ความคิดเห็นที่ 1   กระทู้แรก เปิด RRR ตอบคำถาม คุยกันทั่วไป ยังไม่มีรีวิว http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8020687/K8020687.html กระทู้สอง วันที่ 1-5 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8032206/K8032206.html กระทู้สาม วันที่ 5-11 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8048490/K8048490.html กระทู้สี่ วันที่ 12-17 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8072958/K8072958.html กระทู้ห้า วันที่ 17-26 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8094480/K8094480.html กระทู้หก วันที่ 27-31 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8127789/K8127789.html กระทู้เจ็ด วันที่ 1-6 ส.ค. ได้แชมป์เดือนแรก http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8150310/K8150310.html กระทู้ที่แปด วันที่ 6-15 ส.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8170715/K8170715.html กระทู้ที่เก้า วันที่ 16-25 ส.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8206874/K8206874.html กระทู้ที่สิบ วันที่ 26-31 ส.ค. แชมป์เดือนสิงหา http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8246178/K8246178.html กระทู้ที่สิบเอ็ด วันที่ 1-5 ก.ย. เริ่มนับใหม่ กันยา http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8268985/K8268985.html กระทู้ที่สิบสอง วันที่ 6-15 ก.ย. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8287666/K8287666.html จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 00:35:28

ความคิดเห็นที่ 2   อัพเดทคะแนนถึงวันที่ 15 ก.ย. 2552 ค่ะ ผิดพลาดประการใด โปรดทักท้วงได้ ^^ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 00:42:11

ความคิดเห็นที่ 3   มายิ้มเอียงอาย..เพราะกำลังจะเป็นที่โหล่ของเดือนนี้ ความจริงเค้าอ่านตั้งหลายเล่มเหมือนกันนะ แต่ไม่มีโจทย์จะลง แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 02:40:29 จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 02:40:01

ความคิดเห็นที่ 4   กะลังอ่าน The Lost Symbol อย่างชนิดหน้าดำคร่ำเครียดค่ะ แบบโงหัวไม่ขึ้นเลยจริงๆ จบแล้วจะมาหาดูว่าพอร่อนลงที่โจทย์ข้อไหนได้บ้าง จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 04:12:55

ความคิดเห็นที่ 5   อ่านจบไปสองเล่มค่ะ แต่งานยุ่งมาก ไม่มีเวลาทำรีวิว - Eternal (10-2) - The Likeness (15-6 เล่มที่ 2) แปะไว้ก่อนน้า ... เป้าหมายจบเกมนี้อย่างน้อย 300 คะแนน ((เดือนละ 100 คะแนน)) เหลืออีกแค่ 15 วัน จะทำได้ไหมเนี่ย ฮา แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 07:22:42 จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 07:21:47

ความคิดเห็นที่ 6   นี่เราอ่านหนังสือได้ถึง 200 คะแนนแล้วเหรอเนี่ย... จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 07:35:00

ความคิดเห็นที่ 7   เอ่อ..ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอความรู้ผู้ดูแล และผู้อ่านท่านอื่นๆ เลยแล้วกัน เรื่อง Romantic Suspense อะค่ะ แบบว่า..เหมือนๆ ว่าก่อนหน้านี้ก็มีคนพูดประมาณว่าไม่รู้ว่าแนวนี้คือประมาณไหน ไอ้เราเองก็ชักไม่แน่ใจ (จากที่คิดว่ามันก็แปลตรงตัวคือ เป็นเรื่องรัก โรแมนติกด้วย แล้วก็มีเรื่องราวแนวสืบสวน สอบสวนด้วย ประมาณนั้นหรือเปล่าหว่า?) แต่พออ่านบ้านร้อยดอกไม้แล้วคิดว่า..เอ..น่าจะเข้าแนวนี้ ก็มีเสียงแย้งว่า ไม่น่าใช่ ก็เลยยิ่งทำให้ไม่แน่ใจเท่าไหร่ (คือ..ที่เราคิดว่า บ้านร้อยดอกไม้เป็นแนวนี้ ก็เพราะว่า มันมีความโรแมนติก มีเรื่องรัก (อันนี้คงเคลียร์) แล้วก็มีความ suspense ตรงที่ มันเป็นเรื่องราวที่เป็นปมตั้งแต่ ใครเป็นคนทำร้ายพ่อนางเอก ใครคือคุณ "เสียง" ผู้ให้ความช่วยเหลือนางเอก (ซึ่งสำหรับคนอ่านหนังสือเยอะๆ เดาได้ไม่ยากหรอก) คือ..มันมีความ suspense อยู่อะนะคะ แต่ไม่แน่ใจว่ามัน suspense พอที่จะอยู่ในแนวนี้ได้มั้ยง่ะสิ) เพราะงั้น...แหะๆ ขอคำอธิบายและจำกัดความหน่อยค่ะ ถือว่าสงเคราะห์แล้วกันนะคะ เง่อ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 10:25:51

ความคิดเห็นที่ 8   สวัสดีตอนเช้าทุกคนค่ะ ไม่ได้อัพรีวิวนาน แต่ตามอ่านรีวิวทุกคนอยู่ตลอดนะคะ วันนี้มาแปะรีวิวแรกก่อนเลยแล้วกันนะ :) ................................................................. 15-6. [อั๊งอังอา] อ่านเรื่องแต่ง 2 เล่ม ที่ตัวละครหลักมีชื่อสามพยางค์ เช่น ชอลิ้วเฮียง ออนอเร่ ปริศนา เล่มที่ 1 ของโจทย์นี้ เจ้าลาเวนเดอร์สีม่วงเอย (The ordinary Princess) เขียน : M.M.KAYE แปล : ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์ จำนวน : 135 หน้า สำนักพิมพ์ : มติชน ชื่อตัวเอก : อะเมธิสต์ เรื่องย่อ (จากปกหลัง) : หลังจากที่เอมี่ (อะเมธิสต์) เจ้าหญิงองค์ที่เจ็ดแห่งเมืองแฟนตาสโมราเนียลืมตาดูโลกได้ไม่นาน เธอก็ได้รับพรที่ไม่ธรรมดาจากนางฟ้าครุสตาเซีย นางฟ้าชรา ขี้โมโหและอารมณ์แปรปรวน พรที่ว่านั้นคือ ขอให้เธอเป็นเจ้าหญิงที่แสนธรรม ไม่มีผมสีทอง ตาสีฟ้า และอีกหลาย ๆ อย่างที่เจ้าหญิงทั่ว ๆ ไปมี จริง ๆ แล้ว เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย แต่ทว่าเรื่องวุ่น ๆ ก็เริ่มขึ้นเมื่อพระราชาต้องการหาคู่แต่งงานให้เธอ ฉันหยิบยืมหนังสือเล่มนี้จากห้องสมุดชุมชน เห็นแล้วอยากอ่านหนังสือนิทานที่มีเจ้าหญิง เจ้าชาย ปราสาทและมังกร ซึ่ง 'เจ้าลาเวนเดอร์สีม่วงเอย' ก็มีครบทุกอย่างที่ฉันต้องการในนิทานเล่มหนึ่ง แต่ว่ามันไม่เหมือนนิทานทั่วไปที่เคยอ่านอยู่ดี ภาพของเจ้าหญิงแสนสวยที่ต้องมีผมสีทอง น่ารัก อ่อนหวาน แต่งตัวพริ้ว ๆ จะไม่พบเลยในตัวเจ้าหญิงเอมี่ เธอไม่ได้ถูกแม่มดสาปแต่อย่างใด แต่กลับกลายเป็นเธอได้รับ 'พร' จากนางฟ้าให้กลายเป็นคนธรรมดา! เจ้าหญิงเอมี่ เป็นตัวแทนของหญิงสาวธรรมดาที่ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครยอมรับ ไม่มีใครพอใจในแบบที่เธอเป็น แต่เธอกลับมีความสุขเหลือแสนในความเป็นคนธรรมดาของเธอ เธอได้เที่ยวเล่นในป่า ได้ปีนต้นไม้ คุยกับนกกับกวาง ไม่ต้องคอยบำรุงผิว แต่งตัวสวย ๆ และอยู่ในกรอบกฎเกณฑ์ที่สังคมกำหนดและอยากให้เป็น เจ้าหญิงเอมี่แสดงให้เห็นว่า รูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงาม ไม่ใช่สิ่งที่จะนำความสุขมาสู่คนคนหนึ่งได้เลย แต่จิตใจและความคิดภายในต่างหากที่ทำให้เธอพบความสุขแท้จริง ความเห็นส่วนตัว : ขอบอกว่า ฉันชอบวรรณกรรมเยาวชนเรื่องนี้ชะมัด หลังจากคืนหนังสือให้ห้องสมุด คงต้องไปหาซื้อมาเก็บไว้ แน่ ๆ !...ใคร ๆ ก็อ่านได้อย่างเพลิดเพลิน ไม่ว่าจะเป็นเด็กเล็ก วัยรุ่น คนวัยทำงาน หรือคนมีอายุ เรื่องราวน่ารักที่มีรายละเอียดเล็กน้อยน่ารัก ดำเนินเรื่องได้น่าติดตามและตื่นเต้น คอยลุ้นไปกับเจ้าหญิงเอมี่ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร ได้เสียน้ำตาไปกับความซาบซึ้งอิ่มเอิบใจเสียด้วย และที่สำคัญ เจ้าหญิงเอมี่สอนให้ฉันเข้าใจจริง ๆ ว่าความสุขได้มาจากจิตใจที่บริสุทธิ์และสวยงาม ไม่ใช่รูปร่างที่เติมแต่งเอาแต่ภายนอก หนังสือบางเล่มอ่านแล้วชอบ บางเล่มอ่านแล้วไม่ชอบ บางเล่มอ่านแล้วประทับใจ บางเล่มอ่านแล้วตราตรึง...เจ้าลาเวนเดอร์สีม่วงเอย...เป็นหนังสือที่ฉันอ่านแล้วทั้งชอบ ทั้งประทับใจ และตราตรึง จากคุณ : นางสาวดุ่บดั่บ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 10:34:37

ความคิดเห็นที่ 9   15-6. [อั๊งอังอา] อ่านเรื่องแต่ง 2 เล่ม ที่ตัวละครหลักมีชื่อสามพยางค์ เช่น ชอลิ้วเฮียง ออนอเร่ ปริศนา เล่มที่ 2 ของโจทย์นี้ ลาวิเนียกับแหวนวิเศษ L’INCREDIBILE STORIA DI LAVINIA เขียน : เบียงคา ปิตซอร์โน แปล : นันธวรรธ์ ชาญประเสริฐ สำนักพิมพ์ : แพรวเยาวชน ชื่อตัวเอก : ลาวิเนีย ลาวิเนียกับแหวนวิเศษ เป็นวรรณกรรมเยาวชนสัญชาติอิตาลี ได้รับรางวัล Anderson เป็นประกันความน่าอ่าน  เรื่องราวของลาวิเนียเริ่มต้นขึ้นเหมือน 'นิทานคลาสสิค' เรื่องเด็กหญิงขายไม้ขีดไฟในคืนวันก่อนคริสมาสที่ผู้คนเลี้ยงฉลองและแจกของขวัญกันในบ้านที่อบอุ่น แต่เธอกลับถูกปล่อยให้นอนหิวโหย เหน็บหนาวและโดดเดี่ยวอยู่บนถนนเพียงลำพัง และแน่นอนว่าเรื่องราวไม่ได้จบลงเหมือนกับนิทานคลาสสิคเรื่องนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มหักมุมตอนที่ลาวิเนียพบกับนางฟ้าชุดโปร่งใสและเธอได้รับของขวัญสุดประหลาดมา นางฟ้าชุดประหลาดขอไม้ขีดไฟจากลาวิเนียเพื่อจะจุดบุหรี่ ลาวิเนียคิดว่าเธอคงเป็นคนบ้าที่ใส่ชุดโปร่ง ๆ มาเดินกลางหิมะเธอจึงให้ไปด้วยดีไม่คิดเงิน ดังนั้น นางฟ้าจึงตอบแทนความใจดีของเธอด้วยของขวัญสุดประหลาดชิ้นหนึ่ง นั่นคือ แหวนวิเศษที่จะติดอยู่กับนิ้วเธอตลอดไป ความวิเศษของแหวนวงนี้ คือ การเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งอย่างให้กลายเป็น 'ขี้'...ใช่แล้วค่ะ 'ขี้'!! และเธอสามารถหมุนนิ้วกลับเพื่อเปลี่ยนสิ่งของกลับให้เป็นไปตามเดิม เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อเธอเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอจากเด็กขายไม้ขีดไฟธรรมดา ให้กลายเป็นเด็กหญิงเศรษฐีโดยการใช้แหวนให้เป็นประโยชน์ แต่แล้วในวันนึงเธอกลับถูก 'อำนาจ' ของการมีแหวน เล่นงานตัวเองเข้า ผู้เขียนเตือนไว้ว่า “ไม่แนะนำให้คนที่รังเกียจของสกปรกอ่านหนังสือเล่มนี้” แม้ฉันจะไม่ใช่คนประเภทรังเกียจของสกปรกสักเท่าไหร่ (จึงไม่เชื่อคำเตือนและหลงอ่าน) แต่กระนั้นระหว่างการอ่าน ฉันก็ยังพลอยได้กลิ่นเหม็น ๆ ของ 'ขี้' ลอยมากระทบจมูกเลยด้วยซ้ำ! ความเห็นส่วนตัว : นิทานเรื่องราวประหลาด ๆ เรื่องนี้ มีเสน่ห์แบบน่ารักน่าชัง น่าจะโทษคนเขียนว่า 'คิดได้ยังไง' กันกับพลอตประหลาด ๆ แบบนี้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังแฝงไปด้วยความสนุกสนานขบขัน และข้อคิดดี ๆ หลายอย่าง ลาวิเนียทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเล่าเก่าแก่ของไทย 'ตุ๊กตุ๊กถูกหวย' จากคนที่ไม่เคยมีอะไรสักอย่างกลับมีอำนาจและทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ถึงอย่างไรหากไม่ได้ใช้ในทางที่ถูกต้อง มันก็ย่อมหมดไป และซ้ำร้าย มันก็อาจย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้อีกด้วย จากคุณ : นางสาวดุ่บดั่บ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 10:37:07

ความคิดเห็นที่ 10   ถ้าว่ากันแบบสากลเลยสำหรับ romantic suspense ก็เป็นเรื่องประเภทที่ตัวเอกต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาหรือความลึกลับอะไรบางอย่าง อย่างเช่นมีการฆาตกรรมเกิดขึ้นแล้วตัวเอก ไม่ว่าจะเป็นพระเอกหรือนางเอกเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยน่ะค่ะ สูตรสำเร็จก็เป็นแบบว่าพระเอกเป็นตำรวจ มาปกป้องนางเอกซึ่งกำลังตกเป็นเหยื่อของคนร้าย หรือไม่ก็ช่วยกับคลี่คลายคดีอะไรสักอย่างที่เกิดขึ้น แล้วระหว่างนั้นความสัมพันธ์ระหว่างกันก็กระชับขึ้น นิยายไทยเท่าที่อ่านนึกไม่ออกว่าเรื่องไหนเข้าข่าย romantic suspense บ้างนะคะ คงมีแหละค่ะ แต่ไม่เคยอ่าน แต่ของนักเขียนต่างชาติที่นิยมเขียนเรื่องทำนองนี้ก็อย่างเช่น Sandra Brown, Tess Gerritsen อะไรพวกนั้น บ้านร้อยดอกไม้ นี่เคยอ่านค่ะ ชอบมากเลยค่ะ ทำให้ ปิยะพร ศักดิ์เกษม เป็นนักเขียนคนหนึ่งที่ชอบมากเลยค่ะ ที่จริงงานของนักเขียนท่านนี้ที่ค่อยเข้าข่าย romantic suspense ก็รู้สึกจะ ใต้เงาตะวัน มั้งคะ เพราะเริ่มเรื่องก็มีการตายเกิดขึ้น เป็นการฆาตกรรม แล้วตลอดเรื่องก็สงสัยตลอดว่าใครทำ ขณะเดียวกันก็มีความรักระหว่าง รู้สึกพระเอกเรื่องนี้คือกรณ์ ถ้าจำไม่ผิดนะคะ นางเอกถ้าจำไม่ผิดคือ ปารีณา แล้วพ่อของนางเอกตาย ตอนแรกก็คิดกันว่าฆ่าตัวตาย นางเอกไม่เชื่อว่าพ่อฆ่าตัวตาย ในระหว่างที่ค้นหาว่าพ่อตายยังไง ความสัมพันธ์ระหว่างนางเอกกับกรณ์ก็ค่อยๆ พัฒนาไปตามลำดับ ตรงสเป็กเป๊ะเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 10:55:25 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 10:54:29

ความคิดเห็นที่ 11   อ่า..ถ้าอย่างนั้นเท่ากับว่า เรื่องบ้านร้อยดอกไม้นี่ ท่าทางจะไม่ suspense พอหรือเปล่าคะ? เพราะพ่อไม่ถึงกะตาย (แค่บาดเจ็บ เข้าห้องไอซียู) แต่มีเรื่องสืบว่า..ใครทำร้ายพ่อ แล้วก็เรื่องของการโกงในบริษัท (คือ..ไม่มีใครตาย แต่มีปัญหาและเรื่องที่ต้องสืบหาน่ะค่ะ) แต่เรื่องความสัมพันธ์ที่เพิ่มเป็นลำดับนี่ ตรงแน่นอน แหะๆ ส่วนที่มีคนเสนอว่าเข้าโจทย์เสริมสร้างทัศนคติ ครอบครัวให้อบอุ่นนี่ เอิ่ม..มันไม่ชัด คือ โยงได้แหละค่ะ แต่มันไม่ชัดง่ะ แต่ถ้า..ทุกท่านเห็นตรงกัน ข้าพเจ้าก็คงเอาเข้าโจทย์นี้แหละค่ะ แหะๆ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 11:02:23

ความคิดเห็นที่ 12   คุณน.ส.ดด. จดเจ้าลาเวนเดอร์ไว้พักหนึ่งแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้ซื้อเลยง่ะ แหะๆ งานหนังสือคราวนี้ห้ามลืมเด็ดขาด (ถ้าบังเอิญนัดชาวหนอนไปเจอกัน ช่วยเตือนกันหน่อยนะคะ เรายิ่งความจำปลาทองๆ อยู่ ) จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 11:04:22

ความคิดเห็นที่ 13   25-1. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสืออะไรก็ได้ 1 เล่ม ที่จำนวนหน้า 500+ หน้า ตอนแรกว่าจะพรีวิวหนังสือนี้ในหมวด  5-5  แต่มาเห็นคะแนนแล้วเลยเปลี่ยนเป็น  25-1   หนังสือ  นางฟ้าแห่งซากุระดะมอน   หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ค่อนข้างหาอ่านยากในแวดวงหนังสือญี่ปุ่นยุคปรัตยุบัน   พักนี้หนังสือญี่ปุ่นบุกตลาดหนังสือไทยหนักแต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเหวอ ๆ สยองขวัญ   แนวแอคชั่นแบบนี้ไม่ค่อยมีให้เห็น   เป็นหนังสือที่มีจุดขายในเรื่องแอคชั่นมากกว่าจะเป็นเรื่องที่เล่นกับความรู้สึกทั้ง ๆ ที่เนื้อเรื่องชักนำให้เน้นตรงจุดนั้นได้   เพราะมันมีประเด็น  (อยากรู้ไปอ่านเอง  แฮ่...)   ผมเชื่อว่านักเขียนพยายามจะเน้นประเด็นนูโว  (สองคนในร่างเดียว)  และพยายามหลายหนที่จะเล่นกับความรู้สึกคนอ่าน   แต่ไม่ทราบว่าคนแปลสื่อตรงนี้ไม่ถึงหรือคนเขียนเขียนไว้แค่นั้น  ความรู้สึกที่ควรมีจึงขาดหายไป   จะว่าคนแปลไม่เก่งก็ไม่ได้  เพราะฉากไล่ล่าเขาบรรยายได้เห็นภาพเลยทีเดียว ดังนั้นหนังสือเล่มนี้จึงเป็นหนังสือที่สนุกแบบไม่เต็ม   ถ้าจะเอาเรื่องแอคชั่นเล่มนี้ได้คะแนนสูง  แต่ถ้าจะให้ครบประเด็นที่นักเขียนปูไว้ก็ต้องตัดคะแนนไปกว่าครึ่ง  แต่ถ้าอ่านเอาสนุกไม่คิดอะไรมาก  เล่มนี้เหมาะเหลือเกินที่จะพกไปอ่านในห้องน้ำ   ทำกิจไปอ่านไป  เพลินดี... เรื่องเทคนิคการเขียนของเล่มนี้เป็นสิ่งที่น่าสนใจ   ผมไม่เคยค้นประวัติของนักเขียนท่านนี้   ดังนั้นจึงไม่รู้จักวิธีทำงานของเขาแน่นอน  แต่จากการอ่านแล้วคิดว่านักเขียนคนนี้วางพล็อตบางครับ   วางประเด็นแล้วเขียนลุยแบบตอนต่อตอน   การอ่านเรื่องนี้เหมือนดูหนัง   เพราะมันเป็นการตัดบทไปมาเอาการกระทำของคนหนึ่งคนมาพ่วงกับการกระทำของคนอีกคน   เรียกได้ว่าคนอีกคนทำอะไรจบตอน  อีกคนหนึ่งมาก็ต่อจากตอนเดิม   มันเป็นการตัดภาพแบบภาพยนตร์ โดยรวม  อ่านเอาเทคนิค   เอาสนุกพอไหว เรื่องนี้มีข้อคิดพอสมควรและที่สำคัญมันชี้ให้เราเห็นว่าเพราะเหตุใดบ้านเมืองประเทศญี่ปุ่นถึงเจริญเร็ว   มันหาความสมบูรณ์ของความเป็นประเทศไม่ได้หรอกครับ   เจริญด้วย  มีศีลธรรมด้วย   มันหายาก   แต่บ้านเมืองจะไปได้หรือไปไม่ได้นั้นมันอยู่ที่คนควบคุมกฏหมายมีสามัญสำนึกเพียงไร   หนังสือเล่มนี้ได้ชี้ให้เห็นว่าตำรวจญี่ปุ่นก็มีเลวพอ ๆ กับตำรวจไทยนั่นแหล่ะ   แต่ตำรวจดีของเขามีศักยภาพมากกว่าเท่านั้นเอง หนังสือเล่มนี้  หนาไปหน่อย  600 กว่าหน้า  อย่างที่บอกไปอ่านแบบไม่คิดอะไรมาก  หนังสือเล่มนี้ก็โอเคครับ   แต่ถ้ามองถึงขนาด  ประเด็น  และ  การยื้อเรื่อง  ก็คงต้องยอมรับว่าหนังสือเล่มนี้มากไปหน่อย  ใช้ตัวละครเปลือง  บางตัวแทบไม่จำเป็นเลย   แต่ถ้าคิดในมุมที่ผมพูดไว้ข้างต้นว่า  ถ้ามองหนังสือเล่มนี้เป็นการนำเสนอแบบภาพยนตร์   ก็ต้องพูดกง ๆ ว่า  มันส์พะยะค่ะ ปล.  หนังสือเล่มนี้  ผมน่าจะอ่านจบประมาณต้นเดือน  หรืออาจเลตนิดหน่อยก็คงไม่เกินวันที่ 28 เดือนที่แล้ว   แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 11:07:17 จากคุณ : พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 11:05:27

ความคิดเห็นที่ 14   คุณสาวไกด์>>เดี๋ยวจะช่วยเตือนให้นะคะ ถ้าใกล้ ๆ ถึงวันสัปดาห์หนังสือ เล่มนี้แนะนำจริง ๆ ค่ะ เพราะว่าเป็นหนังสือที่อ่านแล้วอิ่มเล่มหนึ่งทีเดียว จากกระทู้ก่อน เรื่องสุดขอบจักรวาล เสียใจที่คุณสาวไกด์ฯคาดหวังไปหน่อยนะคะ เข้าใจเลย เรื่องความคาดหวัง พอคาดหวังมากก็พลอยไม่สนุกไปเสีย แต่จริง ๆ แล้วตอนเราอ่าน เป็นหนังสือที่สนุกมากเลยทีเดียวล่ะค่ะ ถ้านับว่าเป็นนวนิยายอ่านเพลิน ๆ เล่มหนึ่ง ไม่รู้เลยนะคะว่าเป็น 1 ใน 88 วิทยาศาสตร์ด้วย แต่ถ้าจะให้ดี ชอบมิติมหัศจรรย์มากกว่า สนุกกว่า สนุกแบบไทย ๆ ดีค่ะ จากคุณ : นางสาวดุ่บดั่บ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 11:36:23

ความคิดเห็นที่ 15   15-5. [พุดน้ำบุศย์] หนังสือ how-to สู่การพัฒนาชีวิตให้ดีขึ้น กฎแห่งกระจก เขียน : โยชิโนริ โนงุจิ แปล : ทิพย์วรรณ ยามาโมโตะ คำโปรยปก : กฎมหัศจรรย์ที่จะช่วยแก้ไขทุกปัญหาในชีวิตของคุณ ยุคนี้เป็นยุคของหนังสือ how to...ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าไปเดินร้านหนังสือ(ชั้นนำ)ร้านไหนก็ตาม หนังสือ Best Seller อันดับหนึ่งจะต้องเป็น 'how to' และมุมที่ตั้งหนังสือหน้าร้านหรือข้าง ๆ แคชเชียร์ ก็จะเป็นมุมหนังสือประเภทนี้ ที่ดูเหมือนนับวันจะยิ่งเพิ่มขึ้น ๆ ตามความต้องการและยอดขายของคนอ่าน ฉันว่าปรากฎการณ์ดังกล่าว แสดงให้เห็นจิตใจของคนในสังคมปัจจุบัน ที่ดูจะว้าเหว่ เคว้งคว้าง และหาความสุขไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ หรือไม่อย่างนั้นก็อยากได้ อยากมี อยากเป็นอะไรบางอย่างและปรารถนามันมากเหลือเกินจนทำให้หนังสือเหล่านี้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ต้องไปคิดกันต่อเอาเองละว่า...ปรากฎการณ์ดังกล่าวเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคนในสังคมหรือไม่? กฎแห่งกระจก เป็นหนังสือจิตวิทยาพัฒนาตัวเอง หรือ how to นั่นแหละ โดยกฎหลักของหนังสือเล่มนี้กล่าวว่า 'เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต ก็คือ กระจกส่องสะท้อนจิตใจของเรา หมายควมว่า เหตุการณ์ในปัจจุบัน คือ ผลลัพธ์ เมื่อมีผลลัพธ์ก็ต้องมีต้นเหตุ และต้นเหตุก็มีที่มาจากจิตใจของเรานั่นเอง' ดังนั้น การแก้ปัญหาชีวิตตั้งแต่รากฐาน จึงจำต้องแก้ที่ต้นเหตุจิตใจเราเองทั้งสิ้น และเมื่อเราเห็นว่าจิตใจขุ่นมัว ก็ต้องย้อนกลับมามองว่าเรามีใครในชีวิตที่เรา 'ให้อภัยไม่ได้' หรือไม่...สิ่งที่ต้องทำ ก็คือ เริ่มต้นจากการให้อภัยตัวเองและคนอื่น จากนั้นก็สำนึกรู้คุณโดยการนึกถึงสิ่งที่ควรขอบคุณมากกว่าคิดแต่จะโกรธแค้นเคือง ความเห็นส่วนตัว : หนังสือเล่มนี้อ่านง่าย ๆ สบาย ๆ เรื่องดำเนินไปอย่างน่าติดตามและกระตุ้นชวนให้เปลี่ยนแปลงตัวเอง มีกฎและวิธีปฏิบัติง่าย ๆ ทำให้เราเห็นสาเหตุของปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิต ฉันเห็นว่าจริง ๆ แล้วกฎนี้ก็จะคล้ายกับ หลักอริยสัจ 4 ในพระพุทธศาสนาของเรา ที่ให้ค้นหาสาเหตุแห่งความทุกข์ เมื่อเจอก็หาทางดับทุกข์ที่ตัวสาเหตุ ไม่ใช่ดับที่อื่น และกฎแห่งกระจก ยังมีความคล้ายกับหนังสือฮาวทูคลาสสิค 'เดอะ ซีเคร็ต' ในเรื่องของการสำนึกรู้คุณและการให้อภัย และถ้าเปรียบเทียบกัน ในความเห็นของฉัน ฉันว่ากฎแห่งกระจกอ่านเข้าใจง่ายและปฏิบัติได้ง่ายกว่าเยอะ เป็นการดีที่ทำให้ฉันเห็นว่า จริง ๆ แล้วหลัก how to หรือหลักพัฒนาตัวเองต่าง ๆ ก็มีกฎและหลักการคล้าย ๆ กัน คล้าย ๆ กับหลักของศาสนาทุกศาสนา หากเพียงคนในสังคมยึดมั่นในคำสอนของหลักศาสนาอย่างศรัทธาและเชื่อมั่น ปฏิบัติตนอย่างถูกทำนองคลองธรรม คิดดี พูดดี ทำดี สังคมก็คงจะไม่สับสนวุ่นวาย และมีปรากฎการณ์ how to มากมายอย่างที่ฉันกล่าวมา แต่ในที่สุดแล้วบทสรุปของฉันคงอยู่ที่ว่า อย่างน้อยที่สุดในสังคมที่คนสนใจหนังสือ how to ก็ยังดีกว่าสังคมที่ไม่มีใครคิดจะพัฒนาตัวเองเลย... จากคุณ : นางสาวดุ่บดั่บ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 11:40:26

ความคิดเห็นที่ 16   เพื่อนซื้อหนังสือมาให้ 2 เล่ม ก็เลย จับฉลาก ระหว่างเล่มนี้ กะเล่มด้านล่างค่ะ 10-2. [LMJ] เอารายชื่อหนังสือกองดองสิบชื่อมาจับฉลาก แล้วอ่านที่จัับได้ ***น้ำเพชร*** ปิยะพร ศักดิ์เกษม แต่ง สำนักพิมพ์อรุณ 537 หน้า ราคา 340 บาท ปกหลัง : ถ้าเรื่องร้ายเกิดขึ้นแล้ว .. ก็ไม่ได้หมายความว่าเส้นทางชีวิตสิ้นสุดลง ที่แท้มันยังทอดต่อไปอีกยาวไกลสำหรับนักสู้ และ ไม่ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร คนเราก็ควรต้องยืนอยู่บนชีวิตของตนเองให้ได้อย่างมีศักดิ์ศรี จงเชื่อมั่นในคุณค่าที่แท้จริงภายในวิญญาณของเราเอง อย่ายอมถูกกำหนดจากภายนอก ไม่ว่าสิ่งภายนอกนั้นจะคืออะไรก็ตาม พลอตเรื่อง : ดร.แอน จาง หรือ อัญมณี เป็นหญิงสาวทีเกิดในตระกูล "จาง" ที่เห็นว่าเพศหญิงเป็นพวกที่ต้องเป็นผู้ตามเท่านั้น ไม่สามารถจะเป็นผู้นำได้ เธอจึงมีปมในใจ อยากดี อยากเก่ง กว่าน้องชายตัวเอง แต่ไม่ว่าจะพยายามซักเท่าไหร่ คุณปู่ ก็ไม่ยอมรับเธอ.. เธอจึงเลือกทางเดินที่จะออกไปพิสูจน์ ความสามารถ ของตัวเองถึงเมืองนอก ทิ้งครอบครัวของเธอไว้... ด้วยความที่เธอต้องออกไปเผชิญโลกตามลำพังตั้งแต่เด็ก ทำให้เธอแกร่ง แข็ง กระด้าง ปากร้าย .. แต่สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงเกราะ "ขนเม่น" ที่เธอ สร้างมันขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองเท่านั้น .. แต่ "เกื้อคุณ" ก็ยังสามารถมองเห็นความเหงา ความโดดเดี่ยว และ ความดีที่อยู่ข้างในตัวเธอ ความรู้สึกหลังอ่าน พี่เกื้อดี พี่เกื้อเลิศ พี่เกื้อสุดยอด.. ครึ่งแรกที่อ่าน จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ใยผู้แต่งให้พี่เกื้อได้ผู้หญิงเยี่ยงนี้ .. ขัดใจมากเชียว เป็นหญิงเก็บกด ไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจ ปากจัด .. แต่ ก็นะ เพราะ ผู้แต่งได้เปรียบพี่เกื้อเป็นดังน้ำเพชร นั่นเอง จะให้คู่กะคนดี ๆ ก็คงจะเสียของ .. แฟนคนแรก ก็ดันทิ้งไปแต่งกับคนอื่น .. ทำไมถึงเขียนให้พี่เกื้อเจ็บช้ำได้ขนาดนี้ .. ตอนจบก็เกือบไม่สมหวัง .. ถึงเล่มนี้จะเป็นเล่มที่เกี่ยวกับ เกื้อคุณ  แต่ พี่เกื้อกลับออกน้อย (ในความรู้สึกคนอ่าน) เพราะว่า เป็นเรื่องราว ที่เกี่ยวกับนางเอก และ ครอบครัวนางเอกมากกว่า .. ชอบตอนที่ เกื้อคุณ สอนนางเอก ถึงวิธีการแก้ปมชีวิตมาก ๆ ค่ะ .. อ่านแล้วจะนึกถึงเพลง ๆ นึงขึ้นมาเชียว "ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ .. ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง" ก้อนหินก้อนนั้น ของ โรส แต่งโดย พี่ดี้ นิติพงษ์ นั่นเอง .. อ่านหนังสือแล้วย้อนดูตัว ... ลองสำรวจกระเป๋ากางเกงตัวเองกันนะคะ มีก้อนหินอยู่กี่ก้อนแล้ว.. ถ้าหนักนัก ก็ทิ้งๆ มันไปบ้างเถอะค่ะ.."ถูกเค้าทำร้าย... เพราะใจเธอแบกรับมันเอง" .. อย่าลืมแวะเก็บดอกไม้มาแซมๆกันบ้างนะคะ .. จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:57:38

ความคิดเห็นที่ 17   10-6. [LMJ] หนังสือที่เพื่อนสนิทแนะนำให้อ่าน เฉพาะเล่มที่ยังไม่เคยอ่าน ***รักสราญใจ*** ดวงตะวัน แต่ง ปกหลัง : "ผมอยากแต่งงานจัง" .. แทนที่จะได้รับคำตอบรับหวาน ๆ สิ่งที่ธิเบศร์ได้รับคือ น้ำเสียงห้วน ๆ ไร้เยื่อใยติดจะประชดประชันด้วยซ้ำ .. "มาเที่ยวงานแบบนี้บ่อย ๆ เดี๋ยวก็คงได้แต่งหรอก" .. งานข้าวผัดกระทะยักษ์! .. แต่ดูราวกับธิเบศร์ไม่ได้ยินน้ำเสียงแขวะกัดนั้นเลยแม้แต่น้อย เขายังคงดำดิ่งลงไปในความฝันแสนหวาน .. "พอแต่งงานแล้ว ผมอยากมีลูกเลย มีเยอะ ๆ ซักห้าหกคน" "งั้นเตรียมตัวซื้อกระทะยักษ์ หม้อใหญ่ ตะหลิวซักยี่สิบอันเอาไว้ได้เลย" "ผมก็ว่างั้นแหละ คงต้องซื้อถ้วยชามช้อนทีละหลาย ๆ โหล โอย.. แค่คิดก็มีความสุขแล้ว" .. ชื่นชีวาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความฝันของธิเบศร์ช่างใหญ่โตปานขุนเขา.. กระทั่งไม่สะท้านสะเทือนสักนิดเมื่อถูกจิกกัด แขวะ และกระแนะกระแหน แต่.. ความฝันที่ดี ที่แข็งแรง ก็ควรเป็นเช่นนั้นไม่ใช่หรือ ไม่ว่าใครจะเยาะเย้ยไยไพสักเพียงไหน. แต่ในเมื่อมันคือฝันของเรา ก็ต้องเชื่อมั่นและศรัทธาอย่างสุดหัวใจ เหมือนอย่างที่ธิเบศร์กำลังทำอยู่ในเวลานี้นั่นละ พลอตเรื่อง : เรื่องรักน้ำเน่าของเด็กแนว.. เริ่มต้นที่ถนนเล็ก ๆ ที่ชื่อ "สราญใจ" ..เป็นย่านการค้า และ อยู่อาศัย ซึ่งเจ้าของก็คือตระกูล"วงศ์สราญ" ... ย่านการค้า "สราญใจ" เป็นที่รวบรวมร้านค้า อารมณ์ เด็กแนว .. ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า เครื่องประดับ สำหรับเด็กแนว ร้านหนังสือ ร้านดอกไม้ ร้านกาแฟ หรือแม้แต่ ร้านขายก๋วยเตี๋ยว .. แต่ นอกจากพวกร้านแนว แล้ว ก็ยังมีร้านพวกคนเก่า คนแก่ ที่ขายเครื่องสังฆทาน ร้านอาหารตามสั่ง  โชว์ห่วย และ มินิมาร์ท .. เป็นเรื่องราวของ เด็กในรถไฟ(อินเทนด์ นอกกระแส) และ คนกระแสหลัก ที่ต้องมาอาศัยอยู่รวมกัน ... ความรู้สึกหลังอ่าน : เป็นเรื่องราวขำ ๆ ออกแนวน้ำเน่า จริงๆ ดังที่ผู้แต่ง พยายามจิกกัดตัวเองนั่นแหละ ในช่วงบทแรก ๆ ที่กล่าวถึง ความขัดแย้งของคน 2 กลุ่ม ระหว่างคนกระแสทางเลือก และ คนกระแสหลัก ในอยู่ในสังคมเล็ก ๆ   .. คนกลุ่มเด็กแนว ทั้ง ๆ ที่มาทีหลัง .. คนเก่าคนแก่อยู่มาก่อนหน้า แท้ ๆ แต่กลับคิดว่า ตัวเองถูกต้อง ..  แต่พอมีมือที่สาม มายุแยงตะแคงรั่ว คนกลุ่มเล็ก ๆ ก็เลยต้องสามัคคีกันเอง .. แล้วเรื่องนี้มันน้ำเน่ายังไง?? (สปอย์ มั้ง) เล่มนี้ มีพล็อตน้ำเน่าเยอะเชียว .. (แต่ไม่มี ฝนตก และ กระท่อมปลายนา ตอนอ่านก็ลุ้นอยู่ว่าจะมีมั้ย เสียดาย.. ไม่มี) 1. พระเอก-นางเอก เปิดประตูออกมาแล้วชนกัน โดยบังเอิญ .. อันนี้ขำ เพราะ คนแต่งมีกัดจิกนางเอกด้วย .. น้ำเน่า ชวนทะเลาะ  "เดินภาษาอะไร " ... เด็กแนวพูด "ขอโทษ".. "ไม่โกรธ" 2. ประวัติความเป็นมาอันลึกลับของพระเอก .. พอนางเอกรู้ความจริง .. เด็กแนว.. "ไม่โกรธ" 3. นางเอกมีประวัติคลุมเครือ ..พอรู้ความจริง.... เด็กแนว.. "ไม่โกรธ" 4. พระเอกเป็นหลานศัตรู .. น้ำเน่าต้องงอน ต้องเลิกคบ ... เด็กแนว.. "ไม่โกรธ" 5. มรดก กองโต ที่ไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ 6. มีตบจูบ.. โถ.. อุตสาห์มี (เผอิญ พระเอกเป็นคนกระแสหลัก).. เด็กแนว.. "ไม่โกรธ" แต่ต้องตบ เดี๋ยวหลุดคอนเซ็ป 7. (อันนี้สปอยแน่ๆ) มีพระพี่เลี้ยงปลอมดัวมา ชอบพระพี่เลี้ยงมาก .. ชาวป๊อดเดี้ยน อ่านแล้วจนจบ..ก็รู้สึกว่า ..."สบายใจทำอะไรก็ทำเถอะ อย่าไปเดือนร้อนชาวบ้านเค้าก็แล้วกัน" ..ก็คงเหมือนกับที่ ผู้แต่งได้สรุปจบด้านหลังไว้แล้ว ว่า (คัดมาเฉพาะที่โดน) "ฟังเพลงอินดี้ ก็ไม่ควรยี้เพลงป๊อป" "บูชาวรรณกรรมชิ้นเยี่ยมที่ได้รับรางวัล แล้วทำไมต้องดูถูกนิยายน้ำเน่า" "ดูหนังอาร์ต แล้วแหวะหนังฮอลลีวูด มันถูกหรือไง" "เลือกที่จะอยู่เป็นโสด ไม่เห็นต้องหยามหยันคนแต่งงานเลยนี่นา" ทำไมเราเจอแต่ คนแต่ง หยามหยันคนไม่แต่ง.. เฮ้อ ชีวิต จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:01:48

ความคิดเห็นที่ 18   อยากอ่านน้ำเพชรแฮะ (แต่ก็ตั้งใจว่าจะเก็บงานคุณปิยะพรให้ครบแหละค่ะ เท่าที่อ่านสามเล่ม ชอบทุกเล่มเลย ตั้งแต่ ระบำดาว กิ่งไผ่ใบรัก กับล่าสุด (ที่ยังอ่านไม่จบ) บ้านร้อยดอกไม้ ติดใจไปซะแล้ว) จดๆ อีกเล่มค่ะ หามาอ่านๆ อิอิ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:21:53

ความคิดเห็นที่ 19   ^ ก่อนอ่าน น้ำเพชร แนะนำ ให้อ่าน ลับแลลายเมฆ + วาวพลอย ก่อนค่ะ แล้วจะเข้าใจว่า ทำไม ทั่วบ้าน ทั่วเมือง ถึงได้ชอบพี่เกื้อ .. และ จะชอบ น้องพี่เกื้อ (น้องเก็จ) มากมาย เชียวค่ะ อยากช่วยเรื่อง บ้านร้อยดอกไม้ ลองเอาเข้าโจทย์ 5-8. [หมูย้อมสี] หนังสือที่มีตัวเอกเป็นครู ดีมั้ยคะ ก็พี่กอบ เค้าสอนประสบการณ์ รัก ให้หนูลี อ่ะค่ะ .. ช่วยได้บ้างมั้ยเนี่ย... แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 13:43:37 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 13:39:00 จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:36:15

ความคิดเห็นที่ 20   โอเคค่ะ จะลองหาลับแลฯ กับวาวพลอยมาอ่านนะคะ เอ่อ..แหม..แหะๆ โดยความตั้งใจของคนตั้งโจทย์ ไม่น่าจะใช่เป็นครูทางประสบการณ์รักได้มั้งคะ แหะๆ แต่ก็ขอบคุณที่พยายามช่วยนะคะ ^^ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:55:51

ความคิดเห็นที่ 21   ^ ครูสอนประสบการณ์รักไม่ได้น่อ จั๊กกะเดี๊ยมเกินนน เรื่อง "บ้านร้อยดอกไม้" เราท้วงจากความจำรางเลือนน่ะค่ะ อ่านเล่มนี้ตอนแรกๆ ที่ออก ลืมไปเยอะแล้ว จำไม่ได้ว่ามี suspense ...ณ ตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกว่ามีเรื่องของคนทำร้ายพ่อนางเอกให้สืบด้วยเหรอ ถ้าคุณสาวไกด์สามารถอธิบายออกมาตรงโจทย์ได้ ก็น่าจะโอค่ะ เชียร์ "เจ้าลาเวนเดอร์ฯ" อีกเสียงค่ะ  เป็นวรรณกรรมเด็กที่สอนใจดี * * * * * รบกวนขอความเห็นผู้เล่นทุกท่านนิดนึงค่ะ เกี่ยวกับรางวัล ขวัญใจ RRR ผู้ดูแลคุยกันว่าใช้กระทู้โหวตละกัน เผื่อนักอ่านเงา/เพื่อนใครจะโหวตบ้าง ถ้าผู้เล่นที่ไม่มีอมยิ้ม (เช่น คุณปณาลี) จะโหวตให้ใคร ก็โพสต์บอกในกระทู้ที่มีชื่อคนนั้น  ผู้ดูแลจะกดโหวตแทน แล้วโพสต์บอกว่า "โหวตแทนคุณ xx แล้ว"   - ควรตั้งกระทู้โหวตในห้องไหนดีที่ไม่กวนเขามาก (เราจะมีกระทู้ที่เป็นการเล่นนอกเรื่องแบบนี้อีก) - เนื่องจากรายชื่อผู้เล่นทั้งหมดยาว น่าจะต้องรวม 5 กระทู้  ..เกรงใจพันทิป เลยคิดว่าเรามาเสนอชื่อกันในนี้ก่อนดีไหม?  แล้วเอาเฉพาะชื่อที่มีคนเสนอไปตั้งในทู้โหวต (เสนอคนละกี่ชื่อก็ได้  หนึ่งเสียงเท่ากับได้เข้าทู้โหวตทันที ไม่จำเป็นต้องเสนอซ้ำ) ถ้าสรุปได้ จะได้ตั้งกระทู้โหวตสักวันที่ 20 น่ะค่ะ รบกวนขอความเห็นทุกคนด้วยค่ะ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 16:44:53

ความคิดเห็นที่ 22   คุณยาคูลท์ อ่า..คือพ่อนางเอกจู่ๆ ก็ตกบันได หัวฟาดพื้น เลือดนอง แล้วนางเอกก็พุ่งตรงประเด็นไปที่พระเอกว่าน่าจะเป็นคนทำหรือเป็นสาเหตุหนึ่ง แต่พ่อเองก็เข้าไอซียู ฟื้นขึ้นมาก็ยังไม่สามารถพูดอะไรได้เต็มที่ ก็เลยไม่สามารถที่จะบอก(นางเอก) ได้ว่า ใครเป็นคนทำน่ะค่ะ จนท้ายที่สุด เกือบท้ายๆ เรื่อง ก็มาเฉลยว่า คนที่ทำร้ายพ่อนางเอกจริงๆ แล้วเป็นใครน่ะค่ะ อย่างนี้ถือว่าโอเคมั้ยอะคะ แหะๆ ส่วนเรื่องโหวต อ่า..เป็นห้องกระทู้นอกเรื่องมั้ยคะ? ขอเสนอชื่อค่ะ คุณปิยะรักษ์ค่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 17:11:25

ความคิดเห็นที่ 23   มาคุยกับคุณสาวไกด์ต่อค่ะ ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่า suspense ควรจะระดับไหน แต่รู้สึกว่า เรื่องนี้ไม่ได้มุ่งเน้นหาว่า ใครเป็นคนก่อเหตุน่ะค่ะ ก็เลยไม่ค่อยรู้สึกว่ามันจะ suspense เท่าไหร่ในความรู้สึกของหม่อน แต่พอใช้คำว่าความรู้สึก มันก็เลยวัดยากนิดนึง แหะๆ เขียนไม่ครบ ขอเพิ่มหน่อยนะคะ แล้วถึงนางเอกเหมือนจะพุ่งเป้าไปที่พระเอกจริง แต่ก็ไม่ได้แสดงว่าสืบค้นหาหลักฐานอะไรเลยอ่ะค่ะ ถ้าเทียบกับใต้เงาตะวันแล้ว เรื่องนั้นดูจะพยายามหาคำตอบมากกว่าน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 18:45:10 จากคุณ : ใบหม่อน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 18:16:17

ความคิดเห็นที่ 24   โอเชค่ะ คุณใบหม่อน คือ..มันก็ไม่ได้เน้นเรื่องหาใครเป็นคนก่อเหตุเป็นหลักอะค่ะ เป็นเรื่องของการต่อสู้ฝ่าฟันของนางเอกที่พยายามพาบริษัทให้อยู่รอด ซึ่งเป็นการสร้างความผูกพันและเอ็นดูให้กับพระเอกมากกว่า งั้นเดี๋ยวเอาเข้าโจทย์ครอบครัวตามที่คนอื่นๆ บอกแล้วกันค่ะ ขอบคุณทุกท่านนะคะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 18:35:35

ความคิดเห็นที่ 25   ช่วงชีวิตการทำงาน ขมขื่นมาก ...การอ่านหนังสือช่วยให้จิตใจสงบขึ้น แล้วเราก็มาเติมความหวานด้วยหนังสือ ... คราวนี้หนังสือของตัวเองที่หวานๆ ก็เคยอ่านไปแล้ว ไม่อยากอ่านซ้ำ เราก็เลยเข้าร้านเช่าหนังสือ (หลังจากงดไปช่วงใหญ่ๆ)  กะจะอ่าน "รักรินใจ" แต่หนังสือไม่อยู่ เลยได้อีกเล่มมาแทน ... เอาเข้าโจทย์นี้ได้ 15-6. [อั๊งอังอา] อ่านเรื่องแต่ง 2 เล่ม ที่ตัวละครหลักมีชื่อสามพยางค์ เช่น ชอลิ้วเฮียง ออนอเร่ ปริศนา เรื่องแรกก็คือ  บ่วงซาตาน : นิวาริน   สำนักพิมพ์มันดี (จำนวนหน้าและราคา เราไม่ได้จดไว้) เรื่องย่อจากปกหลัง สาวสวย "รินนารี" ปรากฎตัวอย่างปริศนาในงานแต่งงานของ "ศิวา" เมื่อเจ้าสาวตัวจริงหายไปอย่างลึกลับ  เขาจำใจรับเธอเป็นเจ้าสาวกำมะลอเพื่อรักษาหน้า ... แม้จะเคยถากถางหาเรื่องทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ความผูกพันที่มีต่อเธอกลับก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อย จนสุดท้ายเขาเริ่มตระหนักว่า... ชีวิตที่เหลือคงไร้ค่าหากปราศจากเธอ อ่านเรื่องย่อหลังปกแล้ว พล็อตเข้าท่าดี เราก็เลยเช่ามาอ่าน เรื่องก็สนุกในระดับนึง ...แต่มันขาดเหตุผลรองรับให้น่าเชื่อถืออ่ะนะ แค่พี่นางเอกแค้นพระเอกที่รักกับผู้หญิงที่ตัวเองชอบ แล้วเลิกกับผู้หญิงคนนั้น เท่านั้นเอง ส่วนพระเอกแต่งงานตามใจผู้ใหญ่ เจ้าสาวเป็นหญิงสาวที่รู้จักคุ้นเคย แต่ไม่ได้รักกัน พี่ชายนางเอกรู้ข่าวงานแต่งงานนี้ ก็วางแผนลักพาตัวเจ้าสาว แล้วให้น้องสาวตัวเองมาขึ้นเวทีเป็นเจ้าสาวแทน ฝ่ายพระเอกและครอบครัว ก็กลัวเสียหน้าในงานเลี้ยง เลยจำยอมแต่งกับนางเอก ตัวนางเอกก็ไม่รู้เหตุผลแน่ชัดของพี่ชาย กลับยอมทำตามซะได้ ..ไม่ได้แค้นด้วยซะหน่อยฃ พอแต่งแล้ว นางเอกซึ้งไม่รู้เหตุผล ก็เลยตอบคำถามอะไรไม่ได้... พระเอกเลยให้นางเอกอยู่ด้วยในฐานะ "ภรรยา" จนกว่าจะตามหา เจ้าสาวที่หายไปเจอ ระหว่างนี้ก็เป็นเรื่องระหว่างพระเอก จอมแกล้ง กับนางเอก จำใจ ... แต่ทั้งๆ ที่อยู่ด้วยกัน คุณพระเอกก็แสนใจจะเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ทำอะไรนางเอกเลย แค่ฉวยโอกาสจูบเป็นบางครั้ง  เออ..แต่ดันไปจดทะเบียนกันด้วยนะ ... ส่วนคู่ "ธันว์" พี่ชายนางเอก กับ "บัวชมพู" เจ้าสาวที่ถูกลักพาตัวไป ก็รักได้เพราะใกล้ชิดอีกนั่นแหละ  มันง่ายๆ ยังไงไม่รู้   อ้อ...มีนางร้ายจีจี้ มาสร้างความคลางแคลงใจให้นางเอก นิดนึง... สุดท้ายทั้งสองคู่ ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข ไหนๆ ก็อ่านจนจบแล้ว..ยัดเยียดเก็บคะแนนที่ข้อนี้แหละ เพราะเรื่อง "รักรินใจ" นางเอกชื่อ 'นวลนรี'  สามพยางค์เหมือนกัน วันนี้เอาเล่มแรกไปคืน  แล้วเช่่าเล่มที่สองนี้มาได้ อ่านจบแล้วจะรีวิวจ๊ะ ...ขอติดไว้ก่อน จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 19:48:05

ความคิดเห็นที่ 26   ยิ่งอ่านรีวิว...ยิ่งมีหนังสือในลิสท์ที่ "จะหามาอ่าน" อีกเยอะเลย แต่ก็ยังสนุกที่จะเล่นต่อในหน้าหนาวนะ สำหรับเรื่องโหวต..ขวัญใจ RRR เราเสนอคุณสาวไกด์ฯ เลยล่ะ ...คนที่บอกว่า "ไม่เล่น" แต่ทำคะแนนนำตั้งแต่ช่วงแรก ^^ จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 19:52:54

ความคิดเห็นที่ 27   คุณพยัคฆ์ร้าย อ่านแล้วเหมือนกัน นางฟ้าแห่งซากุระดะมอน ชอบเหมือนกัน ชอบที่คนเขียนจะเขียนในแต่ละตอนเป็นมุมมองของตัวละครตัวนั้นไปทั้งตอน บางตอนเป็นมุมมองของตัวประกอบที่มีต่อตัวหลัก แล้วมันทำให้รู้สึกกลัวตามมุมมองของตัวนั้นไปด้วย เหมือนเห็นภาพมากขึ้น งงๆ ที่ตัวเองพิม สรุปก็ชอบเหมือนกัน อ่านได้ จากคุณ : Tin_girl เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 20:41:23

ความคิดเห็นที่ 28   เย้ย ได้ 300 คะแนนแล้ว นับว่าถึงตามเป้าหมายแล้ว เย้ๆ ยังอ่านรีวิวไม่ครบค่า แต่แอบเห็นคำนึงโดดขึ้นมาในลาวิเนีย ชวนอ่านนะเนี่ย คิดพล็อตได้ไงเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 21:55:28

ความคิดเห็นที่ 29   5-6. [พุดน้ำบุศย์] นิยายน้ำเน่าต้นตำรับ หัวใจร้าย ขโมยรัก ผู้แต่ง: ปั้นหยา สำนักพิมพ์ 1168 พับลิชชิ่ง, พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2550, ราคา 199 บาท สาวห้าวฝีปากกล้าตัวจริง กับ หนุ่มไฮโซเจ้าสำอางสุดหยิ่ง ต่างฝ่ายต่างคิดจะช่วงชิงเอาชัยชนะ แล้วใครเล่า ที่จะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ ! * * * * * * * เรื่องนี้เป็นงานของคนแต่งเล่มแรก..ที่ว่าจะลองอ่านดูฝีมือ แล้วเผลอดองยาว  เพิ่งได้หยิบมาอ่านนี่แหละ ดูจากปก เล่มนี้ไม่น่าจะ "น้ำเน่าต้นตำรับ"  (ตอนอ่านก็ตั้งใจอ่านไม่เอาคะแนน)  แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งนึกถึงน้ำเน่าสมัยก่อนเลย เริ่มจากนางเอกพาน้องสาวปีนเข้าไปแอบขโมยกินอาหารในคฤหาสน์บ้านพระเอก แถมยังขโมยเค้กใส่ถุงกลับมาด้วย  ระหว่างวิ่งหนี พระเอกวิ่งมาจับตัวเธอทัน เธอเลยถีบ 'น้องชาย' เขาแล้วก็แจกหมัด ก่อนจะปีนรั้วหายไป พระเอกคงจะเจ็บไข่..เอ๊ย! แค้นและเสียดายเค้กมาก  เมื่อมีเหตุให้สองคนนี้ต้องเจอะเจอกันบ่อยๆ เขาจะพยายามเอาคืนยัยขี้ขโมยให้ได้  แต่ก็เถียงแพ้แล้วก็เจ็บตัวกลับมาทุกครั้ง  หากก็ยังไม่เข็ด เจอครั้งหน้าก็ยังรี่เข้าไปตอแยเธออีก ช่วงแรกนี้จะออกแนวน่ารักดีค่ะ  นางเอกเถียงเก่งโดยไม่ปากตลาด ไม่ได้พ่นคำพูดเป็นย่อหน้า (เจอแบบนี้ทีไร มักจะสงสัยว่าคนปกติเขาเถียงยาวงี้เหรอ)  เธอเถียงคำต่อคำ อ่านแล้วสะใจกำลังดี   พระเอกจะเจ้าสำอางและแหยๆ นิดหน่อย  ความคิดความอ่านยังตื้นและคับแคบอยู่บ้าง ซึ่งก็ตรงดีเพราะในเรื่อง เขาเป็นลูกชายคนเดียวที่แม่และย่าประคบประหงมมาตลอด  ดังนั้น พอนางเอก (ที่ดีกว่าพระเอกทั้งในแง่จิตใจ ความกล้า ความลุย) เถียงหรือจัดการพระเอกได้  คนอ่านจะยิ้มด้วยความชอบใจ พล็อตช่วงต่อมาจะเริ่มมียุงออกมาบินละ   พระเอกกำลังจะโดนแม่และย่าบีบให้มีแฟนเป็นสาวสังคมที่แม่เล็งไว้ เขาเลยจ้างนางเอกมาจัดการให้ (วิธีจัดการของนางเอกจะขำๆ ดี)  แล้วระหว่างที่เถียงกันตามปกติ นางเอกหกล้มทับพระเอกแล้วโดนถ่ายภาพชวนเข้าใจผิดไว้  พ่อพระเอกเลยสั่งให้สองคนนี้หมั้นปลอมๆ กันเพื่อรักษาชื่อเสียงฝ่ายหญิง ระหว่างคุยเรื่องหมั้นนี้เอง เรื่องถึงปรากฎว่านางเอกกับแม่และพี่ชายที่อยู่ในสลัม (ทำงานพิเศษและร้อยพวงมาลัยเป็นรายได้ไปวันๆ มีพ่อเลี้ยงขี้เมาชอบไถเงิน/ตบตีเมีย) ความจริงเป็นลูกของชายผู้มีอันจะกิน เชื้อสายอดีตรัฐมนตรีเลยทีเดียว  แต่ครอบครัวต้องแตกแยกกันเพราะแม่นางเอกเป็นลูกแม่ค้าขายข้าวแกง  พ่อแม่ของสามีรังเกียจและหาเมียใหม่ให้ลูกชาย ทุกคนรวมหัวกันกลั่นแกล้งทำทารุณต่างๆ นาๆ  แม่นางเอกเลยพาลูกสองคนหนีมา   ช่วงท้ายจะเริ่มมีฉากแอ๊คชั่น เมื่อเมียคนที่สองของพ่อนางเอกรู้ว่าสามีเจอครอบครัวที่ตามหาแล้ว และวางแผนกำจัดศัตรู  ระหว่างนั้น เรื่องรักก็เริ่มลงตัว พระเอกคู่นางเอก น้องสาวพระเอกคู่พี่ชายนางเอก ... สปอยล์สุดฤทธิ์เลยนะเนี่ย ไม่งั้นอธิบายยากว่าน้ำเน่ายังไง แต่สรุปว่าชอบเล่มนี้มากกว่าที่คิดค่ะ  มีทั้งความลั๊ลลาน่ารักและน้ำเน่าในหนึ่งเดียว แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 00:54:33 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 00:41:54

ความคิดเห็นที่ 30   มายืนยันด้วยคนค่ะว่าเจ้าลาเวนเดอร์สีม่วงเอยน่ารักมากๆ แปลดีมากด้วยค่ะ เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่อ่านเพลินและให้ข้อคิดดีจริงๆ ขวัญใจ RRR ถามผู้ดูแลแล้ว เสนอได้มากกว่าหนึ่งชื่อ พัทขอเสนอคุณปิยะรักษ์กับคุณภาวันต์ค่ะ จากคุณ : Il Maze เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 00:42:15

ความคิดเห็นที่ 31   ขวัญใจ RRR นี่เสนอชื่อหลายคนได้เปล่าคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 00:49:00

ความคิดเห็นที่ 32   15-5. [พุดน้ำบุศย์] หนังสือ how-to สู่การพัฒนาชีวิตให้ดีขึ้น ภูมิคุ้มใจ ผู้แต่ง: เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย สำนักพิมพ์วงกลม, พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2549, ราคา 155 บาท เล่มนี้ลอกการบ้านคุณนัทธ์ (ขอบคุณค่า) เพราะที่บ้านหา how-to ยากยิ่งกว่าหนังสือธรรมมะเสียอีก  แต่เราเคยอ่านเล่มนี้ตั้งแต่ออกช่วงแรกแล้ว ดังนั้น เลยหยิบมาอ่านซ้ำวันละนิดละหน่อยพอดี ในเล่ม เป็นการเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้จิปาถะ ด้วยสำนวนอ่านสบายๆ ตามสไตล์คนเขียน แถมยังมีภาพประกอบสีน่ารักเพิ่มความสบายตา  เป็นหนังสือที่เจริญตาเจริญใจอย่างแท้จริง บางบท ก็ยังอ่านแล้วอ่านจบ..ไม่คิดอะไรตามเคย  เพราะเราคิดว่าความเรียงที่อ่านแล้วได้แง่คิดหรือสบายใจแบบนี้ ปัจจุบันหาตามบล็อกก็เพียบแล้ว  ขึ้นอยู่กับว่าประเด็นของคนเขียนจะโดนใจเรา ณ ตอนนั้นไหม สำหรับการอ่านครั้งนี้และครั้งก่อน  เราชอบบทของ "มนุษย์ถ้ำชั้น 6" ค่ะ  คนแต่งเล่าว่าตัวเองเป็นมนุษย์ถ้ำในศตวรรษที่ 20 ...หมกตัวทำงานอยู่ในห้องที่มีเสบียงและสิ่งจำเป็นครบครัน  วันไหนอาหารร่อยหรอถึงจะแต่งตัวออกไปหาอะไรกินแล้วก็รีบกลับ  งานเสร็จถึงได้ออกไปลั๊ลลาเสียที   ดังนั้น คนแต่งจึงถือว่าเธอเป็นมนุษย์ถ้ำ ขาดก็แต่ แบกกระบองไปดักเลือกทุบหัวผู้ชายกล้ามงามๆ แล้วจิกผมลากเข้าถ้ำมาทำมิดีมิร้ายตามอำเภอใจเท่านั้นเอง >> ไลฟ์สไตล์คล้ายกัน ตอนอ่านเลยอินกับบทนี้  และ...อยากเป็นมนุษย์ถ้ำโดยสมบูรณ์จริงจริ๊งงงงง อีกจุดที่เพิ่งนึกได้ในการอ่านคราวนี้ ... คนแต่งล้างจานเพื่อเป็นมรณสติ  หากเราตายคืนนี้ จะได้ไม่ลำบากคนหลังให้มานั่งเก็บล้างให้   >> ส่วนเราคิดว่าจะอ่านหนังสือแทนค่ะ จะได้ตายตาหลับไปอวดยมบาลได้ว่า...ร้อยแปดพันล้านเล่มที่ดองอยู่ อ่านครบแล้วเฟ้ย จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 01:20:32

ความคิดเห็นที่ 33   คุณกุลธิดา เสนอชื่อหลายคนได้ค่ะ ---- 15-10. [LMJ] 12 สิงหา วันแม่แห่งชาติ: ให้อ่านหนังสือที่ชื่อจริงของนักเขียนขึ้นต้นด้วยพยัญชนะเดียว กับชื่อจริงคุณแม่ ตอนแรกว่าจะหาโรมานซ์ที่คุณอารีแอลแปล หรือนิยายของอรวรรณ แต่เล่มนี้ออกใหม่ รีบอ่านเลยดีกว่า ปมปาริชาต ผู้แต่ง: อรพิม สำนักพิมพ์: พิมพ์คำ, พิมพ์ครั้งแรก กันยายน 2552, ราคา 320 บาท จะเป็นอย่างไร...หากลืมตาขึ้นมาในวันหนึ่งและพบว่า ความทรงจำทั้งหลายทั้งปวงของตนเองหายวับไป ตัวตนของเราเป็นเช่นไร ล้วนขึ้นกับคำบอกเล่ากล่าวอ้างของคนแวดล้อม...คนที่รู้หน้า ไม่รู้ใจ ปาริชาตฟื้นขึ้นมาจากการผ่าตัดสมองด้วยอาการเช่นว่า โชคดีของเธอ ที่พระเจ้าไม่โหดร้ายเกินไปนัก ในวันที่สูญเสียความทรงจำทั้งหมดไป เธอกลับได้ความสามารถ “พิเศษ” บางประการมาทดแทน ความสามารถที่ช่วยคลายเงื่อนปมปริศนาในชีวิต ขณะเดียวกันก็เปิดเปลือยสิ่งซึ่งซ่อนซ้อนในหัวใจของคนชิดใกล้ให้ได้รับรู้ ทั้งที่ดำมืดน่าหวาดหวั่น...และที่สวยงามหวานหอมเกินกว่าที่หัวใจวาดหวัง ทว่าการเดินทางค้นหา “ตัวตน” ไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อยังมีเงาทึบทะมึนครอบคลุมคุกคามชีวิต อะไรที่จะชี้นำทางหญิงสาว...ท่ามกลางความมืดดำ คือความจริง...หรือหัวใจ ? * * * * * * * * * พล็อตตัวเอกอ่านใจคนได้แบบนี้ ทำให้นึกถึง "หน้ากากดอกซ่อนกลิ่น" ขึ้นมานิดหน่อย แต่ปาริชาตต้องจับตัวคนด้วยถึงจะได้ผล ปาริชาต ฟื้นมาในสภาพความจำเสื่อม พร้อมพบพรสวรรค์ใหม่ของตัวเอง ทำให้เธอรู้ว่า สหกรณ์ 'สามี' และหลักฐานทางเอกสารมากมายที่เขาจัดฉากไว้ไม่จริงสักอย่าง  พอสบช่อง เธอเลยหนีกลุ่มคนร้ายขึ้นแท็กซี่ได้อย่างฉิวเฉียด   แต่ ทิศา คนขับแท็กซี่กลับคิดค่าซิ่งหนีแพงลิบลิ่วจนปาริชาตต้องไปทำงานบ้านและอยู่บ้านเขาเป็นการใช้หนี้  พลังที่มีทำให้เธออ่านใจเขาได้เช่นกันว่าทั้งหมดเป็นแผน เพียงแต่ทิศาดูจะหวังดีและห่วงใยเธอด้วย  ปาริชาตเลยแกล้งตามน้ำไปก่อน เพื่อค่อยๆ หาทางคืนความจำตัวเอง เบาะแสที่เธอคิดได้ เช่น ความรู้สึกคุ้นเคยกับ หมอเกื้อกูล หรือที่อยู่ในบัตรประชาชน ทำให้ปาริชาตค่อยๆ สาวไปจนถึงองค์กรโคลนน่าที่วิจัยเรื่องการโคลนนิ่ง และสิ่งที่ทุกฝ่ายกำลังตามหากันจ้าละหวั่น ระหว่างนั้นเอง  'เสียง' จากใจทิศาก็หวานขึ้นเรื่อยๆ จนปาริชาตอยากจะคิดว่าเธอรักเขาแล้ว ถ้าไม่ติดที่เธอยังจำอดีตไม่ได้ และมีชายอีกคนที่เธออยากรู้ว่าเป็นอะไรกับเธอในอดีตกันแน่ ... เรื่องนี้ช่วงแรกเปิดตัวน่าสน โอ้ นางเอกมีพลังอ่านใจ! สเป็คเลย แต่พออ่านต่อๆ ไป  ข้อมูลเข้ามาเรื่อยๆ  คนอ่านจะเริ่มเฝือนิดหน่อย  โดยเฉพาะตอนกลางที่เป็นช่วงแอ๊คชั่น นางเอกไปสืบโน่นนี่ เจอคนร้าย แล้วก็หนีๆๆๆ หลายครั้ง  บทหวานไม่ค่อยมีเล้ย     นอกจากนี้ คนเขียนยังเบี่ยงโฟกัสไปเล่าถึงความสัมพันธ์ของตัวละครอื่นด้วย  บางตัวเราไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี--อ่านไปก็เดาไป  ช่วงกลางๆ เลยลืมนางเอกไปนิดนึง  มาเริ่มโฟกัสอีกทีตอนท้ายที่ปริศนาทุกอย่างเริ่มกระจ่าง  (แต่คนแต่งก็ยังอุตส่าห์ใส่ last twist มาให้เซอร์ไพรซ์อยู่ดีแฮะ) ตัวละครเป็นแบบแนวสืบสวนโรแมนติกค่ะ  นางเอกมีพลังพิเศษและไม่ใช่พวกหงอให้ใครรังแก เธอฉลาดและกระตือรือร้นที่จะออกไปหาความจริงเอง  ส่วนพระเอกนี่ถอดแบบพระเอกนิยายโรมานซ์แนวนี้มาเลย (ถ้าไม่มีเขา ยัยนางเอกไม่รอดนานแล้ว) โดยรวมแล้ว  เราว่าช่วงกลางอืดไปหน่อย แต่มาแก้ตัวได้ตอนท้ายที่มีปมรักสามเส้า (?) กับบทหวานที่ถูกจริตเราในตอนนี้พอดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 02:02:34 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 02:01:07

ความคิดเห็นที่ 34   ^ ขยันจัง ...   ******************** 10-9. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือ 1 เล่ม ที่เกี่ยวกับหรือตัวละครเกี่ยวข้องกับประเทศเพื่อนบ้านแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ***ภูแสนดาว*** ดวงตะวัน แต่ง 596 หน้า ราคา 280 บาท ปกหลัง : ภายหลังการประชุมสุดยอดครั้งสำคัญเสร็จสิ้นการบรรจุข้อตกลงบางประการสันติภาพที่จะบังเกิด.. ผู้นำประเทศต่างๆ ยืนเรียงกันเป็นแถว มือจับมือกระชับมั่น แย้มยิ้มเบิกบาน เบื้องหลังภาพนั้น มีอะไรซุกซ่อนแฝงฝังอยู่บ้าง? .. ไกลสุดแสนไกล เกินกว่าทั้งคน ผี และ เทวาจะนึกถึง คือที่สุดปลายสายลมแห่งชีวิตและโชคชะตา ที่ลำแสงสุดท้ายแห่งแสงตะวันจะสาดส่อง แสงจันทร์จะทาบทาครอบคลุม บนภูผาสูงลิบลิ่ว ลึกลงไปในหุบเหวดิ่งชัน ณที่นั้นคือ ดินแดนแห่งความตายอันเป็นนิรันดร์ ... ภูแสนดาว พลอตเรื่อง : หนุ่มลูกครึ่ง อเมริกัน-เวียตนาม เป็นผลพวงมาจากสงครามเวียดนาม  ลีลิว สาวเมืองเมือน ชนกลุ่มน้อยที่อยู่ทางเวียดนามเหนือ ชนกลุ่มน้อยต้องการปลดแอกเมืองตัวเอง เพราะเอือมระอากับ ข้าราชการของทางเวียดนาม ที่คอร์รัปชั้นและต้องการผลประโยชน์จาก "ภูแสนดาว" โดยมีผู้อยู่เบื้องหลัง "ช้างเผือก" คอยส่งอาวุธให้ โดยที่ไม่รู้ว่า "ช้างเผือก" และ ทางเวียดนาม ได้ร่วมมือกันอย่างลับ ๆ เพื่อเข้าครอบครอง ภูแสนดาวด้วยกัน ความรู้สึกที่ได้อ่าน ออกแนวเครียด ๆ หน่อย แต่ความหวานก็ยังพอมีบ้างเล็กน้อย (ครึ่งเล่มหลัง) ..เป็นนิยายเรื่องแรก ของ ดวงตะวันค่ะ เนื่องจากผู้แต่งได้เดินทางไปทำสารคดีที่ประเทศเวียดนาม หนังสือเล่มนี้ เลยมีช่วงเดินทางเยอะ เพราะจะมีช่วงที่ ตัวเอก ต้องหนีการจับกุม เลยหนีซะตั้งแต่ เหนือ จรดใต้เลย (แต่ไม่แน่ใจเรื่อง เมืองเมือน และภูแสนดาว ว่ามีจริงรึเปล่า) ไอ้ช่วงหนีนี่ล่ะค่ะ ที่พระ-นาง ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน....พระเอก ทันมายเรื่องนี้ น่ารักมาก ใจเย็น มีเหตุผล .. ส่วนนางเอก ไร้เหตุผล น่าตบดีแท้... อ่านได้เพลิน ๆ มีทรอดแทรก การเมืองเล็กน้อย พอให้เครียดบ้าง แต่ก็อ่านได้เรื่อย ๆ .. จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 02:16:28

ความคิดเห็นที่ 35   ขอบคุณคุณนัทธ์สำหรับการโหวตให้นะคะ แหะๆ - -" วันนี้มารีวิวหนังสือเจ้าปัญหา (สำหรับตัวเอง) นะคะ 10-7. [พุดน้ำบุศย์] นิยายที่เสริมสร้างทัศนคติ สร้างครอบครัวให้อบอุ่น บ้านร้อยดอกไม้ เขียนโดย ปิยะพร ศักดิ์เกษม สำนักพิมพ์ อรุณ (ในเครืออมรินทร์) จำนวนหน้า 570 หน้า ราคา 340 บาท เป็นเรื่องราวของหนูลี ปาฏลี กับหนึ่งหนุ่มในตระกูล "เชิญอิสราชัย" (ถูกมั้ยหว่า? อ่านเล่มนี้เล่มแรกซะด้วย ) ซึ่งก็ได้แก่หนุ่ม "กอบบุญ" นั่นเอง เรื่องเริ่มจากงานศพของพี่สะใภ้ของหนูลีที่เสียชีวิตด้วยโรคร้าย และเจ้าตัวก็ได้พบกับกอบบุญและคู่ควงของเขาเป็นครั้งแรกในงานนี้ กริยา ทีท่า และสายตาของกอบบุญที่ทำให้หนูลีเกิดอาการ "แปลกๆ" เป็นครั้งแรก ทว่า..หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์โหมกระหน่ำหนูลีเป็นระยะๆ ไม่ว่าจะเป็นการรับรู้ว่าบริษัท "ประวิตรา" เข้าสู่ภาวะวิกฤต พ่อตกบันไดจนต้องเข้าไอซียู โดยมีผู้ต้องสงสัยเป็นนาย "กอบบุญ" คนที่เธอรู้สึกวิบไหวตั้งแต่แรกพบ การพยายามดิ้นรนต่อสู้ โดยจู่ๆ ก็มีเมล์และผู้ช่วยเหลือที่ใช้ชื่อว่า "เสียง" มาช่วยเธอในวินาทีที่ย่ำแย่ และท้ายที่สุดกับการค้นพบงานฝีมือชิ้นสุดท้ายที่กูหมู่ทิ้งไว้ให้ ซึ่งทำให้เจ้าตัวหาทางออกเพื่อได้บ้านร้อยดอกไม้คืนมา รวมทั้งการได้รับรู้ว่า "ผู้ร้ายตัวจริง" คือใคร ต้องบอกก่อนว่า ไม่เคยอ่านงานของคุณปิยะพรที่เขียนถึงหนุ่มๆ ก.ทั้งหลายนะคะ แต่อ่านเล่มนี้แล้ว..อะนะ กอบบุญ ร้าย..ร้าย (กรุณาออกเสียงตัวแรกสูงกว่าเสียงตรี) ซึ่ง..ถ้ากับคนที่เขารัก มันก็ดีไป แต่ถ้ากับคนที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยนี่.. น่ากลัวไม่ใช่เล่นเลยทีเดียว - -" คือเป็นคนฉลาดแบบมีเหลี่ยมมุม มีเล่ห์กล แถมยังรู้วิธีเก็บเหลี่ยมมุมตัวเองได้อย่างมิดชิด!! (คนลักษณะอย่างนี้เป็นพระเอกได้ด้วย!!) เป็นข้อสังเกตประการหนึ่งว่า พระเอกในนิยายของคุณปิยะพร มักมีความเป็นผู้นำและผู้ชายในฝันเสมอ ขณะที่นางเอก มักจะมีความ "งี่เง่า" บางประการอยู่ในนิสัยใจคอ (แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขนาดทำให้คนอ่านส่ายหัว รับไม่ได้หรอกนะคะ) แล้วก็..อาการ "สะดุดตา" ตั้งแต่แรกพบนี่ เท่าที่เราอ่านของคุณปิยะพรมาสามเล่ม (ระบำดาว กิ่งไผ่ใบรัก และเล่มนี้) ก็มีในทั้งสามเล่มค่ะ เป็นลักษณะร่วมประการหนึ่งที่สังเกตเห็นค่ะ (ซึ่งคงต้องหาอ่านต่อไปว่า เล่มอื่นๆ มีด้วยหรือไม่) ที่ชอบนอกจากการเขียนที่หาจุด "เอ๊ะ" ไม่เจอในนิยายของคุณปิยะพรแล้ว ในเล่มนี้คือ คำพูดคำจาระหว่างสาวๆ เพื่อนหนูลี อย่างอินทิรา กับตุลยดา อย่างตอนที่เพื่อนทักด้วยประโยค "ตรงเป้า" ที่เล่นเอาคนอ่าน (อย่างเรา) หัวเราะกร๊าก "เธอคิดไม่ซื่อกับเขา คิดชอบจนถึงขั้นอยากเชยชมใช่ไหม?" แล้วก็มีอีกหลายฉากระหว่างสามสาวค่ะที่อ่านแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ อ่านแล้วคิดว่าคงต้องไปหาใต้เงาตะวัน ลับแลลายเมฆ ทางสายธารมาอ่านเพิ่มแน่ๆ ค่ะ มีจุดสะดุดอยู่นิดหน่อยก็คือ ฉากที่หนูลีคุยกับคุณเสียงด้วยการออนเอ็มฯ ในหน้า 240 แต่กลับใช้คำว่า ผู้ฟังซึ่งอยู่ที่ปลายทางอีกด้านหนึ่ง ซึ่งเราไม่คิดว่าน่าจะใช้ "ผู้ฟัง" นะคะ น่าจะเป็นคู่สนทนาหรืออย่างอื่นมากกว่า หรือในหน้า 323 ก็มีใช้ประโยคอย่าง คุณธัญธรแกจ้องจะหาเรื่องเคียะเธออยู่แล้ว เอ่อ..มันน่าจะ "เขี่ย" หรือเปล่าคะ? มีเรื่องชวนจั๊กจี้ใจอยู่อย่างก็ตรงที่ท้ายที่สุดแล้วหนูลีก็ให้สัญญาว่า หลังเรียนจบแล้ว จะไปดูฉากร้อยดอกไม้ทุกวันจนกว่าคุณกอบจะเบื่อ เอ่อ..ง่า..ไปดูในสถานะไหนเนี่ย คือ..จะแต่งงานกันแล้วค่อยไป "ดู" หรือจะไป "ดู" ทั้งที่ยังไม่แต่งงานเนี่ย (ถ้าเป็นประการหลัง คงผิดหวังกับหนูลีไม่น้อยอะค่ะ แหะๆ) โดยรวมแล้ว อ่านเพลินมาก คนเขียนยังคงร้อยเรียงเรื่องราวได้ดี แทบไม่มีจุดผิดให้คนอ่านจับได้ และทำให้อยากหาเล่มอื่นของคนเขียน (ที่เขียนถึงหนุ่มตระกูลนี้) มาอ่านเพิ่มค่ะ สำหรับที่ตรงกับโจทย์ คิดว่า ความสัมพันธ์ของตัวละครที่มีความผูกพันในครอบครัวค่อนข้าง "มาก" แล้วก็ทำทุกอย่างให้ได้เพื่อ "ครอบครัว" ตัวเองและคนที่ตัวเองรักค่ะ อย่างกรณี "หนูลี" ที่ทำเพื่อ "พ่อ" "กอบคุณ" ที่ทำเพื่อ "พ่อ" แล้วก็ชอบการพูดถึงวิธีคิดของคุณกมลาสน์ที่วา ความผิดบางอย่าง เมื่อทำไปแล้ว เราก็ต้องยอมรับว่าเราได้ผิด ได้พลาดไป และเมื่อรู้ตัวว่าผิด ก็ควรที่จะ "ขอโทษ" กับสิ่งที่มันเกิดขึ้น พร้อมทั้งเรียนรู้ ที่จะไม่ผิดพลาดอีกค่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 09:18:51

ความคิดเห็นที่ 36   เพิ่งอ่านจบเมื่อคืนค่ะ (อะกรี๊ด ตัวเองยังไม่อยากเชื่อเลย) 25-5. [พุดน้ำบุศย์] หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ไทย ประวัติต้นตระกูล เกร็ดเรื่องราวเจ้านายสมัยก่อนที่เขียนจากเรื่องจริง ไม่ใช่นิยาย เช่น เรื่องเล่าเจ้านายสยาม เกิดวังปารุสก์ เป็นต้น ประวัติศาสตร์สมัยธนบุรี (ชุดถาม-ตอบ เสริมสร้างความรู้สาระประวัติศาสตร์) ผู้เขียน: สุดารา สุจฉายา / บรรณาธิการวิชาการ: ดร. ธิดา สาระยา สำนักพิมพ์: สารคดี, พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2550, ราคา 190 บาท สมัยธนบุรี (พ.ศ. ๒๓๑๐ - ๒๓๒๔) ถือได้ว่าเป็น “ยุคมืด” อันเต็มไปด้วยความคลุมเครือสับสนที่สุดสมัยหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ไทย  แน่นอนว่าเนื้อหาในหนังสือเล่มบางๆ นี้ ย่อมไม่อาจชำระสะสางประวัติศาสตร์ให้หมดจดได้ (และเชื่อแน่ว่านั่นย่อมมิได้เป็นความประสงค์ของผู้เขียน) ทว่า สิ่งที่สุดาราทำใน ประวัติศาสตร์สมัยธนบุรี เปรียบเสมือนการ “กลับตะเข็บ” เอา “เนื้อเรื่อง” ประวัติศาสตร์เท่าที่เรารู้กันอยู่ทั้งหมด กลับในเป็นนอกออกมาให้ดูกัน "เห็นๆ" ว่า เรื่องราวต่างๆ ที่เรารับรู้กันเกี่ยวกับยุคสมัยธนบุรี ก่อร่างสร้างตัวขึ้นจากอะไร ได้ข้อมูลเรื่องนั้นๆ มาจากไหนบ้าง แล้ววิพากษ์แนวคิดข้อเสนอต่างๆ ทุกครั้ง  และทั้งหมดนี้นำเสนอในรูปแบบของคำถาม – คำตอบ ที่ร้อยเรียงกันไปอย่างราบรื่น หนังสือเริ่มต้นสองบทแรกด้วย “การศึกษาประวัติศาสตร์สมัยธนบุรี” ว่ามีหลักฐานทางลายลักษณ์อักษรและหลักฐานโบราณวัตถุสถานอย่างไรบ้าง  ก่อนจะเท้าความไปถึงต้นเหตุที่เกิดมี “กรุงธนบุรี” นั่นก็คือเหตุการณ์การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง ว่ามีทฤษฎีอย่างไรบ้าง  พระเจ้าเอกทัศน์อ่อนแอ ? ระบบการปกครองของอยุธยาล้มละลาย ? หรือเป็นเพราะกองทัพพม่าเตรียมการมาอย่างรัดกุมเข้มแข็ง ? จากนั้นจึงเข้าสู่เนื้อหาว่าด้วยพระราชประวัติของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี “จากลูกจีนสู่พระเจ้าแผ่นดิน” การสถาปนากรุงธนบุรีเป็นศูนย์กลางราชอาณาจักรใหม่ และการปราบปรามชุมนุมต่างๆ รวบรวมบ้านเมืองให้เป็นปึกแผ่น  จากนั้นก็เป็นการพรรณนารายละเอียดของการปกป้องและเสริมสร้างความมั่นคงแก่ราชอาณาจักร ตลอดจนการฟื้นฟูสังคมและวัฒนธรรม   ปิดท้ายด้วยหัวข้อการสิ้นสุดอำนาจของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ซึ่งผู้เขียนก็เปิดกว้างนำเสนอข้อมูลต่างๆ ที่ขัดแย้งกันให้เห็น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องข้ออ้างว่าด้วยการเสียพระสติ  ข่าวลือ (ทางใน) ที่ว่าการผลัดแผ่นดินเป็น “ทฤษฎีสมคบคิด” เพื่อทำให้หนี้ที่ยืมมาจากจีนกลายเป็น “หนี้สูญ” รวมถึงเรื่องเล่าที่ว่าพระเจ้าตากไม่ได้ถูกปลงพระชนม์ แต่หนีไปแฝงกายผนวชอยู่ที่นครศรีธรรมราช จนตลอดอายุขัย ฯลฯ ในแต่ละบท ยังมีส่วนล้อมกรอบ เพิ่มเติมเนื้อหาที่เกี่ยวข้องให้อีกสารพัด ตามสไตล์ของ “สารคดี” นับตั้งแต่เรื่อง ก.ศ.ร.กุหลาบ ระบบศักดินาและระบบไพร่ พระแก้วมรกต อนุสาวรีย์และวันสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ฯลฯ * * * * * * * * * หลังจากตั้งปณิธานอ่านหนังสือเป็นมรณสติเมื่อวันก่อน เลยหยิบเล่มนี้ที่โผล่มาระหว่างจัดบ้าน (ฉันซื้อแนวนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ?) อ่านก่อนนอน ...แล้วก็อ่านจบด้วยแฮะ!  แสดงว่าเขียนย่อยง่ายมากจริงๆ เนื้อหาไม่ได้เขียนเล่าเป็นวิชาประวัติศาสตร์  เล่าเนิบนาบตั้งแต่ ก. เอ๋ย ก.ไก่ ไปจนถึง ฮ.นกฮูก ...อันทำให้อ่านแล้วหลับทุกครั้ง  เล่มนี้เรียงหัวข้อได้น่าสนใจ โดยเฉพาะบทแรกที่บอกว่าจะหาข้อมูลประวัติศาสตร์สมัยกรุงธนบุรีได้จากไหนบ้าง แล้วก็มีชื่อ/รูปปกหนังสือ พร้อมคำวิจารณ์ของผู้เขียนว่าแต่ละเล่มมีจุดคลาดเคลื่อนหรือต่างกันยังไง  แบบนี้น่าจะช่วยให้ผู้สนใจค้นคว้าต่อยอดไปได้ง่าย หรืออย่างน้อยก็มีข้อมูลเก็บไว้ในหัว (เผื่อวันหลังเจอลดราคาในกะบะ จะได้หยิบถูก ฮี่ๆ) อีกประการหนึ่งที่ช่วยให้หนังสือเล่มนี้อ่านง๊ายง่าย (ไม่หลับ) คือมีภาพประกอบแทรกอยู่ตลอดทุกหน้า  เป็นภาพที่สอดคล้องกับเนื้อหา  ทั้งภาพขาวดำและภาพสีที่ดูแล้วเห็นรายละเอียดดี (ไม่ใช่รูปเบลอๆ ที่ถึงมีก็ดูไม่ค่อยออก)   มีตั้งแต่รูปประกอบจากหนังสือที่พูดถึง ภาพจิตรกรรมฝาผนัง ภาพวัดที่พูดถึง แผนที่สมัยเก่า ภาพเขียนบุคคล ฯลฯ   เวลาอ้างอิงถึงหัวข้อที่ปกติเล่มอื่นอาจทำเป็นเชิงอรรถ เล่มนี้ก็แยกใส่กรอบต่างหาก พิมพ์พื้นหลังอีกสีให้คนอ่านมาตามดูทีหลัง ... คนอ่านวิชาการสามหน้าหลับอย่างเราขอประกาศว่า "หนังสือวิชาการที่ไม่ได้เขียนเพื่อนักวิชาการควรทำแบบนี้ทุกเล่ม!"  เขียนได้กระชับอ่านง่าย จัดภาพสบายตา   เคยเจอบางเล่ม...เขียนตัวหนังสือพรืดเต็มหน้า อ่านไปสามหน้ายังไม่เข้าประเด็นเลย (มัวแต่โม้ว่าเริ่มสนใจ เริ่มศึกษายังไง บลาบลาบลา)  คนอ่านก็..วางสิคะ ชักติดใจค่ะ ถ้าไม่ลืม จะไปบูธสารคดีหาดูว่าชุดนี้มีเล่มของกรุงศรีอยุธยาหรือสุโขทัยไหม จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 12:31:12

ความคิดเห็นที่ 37   ขอสรุปขวัญใจ RRR  ที่เสนอมาถึงตอนนี้นะคะ ปิยะรักษ์ สาวไกด์ใจซื่อ ภาวันต์ ใครอยากเสนอเพิ่ม เชิญได้เลยค่ะ เสนอมากกว่าหนึ่งคนก็ได้ ************************************************ 30-2. [ยาคูลท์] อ่านนิยายหลายเล่มจบหรือซีรี่ส์ที่จำนวนหน้าทั้งหมดรวมกัน 900+ หน้าขึ้นไป ฤทธิ์มีดสั้น โกวเล้ง เขียน,  สำนวนแปล ว. ณ เมืองลุง,  สนพ พระอาทิตย์ รวม 3 เล่ม  พันกว่าหน้า เรื่องย่อ  สปอยล์จ๊ะ เขียนไว้ยาวกว่านี้แบบมีสปอยล์กว่านี้ที่บลอกค่ะ ลี้คิมฮวง มีชีวิตเหมือนจะดีพร้อมไปทุกอย่าง พร้อมทั้งชาติตระกูลและทรัพย์สมบัติ ความสามารถทั้งบุ๋นและบู้์ มีวิชามีดบินที่ติดอันดับที่สามของแผ่นดิน  ลี้คิมฮวง ต้องสละหญิงคู่หมั้นชื่อ ลิ่มซีอิม เพื่อทดแทนคุณเพื่อนร่วมสาบานที่เคยช่วยชีวิตตัวไว้ ให้หญิงแล้วยังแถมบ้านที่ดินกับทรัพย์สมบัติเป็นเรือนหอและเงินขวัญถุง ตัวเองออกไปตรอมอกฟกหนองอยู่นอกด่าน  วันหนึ่งได้พบกับ อาฮุย ที่เพิ่งออกท่องยุทธภพ ช่วงเวลาเดียวกัน โจรดอกเหมยออกอาละวาดในยุทธภพ  เกิดเรื่องราวมากมาย ตัวละครแห่กันมาเกินนับได้ด้วยนิ้วมือ  เกิดเหตุให้โดนเข้าใจผิดว่าลี้คิมฮวงเป็นโจรดอกเหมย ... สนุกมาก สนุกที่สุดเรื่องหนึ่งที่เคยอ่าน ไม่อยากทำอะไรแล้ว อยากจะอ่านอย่างเดียว นิยายจีนเรื่องนี้เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อนิยายจีน ที่จริงเริ่มผิดจากนิยายจีนเรื่องที่ไม่สนุกเลยไม่เคยอ่านจบเล่ม อันที่จริงก็ยังไม่คุ้นกับศัพท์แสงและภาษาจีน กว่าจะตั้งตัวได้ก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งเล่มสอง พอจับแนวได้มีคนตายไปหลาย โธ่โถตู อุตส่าห์พยายามอ่านและจำชื่อและสมญา ไม่ชินกับภาษาจีน ผ่านมาไม่กี่หน้า บ๊ะ มันตายซะแล้ว การเดินเรื่องจะไม่หนักหนาเกินความสามารถของมือใหม่นิยายจีน เรื่องออกแนวดราม่า มีเลือดกระฉูดเล็กน้อย คำคมเยอะแยะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี แต่สรุปว่าเท่มากๆ ที่เคยเห็นตัวละครในหนังจีนชอบพูดว่า "อย่างนั้นเองหรือ" หรือบางทีก็ถามอะไรโง่ๆ (ที่คนดูก็รู้อยู่แล้ว แกซึ่งเป็นตัวละครทำไมไม่รู้ฟระ หรือว่าเมาหมัดอยู่บนเวที) ในหนังสือ โกวเล้งเขาเขียนบรรยายทำนองว่า มันถามคำถามที่ไม่จำเป็นต้องถาม/ตอบ ทำนองว่า เออ มันก็ไม่ต้องถามก็ได้ <<มันในตอนนี้ไม่ค่อยสามารถ  เลยพอให้อภัยตัวละคร และมองตัวละครไม่ค่อยบื้ออย่างที่เคยมอง น่าเสียดายที่ไม่ได้อ่านก่อนนี้ มีครบทุกอย่าง รัก เศร้า สมหวัง เลือดสาด เปิดโลกนิยายจีนอย่างน่ากังวลว่าต่อไปเราจะอ่านอะไรสนุกได้อย่างนี้ไหม จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 12:39:39

ความคิดเห็นที่ 38   ^ เริ่มอ่านกำลังภายในด้วยฤทธิ์มีดสั้น ระวังจะติดรสนิยมชั้นสูง อ่านระดับกลางๆ ไม่ได้นะจ้ะ อิอิ (แต่จริงๆ แค่เก็บพวกเรื่องเจ๋งๆ ก็อ่านได้เป็นปีสองปีแล้วแหละ) (( ไม่รู้สึกหมั่นไส้ อยากเอาเท้ายันพระเอกบ้างเหรอ ตอนอ่าน? )) คุณสาวไกด์ "เคียะ" ความหมายเหมือน "เขี่ย" แหละค่ะ  เราเองก็เคยได้ยิน/ใช้คำนี้นะ เป็นเหมือนคำแผลงนิดๆ น่ะค่ะ  .. สมัยนี้เขาไม่ใช้กันแล้วเหรอ? อุเหม่ อยากลอกการบ้านคุณปลายทางฯ จังเลย ข้อประเทศเพื่อนบ้านเล็งแนววิชาการไว้  กลั๊วกลัวจะหลับ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 13:08:48

ความคิดเห็นที่ 39   คุณยาคูลท์ อ๊ะ..จริงเหรอ? ไม่เคยได้ยินหรือใช้คำนี้มาก่อนเลยค่ะ เจอในนิยายเรื่องนี้เรื่องแรกเลยง่ะ โอ้..ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ จดประวัติศาสตร์สมัยธนบุรีไว้แล้วค่ะ หุๆ เห็นด้วยกะคุณยาคูลท์นะสามอ. ระวังจะอ่าน "กลางๆ" ไม่ได้ หุๆ (แต่แค่ขั้นสูงนี่ ป่านนี้ก็ยังหามาอ่านไม่ครบเรยยยยย) เดี๋ยวตามไปอ่านที่บล็อกอีกทีเด้อ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 13:21:26

ความคิดเห็นที่ 40   สกจซ + ยาคูลท์ ให้มันรู้ไปว่าระดับกลางอ่านได้ไหม เราจะอ่านระดับสูงให้หมดก่อน เป็นภารกิจที่ใหญ่หลวงนัก ลำพังฤทธิ์มีดสั้นเรื่องเดียว เกือบกู่ไม่กลับ ฝันเป็นหนังจีนหลายหนแล้ว -*-   อย่านะ  อย่ามาบอกว่าใครอ่านอะไรตอนก่อนนอนแล้วไม่เคยฝัน ไม่เชื้อ ไม่เชื่อ ไม่หมั่นไส้พระเอกเลย ซึ่งน่าแปลก ปกติเจอแบบนี้ ยันไปตั้งแต่เริ่มเรื่อง คงหลงคารมลี้น้อยไปแล้วน่ะสิ แต่ว่านะ ..  จะว่าไปก็หมั่นไส้นิดหน่อยตรงคุณธรรมน้ำมิตรระหว่างพระเอกกับพระรอง เลยจับมาคู่กันซะเลย  วะฮ่าๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 13:43:48 จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 13:36:05

ความคิดเห็นที่ 41   ^ เคยอ่านแต่ ชอลิ่วเฮียง .. แต่ไม่จบ พอตัวละครคนที่ 5 ออกปุ๊บ หมดเมม ไม่สามารถ จำชือใด ๆ ใคร ๆ ได้อีกแล้ว ... กะว่า คราวหน้าอ่านอีกที จะทำ chart รายชื่อไว้ .. จนบัดนี้ ยังไม่ได้ฤกษ์ แล้วฤทธิ์มีสั้น เนี่ย มันมีภาคต่อ อีก 3 เรื่องใช่ป่ะคะ รึว่าเดี๋ยวนี้ เค้าออกรวมเป็นเดียวแล้ว?? จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 13:59:09

ความคิดเห็นที่ 42   ^ มีภาคต่อค่ะ แต่ถ้าขี้เกียจ ไม่ต้องตามหามาอ่านก็ได้ อีกสามเรื่องที่ว่าคือ เหยี่ยวเดือนเก้า ดาบจอมภพ จอมดาบหิมะแดง (ชื่อเรื่อง อ้างอิงตามสำนวนแปลของ ว ณ เมืองลุงนะคะ) กำลังคิดว่าใส่ v1, v2 ให้ผู้ถูกเสนอชื่อดีไหม v1 - คุณปิยะรักษ์ v2 - คุณสาวไกด์ใจซื่อ v3 - คุณภาวันต์ ... ต้องมีเรียลลิตี้โชว์ด้วยไหมเนี่ย??? อิอิ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 14:11:39

ความคิดเห็นที่ 43   ^ ^ ถ้ากลัวซ้ำกับเอเอฟเขา ไม่ใช้ตัว R ล่ะคะ ย่อมาจาก Reader แวะมาทักทายตอนบ่ายค่ะ วันนี้ยังไม่มีรีวิว กำลังอ่านหนังสือสองเล่มพร้อม ๆ กัน คาดว่าพรุ่งนี้คงมาตอบโจทย์ได้ ให้กำลังใจทุกคนในโค้งสุดท้าย สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 15:07:33

ความคิดเห็นที่ 44   ปลายทางฯ ตัวละครมากกว่าห้า  ไม่ต้องทำชาร์ทก็ได้  ตัวไหนสำคัญ มันจะยังไม่ตายค่ะ ส่วนพวกตัวประกอบที่เรียกมาโชว์เพาเวอร์  มักมาไว ตายเร็ว   กำลังพยายามหาตอนต่อของฤทธิ์มีดฯ มาอ่าน อ่านนิยายจีนก็ดีเหมือนกัน ขจัดอาการ reader block ได้ชะงัดนัก   เห็นด้วยกับคุณแม่ไก่  เอาเป็น R1 R2 R3     เสนอ R4  กุลธิดา  ค่ะ จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 15:26:37

ความคิดเห็นที่ 45   กลับมาอีกที ลืมเสนอชื่อค่ะ เสนอ R5 ยาคูลท์ ค่ะ จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 16:08:27

ความคิดเห็นที่ 46   โจทย์ 10-6. [LMJ] หนังสือที่เพื่อนสนิทแนะนำให้อ่าน เฉพาะเล่มที่ยังไม่เคยอ่าน หนังสือที่เลือกมา Inspector Queen's Own Case: November Song โดน Ellery Queen ปี 1956 ความยาม 190 หน้า คุณปิยะรักษ์ส่งหนังสือมาให้ 3 เล่มค่ะ ยิ่งกว่าแนะนำให้อ่านอีก เข้าข่ายบังคับให้อ่านเลย ฮ่าๆ เล่มหนึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับล้านนา แต่น่าจะเป็นหนังสือออกเฉพาะกิจ เล่มสองเป็นรวมเรื่องสั้นของ Ellery Queen ก็เลยเลือกอ่านเล่มนี้เพื่อตอบโจทย์ เพราะเป็นเรื่องยาว รีวิวง่ายกว่า ตามที่คุณปิยะรักษ์เล่าเกี่ยวกับนามปากกา Ellery Queen ไว้บ้างแล้ว เพียงแต่ที่คนนี้เคยมีโอกาสได้อ่านเรื่องของนามปากกา Ellery Queen จะมีตัว Ellery เป็นตัวละครหลัก บางเรื่องก็จะมี Inspector Richard ผู้พ่อ บางเรื่องก็ไม่มี แต่สำหรับนิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องของ Inspector Richard Queen โดยเฉพาะ Ellery ไม่ปรากฎตัวออกมาเลย มาแค่ชื่อประปรายเท่านั้น Richard ในวัย 63 เกษียณจากนิวยอร์คมาพักผ่อนกับเพื่อน วันหนึ่งบังเอิญไปพบสาวน้อย Jessie พยาบาลวัย 49 ซึ่งได้รับการว่าจ้างไปดูแล Micheal เด็กทารกที่ครอบครัวมหาเศรษฐี Alton และ Sarah Humffrey ขอรับเป็นบุตรบุญธรรม ผ่าน Finner ทนายที่ดูจะมีนอกมีในในการจัดหาเด็ก แต่ไมเคิลน้อยมีเวลาอยู่ดูโลกได้เพียง 2 เดือน ก็ตายเพราะขาดอากาศหายใจ เรื่องคงจบลงว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุจากการที่ซาร่าห์หวังดีเอาหมอนวางในคอก ถ้าไม่ใช่เพราะเจสซีเห็นหมอนเปื้อนรอยมือวางทับอยู่บนหน้าทารก ก่อนที่เธอในฐานะพยาบาลอาชีพจะพยายามช่วยชีวิตเด็ก อย่างไรก็ตาม ค้นหาบ้านเท่าไหร่ก็ค้นปลอกหมอนที่ว่าไม่เจอ แม้ตำรวจจะสรุปว่าเป็นอุบัตเหตุ แต่ริชาร์ดและเจสซีปักใจเชื่อว่าฆาตกรรม ทั้งคู่ตามสืบคดีต่อไปยัง Finnerและพบว่ามีคนสะกดตามรอยทั้งคู่ และฟินเนอร์ถูกฆาตกรรมในวันที่ทั้งคู่นัดพบเพื่อขอทราบว่าใครเป็นพ่อแม่ไมเคิล ทั้งคู่ตามรอยใหม่จนหาพบว่าแม่ที่แท้จริงของไมเคิลคือ Connie Coy ซึ่งยังไม่กลับเข้ามาที่นิวยอร์ค ริชาร์ดได้ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนตำรวจที่เกษียณมาเฝ้าดู เมื่อทั้งคู่ไปพบ Connie ก่อนหน้าที่เธอจะได้บอกว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริงของไมเคิล เธอก็ถูกยิงตาย เหตุการณ์นี้ทำให้ริชาร์ดมั่นใจว่าใครเป็นฆาตกร แต่ Richard Queen และ Jessie จะสางคดีฆาตกรรมทารกวัย 2 เดือน ที่นำไปสู่การฆาตกรรมอีก 2 คนตามได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับการหาหลักฐานเพียงชิ้นเดียวคือปลอกหมอนเปื้อนรอยมือเท่านั้น มีเรื่องเล่านิดนึงว่าคอนนี่ใช้ชื่อว่า Mrs Arthur Dimmersdale เจสซีรู้สึกคุ้นชื่อนี้ คนอ่านก็คุ้นด้วย ปรากฎว่าคอนนี่เอาชื่อนี้มาจาก the scarlet's letter ซึ่งคนนี้เอามาตอบโจทย์หนังสือคลาสสิกไป (อาเธอร์ ดิมเมอร์สเดลเป็นพ่อที่แท้จริงของเพิร์ล) อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเหมือนดูซีรีส์ คือรู้ว่าฉากต่อไปต้องทำอะไร นักสืบจะคิดอะไรไปทางไหน เรียกว่าทายได้ทุกช็อต แต่ถึงรู้ก็ตามอ่านต่อ ตามเรื่องเผยความคิดว่าใครควรจะเป็นคนร้ายตั้งแต่ค่อนเรื่อง เหลือแต่หาหลักฐานให้พบเท่านั้น ตามขนบเรื่องแนวนี้ที่ต้องมีหักมุมตอนท้าย เรื่องนี้ก็ไม่พลาดค่ะ (แต่คนอ่านเดาออก) ที่น่ารักสำหรับเรื่องนี้ก็คือการให้ตัวนักสืบสูงอายุ ไม่ว่าจะริชาร์ดเอง หรือทีมตำรวจเกษียณที่บางคนอายุร่วม 70 ปีแล้วมาเป็นตัวละคร แล้วก็ยังมีความหวานอบอวลระหว่างเจสซีและริชาร์ดด้วย แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ  November Song ในชื่อเรื่อง มีความหมายว่าอะไรนี่ (คดีฆาตกรรมเกิดในเดือนสิงหาคม คลี่คลายต้นตุลาคม) เสิร์ชอินเตอร์เน็ตและดิกชันนารี ไม่พบว่ามีความหมายอะไรเป็นพิเศษ ใครพออธิบายได้บ้างไหมคะ อยากรู้จัง (คุณปิยะรักษ์อาจจะรู้ปะเอ่ย?) เอ หรือจะเป็นบทกวีของเกอเธ่ (ปี 1815) ไม่มีปกประกอบนะคะ พอดีได้มาเป็นฉบับถ่ายเอกสาร อ๊ะ ลืม ขอบคุณปิยะรักษ์มากนะจ๊ะสำหรับหนังสือ ^_^ (รวมเรื่องสั้นเอาไว้ก่อนเน้อ แต่เดี๋ยวจะพยายามอ่านเล่มล้านนาก่อน) เพิ่มเติมเรื่องเกอเธ่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 16:35:28 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 16:22:16 จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 16:18:18

ความคิดเห็นที่ 47   เสนอ R6 แม่ไก่ ค่ะ จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 16:24:41

ความคิดเห็นที่ 48   นอมินี ขวัญใจ RRR   ณ ตอนนี้ค่ะ   อย่าเพิ่งกดโหวตนะ วันที่ 20 ผู้ดูแลจะตั้งกระทู้ให้โหวต   R1  ปิยะรักษ์ R2  สาวไกด์ใจซื่อ R3  ภาวันต์ R4  กุลธิดา R5  ยาคูลท์ R6  แม่ไก่ จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 17:02:19

ความคิดเห็นที่ 49   มารายงานตัวหลังจากหายหน้าไปหลายวัน งานยุ่งมากๆ เพิ่งมีโอกาสได้เล่นอินเตอร์เน็ตก็ตอนนี้เองล่ะค่ะ มีรีวิวค้างไว้หลายเล่ม ขออนุญาตแปะก่อนนะคะ เดี๋ยวตามอ่านกระทู้ทีหลัง 20-2. [LMJ] หนังสือที่ตัวละครเด่นมีชื่อเป็นสัตว์ (ไก่ นก ผึ้ง ฯลฯ) หรือแปลว่าสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่ง (ไอยรา ภุชงค์ สกุณา ฯลฯ) ชื่อเรื่อง : แก้วตาหวานใจ ผู้เขียน : ดวงตะวัน สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ จำนวนหน้า 525 หน้า ราคาปก 280 บาท โปรยปกหลัง.... “คิดเสียว่ายายมดตะนอยเป็นหลานคุณด้วยก็แล้วกัน ...ผมอยากให้มดตะนอยโตขึ้นเป็นผู้หญิงอย่างคุณนะไข่หวาน” “ผู้หญิงอย่างไข่หวานเนี่ยนะคะ” หล่อนชี้หน้าตัวเอง ถามเขา “ใช่” อนิลบอกอย่างมั่นใจ ...ขณะที่อีกเสี้ยวใจบางๆ หากลึกล้ำกลับถามตัวเองว่า ความมั่นใจที่บอกหล่อนไปนั้น คือความมั่นใจในเรื่องใดกันแน่? “ไข่หวานไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรนักหรอกค่ะลุงช้าง นายแม่ยังว่าไข่หวานน่ะขาดๆ เกินๆ” หากแต่สำหรับคนฟัง เขากลับรู้ชัดในนาทีนี้เอง ชีวิตที่ผ่านมาของเขา ขาดอะไรไปบางสิ่งบางอย่าง ...ชายหนุ่มเปรยเสียงแผ่ว... จากใจมั่นคง หนักแน่น! “การที่คุณมาอยู่ที่นี่ ทำให้ผมได้รู้ว่า บางทีชีวิตก็ขาดอะไรไม่ได้จริงๆ” ใช่ อนิลรู้ในนาทีนี้เองว่า ชีวิตของเขาไม่อาจขาดบางสิ่งบางอย่างไปได้ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เขาอาจทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตให้แก่หลานสาวคนเดียว เด็กหญิงผู้เป็นแก้วตาของเขาคนนั้น กระทั่งลืมเลือน และหลายครั้งหลายหนที่ทำเป็นแชเชือน “ใครสักคน” ที่ลึกๆ แล้วหัวใจเขาก็ปรารถนามาตลอด ...ปรารถนาใครคนนั้นมาเป็น “หวานใจ” ของเขาอย่างเหลือเกิน ~~~~~~~~~~ ‘หวันยิหวา’ หรือ ‘ไข่หวาน’ วิศวกรสาวดีกรีนอก ลูกสาวคนเล็กของนายแม่ ‘ดาวเรือง’ เจ้าแม่เดินรถสายอีสาน เดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อเข้าร่วมการประกวดหาพรีเซนเตอร์ให้กับสถาบันการเงินที่กำลังฟื้นตัว หญิงสาวเดินทางไปพักกับ ‘อนิล’ หรือ ‘ลุงช้าง’ พี่ชายของเพื่อนสนิทเพราะนายแม่ดาวเรืองกำชับเด็ดขาดว่า...ไม่ยอมให้ลูกสาวไปพักที่โรงแรม อนิลเป็นนักเขียนบทโทรทัศน์ เขาทำงานอยู่กับบ้านโดยมีหลานสาวตัวน้อยๆ คือเด็กหญิง ‘มดตะนอย’ อยู่ในความดูแล ชายหนุ่มถนัดเรื่องงานบ้าน ตั้งแต่ทำกับข้าว ล้างจาน รดน้ำต้นไม้ ผิดกับหวันยิหวาที่ไม่ถนัดเรื่องงานบ้านงานเรือนเอาเสียเลย นอกจากการประกวดเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับสถาบันการเงินแล้ว หวันยิหวายังมีภารกิจที่รับปากพี่ชายเอาไว้อีกอย่างหนึ่งคือ...การตามหาอดีตแฟนสาว และลูก(ที่อาจจะมี)ให้กับมุรธา ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่บ้านชานเมืองทำให้อนิลรู้สึกว่า...บางครั้งชีวิตก็ขาดอะไรบางอย่าง และตอนนี้มันก็ถูกเติมเต็มให้สมบูรณ์โดยไข่หวาน ในขณะที่หวันยิหวาเองก็รู้สึกดีต่อเขาไม่น้อย เรื่องนี้ออกแนวรักใสๆ แต่ต้องลุ้นนะคะ ลุ้นกันทั้งคู่พระเอก-นางเอก ไปจนถึงคู่ประกอบอย่างมุรธาและอนุช ตัวละครในเรื่องก็น่ารัก โดยเฉพาะครอบครัวพระเอกที่เต็มไปด้วยสิงสาราสัตว์(ลุงเสือ ลุงช้าง แม่กวาง เด็กหญิงมดตะนอย) อ่านสบายๆ ไม่เครียดเลยค่ะ แม้กระทั่งตอนที่ปมปัญหามาถึงจุดแตกหัก เป็นนวนิยายของดวงตะวันอีกเรื่องที่ไม่ควรพลาดค่ะ จากคุณ : ธาร นาวา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 19:05:19

ความคิดเห็นที่ 50   25-4. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มของสมาชิกบล็อกแก๊งค์ 2 คน (เอาเฉพาะคนที่มีการสมัครและอัพบล็อกก่อนเดือนกรกฎาคม 2552 เท่านั้น) โดยเลือกจากสมาชิกที่มีชื่อล็อกอินเป็นภาษาเดียวกัน เช่น Clear Ice กับ Il Maze หรือ ฯคีตกาลกับศรีสุรางค์ เล่มที่หนึ่ง... ชื่อเรื่อง : รอยรักในแรงชัง ผู้เขียน : รัชนีกานต์ สำนักพิมพ์ ’ษาริน จำนวนหน้า 330 หน้า ราคมปก 229 บาท โปรยปกหลัง... ความหุนหันพลันแล่น ไม่เคยให้คุณแก่ใคร... ความเจ้าคิดเจ้าแค้น ยิ่งก่อให้เกิดโทษมหันต์ ทว่า...กว่าจะตระหนักถ่องแท้ หญิงสาวก็พลัดเข้าสู่วังวนแห่งความชัง เธอผลักตนเองให้ก้าวไปบนเส้นทางที่ฝ่ายชายกำหนด แล้วไม่นาน... เธอได้พบความรักแปลกประหลาดบนทางเส้นนั้น ความรักที่เธอประจักษ์แจ้งว่า... ยั่งยืนหมดสิ้นสี่ห้องหัวใจ ~~~~~~~~~~ ‘อรนุช’ หญิงสาวผู้อาภัพ เธอเติบโตมาด้วยความพยายามที่จะยืนอยู่ให้ได้ด้วยลำแข้งของตนเอง อรนุชทำงานเป็นเลขานุการในบริษัทแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ซึ่งที่นั่นเองที่เธอได้พบกับ ‘มนฑล’ ผู้จัดการหนุ่มผู้เป็นเพื่อนกับ ‘สิริมา’ ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัท มนฑลถูกหญิงสาวดึงตัวมาช่วยงานเนื่องจากผู้จัดการคนเก่าเพิ่งลาออก อรนุชเคยเป็นคนรักของ ‘ศิระ’ ซึ่งรับราชการอยู่ ศิระทิ้งอรนุชไปหา ‘รัศมี’ ลูกสาวกำนัน คหบดีใหญ่ในจังหวัดนครปฐม ความรักของศิระกับรัศมีไม่ค่อยราบรื่นนักเพราะความเจ้าชู้ของฝ่ายชาย ในขณะที่ฝ่ายหญิงเองก็ขี้หึงเอาการ ศิระมักจะมาปรับทุกข์กับอรนุช ซึ่งหญิงสาวไม่รู้จะปฏิเสธยังไงก็ได้แต่รับฟัง ทว่าศิระไม่ได้ต้องการแค่นั้น เขาฉวยโอกาสบังคับขืนใจเธอ แม้อรนุชจะไม่เต็มใจแต่เธอไม่ได้ปฏิเสธเขาอย่างเด็ดขาด มนฑลพาอรนุชไปดูการเตรียมงานนอกสถานที่ ทำให้อรนุชได้พบกับรัศมีซึ่งแท้จริงแล้วมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเขาเอง อรนุชรู้สึกละอายแก่ใจจนเป็นลม มนฑลจึงพาหญิงสาวไปส่งที่บ้านเช่า ชายหนุ่มรู้ว่าอรนุชไม่ชอบหน้าเขาแต่ไม่รู้เหตุผล ต่อมาเมื่อได้พูดคุยกันหลายครั้งอรนุชก็เผลอหลดมาออกมาถึงความคับข้องใจในโชคชะตาของตนเอง รวมทั้งความสัมพันธ์ที่ไม่เต็มใจระหว่างเธอกับศิระ... เรื่องนี้จะว่าออกแนวน้ำเน่าก็ได้ค่ะ แต่ว่าพล็อตแปลกดี ชวนให้ติดตามว่า...ความสัมพันธ์ที่แสนจะยุ่งเหยิงนี้จะจบลงแบบไหน อ่านไปก็ลุ้นไปค่ะ ธารรู้สึกว่า...ตัวละครทั้งหญิงและชายจะออกแนวแข็งๆ หน่อย(หรืออาจจะเป็นลักษณะเฉพาะของพระ-นางของคุณรัชนีกานต์ก็ได้) อรนุชไม่ใช่นางเอกในรูปแบบที่เรามักจะเคยคุ้น และมนฑลก็ไม่ใช่พระเอกแสนดีอย่างที่เราเคยคาดหวัง แต่ด้วยความไม่สมบูรณ์แบบนี้เองที่ทำให้ธารรู้สึกว่า...เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับทั้งสองคนเป็นชีวิตจริงที่สัมผัสจับต้องได้ เป็นนวนิยายอีกเรื่องที่น่าสนใจจาก...นักเขียนชาวบล็อกแก๊งค์ค่ะ จากคุณ : ธาร นาวา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 19:16:29

ความคิดเห็นที่ 51   เล่มที่สอง... ชื่อเรื่อง : ดาวเหนือ ผู้เขียน : กุลธิดา สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ จำนวนหน้า 386 หน้า ราคาปก 240 บาท โปรยปกหลัง... หลังการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจที่อเมริกาลุล่วงไปด้วยดี ‘ปิ่นฉัตร’ รู้สึกว่านิสัยของตัวเองเปลี่ยนไป จากที่เคยเป็นคนไม่แคร์ใคร ก็เริ่มใส่ใจคนรอบข้าง เธออยากรู้ว่าเจ้าของหัวใจเป็นใคร จึงให้นักสืบเอกชนสืบเรื่องนี้ และพบว่าเจ้าของหัวใจเป็นหญิงไทยที่ถูกฆ่าตายอย่างทารุณ คนร้ายกำลังถูกนำตัวขึ้นศาล ปิ่นฉัตรตัดสินใจเดินทางไปอเมริกาเพื่อฟังการพิจารณาคดีนี้ เธอได้พบกับ ‘กันนาร์’ ทนายความซึ่งเป็นอดีตคู่หมั้นของ ‘ดวงดาว’ ...หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจ เงื่อนงำการเสียชีวิตของดวงดาวถูกโยงใยมายังทนายหนุ่มรูปงาม โดยที่เขาเองพยายามปกป้องศักดิ์ศรีของคนรักเก่าอย่างถึงที่สุด แม้ตัวเองจะถูกทนายจำเลยเปิดโปงเรื่องส่วนตัวในอดีตก็ตาม ปิ่นฉัตรมีความรู้สึกดีๆ ให้แก่ชายหนุ่ม ความรู้สึกนั้นกำลังก่อตัวขึ้นเป็นความรัก ทว่าเธอก็ต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่า เป็นเธอเองที่รักเขา หรือเจ้าของหัวใจคนก่อนกันแน่... ~~~~~~~~~~ ความเจ้าชู้ของ ‘ปกฉัตร’ ผู้เป็นบิดาทำให้มารดาของ ‘ปิ่นฉัตร’ ทนไม่ได้และขอแยกทาง ทิ้งเธอที่ยังเล็กไว้กับผู้เป็นพ่อ หญิงสาวไม่เคยโทษว่าเป็นความผิดของบิดา แต่ความสูญเสียในครั้งนั้นก็สร้างรอยแผลฉกาจฉกรรจ์ในความรู้สึกเอาไว้ และรอยแผลอันนั้นเองที่ทำให้เธอหวาดกลัวต่อความรักอยู่ตลอดมา หลังจากการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจประสบความสำเร็จ ปิ่นฉัตรว่าจ้างนักสืบเอกชนให้ช่วยสืบหาเจ้าของหัวใจที่เธอได้มา จนได้รู้ว่า...เธอผู้นั้นเป็นสาวไทยที่ถูกทำร้ายอย่างทารุน และคดีกำลังจะขึ้นสู่ศาล หญิงสาวจึงเดินทางไปอเมริกาเพื่อฟังการพิจารณาคดีดังกล่าว และนั่นจึงทำให้เธอได้พบกับ ‘กันนาร์’ ทนายหนุ่มชื่อดังซึ่งเป็นคู่หมั้นของผู้ตาย ทั้งสองคนต่างรู้สึกถึงแรงดึงดูดระหว่างกันโดยไม่ทราบสาเหตุ กันนาห์ชอบปิ่นฉัตรและแสดงออกอย่างชัดเจนถึงความรู้สึกของตัวเอง ในขณะที่ปิ่นฉัตรเองก็รู้สึกดีต่อความเอาใจใส่ของเขา ทว่าในระหว่างการพิจารณาคดีที่ทนายจำเลยรู้สึกว่าตนเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ จึงนำเรื่องส่วนตัวเชิงชู้สาวของกันนาร์มาเสนอต่อศาลเพื่อลดความน่าเชื่อของชายหนุ่ม หวังจะให้มีผลต่อการพิจารณาคดีของลูกขุน ทว่าเรื่องนั้นดูเหมือนจะมีผลต่อปิ่นฉัตรมากกว่า ปิ่นฉัตรรับไม่ได้กับสิ่งที่กันนาร์เคยกระทำ แม้เขาจะรู้สึกเสียใจและพยายามขอโทษ ในที่สุดหญิงสาวก็เดินทางกลับเมืองไทยทั้งที่ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกัน... เรื่องนี้พระเอกน่ารักมาก...ก(อยากจะเติมก.ไก่สักล้านตัว เพื่อยืนยันความน่ารัก) นอกจากจะหน้าตาดีแล้ว ยังสุภาพ อ่อนโยน ชอบช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน ฯลฯ ในขณะที่นางเอกจะออกแนวเรื่อยๆ กับชีวิต เพราะบาดแผลในความรู้สึก แล้วก็พยายามจะก่อกำแพงล้อมรอบตัวเองเอาไว้ อ่านแล้วได้ข้อคิดหลายอย่าง เช่นเรื่องของกระบวนการยุติธรรมที่จะไม่นำเอาอดีตของผู้ต้องหามาตัดสิน แต่จะตัดสินกันเฉพาะความผิดในคดีนั้นๆ ซึ่งธารเห็นว่าดีมากๆ แล้วก็สามารถมาปรับเปลี่ยนวิธีประเมินสถานการณ์ หรือผู้คนในชีวิตจริงๆ ได้ด้วย ...การที่ใครคนหนึ่งเคยทำผิดมาก่อน ไม่ได้หมายความว่า...เขาจะเป็นคนผิดอยู่แบบนั้นตลอดไป หรือแม้กระทั่งการที่ใครสักคนเคยทำดีมาตลอด ก็ไม่ได้หมายความว่า...เขาจะทำผิดไม่ได้ เราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้...แต่เรายังสามารถให้อภัยแก่คนทำผิดที่รู้สำนึก และใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุขได้ ถ้าเพียงแต่เราจะให้ ‘โอกาส’ แก่คนๆ นั้นสักนิดเท่านั้นเอง... เป็นข้อสรุปที่ธารได้จากนวนิยายเรื่องนี้ล่ะค่ะ จากคุณ : ธาร นาวา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 19:27:44

ความคิดเห็นที่ 52   อีกหนึ่งข้อนะคะ 30-2. [ยาคูลท์] อ่านนิยายหลายเล่มจบหรือซีรี่ส์ที่จำนวนหน้าทั้งหมดรวมกัน 900+ หน้าขึ้นไป ชื่อเรื่อง : สกาวเดือน ผู้เขียน : พนมเทียน สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เรื่องย่อ... ‘ทรงกลด บริรักษ์นรากร’ มหาบัณฑิตหนุ่ม ถูกมารดาเรียกตัวกลับจากต่างประเทศโดยด่วนเพราะกลัวว่าเขาจะแต่งงานกับสาวต่างชาติ คุณหญิงมารดาพยายามที่จะจับคู่เขาให้กับสาวสังคมชั้นสูงหลายคนแต่ชายหนุ่มไม่สนใจ ออกจะรำคาญเสียด้วยซ้ำเลยหนีไปเขียนวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกที่เขียนค้างไว้ที่บ้านไร่ของพี่ชายที่ศรีราชา ที่นั่นชายหนุ่มได้พบกับ ‘สกาวเดือน ราชไมตรี’ หรือ ‘กระต่าย’ เด็กสาวจอมเซียนประจำไร่ และยังได้รู้จักกับ ‘เพ็ญลักษณ์ ราชไมตรี’ ผู้เป็นอาของกระต่าย ชายหนุ่มผูกมิตรกับกระต่ายเพระคิดว่าจะใช้ความสัมพันธ์อันดีระหว่างกันเป็นสะพานไปหาผู้เป็นอา โดยเขาเองก็รู้สึกเอ็นดูกระต่ายอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ในขณะที่กระต่ายเองก็พยายามทำหน้าที่แม่สื่อของตนอย่างเต็มที่ ~~~~~~~~~~~ เรื่องนี้น่ารักค่ะ รู้สึกสนุกไปกับความแก่นแก้วแสนซนของนางเอก ความสัมพันธ์ระหว่างพระเอก-นางเอกก็ดูเป็นธรรมชาติดี ไม่มีจริตเสแสร้งให้หงุดหงิด ธารว่า...เสน่ห์อย่างหนึ่งของงานเขียนแบบนี้ก็คือ ความซื่อที่มาพร้อมกับความฉลาดเฉลียว (ถึงแกมโกงในบางครั้ง) ของนางเอก ที่ได้ใจคนอ่านอย่างธารไปเต็มๆ เสียอย่างเดียวคือสั้นไปหน่อย(ถ้าเทียบกับภาครัศมีแข) แล้วจู่ๆ ก็จบไปเสียอย่างนั้น จากคุณ : ธาร นาวา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 19:51:53

ความคิดเห็นที่ 53   ชื่อเรื่อง : รัศมีแข (สกาวเดือนภาคจบบริบูรณ์) ผู้เขียน : พนมเทียน สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เรื่องย่อ... หลังจากเพื่อนรักอย่าง ‘กระต่าย’ ถูกนำตัวเข้ากรุงเทพเพื่อไปเรียนหนังสือ ‘ทรงกลด’ ก็หมดความสนใจที่จะอยู่เขียนวิทยานิพนธ์ต่อที่บ้านไร่ ชายหนุ่มกลับเข้ากรุงเทพในวันที่ทราบข่าว ก่อนจะเดินทางกลับไปทำปริญญาเอกต่อจนจบ เวลาล่วงไปกว่าสามปีกว่าที่ชายหนุ่มจะได้กลับมาเมืองไทยอีกครั้ง เขาไปเยี่ยมพี่ชายและพี่สะใภ้ที่บ้านไร่ศรีราชาแต่ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่บ้าน ชายหนุ่มจึงไปหาเพ็ญลักษณ์ที่ไร่ของสกุลราชไมตรีตามคำแนะนำของคนงานเก่าแก่ ‘สกาวเดือน’ ไปพักผ่อนช่วงปิดเทอมที่บ้านไร่เป็นครั้งแรก หลังจากถูกส่งไปเรียนในโรงเรียนประจำ เธอพบทรงกลดที่แวะมาหาอาสาว แต่ชายหนุ่มจำเธอไม่ได้ในครั้งแรก เพราะเธอเติบโตขึ้นเป็นสาวเต็มตัว หญิงสาวอาสาเป็นแม่สื่อให้ทรงกลดอีกครั้ง ในขณะที่เพ็ญลักษณ์เองก็มีชายหนุ่มหมายปองอยู่มากมายเช่นเดิม ความสวยไม่เป็นรองใครของสกาวเดือนทำให้มีหนุ่มๆ มากหน้าหลายตามาคอยตามตื้อ ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างทรงกลดกับเพ็ญลักษณ์เองดูจะไม่คืบหน้าเท่าที่ควร เพราะชายหนุ่มดูไม่ค่อยจะกระตือรือร้นเท่าไหร่นักกับเรื่องนี้ ทั้งที่แม่สื่อสาวพยายามทำหน้าที่ของตนเองอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม... ~~~~~~~~~~ อย่างที่รู้กันค่ะ เรื่องนี้เป็นภาคต่อของสกาวเดือน หลังจากนางเอกไปเรียนอยู่โรงเรียนประจำถึงสามปี และทรงกลดเรียนสำเร็จเป็นดุษฎีบัณฑิตเรียบร้อยแล้ว กระต่ายยังคงต้องทำหน้าที่แม่สื่อให้ชายหนุ่ม ทั้งสองคนดูจะไม่รู้ว่า...ความผูกพันที่เคยมีกำลังค่อยๆ เปลี่ยนแปรเป็นความรักที่ต้องปิดบังซ่อนเร้นเอาไว้ กว่าจะเข้าใจกันก็เกือบจะสายเกิน เป็นอีกหนึ่งนวนิยายรักแสนหวานที่ไม่ว่าจะอ่านกี่ทีก็ประทับใจค่ะ จากคุณ : ธาร นาวา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 19:59:12

ความคิดเห็นที่ 54   เล่มสุดท้ายค่ะ... 5.4. [LMJ] หนังสือในหมวด Romantic Suspense ชื่อเรื่อง : เล่ห์ร้อยรัก ผู้เขียน : อรพิม สำนักพิมพ์พิมพ์คำ จำนวนหน้า 518 หน้า ราคาปก 300 บาท โปรยปกหลัง... ‘ญาดา’ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องจับพลัดจับผลู มาเป็นภรรยากำมะลอของทายาทมหาเศรษฐีพันล้าน ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต้องโทษความโลภ... ที่ทำให้เธอขโมยแหวนประจำตระกูลของเขามาใส่ จนทำให้คนอื่นเข้าใจผิด ‘ภูบดี’ คือชื่อสามีของเธอ และที่สำคัญ ตอนนี้เขากำลังความจำเสื่อมเพราะถูกลอบทำร้าย แม้กลัวความลับแตก...แต่เธอก็อยากได้ลาภลอยก้อนโต เพื่อเอาไปใช้หนี้การพนัน โดยหารู้ไม่ว่าทั้งเขาและเธอกำลังจะมีอันตรายถึงชีวิต! ~~~~~~~~~~ ‘ญาดา’ นักพนันสาวหนีหนี้พนันที่ก่อไว้ในคาสิโนที่ปอยเปต โดยทิ้งน้องสาวไว้เป็นตัวประกัน หญิงสาวหลบเจ้าหนี้ด้วยการมาอาศัยพักอยู่ในเกสต์เฮาส์ราคาถูกย่านถนนข้าวสาร และนั่นก็ทำให้เธอได้พบกับ ‘ภูบดี’ ทายาทมรดกพันล้านที่ถูกคุณปู่เรียกตัวให้มารับมรดก ญาดาช่วยเหลือชายหนุ่มขณะกำลังถูกทำร้ายจากชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่ง ในตอนแรกหญิงสาวตั้งใจจะทิ้งร่างหมดสติของเขาไว้ให้คนอื่นมาช่วยเหลือต่อ แต่ด้วยความละโมบที่เกิดขึ้นชั่ววูบ เธอจึงขโมยแหวนของชายหนุ่มคิดจะถือเป็นค่าช่วยเหลือ แต่พอดีชาวบ้านออกมามุงดูเหตุการณ์มากขึ้น หญิงสาวจึงต้องแกล้งสวมรอยเป็นภรรยาของเขาเพื่อเอาตัวรอด โดยไม่รู้ตัวเลยว่า...การโกหกหลอกลวงเพื่อเอาตัวรอดในตอนนั้น ทำให้เธอต้องผูกติดอยู่กับชายหนุ่มไปโดยปริยาย งานนี้...นอกจากจะทำให้ญาดามีเงินไปใช้หนี้พนันแล้ว ยังทำให้เธอได้พบกับรักแท้ ที่แถมเอาการปองร้ายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดมาด้วย ในบรรดานวนิยายของอรพิมทั้งหมด ธารชอบเรื่องนี้ที่สุดค่ะ นางเอกเจ้าเล่ห์เพทุบายสุดๆ แต่ก็ไม่ทันกันกับพระเอกที่ดูจะแสนกลกว่าหลายขั้น อ่านแล้ววางไม่ลงค่ะ เพราะนอกจากปมที่ว่า...พระเอกถูกใครปองร้ายแล้ว เรายังต้องคอยลุ้นความสัมพันธ์ของคู่พระ-นางไปด้วย เรียกว่า...สนุกโดยพล็อตเรื่องเอง แล้วก็สนุกยกกำลังสองกับการชิงไหวชิงพริบแบบน่ารักๆ อีกต่างหาก จากคุณ : ธาร นาวา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 20:08:09

ความคิดเห็นที่ 55   ขอเสนอชื่อผู้เข้าประกวดก่อนนะคะ ในเมื่อเสนอได้หลายคน ฮ่า สบายโก๋ คุณปิยะรักษ์ คุณสาวไกด์ใจซื่อ คุณภาวันต์ คุณยาคูลท์ คุณแม่ไก่ คุณอั๊งอังอา ที่จริงอยากเสนอทุกคนเลยค่ะ แต่สงสัยจะเยอะไปหน่อย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 20:39:49

ความคิดเห็นที่ 56   กอบบุญ ใน บ้านร้อยดอกไม้ นี่ดูเผินๆ เหมือนกับว่าโหดร้ายกับหนูลีนะคะ แต่คิดว่าจริงๆ แล้วต้องการสอนให้หนูลีเข้มแข็ง เอาตัวรอด พาธุรกิจของพ่อให้รอดได้มากกว่าตั้งใจจะทำร้ายอะค่ะ ชุดหลายหนุ่มของตระกูลนี้นี่อ่านเรื่อง ใต้เงาตะวัน ก่อนค่ะ เรื่องนั้นชอบน้อยที่สุด ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะคะ แต่มีตอนไปเที่ยวเยอะไปหน่อย คือเป็นแบบคิดว่าถ้าลงว่าเป็นนิยายแล้วไม่น่าจะกลายเป็นสารคดีนำเที่ยวไปน่ะค่ะ ใต้เงาตะวัน นี่มีตอนไปเยอรมันกับประเทศอื่นในยุโรป แทรกบทเที่ยวซะละเอียดยิบเลย สถานที่ไหนเป็นยังไง อะไรแบบนั้น เล่มเลยหนา ตรงนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคะ แต่พอมาอ่าน บ้านร้อยดอกไม้ แล้ว หลงใหลงานของ ปิยะพร ศักดิ์เกษม ไปเลยค่ะ กิฟต์เหลือไม่ถึง 10 แล้วค่ะ ก็เลยขอแบบเหลือน้อยใช้สอยประหยัดไปก่อนนะคะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 20:48:25 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 20:47:21

ความคิดเห็นที่ 57   ขอเรียงเรื่องชุดฤทธิ์มีดสั้นใหม่ นะคะ คุณยาคูลท์ ฤทธิ์มีดสั้น (3 เล่ม) - ดาบจอมภพ (2 เล่ม) - เหยี่ยวเดือนเก้า (1 เล่ม) - จอมดาบหิมะแดง (1 เล่ม) ชื่อเรื่องตามสำนวนแปล ว. ณ เมืองลุง จำนวนเล่มตามสนพ.สร้างสรรค์ฯ เรายังไม่มีดาบจอมภพ...คิดว่างานหนังสือเที่ยวนี้ ต้องหาให้ได้ อ่านเหยี่ยวเดือนเก้าจบไปแล้ว กำลังอ่านจอมดาบหิมะแดงอยู่ล่ะ จบ 2 เรื่องแล้วค่อยเขียนถึงใน blog เพราะ 2 เล่มนี้ตามอยู่ในโครงการ TBR ถ้าจบในเดือนนี้ได้ ก็จะรวบยอดเก็บคะแนน RRR ไปด้วยเลย จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 22:53:53

ความคิดเห็นที่ 58   อีก 15 วันแรลลี่จะจบแล้วหรือคะนี่ ยังไม่ได้รีวิวอะไรเลย จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:27:25

ความคิดเห็นที่ 59   นอมินี ณ ตอนนี้ R1  ปิยะรักษ์ R2  สาวไกด์ใจซื่อ R3  ภาวันต์ R4  กุลธิดา R5  ยาคูลท์ R6  แม่ไก่ R7  อั๊งอังอา เสนอกันหลายชื่อได้นะคะ อย่างมากก็เปิดสองกระทู้ คุณนัทธ์ เราเรียงผิดเหรอ? แหะแหะ โทษที งานคราวนี้ เราว่าจะไปหาซื้อกล่องจากสร้างสรรค์ค่ะ (หวังว่าจะยังมีอยู่นะ)  เพราะเขาพิมพ์ใหม่ครบสี่เรื่องในกล่องบ็อกซ์เซ็ตสวยงามเมื่องานคราวก่อน  ... คนซื้อก่อนเซ็งเป็ดเลย เรื่อง "รอยรักในแรงชัง" ที่คุณธารรีวิวเนี่ย ทำเพื่อนเราหัวเสียไปหลายวันเลย บ่นงึมงัมว่ารับพฤติกรรมนางเอกไม่ได้  เราว่าจะยืม..เลยไม่กล้าเลย คุณปณาลี อ่านอะไรตุนไว้ ยังมีเวลาค่อยๆ เขียนรีวิวค่ะ อย่าลืมเข้ามาเล่นเกมช่วงท้ายๆ ด้วยนะคะ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:56:46

ความคิดเห็นที่ 60   30-4. [แม่ไก่] อ่านหนังสือไทยหรือเทศ 2 เล่ม ที่เนื้อหาเน้น "ผลพวงและพิษภัย" หรือเล่าถึงประเด็นดังต่อไปนี้: สงคราม, ยาเสพติด, คอร์รัปชั่น หรือการทำลายธรรมชาติ(ป่าไม้ ภูเขาแม่น้ำ สิ่งแวดล้อม ฯลฯ)  จะเป็นเรื่องจริงหรือแต่งก็ได้   สองเล่มห้ามซ้ำประเด็นกัน ***ไฟสงคราม / The War*** เดบอรา ชีล เขียน / แดง ชารี แปล 200 หน้า / คู่แข่งบุ๊คส์ ปกหลัง : "เพื่อเป็นการยกโทษให้ตัวเอง เพื่อขออภัยต่อประเทศของพ่อ พ่อก็ไม่อาจบอกลูกว่า อย่าต่อสู้ แต่ถ้าลูกต้องการจะรู้ว่า พ่อคิดอะไรละก็ พ่อคิดว่า สิ่งเดียวที่จะช่วยให้ผู้คนปลอดภัยและมีความสุขอย่างแท้จริงก็คือ ความรัก พ่อคิดว่าผู้ชายเราค้นพบความกล้าหาญของเราก็ที่.. ความรักนี่แหละ ประเทศชาติมีความเข้มแข็งก็ด้วย.. ความรัก และพระเจ้าประทาน ความปาฏิหาริย์ก็เนื่องจาก.. ความรัก หากไม่มีความรักก็ไม่มีอะไรในโลกที่มีค่าควรแก่การต่อสู้เพื่อมัน" ตอบโจทย์ สงคราม : สงครามสหรัฐ-เวียดนาม แม้ว่า สงครามจะจบไปแล้ว แต่บาดแผลในใจผู้คนก็ไม่ได้เลือนหายไป.. ตัวพ่อ สตีเฟน เป็นทหารผ่านศึก เพิ่งรบกลับมา ก็เกิดอาการฝันร้าย จิตหลอน นอนไม่ได้ .. จนต้องเข้ารักษาตัว..จนออกมา หางานทำ ก็ช่างยากเย็น ... อ่านแล้วก็นึกเจ็บใจ ตอนที่สตีเฟน ได้งานทำเป็นภารโรง โรงเรียนรัฐ แล้ววันหนึ่ง ก็โดนไล่ออก เพราะว่าเค้าเคยเข้าโรงพยาบาลโรคจิต แล้วเมียเค้าก็โมโห พูดออกมาว่า "ก็เพราะคุณทำงานให้รัฐบาล คุณจึงต้องเข้าโรงพยาบาลบ้า และมาบัดนี้รัฐกลับไม่ยอมให้งานคุณ เหมือนกับคุณเป็นอาชญากรคนหนึ่ง" ... ในตอนต้นเรือง บทนำ จะเสนอ การเล่นสงครามเลียนแบบของเด็ก ๆ ที่ว่า ให้หลบกระสุน ของฝ่ายตรงข้าม มีตัวละครตัวหนึ่ง พูดว่า "แกยิงฉันแค่เฉียด ๆ ฉันยังไม่ตาย" แล้วเพื่อนของเค้า ก็ยกปีน(ปลอม) แล้วยิง .. "นี่ไง .. แกตายแล้ว".. อืมม!! ความรู้สึกหลังอ่าน เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เขียนขึ้นจากบทภาพยนต์  เป็นเรื่องที่สะท้อนให้เห็นอิทธิพลของสงคราม ที่มีผลกระทบโดยตรงกับตัวทหาร หรือ แม้แต่ต่อครอบครัวของทหารเหล่านั้น ซึ่ง ผลกระทบส่วนมากเป็นด้านลบแทบทั้งสิ้น เพราะสงครามไม่เคยสร้างสรรค์มีแต่ทำลาย ในเรื่อง ไฟสงคราม จะเน้นไปที่ส่วนของเด็ก ๆ ซึ่งเป็นความไร้เดียงสา ที่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ (12-13ปี) เด็กในวัยนี้พร้อมที่จะรับและเลียนแบบสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทั้งสิ้งที่ดีและไม่ดี (ดัดแปลงจากคำนำ) ในหนังสือเล่มนี้ ผู้แต่ง ได้เล่าเรื่อง และ สอดแทรกแนวคิดต่อต้านสงครามผ่านตัวละครเด็ก ... นอกจากเด็กแฝดตัวละครหลักแล้ว ก็ยังมีเด็กอื่น ๆ ที่เป็นเพื่อนของเด็กแฝด ก็ยังมีเด็กที่เป็นฝ่ายตรงข้าม .. เด็กพวกนี้มักจะตัดสินปัญหาด้วยการต่อสู้ โดยเค้าคิดว่า การต่อสู้ คือการปกป้อง สิทธิและทรัพย์สินของตัวเอง ซึ่งตัวพ่อที่เป็นทหารผ่านศึก ก็พยายามที่สอนถึงวิธีอื่น ๆ ในการแก้ไขปัญหา นั่นคือการให้ความรักต่อกันและกัน ซึ่งในตอนแรกเด็ก ๆ ก็ไม่เข้าใจ จนกระทั้งเกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นทำให้เด็กแฝดเปลี่ยนความคิด.. "มันใช้เวลาแค่เสี้ยววินาที ในการทำอะไรบางอย่างซึ่งลูกจะเสียใจไปตลอดชีวิต" ***ข้ามสีทันดร*** กฤษณา อโศกสิน แต่ง สำนักพิมพ์ ดอกหญ้า 728 หน้า ราคา 280 บาท ปกหลัง : โลกนี้มากด้วยสิ่งลวงใจ .. สิ่งเสพย์ติดแฝงรูปมาจากทุกทิศทางพียงหัวใจอ่อนไหวแค่ชั่ววูบ หรือร่างกายอ่อนแอแค่ครั้งคราว ก็อาจเผลอตกเป็นทาสของมันอย่างไม่รู้ตัว เมื่อนั้นชีวิตคงเลื่อนลอย สำนึกและวิญญาณลับเลือนหาย เปรียบดังซากเน่าฟ่องฟู เคว้งคว้างอย่างไร้ทิศทาง ... จะมีความโศกสลดรันทดใจสักกี่ร้อยกี่หน จะมีใครสักกี่คนที่หลั่งน้ำตาให้ อีกเรี่ยวแแรงจะหลงเหลือสักเท่าใด เพื่อแหวกว่ายข้ามห้วงมหรรณพ จนถึงฝั่งอย่างปลอดภัย ข้ามสีทันดร คือหนึ่งลำนาวาเพื่อนำพาผู้กำลังสิ้นหว้ง ฝ่าคลื่นมรสุมร้ายแห่งชีวิต พลอตเรื่อง : เที่ยงวัน ชายหนุ่มที่เพิ่งเลิกยาเสพติด มีความคิดว่า การเลิกยา ไม่ใช่เรื่องที่ยากที่สุด แต่การต้องต่อสู้กับคน และ สังคมนั้นยากกว่ามาก .. เดือนสิบ หญิงสาวที่อยู่ในครอบครัวที่ดีพร้อม .. แต่มีน้องชายที่กำลังอยู่ในวังวนของยาเสพติด เธอต้องค้นหาหนทางที่จะทำให้น้องชายคนเดียวเลิกยาเสพติดให้ได้ .. เมื่อได้มาพบ เที่ยงวัน เธอจึงต้องการความช่วยเหลือจากเค้า ความรู้สึกหลังอ่าน ตอนแรกกะว่าต้องเครียดแน่เลย .. เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว ..แต่ไม่เครียดอย่างที่คิด ก็อ่านได้เพลิน ๆ ครึ่งแรกของหนังสือ จะเป็นส่วนของ เที่ยงวัน ซึ่งเป็นผู้ที่เพิ่งเลิกยา .. ในการเลิกยาเสพติด มันไม่ได้ยากตรงที่ต้องหันหลังให้ยาเท่านั้น ยังมีชีวิตหลังจากนั้นให้ต้องฟันฝ่าอีก ไม่ว่าจะเป็นผู้คน สังคม .. ในช่วงแรกของหนังสือ จะออกแนวท่องเที่ยว(แอฟริกา) เพราะ ตัวเอกเพิ่งเลิกยา แม่เลยพาไปพักผ่อนจิตใจ และ เป็นช่วงทำแบบทดสอบ ว่าจะสามารถปรับตัวเข้ากับสังคม (คณะทัวร์) ได้หรือไม่ แบบทดสอบที่ว่า ก็ไม่ได้ง่ายนักหรอก .. อะไรจะร้ายเท่าคำคน  .. เที่ยงวันได้เจอกับนางเอก ที่คณะนี้ล่ะ .. ส่วนครึ่งหลัง เที่ยงวันจะมาเป็นผู้ช่วยเหลือน้องชายเดือนสิบ .. ที่กำลังติดยา และไม่มีความคิดที่จะเลิกอีกด้วย นิยายเรื่องนี้ นอกจากจะกล่าวถึงตัวละครที่ข้องเกี่ยวกับยาเสพติดโดยตรงแล้ว ยังมีตัวละคร ที่เกี่ยวข้องทางอ้อมด้วย ไม่ว่าจะเป็นผู้คนในคณะทัวร์ บางคนรังเกียจ บางคนหวาดกลัว ไม่เชื่อใจ และ ครอบครัวของแฟน + แฟน ของนางเอก.. ทุกตัวละครต่างก็มีเหตุผล ในการดำเนินชีวิตที่ไม่เหมือนกัน .. อ่านแล้วก็ทำให้เกิดคำถามกับตัวเองว่า ถ้าเป็นเรา .. เราจะทำอย่างไร ... ก็คิดไว้เผื่อ ๆ เพราะทุกวันนี้ ปัญหายาเสพติด มันไม่ใช่ปัญหาไกลตัวอีกต่อไปแล้ว .. จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 01:44:03

ความคิดเห็นที่ 61   มาสารภาพว่าเป็นคนหลายใจค่ะ เลยเลือกขวัญใจไม่ถูก เอาเป็นคนข้างบนละกัน มาล่าแต่มาแรง อ่านเก่งมาก ๆ ... เสนอชื่อ คุณปลายทางของสายรุ้ง ค่า ^ ^ งือ... โดนคุณสก็อตตี้พาดพุง เอ๊ย พาดพิง เขาเปล่าบังคับอ่านนา แค่ส่งไปให้อ่าน (แต่รู้สึกเหมือนกดดันให้อ่านใช่มะ ฮี่ๆ) ที่มาของชื่อ November Song นี่ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะคะ เพราะใน official site กับ  fan site มีบอกแค่ว่าเป็นชื่อในการพิมพ์ครั้งแรก ก่อนเปลี่ยนมาเป็น IQ's Own Case แต่ไม่มีข้อมูลว่าทำไมถึงตั้งชื่อแบบนั้น แต่บทกวีของเกอเธอที่ว่ามาก็เข้าเค้าอยู่น้า Of yore so cold and drear, Brings many a loved friend to our sight, And many a woman dear. ได้เพื่อนฝูงเก่า ๆ ช่วยเหลือ พอหมดเรื่องแล้ว สารวัตรควีนก็ได้แฟนมาคนด้วย (จริง ๆ เขาอยากตั้งชื่อเรื่องให้ใหม่ว่า Old Police Never Dies แหละ)   เพิ่งนึกออกว่า เรื่อง 'เรือนศิรา' ของครูเอียด ปิยะพร ศักดิ์เกษม เข้าข่ายโรแมนติกซัสเพนส์ไหมคะ เพราะนางเอกมีฉากเสี่ยงตาย มีการฆาตกรรม และตามหาตัวคนร้ายอยู่เหมือนกันนะ (เรื่องนี้เดาตัวคนร้ายถูกตามเคย แต่สรุปแล้วก็ยังชอบผู้ร้ายมากกว่าพระเอกตัวจริง ฮา) โอ้ คนคิดพล็อตเรื่องแหวนวิเศษของลาวิเนียคิดได้ไงเนี่ย แต่น่าอ่านเหมือนกันนะ วันนี้ เอาการบ้านมาส่งหนึ่งข้อค่า น่าจะเป็นข้อสุดท้ายของเดือนนี้แล้วละค่ะ เพราะปลายเดือนจะยุ่งมาก ๆ ปกติจะรีวิวแบบสองหรือสามเรื่องควบในความเห็นเดียว แต่คราวนี้ยาว แบ่งเป็นสามความเห็นแล้วกันค่ะ ------------------------------------------------------------------ 20-5. [piccy] อ่านหนังสือรวม 3 เล่ม จากคนละประเทศ นับจากสัญชาติคนแต่ง จะเป็นฉบับแปลหรือไม่แปลก็ได้ หนังสือ 3 เล่มนี้ ส่วนตัวให้ Theme ว่า “Somewhere Out There” ค่ะ ไม่ใช่หนังสือท่องเที่ยว แต่เป็นหนังสือเกี่ยวกับการเดินทางออกไปสำรวจโลกกว้าง ๆ และดวงดาวต่าง ๆ ค่ะ ก่อนไปเที่ยวในที่ที่ไม่รู้จักก็ต้องมีแผนที่ก่อนเป็นอันดับแรก งั้นเอาเล่มแรกเป็นเรื่องของแผนที่ก่อนละกันเนอะ กว่าจะเป็นแผนที่โลก (THE ROAD TO THERE) ผู้เขียน : Val Ross (สัญชาติ แคนาดา)   ผู้แปล : นฤมล ตัญญพงศ์ปรัชญ์ สำนักพิมพ์ : นานมีบุ๊กส์ (พ.ศ. 2552) จำนวนหน้า : 160 หน้า แวล รอส ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้เป็นผู้หญิงค่ะ... บอกไว้ก่อน เพราะคนนี้เห็นชื่อหนแรกก็เข้าใจผิด (เพราะชื่อนี้เหมือนชื่อ Val Kilmer ที่เคยเล่นหนังเรื่อง Batman) นอกจากผู้เขียนจะได้รับรางวัลนักหนังสือพิมพ์แห่งชาติแคนาดาแล้ว หนังเล่มนี้ยังได้รับถึงสองรางวัล คือ Mr. Christie’s Book Award และ Norma Fleck Award (Non-fiction for Children Winner) ด้วย หนังสือเล่มนี้ก็เป็นไปตามที่ปกหลังเขียนเอาไว้ว่า... ผจญภัยไปกับช่างทำแผนที่ผู้มีชื่อเสียงจากทุกมุมโลก ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ท่องทะเลไปกับเจิ้งเหอ นักเดินเรือชาวจีนผู้อาจเป็นต้นกำเนิดตำนานซินแบด เข้าไปในพระราชวังของกษัตริย์โรเจอร์แห่งซิซิลี ขณะที่พระองค์กับสหายนักปราชญ์กำลังสร้างแผนที่โลกที่ทำด้วยเงิน ผจญภัยไปกับกัปตันเจมส์ คุก ผู้ค้นพบนิวซีแลนด์กับออสเตรเลีย แต่ก็เกือบเสียทีให้พายุ แนวปะการัง มนุษย์กินคน และโรคลักปิดลักเปิด ตามรอยคนในตระกูลกัสซีนีที่ฝูงชนเกือบทำร้ายเพราะการทำแผนที่เป็นเหตุ และร่วมค้นหาแรงบันดาลใจของช่างทำแผนที่ผู้มีชื่อเสียงอีกหลายคนที่คิดตรงกันว่า “โลกใบนี้ควรมีแผนที่ดี ๆ สักฉบับ” เป็นหนังสือที่เห็นในร้านแล้วคว้าหมับ แล้วนั่งอ่านวันนั้นรวดเดียวจบ เป็นสารคดีที่สนุกมาก ไม่วิชาการเกินไป และหนังสือที่นานมีทำออกมาก็สวยถูกใจเลยด้วย เพราะมีภาพประกอบสี่สีทั้งเล่ม กระดาษดี และราคาไม่แพงอย่างที่คิด (165 บาทเอง) ค่ะ ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ คือ แผนที่หนึ่งฉบับมีค่ามากกว่าที่เราเคยคิดเอาไว้หลายเท่า เพราะกว่าจะเป็นแผนที่โลกสักฉบับหนึ่ง อาจหมายถึงชีวิตทั้งชีวิตของคนทั้งคน หรือทั้งครอบครัว และแผนที่ก็เป็นมากกว่ากระดาษแผ่นเดียว แต่เป็นแผ่นกระดาษที่รวมศาสตร์และศิลป์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ งานศิลปะ และอื่น ๆ อีกมากมาย ยิ่งไปกว่านั้น แผนที่ไม่ได้มาจากความกล้าหาญของผู้ชาย แต่มาจากความใจถึงของผู้หญิงด้วย ซึ่งเรื่องราวที่แฝงมาในแผนที่แต่ละฉบับ ของนักทำแผนที่ในแต่ละบทเป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน เช่น กว่าแผนที่จะมีสัดส่วนแบบในปัจจุบัน ภาพเกาะกรีนแลนด์เคยมีขนาดใหญ่เท่าอเมริกาใต้มาก่อน หรือการทำแผนที่บางฉบับก็ต้องอาศัยสายลับที่ฝึกมาอย่างดีปลอมตัวไปปฎิบัติภารกิจเสี่ยงตาย หรือแผนที่ลอนดอน A-Z ที่ใครหลายคนอาจจะเคยใช้ มาจากฝีมือการทำธุรกิจของผู้หญิงคนหนึ่ง แผนที่ที่ถูกพูดถึงในเล่มนี้ ก็มีตั้งแต่แผนที่สมัยกลางไปถึงถึงแผนที่ทางอากาศในยุคปัจจุบันเลยละค่ะ สำหรับสำนวนแปล คิดว่าเล่มนี้แปลได้ดี อ่านแล้วเข้าใจง่าย สนุก ไม่น่าเบื่อ แต่มีชื่อบุคคลหรือสถานที่บางชื่อที่ไม่ถูกต้องเท่าไหร่ โดยเฉพาะการถอดเสียงภาษาโปรตุเกสเป็นฝรั่งเศส เช่น เจ้าชายดูอาร์เตอร์ (Duarte) กับเจ้าชายเอนริก (Enrique) จริง ๆ อ่านว่า ดูอาร์เต กับ เอนริเก ตามตัว หรือ เกาะ Azores (อะซอเรส) ในหนังสือถอดเสียงว่า อะโซร์ส แต่ในขณะเดียวกัน คำที่เป็นภาษาฝรั่งเศสและแปลได้ ผู้แปลก็ไม่ได้แปล แต่ใช้วิธีถอดเสียงออกมาเลย ที่เจอก็คือ Abbe Jean Picard ซึ่งคำว่า Abbe ในภาษาฝรั่งเศสตรงกับคำว่า Abbot หรือเจ้าอาวาสในภาษาอังกฤษ แต่ผู้แปลก็ทับศัพท์ไปเลยว่าชื่อ แอบเบ ชอง ปิการ์ ... แต่ก็เป็นจุดผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นค่ะ  ^ ^ เล่มนี้บอกได้สั้น ๆ ว่า Highly Recommended เพราะอ่านแล้วจะรักแผนที่และคนทำแผนที่ขึ้นอีกเยอะ . แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 02:43:35 จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 02:36:53

ความคิดเห็นที่ 62   เมื่อมีแผนที่แล้ว ก็ได้เวลาออกเดินทางไกลกันแล้วละค่ะ และคนที่จะนำทางเราไปผจญภัยต่อไปนี้ ได้ชื่อว่าเป็นนักเดินทางที่ไปถึงทวีปแอฟริกาก่อนแมกเจลแลน และยังเคยนำเรือมาเทียบท่ากรุงศรีอยุธยาด้วย และนักเดินทางผู้นั้น คือ “เจิ้งเหอ” ที่ใครหลายคนรู้จักเขาในชื่อ “ซำปอกง” เจิ้งเหอ : แม่ทัพขันที ‘ซำปอกง’ ผู้เขียน : ปริวัตน์ จันทร (สัญชาติไทย) สำนักพิมพ์ : มติชน (ศิลปวัฒนธรรมฉบับพิเศษ พ.ศ. 2546) จำนวนหน้า : 281 หน้า ปกหลัง สารคดีชีวิตประวัติศาสตร์แม่ทัพเรือจีนผู้มหัศจรรย์ กองเรือมหาสมบัติแห่งจักรพรรดิมังกร เพื่อสถาปนาราชวงศ์สุพรรณภูมิ ยึดครองราชอาณาจักรสยามกรุงศรีอยุธยา กองเรือมหาสมบัติสมุทรยาตราแห่งจักรพรรดิมังกร ประกอบด้วยเรื่อบรรทุกม้า เรือเสบียง เรือกำลังพล และเรือรบ รวมแล้วมีจำนวนถึงกว่า 300 ลำ บรรทุกทหาร พลเรือ พ่อค้า แพทย์ นักพฤกษศาสตร์ พ่อครัว นายช่าง ล่ามภาษา เจ้าหน้าที่พิธีการทูต รวมทั้งนักสอนในศาสนาอิสลามและพระภิกษุในพุทธศาสนา มีจำนวนรวมถึงกว่า 27,800 – 30,000 ชีวิตในแต่ละคราว นี่คือกองเรือที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ชนชาติจีนและของโลก ระหว่าง ค.ศ. 1405-1433 กองเรือมหาสมบัติภายใต้การนำของผู้บัญชาการกองเรือคือ แม่ทัพขันทีเจิ้งเหอ (The Admiral of Western Seas – Eunuch Zheng He) ได้สร้างตำนานวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ ในการออกสมุทรยาตราถึง 7 ครั้ง ท่องไปกว่า 30 ประเทศในอุษาคเนย์ อินเดีย อาหรับ และแอฟริกา พระเจ้าจอร์จมันยอดมาก... เป็นคำอุทานกึ่ง ๆ นิยามที่ตัวเองใช้สำหรับชีวประวัติของแม่ทัพนักเดินเรือคนนี้ เพราะประวัติของเจิ้งเหอไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ และสิ่งที่เขาทำได้ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน เจิ้งเหอ เดิมชื่อ หม่าเหอ เป็นชาวมุสลิม เกิดที่คุนหยาง มีชื่อรองว่า ‘ซานเป่า’ (ซึ่งก็คือ ‘ซำปอ’ ในสำเนียงแต้จิ๋ว) ในช่วงที่เป็นเด็ก จีนมีความขัดแย้งกับมองโกลและมีการปราบปรามชาวมุสลิมซึ่งเป็นมิตรกับชาวมองโกล ทำให้หม่าเหอ ซึ่งเป็นลูกของชาวมุสลิมถูกจับมาเป็นเชลยด้วย และถูกส่งไปตอนเป็นขันทีตอนอายุสิบเอ็ด โดยทั่วไป ขันทีแบบนี้ เมื่อโตขึ้นจะมีลักษณะท่าทางคล้ายผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย และมักไม่ได้รับการศึกษาที่ดี แต่หม่าเหอกลับไม่ได้มีลักษณะทำนองนั้น เพราะเขาเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ถึงประมาณ 180-190 เซนติเมตร เจ้าชายจูตี้ซึ่งเขารับใช้อยู่นั้นให้โอกาสเขาได้เรียนหนังสือขั้นสูง และให้ออกรบกับพวกมองโกลกับพระองค์ด้วย แต่กว่าที่เจ้าชายจูตี้จะได้ขึ้นครองราชย์ก็มีเหตุการณ์การแย่งชิงอำนาจภายในราชสำนักเกิดขึ้น ซึ่งเหตุการณ์ที่ชักนำให้เจ้าชายจูตี้ หรือ เอี้ยนอ๋องแห่งเป่ยผิง โค่นอำนาจ จูหยุนเหวิน พระราชนัดดาของตนเอง แล้วสถาปนาตนเป็นจักรพรรดิ์หย่งเล่อแห่งราชวงศ์หมิง ส่งผลต่อมาถึงการตั้งกองเรือที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ภายใต้การนำของ หม่าเหอ ขันทีคนสนิทที่พระองค์ไว้วางใจ และทรงพระราชทานแซ่ให้ใหม่เป็น แซ่เจิ้ง อ่านรายละเอียดของกองทัพเรือที่จักรพรรดิหย่งเล่อทรงส่งออกไปในที่ต่าง ๆ แล้วอดทึ่งไม่ได้ค่ะ เพราะเฉพาะแค่เรือเป่าฉวน หรือ เรือมหาสมบัติของแม่ทัพก็ใหญ่กว่าเรือซานตามาเรียของโคลัมบัส 4 เท่าแล้ว การออกเรือหรือสมุทรยาตราแต่ละครั้งก็มีจุดหมายปลายทางและวัตถุประสงค์ต่าง ๆ กัน และว่ากันว่า การออกเรือของคณะสมุทรยาตราชุดนี้มี ‘เป้าหมายลับ’ หรือ ‘hidden agenda’ ในการสืบข่าวว่า จูหยุนเหวินซึ่งถูกจักรพรรดิหย่งเล่อชิงบังลังก์ไม่ได้สิ้นพระชนม์แต่หนีออกทางทะเลจริงหรือไม่ ซึ่งการจุดหมายการเดินทางของการสมุทรยาตราแต่ละครั้งนั้นมีทั้งเปอร์เซีย ลังกา สยาม อินโดนีเซีย อินเดีย และไปไกลถึงแอฟริกา โดยได้นำ ‘กิเลน’ (ยีราฟ) ซึ่งเป็นสัตว์ในตำนานกลับมายังราชสำนักหมิงด้วย แม้กองเรือมหาสมบัติจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ แต่ในภายหลังจากจักรพรรดิหย่งเล่อสิ้นพระชนม์ กองเรือที่เคยแสดงแสนยานุภาพก็ถึงกาลล่มสลาย หลักฐานการเดินทางทั้งหมดของเจิ้งเหอถูกทำลาย เพียงเพราะความขัดแย้งในราชสำนัก และความเห็นของขุนนางว่า บันทึกเหล่านี้เป็นสิ่งไร้ค่าสำหรับประชาชน (เศร้าอะ T_T เห็นด้วยกับ Val Ross คนเขียนเล่มข้างบนว่า เรื่องของเจิ้งเหอเป็นความสูญเสียของนักทำแผนที่ เพราะต่อให้เดินทางไกลขนาดไหน เก่งและมีทักษะการเดินเรือขนาดไหน แต่ถ้าไม่มีใครเห็นคุณค่า ก็จบกัน)   ถึงบทที่ 12 จะจบเศร้า แต่บทที่ 13 ก็มีอะไรให้ได้สบายใจขึ้นมาด้วย เพราะเป็นเรื่องมรดกวัฒนธรรมซำปอกง ซึ่งเป็นรวมมิตรเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย และคำถามที่น่าสนใจเกี่ยวกับเจิ้งเหอเอาไว้ เช่น ตำนานเรื่องเจ้าหญิงจีนที่เดินทางมาพร้อมกับเรือของเจิ้งเหอเพื่อมาเป็นพระชายาของสุลต่านแห่งมะละกา หลวงพ่อโตซำปอกงที่อยุธยา นิทานเรื่องปลาซำปอ (ที่เวอร์มาก ๆ) ซำปอกงกับทุเรียน กองเรือของเจิ้งเหอเคยไปออสเตรเลียจริงหรือไม่ โคลัมบัสค้นพบอเมริกาทีหลังเจิ้งเหอจริงหรือเปล่า หนังสือเล่มนี้จะเรียงลำดับเรื่องโดยเล่าเริ่มมาจากการไปดูพิพิธภัณฑ์เจิ้งเหอที่คุนหยาง แล้วเล่าย้อนไปถึงประวัติและการเดินทางครั้งต่าง ๆ ในแต่ละที่ โดยมีการแทรกความรู้อื่น ๆ เกี่ยวกับจีน และข้อมูลเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์เข้าไปด้วย ซึ่งส่วนของข้อมูลที่ว่า จะดีก็ดี แต่บางทีก็เป็นตัวดึงความสนใจให้เรื่องโดด ๆ ไปนิดเหมือนกัน แต่ก็ไม่สะดุดมากมายอะไรค่ะ ส่วนตัวคิดว่า มติชนโปรยปกหลังเรื่องนี้ได้เหมือนพาดหัวแท็บลอยด์สมัยนี้ไปหน่อย  ที่บอกว่า ‘กองเรือมหาสมบัติแห่งจักรพรรดิมังกร สถาปนาราชวงศ์สุพรรณภูมิยึดครองราชอาณาจักรสยามกรุงศรีอยุธยา’ เพราะจริง ๆ การแต่งตั้งพระนครอินทร์ เจ้าเมืองสุพรรณบุรีเป็นกษัตริย์ เริ่มต้นจากความเข้าใจผิด ของจักรพรรดิหงหวู่ว่าพระนครอินทร์เป็นรัชทายาท เนื่องจากตอนนั้นจีนก็สนิทกับพระนครอินทร์มากกว่า เพราะพระนครอินทร์เสด็จไปจีนบ่อยครั้ง ทำให้สมเด็จพระรามราชาธิราชจากราชวงศ์อู่ทองไม่พอพระทัย อ่านแล้วสนุกดีเหมือนกันค่ะ  เป็นเรื่องเล่มจากประสบการณ์ที่ดั้นด้นไปถึงเมืองจีนเพื่อแกะรอบเจิ้งเหอ ผสมกับข้อมูลและหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ทำให้เป็นเรื่องที่ไม่วิชาการเกินไป ^ ^ ป.ล. หนังสือเล่มนี้ มีคำผิดจัง ๆ อยู่ที่หน้า 28 ค่ะ อ่านแล้วเกือบสำลักน้ำที่กำลังดื่ม ในหนังสือเขียนว่า “หัวหน้าขันทีได้นำพระองค์ (เจ้าชายจูตี้) เข้าไปในอุทยานของพระราชวังชั้นใน ซึ่งที่นั่นมี ภาพวาดกาลามสูตรในท่วงท่าอิริยาบถของการเสพสมต่าง ๆ เพื่อที่จะได้ศึกษาเรียนรู้ก่อนเข้าสู่พิธีวิวาห์” คือว่า... มันน่าจะเป็น ‘กามสูตร’ ไหมนั่น... เพราะกาลามสูตรนี่คนละเรื่องกันเลยนะ (หรือว่าต้องใช้กาลามสูตรในการตั้งคำถามก่อนแต่งว่า การใช้ชีวิตคู่นี่ดีอย่างที่ใคร ๆ บอกจริงเหรอ ^ ^') รูปทางซ้ายมือของปกหนังสือเป็นรูปเรือเป่าฉวนเทียบกับเรือซานตามาเรียของโคลัมบัส (เรือซานตามาเรีย คือ เรือสีส้ม ๆ ลำเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านหน้าของภาพค่ะ) จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 02:40:53

ความคิดเห็นที่ 63   แผนที่ก็ดูแล้ว ออกเรือไปเที่ยวก็ทำแล้ว ออกจากโลกไปทำความรู้จักกับดาวอื่น ๆ เป็นการส่งท้ายก็แล้วกันนะคะ THE PLANETS : ประวัติย่อของดวงดาว ผู้เขียน : Dava Sobel (สัญชาติอเมริกัน) ผู้แปล : คุณากร วาณิชย์วิรุฬห์ สำนักพิมพ์ : มติชน (World History Series, พ.ศ. 2551) จำนวนหน้า  : 247 หน้า ปกหลัง ดวงอาทิตย์ ดาวพุธ ดาวศุกร์ โลก ดวงจันทร์ ดาวอังคาร ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวพลูโต ทัวร์ระบบสุริยะฉบับ “ดาวา โซเบล” บอกเล่าเรื่องราวของเหล่าสมาชิกเทหวัตถุบนฟากฟ้า ผ่านมุมมองอันหลากหลาย นับจากปรัมปราคติ ประวัติศาสตร์ โหราศาสตร์ นิยายวิทยาศาสตร์ จนถึงข้อมูลล่าสุดจากยานหุ่นยนตร์สำรวจอวกาศยุคใหม่ อัดแน่นด้วยเรื่องน่าประหลาดใจและความงดงามเกินจินตนาการ เพียบพร้อมด้วยสำนวนภาษาอันสละสลวยราวกับบทกวี คนเขียนเรื่องนี้เป็นคนเดียวกันกับที่เขียนเรื่อง ‘ธิดากาลิเลโอ’ ค่ะ จริง ๆ อ่านจบมารอบหนึ่งแล้ว แต่เอามาอ่านซ้ำ เพราะภูมิใจ อยากนำเสนอเล่มนี้ เพราะอย่างที่ปกหลังบอกไว้ หนังสือเล่มนี้เป็นประวัติศาสตร์ทางดาราศาสตร์ที่สนุกและภาษาสวยมากค่ะ ต้องชมคนแปลเลยละว่า ใช้ภาษาได้ดีจัง  และเล่มนี้ก็เป็นสารคดีอีกเล่มหนึ่งที่มีรูปประกอบสวยอีกแล้ว (รูปวาดในแต่ละบท ยืนยันว่าอาร์ตมาก ๆ เลยละ)   เล่มนี้อาจจะคุยถึงรายละเอียดข้างในน้อยหน่อย เพราะรายละเอียดของดาวแต่ละดวงค่อนข้างเยอะ และการเรียบเรียงเรื่องราวของดาวเคราะห์แต่ละดวงในระบบสุริยะจะมีความแตกต่างกันออกไป ดาวบางดวงเริ่มต้นบทด้วยบทกวี และบางบทก็มีการเล่าประสบการณ์และความสนใจในดาวของผู้เขียนเอาไว้ ดาวบางดวงถูกเอ่ยชื่อในนิยายวิทยาศาสตร์บ่อยที่สุด และมีคนนำวงโคจรของดาวบางดวงมาเขียนเป็นเพลง ทุกเรื่องจะมีข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ ปกรณัม และประวัติดาราศาสตร์ผสมกันอยู่อย่างลงตัว ทำให้เรื่อง The Planets เป็นสารคดีเกี่ยวกับดาวเคราะห์ที่อ่านแล้วเพลินมาก ๆ สำหรับคนที่อาจจจะไม่คุ้นเคยกับศัพท์ดาราศาสตร์หรือเกรงว่าจะไม่เข้าใจ ในตอนท้ายเล่มจะมีอภิธานศัพท์เป็นคำอธิบายเอาไว้ให้ด้วยค่ะ เป็นอีกเล่มที่อยากบอกว่า Highly Recommended  นะคะ ไม่ว่าจะชอบดูดาวหรือไม่ชอบดูดาวก็ตาม ^ ^ . จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 02:42:27

ความคิดเห็นที่ 64   25-5. [พุดน้ำบุศย์]   หนังสือเรื่อ  สมเด็จพระปกเกล้า ยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลง หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่เหมาะสำหรับคนที่รักเคารพเทิดทูนบูชาสมเด็จพระปกเกล้าเป็นอย่างยิ่ง   สำหรับผมที่อ่านพระราชประวัติของพระองค์ท่านมาหลายเล่มรู้สึกว่าเล่มนี้จะครบทุกด้านมากที่สุด   ไม่ได้เน้นเรื่องในเรื่องหนึ่งจนเกินไป   ถ้าจะพูดถึงความเบาหวิว  ก็ต้องบอกว่าเบาหวิวครับ   เพราะเนื้อหาไม่เจาะลึกเรื่องใด ๆ สักด้าน  แต่ก็มากพอที่จะเป็นหัวเชื้อให้ไปค้นคว้าต่อ   หนังสือเล่มนี้เหมาะสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มศึกษาพระราชประวัติของพระองค์ท่านอีกด้วย   ถ้าจะพูดกันกง ๆ ก็ต้องบอกว่า  สมเด็จพระปกเกล้าน่าจะเป็นพระมหากษัตริย์ในราชวงศ์จักรีที่มีหนังสือให้สืบค้นน้อย   ต้องอ่านจากเล่มหนึ่งเพื่อนำไปสู่อีกเล่มหนึ่ง   และจากในรัชสมัยของพระองค์ท่านก็มีเรื่องราวมีจุดเปลี่ยนแปลงมากมาย   ซ้ำยังเป็นสมัยที่สร้างเส้นแบ่งระหว่าง  กบฏ กับ คนกล้า  และ  คนบ้า กับ คนดี  ให้เห็นชัด อย่าง  นายถวัติ ฤทธิ์เดช  คนธรรมดาสามัญที่กล้ายื่นฟ้องร้องพระมหากษัตริย์  ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องนำมาหาเส้นแบ่งของ  กบฏ กับ คนกล้า และนายนรินทร์กลึง  ผมไม่รู้จะเรียกคน ๆ นี้ว่าอะไรดี  แต่ความคิดของเขาหลาย ๆ ความคิด  ผมชอบ  เขามักจะทำอะไรแปลก ๆ และก็สร้างความปวดหัวให้กับทางการและทำให้พระปกเกล้าต้องระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาทบ่อยครั้ง   นี่ก็คือเส้นแบ่งของคนบ้าและคนดี แต่ใด ๆ ก็ดีทั้งสองกรณีนั้นได้ชี้ให้เห็นชัดถึงพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ของสมเด็จพระปกเกล้า   และมาตอกย้ำในตอนที่พระองค์ท่านยอมมอบรัฐธรรมนูญให้แก่ปวงชนชาวไทย   แต่ในหนังสือเล่มนี้ไม่ละเอียดถึงขั้นนั้น  และไม่ได้เจาะไปถึงเรื่องของนายถวัติและนรินทร์กลึง  แต่ก็มีเชื้อพอให้คนที่ไม่เคยรู้เรื่องไปหาอ่าน แต่อย่างน้อย ๆ หนังสือเล่มนี้ก็ทำให้คนที่ไม่เคยศึกษาพระราชประวัติของพระองค์ท่านได้ทราบว่า   พระองค์ท่านคือบุคคลตัวอย่างในเรื่องการจดทะเบียนสมรส   เพราะทะเบียนสมรสหรือกฏหมายเกี่ยวกับการแต่งงานมีขึ้นในรัชสมัยนี้เป็นครั้งแรก  และพระองค์ท่านก็จดทะเบียนและทำตัวเป็นเยียงอย่างแก่ข้าราชการและพสกนิกรด้วยการครององค์ด้วยการมีพระราชินีเพียงองค์เดียว  ไม่มีสนมเจ้าจอมอื่นใดซึ่งก็ผิดกับสมัยอื่น ๆ ก่อนหน้าพระองค์ และก็ยังรู้อีกว่า  เพลงบุหลันลอยเลื่อน  (หรือ เลื่อนลอย หว่า)  เป็นบทเพลงที่พระองค์ท่านทรงพระราชนิพนธ์   แถมเพลงนี้ยังเคยเป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีในช่วงหนึ่งยุคหนึ่งด้วย แม้ผมอ่านพระราชประวัติของพระองค์ท่านมาหลายเล่ม  แต่พออ่านจดหมายที่ท่านเขียนตอนสละราชสมบัติทีไร  ก็น้ำตาไหลทุกที  ถ้าท่านไม่เคยอาจฉบับเต็ม ๆ เล่มนี้มีครับ ขอพระองค์ได้เสวยทิพยสุขทิพยสมบัติอยู่ในสวรรค์ชั้นฟ้าตลอดกาลนาน ปล.  ผมอ่านหนังสือเล่มนี้จบรอบที่สองเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว จากคุณ : พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 06:39:45

ความคิดเห็นที่ 65   15-8  อันนี้เพิ่งอ่านจบเมื่อชั่วโมงที่แล้วเอง หนังสือ มายา รัก ละครสัตว์  หรือ water for elephants หนังสือเล่มนี้ถ้าใครยังไม่ได้ซื้อหามาอ่านก็น่าจะลองดูนะครับ  เป็นหนังสือดีที่สุดที่ผมอ่านมาในรอบเดือนนี้เลย   (เพราะเดือนที่แล้วรางวัลยอดเยี่ยมสำหรับผมเป็นหนังสือเรื่อง 19 นาที)   หนังสือเล่มนี้คนแต่งคือ ซาร่า กรูเอน   ผมเพิ่งได้อ่านงานของเธอเป็นครั้งแรก  และรู้สึกว่าในเมืองไทยจะตีพิมพ์ของเธอมาเล่มนี้เป็นเล่มแรกด้วย   หนังสือเล่มนี้ขายได้สามล้านเล่มแล้วทั่วโลก  (ของผม  เฉพาะไทย  สองพันเล่ม  สามเดือนแล้วยังไม่ถึงครึ่ง)   และถ้าแปลไม่ผิดหนังสือเล่มนี้เธอใช้เวลาเพียง 12 อาทิตย์ขายได้ 250000  ในอเมริกา  (แบ่งยอดขายให้ผมสักครึ่งได้ไหมเนี่ย)   ติดอันดับหนึ่งของนิวยอร์คไทม์หลายสัปดาห์  (น่าจะ 12 นั่นแหล่ะ)  และกำลังจะกลายมาเป็นหนัง หนังสือเล่มนี้  ครบทุกรส   ได้ซาบซึ้งความรักของคนต่อคน  ความรักของคนต่อสัตว์   ความเกลียดชังของคนที่มีต่อคน  ความเกลียดชังที่คนมีต่อสัตว์  ความเกลียดชังที่สัตว์มีต่อคน   และ  ความยากไร้  โดดเดี่ยว หนังสือเล่มนี้มีทุกรส  ได้ทุกความรู้สึก  น่ารัก  เศร้า  หวาดกลัว   พูดไม่ถูกแฮะ   แต่เอาเป็นว่าเป็นหนังสือดีมาก ๆ คนเขียนจับเอาคณะละครสัตว์เป็นจุดใหญ่และเชื่อมโยงข่าวต่าง ๆ ที่อ่านพบเกี่ยวกับละครสัตว์มาปรุงให้เรื่องนี้สนุกสนานขึ้น ขอซ้ำอีกที   "พูดไม่ถูกแฮะ"   แต่ลองอ่านดูครับ  ไม่ผิดหวัง  หนาเกือบห้าร้อยหน้า  ราคา  290  บาท  ปกสี่สี   เป็นการขายที่ไม่เอาเปรียบคนอ่านจนเกินไป   เนื้อหาในหนังสือไม่ต้องพูดถึงยอดเยี่ยม   พูดแค่ส่วนประกอบ  ต้นทุน  ราคา 290  นับว่าไม่แพงครับ   ปล.  ภาพปก  ผมถ่ายไม่ทัน  เลยไปจิ๊กเอามาจากเวบไซต์ของสำนักพิมพ์นกกระเต็นนั่นแหล่ะ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 09:21:18 จากคุณ : พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 06:58:37

ความคิดเห็นที่ 66   เล่ม สมเด็จพระปกเกล้า น่าสนใจมากเลยค่ะ ชอบช่วงเวลาสมัยนั้นมากเลยถึงแม้จะมีเหตุการณ์ยุ่งๆ หลายอย่างนะคะ มาเมืองไทยเมื่อไหร่จะหาซึ้อเล่มนี้ให้ได้เลย อ้อ! เพลงบุหลันลอยเลื่อน ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 07:01:34

ความคิดเห็นที่ 67   สวัสดีครับ คุณ กุลธิดา เหตุการณ์ในยุคนั้นมันยุ่งเป็นยุงตีกันเลยครับ   แต่จะว่าไปแล้วเหตุการณ์ในสมัยนั้นเป็นเรื่องที่สืบเนื่องมาจากวิกฤติเศรษฐกิจโลกเลยล่ะครับ   แต่รัชสมัยนั้นมีเรื่องน่าสนใจหลาย ๆ เรื่องจริง ๆ แต่ถ้าจะอ่านเรื่องอีกในมุมมอง  ตอนนี้กำลังจะมีหนังสือของ  พระยาพหล  ออกมา  จะวางแผงช่วงงานหนังสือนี่ล่ะครับ   เล่มนั้นน่าจะมีเอกสารลับที่คนทั่วไปไม่เคยเห็นหลายฉบับ  ซึ่งแต่ละฉบับนั้นเกี่ยวเนื่องกับพระองค์ท่าน   ถ้าเป็นไปได้ลองตามข่าวหนังสือพระยาพหลดูครับจะได้เห็นและรับรู้ในเหตุการณ์ยุ่ง ๆ ของช่วงรัชสมัยนั้นอีกมุมหนึ่ง ขอบคุณครับ จากคุณ : พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 07:55:10

ความคิดเห็นที่ 68   ขอบคุณค่ะ เล่มนั้นก็เล็งๆ อยู่เหมือนกันค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:18:56

ความคิดเห็นที่ 69   ของคุณปิยะรักษ์ น่าสนใจทั้งสามเล่มเลยค่ะ จดไว้แล้วๆ (ถึงเวลางานหนังสือจริงๆ สงสัยต้องดูว่างบมีเท่าไหร่ แล้วซื้อเฉพาะที่มันต้องรีบซื้อจริงๆ ไม่งั้นขืนซื้อหมด ตายแน่ๆ ตอนนี้ในลิสต์มีร้อยกว่าเล่มแล้วอ้ะ T^T) มาส่งรีวิวตามโจทย์นี้ค่ะ 20-2. [LMJ] หนังสือที่ตัวละครเด่นมีชื่อเป็นสัตว์ (ไก่ นก ผึ้ง ฯลฯ) หรือแปลว่าสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่ง (ไอยรา ภุชงค์ สกุณา ฯลฯ) กลางทะเลใจ เขียนโดย ดวงตะวัน สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ จำนวนหน้า 524 หน้า ราคา 280 บาท นางเอกเรื่องนี้ชื่อ มีน (ที่แปลว่าปลา) ส่วนพระเอกชื่อเมษย์ (ที่น่าจะแปลว่าแกะด้วยหรือเปล่าหว่า?) เป็นเรื่องราวของสาวน้อยนามว่ามีน ที่ต้องมาอาสาเลี้ยงเจ้า "นกกระเต็น" หลานชาย เนื่องด้วยพี่สาวของตนเองต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ และที่นั่นเองที่ทำให้เจ้าตัวได้พบกับเมษย์ หนุ่มที่มีเรื่องตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน พร้อมทั้งความเข้าใจผิดของเจ้าหนุ่มที่ว่า..มีมี่หรือมีนนั้นคือแม่ของเจ้านกกระเต็น ทั้งสองฝ่ายต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำในระหว่างที่มาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศริมทะเล ฝ่ายหนึ่งต้องทำวิทยานิพนธ์พร้อมกับเลี้ยงเจ้าหลานนกยักษ์ตัวนี้ อีกฝ่ายหนึ่งต้องทำงานออกแบบให้กับลูกค้าพร้อมทั้งส่งประกวดไปด้วย ขณะที่สภาพจิตใจของต่างฝ่าย ต่างก็ไม่ปกตินัก รวมทั้งปัญหา "วัยเกษียณ" ของแม่เมษย์ด้วย สุดท้ายแล้วเรื่องราวจะลงเอยอย่างไร ไปหาอ่านกันเองนะคะ สิ่งหนึ่งที่เป็นเสน่ห์ที่พบในการอ่านหนังสือนิยายที่เขียนโดยดวงตะวันก็คือ เป็นนักเขียนที่ตั้งชื่อได้เก๋ และน่ารักมากค่ะ (เรารู้จักนักเขียนคนนี้จากเรื่องแก้วตาหวานใจ ซึ่งก็ดูการตั้งชื่อพี่ช้าง พี่เสือดูแล้วกัน) อย่างครอบครัวเมษย์เอง ก็มีพี่ที่ชื่อธันว์ และกันย์ (สงสัยตั้งตามเดือนเกิดแหละค่ะ ) ความน่ารักที่เด่นอีกอย่างในงานของดวงตะวันคือ เป็นคนที่เขียนถึงเด็กได้อย่างน่ารัก มีความ "ใส" หลายๆ อย่างที่ปรากฏอยู่ในงานเขียน (ซึ่งทำให้รู้สึกว่า เจ้าตัวจับงานนิยายด้านนี้จะรุ่งกว่างานเขียนแนวชีวิตหนักๆ อย่างไฟในวายุหรือเปล่า?) ในเรื่องนี้ชอบพระเอกอย่างเมษย์มากค่ะ ที่แม้จะรู้ว่าตัวเองรู้สึกพิเศษกับมีน ทว่าด้วยความที่ตัวเองมีแฟนแล้ว อีกทั้งยังหลงผิดคิดว่ามีนมีสามีแล้ว ก็เลยพยายามห้ามตัวเองสุดๆ ไม่ให้เกินเลยขอบเขตไป (ซึ่งผิดไปจากละครทีวีไทยทั้งหลาย ที่พระเอกทั้งหลายมักดูเหมือนมีเหตุผล ที่ทำให้ต้องทิ้ง "คนเดิม" ไปหา "คนใหม่" (ซึ่งมักจะเป็นนางเอก)ได้อยู่เสมอๆ) ด้วยการแจกแจงและรู้ว่า ในความคิดของมนุษย์แล้ว ย่อมมักจะเห็น "ของใหม่" ดีกว่า "ของเก่า" อยู่เสมอ ซึ่งนั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะทำร้ายคนรัก แต่ก็มีทางออกที่สวยงามให้กับเรื่องนี้นะคะ (กล่าวคือ..ก็แฮปปี้เอนดิ้งอย่างที่คาดได้ไม่ยากค่ะ) ค่อนข้างสะเทือนใจกับประเด็นที่ว่า "ไม่ผิด แต่ไม่รักอีกแล้ว" อยู่เหมือนกัน อืมม์..ในโลกของความรัก - อะไรเกิดขึ้นได้เสมอ..กระมัง การดำเนินเรื่อง บอกไม่ถูกค่ะ เหมือนๆ ติดๆ ขัดๆ บางช่วง มันไม่ได้ชวนติดตามอย่างต่อเนื่องได้ตลอดน่ะค่ะ แต่ก็เป็นนิยายที่อ่านได้เรื่อยๆ ค่ะ อ่านแล้วคิดถึงชีวิตตัวเองหลายอย่างเหมือนกัน การทำวิทยานิพนธ์ทั้งที่มีมรสุมทางหัวใจนี่..โฮ่ๆ อย่างกะเอาเรื่องของเราไปเขียน หรืออย่างวัยเกษียณ ที่ทำให้คิดถึงแม่ตัวเองเลยแหละค่ะ สรุปแล้วก็.. เป็นงานเขียนเล่มหนึ่งของดวงตะวัน ที่ใครที่ชอบ "สไตล์" นี้ ก็น่าจะอ่านได้สนุกค่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 09:21:38

ความคิดเห็นที่ 70   สวัสดีตอนสาย ๆ ค่ะ กิ๊ฟหมดเกลี้ยงเลยค่ะ กำลังจะกดให้คุณธารปรากฏว่าเขาแจ้งว่า...กิ๊ฟหมดอ่ะ (เขาน่าจะมีโปรแกรมเอากิ๊ฟที่เราได้รับจากเพื่อน ๆ นำมารวมกับกิ๊ฟที่ได้ในแต่ละเดือนด้วยนะคะ หรือไม่ก็ดึงคะแนนสะสมมาเป็นกิ๊ฟได้ แหะ ๆ ) วันนี้ขอมาแปะรีวิวเล่มหนึ่งก่อน ตอนบ่าย ๆ ถ้าว่างพออาจจะเข้ามาต่อได้อีกหนึ่งเล่ม กับโจทย์นี้ค่ะ10-6. [LMJ] หนังสือที่เพื่อนสนิทแนะนำให้อ่าน เฉพาะเล่มที่ยังไม่เคยอ่าน (แอบคุยนิดนึ่ง...ตัวเองเป็นคนที่ค่อนข้างโชคดี ที่ถึงแม้จะอยู่หลังดอย ไกลปืนเที่ยงขนาดนี้ ก็ยังมีเพื่อน ๆ ที่แสนดีคอยส่งเสริมการอ่านอยู่เสมอ หลายครั้งก็คอยแนะนำรายชื่อหนังสือให้ บ่อยครั้งก็ส่งหนังสือที่อยากให้อ่านมาเป็นล็อต ๆ จะวาระพิเศษหรือไม่พิเศษ ทุกคนจะรู้ว่าของขวัญที่ถูกใจแม่ไก่มากที่สุดก็คือหนังสือนั่นเอง...กองดองที่บ้านจึงไม่เคยพร่อง เพราะแม้จะคัดไปใส่ห้องสมุดโรงเรียนเก่าใกล้บ้านบ้างแล้ว บนชั้นหนังสือก็ไม่เคยว่างวาย....ใครก็ตามที่เคยเป็นเราในชาติที่แล้วคงสั่งสมบุญไว้เยอะ อิอิ ) หมุนไปหมุนมาหลายตลบ ขอตอบโจทย์นี้ด้วยเล่มนี้ค่ะ สั้น ๆ ง่าย ๆ อ่านแล้วได้แรงบันดาลใจ ทานตะวันที่บานได้แม้ไร้แสง ผู้เขียน :เฉินจือจิน (Tiffany) ผู้แปล : รำพรรณ รักศรีอักษร สนพ.นานมีบุ๊คส์ฯ จัดพิมพ์ (เม.ย.2549) รายละเอียด(จากหน้าคำนำ): เรื่องราวของสาวน้อยทิฟฟานีคนนี้เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก ทั้งผ่านการแปลเป็นภาษาต่าง ๆ และมีเว็บไซต์ซึ่งเพื่อน ๆ ที่รักของเธอสร้างให้เพื่อเป็นกำลังใจให้ลุกขึ้นสู้ ทั้งที่การประลองในสนามชีวิตของเธอครั้งนี้ หาได้มีเดิมพันว่าจะ "อยู่" หรือ "ไป" เป็นแต่เพียงว่า จะอยู่ได้ "อีกนานแค่ไหน" ต่างหาก ในความมืดมิด เธอยึดใจตนเองเป็นประทีบนำทางและเผื่อแผ่แสงสว่างไปให้ผู้คนรอบข้าง แม้จะเผชิญกับความเจ็บปวดจากโรคร้าย แต่เธอยังคงยิ้มได้ในท่ามกลางความรักที่เกิดจากการ"ให้" จึงไม่แปลกที่เธอคนนี้จะเป็นดั่ง "ทานตะวันที่บานได้แม้ไร้แสง" เฉินจือจิน ชื่อเล่นทิฟฟานี เกิดค.ศ. 1978 (ในหน้าแรกของหนังสือระบุว่าเกิด 1980 แต่ในเนื้อในบันทึกของเจ้าตัวเองบอกว่าเกิด 1978 ค่ะ) เมื่ออายุ 7 ปี พบว่าตัวเองเป็นโรคที่พบไม่บ่อยนักชื่อ "Fibrous dysplasia" (เนื้อเยื่อกระดูกกลายเป็นเส้นใย) ที่บริเวณกระดูกเชิงกรานด้านขวา และเข้ารับการผ่าตัดครั้งแรก อายุ 9 ปี โรคเดิมกำเริบ ต้องผ่าตัดเป็นครั้งที่ 2 อายุ 11 ปีผ่าตัดเป็นครั้งที่ 3 อายุ 13 ปี พ่อสุดที่รักที่ดูแลเธอมาตลอดเสียชีวิต อายุ 14 ปี แพทย์ผู้ดูแลหมดหวังในการรักษา ต้องพึ่งยาแก้ปวดมาตลอด อายุ 22 ปี เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย สะโพกข้างขวาเริ่มบวมขึ้นเรื่อย ๆ ต้องผ่าตัดเอากระดูกเชิงกรานออก  หมอนำชิ้นเนื้อไปตรวจ ผลออกมาระบุว่าเป็นมะเร็งในกระดูก ต้องเริ่มรักษาด้วยเคมีบำบัด อายุ 24 ผ่าตัดเอาตับกลีบซ้ายออก พบว่าเป็นมะเร็งในท่อน้ำดีอีกหนึ่งที่ และมะเร็งนั้นยังลามไปถึงกระดูกสันหลังช่วงบั้นเอวและกำลังกระจายตัวไปบริเวณอื่นอีก อาจจะอยู่ได้ไม่เกินอายุ 30 เธอจึงเริ่มดิ้นรนค้นหาความหมายของชีวิต....... เรื่องราวข้างต้นนี้คงพอทำให้เห็นภาพราง ๆ ว่า...ชีวิตที่มีแต่กลิ่นยา กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อในโรงพยาบาล กลิ่นคราบเลือด รอยแผล ใครต่อใครคงคาดว่า คงจะมีแต่เสียงคร่ำครวญหวนไห้...ในหนังสือเล่มนี้ ไม่เลยค่ะ หนังสือเล่มนี้ผู้เขียนเขียนในลักษณะบันทึก บอกเล่าเรื่องราวของเธอด้วยด้วยความสดใส เต็มเปี่ยมด้วยพลังใจ.. เธอพยายามทำทุกอย่างด้วยตัวเอง และช่วยเหลือผู้อื่นที่ลำบากกว่า ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือจากผู้อื่น...เธอคิดว่าการให้โอกาสผู้อื่นให้ช่วยเหลือเธอนั้นเป็นการทำให้เขาได้ภาคภูมิใจในตนเองว่าสามารถช่วยเหลือคนอื่น.. เธอบอกกับผู้อ่านหนังสือของเธอว่า... "บางทีเพื่อน ๆ อาจจะกำลังกลุ้มอกกลุ้มใจกับอะไรบางอย่าง แต่ก็หวังว่าเมื่อได้รับรู้เรื่องราวของทิฟฟานีแล้ว จะทำให้ทุกคนเห็นคุณค่าของทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองมีอยู่! " อ่านแล้วอึ้ง...อ่านแล้วละอาย (ขออนุญาตเก็บส่วนที่เป็นรายละเอียดมากกว่านี้ไปไว้ที่บล็อกเช่นเคยค่า) เพื่อนที่มอบหนังสือเล่มนี้ให้มา บอกข่าวตามหลังมาว่า ทิฟฟานีเสียชีวิตแล้วเมื่อปลายปี 2549 นั่นเอง Rest in Peace จ้ะ ทิฟฟานีผู้กล้าหาญ จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 11:40:11

ความคิดเห็นที่ 71   กลับมาแล้วค่ะ ขอทักทายทุกคนก่อน สวัสดีค่า (ทั้งหน้าเก่าและหน้าใหม่) กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่เพิ่งไล่อ่านกระทู้จนจบ อ่านไปแจกกิฟท์ไป หมดไม่รู้ตัวเลย Pantip น่าจะเพิ่มกิฟท์ให้อีกน้า ไม่พอแจกเลย กระทู้ที่แล้วคุยกันอย่างเมามัน อยากร่วมแจมจริงๆ ทั้ง... เรื่องนภาลัย ไผ่สีทอง (หมูก็ชอบอ่านเหมือนกัน) เรื่องแต่ปางก่อน (อ่านไปร้องไห้ไป สงสารทั้งพระเอกนางเอก แล้วก็ชอบชาติก่อนมากกว่าปัจจุบัน) เรื่องรักรินใจ+แด่รัก...ด้วยดวงใจ ที่คุณพัทรีวิวก็น่าอ่านมากกก เรื่องสาวน้อยสื่อวิญญาณ+ชุดสายลับขนมของคุณใบหม่อน (ชอบมากเหมือนกันค่ะ) เรื่องสุดขอบจักรวาล ของพี่สาวไกด์ อยากบอกว่าหมูตั้งโจทย์มาเพื่อเรื่องนี้เลยค่ะ ฯลฯ อ้อ..แล้วก็เรื่องต่อกิจกรรมนี้ หมูเห็นด้วยว่าขอเว้นไปซักเดือนนะคะ ขอส่งการบ้านอีกสองข้อนะคะ อาทิตย์หน้างานเข้า ไม่รู้ว่าจะได้อ่าน+รีวิวเพิ่มรึเปล่า ตั้งเป้าไว้ 300 คะแนน จะไหวมั้ยน้า เตรียมหนังสือไว้แล้ว แต่ไม่มีเวลานี่สิ แง๊.... จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 18:16:18

ความคิดเห็นที่ 72   10-6. [LMJ] หนังสือที่เพื่อนสนิทแนะนำให้อ่าน เฉพาะเล่มที่ยังไม่เคยอ่าน ปราการรักแห่งผืนทราย ผู้แต่ง : พิณณ์อวี สำนักพิมพ์ 1168 รายละเอียด : "จัสมิน" แพทย์สาวจากอเมริกา เดินทางไปยังประเทศชาร์ลญาร์เพื่อช่วยเหลือทหารที่บาดเจ็บ จากสงคราม และเพื่อตามหาใครบางคน ที่หัวใจเรียกร้องอยากพบเจอ ที่ประเทศชาร์ลญาร์...จัสมินได้พบกับ...ชาร์ล... อดีตคนรักที่ไม่เคยลบเลือนไปจากใจ แต่แล้วเขากลับไม่ใช่คนที่เธอเคยรู้จัก...ไม่ใช่คนที่เธอเคยรัก "อิมราล ชาร์ล อัล อัสฮาร์" เป็นน้องชายคนเดียวของท่านชีคแห่งชาร์ลญาร์ผู้มั่งคั่งร่ำรวย และกลายเป็นคนเย็นชาที่ไม่สนใจความรู้สึกเธอเลย... เพียงเพราะเขาคือคนแห่งเมืองทะเลทราย สองหัวใจจึงสร้างปราการแข็งแกร่ง หรือไรกัน ! ความรู้สึกหลังอ่าน : เห็นพี่สาวเชียร์ว่าสนุกนักสนุกหนา หลังจากที่อิ่มตัวกับแนวทะเลทรายมานาน ก็คิดว่า “เอาน่า ลองดูซักตั้ง” แล้วก็พบว่า....คุณเคยรู้สึกแบบนี้บ้างมั้ยคะ “อ่านไป บ่นไป” ไม่ใช่ว่าเขียนไม่ดี แต่เราไม่ชอบนางเอกนิสัยแบบนี้ เบื่อพล็อตที่นางเอกเข้าใจผิด (แต่เรื่องนี้เข้าใจถูกนะ) แล้วก็ไม่ฟังคำอธิบายจากพระเอก โกรธไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ส่วนพระเอกก็พยายามจะง้อแต่พอสาวเจ้าไม่สนใจก็หยิ่งในศักดิ์ศรี หนีกลับประเทศเพื่อเลียแผลใจ แล้วต่างฝ่ายต่างก็เสียใจ คิดเองเออเองกันฝ่ายเดียว อ่านแล้วชวนหงุดหงิด “ทำไม ไม่คุยกันให้เข้าใจฟร่ะ!!” แล้วก็ขออีกนิดเรื่องสารพัด “ช่าง” ของคนเขียน อ่านแล้วมันรู้สึกแปลกๆ เราเข้าใจว่ามันน่าจะเป็นภาษาพูดมากกว่าเอามาเขียนบรรยายความรู้สึกนะ เช่น - มันสายเกินไปแล้ว...ช่าง !... .ในเมื่อเลือกมาแล้วก็ต้องพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็น ....... - ช่าง... ต่อไป จะไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ! ไม่แน่ใจว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้กันแน่ ชอบหรือว่าไม่ชอบ เพราะถึงจะอ่านไปบ่นไปก็ยังอ่านรวดเดียวจบเลย (ตกลงมันแปลว่าสนุกได้รึเปล่านะ ??) จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 18:19:50

ความคิดเห็นที่ 73   10-8. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือ 1 เล่ม ที่เกี่ยวกับหรือตัวละครเกี่ยวข้องกับการข้ามมิติ/ภพภูมิ/เวลา จันทราธิษฐาน ผู้แต่ง : Andra สำนักพิมพ์ แจ่มใส รายละเอียด : ‘ดาราธิป’ ตระกูลอันเลื่องชื่อเกือบสูญสลายเพราะเหตุการณ์ครั้งวันวาน ไม่เพียงสภาพคฤหาสน์ที่บัดนี้เหลือเพียงเศษซากแห่งการทำลายล้างของพระเพลิง หากทว่าทายาทสายตรงก็จบชีวิตในกองเพลิงนั้นไปด้วย เพราะต้องการบันทึกเคหสถานแห่งตำนานไว้เป็นภาพวาด ทายาทสายรองจึงส่ง ‘จันทัปปภา’ ศิลปินสาวมารังสรรค์ภาพจากสิ่งก่อสร้างที่ยังหลงเหลืออยู่ และเพียงวินาทีที่เหยียบย่างเข้ามาในพื้นที่แห่งนี้ เธอก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่คุ้นเคยอย่างประหลาด สภาพของสถานที่ที่ไม่เหลือเค้าเดิมกลับเด่นชัดในมโนภาพ รวมถึงเรื่องราวแปลกๆ ที่ไม่สามารถอธิบายได้กลับเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า จนมาถึงเหตุอัศจรรย์ที่ทำให้เธอสามารถย้อนอดีตกลับไปได้ในฐานะทายาทแห่งดาราธิป! เพื่อค้นหาเงื่อนงำลึกลับท่ามกลางเมฆหมอกอันมืดมัว พร้อมกับปริศนาที่เกี่ยวข้องกับ ‘หม่อมราชวงศ์ชิษณุรังสรรค์  บริรักษ์’ ‘เชษฐ์’ และ ‘ประจักรา’ สามหนุ่มที่เธอสงสัยว่าคือต้นเหตุแห่งโศกนาฏกรรมความย่อยยับของคฤหาสน์หลังงาม ความรู้สึกหลังอ่าน : ก็โอเคนะคะ สนุกใช้ได้เลยทีเดียว อ่านติดด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีตกันแน่ ใครเป็นคนดี ใครเป็นคนร้าย และใครเป็นพระเอก (แอบเชียร์คนอื่นมากกว่าพระเอกอีกอ่ะ) แล้วก็หมั่นไส้นางเอกเล็กน้อย อันเนื่องจากมีสามหนุ่มมารุมรัก ไปอยู่ที่ไหนก็มีคนรัก (อิจฉาตาร้อน!!) แต่ตอนจบ จบเร็วไปนิดนึงนะ ไม่อธิบายเลยว่าสรุปแล้วใครเป็นยังไงกันบ้าง [Spoil] แอบคิดว่าจบอย่างนี้ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ง่ายไปมั้ย ให้นางเอกฟื้นขึ้นมาแล้วจำเหตุการณ์ได้ทั้งสองอย่างคือทั้งแบบก่อนเปลี่ยนแปลงอดีตและหลังเปลี่ยนแปลงอดีต ปกติแนวย้อนเวลา เขามักไม่ค่อยไปเปลี่ยนแปลงอดีตกันนะ เพราะมันจะส่งผลถึงอนาคต จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 18:22:38

ความคิดเห็นที่ 74   มาส่งการบ้านส่วนที่ 2 ของโจทย์นี้ 15-6. [อั๊งอังอา] อ่านเรื่องแต่ง 2 เล่ม ที่ตัวละครหลักมีชื่อสามพยางค์ เช่น ชอลิ้วเฮียง ออนอเร่ ปริศนา เรื่องแรกก็คือ  บ่วงซาตาน : นิวาริน  รีวิวไว้แล้วที่ #25 นางเอกชื่อ "รินนารี" 3 พยางค์ เรื่องที่สอง คืก รักรินใจ : วารุณ  สำนักพิมพ์อินเิลิฟ ราคา 215 บาท / 333 หน้า   นางเอกชื่อ "นวลนรี" 3 พยางค์ เนื้อเรื่องย่อ คุณพัทเล่าไว้หมดแล้วล่ะ บอกตามตรงว่า เราอยากอ่านเพราะคุณพัทเล่าไว้นั้นแหละ... และในที่สุดก็ได้อ่านสมใจอยาก ... อ่านจบ...ว่าจะหาซื้อมาเก็บไว้ใน collection ด้วย สำนักพิมพ์นี้ออกแบบปกสะดุดตามาแต่ต้น เป็น concept ดอกไม้ และรักษา concept ตัวเองได้ีดีมาก ...อันนี้ "ชม" เราก็เลยได้อ่านนิยาย เพราะปกสวยๆ มาแล้ว 2-3 เรื่อง ...ก็มีประทับใจบ้าง แต่สำหรับเล่มนี้ ชอบมากกว่าเรื่องอื่นๆ ที่เคยอ่านมา เพราะมัน "หวาน" จนไม่รู้จะหวานไปถึงไหน นิยายที่ได้อ่านช่วงหลังๆ มานี้ ส่วนใหญ่พระเอกเป็นนักธุรกิจ มาเจอ นายทหารมาดเข้ม พูดจาไพเราะ "หนูิรินคะ หนูรินขา หนูรินของพี่เข้ม" โอยยยยย อยากจะเป็นหนูรินบ้างจัง พล็อตเรื่องก็ไม่มีอะไรแปลกใหม่ แต่มันติดใจต้องการใช้ถ้อยคำนั่นแหละ อ่านจบ ล้างเรื่องขมๆ ในหัวไปได้เยอะเลยล่ะ สมกับเป็นวันศุกร์ "สุข" สมชื่อได้เพราะนิยาย ^_________^ ปล. กลัวความหวานจะจางหาย เลยรีบรีวิว ยังไม่ได้ถ่ายภาพปก ...ตามไปดูปกที่รีวิวของคุณพัทนะคะ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 21:47:10 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 20:29:47 จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 20:27:39

ความคิดเห็นที่ 75   เข้ามาขอบคุณคุณพยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวงที่ชอบหนังสือมายา รัก ละครสัตว์นะคะ คนแปลเองชอบหนังสือเล่มนี้มากเลยค่ะ เพราะชอบละครสัตว์มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว และก็ต้องขอบคุณคุณบรรณาธิการของสนพ กระเต็นมากๆ ที่ให้โอกาสได้แปลหนังสือเล่มนี้ค่ะ กำลังลุ้นอยู่เหมือนกันว่าเวลาทำเป็นหนังใครจะได้เป็นพระเอก (ตัวเองแอบเล็ง James McAvoy ตอนย้อมผมแดงไว้ ถ้าได้คนนี้จริงๆคงต้องน่ารักน่าดูเลยนะคะ) ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : petitfour เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:16:31

ความคิดเห็นที่ 76   15-8. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือ 1 เล่ม ของนักเขียนที่ไม่เคยอ่าน หรือนักเขียนใหม่ที่มีผลงานตีพิมพ์ ชิ้นแรกในช่วงปี 2552 ชื่อเรื่อง : สาวนักชิมตะลุยนิวยอร์ก ผู้แต่ง : Ruth Reichl ผู้แปล : ภัทรา หงษ์พร้อมญาติ คำโปรยจากปกหลัง : ขอต้อนรับสู่โลกของนักวิจารณ์ร้านอาหารผู้ทรงอิทธิพลสูงสุด ในสหรัฐอเมริกา! ไม่มีร้านอาหารใดในนิวยอร์กไม่รู้จัก รูธ เรชเชล นักวิจารณ์อาหารคนใหม่ของ เดอะ นิวยอร์ก ไทม์ เพราะเธออาจชี้เป็นชี้ตายใหร้านโด่งดังหรือจมดินได้เพียงตวัดปลาย ปากกา! แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าหญิงแห่งนิวยอร์กอย่าง เรชเชล แท้จริงแล้วต้องผจญปัญหาสารพัด ทั้งจากการเมืองภายในสำนักพิมพ์ จดหมายโจมตี นักอ่านจอมจับผิด นักวิจารณ์ปาก จัด และรอบครัวที่เรียกร้องให้เธอมีเวลาให้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือ ร้านอาหารที่พยายาม จะเอาอกเอาใจจนโอเวอร์ ทำให้เรชเชลวิจารณ์อย่างเป็นกลางไม่ได้ แล้วเธอจะทำอย่าง ไรละทีนี้ การปลอมตัวคือทางออก! และเป็นที่มาของการผจญภัยที่สนุกยิ่งกว่านิยาย ของนักวิจารณ์ที่ใช้ชีวิตเหมือนสายลับ ---------------------------------------------------- อารมณ์คนอ่าน... สนุกมากกก มันมากกก ได้ความรู้เยอะดี แปลลื่นไหล อ่านแล้วไม่สะดุด ไม่น่าเบื่อ เหมือนเวลาอ่านไดอารี่ ชอบมากมาย คนเขียนเขียนเรื่องนี้จากประสบการณ์ในชีวิตจริงของตัวเอง เล่าให้ฟังถึงชีวิตการเป็น นักวิจารณ์อาหารที่ต้องตระเวณชิมอาหารจากร้านต่างๆ ซึ่งถ้าไปร้านไหน ถ้ามีพนักงาน ในร้านจำได้ว่าเป็นนักวิจารณ์อาหาร พวกเขาก็จะปฏิบัติตัวกับเธอดีเป็นพิเศษมากกก เพราะร้านไหนๆ ก็อยากได้ คะแนน 5 ดาว แต่เธอก็มีวิธีรับมืออย่างการแปลงร่าง เปลี่ยนทั้งบุคลิก เส้อผ้า หน้า ผม โดยเมคอัพอาร์ททิสที่รู้จักกับเพื่อนของแม่ ไปทาน อาหารโดยชวนคนนั้นคนนี้ไปเป็นเพื่อน (ตรงนี้มีความรู้นะ อย่างเช่น เรื่องการแสดง หรือ การแต่งนิยาย จะต้องกำหนดบุคลิก ภูมิหลังชีวิต สิ่งที่ชอบ หรือ สิ่งที่เกลียดให้ตัวละครที่ เป็น หรือให้ตัวละครที่จะเขียน) เรชเชลเข้าร้านอาหารน่าจะเกือบทุกชาติที่มีในนิวยอร์ก เลยด้วยมั้ง ทั้งร้านอาหารอิตาเลี่ยน จีน ญี่ปุ่น อเมริกา ฯลฯ ได้ความรู้เรื่องอาหารด้วย พอจบการผจญภัยแต่ละครั้งจะมีสูตรอาหารให้ เช่น สูตรทำนิวยอร์ก ชีสเค้ก ริซอตโต้ พริมาเวร่า ก๋วยเตี๋ยวแบบไทย(น่าจะเป็นผัดไทย) รวมทั้งบทความที่เธอเขียนให้นสพ. ด้วย --------------------------------------------- แอบคุยหลังส่งงาน : จริงๆ เรื่องนี้อ่านมาจนจะหลายสัปดาห์แล้วววว แต่เนื้องจากความ ขี้เกียจ เลยม๊ะได้เอามาลง และเงียบหายไปเลยยย ค้า >///< เอ่อ... ขวัญใจ RRR ขอโหวตตรงนี้เลยได้ป่ะคะ แหะๆ เสนอ... R ... อะไรก็ไม่รู้แหละ... แต้น แต้น แต้น แตนนน ... พี่ธารนาวาค่ะ จากคุณ : ไอ้มู๋ไร้อมฯ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 09:35:57 A:124.120.233.26 X:

ความคิดเห็นที่ 77   นอมินีขวัญใจ RRR ล่าสุดค่ะ R1  ปิยะรักษ์ R2  สาวไกด์ใจซื่อ R3  ภาวันต์ R4  กุลธิดา R5  ยาคูลท์ R6  แม่ไก่ R7  อั๊งอังอา R8  ปลายทางของสายรุ้ง R9  ธาร นาวา แก้ไข เมื่อกี้ก๊อปของเก่ามาผิด แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 52 16:52:58 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 13:42:35

ความคิดเห็นที่ 78   คุณธาร นาวา รีวิวเรื่อง สมิงบ้านไร่ เอาไว้เมื่อหลายกระทู้ก่อน ลอกคำตอบข้อเด๊ะ เอามาตอบโจทย์ข้อ 10-5. [อั๊งอังอา] อ่าน fiction ที่ตัวเอกเกี่ยวข้องกับเกษตรกรรมทางใดทางหนึ่ง หรือชื่อเรื่องมีคำว่า ทุ่ง นา สวน ไร่ ฟาร์ม หรือที่เกี่ยวกับการเกษตร สมิงบ้านไร่ เขียนโดย สัตยา แพรวสำนักพิมพ์ ตั้งแต่มี RRR เราตั้งหน้าหาหนังสือที่เน้นฮา เน้นหวาน ยิ่งขำยิ่งชอบ ยิ่งหวานยิ่งอยากอ่าน (งานมันเครียดค่ะ) จนไปเจอที่ร้านเอากลับมานอนอ่านสมใจ เฮอะ ก็ไม่ได้นอนอ่านดีหรอก เพราะตัวงอหัวเราะก๊ากเป็นระยะ กลิ่นบ้านนอกคอกนาเคล้ากลิ่นกองฟางแทรกระหว่างบรรทัด กลิ่นขี้หมาขี้ควายลอยลอดนิ้วมือโก๋แก่นามว่าสมิง พระเอกของเรื่อง ที่ไปหมายรักสาวรุ่นสิบเจ็ด เขียนจดหมายหาสาวสำนวนหวานจนฮา  ยังมีพาหนะคู่กายคือฮอนด้าอิงรุ่นสงครามโลก รุ่นนี้จอดที่ไหน อิงที่นั่น อ่านแล้วยิ่งคิดถึงบ้านที่ต่างจังหวัด ตลกดี อ่านแล้วความเครียดลดระดับอย่างรวดเร็ว อ๊ะ แต่อย่าไปรังเกียจสำนวนลูกทุ่งนะจ๊ะ ไม่งั้นหมดสนุกกันแต่ต้น แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 52 15:16:26 จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 14:58:15