ต่อจากระทู้ที่แล้ว คริตสมาสในเบอลิน และได้ทิ้งท้ายไว้ถึงเรื่องความโหดร้ายก่อนจะมาเป็นกำแพงเบอลิน

.....................................................

สำหรับผู้ร่วมเดินทางใหม่ ที่หลงเข้ามา ก็ย้อนไปดู จากที่ได้พรีวิวหลักในกระทู้ E11457136 นะครับ

หรือสามารถติดตามเพิ่มเติมได้จาก เฟสบุค facebook.com/lonelysurvey สำหรับบางรูปและบางเรื่องซึ่งไม่เหมาะสำหรับกระทู้สาธารณะครับ

.................................................... 

มาว่ากันเลย...ค่ายกักกันที่จะพาไปชมนี้ เป็นต้นแบบค่ายกักกันอื่นๆทั่วยุโรปของนาซี ซึ่งใช้ควบคุมนักโทษการเมือง ในช่วงแห่งการสถาปนาและสืบทอดอาณาจักรไรซ์ที่สาม

แนวคิดสุดโต่งของนาซีนั้นมองเห็นชนชาติอื่นต้อยต่ำ น่ารังเกียจ จำเป็นต้องถูกกำจัดหรือกดให้ต่ำ โดยเฉพาะชาวยิว นาซีได้ดำเนินการแนวคิดที่ว่าผ่านทางแนวคิด รวมถึงใช้กำลังทหาร

ใครที่ขัดแย้ง หรือต่อต้านก็จะถูกจัดการ แต่ชาวยิวนั้นอยู่เหนือข้อยกเว้นใดๆ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องถูกจัดการครับ การจัดการที่ว่าก็มีทั้งเก็บไปเลย หรือกวาดต้อนมาที่ค่ายกักกัน ซึ่งในช่วงแรกๆก็มีที่โอเรียลเบิก ที่เราจะไปชมกัน

และความโหดร้ายที่ว่านี้เอง ก็เป็นเหตุผลที่เยอรมันถูกมหาอำนาจหลังสงคราโลก ๒ ใช้เป็นข้ออ้าง รุมทึ้งรุมแบ่ง แข่งอำนาจกัน ที่จริงก็สมเหตุสมผล เพราะในยุคหนึ่งนั้น แนวคิดนาซีได้แผ่ขยายหยั่งรากในเยอรมันชนที่ภักดีต่อฮิตเลอร์

แม้จะมีความพยายามต่อต้านโดยทหารบางกลุ่มในเยอรมัน แต่ก็ไม่อาจต้านทานกลุ่มที่สนับสนุนได้...ลองไปดูหนังเรื่อง วัลคลี่ดูนะครับ

....................................................

ปัจจุบัน ค่ายดังกล่าวได้ถูกดัดแปลงให้เป็นสถานที่แห่งความทรงจำ เปิดให้คนเข้าชม โดยคงสภาพบางส่วนไว้ รวมถึงจัดนิทรรศการเพื่อย้ำเตือนให้ระลึกถึงความโหดร้ายและการสุญเสียอีกด้วย

ในการเข้าชม ฟรีครับ แต่สามารถเช่า ออดิโอไกด์ เอาไว้ฟังคำบรรยายได้ในราคา ๓ ยูโร

..................................................

การเดินทาง นั่งรถสาย S2 ปลายทาง Orieninburg (เป็นโซน ซ๊ สำหรับระบบขนส่งในเบอลิน) ลงที่ป้ายปลายทาง แล้วเดินต่ออีกซักยี่สิบนาที หรือจะนั่งรถบัสก็มีครับ ถามคนแถวนั้นไม่ยาก แต่มันจะยากถ้าหากไม่ถาม

ใช้เวลาประมาณหนึ่งชม. ตั้งแต่นั่งรถยันเดิน...สั้นกว่าขับรถไปทำงานในกทม.อีกนะครับ

...................................................

จากภาพข้างบน
Arbeit Macht Frei  เป็นภาษาเยอรมัน หรือแปลง่ายๆว่า งานทำให้คุณเป็นอิสระ (work make (you) free)

มอตโต้นี้ถูกติดไว้ประตูค่ายเพื่อนเตือนใจเชลย (ที่ออสวิชเช่นกัน)

ส่วนภาพนี้ เป็นแนวรั้นหน้าค่ายกักกัน ตอนเดินผ่าน ผมยอมรับว่าขนลุกจริงๆครับ บรรยากาศวังเวงมาก

ออดิโอไกด์ ที่เช่ามาจากสำนักงานท่องเที่ยวหน้าค่าย พร้อมแผนที่
เมื่อเราเดินผ่านจุดสำคัญ ก็ไปหาดูป้าย จะมีเลขกำกับ เราก็กดเลขในไกด์มือถือนี้ ก็จะมีเสียงเล่าออกมา

อาคารร้างหน้าทางเข้าค่ายกักกัน ในอดีตเคยเป็นที่ทำการของหน่วย ss อันเป็นกองกำลังพิทักษ์ฮิตเลอร์ ( แม้จะมีอำนาจในเยอรมัน แต่ฮิตเลอร์ก็ไม่ไว้ใจกำลังทั้งหมด) หน่วยนี้เป็นแขนขาของฮิตเลอร์และพรรคนาซีในการดำเนินการทางการเมืองต่างๆ

รูปสลักเพื่อระลึกถึงเหยื่อแห่งค่ายกักกัน

กองรักษาการณ์ปากทางเข้า ซึ่งอยู่เลยกองบัญชาการค่ายเข้าไปอีกชั้นหนึ่ง
พ้นไปจากประตูที่เห็น คือดินแดนแห่งการคุมขังและพันธนาการ ในยุคก่อนและระหว่างสงครามโลกครั้งที่ ๒

แนวรั้วค่ายกักกัน เจ้าหน้าที่สามารถสันนิษฐานว่าจะเป็นการหลบหนี และยิงได้ทันทีเมื่อมีเชลยเข้าใกล้แนวลวดหนาม

พื้นที่ในค่าย

ลูกกลิ้งหินสำหรับบดทาง คงไม่ต้องบรรยายว่าใครเป็นคนลากนะครับ

โรงนอนสำหรับเชลยถูกปลูกเรียงต่อกันไป

เข้าไปดูภายในโรงนอน
เตียงสามชั้น นอนชั้นละหกคนต้องยัดกันนอนให้ได้

สุขาสำหรับเฉลย ให้ใช้ได้วันละสองครั้ง นอกนั้นไม่มีสิทธิ
เชลยบางคนเลยต้องขับถ่ายในที่นอน (ภาพก่อนหน้า) ซึ่งก็เรี่ยราดลงมาใส่คนอื่นๆ

ที่อาบน้ำและซักล้าง สำหรับเชลยหลายร้อยคน

มองจากในโรงนอน ค่ายกักกันยามเย็น น่าหดหู่ใจจริงๆครับ

เคยอยู่ที่เบอร์ลินประมาณ 4 ปี ช่วงที่กำแพงทะลาย
ยังจำบรรยากาศช่วงนั้นได้เลย ฝั่งเบอร์ลินตะวันออกดูเศร้าๆ
เวลาขับรถเข้าไปทางโน้น เห็นผู้คนก็ยังมีแววตาที่ดูแล้วก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน
ไม่เคยเข้าไปดูพวกสถานที่กักกันทั้งหลาย ทำใจไม่ได้ หดหู่ค่ะ

ระฆังและนาฬิกาแคมป์ บอกให้รู้ถึงเวลาที่หมุนผ่าน

เมื่อเพื่อนจากไป เชลยที่เหลือก็มีหน้าที่จัดการกับร่างไร้วิญญาณ

ภาพสเกตอันจากความทรงจำเชลยที่รอดชีวิต

เชลยบางส่วนที่ไม่ถูกนำไปใช้แรงงาน จะถูกนำมาแยกและกดดันเพื่อหาข้อมูลหรือโน้มน้าว

ห้องนอนแยก เหมือนจะได้สิทธิพิเศษ แต่หาเป็นเช่นนนั้นไม่

เพราะเมื่อเค้นแล้วไม่ตอบ
โน้มน้าวแล้วไม่ทำตาม
สิทธิพิเศษก็จะเปลี่ยนไปเป็นเสาที่เห็น

ค่ายกักกันยามเย็น บรรยากาศวังเวงยิ่งนัก

อีกฟากหนึ่งของโรงนอน เป็นเขตอุตสาหกรรมของค่าย เป็นแหล่งให้เชลยมาทำงานตามมอตโต งานจะปลดปล่อยท่าน

ใกล้ๆกันเป็นสิ่งปลูกสร้างที่ไม่นึกว่าจะมีมนุษย์คิดสร้างขึ้นเพื่อฆ่าล้างกัน

ที่เห็นคือเศษซากเตาเผา...

บางส่วนของพื้นที่รมแกสยังคงอยู่

แนวคิดเหล่านี้ตกทอดให้ชาวยุโรปขยาดสงครามจนปัจจุบัน
(แม้จะไปก่อสงครามในภูมิภาคอื่น)

เลยออกจากพื้นที่สังหาร
หอตรวจการที่เคยเป็นจุดตรวจรอบค่ายยังคงอยู่เช่นกัน

อนุสรณ์สำหรับผู้สูญเสียและกำลังทหารจากโซเวียตซึ่งมาปลดปล่อย

พื้นที่ชั้นใต้ดินโรงพยาบาลในค่าย ซึ่งที่จริงเอาไว้ใช้ทดลองยาต่างๆโดยใช้เฉลยด้วยเช่นกัน

ภายหลังนาซีถอนกำลัง ทหารโซเวียตพบศพจำนวนหนึ่ง ในสภาพถูกละทิ้ง ไม่สามารถช่วยตัวเองได้

แท่นหินที่เป็นอนุสรณ์สำหรับผู้ที่ถูกนาซีทอดทิ้งให้ตาย

ทั้งนี้ ในระหว่างที่กำลังทหารโซเวียตบุกประชิตเบอลิน นาซีได้อพยพเชลยขึ้นไปทางเหนือ โดยเลือกเฉพาะเชลยที่สามารถเดินทางได้ ส่วนที่เหลือซึ่งเป็นเชลยที่ป่วยหนัก ก็ทิ้งไว้

เชลยบางส่วนที่อพยพไปก็ตายระหว่างทาง พวกที่ถูกทิ้งไว้ซึ่งป่วยหนัก ก็รอดในจำนวนน้อยมาก

โซเวียตนำกองทัพแดงเข้าพิชิตเบอลิน ขนาบด้วยทัพอเมริกาและสัมพันธมิตรมาทางตะวันตก

หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ โซเวียตควบคุมเยอรมันตะวันออก ได้ใช้ค่ายกักกันแห่งนี้เป็นค่ายกักกันนักโทษการเมืองที่ต่อต้านการปกครองของโซเวียตในยุโรปตะวันออกด้วยเช่นกัน โดยคงรูปแบบเดิมๆไว้ และเพิ่มเติมค่ายทางด้านท้าย

รูปปั้นจำลองนักโทษในค่ายกักกัน ซึ่งถูกแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ๆคือ ส่งให้ไปจากโลกนี้ และ เก็บไว้เพื่อเป็นแรงงาน หรือใช้ในการทดลอง

ปัจจุบันค่ายกักกัน ได้ถูกพัฒนาให้เป็นพื้นที่ศึกษา และระลึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น  รัฐบาลและชาวเยอรมัน ยินดีที่จะยอมรับและเก็บมันไว้เป็นสิ่งเตือนใจ

หายไปไหนแล้ว

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

ต่อไปจะหาโอกาสมาต่อค่ายกักกัน Auswitch ในโปแลนด์ ถือเป็นค่ายที่ใหญ่และโหดร้ายที่สุด กว่าล้านชีวิตต้องทุกข์ทรมารในค่ายแห่งนั้นภายใต้พื้นที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา  

คุณ Flaminio ถ้ามีอะไรเล่าในยุคนั้น จะยินดีมากครับ ผมพยายามคุยกับคนรุ่นๆนั้นในเยอรมัน แต่ก็คงไม่ค่อยอยากพูดถึงกัน แต่ก็มีคนนึงเล่าเรื่องชีวิตตอนเด็กๆหลังกำแพงฝั่งตะวันออกไว้น่าสนใจมากครับ...ไว้จะมาต่อ

ตอนนี้ผมอยู่ในลิทธัวเนีย แต่ต้องออกเดินทางไปลัตเวียแล้วครับ ไลฟ์วิวอาจไม่ราบรื่นนัก ไว้ท้ายรีวิวจะมาสรุปรื่นๆอีกทีนะครับ

ติดตามชมอย่างใจจดใจจ่อ
ความรู้สึกเหมือนตอนลุงไปดูคุกโตนสเลง ที่กัมพูชาเลยครับ

ดูน่ากัวนะครับ

มาติดตามดูครับ เห็นแล้วน่ากลัวหดหู่จริงๆ

เห็นแล้วรู้สึกสลดมากเลยครับ ดูเป็นที่ที่น่ากลัวมาก

วันนี้ผมอยู่ที่ลัตเวีย ประเทศเล็กๆในกลุ่มบอลติค ซึ่งได้รับผลกระทบจากการกวาดล้างของนาซีเช่นกัน แต่สิ่งที่พบใหม่คือ ประเทศเหล่านี้น่าสงสารกว่า คือ ก่อนนาซีจะเข้าครอง ก็โดนโซเวียตเข้ามาก่อน เรื่องการฆ่าล้างไม่ต้องพูดถึงครับ โซเวียตทำแบบเดียวกับนาซี แต่ไม่ฆ่าล้างเผ่าพันธ์ เน้นไปที่เกณฑ์กำลังคนไปใช้แรงงานในดินแดนไกลโพ้นของรัสเซีย รถไฟสายทรานไซบีเลียซึ่งผมกำลังจะโดยสาร ก็เป็นเส้นทางลำเลียงเชลยจากกลุ่มบอลติคนี้ไปยังรัสเซียตะวันออก เกือบๆเกาหลีเหนือด้วยเช่นกัน

หดหู่มากเลยครับ  ขอบคุณครับ

ขอบคุณสำหรับกระทู้นี้ค่ะ เราว่าที่นี่ก้อน่าสนใจไม่น้อยไปกว่า Auschwitz นะคะ

อย่าว่าแต่คนรุ่นเก่าเลยค่ะ คนรุ่นใหม่ที่มาจากโปแลนด์หรือสืบเชื้อมาจากคนที่ถูกกักกัน เค้ายังไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เลยค่ะ >_<

เศร้าใจ เกลียดสงครามสุดๆ โหวต

อยากคุยกับทหารในค่ายกักกัน หรือหมอที่เอานักโทษมาทดลองงี่เง่าๆ
ว่าทำร้ายมนุษย์ด้วยกันลงได้ยังไง ไม่รู้แก่ตายไปกันหมดหรือยัง

น่าเศร้าใจครับบ.........

สามีเราเป็นคนเยอรมัน เค้าก็ไม่ชอบคุยเรื่องนี้เลย หนังที่เกียวกับนาซีไม่ว่าจะเสนอในมุมไหนดีแค่ไหนเค้าไม่ดูเลย

 แต่เค้าเคยเล่าให้ฟังว่า ในสมัยนั้นไม่ใช่ว่าทุกคนจะเห็นด้วยกับฮิตเลอร์ แต่ที่เค้าไม่กล้าต่อต้านเพราะกลัวตาย เพราะสมัยนั้นใครที่อยู่คนละฝังกับฮิตเลอร์ โดนเก็บหมด

เห็นแล้วเศร้าใจค่ะ