เมื่อเดือนก่อนได้ไปเที่ยวที่น้ำตกไทรโยคน้อยที่ จ.กาญจนบุรี ขึ้นไปด้านบนเพื่อดู จุดที่น้ำผุดขึ้นมา มีป้าคนนึงเข้ามาถามว่า จะไปเที่ยวถ้ำวังบาดาลไหม เราถามว่าไกลไหม ป้าบอกว่าไป-กลับไม่เกิน 2 ชั่วโมง เดี๋ยวจะให้ลูกชายเดินนำไป เส้นทางที่ไปถ้ำค่อนข้างเปลี่ยว ปากถ้ำก็แคบมาก น้องที่นำทางไปต้องเข้าไปก่อน แล้วจุดตะเกียงรอ เพราะภายในถ้ำไม่มีไฟ
    พอขากลับขึ้นมาจากปากถ้ำได้ ต่างคนต่างก็เดินกลับมาที่น้ำตก แต่น้องเขาเดินเร็วมาก ส่วนเราก็เดินลงกลับไปที่น้ำตก โดยลืมที่จะให้ค่านำทางน้องคนนั้น มานึกได้ตอนที่รถไฟออกมาจากสถานีแล้ว
    รู้สึกผิดจริงๆ และคงทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่คิดว่าถ้ามีโอกาสได้ไปเที่ยวและเจอน้องคนนั้นอีกครั้ง จะทิปให้เป็น 2 เท่า

ลืมแล้ว ยังนึกได้  ก็ยังดีค่ะ

ถือโอกาสไปตอบแทนน้องคนนั้นช่วงปีใหม่นี้เลย จะได้ถือว่าไปทำบุญด้วย จิตใจจะได้ไม่รุ่มร้อน จริงๆนะ

เข้าใจอารมณ์ไม่สบายใจนะคะ
เรื่องทิปถือว่าเป็นน้ำใจตอบแทนกัน
ถ้ามีโอกาสก็อยากให้เจอน้องเค้าหรือคุณป้าแม่ของเค้าจะได้ตอบแทนกันไป

คนคิดดี อยากทำในสิ่งดีๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

น้องเค้าตั้งใจช่วยเหลือ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนรึป่าวค่ะ ถ้าเป็นอย่างที่คุณ จขกท.บอก โดยทั่วไปถ้าเค้าทำเป็นอาชีพ เค้าก็น่าจะหยุดรอทิปนะค่ะ แต่นี่อาจเป็นเพราะเค้าช่วยเหลือด้วยน้ำใจจริง ๆ น่ะค่ะ คิดแค่นี้เพื่อความสบายใจค่ะ

ความคิดและจิตใจ จขกท. ดีมากครับ

จำชื่อน้อง  หรือแม่น้อง ได้ไหมครับ


บางที พฤติกรรมน้อง ที่ จขกท เล่ามาที่ว่า "น้องเขาเดินเร็วมาก" อาจไม่ได้ ต้องการทิป ก็ได้นะครับ

คนต่างจังหวัดมักทำอะไรโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ผมอยู่ต่างจังหวัด ก็เป็นแบบนี้ ไม่เหมือนที่กรุงเทพครับที่ วัฒนธรรมการทิป แบบอเมริกันเข้ามามากนะครับ
ผมค่อนข้างแน่ใจว่า น้องเขาไม่ต้องการทิปนะครับ ยิ้มให้และขอบใจก็พอแล้วนะครับ

เห็นด้วยกับคนข้างบน คนต่างจังหวัดที่มีน้ำใจก็เยอะนะครับ เค้าคิดว่าอย่างน้อยก็มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวบ้านเค้า

คนไทยยังมีน้ำใจอีกเยอะ