ความคิดเห็นที่ 1 “พี่วัตไปแคชเมียร์กันมั้ย”   เสียงทักทายจากไกด์สาวรุ่นน้องในบ่ายวันนึง “ไป. . . วันไหน”  ตอบไปแบบไม่ต้องคิด ทำไมต้องไป  เพราะมีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายพัดผ่านเข้ามาในชีวิต  อยากหลบลี้หนีโลก  ไปที่ไหนก็ได้  ไม่อยากอยู่เมืองไทย  อยากออกไปในสถานที่ใหม่ ๆ  ที่ร้างไร้ผู้คนที่พูดจากภาษาเดียวกันมากที่สุด   “วันที่ ๒๑ นะ  แต่พี่ต้องขอวีซ่าเองที่สุขุมวิท ๒๕  ตกลงป่าว” ตกลงงานนี้  มีเวลาเตรียมตัวแค่ ๙ วัน    ผมไป  ยังไงก็ต้องไป  ถึงไม่ใช่แคชเมียร์  ก็ต้องไป   คนเราลองมันดิ้นแล้ว  มันก็ยากที่จะสงบลงง่าย ๆ    แล้วผมก็ดำเนินการเรื่องขอเอกสารอะไรตามเรื่องตามราว  พร้อม ๆ  กับค่อยหาข้อมูลของเมือง ๆนี้  เมืองที่เป็นฉากหลังของนิยายที่ดังของทมยันตี . . . “ในฝัน” อันนี้ไม่ได้พูดเล่นนะ  นิยายลิเกฝรั่งของป้าทมแก  เล่นฉากหลังเป็นแถบหิมาลัยแทบทั้งสิ้น    โดยเฉพาะแคชเมียร์  เคยดูแว่บ ๆ  ในละคร  ชอบอยู่แต่ไม่อาจเอามาเป็นแผนในความฝัน  เพราะเมืองนี้ยังอ่อนไหวด้านการเมือง  ชาวแคชเมียร์ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นอินเดีย ยืนหยัดเสมอว่าเป็นแคชเมียร์  และมักมีการประท้วงแบ่งแยกการปกครองออกบ่อย ๆ   โอกาสที่จะแบกเป้เข้าไปยากเอาการ    ทางเดียวคือต้องใช้บริการทัวร์  ไอ้ที่จริงจะแบกเป้ก็ได้  แต่ค่าเงินในกระเป๋ามันไม่พอ  แบกเป้ไปเองอย่างน้อยค่าเครื่อง ค่าโน่นนี่คงสักสี่หมื่นบาทถึงจะพอ  ราคาที่ไกด์รุ่นน้องบอกมานี้  ขาเที่ยวแถบหิมาลัยใครไม่ไปก็บ้าแล้วล่ะ  ไม่ถึงสองหมื่นบาทไทย  จะหาราคานี้ได้ที่ไหนในเมืองไทย  ไม่มีแล้วล่ะ ขอบคุณ . . . “ใครบางคน” ที่ทำให้เกิดแรงเหวี่ยง  จนไม่อยากอยู่เมืองไทยสักเท่าไหร่  ขอบคุณไกด์สาวรุ่นน้องที่โทรมาในจังหวะเบื่อสุดในชีวิต   แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 09:42:32 จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:15:46

ความคิดเห็นที่ 2 VISA  อินเดียไม่ยากแบบที่คิด คนไทยไปอินเดียต้องขอวีซ่านะครับ  และการขอวีซ่าก็หลากหลายแบบแต่ผมขอวีซ่าท่องเที่ยวแบบดับเบิ้ล  คือสามารถเข้าอินเดียได้ ๒ ครั้ง แต่ต้องเดินทางห่างจากครั้งแรก ๒ เดือนเป็นอย่างน้อย  และวีซ่ามีอายุ ๖ เดือน  งงมั้ยครับ วีซ่ามีอายุ ๖ เดือน หลังจากรับเล่ม และ การเดินทางจากครั้งที่ ๒  ต้องห่างจากครั้งแรก ๒  เดือน   ตามนั้น ในการขอวีซ่าอินเดียนั้นสบาย ๆ  มากเลย  เพียงแค่  ๓ วันก็ได้แล้ว  สถานที่ขอก็ไปไม่ยากที่ตึกกลาสเฮ้าปากซอยสุขุมวิท๒๕     โดยเตรียมเอกสารตามนี้ ๑. ใบกรอกข้อมูลทางเวปเพื่อยื่นเรื่องขอวีซ่า  โดยเรากรอกรายละเอียดตามหน้าเวปแล้วปริ้นใส่กระดาษ A4  ห้ามใช้กระดาษรียูสเด็ดขาด  หากไม่ได้กรอกไป  ทางสถานทูตจะมีมุมให้บริการกรอกให้ราคา ๑๒๐  บาท ๒. รูปถ่ายสีขนาด ๒x๒ นิ้ว ฉากสีขาว  ย้ำว่าขนาดตามนี้  เพราะหากไม่แล้วจะต้องถ่ายใหม่ที่ในนั้นเลย ๓. สำเนาบัตรประชาชน ๔. เงินค่าขอวีซ่า  ราว ๑,๘๐๐ บาท  รวมค่า ส่ง SMS บอกว่าวีซ่าผ่านแล้ว แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 09:43:46 จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:18:55

ความคิดเห็นที่ 3 ตามอ่านค่ะ จากคุณ : heyoki เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:20:35

ความคิดเห็นที่ 4 สายการบินไหนดี? ปลายทางทริปนี้คือแคชเมียร์  คนไทยมักจะเรียกกันรวม ๆ  แบบนี้  หากความจริงแล้วไม่มีเมืองนี้ในแผนที่โลก  เพราะแคชเมียร์เป็นชื่อเรียกแคว้น  หรือภาค ภาคนึงของประเทศ   และเมืองที่มีสนามบินของแคว้นนี้คือเมือง . . . “Srinagar” อย่าเผลอไปถามคนแคชเมียร์เด็ดขาดว่า . . . “ศรีนาคา”  อยู่ที่ไหน  เพราะคนแคชเมียร์ไม่ออกเสียงแบบที่คนไทยออกกันคนแคชเมียร์เรียกเมืองนี้ว่า . . .ศิรินากา   โดยออกเสียงเร็ว รัวฟังแทบไม่ทัน สารการบินจากประเทศไทยที่บินตรง . . .  ไม่มี ไอ้คนเบี้ยน้อย หอยน้อยอย่างผม  ก็ต้องโลว์คอสต์  แล้วโลว์คอสต์ที่ดีที่สุดในโลกก็ดันปิดรูทโบกมือลาไปซะแล้ว  งานนี้เลยต้องหันหน้าไปหาโลว์คอสต์ที่เติบโตเร็วที่สุดในโลกเลยต้องพึ่งพาอาศัย . . . “อินดิโก้” จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:20:41

ความคิดเห็นที่ 5 เพราะเป็นสายการบินเดียวที่เวลาต่อเครื่องเจ๋งที่สุดแล้ว    เพราะปลายทางทริปนี้คือ แคชเมียร์  ไม่ใช่นิวเดลี    ราคาก็ไม่แพงมาก  ตอนที่ผมไปตั๋วกรุ๊ปไปกลับคนละหมื่นหนึ่งพันอีกนิดหน่อย จองล่วงหน้าก่อนบินแค่ ๗ วันเอง  แต่ขาไป  เครื่องภายในอินเดียแวะที่จัมมูก่อน  แล้วค่อยบินไปแคชเมียร์อีกที  ถือว่ากำไร  ได้เที่ยวจัมมูทางอากาศเนาะ และโลว์คอสต์เจ้านี้  เชิญท่านผู้โดยสารขนอาหารและเครื่องดื่มมากินปาร์ตี้ น้ำอาหารบนเครื่องได้ตามอัธยาศัย  ส่วนน้ำดื่ม  สาวชุดน้ำเงินแจกฟรี  เดินเสริฟทุกครึ่งชั่วโมง  และหากท่านไม่อิ่มหนำ  ก็กดเรียกขอน้ำดื่มได้ฟรีไม่จำกัด  จะกินเท่าไหร่ตามใจเลย  เพราะต้นทุนน้ำของสายการบินอินเดียถูก  ไม่แพง จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:21:35

ความคิดเห็นที่ 6 ว้าย ชื่อล้อคอิน น่ารัก อิอิ...ชอบๆ จากคุณ : สวยพอตัว เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:23:49

ความคิดเห็นที่ 7 สกุลเงินตรา อินเดียใช้รูปีเป็นหลัก  รับดอลลาร์  รับบัตรเครดิตการ์ด แต่ให้ชัวร์ว่าไม่อดตาย  เตรียมฃแลกรูปีไปจากประเทศไทยก่อน  วันที่ผมไปแลกที่ซุปเปอร์ริชสีเขียว ๕,๐๐๐ บาท  ได้ไป ๘,๖๕๐ รูปี   และกันเหนียวไปอีก ๒๐๐ ยูเอส  แต่อยากจะบอกว่า  สนามบินโดเมสติคของอินเดียไม่มีเคาน์แตอร์แลกเงินดอลลาร์   แปลกดี!!!   หากเราแลกกับไกด์ท้องถิ่น  ๑๐๐ ดอล : ๕,๐๐๐ รูปี  ขาดทุนครับ  เพราะแลกธนาคารได้ ๕,๒๐๐ รูปี  ตกราว ๑๒๐ บาท ต่อ ๑๐๐ ดอลลาร์ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:26:21

ความคิดเห็นที่ 8 แคชเมียร์มีอะไร?  ทำไมต้องแคชเมียร์? คนอื่นไปแคชเมียร์ทำไมผมไม่รู้  ผมรู้แต่ว่าผมไปทำไม   เหตุผลหลาย ๆ  เหตุผลกับการควักกระเป๋าตะรอน ๆ  ไปแคชเมียร์คราวนี้เพราะว่า ๑. เกิดแรงเหวี่ยงจากใครบางคน  เลยอยากออกไปค้นหาตัวเอง  ถามความรู้สึกของตัวเอง ๒. ผมหลงไหลหิมาลัย  ที่ไหนก็ได้ที่หิมาลายัณพาดผ่าน  ผมไปได้ทั้งนั้น ๓. ราคามันล่อใจมากมาย ๑๙,๙๐๐บาท  ค่าตั๋วเครื่องบิน โรงแรม รถนำเที่ยว ไกด์ท้องถิ่น  นอนศรีนาคา ๔ คืน  นอนบนเครื่องบิน ๒ คืน  ขากลับมาถึงสุวรรณภูมิราวเที่ยงคืน  มันยิ่งกว่าคุ้ม จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:28:44

ความคิดเห็นที่ 9 วันศุกร์ที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๕๕ ผมเดินเอื่อย ๆ  ที่สนามบินสุวรรณภูมิ  อารมณ์ตอนนี้ตีกันยุ่งเหยิงทั้งอารมณ์อยากไปและไม่อยากไป    มันบอกไม่ถูก  ว่าอย่างไหนมากกว่ากันแน่  ท่ามกลางผู้คนมากมายชองสนามบิน  ผมเหมือนเดินตัวคนเดียว  รู้สึกเหงาโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก  ผมเดินไปที่เคาเตอร์เช็คอินน์อิมิเรสต์  หวังเพียงว่ารุ่นน้องที่เคยมีรอยยิ้มให้กันเสมอเวลาที่ผมเหนื่อยอ่อนจะยังคงทำงาน  แล้วโชคก็เข้าข้างผม  เมื่อน้องเขานั่งอยู่เคาน์เตอร์เช็คอินน์พอดี   โลกไม่ได้โหดร้ายเสมอไปหรอก . . . จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:30:06

ความคิดเห็นที่ 10 ในเวลาที่เหนื่อย  อยากเจอใครสักคน  ที่พอจะหากำลังใจเล็ก ๆ  ผมก็ยังได้เจอ  ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้การเดินทางออกนอกประเทศครั้งนี้ไม่รู้สึกแย่จนเกินไป  ผมล่ำลาน้องเขาก่อนเดินทางมาเช็คอินน์ที่เคาน์เตอร์ E    ใช้เวลาไม่นาน  แล้วผมกับเพื่อนอีก ๒ คนก็ผ่านการตรวจของตรวจคนเข้าเมือง  กะจะไปหาอะไรในเล้าจ์คิงส์ฯ รับประทาน  เพราะไหน ๆ  ก็มีบัตรกินฟรีอยู่  จะปล่อยให้เสียประโยชน์ก็ใช่เรื่อง  เลยไปนั่งกินแซนวิสอันจืดสนิทกับกาแฟเย็น  ก่อนขนโค้กและเป๊บมาสามกระป๋อง  แล้วมายังเกทก่อนเวลาพอประมาณ  เครื่องแอร์บัสของโลว์คอสต์อินเดียจอดรออยู่แล้ว  การผ่านไปเข้าเกทมีการสแกนอีกรอบ  ถือเป็นการเช็คความปลอดภัยที่เข้มงวดมากสำหรับคนที่จะเดินทางไปอินเดีย ใกล้เวลาเครื่องออก  ฝนเทลงมาอย่างหนัก  กระเป๋าที่รอโหลดไม่สามารถโหลดลงใต้ท้องเครื่องได้  เพราะมันคงเปียกชุ่มแน่ ๆ   กัปตันประกาศรอฝนซา  เครื่องจะโหลด  ผมเห็นที่ด้านหลังถัดไปว่าง  เลยเผ่นแน่บจากกลุ่ม  ขอตีตั๋วเฟิร์สคลาสโลว์คอสต์อินเดียนอนยาวสามที่นั่งดีกว่า จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:31:29

ความคิดเห็นที่ 11 เสาร์ที่ ๒๒ กันยายน 04.12 น. ตามเวลาประเทศไทย   ตอนนี้อยู่บนน่านฟ้าไหนหว่า? . . . ไม่รู้  คือคำตอบ เพราะหลังจากที่เครื่องไต่ระดับร่ำลากรุงเทพฯ  แล้ว  ผมก็ทิ้งตัวลงนอนทันที  สามเบาะครองคนเดียวนอนแบบตะแคงดีกว่านั่งตัวเดียว เบาะปรับเอนได้กระจิ้ดเดียว แต่ปรับเอนได้มากกว่าโลว์คอสต์ลุกครึ่งไทยแลนด์ละว๊า อย่างน้อยก็ได้นอนราบล่ะคืนนี้  แม้จะไม่สบายแบบเตียงที่ห้องเพราะคืนนี้ต้องนอนตะแคงก็เหอะ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:33:36

ความคิดเห็นที่ 12 กรูมาทำไมหว่า? คำถามที่เกิดขึ้นในตอนที่ลูกเรืออินเดียนำใบกรอกเข้าเมืองมาให้  ไม่รู้หรอกว่ามาทำไม  รู้แค่ว่าหากตอนต้นเดือนไม่มีแรงเหวี่ยง  การเดินทางออกนอนประเทศครั้งนี้คงไม่เกิดขึ้น  อย่าวาดหวังว่าจะสะพายกล้อองท่องอินเดีย  ไม่มีทาง  เพราะตอนนี้เก็บเงินอยากไปเนปาล  แต่ดันผิดแผน  ผิดฝาผิดตัว  ได้มาแคชเมียร์ก่อนไปโพคาราซะงั้น แถมไม่ได้มาอินเดียแบบธรรมดานะโว้ย!!! อินเดียเหนือที่เรียกว่า . . .”แคชเมียร์” จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:34:34

ความคิดเห็นที่ 13 หลบลี้หนีโลกมาไกลแสนไกล  ดินแดนที่อ่อนไหวทางด้านการเมือง  แคว้นที่นับถือศาสนาอิสลามแบบปากีสถาน  แคว้นที่เรียกร้องเอกราชมาโดยตลอด  แต่ไม่เคยได้รับเอกราชจากรัฐบาลอินเดีย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:35:23

ความคิดเห็นที่ 14 อินเดียอาจจะไม่ใช่ปลายทางต้น ๆ  ที่ผมอยากไป  เพราะร่ำ ๆ  ถึงเนปาลมาตลอด  กะเอาไว้ว่าแถบหิมาลัยนี่  อยากไปเนปาลอีกครั้ง  แล้วต่อด้วย สิกขิม  แคชเมียร์  ภูฏาณ  นี่คงอยู่ไหนฝัน  เพราะเงินไม่ถึงแน่ ๆ  ในห้วงสามสี่ปีนี้  สุดท้ายเหมือนพระมาโปรด  แคชเมียร์แซงคิวมาก่อนใครเลย  ปลายทางที่ตั้งใจแน่แน่วก็ต้องแต่งตัวรอไปอีกปี  รออีกนิดนะจ๊ะ . . . เนปาล จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:36:43

ความคิดเห็นที่ 15 ผมปรับเวลาตามเวลาท้องถิ่นของอินเดียที่ช้ากว่าเวลาไทย ๑.๓๐ ชั่วโมง  ดูจากสเก็ตที่ได้มาจากทัวร์  อีกไม่น่าเกินหนึ่งชั่วโมงเครื่องก็จะลดระดับลงสู่สนามบินอินทิรา คานธี อินเตอร์เนชั่นแนล  แล้ว  คราวนี้ได้เวลาทำใจอย่างเต็ม ๆ  จะเกิดอะไรกับอีก ๕ วันข้างหน้าไม่มีใครรู้ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:37:38

ความคิดเห็นที่ 16 คนที่ หลบ ลี้ หนี โลก  แคร์ด้วยหรือว่าแห่งใดของโลก  เพราะจะยืนบนแผ่นดินไหน  หากหัวใจคิดถึง . . . มันก็เจ็บอยู่ดี จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:38:18

ความคิดเห็นที่ 17 ทันทีที่เครื่องจอด  แขกอินเดียที่ดังกันตลอดการเดินทางดังมากกว่าเดิมอีก  แต่ละคนดูเหมือนจะทำตัววุ่นวาย  ขนาดคนตัวใหญ่ ๆ  ที่อยู่ข้างหลังเครื่องพยายามที่จะเดินเบียดแทรกฝูงคนมาด้านหน้าประตูเครื่อง  ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแทรกมา  ในเมื่อรออีกสักสี่ห้านาที  ค่อย ๆ  ให้คนด้านหน้าออกก่อนแล้วทยอยออกก็ได้ออกอยู่ดี  นี่รีบอย่างกับว่าด้านหลังเครื่องกำลังจะระเบิดหรือไง  เจอพี่ไทยตัวใหญ่  ใจเด็ดแบบผม  ยืนกันอยู่กลางทาง  จ้องหน้าคนที่พยายามจะแทรกไปอยู่คนแรก ๆ   ของประตูเครื่อง  บอกกับแขกอินเดียเจ้าของประเทศด้วยสำเนียงฝรั่งผสมทองแดง . . . . . . กรุณารอคิว พลีสสสสสสสสสสสสส จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:38:52

ความคิดเห็นที่ 18 แค่รูปเปิด ก็ต้องติดตามต่อซะแล้ว จากคุณ : boy next door เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:39:11

ความคิดเห็นที่ 19 ตรวจคนเข้าเมืองอินเดียทำงานง่วง ๆ  มึน ๆ  แน่ละ  เวลาท้องถิ่นยังไม่ตีห้าเลย  สงสัยคงทำงานมาทั้งคืน  ดูการตกแต่งภายในของสนามบินอินเดียแล้วชอบ  มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากมาย  ทั้งด้านศิลปกรรม  และสีสันที่บ่งบอกว่าอินเดียแน่นอนนายจ๋า เมื่อผ่านการตรวจ  ในกลุ่มที่มาก็มารอรับกระเป๋า  จากประตูเครื่องเปิด  ผ่านการตรวจคนเข้าเมือง  มาจนได้กระเป๋า  ใช้เวลาประมาณ ๓๐ นาที  ตามมาตรฐานแทบทุกสนามบินเลย  แต่กระเป๋าของเพื่อนร่วมชะตากรรมหลาย ๆ  คนชำรุดบ้าง  เสียหายบ้าง  ทำใจโลด  เพราะจะเอาอะไรมากมายกับสายการบินโลว์คอสต์ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:39:24

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนนี้ราวตีห้า  กว่าเครื่องภายในจะออกก็อีกสามชั่วโมง คิดในใจ  นานแท้  ไกด์ชาวอินเดียมารับบอกจะไปส่งที่เทอร์มินอล3  อันเป็นโลว์คอสต์โดแมสติคของอินเดีย  จะต้องนั่งรถบัสไปอีกราว ๒๐ นาที   ตกลงหูผมฟังไม่ผิดแน่นะ  นั่งรถไปอีกเทอร์มินิล ๒๐ นาทีนี่นะ  สนามบินบ้านเมิงมันใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ  เริ่มงง  แต่สังเกตสองข้างทางที่รถเริ่มออกจากเทอร์มินอลอินเตอร์  ไกด์เริ่มแจกอาหารเช้าเป็น กล่องกระดาษมีเบเกอรี่  ไข่ต้ม  น้ำมะม่วงกล่อง  หยิบแค่น้ำมะม่วงกับไข่ต้มใส่กระเป๋าเอาไว้กินกันตาย  ที่เหลือทิ้งไว้ในกล่องในรถนั่นแหละ   ขนมไรว๊า!!!!  แข็งชะมัด จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:40:16

ความคิดเห็นที่ 21 เทอร์มินอลสามไกลจากเทอร์มินอลอินเตอร์จริง ๆ  ประมาณว่าฝั่งดอนเมืองกับกองทัพอากาศ  ออกจากดอนเมืองขับมาหลักสี่  แล้ววนตลาดใหม่ดอนเมือง  ก่อนเข้าไปกองทัพอากาศ  ถ้ามาเองจะรู้มั้ยว่ามันต้องนั่งรถอ้อมโลกขนาดนี้  เพราะฉะนั้น ๒๐ นาทีที่ไกด์บอกจึงกลายเป็นสามสิบนาที  และหน้าประตูทางเข้าอาคาร  มีทหารหน้าดำ  ยืนตรวจคนที่จะเข้าไป  ทุกคนต้องโชว์ตั๋วเครื่องบิน  หรือบัตรผ่านเท่านั้นถึงจะเข้าไปในอาคารได้  ระดับรักษาความปลอดภัยขนาดนี้  อย่าหวังว่าจะมีระเบิดหลุดรอดไปได้  เพราะมันคงระเบิดใส่คุณทหารตั้งแต่ประตูแล้วล่ะมั้ง จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:40:59

ความคิดเห็นที่ 22 การก่อสร้างก็ง่าย ๆ  ใช้โครงเหล็กเป็นหลัก  ตัวภายในโปร่งโล่ง ๆ    ไม่ได้ยุ่งยากอะไร  และคิวที่รอเช็คอินสำหรับตั๋วกรุ๊ป  ทางอินดิโก้อำนวยความสะดวกเต็มที่  ประหนึ่งลูกค้าระดับแพลทตินั่ม  ไม่แปลกใจเลยที่โลว์คอสต์ลูกครึ่งไทยแลนด์ ต้องพับฐานนิวเดลี  โดยออกมาบอกว่า  ทางสนามบินอินเดียขึ้นค่าโน่นค่านี่ แหม!!! ใครล่ะจะบอกว่า  ที่ต้องพับฐานเพราะสู้สายการบินโลว์คอสต์ที่เติบโตเร็วที่สุดในโลก อินดิโก้ไม่ได้  เสียชื่อเบสท์ออฟเดอะเวิร์ลโลว์คอสต์หมด จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:41:53

ความคิดเห็นที่ 23 อันนี้ต้องรับสภาพ  ว่าเราสู้กับโลว์คอสต์อินเดียลำบาก  เพราะน้องอินดิโก้ปล่อยที่เด็ดออกมาเพียบ - น้ำหนักได้ ๒๐ กิโลกรัม ฟรี  และแครี่ออนอีก ๗ กิโลกรัม  รวมแล้ว ๒๗ กิโลกรัม  อินเดียโดนใจนะนายจ๋า  ขนของกันสบายเลย - ที่นั่งฟรี  ยกเว้น  แถวแรก  กับทางออกฉุกเฉิน  สายการบินสงวนไว้  หรือหากจะซื้อที่นั่งตรงนั้น  ก็ต้องเป็นผู้ชายเท่านั้น - สาวชุดน้ำเงินเสริฟน้ำฟรีทั้งคืน!!!  ขอย้ำว่าเสริฟตั้งแต่สัญญาณรัดเข็มขัดดับ  ยันเปิดสัญญาณกี่ครั้ง  จะแขกอินเดียกดเรียก  ไทย  ฝรั่งกดเรียก  น้องชุดน้ำเงินเดินเสิร์ฟไม่งอแงเลย  จะกินเป็นลิตรก็ไม่ว่า  แต่จะเสริฟใส่แก้วเล็ก ๆ  จะหยิบเอา ๓ – ๔ แก้ว  น้องชุดน้ำเงินก็ยิ้มปากแดง  ไม่ทำหน้ายักษ์ใส่  ต้นทุนทุนในการแจกน้ำฟรีของสายการบินอินเดียถูกมากกระมัง - เครื่องใหม่ป้ายแดงรุ่นซุปเปอร์ฮิตของแอร์บัส  แต่เบาะปรับเอนได้มากกว่าเครื่องน้องแดงบ้านเรา   - ไฟลท์ออกจาก  กทม.  มากกว่า  คือ  ช่วงเช้า กับ หลังเที่ยงคืน  ถือเป็นเวลาที่ได้เปรียบ  เพราะเวลาบินแจ่มไปเลย  บินเช้าถึงบ่าย ๆ  เช็คอินเข้าโรงแรม  หรือจะต่อเครื่องไปกาฐมัณฑุช่วงค่ำ  ก็สวยอยู่   หากบินหลังเที่ยงคืนไปถึงตีสี่กว่า ๆ  รอเปลี่ยนเครื่องไป ศรีนาคาแค่ ๓ ชั่วโมงเอง    สำหรับนักท่องเที่ยว  นี่คือข้อได้เปรียบของอินดิโก้  เพราะไม่ต้องแวะนอนที่นิวเดลี  ส่วนขากลับจากนิวเดลี  ออกจากที่นั่น ช่วงพระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า  มาถึงสุวรรณภูมิเที่ยงคืน  แจ่มขนาดนี้คงนอกใจไปสายอื่นยาก - ราคา  น้องโก้ไม่ขาย O บาท  แต่  จองก่อนบินแค่ ๗ วัน  กรุงเทพฯ  นิวเดลี   ของผมคนละ  เจ็ดพันกว่าบาท  ราคาก่อนบินขนาดนี้  เบา ๆ  กรระเป๋า  เพราะไม่จองข้ามปี จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:43:27

ความคิดเห็นที่ 24 เมื่อนำทุกอย่างมาปั่นรวมกัน  จึงไม่แปลกใจเลย  ว่าทำไมโลว์คอสต์ที่ดีที่สุดในโลก  จึงยกธงขาวในเส้นทางนี้  เพราะคำตอบมันอยู่ในข้อความข้างบนหมดแล้ว  บินต่างประเทศ เกือบสัปดาห์  แถมเป็นเมืองหนาว  ใครถือกระเป๋าแครี่ออน ๗ กิโลกรัมไม่โหลดอะไรอีก  ผมกราบงาม ๆ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:44:14

ความคิดเห็นที่ 25 ตามไปเที่ยวด้วยคนคะ จากคุณ : กระจ่างเนตร เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:44:45

ความคิดเห็นที่ 26 ทางสายการบินบอกว่า  เที่ยวบินที่เราจะไป  ต้องแวะไปจัมมูก่อน  แล้วถึงจะบินมาศรีนากา  เนื่องจากทั้งสองแคว้นเป็นแคว้นที่มีความไม่สงบบ่อย  ทุกคนที่จะไปต้องปฏิบัติตัวอย่างเคร่งครัด  เมื่อไปถึงจัมมู และศรีนากา ดังรายละเอียดต่อไปนี้ ๑. ห้ามถ่ายรูปในเขตอาคารสนามบินอย่างเด็ดขาด    เมื่อไปถึงจงเอากล้องถ่ายรูปทุกชนิด  ทุกขนาด ใส่กระเป๋าเอาไว้  ไม่อย่างนั้นอาจโดนทหารยึด  และกักกันตัว  ส่งกลับประเทศ  หรืออาจให้นอนฟรี  กินฟรี  ในค่ายทหาร ๒. กระเป๋าทุกใบต้องติดแทคที่สายการบินให้มา แม้แต่กะเป๋ากล้องก็ไม่เว้น เพราะจะมีการตรวจตราที่แทคทุกครั้ง  ที่มีการตรวจในแต่ละด่าน  ใครไม่มี ทหารจะเชิญไปคุยเป็นการส่วนตัว  ว่ากระเป๋าใบนี้ผ่านมาได้อย่างไร ๓. บอร์ดดิ้งพาส  มี ๓ ส่วน  ส่วนแรกจะฉีกที่เดลี  ส่วนที่สองจะฉีกที่จัมมู  ส่วนที่สามเราเก็บไว้  ใครทำหาย  ทหารก็จะมาพาไปนั่งเล่นในห้องรับแขก จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:45:02

ความคิดเห็นที่ 27 ตามไปเที่ยวแคชเมียร์ด้วยคนค่ะ จากคุณ : ข้าวปุ้นจอมยุ่ง เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:46:18

ความคิดเห็นที่ 28 เออ. . . ตกลงนี่กรูเดินทางมาเที่ยวประเทศประชาธิปไตยที่ใหญ่ที่สุดในโลกใช่ไหม  ไม่ได้ไปเกาหลีเหนือ  หรือ อิรัก   ทำไมมันดูเข้มงวดขนาดนี้  หาก  การท่าอากาศยานไทย  และกลาโหมไทยมาดูงานที่นี่  สงสัยคงอายหน้าม้วนกับความปลอดภัยแบบไทยแลนด์ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:47:38

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นมั้ยล่ะ!!! ใครที่เคยบ่นเรื่องความเข้มงวดของสนามบินบ้านเรา  เจอที่เดลีเข้าไป  มีหวังกระอักโลหิตตาย  เพราะที่นี่เข้มยิ่งกว่าเข้ม  ขนาดผ่านด่านมาไม่รู้ต่อกี่ด่านแล้วนะ   ทุกอย่างในเช้านี้ล้วนเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน  จะว่าหงุดหงิดก็มีบ้างเพราะเมื่อคืนนอนมาไม่มาก  แถมยังต้องมารอต่อเครื่องอีก  นี่แหละที่เริ่มหงุดหงิด  แต่ก็ทำใจ  เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา บัสเกทวิ่งมายังลานจอดเครื่องที่เรียงราย  พอลงจากรถ  หลายคนเล็งกล้องจะถ่ายรูป  พี่หารหน้าดำ  เดินมาพร้อมปืนยาว  เอานิ้วส่ายบอกเป็นสัญลักษณ์ห้ามถ่ายรูป  ผมเก็บกล้องทันที  ไม่อยากไปนั่งคุยกับทหารอินเดีย  ไม่ให้ถ่ายก็ไม่ถ่ายวุ้ย   อย่าเผลอแร่ะกัน  จะแช๊ะให้วิ้งค์เชียว จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:48:42

ความคิดเห็นที่ 30 บันไดเทียบเครื่องที่นี่  ก็แจ่มมากเพราะทำเป็นทางลาด  เหมาะสำหรับคนที่ใช้รถเข็น  นับว่าสายการบินมองการณ์ไกล  ที่รักษาสิทธิ์ของคนนั่งรถเข็น เป็นอารยะสถาปัตย์  เพียงไม่นานเครื่อง A320  ก็พร้อมที่จะเหินฟ้าสู่จัมมู  อันเป็นจุดหมายแรก  เครื่องค่อย ๆ แท็กซี่มาตามรันเวย์  ก่อนหันหัวตั้งลำตรง  แล้วเสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่มเมื่อกัปตันเร่งเครื่องยนต์  ผมโชคดีที่พี่ที่มาด้วยกันในกลุ่มเสียสละที่นั่งริมหน้าต่างให้  เพราะพี่เขาบอกผมว่าผมจะได้ถ่ายรูปได้สะดวก “ขอบคุณพี่แฟรงค์  พี่ชายที่น่ารักประจำทริป” จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:49:24

ความคิดเห็นที่ 31 เครื่องทะยานไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว  อาคารผู้โดยสารฝั่งอินเตอร์มองเห็นชัดเจน  ทำให้ผมรู้ว่า  ระหว่างโลว์คอสต์เทอร์มินัล  กับ ฝั่งอินเตอร์อยู่กันคนละฟากฝั่งรันเวย์อย่างชัดเจน  เมื่อสัญญาณรัดเข็มขัดดับลง  ลูกเรือก็เริ่มมาให้บริการ  ผมสังเกตลูกเรืออินดิโก้  ที่บินภายในประเทศจะทำหน้าเข้ม  เหมือนคนท้องผูก  สาวชุดแดงว่าไม่มีรอยยิ้มแล้ว  มาเจอสาวชุดน้ำเงินอินเดียเข้าไปนี่  สาวชุดแดงแรงฤทธิ์ของเราเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำ แต่สาวอินดิโก้บินระหว่างประเทศนี่ยิ้มเก่ง   เออ!!!  แปลกอีก  ลูกเรือนี่ต้องปรับอารมณ์เก่งแน่นอน  เพราะวันไหนบินสลับกันคงต้อองจูนกันล่ะ  ไม่งั้นเผลอทำหน้าเข้มใส่ในไฟลท์อินเตอร์ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:50:10

ความคิดเห็นที่ 32 เครื่องมุ่งหน้ามาทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเดลี  เพราะจัมมู เป็นแคว้นที่อยู่ติดกับปากีสถาน  ที่มีเรื่องกระทบกระทั่งกับอินเดียตลอด  เมื่อเข้าเขตจัมมู  ภาพที่หน้าต่างเครื่องบินมันช่างสะกดสายตาอย่างบอกไม่ถูก  เพราะเครื่องบินบินขนานไปกับเทือกเขาสูง เมฆลอยต่ำ เป็นก้อนแต่งเติมความงดงามของท้องฟ้า   ที่บนยอดเขายังปกคลุมไปด้วยหิมะบาง ๆ  ภาพที่เห็นราวกับเมืองกลางหาว  ผมตื่นตาตื่นใจกับภาพที่เห็น  ปรับค่าของกล้องไปมา  เพราะผมอยากได้รูปที่ออกมาแล้วโดนใจผม  ส่วนจะถูกต้องตามหลักการถ่ายมากน้อยหรือไม่  ไม่เคยอยู่ในหัว  เพราะผมถ่ายมาเพื่อความพอใจ  ทุกรูปที่ลั่นชัตเตอร์มีค่าสำหรับผมเสมอ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:50:55

ความคิดเห็นที่ 33 เครื่องค่อย ๆ  ลดระดับ  ผมมองเห็นรันเวย์ที่จัมมู . . เข้!!! สั้นชะมัด  ไม่น่าเกิน ๒,๐๐๐ เมตร  เวรกรรมแล้ว  เจอรันเวย์สั้นขนาดนี้กับเทือกเขาที่สูงกว่าระดับน้ำทะเลกว่าสองพันเมตรเช่นกัน เสียวเว้ยเฮ้ย!!!! ถึงจะเสียวแต่มั่นใน  เมื่อล้อแตะรันเวย์  พร้อมกับเสียงเบรกที่ดังมากกว่าปกติ  และเครื่องค่อย ๆ  ชะลอตัวเมื่อมาถึงอาคารผู้โดยสารที่จัมมู   ไรแว้!!!  เมิงเบรกเสร็จมาจอดหน้าอาคารเลยเหรอ  ผมมองอีกฝั่งรันเวย์  ไม่น่าจะเกิน ๔๐๐ เมตร  ชิบ  ถ้าเมิงเบรคไม่อยู่ล่ะ? เบรคไม่อยู่ก็ตัวใครตัวมันสิเว้ยเฮ้ย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:51:50

ความคิดเห็นที่ 34 ลูกเรือประกาศว่าจะแวะที่จัมมู ๓๐ นาที  ผู้โดยสารที่ไม่ลงที่จัมมู  ให้นั่งรอในเครื่องพร้อมเตรียมบัตรโดยสารให้เจ้าหน้าที่ตรวจอีกครั้ง  ผมมองไปนอกกระจกเครื่องบิน   ทหารอินเดียหน้าดำ  สะพายปืนพร้อม  และ  มีป้อมเล็ก ๆ  เป็นระยะที่รันเวย์   เอาละเว้ย!!!  ที่นี่ทหารเยอะดีจริง ๆ  เมื่อประตูเครื่องเปิด  ผู้โดยสารที่ลงที่จัมมูทยอยลงจากเครื่อง  เพียงชั่วผู้โดยสารคนสุดท้ายเดินลงบันไดไป  ทหาร พร้อมเจ่าหน้าที่การท่าจัมมู  ก็เดินมาบนเครื่องตรงไปที่ท้ายเครื่อง  ก่อนเปิดที่เก็บสัมภาระเหนือศรีษะ  ชี้ไปที่กระเป๋าทีละใบ  ว่าของใคร  ๆ  และมีเครื่องมือตรวจจับสัญญาณระเบิดเล็ก ๆ  มั้ง  ส่วนเจ้าหน้าที่การท่าและสายการบินจะเดินมาขอดูบัตรขึ้นเครื่อง  แล้วฉีกส่วนที่เหลือก่อนส่งหางบัตรคืน ขนาดแค่จัมมู  ยังเจอขนาดนี้  แล้วปลายทางล่ะ . . . จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:52:45

ความคิดเห็นที่ 35 ปลายทางในแต่ละทางไม่เหมือนกัน  ปกติผมไม่ค่อยใส่ใจกับบัตรขึ้นเครื่อง  แต่พอมาที่นี่  ความคิดเปลี่ยน  ประเทศไทยดินแดนเสรี  ที่หลายคนบ่นว่ากฎเยอะ  เรื่องแยะ  แต่พอมาเจอที่นี่  ระดับความรักษาความปลอดภัยของเรานี่ถือว่าน้อยมาก   เมื่อเหล่าทหารและเจ้าหน้าที่สายการบินลงไป  ผู้โดยสารที่จัมมู  ค่อย ๆ  เดินมาในเคบิน  เมื่อครบเครื่องก็กลับลำก่อนออกไปที่ปลายรันเวย์  ที่ดูเหมือนจะสั้นกว่าสนามบินต่างจังหวัดบ้านเรา  น่าจะประมาณสนามบินแม่ฮ่องสอน เครื่องกลับหัวที่ปลายรันเวย์  ก่อนค่อย ๆ  ทยานไปข้างหน้าอีกครั้ง  ผมมองผ่านกระจกหน้าต่าง . . . สวดดดดดดดดดดดดดดดด  ยอด  อินดิโก้ เพราะเมื่อเครื่องยกตัวไม่ถึงสามวินาที  ปลายรันเวย์ก็หมดลง  แปลว่า  ถ้ายกไม่ทัน  คงไปกองอยู่ในแม่น้ำที่แห้งสนิทที่ปลายรันเวย์นั่นเอง เจ๋งเว้ย  ปกติรันเวย์ในประเทศไทย  มีทางวิ่ง  ทางขับเหลือเฟือ  สร้างใหญ่ไว้ก่อน  แต่ที่นี่  สงสัยรองรับได้แค่เครื่องบินรุ่นเล็ก ๆ เท่านั้นกระมัง จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:54:10

ความคิดเห็นที่ 36 เครื่องเบี่ยงไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของจัมมู  เพื่อตรงไปยัง ศรีนาคา (อันนี้ขอใช้ชื่อที่คนไทยคุ้นเคย)   เครื่องไต่ระดับพ้นยอดเขาบินเหนือเมฆอีกครั้ง  ผมชอบนะ  ผมชอบถ่ายรูปท้องฟ้า  ถ่ายรูปก้อนเมฆ  เพราะท้องฟ้าจะโอบกอดก้อนเมฆเอาไว้เสมอ  วิวสองข้างทางเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อเข้าสู่เขตแคชเมียร์  ความเขียวของป่านสนภูเขา  เริ่มเห็น  จากมุมสูงยอดเขาบางยอดยังแต่งแต้มด้วยหิมะสีขาวที่ยังละลายไม่หมด  บางช่วงของเขาก็เหมือนเป็นทางน้ำหลากลงมา  สายน้ำแทบไม่มีน้ำ   เพราะภูมิประเทศสูงชัน  ที่เห็นเป็นทางน้ำมีเพียงร่องรอยของน้ำที่กัดเซาะยามฤดูหิมะละลายเท่านั้น ราวครึ่งชั่วโมง  เครื่องค่อย ๆ  ลดระดับ  พอ ๆ  กับที่ทุ่งนาสีทองอวดความงาม  และความอัดมสมบูรณ์ของบ้านเมือง  ผมไม่แปลกใจ  ว่าทำไมอินเดียจึงไม่ยอมปล่อยให้แคชเมียร์เป็นอิสระ  เพราะความอุดมสมบูรณ์ของป่า  และนาข้าวสีทอง  บอกบางอย่างได้ดีกว่าดินแดนแห่งนี้อุดมสมบูรณ์ขนาดไป  เพราะอะไรหรือครับ  ก่อนที่เครื่องจะลงที่จัมมู  ภูมิประเทศ  มีแต่เขาสูงชัน  ทุ่งนาสีทองไม่ได้อร่ามแบบที่แคชเมียร์เลย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:55:13

ความคิดเห็นที่ 37 เสียงประกาศแลนดิ้ง แต่ดูเหมือนว่าเครื่องจะอยู่ระดับสูงกว่าที่จะลงได้  ผมยังเก็บภาพจากริมหน้าต่าง  หากเพียงครู่เดียวคิ้วของผมก็ขมวดเข้าหากัน  เพราะเครื่องกำลังลดระดับที่พร้อมจะลงไม่เกินสามสิบวินาที สูงขนาดนี้เลยเหรอ . . . จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:55:54

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วเพียงครู่เดียวทุ่งนาสีทองที่เห็นก็ห่างสายตาไป  สิ่งที่เข้ามาแทนคือรอบรั้วของสนามบิน โอ้ววววว . . . สนามบินศรีนาคา  ตั้งอยู่บนที่ราบสูง  หรือเขาอาจจะตัดเอายอดเขาออกให้เป็นที่ราบมากพอที่จะสร้างสนามบินได้  มันเป็นความทรงจำที่ดีของผมอีกเรื่องนึงกับสนามบินที่ถ่ายรูปวิวอยู่ดี ๆ  กลายมาเป็นรันเวย์ซะงั้น จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:56:41

ความคิดเห็นที่ 39 Srinaga  เมืองเอกของแคว้นแคชเมียร์ ศิรินากา . . .ไม่ใช่ศรีนาคา หลังจากเครื่องลง  ทหารไมเยอะนัก  กล้องถ่ายรูปเก็บมิดชิด  เพราโดนยึดไปไม่คุ้ม  มารอรับกระเป๋า   ทหารยังแบกปืนมาเดินวนเวียนใกล้ ๆ  อีก   จะอะไรกันล่ะพ่อคุ๊ณ  ไม่ได้ถ่ายนะ เจ้ในกลุ่มโชว์พาวด์  ให้เคาน์เตอร์ทัวร์ที่สนามบินถ่ายให้  ทหารเดินมาส่งภาษาพื้นเมือง  ผมไม่ได้สนใจอะไรอีก  เพราะคนเรารับรู้ข้อห้ามมาเหมือนกันจะไปแหกกฎทำไม  แถมกฎนี่ไม่ใช่บ้านเราอีก  เกิดอะไรมา  วุ่นวายแน่ ๆ ผมเพิ่งสังเกตว่าอาคารที่ศรีนาคาไม่ติดแอร์  แต่ทำไมอากาศมันเย็นหว่า  แปลกเว้ยเมืองนี้ติดแอร์ทั้งเมืองหรือไงว้า  ทั้ง ๆ  ที่พอรู้มาบ้างว่าที่นี่อากาศเย็นทั้งปี  แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะเย็นได้ขนาดนี้ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:57:55

ความคิดเห็นที่ 40 เมื่อกระเป๋าครบ  ทุกคนก็ออกมานอกอาคาร  ที่ด้านนอกฝูงแขกหรือไงนี่มุงกันเพียบ  ส่งเสียงอะไรไม่รู้  ผมเดินตามคณะมาเรื่อย ๆ  ที่ลานจอดรถ  พาหนะห้าวันที่นี่เป็นรถญี่ปุ่นดูดีเลยล่ะ  รถใหม่  คันนึงนั่ง ๕ คน  ของผมมา ๔ คน  เลยโชคดี  ได้ไกด์ชาวแคชเมียร์มานั่งหน้า เอาละแส่ะ!!! . . . งานงอกมั้ยเนี่ย   คราวนี้ภาษาอังกฤษที่ฝังไว้นานแล้วโดนงัดมาใช้  เพราะผมถามโน่นถามนี่เรื่อยไป  ไม่แคร์หรอกไม่ใช่ภาษาพ่อ ภาษาแม่  แต่มันสำคัญมากเสียด้วยในโลกยุคปัจจุบัน จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:59:19

ความคิดเห็นที่ 41 “สวัสดีอินเดีย”  ผมทักทายภาษาอังกฤษแบบสำเนียงใต้ “ไม่ใช่อินเดีย  ที่นี่แคชเมียร์  แคชเมียร์คือแคชเมียร์  ไม่ใช่อินเดียนะครับ”   นั่นไง!   พ่อไกด์รูปหล่อของเราแบ่งแยกดินแดนเลย  ไม่ใช่อินเดียก็ไม่ใช่  คุยกันเล็กน้อยตามประสาคนเพิ่งเจอหน้า  ในขณะที่รถก็วิ่งเข้ามาในเมืองศรีนาคา จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:00:16

ความคิดเห็นที่ 42 “ศรีนาคาน่าอยู่มาก”  ผมบอกกับไกด์ Hilal  ไกด์ท้องถิ่นหันมาทำหน้างง  เหมือนไม่เข้าใจกับสิ่งที่ผมพูด  ในขณะที่รถวิ่งเข้ามาในเมือง  เป็นถนนสายแคบ ๆ  เสียงแตรดังกันตลอดเวลา “ที่นี่ไง”  ผมบอกไปอีกที “ศิรินากา . . . ไม่ใช่ศรีนาคา”  ไกด์ออกเสียงช้า ๆ   บอกมา จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:01:04

ความคิดเห็นที่ 43 แหม!!!!! . . . กะสอนวิชาภูมิศาสตร์กับภาษาเหรอครับ  ศิริ  หรือ ศรี  ตามความหมายคนไทยก็คือกัน  นาคา  หรือ นากา  ก็ความหมายเดียวกันกับคนไทยแบบผม  เรียกศิรินากา  ก็ได้  แต่ขอปรับ  ขอจูนความรู้เดิมก่อนหนา  เพราะสมองผมมันบันทึกไว้ว่าศรีนาคา  มาตั้งแต่  กรุงเทพฯ  แล้วล่ะครับ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:10:57

ความคิดเห็นที่ 44 ศิรินากา . . . . . . ผมค่อย ๆ  ซึมซับกับเมืองนี้อย่างช้า ๆ  สองข้างทางล้วนเป็นภาพที่ไม่ชินตา  รถวิ่งมาด้วยความเร็วพอประมาณ  ที่นี่มีถนนสองเลนเป็นหลัก  หากแต่อย่าวาดหวังว่าจะมีความเป็นระเบียบเรียบร้อย  เพราะเมื่อเลนไหนว่าง  รถอีกเลนจะกรูเข้าไปเต็มเลนในทันที  พร้อม  ๆ   กับเสียงแตรที่ดังกระหึ่มท้องถนน “นอมอล นอมอล”  เสียงไกด์กับเสียงคนขับหันมาบอกพร้อมรอยยิ้ม จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:15:15

ความคิดเห็นที่ 45 เฮ้ย!!!!  เริ่มปรับสภาพ  เพราะยังไงก็เริ่มชิน    รถค่อย ๆ  ลัดเลาะไปตามถนนสายเล็ก ๆ  จนมาถึงทะเลสาปกลางเมืองที่อยู่กลางหุบเขาเหนือระดับน้ำทะเลกว่าหนึ่งพันเจ้ดร้อยเมตร ชื่อทะเลสาบไรหว่า ? ไม่รู๊เด้ . . . เสียงตอบตัวเองเบา ๆ   ก็จริงนิครับ  ผมมาแคชเมียร์  รู้แค่ว่าเป็นแคว้นทางเหนือของอินเดีย  ส่วนอย่างอื่นนี่ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง  มีเวลาแค่ ๙  วันเท่านั้นก่อนเดินทาง  แถมไม่ทำการบ้านอะไรเลย  เพราะอย่างน้อยก็มีไกด์ไทย  และไกด์ท้องถิ่นนำทางอยู่แล้ว  จะสนใจไปใย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:17:38

ความคิดเห็นที่ 46 ต้นไม้ใหญ่เรียงรายที่ริมถนน สร้างความสนใจให้ผมไม่ใช่น้อย  เพราะแต่ละต้นขนาดไม่น่าจะน้อยกว่า  สามถึงสี่คนโอบ “ต้นอะไร”  ภาษาอังกฤษแบบผมถามไป ฮิลาลไกด์หนุ่มบอก . . . “คนแคชเมียร์เรียก . . .ซีนาร์” “ซีนาร์”  ผมทวนคำ “ก็เมเปิ้ล ทรี”  ไกด์ใจดียิ้มอีกรอบ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:18:50

ความคิดเห็นที่ 47 ผมยิ้มตอบ  อย่างน้อยภาษาอังกฤษแบบสเน็ก ๆ  ฟิช ๆ  ของผมก็สามารถสื่อสารกับไกด์ได้  หรือ  เพราะเขาอ่านจากท่าทางที่ผมสนใจหว่า “อายุเท่าไหร่”  ผมถามไป “สี่ร้อยกว่าปี  บางต้นก็น้อยกว่านั้น”   ผมมองด้วยความอึ้ง  นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเมเปิ้ลของจริง  เพราภาพที่วาดไว้ในหัวต้นเมเปิ้ลหาได้เป็นเช่นนี้ไม่ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:19:58

ความคิดเห็นที่ 48 ราวครึ่งชั่วโมง  รถก็ฝ่าดงบ้านเมืองของศรีนาคา  มาหยุดที่สุดถนนสายเล็ก ๆ  ที่ปลายทางรถไม่สามารถที่จะวิ่งต่อไปได้  ทุกคนจะต้องหยุดตรงนี้  แล้วลากกระเป๋าของตัวเองต่อไปยังโรงแรมเรือ ภาพเบื้องหน้า . . . . . . ทำเอายืนอึ้งไปสามวินาที  มันเป็นภาพที่แปลกตา  ภาพที่ไม่เคยเห็นด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน  ส่วนมากจะมองผ่านภาพถ่าย  แต่ตอนนี้คือภาพจริง ๆ  จากสุดถนนไปยังโรงแรมเรือ  ระยะทางราวสองร้อยเมตร แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 55 23:22:17 จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:21:51

ความคิดเห็นที่ 49 สองร้อยเมตรที่มีความสุข  เพราะนักเรียนกำลังนั่งตากแดดกินข้าวกลางวันกัน  ผมยิ้มกับภาพที่เห็น  เพราะเหมือนย้อนเวลาไปในสมัยเด็ก  ที่ต้องเอาข้าวใส่กระปุกไปกินที่โรงเรียน จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:25:53

ความคิดเห็นที่ 50 นักเรียนที่นี่ไม่กลัวคนแปลกหน้า  ยิ้มให้เมื่อกล้องถ่ายรูปเล็งไปที่เขา  ความรู้สึกแปลก ๆ  กับสถานที่เริ่มหายไป  ตอนนี้กลายเป็นว่า  แคชเมียร์ที่วาดไว้  แตกต่างจากภาพพอสมควร  ไม่คิดว่าภาพของผู้คนที่นี่จะเป็นมิตรได้มากมายขนาดนี้ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:27:40

ความคิดเห็นที่ 51 มาถึงที่พักเป็นโรงแรมเรือ  ลำนึงก็มีสี่ห้องนอน  มีห้องรับประทานอาหาร  และห้องนั่งเล่นดูทีวี  ส่วนท้ายเรือเป็นระเบียงที่สามารถลงไปห้อยขาในทะเลสาปได้อย่างสบาย  ทุกอย่างในเรือ ๑ ลำ  สมบูรณ์แบบจริง ๆ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:29:41

ความคิดเห็นที่ 52 ถ้า . . . . . . วันก่อนโน้นผมปฏิเสธเพื่อนไปว่าไม่มา  ผมจะรู้สึกโกรธตัวเองอย่างที่สุด  เพราะสิ่งที่ผมเห็นในตอนนี้  มันเหมือนผมหลุดมาอีกโลก  โลกที่ไร้ซึ่งเสียงโทรศัพท์  โลกที่ไม่มีอินเตอร์เน็ท  สมาร์ทโฟนราคาแพง  ที่อุตส่าห์เปิดโรมมิ่งไว้ก็เป็นได้แค่กล้องถ่ายรูป  กับไว้ฟังเพลงเท่านั้น ผมออนเฟชบุ๊คไม่ได้ . . . . . . โฟร์สแควร์เก็บแต้ม  อย่าหวังเลย อินตาแกม  ไม่มีทาง . . ไลน์ วอชแอ๊บ คูบี้ พาร์ท  ทุกอย่างจบ ตั้งแต่ที่สนามบินอินทิรา คานธี  ที่นิวเดลีแล้ว  ที่นี่เราจะอยู่แบบไม่ต้องรับรู้เรื่องราวจากเทคโนโลยี่ใด ๆ สี่คืนที่นี่  คงเพียงพอที่ผมจะคิดและตัดสินใจอะไรได้ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:30:56

ความคิดเห็นที่ 53 ผมยอมรับว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมเดินทางแบบซื้อแพกเก็จ  เพราะชีวิตก่อนหน้านี้แบกเป้ตะรอน ๆ  ตลอด  ทีแรกผมรู้สึกกลัว กลัวมาก คือผมไม่ชินกับการต้องใช้ชีวิตร่วมกับผู้คนหมู่มาก  เพราะผมมันติสท์เกินที่จะบรรยาย  อารมณ์เหวี่ยงก็เยอะ  การมาเที่ยวกับกลุ่มที่แปลกหน้า  แถมมีระยะเวลาเป็นตัวกำหนดว่าต้องอยู่ที่นี่นานเท่านี้ . . . . . .ต้องไปที่นั่น   กินเวลานี้ .  . .   . . . ตื่นตอนนี้ สิ่งเหล่านี้ไม่เคยทำเลยสักครั้งตลอดชีวิตที่แบกเป้ท่องเที่ยว จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:32:19

ความคิดเห็นที่ 54 แต่ . . . มนุษย์เป็นสัตว์สังคม  เราต้องปรับตัวเข้ากับคนหมู่มาก  ถ้าผมไม่เริ่ม  ผมก็จะฝังตัวอยู่กับความคิดแบบเก่า เรือที่ผมอยู่มีด้วยกัน ๘ ชีวิต . . . . . . ห้องสองคน   สามคนผมรู้จัก  เพราะเป็นเพื่อนของผม  และเป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกที  อีกสี่คนนั้นผมยังไม่รู้จักใครเลย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:34:38

ความคิดเห็นที่ 55 “หวัดดีครับ  ผมชื่อวัต”  ผมเริ่มทักทายผู้ชาย  ที่ผมมองน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับผมก่อนเลย  เพราะจะไปทักทายผู้หญิงที่มาด้วยกับเขาสองคนเดียวเจอข้อหาหน้าหม้ออีก “ครับ  ผมโก้” นั่นคือจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ  ของกลุ่มสองกลุ่ม  กลุ่มของผม  กับกลุ่มของอีกกลุ่ม  เพราะเมื่อเริ่มที่จะคุยมันก็มีอะไรตามมาอีกมากมาย หลังรับประทานอาหารมื้อเที่ยงบนเรือ  ซึ่งก็สร้างความพะอืดผะอมให้ผมพอสมควร  เพราะอาหารแคชเมียร์มันช่าง โอ้ววววววววววววว  สุดบรรยายครับผม  ที่อร่อยที่สุดสำหรับผมคือ . . .”นาน” นาน . . . เป็นแผ่นแป้งคล้ายโรตี  แต่เขาจะใส่โยเกิตสดไปในแป้งด้วย  เอามาย่างกรอบนอกนุ่มใน  ผมชอบเอามาจิ้มกับน้ำแกงกะหรี่ไก่   “ข้าว”  อินเดียก็เป็นหนึ่งในห้าของประเทศที่ส่งข้าวสู่ตลาดโลกมากที่สุด  ข้าวอินเดียเม็ดจะยาวผอมรี  และร่วนมาก  ร่วนกว่าข้าวเสาไห้ ไทยแลนด์อีก จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:36:14

ความคิดเห็นที่ 56 เอาเป็นว่าผมตั้งใจไว้ว่าทริปนี้ผมจะทำตัวตามสโลกแกน . . . . . . “ผมเป็นคนง่าย ๆ  กินง่าย  นอนง่าย  กินออะไรก็ได้  นอนกับใครก็ได้” คือนอนร่วมห้องกับใครก็ได้นะครับ  เพราะเพื่อนผมเขาผู้หญิง  ผมต้องไปเป็นบัดดี้กับพี่แฟรงค์  ซึ่งผมก็กล่อมพี่เขาทุกคืนด้วยเสียงกรนที่เป็นมาตรฐาน  ดังลั่นเรือ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:37:07

ความคิดเห็นที่ 57 Shalimar & Nishat หลังจากอาหารมื้อเที่ยงที่ค่อนไปทางบ่าย ทั้งคณะก็ยกทัพมายังสวนชาลิมาร์   เป็นสวนสาธารณะที่สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์โมกุล  เป็นสวนแห่งความรักที่จักรพรรดิชาฮังคี  สร้างขึ้นแด่มเหสี  ที่สวนแห่งนี้ผมเห็นภาพที่แปลกไปจากที่คนอื่นเห็นอีกเช่นเคย คนอื่นอาจจะดื่มดำกับสวนดอกไม้ที่สวยงามกับต้นเมเปิ้ลสูงลิบ  แต่สำหรับผมแล้ว  ผมเห็น . . . “แขกมุง” จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:38:56

ความคิดเห็นที่ 58 จริง ๆ นะครับ  เพราะตอนที่ฮิลานไกด์ท้องถิ่นกำลังอธิบายเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของสวนแห่งนี้  ผมกลับมองเห็นวัยรุ่นชาวแคชเมียร์นับสิบ  ค่อย ๆ  ล้อมวงมาฟังเรื่องจากปากของไกด์  บางคนแววตาออกกจะชื่นชมกับไกด์  อาจเป็นเพราะว่าที่นี่ยังไม่เปิดรับโลกภายนอกมากนัก  อาชีพไกด์จึงเป็นอาชีพที่นักศึกษาที่นี่ใฝ่ฝัน  เพราะจะสร้างร้ายได้ให้กับครอบครัวได้อย่างดีเลยทีเดียว จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:39:36

ความคิดเห็นที่ 59 ผมไม่ค่อยชินกับใบหน้า  ลักษณะท่าทางของคนที่นี่ แววตาออกจะดุ  จมูกที่โด่งเป็นสันทำให้รูปหน้าที่อุดมไปด้วยเคราน่ากลัวไม่ใช่น้อย หากเพียงแต่ผมยกกล้องเพื่อจะเก็บภาพ  ใบหน้าที่ออกดุ ๆ  นั้นก็มีรอยยิ้มบาง ๆ  แววตาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน  ผมล่ะอดแปลกใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปไม่น้อย  จนกระทั่งวันสุดท้าย  ผมถึงพบคำตอบที่ค้างคาใจผมตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่เหยียบแผ่นดินแคชเมียร์ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:40:28

ความคิดเห็นที่ 60 “พี่ ๆ  ถ่ายรูปให้หนูหน่อย”  เสียงแจ๋น ๆ  ในขณะที่ผมกำลังปรับค่าถ่ายรูปของผม  เพราะผมยังไม่ชินกับกล้องตัวใหม่ที่ถอยมาได้แค่หกเดือน ผมหันไปตามเสียงเรียก . . . . . . เอ่อ!!!!  มาเรียกตูว่าพี่นี่นะ  คุณป้าครับดูท่าคุณป้าจะแก่กว่ามารดาผมเสียอีกนะครับ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:41:28

ความคิดเห็นที่ 61 ก็คุณป้าที่โชว์พาวด์ที่สนามบินนั่นแหละ . . . “ได้ครับ  สักครู่นะครับ”  ผมบอก  เพราะผมกำลังใจจดใจจ่อกับรูปที่ผมอยากถ่าย “เร็ว ๆ  สิ  หนูร้อนนะ”  เสียงขึ้นจมูกเหมือนเด็กที่โดนขัดใจ เอ่อ++++  คราวนี้ผมเริ่มเอ๋อ   ก่อนรับกล้องของคุณป้ามาเหมือนคนโดนมนต์  แล้วเล็งมุมที่คิดว่าสวย    ผมถ่ายให้ไปหลายรูป จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:42:38

ความคิดเห็นที่ 62 “เอามุมโน่นด้วย หนูชอบ”  เสียงบอก  ก่อนวิ่งไปโพสต์ท่ารอ” เอ่อ#####  ผมเริ่มเอ๋อเป็นสุนัขกินโอโม่  ถามตัวเองว่า  ทริปนี้ใครจ่ายตังค์หว่า . . . ตูจ่ายเอง  เสียงตอบตัวเองเบา ๆ “โอเคนะครับ  เช็ครูปก่อนนะครับ  ว่าสวยมั้ย”  ผมไปถ่ายให้  ก่อนส่งกล้องคืน “โอ้ยไม่ต้องเช็คหรอก  พี่ถ่ายสวยแน่ ๆ  ดูกล้องพี่สิใหญ่ขนาดนั้น  ไป ๆ  ไปถ่ายให้หนูอีก”  เจ้แกส่งกล้องมาให้อีก จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:44:45

ความคิดเห็นที่ 63 ผมส่ายหน้า   ก่อนหลบไปอีกทาง  ผมว่าที่ผมถ่ายให้ยี่สิบกว่ารูปนั้น  มุมสวยนะ  และผมมั่นใจว่าผมเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง  สูงมาก  การที่ผมมาครั้งนี้ผมเดินทางด้วยงบตัวเอง  จะให้มาถ่ายรูปให้ใครคนนึงทั้งทริปคงไม่ใช่  เพราะผมอยากเก็บรูปในแบบที่ผมชอบเช่นกัน ก่อนออกมาจากสวนชาลิมาร์  ผมกำลังถ่ายรูปให้น้องที่ไปด้วยกันกับเด็กนักเรียนแคชเมียร์  ทันได้นั้นผมแทบปล่อยกล้องตกมือ “รอน้องด้วย  น้องถ่ายด้วย” เจ้คนเดิม  คราวนี้แกโพสต์แบบมาเต็ม  วิ่งมาแบบนางเอกหนังอินเดีย  ที่วิ่งไล่กันกับพระเอกบนยอดเขา  ก่อนมาหยุดอยู่กลางภาพ  ยิ้มสวย ในห้วงเวลาที่นิ้วของผมกำลังลั่นชัตเตอร์ ป้าดดดดดดดดดดดดดดด . . . เอาแหล่วววว  เจอจอมโขมยซีนเข้าอย่างจัง   งานนี้ไอ้ติสท์แอบเซ็ง จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:47:14

ความคิดเห็นที่ 64 เราใช้เวลาที่สวนแห่งนี้ไม่นาน  ก่อนที่จะมายังสวนนิชาท . . . คือสวนแห่งความสุข  สวนแห่งนี้ด้านหน้าติดถนน  อีกฝั่งของถนนจะเป็นทะเลสาบ  ที่สะท้อนแสงสุดท้ายของวัน  ส่วนฝั่งสวนนิชาท  ด้านหลังเป็นผู้เขาสูงลิบ ของเทือกเขา Panjal   ที่ลิบ ๆ  ยังพอมีร่องรอยของหิมะบาง ๆ  ปกคลุมอยู่  ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผมอยู่ในโลกของความจริงหรือความฝัน จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:51:10

ความคิดเห็นที่ 65 ออกจากสวนนิชาทใกล้ค่ำ  เรามาแวะกันที่ตลาดเพื่อแวะให้ซื้อผลไม้  ผมเลือกที่จะซื้อไก่ติก้า   เพราะน่าจะเป็นอาหารชนิดเดียวที่ผมกินได้  ไก่หมักด้วยเครื่องเทศทั้งสีแดงสด  และสีเหลือง  แขวนเรียงราย  ผมเลือกไป ๓ ชิ้น  ก่อนที่พ่อค้าจะเอาไปสับและทอด จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:53:07

ความคิดเห็นที่ 66 ไก่ติกก้าเป็นไก่หมักเครื่องเทศ  ก่อนเอามาทอด จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:53:55

ความคิดเห็นที่ 67 สำหรับคนที่ชอบกินไก่ทอด  เป็นอาหารที่อร่อยชนิดนึงเลยทีเดียว  แต่สำหรับคนที่ชอบกินไก่ทอดรสจัดแบบไก่ทอดแบบไทยแลนด์  ไก่ติก้าอินเดีย  คงไม่มีรสชาติ  สำหรับผมอะไรก็ได้  เพราะผมมันคนกินง่าย นอนง่าย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:55:03

ความคิดเห็นที่ 68 ศรีนาคาในวันแรกสำหรับผม  มันคือ วิถีชีวิตที่แปลกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน  จะเรียกว่าอย่างไรดี  ผมไม่รู้เหมือนกัน  ผมรู้แค่ว่า  ผมชอบที่นี่  เมืองศรีนาคา  น่ารักกว่าที่ผมวาดไว้ในหัวเยอะเลย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:56:56

ความคิดเห็นที่ 69 ตามชมครับ คนที่นี่หน้าตาดีนะครับ จากคุณ : ลึกลับซับ_tui เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:59:30

ความคิดเห็นที่ 70 อาทิตย์ที่ ๒๓ กันยายน เสียงดังผ่านลำโพงมาจากมัสยิดใกล้ ๆ  ปลุกให้ผมลืมตา  หากแต่ความรู้สึกเหนื่อยอ่อนทำให้ผมลากผ้าห่มมาคลุมโปงเอาไว้  อากาศหนาวยะเยียบไปทุกรุมขุมขน หนาวจนหูชาไปหมด ทั้ง ๆ  ที่ในห้องไม่ได้มีเครื่องปรับอากาศเลยสักตัว  ผมขดตัวซุกใต้ผ้าห่มในขณะที่พี่แฟรงค์รูมเมทของผมตื่นไปอาบน้ำ  ผมอยากนอนอยู่ในผ้าห่มให้นานที่สุดไม่อยากออกมาเจออากาศที่หนาวเหน็บอย่างนี้เลยจริง ๆ  ผมไม่เคยรู้สึกชอบเลยกับอากาศหนาว ๆ  ยามเช้า  ที่อยู่ใต้ผ้าอันแสนอบอุ่น จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:08:56

ความคิดเห็นที่ 71 หากแต่ . . . เสียงจากเรือลำใกล้ ๆ  ดังมา  เสียงแว่วที่มาพร้อมเสียงบอกว่า  ที่ด้านหลังเรืออันเป็นทะเลสาป  มีแสงแดดอ่อน ๆ  สะท้อนพื้นน้ำสวยมาก  ร่างกายผมดีดตัวเองโดยอัตโนมัติ  ภาพแสง่อน ๆ  ยามเช้าโผล่มาในหัวสมองอย่างช้า ๆ  ผมจะไม่พลาดเก็บภาพเช้าแรกที่แคชเมียร์เด็ดขาด  ความหนาวที่เกาะกินหายไปหมดเมื่อหัวใจสั่งให้ไปเก็บภาพ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:10:25

ความคิดเห็นที่ 72 ทันทีที่โผล่หน้าไปที่ระเบียงด้านหลัง  ผมต้องหลับตา  เพราะแสงแรกของสุริยากำลังจรัสแสง  ผมค่อย ๆ  ลืมตาอีกครั้งเพื่อปรับสภาพสายตา  และนั่นทำให้เห็นภาพของเช้าแรกที่แคชเมียร์ ผมยิ้มกับทะเลสาบ  สุดลมหายใจเข้าเต็มปอด  ก่อนค่อย ๆ  เก็บภาพทีละภาพอย่างช้า ๆ  ผมเข้าใจวันนี้นี่เองว่าทำไมโฆษณากาแฟของไทย  จึงมักมีแบรนด์เอมบาสเดอร์  ถือถ้วยกาแฟ  มองแสงแรกแย้มของตะวัน เรือขายสินค้าหลากหลายสี  พายมาแวะเวียนตามเรือที่มีนักท่องเที่ยวผมค่อย ๆ  เก็บภาพของผู้คนในทะเลสาบ  ที่นิ่งเรียบ  เงาสะท้อนในน้ำราวกระจกเงากับแสงแดดอ่อน ๆ  ยามเช้า  ทำเอาผมลืมอากาศหนาวไปเลยทีเดียว จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:11:22

ความคิดเห็นที่ 73 วิถีชีวิตของคนแต่ละท้องที่ย่อมแตกต่างกัน  วันนี้ผมอยู่บนแผ่นดินที่อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลกว่าสองพันเมตร  ผู้คนที่นี่ย่อมมีวิถีชีวิตที่แตกต่างจากที่ผมมา  ทุกอย่างที่เห็นในวันนี้คือความรู้ใหม่ ๆ  ที่เราจะต้องออกค้นหามันเอง พ่อบ้านประจำเรือตะโกนมาบอก . . . “เบรกฟาสต์  เบรกฟาสต์” นั่นแหละที่ทำให้ผมหยุดเก็บภาพ  ก่อนเดินเข้ามาที่ห้องรับประทานอาหารประจำเรือ  ผมลืมบอกไป  เรือแต่ละลำจะมีพ่อบ้านคอยดูแล  อำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง  ตั้งแต่มาเคาะแรก  ตามเวลาที่ไกด์นัด จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:12:28

ความคิดเห็นที่ 74 Sonamarq โชนามาร์ค  กลาเซียร์น้ำแข็ง  คือ  จุดหมายปลายทางของวันนี้  ทุกคนในคณะน่ารักรู้รักษาเวลา หากแต่ทันใดนั้น   “ขาดไปคนนึง”  เสียงพี่เหมี่ยว หัวหน้าทัวร์อีกคนบอก จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:16:38

ความคิดเห็นที่ 75 ทุกคนหันไปมองกลุ่มของตัวเอง  เพื่อสำรวจ . . . “โอ้ยจะรีปไปไหนนี่  เพิ่งเจ็ดโมงครึ่งเอง  หนูนอนนิดเดียวเอง”  เสียงนั้นทำเอาผมปล่อยยิ้มกว้าง นั่นมันเวลาบางกอกไทยแลนด์  สงสัยคุณเค้าลืมปรับเวลาเป็นอินเดีย จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:17:30

ความคิดเห็นที่ 76 “ขึ้นรถเหอะพี่แฟรงค์  ยาวไป”  ผมยิ้ม  ก่อนไปยังรถคันแรก  เพราะรถของผมมีไกด์ท้องถิ่นจะต้องนำรถอีกสี่คันไป แล้วน้องผู้หญิงในรถก็เปิดประเด็น . . . “เมื่อวานหนูเห็นนะพี่วัต  ตอนที่พี่ทำหน้าเซ็งยายป้าคนนั้น” “อาราย  ไม่มี”  ผมปฎิเสธ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:18:14

ความคิดเห็นที่ 77 ไปเยือนแคชเมียร์ด้วยคนครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:18:31

ความคิดเห็นที่ 78 แต่ในที่สุดเรื่องคุณป้าก็กลายมาเป็นประเด็นให้ทุกคนในรถได้หัวเราะ ยิ้มมีความสุขเมื่อพูดถึงแก  อย่างน้อยที่สุด  บนโลกใบนี้  ก็ยังมีอะไรแปลก ๆ  ให้เราแต่งแต้มสีสัน  ดีกว่ามาแบบไร้สีสันเนาะ จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:18:58

ความคิดเห็นที่ 79 ถ้าเปรียบศรีนาคาเป็นเชียงใหม่ . . . คือว่าแหล่งท่องเที่ยวที่เราจะไป  อยู่ไกลจากที่พักพอสมควร  และเราก็จะไปแบบวันเดย์ทัวร์  คือกลับมาพักที่ศรีนาคา  เพื่อให้มองเห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น   ขอกำหนดคร่าว ๆ  ว่าศรีนาคาคือเชียงใหม่ โซนามาร์ค  อยู่ไปทางทิศตะวันออกค่อนไปทางเหนือ ประมาณเอาว่าเป็นเชียงราย  วันนี้  เราจะมุ่งหน้าไปเชียงราย  เอ้ย!!! . . . “โซนามาร์ค” จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:19:46

ความคิดเห็นที่ 80 ที่นี่อยู่ห่างจากศรีนาคาราว ๘๔ กิโลเมตร  สูงกว่าระดับน้ำทะเลกว่าสองพันเจ็ดร้อยเมตร รถเคลื่อนตัวมาอย่างช้า ๆ  ในเขตเมือง  หากพอออกนอกเขตเมือง  ค่อย ๆ  ทำเวลาได้พอสมควร  เข้าสู่เขตทุ่งนาสีทองอร่าม  ที่ฉากหลังเป็นแนวทิวเขาสูง จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:20:35

ความคิดเห็นที่ 81 วันนี้ท้องฟ้าโปร่งมาก  บางครั้งจะมีเมฆบาง ๆ  ลอยไปมาเพื่อบอกให้รู้ว่าท้องฟ้ายังคงโอบกอดก้อนเมฆเอาไว้เสมอ  รถที่วิ่งเปิดกระจกตลอดเวลา  เพราะอากาศภายนอกไม่น่าจะเกินยี่สิบสามองศา จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:21:17

ความคิดเห็นที่ 82 ผมเก็บภาพไปเรื่อย ๆ  นี่คงเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข  เพราะถนนสองข้างทางไม่ชินตา  บางครั้งก็แอบลุ้นแอบหัวเราะกับการขับรถสไตล์คนแคชเมียร์   ณ เวลานี้เริ่มชินกับเสียงแตรที่ดูเหมือนว่าจะดังอยู่ตลอดเวลา  บางครั้งที่คนขับเจอรถที่รู้จักสวนทางมา  ก็จะจอดมันตรงนั้นเพื่อทักทายกับรถที่สวนมาอีกคัน โดยไม่สนใจว่ารถคันหลังจะบีบแตรไล่ขนาดไป จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:21:56

ความคิดเห็นที่ 83 เข้าสู่ชั่วโมงที่สอง  รถเริ่มไต่ระดับขึ้นเขา  ที่ตัดขนานไปกับแม่น้ำสีเขียวมรกต  น้ำที่ละลายมาจากหิมะบนเทือกเขา  ทำไมผมคิดเช่นนั้น เพราะตอนนี้เราเหมือนอยู่บนถนนที่อยู่กลางหุบเขา  มองไปด้านนอกหน้าต่างรถ    บางครั้งก็ผ่านร่องน้ำที่เหือดแห้งทิ้งไว้เพียงร่องรอยของกระแสน้ำที่หลากมาอย่างแรงเป็นร่องลึก บางช่วงจะผ่านทุ่งนาขั้นบันไดสีทองอร่าม . . . จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:22:44

ความคิดเห็นที่ 84 “ข้าวอะไร”   ผมใช้ภาษาอังกฤษได้  แม้จะไม่ดี  แต่รับรองว่าสั่งอาหารได้  เรียกแท็กซี่ไปสนามบินได้  ถามราคาค่าห้องพักได้ แค่นี้ก็คงเพียงพอสำหรับคนเดินทางแบบผม “Basmati ข้าวที่กินกันเมื่อคืน  อร่อยมั้ยครับ”  ไกด์บอกแบบภาคภูมิใจกับข้าวประจำถิ่นของตัวเอง “ก็ดี  ผมกินได้” จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:23:48

ความคิดเห็นที่ 85 ผมยิ้มให้  ก่อนจะบอกว่าไม่มีข้าวใด ๆ  บนโลกนี้อร่อยกว่าหอมมะลิอีกแล้ว  ข้าวเม็ดยาว ๆ  ของอินเดียเม็ดร่วน  ไม่ชอบเลย  แต่ต้องกิน  เพราะยังอยู่อีกหลายวัน จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:27:42

ความคิดเห็นที่ 86 ก่อนเที่ยงเล็กน้อยเรามาถึงโรงแรมเล็ก ๆ  ใกล้ ๆ  กับค่ายทหารของอินเดีย  ที่เป็นเหมือนค่ายอพยพมากกว่า  เพราะส่วนมากจะกางเป็นกระโจม  และเต็นท์  อาจเพราะในช่วงฤดูหนาวของที่นี่  ผู้คนที่มีเงินจะอพยพลงไปอยู่ทางใต้กว่านี้  เพราะที่นี่หิมะตกหนา  และหนาวมากเลยทีเดียว จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:29:58

ความคิดเห็นที่ 87 ที่นี่จะเป็นจุดพักแวะรับประทานอาหารเที่ยงก่อนที่จะไปชมกลาเซียร์ อาหารเที่ยงที่นี้จะตั้งโต๊ะ ๖ คน  อาหารหลักก็ไม่พ้นแกงกะหรี่ไก่และนานเช่นเคย “ขอเติมแกงไก่หน่อยนะค่ะ”    พี่ที่มาด้วยกัน  บอกพนักงานเสริฟ   ก่อนที่พนักงานเสริฟจะยกถ้วยแกงชามใหญ่ไป จากคุณ : หนุ่มฮอต ล็อตสุดท้าย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 00:30:56