|
รถออกเดินทางมาร่วม ๒ชั่วโมงค่ะ เริ่มจากถนนที่เต็มไปด้วยบ้านเรือน จากนั้นบ้านเรือนก็น้อยลง น้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งผ่านเข้าเขตอุทยาน ความสงบของธรรมชาติก็เข้ามาทักทายค่ะ พอเข้าถึงอุทยานจะพบว่ามีแค้มป์ต่างๆ มีให้เลือกทั้งแบบที่เป็นเกอร์หรือเป็นตึกโรงแรมเรียงรายตามสองข้างทางค่ะ เราสามารถบอกให้รถหยุดได้นะคะ
และพอบ่ายโมงกว่าๆ รถก็จอดสนิทค่ะ เพียงเพราะว่าด้านหน้าไม่มีถนนให้วิ่งต่อแล้ว เรามาถึงสุดท้างที่รถจะวิ่งได้แล้วค่ะ ก่อนที่ผู้โดยสารจะลงก็มีชายหนุ่มนายหนึ่งขึ้นรถมา บอกว่ามีบ้านพักกันรึยัง ที่พักของเค้าเป็นเกอร์ ราคาที่พักรวมอาหารเช้าด้วย ๒๕ ดอลล่าห์ (สามารถต่อรองได้ถ้าไม่ใช่ช่วงเทศกาลนะคะ) โบเลยคิดว่าการหาที่พักในอุทยานแห่งนี้จึงไม่น่าจะยากเท่าไหร่
พอลงจากรถ พวกเราชาวแบ็กแพกก็มองหน้ากันด้วยความงงสุดชีวิตค่ะ คือพวกเราไม่มีแผนการเดินทางมากก่อน เลยไม่รู้ว่าจะไปไหนดี ทำอะไรดี และที่สำคัญคือไปอย่างไร โบเลยเดินจับกลุ่มขอติดสอยห้อยตามนักท่องเที่ยวคนอื่นๆไปด้วยค่ะ จริงๆแล้วโบมีแผนว่าจะขี่ม้าเล่น แต่ว่าเปลี่ยนแปลงได้ค่ะ คุยกับกลุ่มนักท่องเที่ยวสักพัก เค้าก็บอกว่าเค้าจะมาตั้งเต้นท์กันกลางป่า โบก็ประหลาดใจ เพราะเมื่อคืนหนาวมาก จะอยู่กันได้ยังไงหน๋อ แต่พวกเค้าสิคะ พอได้ยินว่าโบไม่เคยตั้งแค้มป์มาก่อน ทำหน้าตกในแทบจะสิ้นสติสมปัญะ -_-"
เดินคุยกันได้สักพัก ก็มีเพื่อนๆหลายคนเดินแยกออกไป เพราะว่ามีแผนเป็นของตัวเอง บ้างก็เดินออกไปจากกลุ่มอย่างมุ่งมั่น บ้างก็บอกว่าจะไปลองถามชาวบ้านเรื่องโฮมสเตย์ในเกอร์ดูก่อน ถ้าไม่ชอบจะมาขอตั้งแคมป์ด้วย ส่วนโบด้วยความกลัวหนาว จึงขอตัวไปตามหาม้าขาวในฝัน (เจ้าชายยังไม่ต้อง) ที่โบแอบเล็งเอาไว้ตอนที่นั่งรถเข้ามานั่นแหละค่ะ
หลักจากที่เราแยกย้ายกัน โบก็เดินย้อนกลับไปเรื่อยๆ จนถึงคอกม้าที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับโรงแรมใหญ่แห่งหนึ่ง จากนั้นก็เดินดุ่มๆ ไปหาชายคนหนึ่ง คุยกันเป็นภาษาใบ้ ชี้โบ้ชี้เบ้กันจนเข้าใจค่ะ เค้าบอกว่าขี่ม้าหนึ่งชั่วโมง ราคา ๕,๐๐๐ เทกกี้ (สกุลเงินของมองโกเลีย) ค่าเช่าไกด์ (ตัวเค้าเอง ฮิๆ) หนึ่งชั่วโมงอีก ๕,๐๐๐๐ รวมเป็น ๑๐,๐๐๐ หรือประมาณ ๓๐๐บาทไทยค่ะ
จากคุณ |
:
อย่าลังเล
|
เขียนเมื่อ |
:
31 ต.ค. 54 21:59:51
|
|
|
|
|