เดินกลับเข้ามานี่เหงื่อโชกทีเดียว แต่พอได้จิบโค้กเย็นๆ แบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย

สำหรับมื้อนี้ถ้าไม่นับข้าวผัดของ “น้องนภ” พวกเราขอเปลี่ยนบรรยากาศเป็น “Japanese Theme” ดูบ้างว่ารสชาติเป็นยังไง จากนี้เป็น “California Maki Roll” เมนูมาตรฐานสากลจัดมาก่อนเลย

กว่าจะถ่ายเสร็จนี่พลิกจานไปมาหลายรอบเหมือนกันครับ หมุนไปทางไหนก็ยังไม่ถูกใจสักที ปกติถ่ายอาหารไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่จึงใช้เวลานาน ระหว่างที่กดชัตเตอร์สามารถรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตจากแฟนที่นั่งฝั่งตรงข้าม รู้สึกได้เลยว่าถ้าเอาตะเกียบจิ้มตาได้คงทำไปแล้ว คงอารมณ์ประมาณกับตอนนึงใน “เดี่ยว 9” คือ คนที่ไม่ได้ถ่ายรูปก็อยากกินจนน้ำลายยืด ส่วนคนถ่ายก็แบบว่าจะเก็บทุกอารมณ์ของอาหารที่สั่งมา กลายเป็นว่าก่อนกินข้าวเด็กสมัยนี้ (รวมถึงลุงอย่างผมด้วย) ก็มักจะชอบถ่ายรูปอาหารไม่ว่าลงมือถือหรือกล้องใหญ่ จะได้รีบอัพลง “FB” ไปอวดหรือยั่วน้ำลายชาวบ้าน

จานนี้เหมือนเป็นเมนูที่เห็นชาวพันทิปสั่งกันมา “Ebi Tempura Maki Roll” ไม่ผิดหวังเช่นเคยครับ ผมชอบน้ำราดเป็นพิเศษเพราะมีรสออกหวานนิดๆ แล้วก็มีเศษของเทมปูระมาโรยหน้ายิ่งทำให้อร่อยอย่าบอกใคร มาเขียนรีวิวตอนตีสองแล้วเจอรูปอาหารแบบนี้มันทรมานเหลือเกิน (พอดีผมจะเขียนให้เสร็จข้างนอกก่อน แล้วค่อยโพสลงบอร์ดรวดเดียวเลย)

แฟนผมแอบกระซิบว่าซุปของลูกที่มากับข้าวผัดก็อร่อยเหมือนเคย แต่ไม่เหมือนเดิมซะทีเดียว อย่างวันแรกจะเป็นซุปเห็ด ส่วนมื้อนี้เหมือนเปลี่ยนมาใส่ผักอย่างอื่นแทน ความจริงแค่ซุปเปล่าของที่นี่แล้วโรยผักชีต้นหอม (เหมือนที่กินกับข้าวมันไก่) ก็หรูแล้ว เพราะว่าน้ำ “Stock” ของที่นี่เขาดีจริง พอกลับมาถึงบ้านก็แอบคุยกันว่าน่าจะขอสูตรน้ำต้มกระดูกสุดเมพแบบนี้มาทำกินเองดูบ้าง

สรุปว่ามื้อนี้อิ่มและอร่อยมาก แต่กินไม่หมดเพราะสั่งข้าวปั้นมาสองจาน ส่วนนึงอาจเป็นเพราะข้าวเช้าหนักไปหน่อย ด้วยความเสียดายเลยขอห่อข้าวผัดกลับห้องไป เพราะพ่อกับแม่มัวแต่เพลิดเพลินกับอาหารญี่ปุ่นจนไม่เหลือท้องไว้ให้ข้าวผัด

แต่ถึงจะอิ่มเพียงไหน แฟนผมบอกว่าผู้หญิงมีกระเพาะสำรองไว้ให้ของหวานได้เสมอ จานนี้ “Chocolate Fondan” ซึ่งจะมาพร้อมกับไอติมทำเองรสวนิลาแสนอร่อย ทาง “คุณแอร์” จัดพิเศษให้กับเจ้าตัวแสบของผมเป็นอภินันทนาการ แต่เนื่องจากเข้าปากไปสองคำแล้วไม่ถูกปาก ก็เลยหวานคอแร้งพวกผมแทน ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะครับ อร่อยจนลืมไปเลยว่าเมื่อครู่อิ่มจนไม่อยากกินอะไรต่อแล้ว พอเฉาะตัวเค้กก็จะมีช็อกโกแลตลาวาไหลเยิ้มออกมาจากด้านใน ทานพร้อมไอติมนี่พูดคำเดียวว่า “สุดยอดดดด...ด”

คุณแม่พาลูกไปเดินเล่นก่อนระหว่างรอจ่ายเงิน ส่วนผมก็จัดการเก็บกวาดของที่เหลือให้หมดเกลี้ยง พร้อมกับหิ้วถุงข้าวผัดที่แทบไม่ได้แตะกลับไป ตอนนี้หน้าผมเป็นข้าวผัดแล้วครับ

หลังจากกลับห้องก็รีบจัดการอัดนมให้น้องนภเข้านอน แล้วก็ถึงเวลา “หลั่นล๊า”​ของผมเสียที รอบนี้ผมลองเดินลงมาจากห้องพัก กะว่าจะเดินลงไปถ่ายรูปที่หาดด้านล่าง แต่ก็ต้องแวะผ่าน “Baba Poolclub” ก่อน ระหว่างเดินมาทางค่อนข้างชันทีเดียว ขากลับผมคงรบกวนให้รถโรงแรมขึ้นไปส่งดีกว่า

พักเหนื่อยครึ่งทางด้วยการถ่ายรูปดีกว่าครับ ตอนกลางคืนแถวนี้จะเป็นที่นั่งชิวของเหล่านักดื่ม ด้านหน้าถัดไปเป็นสระว่ายน้ำสำหรับใครที่เบื่อบรรยากาศเดิมๆ ในห้องพักก็มาใช้บริการที่นี่ได้ หรือระหว่างเส้นทางเดินลงไปที่หาดก็จะมี “Beach Pool” อีกอันสำหรับว่ายน้ำได้เช่นกัน โดยอันหลังนี้จะอยู่ริมหน้าผาและรายล้อมไปด้วยป่า

และแล้วในที่สุดก็เดินลงมาถึงหาดจนได้ ลงตามบันไดระแนงไม้มาสูงพอสมควร ไม่อยากนึกเลยว่าขากลับจะไหวรึเปล่า เพราะแบกกระเป๋ากล้องที่บรรจุอาวุธลงมาเต็มพิกัด (ทั้งที่รู้อยู่ว่าคงใช้ไม่กี่ตัว แต่ก็ไม่รู้จะฝากวางไว้ที่ไหนดีเลยหิ้วลงมาด้วยแล้วกัน)

หาดที่นี่จะไม่กว้างนัก แต่ก็ถือว่าเป็นส่วนตัวนะครับ ทางรีสอร์ทก็จะมีกิจกรรมทางน้ำไว้รองรับสำหรับนักท่องเที่ยว หากใครสนใจพายเรือคายัคก็จะมีพนักงานคอยให้บริการรออยู่ด้านล่าง จากหน้าหาดก็สามารถเดินบนทุ่นลอยน้ำมาขึ้นเรือตรงปลาย “Floating Pier” ซึ่งทุ่นของที่นี่ค่อนข้างยาวลึกออกมาในทะเลพอสมควร เดินไกลกว่าตอนไปเที่ยวเกาะราชาเล็กน้อยครับ

ผมไปนั่งอยู่ปลายทุ่นนานพอสมควร นั่งชมวิวพร้อมกับดูเรือลำใหญ่ๆ ที่แล่นผ่าน พอกลับขึ้นฝั่งมาเลยรู้สึกเอนไปมาเหมือนกำลังโต้คลื่น เพราะอยู่บนทุ่นแล้วโยกเยกนานไปหน่อยเลยออกอาการเมาบก

มองย้อนกลับเข้ามาจะเห็นวิวแบบนี้ ส่วนที่อยู่ข้างบนสูงสุดเป็นที่ตั้งของ “Baba Nest” ตามที่บอกไว้ข้างต้นครับ ถ้ามีโอกาสได้กลับมาคราวหน้าจะไม่ยอมพลาดสุดยอดจุดชมวิวของ “ศรีพันวา”​อย่างแน่นอน

จะเห็นได้ว่าทางรีสอร์ทจะพยายามรักษาต้นไม้ดั้งเดิมไว้ให้มากที่สุด เห็นได้จากต้นไม้ล้อมรอบ “Pool Villa” หลังของผมอยู่แถวบนสุดเลยครับ ไม่น่าเชื่อว่าเดินลงมาจากตรงนั้น

“ประตูดาว” เป็นทางเดินลงไปหาดด้านล่างน่ะครับ ถ้าเริ่มจาก “Baba Poolclub” ก็เดินลงบันไดลงมาเรื่อยๆ โดยระหว่างทางจะผ่านห้องพักโซน “Pool Suite” ซึ่งเป็นห้องเดี่ยวขนาด “100 ตารางเมตร” โดยเป็นห้องพักราคาเริ่มต้นของที่นี่ แต่ถ้าเทียบกับที่พักอื่นอาจเป็นห้องที่ราคาแพงที่สุดเลย เพราะห้องนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกไม่แพ้ “Pool Villa” แล้วก็มีสระว่ายน้ำในตัวพร้อม “Jacuzzi” อยู่ที่ระเบียงทุกห้อง ที่สำคัญเรื่องมาตรฐานบริการเดียวเหมือนกับห้องพักที่แพงกว่า ทุกอย่างจัดหนักแบบ “Premium” เท่านั้น

ส่วนตัวผมว่าแค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ สำหรับใครที่คิดว่าพักที่​“ศรีพันวา” เป็นเพียงความฝัน ผมว่าห้องนี้ไม่เกินเอื้อมแน่นอน ช่วงก่อนเข้าฤดูการท่องเที่ยวจะมีโปรโมชั่นยั่วน้ำลายให้ลุ้นกัน (หรือตามงาน “เที่ยวไทย” ที่ชอบจัดตามศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์หรือเมืองทองธานี) แต่ถ้าจะให้ดีลอง “Pool Villa” เต็มรูปแบบก็จะยิ่งประทับใจขึ้นไปอีกครับ

อันนี้เป็น “ผ้าขาวม้า” ในตำนานครับ สำหรับแขกที่มาพักก็จะใช้ผ้าขาวม้าแทนผ้าเช็ดตัว แบบว่าแหวกแนวมากไม่เหมือนใครดี ใช้แล้วรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของความเป็นไทย

นอกจากกินข้าวแล้ว ถ้ารอให้แดดอ่อนลง มานั่งอ่านหนังสือหรือทำงานก็เป็นที่สุดของความชิว แถมด้วยลมพัดเอื่อยๆ พร้อมกับวิวที่อยู่ด้านหลัง แค่นี้ก็คงไม่อยากมีใครกลับไปทำงานแล้วล่ะ

สำหรับห้องอาหาร “Baba Q” นี่ผมภูมิใจนำเสนอมากครับ ตอนกลางวันก็จะเป็นโทนออกสีขาวทั้งห้อง เก้าอี้ทานเข้ามีให้เลือกทั้งแบบปกติและโยก ไอเดียโดนใจเหลือเกิน ผมชอบนั่งเก้าอี้โยกเพราะให้ความรู้สึกผ่อนคลายมากๆ พูดได้เต็มปากเลยว่าเป็นห้องอาหารสวยสุดแห่งนึงที่เคยเจอมา แต่ส่วนนึงอาจเป็นเพราะผมชอบแบบเรียบง่ายโทนแบบนี้ด้วยก็ได้

บนเพดานก็จะประดับไปด้วยพัดลมและโคมไฟอีกนับร้อย กลางวันก็จะเป็นโทนสว่างสะอาดตา ตอนกลางคืนนี่จะเป็นอีกแบบนึงเลยครับ (เดี๋ยวค่อยๆ เลื่อนตามไปดูแล้วกัน) เห็นแล้วอยากกด “Like” ให้สักล้านครั้ง

กลับมาถึงห้องพร้อมกับตัวช่วยครับ ขอบคุณพนักงานที่ช่วยขับรถมาส่งที่ห้องพัก ไม่อย่างนั้นผมคงได้สลบอยู่กลางทางแน่นอน

อันนี้เป็นวิวของ​“Floating Pier” มองจากศาลาของผม (เนียนเป็นเจ้าของไปแล้ว) สาวกลุ่มนี้สนุกมากครับ ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดมาถึงข้างบนห้องผมเลยทีเดียว

อันนี้ภายในห้องที่ผมพักครับ ลองนับดูแล้วกันว่ามีประตูทั้งหมดกี่ชั้น ผมว่ามันเหมือนประตูกลดีๆ นี่เอง ตรงนี้ช่วยให้กั้นห้องทุกอย่างเป็นสัดส่วน บานประตูมีการตกแต่งด้วยกระจกสีขุ่นมีลวดลายในตัว ต่างจากห้องพักแบบที่ไม่ใช่ “Luxury” ที่เน้นความเรียบง่าย

หลังจากที่เสียเหงื่อและตัวเหนียวไปหมดจากการเดินถ่ายรูปถึงหาดข้างล่าง ว่าแล้วผมก็ปิดประตูแก้ผ้าออกไปอาบน้ำกลางแจ้งข้างนอกตอนกลางวันด้วยความภาคภูมิใจเพื่อเรียกความสดชื่นกลับคืนมา ดูแล้วค่อนข้างปลอดภัยและ “มั่นใจว่าคนไทยเกินห้าสิบล้านไม่มีทางได้เห็นก้นขาวๆ ของผมอย่างแน่นอน” คิดดูนะครับว่าอาบน้ำแก้ผ้ากลางแจ้งเห็นวิวทะเลสุดลูกหูลูกตาจากบนหน้าผาแบบนี้ทั้งท้าทายและสะใจขนาดไหน ทั้งนี้ตอนที่ผมลงไปเดินตรงทุ่นลอยน้ำแล้วมองย้อนขึ้นมาแล้วไม่เห็นอะไรเลย นอกจากหลังคาห้องและตัวศาลา ดังนั้นตรงนี้ส่วนตัวผมค่อนข้างชัวร์ว่าไม่มีใครสามารถเก็บภาพลับของผมไปปล่อยบนโลกออกไลน์ได้ (นอกจากทหารอเมริกันที่อยู่บนเรือบรรทุกเครื่องบิน)

หลังจากเสร็จภารกิจท้าทายชาวโลก ผมก็กลับมาพาทัวร์ห้องนั่งเล่นที่ติดค้างไว้ตั้งแต่เมื่อวานตามสัญญา ภายในห้องจะมี “Daybed” ขนาดอภิมหาใหญ่รอคอยคุณอยู่ แบบว่ามีแขกมาเป็นสิบก็สามารถนั่งบนเบาะได้โดยไม่ต้องเบียดไปนั่งกับพื้นเลย แถมด้วยหมอนอีกนับร้อยแทบทุกขนาด ด้านหลังผ้าม่านเปิดออกจะเห็นสวนหย่อยน้อยๆ (แต่ปิดไว้ดูสวยกว่า) และก็เช่นเคยว่าตรงนี้ก็มีประตูเลื่อนปิดได้เช่นกัน

ภายในห้องก็จะมีโต๊ะนั่งเล่นอีกตัว สำหรับจิบกาแฟทานขนมพร้อมชมวิวริมหน้าต่าง รวมไปถึงทีวีจอแบนที่มากับ “iPod” และชุดเครื่องเสียง “Bose” อย่างหรู ซึ่งสามารถที่จะเลือกฟังตามลำพังแค่ห้องนี้ หรือว่าเปิดให้สะใจทั่วทั้ง “Villa” ก็สามารถควบคุมได้หมดครับ ในกรณีที่จะไปโรแมนติกด้านนอกก็มีลำโพงต่อไปถึงศาลาด้วยเช่นกันครับ

พอช่วงพระอาทิตย์ตก ผมก็ออกมาล่าแสงสุดท้ายอีกครั้ง วันนี้ไม่สวยเท่าเมื่อวานครับ เพราะว่ามีเมฆกลุ่มใหญ่มาบังเสียมิด แบบว่าโชคไม่ดีเท่าไหร่ครับ ช่วงที่ผมมานี่พายุเข้าพอดีเลย ทั้งที่อาทิตย์ก่อนหน้านี้ฟ้าใสกิ๊กจนแทบไม่มีเมฆสักก้อน สำหรับวันนี้กดปุ่ม “Jacuzzi” ด้วย ตอนเล่นน้ำนี่นวดจนสบายตัวเลยทีเดียว

ชอบห้องนอนของ “Pool Villa” ที่นี่มากครับ รอบห้องเป็นกระจกทั้งสามด้านทำให้มองเห็นทุกอย่างชัดเจน เวลาเปิดผ้าม่านแล้วจะเห็นวิวรอบทิศ “180 องศา” เป็นพาโนรามา

ศาลาริมสระเป็นจุดชมวิวที่ดีสุด ดังนั้นถ้าใครต้องการเปลี่ยนบรรยากาศมาจู๋จี๋กันยามค่ำคืนก็ได้ครับ เปิดเพลงเบาๆ แล้วก็ปรับไฟให้สลัวนิดๆ เพียงแค่กดโหมดที่ระบบไฟอัจฉริยะที่เขียนบอกว่า “Relax” ตรงนี้ก็จะเป็นสวรรค์ส่วนตัวของคุณแล้วล่ะครับ (พูดยั่วกิเลศมนุษย์โลก)

เคยได้ยิน “คุณปลาวาฬ” สัมภาษณ์รายการหนึี่งบอกว่าระบบไฟนี่ก็เป็นการคิดเผื่อคู่ที่มาฮันนีมูนด้วยเช่นกัน (แต่ไม่ใช่ว่าเน้นแต่เรื่องแบบนั้นครับ เพียงเสริมความโรแมนติกกันเล็กน้อยพองาม) เพราะถ้าปิดไฟมืดหมดก็ไม่เห็นอะไรแถมอาจเดินไปเตะสะดุดข้าวของอีกต่างหาก หรือถ้าสว่างชัดเจนเกินก็คงไม่ไหว โดยเฉพาะห้องที่เป็นกระจกเหมือนตู้ปลา สว่างเกินไปอารมณ์กระเจิงกันหมด จึงมีระบบไฟแบบช่วยสร้างบรรยากาศสำหรับคู่รักที่มาพัก คิดเอาใจกันขนาดนี้ก็อย่าลืมกด “Sexy Mode” กันด้วยนะครับ “อิๆ”

พูดมาขนาดนี้ขอต่อเรื่องระบบไฟของห้องพักกันเล็กน้อย สำหรับสวิตซ์ไฟของที่นี่จะแตกต่างจากทั่วไปครับ อย่างที่เกริ่นไปข้างบนว่าเป็น “ระบบไฟอัจฉริยะ” ครับ ทั้งนี้สามารถปรับหรี่หรือสว่างได้ตามใจชอบ นอกจากโหมด​“Relax” แล้วก็จะมี “Welcome” สำหรับตอนที่เรากลับเข้ามา และ​“Night” ช่วงที่มืดและต้องการไฟเต็มที่ ยังไงมาถึงก็ลองมั่วนิ่มได้เลย ตอนแรกอาจงงบ้างแต่พอใช้เป็นก็จะเริ่มสนุกครับ นอกจากนี้ จากระบบไฟอัจฉริยะแต่ละจุดยังสามารถควบคุมที่อื่นด้วย เช่น ถ้าอยู่ในห้องนอนก็สามารถเปิดและปิดไฟบริเวณ “สระว่ายน้ำ (Pool)” “ทางเดิน (Corridor)” หรือ “ศาลา (Sala)” เป็นต้น โดยแต่ละที่ก็ต่างกันไป ทั้งนี้เนื่องจากบนแผงจะมีสวิตซ์ไฟเยอะมาก ก็จะมีเขียนกำกับบอกไว้เผื่อหาไม่เจอ

ถ่ายรูปเสร็จก็ได้เวลาอาหารค่ำกันอีกรอบ หลังจากตอนเที่ยงทานกันไม่หมด (ข้าวผัดยังอยู่ในตู้เย็นอยู่เลยครับ) มื้อนี้ก็เลยเจียมตัวกันเล็กน้อย สั่งพิซซ่ามาแบ่งกันกิน ผมว่าถาดไม่เล็กหรือใหญ่เกิน กำลังพอดีอิ่มสำหรับผมและก็แฟนที่ปกติทานไม่เยอะอยู่แล้ว ส่วนลูกผมไม่ต้องถามแล้วว่าต้องกินอะไร

สำหรับคนที่รักพี่เสียดายน้องสามารถสั่งแบบสองหน้าในถาดเดียวได้เหมือนผม ครึ่งแรกนี่ตามใจแฟน “Parma Ham Truffle” ซึ่งจะใส่ “Tomato Sauce, Truffle Paste, Parma Ham, Shitake Mushroom, Onion, Garlic & Mozzarella Cheese” ส่วนที่เหลือผมเลือก​“Pesto Chicken” ของโปรด มี “Pesto Sauce, Grilled Chicken, Onion, Bell Pepper & Mozzarella Cheese” พอกินแล้วก็บอกไม่ถูกว่าชอบอันไหนมากกว่ากัน เพราะอร่อยเหาะทั้งคู่จนเลือกไม่ลง

อย่างที่ผมบอกว่าชอบการออกแบบและจัดแต่งห้องอาหารที่นี่มากครับ กลางวันจะเป็นโทนสีขาว พอตกกลางคืนเปิดไฟก็จะให้ความรู้สึกอบอุ่นไปอีกแบบ ในภาพนี่ยังสวยไม่เท่ากับที่เห็นของจริงนะครับ ตอนกลางคืนนี่จะถ่ายรูปก็เกรงใจแขกคนอื่นที่มาทาน (ยิ่งอยู่โรงแรมหรูแบบนี้ด้วย) อย่างรูปนี้ผมก็เลือกทำเลโต๊ะนั่งกินแล้วก็ถ่ายจากตรงนั้นเลย มุมก็เลยค่อนข้างจำกัดสักเล็กน้อย ถ้าตั้งขาตั้งถ่ายตรงกลางห้องคงแจ่มเหลือหลาย

ตรงโต๊ะติดล้อที่อยู่หน้าครัวในรูป จะมีไว้สำหรับคนที่อยากทานพวกหม้อไฟ (บอกแล้วว่าที่นี่เขามีให้ทุกอย่าง) โดยอยู่ในเมนูส่วน “Baba Hotpot” มีน้ำซุปให้เลือกหลายแบบเหลือเกิน ทั้งแบบธรรมดา เผ็ดแซ่บ จัดจ้าน ดูในเมนูจะมีซุปสไตล์ญี่ปุ่นด้วย เวลากินก็จะมีให้เลือกเส้นมากมายไม่ว่าจะเป็น เส้นอุด้ง ก๋วยเตี๋ยว หรือแบบใสๆ เหมือนแฟน “เป็นต่อ” (วุ้นเส้น) ส่วนเนื้อที่จะเอามาทานด้วยก็มีตั้งแต่เนื้อธรรมดาไปจนเนื้อนอกราคาแพง คนชอบอาหารทะเลจะสั่งเป็นปลาหรือกุ้งใหญ่ได้เช่นกัน ถ้ารักสวยงามจะกินผักก็สามารถเลือกสั่งเป็นชุด บอกตามตรงว่าตอนเขียนรีวิวอยู่แล้วอ่านตรงเมนูตามยังน้ำลายไหลเลยครับ (ทรมานจริงๆ)

ลองมาดูข้างนอกตัวตึกบ้างดีกว่า เสียดายฝนตกเลยอยู่ถ่ายได้แต่จากในร่ม บริเวณที่นั่งด้านนอกก็ต้องคลุมเอาไว้ ตอนแรกตั้งใจจะขึ้นไปเก็บภาพมุมสูงจากด้านบนก็เลยข้ามไปครับ เพราะฝนตกแบบนี้แล้วถ่ายออกมาก็ไม่ค่อยเห็นอะไรเท่าไหร่

มาถึงตรงบาร์แล้ว ผมชอบตอนเขาเปิดไฟกลางคืน ใครที่อยากชิวก็เชิญทางนี้ได้ครับ สำหรับคอบอล ถ้าวันไหนอยากดูบอลแดงเดือดแล้วไม่มีคนดูเป็นเพื่อน หรือดูเสร็จแล้วแพ้อารมณ์ค้างต้องการคนรู้ใจคอยปรับทุกข์กัน หรือทีมชนะอยากฉลองพร้อมกับซ้ำเติมคนแพ้ คนประจำที่บาร์นี่มีเชียร์ทั้งสองทีมเลย สามารถไปคุยขำๆ ได้หากว่าวันนั้นแขกไม่เยอะ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกพี่คนใส่แว่นจะเชียร์ทีมเดียวกับผมครับ

ใครชอบชมวิวสระว่ายน้ำก็มานั่งริมสระตรงนี้ได้ ฟังเพลงเบาๆ พร้อมกับจิบเครื่องดื่มเย็นๆ ก็มีความสุขแล้วล่ะครับ

ช่วงกลางวันก็หากใครจะลงไปทางหาดก็จะมีสระด้านล่างที่ผมเล่าไปตอนต้น “Beach Pool” หรือถ้าขี้เกียจเหนื่อยเดินลงเขาไปไกล ผมว่าว่ายชมวิวจากสระส่วนกลางตรงนี้ก็สะดวกดี ตรงด้านที่ติดทะเลจะทำเป็น​“อะครีลิค​(Acrylic)” แบบใสให้ชมวิวจากใต้น้ำได้ครับ

มองย้อนกลับไปอีกรูปแล้วกันครับ ช่วงที่ผมไปนี่แขกยังไม่ค่อยได้มานั่ง ที่เจอก็มีกลุ่มคนไทยอยู่โต๊ะนึง คงเป็นเพราะว่าช่วงที่ไปพายุเข้าพอดี ช่วงนั้นจึงไม่ค่อยเห็นแขกมานั่งชิวกันเท่าไหร่นัก

แล้วก็ได้เวลากลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้วครับ จะมีรถมารอรับกลับอยู่ด้านล่าง ที่เห็นตรงนี้เป็นทางเดินจากถนนขึ้นมาห้องอาหาร (ถ่ายย้อนลงไป) ซึ่งเลี้ยวเข้าไปตรงทางขวามือ ส่วนด้านซ้ายข้างล่างจะเป็นส่วน “Lobby” ที่จะกลับมาอีกครั้งตอนเช็คเอาท์ครับ

มาทริปนี้นอกจากการบริการแล้ว ผมค่อนข้างถูกใจงานทางสถาปัตยกรรมแทบทุกที่ อย่างตรงนี้ชอบตรงที่ออกแบบให้เป็นเพดานสูงดูโล่งๆ แล้วตอนกลางคืนก็จะเห็นโคมไฟตัวใหญ่ห้อยอยู่ รูปนี้รีบถ่ายมาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เกรงใจเพราะอยู่กลางทางเดินที่คนใช้เวลามาร้านอาหารหรือเข้าห้องน้ำ (บางทีแขกที่พัก “Pool Suite” ก็ชอบขึ้นทางนี้เวลากลับจากข้างนอก)

ไม่อยากพูดเลยว่าในที่สุดก็ถึงเช้าที่เราต้องอำลา “ศรีพันวา” กันแล้ว สองคืนช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกินครับ สำหรับมื้อเช้าก็ทานที่เดิมเหมือนเคย

จานนี้เป็นของแฟนผม (ยืมมาถ่ายรูปก่อน) เป็นน้องแพนเค้กใส่ช็อกช็อกโกแลต ส่วนจานของผมเห็นเบลอๆ อยู่ด้านหลัง วันนี้ยังคงรักเดียวใจเดียวสั่งแบบเดิมเหมือนเมื่อวาน แต่ขอลดปริมาณลงเหลือชิ้นเดียวเพราะเมื่อวานเกือบเคลียร์จานไม่ไหวครับ

อันนี้หวานใจสั่งมาเช่นเคย “Strawberry Yoghurt” ตั้งใจเอามาให้ลูกทานครับ ผมแอบชิมเล็กน้อยก็อร่อยหวานดี ความจริงมีรสผลไม้รวมด้วย แต่ผมเก็บท้องไว้ทานของหนักดีกว่า

“Egg Benedict” เมนูนี้เห็นคนชอบสั่งกันก็เลยขอลองดูบ้าง (บอกตามตรงว่าไม่เคยทานครับ) คือ การทอดไข่ในน้ำ หรือเรียกง่ายๆ ก็น่าจะเป็น “ไข่ดาวน้ำ (Poached Egg)” พอไข่ขาวเริ่มสุกแต่ไข่แดงยังเป็นยางมะตูมก็รีบตักมาแช่ในน้ำเย็น เพื่อให้ดูดซับความร้อนและคุมไม่ให้ไข่แดงสุก เสร็จขั้นตอนนี้แล้วก็เตรียมขนมปังหรือใช้ “English Muffin” หั่นครึ่งแล้วนำมาทาเนย ก่อนนำไปวางบนกระทะที่เปิดไฟเบาๆ ให้เหลืองเกรียม แล้วก็มาถึงส่วนสำคัญสุด “Hollandaise Sauce” ซึ่งเป็นซอสที่ทานอุ่นๆ โดยนำน้ำส้มสายชูไปเคี่ยวบนไฟกับพริกไทย จากนั้นกรองเอาพริกไทยออกจึงเติมน้ำเล็กน้อยและใส่ไข่แดงลงไป คนให้เข้ากันพร้อมตั้งบนน้ำร้อน และใส่มะนาว (Lemon) เกลือและเนยละลายที่กำลังอุ่นๆ ระหว่างนี้ก็ตีไข่ไส่เข่าต่อไปห้ามหยุด ว่าแล้วก็ได้เวลาหยิบมัฟฟินซึ่งกำลังหอมได้ที่มาใส่จาน จากนั้นนำแฮมหรือเบค่อนมาวาง (เลือกได้ว่าจะเอาอะไร) ช้อนไข่ไว้ข้างบนสุด จบด้วยซอสราดก็เป็นอันเสร็จพิธีครับ สำหรับเครื่องเคียงที่เห็นก็เลือกตามเมนูได้เลย

สำหรับผมสรุปได้ว่าจานนี้อร่อยทีเดียว โดยเฉพาะน้ำราดนี่ชอบเป็นพิเศษ ถ้าใครสนใจก็ลองดูแล้วกันครับ

อาหารพิเศษวันนี้ผมเอา “ผัดซีอิ๊วกุ้ง” ความจริงยังติดใจ “หมี่หุ้นบะฉ่าง” เมื่อวานอยู่เลย ว่าแล้วก็ไปตักซุปกระดูกมากินด้วยกัน ซดแต่ละทีอร่อยหอมชื่นใจ ความจริงวันนี้มี “ขนมจีนแกงปู” ด้วย ได้ข่าวว่าอร่อยจริงแต่ท้องผมไม่เหลือที่ว่างแล้วครับ

พามาชมครัวของ​“Baba Dining Lounge” ที่ทำอาหารเช้าให้เราทานกัน ด้านหน้าที่วางอยู่ก็มีอาหารให้เลือกตัก “ขนมจีนแกงปู” ก็อยู่ตรงนี้ น่าจะลองตักมาชิมหน่อยก็ดี ว่าแล้วก็แอบเสียดายอยู่เหมือนกัน

ออกจากครัวแล้วมาเกาะติดรายการ “ตีท้ายส้วม” กันเลย ห้องน้ำนี่ความจริงค่อนข้างมืดและสลัวมากครับ อันนี้ตอนถ่ายมานี่ต้องกลั้นหายใจถ่ายทีเดียว ไม่ใช่เพราะห้องน้ำเหม็น แต่กลัวว่ามือจะสั่นแล้วรูปจะเสียนั่นเอง กดอยู่หลายทีกว่าจะได้รูปนี้มาเพราะแสงแทบไม่พอ

ห้องน้ำสะอาดและนั่งสบาย (เพราะว่าแอบลองมาแล้ว) ด้านข้างมองออกไปก็จะมีแสงลอดเข้ามาหน่อยๆ ฟังเสียงนกกับกบก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ ดูใกล้ชิดธรรมชาติดีครับ

สำหรับใครที่สนใจทานอาหารไทย ตอนเย็นที่นี่จะเปิดให้บริการ “Soul Food” ด้วยครับ ตอนผมไปเหมือนว่ายังไม่มี พึ่งจะเปิดตอนต้นเดือนธันวาคมนี้เอง เสียดายอยากมาลองเปลี่ยนบรรยากาศมาทานอาหารค่ำตรงนี้ดูบ้าง เคยเห็นตึกนี้ตอนเปิดไฟกลางคืนสวยทีเดียวครับ

อันนี้เป็นวิวชั้นบนสุดของอาคาร “Baba Dining Lounge” อย่างที่บอกว่าทางเข้าอยู่ระดับถนนแล้วค่อยเดินลงไปชั้นล่างครับ เสียดายช่วงที่ไปฟ้าขาวมาก

ป้ายบอกทางแผนที่ภายใน “ศรีพันวา” ครับ จะอยู่ตรงลานจอดรถหน้าตึก จะเห็นได้ชัดเจนตอนมาถึงวันแรก เพราะต้องเดินลงไปข้างล่างเพื่อเช็คอินที่ “Lobby”

อยู่มาสามวันพึ่งจะได้มีโอกาสถ่ายประตูทางเข้า “Villa” ตอนวันที่จะกลับนี้เอง ห้องผม “LV 20” ซึ่งต้องจำให้ดี เพราะใช้บอกเจ้าหน้าที่เวลามาส่ง หน้าบ้านจะมีกริ่งเรียกให้เราได้ยินครับ

เก็บของเสร็จก็มาทานมื้อเที่ยงเป็นการอำลาวันแห่งความสุขที่ “ศรีพันวา” ระหว่างรออาหาร พี่ๆ ใจดีเอาของเล่นมาให้ด้วย ความจริงตามร้านอาหารจะมีให้ทุกแห่งครับ (แต่พึ่งได้ถ่ายรูปเก็บไว้) รู้สึกดีที่ทางรีสอร์ทให้ความสำคัญกับเด็กที่มาเที่ยวพร้อมครอบครัวอย่างเต็มที่

ครัวที่นี่จะเป็นแบบเปิดทั้งหมด ทั้งนี้แขกที่มาพักก็จะเห็นพ่อครัวทำอาหารกันสดๆ ดังนั้นถ้าไม่สะอาดจริงก็คงไม่พ้นสายตาครับ ถ้าใครโชคดีมาตอน “คุณวาฬ” อยู่ด้วยก็อาจมีโอกาสได้ลิ้มลองฝีมือว่าเป็นยังไง พอดีช่วงนั้นเห็นไปเที่ยวต่างประเทศพร้อมครอบครัวพอดี

พูดแล้วคิดถึงตอนผมทำงานเด็กเสิร์ฟสมัยเรียนจัง จำได้ดีว่ามีทีนึงพี่เขาทำกุ้งชุบแป้งทอดตก เพื่อไม่ให้เฮียเจ้าของร้านดุ ต้องเสียเวลากลับไปทอดใหม่แถมโดนแขกบ่นว่าทำอาหารช้า ว่าแล้วก็แอบหันไปมามองทางสะดวก เรียกผมและเพื่อนมาบังแล้วก็จัดการเก็บใส่จานเลย (ทานได้เพราะเชื้อโรคก็ยังตกใจอยู่) ทำเอาผมซึ่งเป็นเด็กใหม่หงายเงิบไป แต่สำหรับ “ครัวโป๊” แบบเปิดเผยของที่นี่แขกทั้งหลายคงสบายใจได้ครับ ทุกอย่างที่ทำคนข้างนอกมองเห็นตลอด ดังนั้นจะเห็นได้ว่าแม้แต่ห้องครัวยังออกแบบมาสวยและเป็นระเบียบตลอดเวลา เพราะต้องทำหน้าที่เป็นตู้โชว์ไปพร้อมกันด้วย

ยังไม่ทันหายอิ่มจากมื้อเช้า รอบนี้จัดเบาแค่ “Spider Maki Roll” ก็อิ่มแล้วครับ จานนี้อร่อยมากจนน้องพลับอยาก “ขอสอง” ถ้าเมื่อเช้าไม่จัดหนักคงเบิ้ลแน่นอน (เสร็จแล้วยังต้องซัดข้าวผัดกันต่ออีก) อยากบอกว่าจานนี้แนะนำเลย

ตอนดูเมนูอาหารญี่ปุ่นจะเห็นเขาเขียนว่า​“Honmono Sushi” ซึ่งคุ้นหูมาก เพราะเป็นร้านที่เคยได้ยินคนดังหรือพวกดาราไปกินกันบ่อยๆ แล้วก็ชื่อร้าน “Honmono” แปลว่า “ของแท้” คนที่นั่งทานก็เหมือนหนึ่งว่ากำลังกินอยู่ในตลาดปลาญี่ปุ่น เพราะความสดจริงอะไรจัง เป็นตัวเลือกของแฟนพันธุ์แท้อาหารญี่ปุ่นทีเดียว

ด้วยความสงสัยจึงได้ลองสอบถามดู ได้ความว่าแต่เดิม “เชฟบุญธรรม ภาคโพธิ์” เคยเป็นทีมงานห้องอาหารญี่ปุ่นยุคบุกเบิกของ “ศรีพันวา” หลังจากนั้นประมาณสองปีก็ออกไปเปิดร้านอาหารญี่ปุ่น “Honmono” สาขาแรกที่ทองหล่อ โดยมี “คุณวาฬ” เป็นหุ้นส่วนและที่ปรึกษา แล้วก็มีการขยายสาขาอีกหลายแห่งในกรุงเทพในเวลาต่อมา โดยยังคงรักษามาตรฐานเดียวกันทั้ง “Honmono และศรีพันวา”​คุณภาพอาหารที่ใหม่และสด เพราะนำเข้าวัตถุดิบอาทิตย์ละ “3 ครั้ง”

ผมเคยอ่านเจอในสื่อที่ไหนสักแห่งว่าอาหารที่นี่เลือกใช้แต่วัสดุชั้นดี เน้นความสะอาดและสดมาก่อน โดยเฉพาะปลาดิบเขาเล่ากันว่าสั่งตรงมาจาก “ตลาดปลาซึกิจิ (Tsukiji Fish Market)” ที่ว่าดีที่สุดในกรุงโตเกียวเลย ใครเป็นแฟนพันธุ์แท้อาหารญี่ปุ่นก็ไปลองที่กรุงเทพเลยก็ได้ หรือหากคิดถึงปลาดิบตอนมาพัก​“ศรีพันวา” ก็ไม่ต้องกังวลเพราะมาตรฐานเดียวกับ “Honmono”​ทุกสาขาครับ

เห็นรูปที่แก้วโฟกัสไปแบบนี้ “ใช่แล้วครับ”​ผมจะพาไปเจาะลึกห้องน้ำกันอีกครั้ง ชัดเจนแบบนี้ผมไม่เข้าผิดห้องแน่นอน มีทีนึงเคยพลาดเข้าไปถ่ายรูปในห้องน้ำหญิงที่ “Rest Detail Hotel” -- http://www.restdetailhotel.com -- เมื่อหลายปีก่อน พอดีผมรีบหรือว่าป้ายห้องน้ำไม่เคลียร์เท่าไหร่ โชคดีตอนนั้นรีสอร์ทเปิดใหม่เลยยังไม่ค่อยมีคน ไม่อย่างนั้นได้เข้าซังเตแน่นอน มารู้ตัวก็เช้าอีกวันนึงตอนเห็นผู้หญิงเดินเข้าไปครับ

เจอโถปัสสาวะชายรับรองได้ว่างานนี้ไม่พลาดแล้ว โถเป็นแบบ “โนแฮนด์” ไม่ใช้มือกดล้าง อันนี้รู้สึกคุ้นว่าแอบเปรี้ยวพกขาตั้งกล้องเข้าไปด้วย งานนี้ต้องรีบถ่ายเดี๋ยวแขกคนอื่นเข้ามาก็แย่เลยครับ

อันนี้บริเวณอ่างล้างมือในห้องน้ำชาย สะอาดน่าใช้แล้วก็ใกล้ชิดกับธรรมชาติเช่นเคย กลางวันนี่จะมืดเล็กน้อย ผมเลยแอบเปิดไฟในห้องน้ำตอนถ่ายรูปครับ ว่าแล้วก็ปิดโชว์ห้องน้ำตรงนี้เลยแล้วกัน

สำหรับรูปปิดท้ายนี่ผมภูมิใจนำเสนอครับ ขนาดตู้สายดับเพลิงยังทำออกมาดูดีมีสไตล์อย่างมาก ต้องชมทั้งคนคิดและออกแบบที่สามารถเนียนซ่อนตู้ไว้โดยไม่เป็นส่วนเกินของรีสอร์ท

ก่อนอำลากระทู้นี้อยากขออนุญาตกล่าวอะไรสักนิด อย่างที่บอกไปว่าครั้งนี้เป็นทริปในฝันของผม (และของใครอีกหลายคน) เลยทีเดียว เคยคิดอยากจะมาพักที่ “ศรีพันวา” เห็นแต่ในรูปมาหลายปีแล้ว ไม่นึกเหมือนกันว่าจะมีโอกาสได้มาพักจริงๆ สรุปแล้วก็ยังรู้สึกว่าเหมือนฝันไปอยู่ดี สามวันกับสองคืนที่นี่รู้สึกว่ามันผ่านไปเร็วเหลือเกิน แต่ก็เข้าใจเลยว่าสวรรค์มีอยู่จริงครับ ทั้งนี้ต้องขอบคุณพนักงานทุกคนที่ต้อนรับอย่างอบอุ่นและเป็นกันเองเหลือเกิน เติมเต็มความฝันผมให้สมบูรณ์ไม่มีที่ติ ทุกอย่างลงตัวอย่างมืออาชีพสมแล้วที่เป็นโรงแรมรีสอร์ทระดับต้นๆ ของประเทศ อยากขอบคุณ “คุณแอร์” เป็นการส่วนตัวพิเศษ ผมและครอบครัวรู้สึกประทับใจสำหรับมิตรภาพดีๆ ความช่วยเหลือและน้ำใจในทุกเรื่อง รวมถึงของที่ระลึกเล็กๆ น้อยๆ แต่มีความหมายมากมาย แต่ที่ขาดไม่ได้ก็ “คุณวาฬ” ถึงแม้จะไม่มีโอกาสได้เจอตัวจริง เคยได้ยินแต่เรื่องราวดีๆ แต่ก็รู้สึกได้อย่างที่เขาพูดกันมา โดยเฉพาะจากเสียงสะท้อนของพนักงานที่อยู่รอบข้างซึ่งผมมีโอกาสคุยด้วย อยากขอบคุณที่สร้างรีสอร์ทนี้ขึ้นมาให้พักร้อนของผมเป็นวันที่แสนคุ้มค่า รวมถึงประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืมกับห้องพัก​“Pool Villa” สุดหรูแสนสะดวกสบายและวิวดีที่สุดในสามโลก ครอบครัวของผมโดยเฉพาะเจ้าตัวน้อยมีความสุขมากกับทริปนี้ครับ

ผมรู้สึกดีที่มีโอกาสได้มาพักและกลับมารีวิวรีสอร์ทแห่งนี้ ระหว่างที่ทำไฟล์รูปและเขียนรีวิวยังเป็นอะไรที่มีความสุข โดยเฉพาะนึกถึงช่วงเวลาที่ดีตอนไปพักเมื่อหลายเดือนก่อน ผมบอกกับตัวเองว่าจะหาโอกาสกลับไปอีกแน่นอน

สรุปแล้ว “ศรีพันวา”​ต้องมาให้ได้สักครั้งนะครับ บางคนเห็นราคาแล้วอาจคิดว่ามันค่อนข้างสูง แต่ส่วนตัวผมรู้สึกว่าก็คุ้มที่จะจ่าย โดยเฉพาะในโอกาสพิเศษมากๆ เช่น​“ฮันนีมูน” บางทีผมดูแล้วเนี่ย เราจ่ายค่าตั๋วหรือทัวร์ไปเมืองนอกก็ไม่ได้ถูกกว่ากันสักเท่าไหร่ ได้มาพักที่นี่ก็เป็นประสบการณ์อีกแบบที่ไม่รู้ลืมเช่นกัน แถมได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเต็มที่เสียอีก บางทีผมว่าลองดูเรทพิเศษจากเว็บ “Agoda” อย่างที่พูดไว้ข้างบน หรือว่าโปรโมชั่นของโรงแรมที่มักจะมีปล่อยมาเรื่อยๆ สำหรับใครที่ชอบเสี่ยงดวงหรือซื้อหวย ทาง “ศรีพันวา” แอบมีให้วัดดวงเหมือนกันนะครับ ลองไปเป็นแฟนเพจที่ “FB” -- http://www.facebook.com/SripanwaPhuket -- บางครั้งจะให้เราเลือกเลขที่ชอบแล้วก็สุ่มผู้ชนะขึ้นมา เห็นมีคนส้มหล่นได้ไปแบบคาดไม่ถึงกันทีเดียว แถมโอกาสได้เยอะกว่าถูกหวยอีก

หลายคนอาจสงสัยว่าผมมาเที่ยวภูเก็ตแต่ยังไม่เห็นผมออกทะเลเลย อดทนรออีกไม่กี่ตอนนะครับ ผมจะพาไปเกาะสวาทหาดสวรรค์ของจริงที่ “ตาชัย” ที่กำลังมาแรงแซงทุกเกาะ ซึ่งโดยส่วนตัวผมชอบมากกว่า “สิมิลัน” เสียอีก

“อ๊ะ” เกือบลืมผู้สนับสนุนคนสำคัญที่สุด นั่นก็คือ “ผู้อ่านทุกคนนั่นเอง” ขอบคุณมากที่อุตส่าห์สละเวลามาแวะชมรีวิวของผม ไม่รู้ว่าผมเขียนอะไรยาวไปรึเปล่า เพราะบางทีผมเขียนแล้วเพลินจนลากยาวออกนอกเรื่องอยู่บ่อยๆ ยังไงถ้าไม่ชอบอ่านก็ชมรูปอย่างเดียวก็ได้นะครับ

เมื่อดูกระทู้นี้เสร็จแล้ว หากมีข้อแนะนำหรือคำติชมก็บอกได้นะครับ หรือถ้าจะฝากข้อความทิ้งไว้เป็นกำลังใจก็จะยิ่งดีมาก รับรองว่าจะอ่านทุกตัวอักษรเลยทีเดียว

สวยมาก ๆ ครับ จะละลาย แล้ว หมดกิ๊ฟ ไปเยอะ เลย ฮิ๊ว ๆ  

อยากไปศรีพันวา คริคริ  ^^

สำหรับตอนถัดไปก็จะยังคงอยู่ภูเก็ตต่ออีกสองคืนครับ เราจะย้ายไปพักโรงแรมระดับห้าดาวอีกแห่งนึง “Twinpalms” -- http://www.twinpalms-phuket.com -- หลังจากพักแล้วผมบอกได้คำเดียวว่าอยากนอนต่ออีกสักอาทิตย์นึงครับ (รวมกับ “ศรีพันวา” อยู่สองอาทิตย์กำลังดี)

สำหรับใครที่ไม่อยากพลาดตอนต่อไปก็สามารถตามไปที่ “FB” ของผม "จิ้มตรงนี้" และก็กด “Like” เพราะจะได้แจ้งทันทีที่มีการอัพเดทหรือโพสรูปอะไรครับ หากสนใจก็  -- http://www.facebook.com/warodomphotography -- ตามมาเลย

จากกระทู้ที่แล้วมีเพื่อนชาวบีพีไปแวะตอบมากมาย ขอบคุณทุกข้อความและ “Like” ที่เป็นกำลังใจให้เขียนรีวิวนี้ต่อ ขออภัยถ้าตอบข้อความรายบุคคลล่าช้า แต่อยากบอกว่าทุกข้อความและตัวหนังสือได้อ่านผ่านตา ดีใจที่มีหลายคนยังจำผมได้ถึงแม้ว่าผมไม่ได้โพสกระทู้ห้องนี้มากว่าสามปีแล้ว

สำหรับใครที่พลาดชมก็ตาม “ลิงค์” -- http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11352241/E11352241.html -- ไปได้เลยนะครับ ตอนที่แล้วก็เป็นเรื่องทริปไปพักที่ปราณบุรี -- Chilled Summer at “Evason Hua Hin” (เหมือนปกข้างล่างนี้)

ขอปิดท้ายกันตรงนี้ แล้วเจอกันตอนหน้านะครับ

ภาพสวยมากค่ะ สารภาพว่าเวิ่นเว้ออยู่ในกระทู้นี้นานมาก ดูจนเพลินเลยทีเดียว
ครอบครัวน่ารักมากๆ ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ และรีวิวนะคะ ^^

ขอบคุณรีวิวมากๆนะครับ

รูปสวยมากๆ กับบรรยากาศที่พักหรูๆ สมชื่อศรีพันวาและครอบครัวอบอุ่น

เห็นแล้วอิจฉาตาร้อน อยากไปนอนที่นี่มั่งจัง อิอิ

แวะมาชมครับ ภาพสวยที่พักน่าพัก บรรยากาศรีสอร์ทดี

รีวิวนี้ครบสูตรเลยครับผม

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

รูปสวยมากๆครับ สถานที่ก็สวยมากกกกครับ

.

โอ้ยยยย สวยงามมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยคะ

อยากไปๆๆๆ (แต่ราคาแพงเหลือเกิน T_T) ขอเวลาเก็บเงินก่อนน

ดูรูปไปพลางๆ ^^

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ..

ลูกชายหล่อนะคะ ^^

เป็นที่พักในฝันอีกแห่งหนึ่งครับ เห็นจากรีวิวของหลายๆท่านแล้ว

มันกระตุ้นความอยากไปซะเหลือเกิน

ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆนี้ด้วยครับ

สวยงดงามน่าสัมผัส ยิ่งทราบเรื่องการบริการที่ดีแล้วยิ่งน่าลอง
ขอบคุณสำหรับรีวิวภาพสวยๆรายละเอียดมากมายนะครับ

ภาพสวยมาก คำบรรยายละเอียดดีจัง ขอบคุณครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆนะครับ

บรรยากาศดีมากเลย

   ขอบคุณสำหรับรีวิวรูปสวยมากๆเลยค่ะ

ถ่ายทอดออกมางามมากๆครับ
ครอบครัวน่ารักมาก

ขอบคุณครับ

ภาพสวยมากเลยค่ะ อยากไปบ้างจัง @^^@

ขอบคุณ สำหรับภาพสวยๆ และทริปในฝัน
หวังว่าซักวัน คนมีโอกาสได้ตามรอยบ้าง

รีสอร์ทดูน่าประทับใจไปทุกส่วน

....และถ่ายภาพได้สวยมากๆค่ะ.....

ไม่ผิดหวังเลยที่ได้ชมรีวิวของคุณโอ๊ตอีกครั้งนะครับ....

ภาพสวยและตั้งใจถ่ายทุกภาพเลย...

ขอสกอลล์ขึ้นลง ชมอีกหลายๆ รอบนะครับ

มาสำหรับ ศรีพันวา เป็นรีสอร์ทในฝัน และยังคงฝันต่อไป
เต็มอิ่มกับภาพสวยๆของที่นี่ มากก
ขอบคุณที่รีวิวให้ชมภาพสวยๆนะคะ

รูปสวยมากๆครับ ขออภัยด้วยครับกิฟหมดแล้ว ^^

ไม่ได้โพสรูปนานก็เลยลืมเอารูปขึ้นเปิดกระทู้ ขออนุญาตเอามาแปะตรงนี้แทนแล้วกันครับ จำได้ว่าใส่ไปแล้วแต่คงหลุดไปตอนกด "Preview" เดี๋ยวคราวหน้าจะได้ตรวจให้แน่ใจก่อน

ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาอ่านนะครับ เดี๋ยวขอไล่ตอบรายบุคคลก่อนที่จะกลายเป็นดินพอกหางหมู




[คุณ นายฟ้าใส] : คราวหน้าอย่าลืมเอากีบมาปล่อยอีกนะ
[คุณ Gook_Gai] : ลากเพื่อนเข้ามาเวิ่นเว้อกันเยอะๆ ด้วยก็ได้ครับ
[คุณ paipaiphuart] : เป็นสถานที่เหมาะสำหรับครอบครัวหรือพาคู่รักไปครับ
[คุณ i_like_reading] : หยอดกระปุกตั้งแต่ตอนนี้ได้เลยครับ
[คุณ กัปตันลูกชุบ] : ตั้งแต่เคยพักมาที่นี่บรรยากาศสุดยอดมากครับ
[คุณ One Light One Shadow] : ผมให้คะแนนสถานที่เกินร้อยเลยครับ
[คุณ เขื่อนขัน] : รอดูโปรโมชั่นช่วงที่พ้นฤดูท่องเที่ยวผมว่าพอลุ้นครับ
[คุณ Holly] : ได้จากพ่อมาเยอะครับ
[คุณ Koon Shy_Tour Dee] : ต้องดูบ่อยๆ เป็นการกระตุ้นให้ไปเองครับ
[คุณ TeeChoco] : เรื่องบริการนี่มาด้วยใจเลยครับ
[คุณ jerry-t] : ดองนานมาสามเดือนถึงได้ละเอียดแบบนี้ครับ
[คุณ Sea compass] : ขอบคุณมากนะครับ
[คุณ สาวหน้าใส] : ขอบคุณเช่นกันครับ
[คุณ ฟองสบู่] : เดี๋ยวรอบหน้าจะพาไปเที่ยวพร้อมครอบครัวผมอีกครับ
[คุณ ^^ นู๋ โ ม จิ ^^] : วันนี้เราไปหาเลขเด็ดกันดีกว่าครับ
[คุณ Mareeya] : ถ้าได้ตามรอยอย่าลืมเก็บความประทับใจมาฝากกันนะครับ
[คุณ Art999.] : เก็บกดไม่ได้โพสมานานมากเลยขอจัดชุดใหญ่ครับ
[คุณ +G@To+] : เชื่อว่าจะเป็นความจริงในเร็ววันครับ
[คุณ KOSMOZmicro] : แค่ผ่านมาแล้วแวะทักทายกันก็ชื่นใจแล้วครับ

แวะมาชมครับ

เต็มอิ่มมากๆกับศรีพันวาในมุมมองของพี่โอ๊ต
เป็นอีกรีสอร์ทในฝันของใครหลายคนรวมทั้งผมด้วย

รอชมเกาะตาชัยนะฮะ คิดถึงน้ำใสๆทรายขาวๆมากเลย

ครอบครัวน่ารักครับ  รูปสวยมากเลยครับ  ขอบคุณที่รีวิวให้ชมครับ

ภาพสวยมากกก ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ^^

ลูกชายหล่อมากเลยค่ะ :D

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ

ภาพสวยสุดๆครับ เคยไปพักมาครั้งนึงประทับใจมากๆ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าจะได้ไปเหมือนกัน ที่นี่ผมยอมรับว่าสุดยอดจริงๆ

ภาพสวยมากเลยค่ะ เห็นแล้ว อยากไปพักมากๆ เลยอ่ะ

ภาพสวยมากกก เป็นรีสอร์ทในฝันเลยครับ
(ฝันว่าวันหนึ่งจะได้ไป ^^)
ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

ที่นี่ที่พักระดับตำนานเลยครับ สุดยอดมากรางวัลการันตีเพียบ

เคยพักอยู่สองคืนครับปีที่แล้ว....ในมุมมองของผมน่ะครับ การบริการดีพอสมควร ห้องพักสวยมากในด้านของรายละเอียดตกแต่ง อาหารแพงไปหน่อย(ถึงโหดมาก)หากเทียบในเชิงวัตถุดิบ  แต่หากเอาบรรยากาศในการทานก็โอเคอยู่ครับ ...ในส่วนของตัววิลล่า มุมของผมรู้สึกว่าเวลานอนแล้วมันเหวอๆหวาๆ มันรู้สึกไม่มิดชิดอ่ะครับ  อาจเป็นเพราะผมไม่คุ้นเคยกับการนอนในห้องกระจกร้อยแปดสิบองศา  แม้เวลานอนจะเอาม่านปิดแล้วก็ตาม ก็ยังรู้สึกว่ามันไม่มิดชิด มันหลับแบบหวาๆ(ภาษาใต้เรียกหลับไม่ทิ่น)  ยิ่งเป็นตอนบ่ายๆแสงจะส่องเข้าห้องกระจกของเราเต็มๆเลยครับ (วิลล่าของศรีพันวาจะอยู่ตรงปลายแหลมพันวาทางด้านซีกตะวันตก) เวลาแดดส่องแรงๆ เอาม่านปิด แสงมันก็ลอดมาระหว่างร่องข้อต่อ  ให้ความรู้สึก ร้อนๆอบๆ ก็ต้องเปิดแอร์เอา...แต่บรรยาการโดยรวมในส่วนของวิวทิวทัศน์สวยงามมากครับ

เป็นอีกหนึ่งรีสอร์ทที่ก่อนตายผมต้องไปพักให้ได้

ขอบคุณมากๆครับสำหรับรีวิว :) :) :)))))

แค่ผมได้พัก Pool Suite ก็ดีใจมากแล้วครับ ^^
ต้องหาโอกาสไปพักให้ได้ครับ :)
ปล. รูปสวยมากครับ ดูแล้วเหมือนได้ไปจริงๆเลย

ภาพสวยมากกกกกก
ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

รูปสวยยิ่งกว่าสวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ


ดูแล้วเคลิ้มละลายจริงๆ


ขอบคุณสำหรับรีวิวที่พักเยี่ยมๆค่ะ ประทับใจจริงๆเลย

ยอดเยี่ยมเลยครับ ทั้งสถานที่และฝีมือการถ่ายรูป ปลาบปลื้มมากๆครับ

ภาพสวยมากเลยค่ะ
ส่วนศรีพันวาไม่ต้องเอ่ยถึงเค้าเริ่ดอยู่แล้ว

เกือบจะพลาดซะแล้ว ดีที่เห็นชื่อล็อกอินคุณโอ๊ตซะก่อน

ศรีพันวามีรีวิวค่อนข้างเยอะทีเดียว แต่คุณโอ๊ตทำออกมาดูแล้วแตกต่างไปเลยค่ะ ชอบโทนสีและอารมณ์ของภาพคุณโอ๊ตมาก ทำกิเลสพุ่งเลยทีเดียว

แก้มนายแบบน่าหยิกมากค่ะ เห็นแล้วอยากเข้าไป งั่มๆๆๆๆ

สวยมากๆครับบ ขอบคุณที่นำมาฝากนะครับบ

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกคนที่หลงหรือตั้งใจแวะเข้ามาชมกระทู้อันแสนยาวของผม โดยเฉพาะคนที่สละ "Like" ที่เหลืออันน้อยนิดในช่วงสิ้นเดือน และคนการฝากข้อความทิ้งไว้ อ่านเสร็จแล้วมีกำลังใจเตรียมปั่นตอนต่อไปให้เสร็จโดยเร็ว สำหรับใครที่มีข้อแนะนำอะไรหรือติชมก็จัดเต็มได้นะครับ

[คุณ the Sixth Floor] : พูดแล้วน่าจะได้ไปออกทริปตาชัยพร้อมกันเลย
[คุณ เล็กทาโร่] : ขอบคุณที่อุตส่าห์แวะมาไกลจากดาว "M78"
[คุณ สามแซ่] : ยินดีมากเช่นกันครับ
[คุณ squidynuttynuts] : ตอนเด็กผมหน้าตาแบบนี้เลย "งุงิ"
[คุณ Coffee Blended] : ผมเห็นคุณกาแฟโพสแล้วยังแอบคิดถึง "ศรีพันวา" อย่างแรงเช่นกันครับ
[คุณ Numickiiz] : ขอให้ได้ตามไปพักเช่นกันนะครับ
[คุณ SupeR-NinJa!!] : สักวันขอให้เป็นจริงโดยเร็ว
[คุณ Destiny-Boy] : ตอนหลังผมไปก็คุ้นว่าได้รางวัลอีกแล้ว
[คุณ de_allamanda] : ขอบคุณที่มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะครับ
[คุณ น้าเปี๊ยก] : เอาใจช่วยเต็มที่เช่นกันครับ
[คุณ The Armani] : คิดเหมือนกันว่าทุกห้องที่นี่ก็ระดับ "สุดยอด" แล้ว
[คุณ por13_2mpn] : ขอบคุณสำหรับข้อความที่ฝากไว้ครับ
[คุณ SuPerHyPerOverUltraGLUE] : ถ้าทำงานเหนื่อยๆ ก็กลับมาเคลิ้มกันกระทู้นี้อีกได้ครับ
[คุณ ข้าวเสาไห้] : อ่านแล้วตัวลอยเลยครับ
[คุณ Tick Juntavaro] : เห็นด้วยทุกอย่างเลยครับ
[คุณ MiniBelle] : ดีใจที่ไม่พลาดและจะฝากงั่มแก้มลูกชายแทนครับ
[คุณ สายลมแห่งวิงค์] : ยินดีและขอบคุณที่มาแวะทักทายกันครับ

Sri panwa ในมุมมองคุณ Oatta's Journey สวยมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับรีวิว

นะคะ ครอบครัวน่ารักมากเลยค่ะ

สวยยยยสุดๆ อ่านเรื่อง ดูรูปจบแล้วอยากสะพายกล้องออกไปเที่ยวซะเดี๋ยวนี้เลย....คุ้มค่าการรอคอยครับโอ๊ต ^  ^

รีสอร์ทหรูหราอลังการงานสร้างมากมาย ภาพสวยงามมากคะ ดูรีวิวแล้วเพลิดเพลิน เหมือนได้ไปเที่ยวด้วย ครอบครัวน่ารักมากคะ ดูแล้วอบอุ่นดี โดยเฉพาะลูกชายน่ารักมากกก ไม่เคยมีใครรีวิวให้รายละเอียดได้มากขนาดนี้ ดีมากคะได้ความรู้ด้วย ชอบมาก ขอบคุณที่มารีวิวให้ชมคะ

ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะครับ ใครมาทีหลังก็เชิญฝากข้อความไว้ได้ตลอดเลย

[คุณ Princess of Napier] : เดี๋ยวตามไปเที่ยวตอนหน้าด้วยกันนะครับ
[คุณ p@tt.] : ชวนพี่ฝนไปพักร้อนทันทีเลยครับ
[คุณ A&J@love ฟ้ากับทะเล] : ตอนแรกผมก็เกรงว่าคนจะบ่นว่าเขียนยาวเกินไปครับ

อันนี้เป็นรูปที่หล่นจาก "ความเห็น 17" พอดีตอนใส่ข้อมูลแล้วผิดพลาดรูปไม่ยอมตามไปด้วย ขออนุญาตเอามาแทรกแถมต่อท้ายแล้วกันครับ

รูปสวยมากๆๆเลยครับ  สุดยอดดดด ศรีพันวาสวยจริงๆเลยนะครับ

ขอบคุณนะครับ รีวิว+ภาพสวยมั่ก ๆ ..ครอบครับสุขสันต์ครับ

ภาพสวยมากๆ น่ารักครับ เป็น family trip ที่รีวิวได้สุดสวย
ลุกชายน่ารักสุดๆ .. ..


Sri panwa ผม plan ว่าจะไปรอบ 2  ปีหน้าครับ

บอกได้คำเดียวเริดคะ

รูปโครตสวยมากกกๆๆครับชอบๆๆครับ

ขอบคุณทุกคนที่ผ่านมาอีกรอบนะครับ

[คุณ​ Paksabuy] : แบบว่าถ่ายมายังไงก็สวยครับ
[คุณ​ Perth&Pearl] : มีลูกแล้ววุ่นวายแต่ก็เป็นสีสันของครอบครัว
[คุณ​ water_front] : น่าอิจฉาที่สุดเลยครับ
[คุณ​ สายป่านหัวใจ] : เห็นด้วยว่าไม่มีที่ไหนเกินแล้ว
[คุณ​ jkitikorn] : ขอบคุณที่ชอบนะครับ

สวัสดีปีใหม่นะคะ คุณโอ๊ต ขอให้มีความสุขกันทั้งครอบครัวเลยนะคะ

"ศรีพันวา" เป็นสถานที่ในฝันของใครๆ หลายคน รวมทั้งเราด้วยค่ะ แต่คงได้แต่ชมผ่านรีวิวของเพื่อนๆ เท่านั้น

ตอนที่มาชมรีวิวนี้ ทราบข่าว "คุณวาฬ" โดนทำร้าย ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองคุณวาฬ่ให้หายเร็วๆ ด้วยนะคะ

แล้วจะรอชมรีวิวครอบครัวน่ารักๆ ต่อไปนะคะคุณโอ๊ต

ตามน้องนภไปเที่ยวอีกรอบค่ะ  ^^

"สวัสดีปีใหม่ทุกคนครับ" ระหว่างที่กลับมาตอบรีวิวนี้ก็ได้ทราบข่าว "คุณปลาวาฬ" โดนทำร้ายเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมและครอบครัวขอส่งแรงใจให้หายป่วยในเร็ววันนะครับ

[คุณ Yai Klong_Tour Rai] : ขอบคุณมากและสวัสดีปีใหม่เช่นกันนะครับ
[คุณ N o n g T o n N a M] : เดี๋ยวตอนหน้าเจอกันเช่นเคยจ้า

ลูกชายน่ารักมากๆ เลยค่ะ คุณแม่ก็น่ารัก คุณพ่อถ่ายรูปสวยมากเลยค่ะ ^^

[คุณ เอ (agirls *)] : สมาชิกในครอบครัวของผมแอบยิ้มแป้นดีใจกันถ้วนหน้าเลยครับ

งดงามมากครับ สุดยอดดดดดดดดดด

[คุณ Paksabuy] : อย่าลืมถ่ายรูปจากบนรังนกมาฝากกันด้วยนะครับ

รอโปรโมชั่นงานไทยเที่ยวไทย เผื่อจะได้ไปกะเขามั่ง
หลังจากเห็นรีวิวสวยๆแบบนี้

[คุณ Dolphin In Love] : เอาใจช่วยให้มีโปรสุดพิเศษออกมาครับ

รูปสวย โรงแรมสวย น่าไปพักครับ

ไม่รู้จะนิยามภาพคุณโอ๊ตอย่างไรดี มันเกินคำว่าสวยงามไปแล้วครับ

ยอมรับว่าใช้เวลากับมู้นี้นานมาก ดูทุกภาพ ภาพละหลายๆ รอบ มีล้านกิฟก็ไม่พอให้


ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆ มากๆ ครับ

[คุณ แซงค์ (ชายคาตะวัน)] : ถ้ามีโอกาสก็อยากกลับไปอีกเหมือนกันครับ
[คุณ ดูยูอิ] : ขอบคุณสำหรับข้อความที่พออ่านแล้วรู้สึกอยากเขียนรีวิวต่อไปทันทีครับ

ครั้งหนึ่งในชีวิต ขอสักนิดเพื่อที่จะได้ไปสัมผัส T____T