![](/cafe/image/w40px.gif) |
ความคิดเห็นที่ 123 |
|
มารีวิวต่อค่ะ
ความรู้สึดี...ที่เรียกว่ารัก : "น้ำแข็งใสใส่ความรัก" สำนักพิมพ์ : แจ่มใส จำนวนหน้า : 218 ผู้เขียน : Clear Ice
เป็นเรื่องสั้นทั้งหมด 9 เรื่อง แต่ก่อนที่จะมา "แฉ" หรือ มา"ขยี้" ขอบอกก่อนว่า ตอนซื้อมาอะค่ะ เห็นชื่อคนเขียนเหมือนคนในห้องนี้แหละ ยังไม่คิดว่าเป็นเดียวกัน... ตอนนั้นเข้าๆ ออกๆ มานั่งอ่านนิยายเล่นๆ กัน
มา"แฉ" กันดีกว่า
เรื่องแรก "จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์"
พระเอก ชื่อ แดเนียล นางเอก ชื่อ แพร
พิณเพื่อนของแพรชวนเที่ยวรอตเตอร์ดาม...ออลแลนด์ และเธอก็อยากแวะหาเคนเพื่อนคนที่มีน้ำใจสมัยเรียน ตอนนี้เขาอยู่ที่โน่นเหมือนกัน
แต่เทศกาลอีสเตอร์แพรคิดว่าคงจะหาตั๋วยาก แต่โชคดีก็มาเยือนเธอ จู่ๆ ก็มีตั๋วยกเลิกพอดี
เธอได้พบหนุ่ม(ที่เธอแอบกรี๊ด)ชื่อ แดเนียลที่รถไฟระหว่างไปสนามบินฮีทโทร, ที่เมดูโรม , คอนเสิร์ตฟรีที่เดอะเฮค์ , ที่อัมสเตอร์ดัม
ทั้งคู่ไปดูพิพิธภัณฑ์รูปภาพขแงแวนโก๊ะด้วยกัน
และสุดท้ายทั้งคู้ก็นั่งเครื่องกลับที่ลอนดอนด้วยกัน
ชอบประโยคนี้นะคะ "คุณเอาหมวกของผมไปใส่ดีกว่า เดี๋ยวจะไม่สบาย เสื้อแจ็คเก็ตผมมีฮู้ด แต่ของคุณไม่มี" "แต่..." ฉันยังไม่ทันพูดจบประโยค หมวกแก็ปสีน้ำเงินก็ถูกสวมลงบนศีรษะของฉันอย่างอ่อนโยน "ขอบคุณค่ะ" ฉันพูดได้เท่านี้เอง ความรู้สึกที่เขาเรียกกันว่า Butterfly in one's stomach น่ะ บรรยายความรู้สึกของฉันตอนนี้ได้ดีทีเดียว
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องที่สอง "เพราะว่า...เขารักเธอ"
พระเอก : มิเคเล่ นางเอก : พิณ
พิณโดนปลุกตั้งแต่ตีห้าด้วยเพลงแดนซ์ของทอม โจนส์ "Sex bomb" สามวันติดค่ะ
งานนี้พิณของเราก็เลยแก้เผ็ดหนุ่มน้อยอิตาลีเลือดผสมกับอเมริกัน โดนการเปิดเพลงตอนเวลาตีสองสี่สิบสองนาที นายมิเคเล่วิ่งมาทั้งๆ ที่หัวยุ่งเลยค่ะ สุดท้ายเลยรู้ว่าโดนแกล้งบ้าง ทั้งสองเริ่มมีโอกาสเจอกันบ่อยๆ
ความสนิทเริ่มจากมิเคเล่ลืมกุญแจเข้าแฟลตเลยขอให้พิณเปิดประตูเพื่อที่เขาจะได้หลบฝนได้ และเขาก็ได้รับไมตรีจากพิณที่พิณเลี้ยงอาหารเย็นอย่างต้มยำกุ้ง
มิเคเล่ชวนพิณไปดู Phantom Of the Opera เมื่อคนรู้จักของเขาไม่สามารถไปได้ และทั้งคู่ได้ที่นั่งที่ดีที่สุดจริงๆ
พิณมักจัดปาร์ตี้เล็กๆ ขึ้นที่แฟลตของเธอ กว่างานจะจบก็เหลือเพียง แพร พิณ ไมล์ แดเนียล และมิเคเล่
สามสาวคุยเรื่องหนุ่มของพิณ ซึ่งพิณหารู้ไม่ว่ามิเคเล่สามารถฟังภาษาไทยได้
ความจริงเข้ามากระแทกพิณเมื่อวันหนึ่งห้องของพิณถูกยกเค้า มิเคเล่จึงให้พิณใช้คอมพ์ของเขา โปรแกรม(msn)คุยข้ามทวีปโผล่ขึ้นมาพร้อมประโยคทักทายที่เป็นภาษาไทย
มิเคเล่สารภาพว่าเขาไปสมัครงานที่ประเทศไทยและแท้จริงแล้วที่เขาสามารถฟังภาษาไทยได้เพราะคุณแม่เป็นลูกครึ่งอิตาเลี่ยน-ไทย
ชอบประโยคนี้ค่ะ
" I 0000000000000000000000 Phin"
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องที่สาม "กลีบดอกซากุระ"
พระเอก : เลนาร์ด นางเอก : ไมล์
เลนาร์ดเป็นชายขี้อาย มักวางตัวไม่ถูกเมื่อมีคนมาพูดคุยด้วย ไมล์เป็นคนที่ชอบคุย ดังนั้นเธอไม่เคยกลัวเรื่องการคุยกับใครก็ตาม
ไมล์และเลนาร์ดมีโอกาสสนิทสนมกันเมื่อทั้งคู่เรียนต่อภาษาวิชาภาษาญี่ปุ่มตัวที่ 2 และได้ไปทัศนศึกษาโรงงานนอกสถานที่ เพราะทั้งคู่ลงวิชา Polymer ด้วยกัน
ไมล์เกือบจะเสียเพื่อนคนนี้เพราะเสียงแมลงอยากรู้และเสียงแมลงยุ จนทำให้เลนาร์ดเปลี่ยนเป็นเงียบขรึมเวลาที่อยู่ในหมู่คนเยอะ
ไมล์และเลนาร์ดสงบสงครามเย็นไม่กี่วัน ก่อนที่เลนาร์ดจะได้รับจดหมายตอบกลับไปทำงานที่ญี่ปุ่น
เขาขอโทษเธอที่ทำตัวแปลกๆ พอมีคนมาล้อเขาก็ทำตัวไม่ถูก
สุดท้ายทั้งคู่ก็เป็นได้แค่ "เพื่อน"
ชอบประโยคนี้..
ฉันยิ้มแล้วบอกเขาว่า "ก็เริ่มต้นด้วยการยิ้มให้คนอื่นก่อนเป็นไง ไมล์ใช้วิธีนี้ประจำล่ะ ถ้าเค้าไม่ยิ้มตอบก็ค่อยเผ่น"
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องที่ 4 "สายฝน ร่ม และ ความรัก
พระเอก : ซามิล นางเอก : กมลนัทธ์
กมลนัทธ์รีบเดินไปที่มหาวิทยาลัยเพราะวันนี้เริ่มแล็บวันแรก ต้องไปเจอเดมอนสตราเตอร์
ขณะที่เธอเดิรข้ามสวนสาธารณะ ฝนก็ดปรยปรายลงมาพร้อมกับลมเล็กๆ ที่สามารถพัดร่มของเธอปลิวหลุดจากมือ
ปลายโลหะที่ขึงร่มไปจิ้มกับแผ่นหลังของชายหนุ่มคน เขาบ่นว่าเธอสติไม่ดีที่กางร่มตอนลมแรง
กมลนัทธ์มาจ๊ะเอ๋คนที่ว่าเธอว่าสติไม่ดี เพราะเขานั้นเป็น "ผู้สาธิตการทำแล็ป หรือ เดมอนสตราเตอร์" ของเธอและเจฟเพื่อนร่วมทำแล็ปกลุ่มเดียวกับเธอ
สายสัมพันธ์ระหว่างซามิลและกมลนัทธ์เริ่มก่อนหน้านี้ ตอนที่ซามิลถูกแฟนทิ้ง ตอนนั้นเขายังไว้หนวดและผมยาว กมลนัทธ์เห็นเขานั่งกลางสายฝนขณะที่สูบบุหรี่ เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการร่ม แต่เธอกลับบอกว่าบุหรี่เขาต่างหากที่ต้องการร่ม
คำถามของเขาที่กระแทกใจเธอ เมื่อถามเธอว่า "ดูท่า คุณคงจะยังไม่เคยมีความรักล่ะมั้ง" เธอได้ยินคำนั้นก็ปล่อยให้ร่มของเธออยู่กับเขา โดยที่เธอเดินจากไปท่ามกลางสายฝน
ซามิลมาเฉลยการพบกันครั้งแรกระหว่าเขากับเธอตอนที่ซามิลป่วยและให้เธอเห็นร่มคันนั้น คันที่เธอทิ้งไว้ให้เขา
ชอบประโยคนี้ "แล้วเราก็จะฟังเสียงฝนที่เพราะที่สุดด้วยกัน... ตกลงหรือเปล่าครับ" "ก็ได้อยู่ดีนั่นล่ะค่ะ" "งั้นคุณก็ตกลงเป็นแฟนผมแล้ว" ซามิลสรุปด้วยเสียงร่าเริงอย่างมีชัย
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องที่ห้า "ความลับใต้หมอน"
พระเอก : วิน นางเอก : เค้ก
เค้ก วินและเพื่อนๆ ไปเที่ยวดิสโก้เทค พอถึงเวลากลับทุกคนก็เรียก Mini cab เพราะที่พักอยู่ไม่ไกลกัน
เค้กหากุญแจห้องของวินที่เจ้าตัวฝากไว้กับหญิงสาว แต่เพราะความซุ่มซ่ามเลยทำให้กุญแจของวินไม่อยู่ในกระเป๋าของเธอเสียแล้ว
เธอจึงให้วินนอนห้องของเธอ ส่วนเธอก็นอนห้องของพี่สาวแทน
พอตอนเช้าเธอก็เข้ามาที่ห้องนอนของตัวเอง โดยมีโน้ตขอบคุณจากผู้อาศัยนอน
เธอนั่งลงบนเตียงหยิบหมอนมากอดไว้แนบอก เห็นภาพของวินที่เอาซุกไว้ใต้หมอนเพื่อที่ว่าคืนนี้จะได้ฝันถึงเขา และเธอก็วางรูปนี้ใว้ใต้หมอนเมื่อคืน...
ใช่! เมื่อคืน
เธอพลิก...คว่ำรูปนั้นลง วินาทีนั้นหัวใจเกือบจะหยุดเต้น...
ลายมือเดียวกับที่เขียนบนโน้ต ถูกเขียนอยู่ด้านหลังรูปนั้น
ชอบประโยคนี้ "บังเอิญจังนะเค้ก ที่ห้องเราก็มีรูปของเค้กวางไว้ใต้หมอนเหมือนกัน...วิน"
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องที่หก "แล้วเรา...จะพบกัน"
พระเอก : เต้ นางเอก : ซอ
ซออายุมากกว่าเต้สองปี
ทั้งคู่เจอกันที่...กทม เมื่อมาที่งานเปิดร้านเสื้อผ้าของป้านัน ครั้งสองเจอกันที่...บรัสเซล เมื่อพ่อกับแม่มาส่งซอที่อังกฤษและถือโอกาสมาเยี่ยมพิณ พี่สาวของซอ ครั้งที่สามเจอกันที่...ปารีส เมื่อป้าเพ็ญโทรชวนพ่อกับแม่ของซอไปเที่ยวปารีส ในตอนนั้นเต้และเพื่อนๆ ก็มาเที่ยวปารีสกัน ป้านันโทรหาป้าน้อยที่เบลเยี่ยมความเลยแตกว่าเต่และเพื่อนแอบมาเที่ยวปารีสกัน ซอจึงเจอเต้อีกครั้ง ครั้งที่สี่เจอกันที่...โรม ซอมาเที่ยวบ้านเพื่อนชื่อมาเรียเอเลน่า เต้เห็นจึงรีบวิ่งมาทักแต่ตอนนั้นซอและเพื่อนกำลังจะขึ้นรถแท็กซี่ ซอบอกให้แท็กซี่หยุด เต้จึงขึ้นรถมาด้วย ครั้งที่ห้าเจอกันที่...ลอนดอน เต้ขอเนแฟนกับซอ
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องที่เจ็ด "วันนี้...จะอยู่เคียงข้างเธอ"
พระเอก : ต้น นางเอก : กิ่ง
กิ่งแอบรักต้นอยู่ข้างเดียว ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มีตัวกลางคือสุนัข
ต้นเลี้ยงสุนัขพันธุ์โกลเด้นลาบราดอร์สีครีมชื่อ เคนนี่ กิ่งเลี้ยงสุนัขซาโมเยสีขาวตัวใหญ๋ ชื่อ ลิลลี่ ทั้งคู่ได้สุนัขมาจากนิทรรศการเกี่ยวกับสุนัข หลังจจากนั้นทั้งสองจึงสนิทกัน (เหมือนเรื่อง 101 ดัลเมเชี่ยนเลย)
กิ่งตัดสินใจบอกความในใจกับต้นว่าตนรู้สึกอย่างไร ต้นทำตัวไม่ถูกแต่ก็เอ่ยขอบใจสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่กิ่งมีให้
กิ่งรู้ว่าต้นชอบซอ เมื่อมีข่าวลือว่าต้นชอบซอ กิ่งจึงถามตรงๆ
จนกระทั่งมีงานสามัคคีไนท์ กิ่งเห็นต้นเดินกลับมาพร้อมกับซอ ซึ่งเจตนาของต้นคือพาซองเลี่ยงหลบผู้คนในงาน
ปรากฏว่าหลังจากคืนนั้นซอกับเต้กลับเป็นแฟนกัน เธอทำได้เพียงแค่คอยอยู่เคียงข้าง ให้กำลังใจต้น...เท่านั้นเอง
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องที่แปด... บันทึกจากฉันถึงเธอ
พระเอก : ริว นางเอก : เรย์
เนื้อเรื่อส่วนมากเป็นบทสนทนาทาง ICQ
มีใครเคยเล่นโปรแกรมนี้บ้างไหมคะ มันฮิตสมัยปี 40 ซึ่งตูนก็เพิ่งรู้จัก ICQ หรือโปรแกรมดอกไม้เขียวปี 40 เหมือนกัน ซึ่งในปีนั้นจะมีโปรแกรมคุยคือ Pirth และ Mirc (พัฒนาหลายเวอร์ชั่นมากมีถึง Mirc32 เลยนะคะ ตอนนั้นใครเก่งๆ ก็จะมี @หรือ Op ที่เป็นเจ้าของห้องไม่ถูกใจใครก็เตะออก กระทั่ง แบนกันเลยล่ะ สำหรับตูนถึงขนาดสร้างห้องของตัวเองเซตให้ตัวเองเป็น @ หรือเจ้าของห้องโดยใส่โค้ดนี่แหละค่ะ ส่วนมากช่องที่ไปสิงสถิตคือ ...
Oasis , TheVerve, Blur, ส่วนมาจะอยู่กับพวกแฟนเพลงอังกฤษค่ะ แลกเพลงกันระเบิด ซื้อซีดีกันระวิง หลังๆ อยากคุยมากๆ ก็เข้าห้อง beginning, Chatzone,Backstreetboys (ตอนนั้นบ้า นิค คาร์เตอร์มากๆ ค่ะ ตอนนี้ก็ยังบ้าอยู่ ตามไปดูคอนเสริ์ตเมื่อมีเงินและเวลาค่ะ ฮา )
มาต่อรีวิวดีกว่า อิอิ
เป็นบันทึกของเรย์ที่เขียนถึงความรู้สึกที่มีต่อริวว่าวันนี้คุยอะไรกับริว ส่งอีการ์ดถึงริวในวันวาเลนไทน์ เป็นเรื่องสั้นเบาๆ ที่น่ารักดีค่ะ ระหว่างสองหนุ่มสาวคู่นี้
(เมื่อก่อนตูนเคยเล่น tag ว่า "คุณเคยเซฟบทสนทนาในโปรแกรมคุยไหม" โห...คำถามโดนใจ เซฟไว้สิคะ เวลามาอ่านแล้วมานั่งฝันหวานได้ค่ะ อิอิ)
เรย์และริวก็ตกลงเป็นแฟนกันค่ะ
เรื่องนี้รีวิวเนื้อเรื่องนิดเดียวเอง แหะ ๆ
..-**-..-**-..-**-..-**-..
เรื่องสุดท้าย...ห้วงฝัน 40 degree
พระเอกและนางเอกคนเดิมจากเรื่อง บันทึกจากฉันถึงเธอ เป็นภาคพิเศาเมื่อเรย์ป่วยค่ะ เหตุเพราะทะเลาะกับริวที่เขามีแมวมองไปทาบทามให้ไปถ่ายแบบ ทีนี้พระเอกของเราก็ดันมีเรื่องข่าว-คาว ตามระเบียบ
เรย์ที่ยังอยู่เมืองนอก ก็เลยพะวง (+ พิษรักแรงหึง ตามสไตล์คนอยู่ไกล) เลยหลุดปากบอกกับริวว่า "ฉันเหนื่อยกับ Long distance relationship นี่เต็มทนแล้ว"
เรย์เลยไปเมาค้าง.... เอิ้กส์
ไข้ขึ้น
เรย์คิดว่าตัวเองไข้ขึ้นเพ้อละเอมเห็นริวอยู่ในห้อง
สุดท้ายเครปเพื่อนของเรย์มาเฉลยว่า จริงๆ เธอเองก็กำลังจะไปพยาบาลเรย์ แต่ว่าริวจับเครื่องบินเที่ยวล่าสุดบินมาหาเครปเพื่อเอากุญแจสำรองไปดูแลเรย์ เช้ามาริวก็จับเครื่องบินกลับกทม.
ชอบประโยคนี้ค่ะ
"หายากนะยะที่พอทะเลาะกันแล้วจะมีใครบินข้ามทวีปมาหาแบบนี้"
เรย์สัญญากับตัวเองว่า ต่อไปนี้เธอจะเชื่อใจริว เชื่อในความรัก...
..-**-..-**-..-**-..-**-..
รีวิวจบแล้วค่ะ
ความรู้สึกที่อ่าน
อ่านได้เรื่อยๆ ค่ะ เหมือนความรักช่วงมัธยมผสมกับตอนที่อยู่มหาวิทยาลัยปีแรกๆ เลย
อ่านแล้วอยากย้อนเวลาจังเลยค่ะ
ปกหนังสือขอเป็นคห. ล่าสุดนะคะ
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 53 00:02:10
จากคุณ |
:
ColdOut
|
เขียนเมื่อ |
:
9 ก.ย. 53 23:57:25
|
|
|
|
![](/cafe/image/w40px.gif) |