ความคิดเห็นที่ 1   "ความลับของแผ่นดิน" ตอน 4 โดย "ธนบดี วรุณศรี" เมื่อตอนที่แล้ว รู้สึกว่า ขี่ม้าเลียบค่าย จนออกทะเล ข้ามมหาสมุทรไปถึงลังกาทวีป แต่ก็เอาเถอะนะครับ ถือว่าเป็นการฉายหนังตัวอย่างให้ได้รู้ก่อนว่า ไม่ใช่แต่ชมพูทวีปเท่านั้นที่ถูกย้ายไปอยู่ที่อินเดีย เนปาล แม้แต่ลังกาทวีปก็ยังถูกย้ายไปอยู่ศรีลังกาเหมือนกัน ดังนั้น จึงเกิดความสับสนตามมาอีกหลายเรื่อง ที่ผมจะได้นำเสนอในตอนต่อๆ ไป วกกลับมาค้นหาความลับของแผ่นดิน ในชมพูทวีป กันต่อก่อนเห็นจะเป็นการดีกว่านะครับ ดังที่ผมได้บอกเอาไว้ว่า จะเปิดเผย ความลับของแผ่นดิน ที่ว่า กรุงกบิลพัสดุ์กับกรุงเทวทหะอยู่ที่ไหนแน่?  เพื่อที่เราจะได้รู้ว่า  “ลุมพินีวัน”  สถานที่ประสูติ ที่ถูกต้องอยู่ที่ไหน ระหว่าง ในดินแดนที่ตั้งประเทศ พม่า มอญ ลาว ไทย หรือที่เนปาล ดังที่เราเข้าในกันอยู่ในปัจจุบัน แต่อย่างที่ได้บอกไว้เมื่อตอนที่แล้ว การค้นหาสถานที่ประสูติ หรือที่ตั้งกรุงกบิลพัสดุ์ กับกรุงเทวทหะนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผมพยายามที่จะค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับกรุงกบิลพัสดุ์ในพระไตรปิฎกและอรรถกถา เพื่อจะค้นตำแหน่งที่ตั้ง ความสัมพันธ์กับเมืองอื่นๆ แล้ว ยากเย็นแสนเข็ญ จนแทบจะถอดใจ เพราะข้อมูลที่ได้จะมีเพียงระยะทางระหว่างกรุงกบิลพัสดุ์กับเมืองเวสาลี ซึ่งปรากฏอยู่ในอรรถกถาพระไตรปิฎก เมื่อครั้งที่พระนางปชาบดีโคตมี ซึ่งเป็นพระน้านางและเป็นพระมารดาเลี้ยงของพระพุทธเจ้าของเรา จะเสด็จเดินทางจากกรุงกบิลพัสดุ์ไปเมืองเวสาลี เพื่อทูลอ้อนวอนขอบวชเป็นพระภิกษุณี โดยพระบาทคือเดินเท้าโดยไม่ได้อาศัยวอทองหรือยานพาหนะอื่น เป็นระยะทางไกลถึง ๕๑ โยชน์ หรือประมาณ ๘๑๖ กิโลเมตร   แผนที่เส้นทางระหว่างกบิลพัสดุ์กับเวสาลีที่อินเดีย   ซึ่งระยะทางดังกล่าว ก็แสดงให้เห็นถึงความผิดปรกติในที่ตั้งระหว่างกรุงกบิลพัสดุ์ที่ประเทศเนปาล กับเมืองเวสาลี ที่ประเทศอินเดีย เพราะที่โน่นระยะห่างระหว่างทั้ง ๒ เมือง มีระยะทางประมาณ ๔๐๐ กว่ากิโลเมตร ต่างกันครึ่งต่อครึ่ง   แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:27:40 แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:22:47 แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:20:24 แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:18:28 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 55 23:57:49

ความคิดเห็นที่ 2 ครึ่ง แต่ก็มิวายมีคนพยายามอธิบายว่า คณะของพระนางปชาบดีโคตรมีอาจจะเดินอ้อมไปทางอื่น ไม่ใช่เส้นทางที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ก็ว่ากันไปครับ ในเมื่อความเชื่อมันเป็นอย่างนั้นแล้ว จึงไม่ได้มีความสงสัยใดๆ เขาว่าอย่างไร ก็ว่าไปอย่างนั้น หรือ เมื่อผมค้นหาต่อๆ ไปอีก ในอรรถกถาพระไตรปิฎก ก็ได้พบว่าสภาพที่ตั้งของเมืองกบิลพัสดุ์ ในสมัยพุทธกาลตั้งอยู่ไม่ห่างจากมหาสมุทร โดยอ้างอิงจากที่ตั้งของวัดมหาวัน ซึ่งพระประยูรญาติชาวศากยะสร้างถวาย ในเขตกรุงกบิลพัสดุ์ ว่าวัดนี้ตั้งอยู่จรดมหาสมุทร แต่พอเหลือบมองไปที่แผนที่ตั้งเมืองกบิลพัสดุ์ที่ประเทศเนปาล ซึ่งตั้งอยู่เทือกเขาหิมาลัย อยู่ห่างไกลจากมหาสมุทรเป็นระยะทางเกือบ ๑,๐๐๐ กิโลเมตร ไม่เห็นจะตรงกับที่อธิบายไว้ในอรรถกถา ก็ยังมิวายมีคนพยายามอธิบายอีกว่า คำว่ามหาสมุทร ไม่ได้หมายถึงทะเล หรือมหาสมุทรที่มีน้ำเค็มๆ อย่างที่เราเข้าใจ แต่อาจหมายถึง หนองน้ำ หรือทะเลสาบก็ได้ ก็ว่ากันไปครับ       สิ่งที่ทำให้ผมเชื่อมั่นว่า การที่ผมจะนำเสนอหรือเปิดเผยนี้ ไม่ใช่เรื่องเหลวไหล ก็เป็นเพราะ มันได้ไม่เกิดจากความรู้สึกที่นั่งหลับตาแล้วเห็น นอนฝันแล้วเห็นภาพ แต่เรื่องราวต่างๆ ที่เมื่อค้นไป ก็จะมีเอกสาร บันทึกมารองรับ ซึ่งเอกสารหลักฐานเหล่านั้น จะค่อยๆ ถูกค้นพบเป็นลำดับๆ ไป ดังเช่น เมื่อได้อ่านบันทึกหลักฐานเกี่ยวกับ สถานที่ปรินิพพาน ที่พระแท่นดงรัง จากนิราศพระแท่นดงรัง และตามรอยมาที่พระประโทณเจดีย์ จังหวัดนครปฐม ก็ได้มาพบหนังสือประวัติวัดพระประโทณเจดีย์ ซึ่งเป็นกุญแจไปปริศนา เรื่องราวต่อ นั่นคือคำว่า พระราชพงศาวดารเหนือ ในหนังสือประวัติวัดพระประโทณเจดีย์ดังกล่าว ซึ่ง พระราชพงศาวดารเหนือ เป็นหนังสือที่รวบรวมหนังสือหลายเรื่องที่มาแต่ครั้งกรุงเก่า โดย พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย แต่ครั้งยังดำรงพระเกียรติยศเป็นกรมพระราชวังบวรสถานมงคล มีรับสั่งให้พระวิเชียรปรีชา (น้อย) เป็นผู้รวบรวมเรื่อง มาเรียบเรียง เมื่อปี พ.ศ.๒๓๕๐ ก่อนที่กระแสความเชื่อว่าพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นที่อินเดีย ชมพูทวีปอยู่ที่อินเดีย จะซัดถาโถมมาทำลายล้างความเชื่อเดิมๆ ที่บรรพชนของเรารับรู้และถ่ายทอดสืบๆ กันมา แล้วพากันละทิ้งบันทึกเรื่องราวต่างๆ ไว้ในตู้หนังสือเก่าเก็บ และไม่ได้ใส่ใจกับเนื้อหาสาระ ที่ขัดแย้งกับกระแสความเชื่อใหม่โดยชาวอังกฤษที่เป็นนักล่าอาณานิคมและผู้เขียนประวัติศาสตร์ของอินเดียขึ้นมาใหม่ พระราชพงศาวดารเหนือ กุญแจไขความลับแผ่นดิน แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:29:08 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 55 23:58:12

ความคิดเห็นที่ 3 พระราชพงศาวดารเหนือ บอกอะไรกับเราบ้าง ซึ่งผมจะนำมาเปิดเผยต่อจากนี้ ซึ่งในตอนที่ชื่อ พระมาลีเจดีย์ ได้ตอกย้ำความเชื่อที่ว่า ชมพูทวีป อยู่ในดินแดนที่ตั้งประเทศพม่า มอญ ไทย นี้ ก็เพราะว่า เมืองสำคัญเมืองหนึ่งในชมพูทวีป ที่คนทั้งหลายถูกหลอกว่า อยู่ที่อินเดียนั้น บรรพชนของเราได้บันทึกไว้ชัดเจนว่า อยู่ในดินแดนประเทศพม่าในปัจจุบัน หรือในอดีตคือประเทศมอญ นั่นก็คือ เมืองสาวัตถี ซึ่งเมืองนี้ เป็นเมืองที่พระพุทธเจ้าของเราประทับจำพรรษา อยู่ถึง ๒๕ พรรษา มีเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นที่เมืองนี้อย่างมากมาย ท่านองคุลีมาล ที่เรารู้จักมักคุ้นชื่อของท่านเป็นอย่างดีก็เป็นชาวสาวัตถี หรือคหบดีเศรษฐีใหญ่อย่างท่านอนาบิณฑิกเศรษฐีที่บริจาคทรัพย์สร้างวัดเชตวัน ก็เป็นชาวสาวัตถี ที่เมืองสาวัตถี นี่เองที่ หลวงจีนฟาเหียน ได้เดินทางมาถึง และได้ไปเยี่ยมชมวัดเชตวัน และได้รับรู้ประวัติ “พระแก่นจันทน์” ที่พระเจ้าปเสนทิโกศล ผู้ปกครองแคว้นโกศล มีเมืองสาวัตถีเป็นนครหลวง โปรดให้สร้างขึ้นจากแก่นไม้จันทน์ แต่เมื่อครั้งพระพุทธองค์ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่ แต่ฝรั่งเขาไม่ได้เชื่อตามตำนานนี้หรอก เพราะพวกเขาเชื่อว่า เพิ่งมีการรู้จักสร้างพระพุทธรูปหลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว ๖๐๐ ถึง ๘๐๐ ปี ผ่านมา         เมืองสาวัตถี นี่เองที่จะเป็นกุญแจดอกสำคัญที่จะนำไปสู่การค้นหาที่ตั้ง เมืองกบิลพัสดุ์ กรุงเทวทหะ และสวนลุมพินี สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า และเป็นกุญแจดอกหนึ่ง ที่จะไขให้เห็นถึงความ “มั่วซั่ว” ของฝรั่งที่ต่างคนต่างค้นหาสถานที่ต่างๆ แข่งกัน โดยไม่ได้สนใจถึงความถูกต้อง สอดคล้อง ของที่ตั้งแต่ละเมือง ตามความเป็นจริง แต่คนจำนวนมากก็หลงเชื่อไปตามนั้น ยิ่งมีคนทำสารคดี ตามรอยพระพุทธเจ้า ออกฉายทางโทรทัศน์ เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ก็ยิ่งพอกพูนความเชื่อของคนไทยยิ่งเข้าไปอีก โดยไม่ทันได้พินิจพิจารณา สืบค้นหาแหล่งข้อมูลที่มาที่ไป โดยไม่ได้สนใจ ประวัติศาสตร์ บันทึกเรื่องราวของเก่าที่บรรพชนของตัวเอง รับรู้และถ่ายทอด บอกเล่าต่อๆ กันมา       พระธาตุมุเตา เมืองหงสาวดี แต่อาจไม่ใช่พระมาลีเจดีย์ แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:29:53 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 55 23:58:40

ความคิดเห็นที่ 4 ในตอน พระมาลีเจดีย์ ได้บันทึกไว้ว่า พระยาเชียงทองเข้าเฝ้าสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ว่ายังมีพระอาจารย์พระองค์หนึ่งมาถวายพระพรว่า สมเด็จพระพุทธเจ้ายังทรงพระทรมานอยู่นั้น เสด็จพระราชดำเนินไปสู่ลังกาทวีป เปนเหตุด้วยพระภิกขุสององค์วิวาทกัน สมเด็จพระพุทธเจ้าเสด็จออกจากเมืองลังกาทวีปมาสู่พระเชตุพน เมืองสาวัตถี จึงตรัสธรรมเทศนาแก่พระอานนท์ว่า สืบไปเมื่อน่าเมืองสาวัตถี จะกลายเปนเมืองหงษาวดี  เหตุว่าจะมีกระษัตริย์องค์หนึ่งทรงพระนามชื่อว่าพระเจ้าศรีธรรมาโสกราช จะสร้างพระมาลีเจดีย์องค์หนึ่งในกลางพระนคร แลพระมหากระษัตริย์นั้นมีศรัทธายิ่งนักให้เปิดประตูเมืองทั้งสี่ทิศ ให้คนเข้าสองประตู ออกสองประตู จึงพระเจ้าศรีธรรมาโสกราชตรัสสั่งชาวพระคลังให้ เอาทองคำมากองไว้ในพระนคร ถ้าคนเข้าไปช่วยทำพระมาลีเจดีย์นั้น ก็ให้รับเอาทองคำตำลึงหนึ่งก่อน จึงให้ช่วยทำการ แลทุกวันนี้ยังปรากฏมีอยู่ แลพระมาลีเจดีย์นั้นอยู่ทิศอุดร ซึ่งข้อความในพระราชพงศาวดารเหนือ ไม่ได้มีสั้นๆ เท่าที่ยกมานี้ แต่เป็นบันทึกเรื่องยาวพอควร บอกเล่าการเดินทางของคณะทูตจากกรุงอโยธยาโบราณ สมัยพระเจ้าสายน้ำผึ้ง ผู้สร้างวัดพนัญเชิง ดั้นด้นเดินทางเพื่อจะนำเครื่องสักการบูชาไปนมัสการพระมาลีเจดีย์ ทั้งยังมีวัตถุประสงค์ที่จะไปทำการถ่ายแบบแปลนวัดพระเชตุพนหรือเชตวัน ที่เมืองสาวัตถี ซึ่งในครั้งกระนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นเมืองหงสาวดีตามพุทธทำนายแล้ว ซึ่งในพระราชพงศาวดารเหนือ บันทึกไว้ว่า ครั้นเพลารุ่งเช้า ปะขาวก็นำขุนการเวกแลข้าหลวงทั้งปวงไปที่พระเชตุพนมหาวิหาร แลบันไดนั้นขุนการเวกให้วัด บันไดก่ออิฐโดยกว้างได้ ๑๗ เส้นกับ ๑๐ วา แต่เชิงบันไดขึ้นไปบนถนน ๑๕ เส้น  ถนนยาวได้ ๑๗  เส้นกับ ๑๐ วา  ปะขาวก็พาเข้าไปในพระเชตุพนชั้นในกว้าง ๓๐ เส้นกับ ๑๐ วา เสาก่อด้วยอิฐเปนแปดเหลี่ยม วัดดูแต่เหลี่ยมหนึ่งได้เจ็ดวา แต่ประตูพระเชตุพนเข้าไปจนถึงพระอาศนบัลลังก์ ที่ตรัสพระธรรมเทศนา วัดได้ ๓๗ เส้นกับ ๑๐ วา ด้านแปพระเชตุพนยาวได้ ๗๕ เส้น เสาสูงถึงท้องขื่อวัดได้ ๑ เส้น ๑๐ วา พระรัตนบัลลังก์อยู่หว่างกลางห้องหนึ่งนั้น พื้นบนดาษด้วยทองคำหนาสามนิ้ว มีพื้นลดลงมาอีกห้องหนึ่งดาษด้วยนากหนาสามนิ้ว มีพื้นลดลงมาอีกชั้นหนึ่ง ดาษด้วยเงินหนาสามนิ้ว รอบรัตนบัลลังก์ทั้งสี่ด้าน ที่อาศนพระสงฆ์กว้างสามเส้น พื้นนั้นดาษด้วยเงินหนาสามนิ้ว ที่พื้นบริสัชนั่งนั้น ดาษด้วยดีบุกหนาห้านิ้ว นับเสาพระเชตุพนได้ ๓๐๐๐ เสา มีกำแพงแก้วรอบพระเชตุพนสูงสิบวา ขุนการเวกจึงถามปะขาวว่า พระเชตุพนนี้ท่านผู้ใดสร้าง ปะขาวบอกว่า อนาถบิณฑิกมหาเศรษฐีสร้างถวายแด่สมเด็จพระพุทธเจ้า ที่อันนี้เปนที่สวนเจ้าเชต จึงให้ชื่อพระเชตุพน มหาวิหาร ตามนามพระราชกุมารผู้เจ้าของสวน มหาเศรษฐีสร้างสิ้นทรัพย์ถึง ๔๔ โกฏิ สร้างพระเชตุพนขึ้นจนสำเร็จ เมื่อได้อ่าน ความในพระราชพงศาวดารเหนือแล้ว อาจหลายคนจะทักท้วงว่า เป็นข้อความที่ไม่น่าเชื่อถือ เอาเสียเลย เพราะเหตุว่า วัดพระเชตุพนอะไรจะใหญ่โตมโหฬารเพียงนี้ นับเสาได้ ๓๐๐๐ เสา กว้าง ยาวเป็นกิโลๆ  ซึ่งผมคิดว่า บางครั้งเราอาจจะต้องตัดสิ่งที่ฟังแล้วเกินจริงออกไปบ้าง แล้วสนใจแต่ในสาระสำคัญ คือ สถานที่ตั้งของ วัดพระเชตุพนที่ท่านอนาบิณฑิกเศรษฐีสร้าง กับพระมาลีเจดีย์ที่พระเจ้าอโศกสร้าง ว่าอยู่ที่ เมืองหงสาวดี ประเทศพม่า นี่ก็แล้วกัน เว้นแต่ว่า บรรพชนของเราจะบันทึกเรื่องโกหก ไม่ใช่ความจริงเอาไว้หลอกลูกหลานคนรุ่นหลัง ซึ่งผมไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:30:33 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 55 23:59:03

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงตรงนี้ จะเห็นว่า เมืองสำคัญในสมัยพุทธกาล ๒ เมืองแล้ว ที่ว่าอยู่ในชมพูทวีปนั้น บรรพชนของเราได้รับรู้ และบันทึกเอาไว้ว่าอยู่ในดินแดนที่เป็นที่ตั้งประเทศพม่า มอญและไทย นั่นคือ เมืองกุสินารา กับเมืองสาวัตถี ซึ่ง จาก ๒ เมืองนี้ เราก็จะสามารถนำไปสู่การคลี่คลายที่ตั้งเมืองอื่นๆ และรวมทั้ง กบิลพัสดุ์ เทวทหะ และที่ตั้งสวนลุมพินีสถานที่ประสูติ นั่นเอง เมื่อตอนที่แล้วมา ผมได้พูดถึงการแกะรอยค้นหาสถานที่ตั้ง เมืองต่างๆ ในสมัยพุทธกาล ของพวกนักโบราณคดีชาวอังกฤษ โดยใช้ บันทึกการเดินทางของหลวงจีน และผมก็จะใช้บันทึกการเดินทางของหลวงจีนนี่เอง ในการกระชากหน้ากากคนลวงโลก ที่ทำให้ชาวพุทธทั่วโลกเข้าใจผิดถึงสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า ก็เพราะบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน ได้มีการบันทึกเส้นทาง ทิศทางและระยะทางไว้อย่างละเอียด ว่าท่านเดินทางออกจากเมืองไหนไปทิศทางใด ระยะทางกี่โยชน์ กี่ลี้ ดังนั้น เมื่อเรานำมาเทียบกับสภาพการณ์ในปัจจุบันที่เราพากันเสียค่าเครื่องบิน ค่าทัวร์หลายหมื่นบาท เพื่อเดินทางไปเที่ยวชมนั้น มันตรงกับที่หลวงจีนฟาเหียนบันทึกไว้หรือไม่? พระมูลคันธกุฎี วัดพระเชตวัน ที่เมืองสาวัตถี ประเทศอินเดีย ผมจะเริ่มต้นที่ เมืองสาวัตถี ที่ประเทศอินเดีย ครับ เพราะที่นี่ ว่ากันว่ามีหลักฐานที่เป็นโบราณสถาน ที่ยืนยันความเป็นเมืองสาวัตถีมากมาย ชนิดที่ว่า ไม่มีใครจะย้ายเมืองสาวัตถีไปไว้ที่อื่นได้อีกแล้วในโลกนี้ เพราะมีทั้ง ซากวัดพระเชตวัน กุฏิพระโมคคัลลาน์ สถูปแสดงยมกปาฏิหาริย์ บ้านอนาถบิณฑิกเศรษฐี บ้านบิดาท่านพระองคุลีมาล เพราะฉะนั้น เมืองสาวัตถีที่อินเดีย ต้องอยู่ที่นี่ ซึ่งคนอินเดียเขาเรียกที่นี่ว่า ตำบลสะเหต-มะเหต (Saheth-Maheth) ตั้งอยู่ในรัฐอุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย ขอย้ำห้ามย้ายซากวัดพระเชตวัน หรือซากบ้านบิดาท่านพระองคุลีมาล หรือซากโบราณสถานอื่น รวมทั้งสถานที่ที่พระเทวทัตถูกธรณีสูบไปอยู่ที่อื่นโดยเด็ดขาด ไม่ใช่ว่า พอผมบอกว่า สวนลุมพินีอยู่ผิดที่ แล้วจะมาเถียงกันข้างๆ คูๆ ว่า สวนลุมพินี ที่ประเทศเนปาล อยู่ถูกที่ แต่ สาวัตถี ที่อินเดีย อยู่ผิดที่ไม่ได้แล้วนะ แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:31:08 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 55 23:59:32

ความคิดเห็นที่ 6 ซากบ้านบิดาท่านพระองคุลีมาล ที่เมืองสาวัตถี ที่ต้องเริ่มต้นที่ เมืองสาวัตถี นี้ ก็เพราะว่า เมื่อหลวงจีนฟาเหียน ท่านจะเดินทางไปสู่เมืองกบิลพัสดุ์ เมืองเทวทหะ และสวนลุมพินี ท่านเริ่มออกเดินทางจากเมืองสาวัตถี นี่เอง ดังนั้น เมื่อที่ตำบลสะเหต-มะเหต (Saheth-Maheth) ตั้งอยู่ในรัฐอุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย มีหลักฐานชัดเจนขนาดนี้ หากเราไม่โง่พอ เราก็สามารถที่จะค้นหาที่ตั้ง เมืองกบิลพัสดุ์ เมืองเทวทหะ และสวนลุมพินี ได้ด้วยตัวเอง       ผมจะยกเอาบันทึกการเดินทางของหลวงจีนฟาเหียน ที่ท่านเจ้าคุณโกษากรวิจารณ์ ได้แปลจากฉบับภาษาจีน ออกมาเป็นภาษาไทย ตั้งแต่เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๘๒ มาอ้างอิง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย ที่คนไทยที่ไปเที่ยวอินเดีย-เนปาลอาจจะไม่ได้อ่าน เพราะหากได้อ่านและพิจารณาก็จะต้องนึกสงสัยขึ้นในใจว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ในบันทึกการเดินทางของหลวงจีนฟาเหียน ได้บันทึกเอาไว้ว่า       จากนครสาวัตถี ไปทางอาคเนย์ เดิน ๑๒ โยชน์ถึงเมืองหนึ่งชื่อ นะปะกะ เป็นที่ประสูติ พุทธเจ้ากุกฺกุสันโท ฯ เป็นสถานที่บิดากับบุตรได้พบกัน และเป็นที่ปรินิพพานมีสถูปสร้างขึ้นไว้ ฯ       ต่อไปนี้ เดินไปทางทิศตะวันออก ทางไม่ถึงโยชน์ถึงนครกบิลพัสดุ ฯ ในนครไม่มีพระเจ้าแผ่นดินและพลเมือง เป็นที่ร้าง มีแต่ภิกษุสงฆ์ ฯ มีเรือนอยู่ราว ๑๐ หลังคา มีโบราณสถาน ราชวังพระเจ้าสุทโธทนะ ฯ สร้างพระปฏิมา มกุฎราชกุมาร และพุทธมารดาไว้ ฯ ขณะมกุฎราชกุมารลงสู่ครรภนั้น ทรงม้าขาว ฯ       จากนครไปทางทิศตะวันออก ๕๐ ลี้ มีราชอุทยานชื่อลุมพินี พระมเหสีลงสรงน้ำในสระ ขึ้นจากสระทางทิศเหนือ เสด็จไปอีก ๒๐ ก้าวยกหัตถเหนี่ยวกิ่งไม้ผินพักตรไปทิศตะวันออก ประสูติมกุฎราชกุมารฯ       ต่อจากสถานพุทธประสูติ เดินไปทางตะวันออก ๕ โยชน์มีประเทศ ชื่อ “ราม” ฯ เจ้าแผ่นดินประเทศนี้รับส่วนแบ่งพระสาริกธาตุส่วนหนึ่ง สร้างสถูปบรรจุไว้ชื่อ “รามสถูป” ฯ       ซึ่งจากบันทึกการเดินทางของหลวงจีนฟาเหียน เมื่อนำมาเขียนเป็นแผนผังเส้นทางเพื่อให้ดูง่ายๆ เห็นกันชัดๆ จะได้ออกมา ดังแผนผังข้างล่างนี้ แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:31:59 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:00:03

ความคิดเห็นที่ 7   เส้นทางหลวงจีนฟาเหียนเดินเท้าจากสาวัตถี ไปสวนลุมพินี เมื่อเรานำเอาผังเส้นทางเดินทางของหลวงจีนฟาเหียน ข้างบนนี้ ไปเปรียบเทียบกับสถานที่ตั้งของเมืองสาวัตถี เมืองกบิลพัสดุ์ สวนลุมพินี และเมืองเทวทหะ ที่ประเทศอินเดียและเนปาล จะพบว่า มันไม่ตรงกันกับที่หลวงจีนฟาเหียนบันทึกไว้เลย เพราะจากเมืองสาวัตถีที่ตำบลสะเหต-มะเหต (Saheth-Maheth) ถ้าดูจากแผนที่ข้างล่างนี้ จะเห็นว่า เมืองกบิลพัสดุ์ ในประเทศเนปาล จะอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ของเมืองสาวัตถี  ไม่ใช่ทิศตะวันออกเฉียงใต้หรืออาคเนย์ ตามที่หลวงจีนฟาเหียนบันทึกไว้ แผนที่แสดงที่ตั้งของกบิลพัสดุ์เทียบกับสาวัตถีที่อินเดีย-เนปาล แต่ทว่าบรรดานักแย้งก็อาจจะยังอาจจะมีเหตุผลมาโต้แย้งได้ว่า ก็เห็นอยู่ว่าจากแผนที่เส้นทางที่ผมนำมาแสดงข้างบนนี้ ถ้าจะไปเมืองกบิลพัสดุ์ ที่เนปาล ก็ต้องเดินทางไปทิศตะวันออกเฉียงใต้ ไม่เห็นจะขัดแย้งกับบันทึกการเดินทาง แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:33:43 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:00:27

ความคิดเห็นที่ 8 ของหลวงจีนฟาเหียนตรงไหนเลย ซึ่งผมก็ต้องขอใช้สิทธิ์โต้แย้งเช่นเดียวกันว่า ก็มันแย้งตรงที่ถ้าเป็นเส้นทางอย่างที่ในแผนที่ข้างบนนี้ หลวงจีนก็จะต้องบันทึกไว้ว่า จากนครสาวัตถีไปทางทิศอาคเนย์ ๘ โยชน์ แล้วมุ่งไปทางทิศเหนือ ๔ โยชน์ ถึงเมือง นะปะกะ แล้วค่อยต่อไปเมืองกบิลพัสดุ์ ถึงจะใช่ และจริงๆ แล้วนี่ขนาดเดินอ้อมลงใต้แล้ววกขึ้นเหนือก็ยังใช้ระยะทางประมาณ ๑๖๖ กิโลเมตร จริงๆ แล้ว มีเส้นทางลัดที่ตัดสั้นกว่านี้โดยไม่ต้องเดินอ้อมเช่นนี้ โดยการวกขึ้นไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ไปทาง State Hihgway 9 ในปัจจุบัน ซึ่งหากหลวงจีนฟาเหียนจะเร่งรีบเดินทางไปกบิลพัสดุ์และสวนลุมพินีสถานที่ประสูติ ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเดินอ้อมไกลเป็นระยะทางร่วม ๒๐๐ กิโลเมตร ตามในบันทึก เพราะทางลัดนี้มีระยะทางเพียงประมาณ ๑๓๐ กิโลเมตร หรือท่านผู้อ่านมีความคิดเห็นอย่างไร? แต่สำหรับผมแล้ว เมื่อหนทางไปเมืองกบิลพัสดุ์ ผิดทิศทางแล้ว เมื่องอื่นๆ สถานที่อื่นๆ ที่เขาว่า โดยเฉพาะ ที่ตั้งสวนลุมพินี ก็เป็นโมฆะแล้ว สิ่งที่พบสิ่งที่เจอ อย่างดีก็อาจจะเป็นเพียงสถานที่จำลอง เหมือนอย่างที่หลวงพ่ออุตตมะสร้างเจดีย์พุทธคยา ที่วัดวังก์วิเวการาม จังหวัดกาญจนบุรี ถึงยังไงก็ไม่ใช่สถานที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ต่อให้ขุดพบ พระแท่นวัชรอาสน์ หรือพบภาพสลักบนแผ่นหินเป็นรูปพระพุทธเจ้าประทับนั่งตรัสรู้ใต้ต้นศรีมหาโพธิ์ก็ตาม ซึ่งมันก็มีน้ำหนักอย่างมากที่จะทำให้ใครๆ เชื่อว่าเมืองกบิลพัสดุ์ จะอยู่ที่ประเทศเนปาล เพราะมีหลักฐานต่างๆ มากมาย อธิบายได้เป็นคุ้งเป็นแคว ตรงนั้นเป็นประตูวังทิศตะวันออกที่เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกจากวังโดยม้ากัณฑกะเพื่อหนีไปออกบวช สถูปเล็กๆ ตรงนั้นสร้างเป็นอนุสรณ์ให้กับม้ากัณฑกะที่ตายขณะเดินทางกลับวังตามลำพัง รู้ถึงขนาดว่าตรงนั้นเป็นร้านค้า ตรงนี้เป็นร้านช่างเหล็ก แขกเนปาลนี่ก็เก่งจริงๆ รู้ไปเสียหมด ประตูเมืองด้านตะวันออกของกบิลพัสดุ์ ที่ติเลาราโกต เนปาล แล้วก็ยังมี สวนลุมพินี ซึ่งในบริเวณนั้น มีโบราณสถานที่เรียกว่า Maya Devi Temple เนปาล มีการค้นหลักฐานต่างๆ มากมาย หนึ่งในนั้นก็คือ ภาพสลัก ที่อ้างว่า เป็นรูปแกะสลักของ “พระนางสิริมายามหาเทวีกำลังทรงให้การประสูติเจ้าชายสิทธัตถะ” ดังภาพข้างล่างนี้ แต่ก็มีฝรั่งรุ่นหลังที่ออกมาแสดงความเห็นแย้งว่า รูปแกะสลักนี้ ไม่ใช่รูปสลักที่เกี่ยวเนื่องกับพุทธศาสนา แต่เป็นของที่เนื่องในศาสนาฮินดู เพราะเป็นรูปของเทพเจ้าฮินดู เช่น พระแม่วราหิ, พระ แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:34:28 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:00:47

ความคิดเห็นที่ 9 แม่ทุรคา,พระแม่ปาราวตี และพระพิฆเนศวร เป็นต้น ซึ่งผมก็ต้องย้ำตรงนี้อีกว่า แม้จะเป็นรูปสลักพระนางมายามหาเทวีจริง อย่างดีก็อาจจะเป็นเพียงสถานที่จำลอง เท่านั้น เพราะอยู่ผิดที่ผิดทางนั่นเอง รูปแกะสลักที่วิหารมายาเทวี ใกล้สวนลุมพินี ที่เนปาล การที่ระยะทางและทิศทางของเมืองต่างๆ ไม่สัมพันธ์กัน หรือไม่สอดคล้องกับที่หลวงจีนฟาเหียนบันทึกไว้ ส่วนหนึ่งก็เกิดจากการต่างคน ต่างค้นหา คณะที่ค้นหาสถานที่ต่างๆ ในเขตประเทศอินเดีย เป็นชาวอังกฤษ ส่วนที่ค้นหาเมืองกบิลพัสดุ์ และลุมพินี เป็นชาวเยอรมัน ชื่อ ดร. ฟือห์เรอร์ ซึ่งเป็นผู้ค้นพบ “เสาพระเจ้าอโศก” ที่รุมมินเด และมีคำจารึกที่โคนเสาส่วนที่จมอยู่ใต้ดิน แต่ไม่มีใครอ่านออก แต่แกใช้ความพยายามเป็นเวลาประมาณ ๗ ปี จึงได้ถอดความความอ่านออกมาได้ ว่า เทวาน ปิเยน ปิยทสิน ลาชิน วีสติวสาภิสิเตน อตน อาคาจ มหียิเต หิท พุเธ ชาเต สกยฺมุนีติ ลีลาวิคฑภี จา กาลาปิต สิลาถเก จ อุสปาปิเต หิท ภควํ ชาเต ลุมินิคาเม อุพลิเก กเฎ อฐ ภาคิเย จ ฯ แปลว่า “พระเจ้าเทวานัมปิยทัสสี เมื่อทรงได้รับอภิเษกแล้ว ๒๐ ปี ได้เสด็จมานมัสการ ณ ที่นี้ ด้วยพระองค์เอง ด้วยว่าพระศากยมุนี ได้ประสูติ ณ ที่นี้ โปรดให้ สร้างรูปวิคฑ และประดิษฐานหลักศิลาไว้ เป็นที่หมาย โดยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ประสูติ ณ สถานที่นี้ จึงโปรดให้ ยกเว้น ภาษีแก่หมู่บ้านลุมพินีนี้ และทรงให้เสียแต่เพียงหนึ่งในแปด ของ ผลผลิต เป็นค่าภาษี ที่ดิน” แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:35:06 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:01:03

ความคิดเห็นที่ 10   เสาอโศก ที่พบที่รุมมินเด เมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๙ แต่ก็มีฝรั่งที่ชอบจับผิดแกอีก แถมตั้งข้อสังเกตอีกว่า อาจจะเป็นจารึกที่มีการทำขึ้นใหม่ เพราะฝรั่งคนที่เขียนเรื่อง Lumbini On Trial: The Untold Story แกบอกว่า ตอนที่หลวงจีนเฮี้ยนจัง หรือพระถังซำจั๋ง เดินทางมาถึงลุมพินี ได้เห็นเสาหินที่ลุมพินีเหมือนกัน แต่ไม่ได้กล่าวถึง “คำจารึก” แต่อย่างใด นอกจากบันทึกไว้ว่า ที่ยอดเสามีรูปสลักเป็นรูปม้า ดังนั้น จารึกที่ว่าอาจจะมีการทำขึ้นใหม่ภายหลัง แต่สำหรับผมแล้ว เรื่องการใช้ “เสาพระเจ้าอโศก” เป็นหลักฐาน ในการรับรองว่าสถานที่ตรงไหนเป็นที่ประสูติ ไม่ได้ทำให้เชื่อได้ว่าสถานที่นั้นเป็นที่จริง เพราะผมได้ค้นพบว่า “พระมหากษัตริย์ที่เขาขนานนามว่าพระเจ้าอโศก ที่อินเดียนั้น เป็นคนละองค์กับพระเจ้าอโศกในคัมภีร์ทางพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาท” สิ่งที่ค้นพบที่อินเดีย-เนปาล จึงเป็นเพียงสถานที่ที่ถูกสร้างจำลองขึ้นเท่านั้น  ดังนั้น ระยะทาง และทิศทางที่ตั้งของสถานที่ต่างๆ จึงไม่ได้มีความสอดคล้องต้องตรงตามความเป็นจริงในสมัยพุทธกาล ดังที่มีการบันทึกไว้ในพระไตรปิฎกและอรรถกถานั่นเอง ซึ่งนอกจาก ระยะทางและทิศทาง ระยะทาง และทิศทางที่ตั้งของสถานที่ต่างๆ จะไม่สอดคล้องต้องตรงกับที่มีการบันทึกไว้ในพระไตรปิฎกและอรรถกถา แต่เราก็ยังปลงใจเชื่อแล้ว ผมยังพบว่าเรายังถูกหลอกซ้ำสองอีก เมื่อผมได้พบว่า แม้แต่ระยะทาง และทิศทางระหว่างเมืองต่างๆ ที่อินเดีย-เนปาล ก็ยังไม่สอดคล้องต้องตรงกับที่หลวงจีนฟาเหียนได้บันทึกไว้ แต่เราก็ยังหลงเชื่ออยู่อีก ดังที่ผมได้ยกตัวอย่าง ระยะทางและทิศทางระหว่างเมืองสาวัตถีกับเมืองกบิลพัสดุ์ ที่อินเดียกับเนปาล มาให้พิจารณาแล้วนั้น แล้วยังอีกตัวอย่างหนึ่ง คือระยะทางระหว่าง กบิลพัสดุ์ กับสวนลุมพินี ที่เนปาลเองก็ไม่ตรงกับที่หลวงจีนฟาเหียน บันทึกไว้ ดังที่ผมได้ยกคำแปลบันทึกหลวงจีนมาแสดงไว้ก่อนหน้านี้ว่า จากนครไปทางทิศตะวันออก ๕๐ ลี้ มีราชอุทยานชื่อลุมพินี ซึ่งระยะทาง ๕๐ ลี้ นี้เท่ากับ ๒๕ กิโลเมตร แต่ในปัจจุบัน ถ้าใครได้ไปจาริกแสวงบุญที่ลุมพินี มัคคุเทศก์จะอธิบายให้ฟังว่า ตัวลุมพินีวันอยู่ใกล้กับชายแดนประเทศอินเดียตอนเหนือ ห่างจากสิทธารถนคร หรือ นครเทวทหะ ทางทิศตะวันตกประมาณ ๒๒ กิโลเมตร และ นครกบิลพัสดุ์ทางทิศตะวันออก ๒๒ กิโลเมตร ซึ่งถูกต้องตามตำราพระพุทธศาสนา ที่กล่าวว่าลุมพินีวัน สถานที่ประสูติ ตั้งอยู่ระหว่างเมืองกบิลพัสดุ์ แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:35:57 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:01:23

ความคิดเห็นที่ 11 และเมืองเทวทหะ ร้ายเหมือนกันนะมัคคุเทศก์นี่ ทั้งที่ ในพระอรรถกถา ไม่ได้มีตรงไหนเลยที่อธิบายว่า ลุมพินีวัน อยู่ครึ่งทางระหว่างเมืองกบิลพัสดุ์กับเทวทหะ มีแต่เพียง อธิบายไว้ว่า แม้พระนางมหามายาเทวีทรงบริหารพระโพธิสัตว์ด้วยพระครรภ์ ๑๐ เดือนแล้ว มีพระครรภ์บริบูรณ์ มีพระประสงค์จะเสด็จไปเรือนพระญาติ จึงกราบทูลแด่พระเจ้าสุทโธทนะมหาราชว่า ข้าแต่พระทูลกระหม่อม เกล้าหม่อมฉันใคร่จะไปเทวทหนครเพคะ. พระราชาทรงอนุญาตแล้ว โปรดให้ทำทางตั้งแต่กรุงกบิลพัสดุ์จนถึงเทวทหนครให้ เรียบ ให้ประดับด้วยต้นกล้วย หม้อเต็มน้ำ หมาก ธงผ้าเป็นต้น ให้ประทับนั่งในวอทองใหม่ ทรงส่งไปด้วยสิริสง่าและด้วยบริพารกลุ่มใหญ่. ระหว่างพระนครทั้งสองมีมงคลสาลวันชื่อลุมพินี ที่ควรใช้สอยของชาวนครทั้งสอง. ซึ่ง จากที่มัคคุเทศก์อธิบายว่า ลุมพินีวันอยู่ห่างจากนครกบิลพัสดุ์ไปทางทิศตะวันออก ๒๒ กิโลเมตร ผมว่าก็ยังพอจะเออออหลงเชื่อไปได้ เพราะหลวงจีนฟาเหียนบันทึกไว้ว่า อยู่ห่างไปทางทิศตะวันออก ๕๐ ลี้ หรือ ๒๕ กิโลเมตร แต่ที่ผมรับไม่ไหว ก็ตรงที่บอกว่า ลุมพินีอยู่ห่างจากนครเทวทหะ ๒๒ กิโลเมตร โดยได้มีหลักฐาน เป็นคันคูเมืองปรากฏให้เห็นอยู่ มีกำแพงเมืองโบราณก่อด้วยหิน ภายในซากเมืองเก่ามีเนินดินโบราณที่ยังไม่ได้ขุดค้นจำนวนมาก เช่น รามคามเจดีย์ นอกจากนี้นักโบราณคดียังได้ค้นพบโบราณวัตถุจำนวนมากในบริเวณโบราณสถานเมืองเก่าเทวทหะนี้ แต่ที่ผมบอกว่ารับไม่ไหว ก็เพราะจากข้อมูลตรงนี้ มันขัดแย้งกับบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน ชนิดที่ผิดกันราวฟ้ากับทะเล  เพราะในบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน จากลุมพินีไปเมืองรามคามหรือเทวทหะ หลวงจีนบันทึกไว้ว่า ต่อจากสถานพุทธประสูติ เดินไปทางตะวันออก ๕ โยชน์มีประเทศ ชื่อ “ราม” ฯ เจ้าแผ่นดินประเทศนี้รับส่วนแบ่งพระสาริกธาตุส่วนหนึ่ง สร้างสถูปบรรจุไว้ชื่อ “รามสถูป” ฯ ซึ่งจากบันทึกนี้ ทำให้เราทราบว่า เมืองเทวทหะอยู่ห่างสวนลุมพินีไปทางตะวันออก เป็นระยะทาง ๕ โยชน์ หรือ ๘๐ กิโลเมตร ไม่ใช่เพียงแค่ ๒๒ กิโลเมตร อย่างที่เขาบอก   ผมเองไม่ได้ให้ความสำคัญกับทั้งที่ตั้ง กบิลพัสดุ์ ลุมพินี และเทวทหะ ที่เนปาล อย่างที่ได้บอกไว้แล้ว มันอยู่ผิดที่ตั้งแต่ เดินทางออกจากเมืองสาวัตถีแล้ว สถานที่ดังว่าจึงเป็นโมฆะไปเสียแล้ว ถ้าเช่นนั้น สถานที่ตั้งของเมืองกบิลพัสดุ์ ลุมพินี และเทวทหะ ที่ถูกต้องควรจะอยู่ที่ไหนกันหล่ะ?   แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 55 20:36:30 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:01:43

ความคิดเห็นที่ 12 จขกท หาข้อมูลเรื่องเส้นทางเดินเฮี้ยนจั๋งเพิ่มเติมมาหรือยังครับ ผมอยากทราบเหมือนกัน จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:22:21

ความคิดเห็นที่ 13 นายคนนี้ แกขยันในการสร้างทฤษฎีสมคบคิด ซะเหลือเกิน สงสัยแกจะมีเวลาว่างมากพอสมควร อีกหน่อย แกคงจับเอา พระเยซู และท่านนบี มูฮัมหมัด มาเป็นคนไทย และเกิดในไทยแน่ ๆ จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 00:48:37

ความคิดเห็นที่ 14 อะไรที่เป็นสถานที่ทางศาสนาพุทธ ถ้าอยู่ในวิสัยจะทำนุบำรุงได้ ก็ไม่ควรเกี่ยงงอน ว่าอยู่ที่ไหน ใครสร้าง จากคุณ : bbiggy เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 09:24:35

ความคิดเห็นที่ 15 ทำไม  ไม่ เป็นอยู่โดยชอบ  ตามที่ตรัสไว้ ? เป็นอยู่โดยชอบ  ตามที่ตรัสไว้ (พระสูตรไหน ดูเอง)   ในฐานะ ฆราวาสชาวพุทธ ดู ตัวอย่าง สมัยพุทธกาล เช่น -- อนาถปิณฑิกเศรษฐี - นางวิสาขา - นางสุชาดา ฯ จะ มัวเพลิน เสียเวลา เป็นอยู่โดยชอบ เนื่องกับ "ธรรมะ กระพี้"  ไป เพื่ออะไร? (ไม่ได้ปฏิเสธ การ ตามอนุรักษ์ ปฏิสังขรณ์ รักษา สังเวชนียสถาน ฯ ที่มีอยู่แล้ว ---- ส่วนจะเพิ่มใหม่ ตาม วิสัยกิเลส ปุถุชน นั้น ---- เห็นต่าง ว่า ฯ -- อย่า ทำให้ ชาวบ้าน มัวเมา ใน อะไรๆ ฯลฯ  --- มองเป็นองค์รวม ฯ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 10:19:12

ความคิดเห็นที่ 16 ผมทำไปตั้งแต่ต้นปีละ ทำแล้วก็ละกันไป มีไรให้ทำอีกแยะครับ คนที่ขาดแคลนอีกมากมาย จากคุณ : อ่าน ตัวเล็กจัง (HeavenMoon) เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 11:53:27

ความคิดเห็นที่ 17 อยากอ่านนะ ครับ แต่ ตัวเล็ก อ่านยากมากเลยครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 14:56:49

ความคิดเห็นที่ 18 - ถ้าพระพุทธเจ้าประสูติในประเทศไทย ทำไมเราไม่พูดภาษาบาลี ทำไมเราพูดภาษาไทย? - ถ้าเมืองไทยคือชมพูทวีป แล้วสุวรรณภูมิอยู่ตรงไหน - ศรีลังกามีเขียนภาพพระนางสังฆมิตตาเถรี อัญเชิญกิ่งพระศรีมหาโพธิ์ไปศรีลังกา แต่คุณศรีวรุณเคยบอกว่า ศรีลังกาในปัจจุบันเป็นคนละที่กับที่พระนางสังฆมิตตาไป พระนางสังฆมิตตาคงจะไปเกาะในซักแห่งในย่านไทยลาวพม่านี่แหละ... แต่ในเมืองไทยไม่เห็นมีที่ไหนบ่งบอกว่าเป็นที่ ๆ พระนางสังฆมิตตาไป และมีต้นพระศรีมหาโพธิ์ - มีทฤษฎีที่คุณศรีวรุณเคยเสนอไว้ครั้งหนึ่ง บอกว่า สถานที่สำคัญในอินเดียน่ะไม่ใช่ของพุทธเถรวาท แต่เป็นของมหายานทั้งนั้น ไม่มีของเถรวาทเลย  และที่สำคัญ เป็นสถานที่ ๆ พวกเดียรถีย์ปลอมบวชหนีไปจากประเทศไทย (ชมพูทวีป?) ตั้งแต่สมัยครั้งพระเจ้าอโศกมหาราชชำระสะสางเดียรถีย์ปลอมบวชและขับไล่ไป   ซึ่งก็ไม่ทราบว่า ตรงไหนในมหาวงศ์บอกว่าทรงขับไล่พวกเดียรถีย์ปลอมบวชให้ออกไปนอกประเทศ มีแต่ให้จับสึก  แล้วคุณก็บอกว่า พวกเดียรถีย์ปลอมบวชพวกนี้แหละ  ที่ไปหลอกกษัตริย์อินเดียในครั้งนั้น ให้สร้างสถานที่สำคัญทางพระพุทธศาสนาขึ้น (เดียรถีย์ปลอมบวชไม่ใช่ชาวพุทธ ธุระอะไรจะต้องไปทำอย่างนั้น?? ที่สำคัญก็คือ ครั้งนั้นมีการจับสึกเดียรถีย์ปลอมบวชก็จริง แต่ไม่มีการจับสึกพระภิกษุในต่างนิกาย พระต่างนิกายท่านเป็นพระสงฆ์เหมือนกัน ไม่ใช่พวกปลอมบวช พระเจ้าอโศกเพียงแต่ทรงช่วยจัดการพวกปลอมบวชเท่านั้น - ถ้าหากว่าในบริเวณประเทศไทย จะเป็นสถานที่ทั้งหมดทั้งสิ้นในครั้งพุทธกาลแล้ว ก็อยากจะรู้ว่า ถ้าเช่นนั้น ...นางภิกษุณีก็ควรจะยังมีอยู๋ในเมืองไทยสิ  แล้วภิกษุณีขาดวงศ์ไปเมื่อไหร่กัน? ตรงนี้คุณควรจะไปหาข้อมูลมาด้วย - เรื่องราวต่าง ๆ ในคัมภีร์พระไตรปิฎก และอรรถกถา ไม่ว่าจะเป็นวรรณะ ๔,  ความเชื่อเรื่องพระพรหม, แนวคิดการทรมานร่างกาย, อาบน้ำล้างบาปในแม่น้ำคงคา (ที่น่าขำขันตรงที่ในหนังสือความลับพระพุทธเจ้าที่มีคนเขียนคำนิยมให้คุณว่าเป็นแม่น้ำโขงนั่นน่ะ ) ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงตำหนิ  รวมถึงเรื่องพระอินทร์ พระพฤหัสบดี  และเทพต่าง ๆ นานา ที่มีปรากฏชื่อในธชัคคสูตรว่าด้วยเรื่องเทวาสุรสงคราม เรื่องเหล่านี้ก็ระบุชัดว่ามีแหล่งที่มา และมีอยู่ในอินเดีย   ในขณะที่ประเทศไทยมีแต่ความเชื่อเรื่องพญาแถน  ปู่สังไคยะ ย่าสังกะสี ฯลฯ  ที่ไม่เห็นจะเชื่อมโยงอะไรกันได้กับเรื่องที่ปรากฏในพระไตรปิฎก หรือคุณจะบอกว่า ตอนที่เดียรถีย์ปลอมบวชลงเรือหนีไปที่อินเดีย (อย่างที่คุณเคย "เดาสวดเอาเอง") น่ะ ได้ขนเอาความเชื่อเหล่านี้ไปในอินเดียด้วย ทั้งนี้ก็รวมถึงว่า คัมภีร์พระเวทที่พวกพราหมณ์ยึดถือนั้น สูญหายไปจากประเทศไทย (ชมพูทวีป??) รวมถึงวรรณะ ๔ ความเชื่อเรื่องพระพรหมสร้างโลก อาบน้ำล้างบาป ฯลฯ บลาๆๆๆ นั่นน่ะ พวกเดียรถีย์ปลอมบวชได้เอาความเชื่อเหล่านี้ชนิดถอนรากถอนโคน ไปถึงที่อินเดียด้วย ส่วนในเมืองไทย (ชมพูทวีป??) พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์สาวกทรงแสดงธรรมสั่งสอนจนเลิกถอนความเชื่อได้หมดแล้ว  (แล้วทำไมพวกเดียรถีย์ปลอมบวชจึงยังมีอยู่จนกระทั่งสังคายนาครั้งที่ ๓ ล่ะ  หรือว่ามาหมดแล้วหลังจากสังคายนาครั้งที่ ๓?) ผมอยากจะบอกว่า ทฤษฎีของคุณศรีวรุณ  ไม่มีอะไรที่เป็นข้อเท็จจริงเลยแม้แต่อย่างเดียว คุณทำได้เพียงแต่เอาแผนที่มาวาง แล้ววัดโน่นวัดนี่่ แล้วบอกว่า "นี่ ตรงกับตรงนี้ในพม่านะ", "นี่ ตรงกับตรงนี้ในไทยนะ"  แต่พอเอาหลักการมาจับ เอาเรื่องในพระไตรปิฎกมาจับ จะไม่เห็นอะไรที่เราจะพอเห็นได้ในเมืองไทยเลย นอกจากคุณเจ้าของทฤษฎีจะแถว่า "หมดแล้ว สิ้นไปแล้ว แต่ไปมีอยู่ที่อินเดียเพราะเดียรถีย์ปลอมบวชขนเอาเป็นกระบุง ๆ ไปอินเดียด้วยนะจ๊ะ"  อย่างนั้นก็คงจะพอมีคนเชื่อบ้างกระมังครับ แต่คงต้องไปหาแถว ๆ โรงพยาบาลย่านคลองสานนะครับ จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 17:28:46

ความคิดเห็นที่ 19 ความเชื่อที่คุณเชื่อไม่ผิดหรอกครับ แต่หลักฐานที่คุณยกมามันอ่อนเกินไป ถ้าคุณจขกท มีหลักฐานที่แน่นหนากว่านี้ แต่ละอย่างสอดคล้องกันมากกว่านี้ ก็ค่อยน่าพิจารณา เพราะลึกๆแล้ว ผมก็อยากให้พระพุทธเจ้าเป็นคนไทยเหมือนกัน เหมือนๆกับที่ อยากให้ทีมชาติไทยเป็นแชมป์ฟุตบอลโลก ไม่รุ้ว่าอย่างแรกกับอย่างหลังอะไรเป็นไปได้มากกว่ากันแฮะ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 19:40:42

ความคิดเห็นที่ 20 คณะคนไทย 18 ชีวิต (ผมไปด้วยไม่ได้ฯ)  ไปยัง สังเวชนียสถาน ๔ แห่ง ฯ หนึ่งในคณะคือ นักวิศวกรรม ฯ เอาบุญกุสลมาฝาก ฯ กล่าวว่า ฯลฯ --- ถาวรวัตถุ ที่พระเจ้าอโศกมหาราช (ราวๆ พ.ศ 270) สั่งให้สร้าง  เช่นเสาอโศก ฯ  อยู่ต่ำกว่าพื้นดินปัจจุบัน 5 - 6 เมตร แปลว่า 2600 ปี (2555+ 45 ปี) ก่อน --- ที่พระพุทธเจ้า ประกาศ พรหมจรรย์ ด้วยพระบาทเปล่า 16 แคว้นใหญ่  --พื้นดิน สมัยนั้น  ไม่ใช่ พื้นดิน สมัยนี้ บ่งบอกอะไร? แผ่นดินไทย เมื่อ 2600 ปี --- ไม่มี ภูมิประเทศ เช่น เวลานี้ แปลว่า? แปลว่า ใคร ที่ พยายาม เสนอ ให้ พระพุทธเจ้าเกิดที่ เมืองไทย ---มั่ว นิ่ม ใช่หรือไม่? ๑๖ แคว้น ตาม หลักฐานพระไตรปิฎกเถรวาท อยู่ตรงไหน?  ที่ เมืองไทย ในสมัยนี้ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 05:33:04

ความคิดเห็นที่ 21 คนไทย สมัย 2600 ปี (ไม่ใช่ คนไทยสมัยนี้)  คือ พระเจ้าอโศกมหาราช (พ.ศ. 270 โดยประมาณ) หรือ หนังสือเล่มนี้ หาอ่านเสีย จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 05:34:41

ความคิดเห็นที่ 22 สมาชิก --- เลขสมาชิก : 117758 -- (๑) มีความรอบรู้ ประวัติพุทธศาสนา ขั้นไหน? (ไม่ใช่คำถาม)   (๒) ข้อที่ ๑ กำหนด ตาม "มาตรฐาน สากล  ที่ นานาอารยประเทศ ยอมรับกันแล้วว่า ถูกต้องตามหลักวิชาการ" (๓) อยู่ๆ  ก็ เข้ามา ตั้งประเด็น ฯ (ดูกระทู้เก่าๆ ถ้า หลงเหลืออยู่) รวมทั้ง กระทู้นี้ (๔) อาศัย ความรู้ ของใคร ครับ   จึง "มั่นใจอกมั่นใจว่า "เจ้าชายสิทธัตถะ ประสูตรที่ เมืองไทย?" (หรือ ยังไม่ชัวร์ ?) (๕) จะ บอกไหมครับว่า เจ้าชายสิทธัตถะ ประสูตรที่ สวนลุม ที่กทม. ? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 05:42:41

ความคิดเห็นที่ 23 คคห 11 ทั้งที่ ในพระอรรถกถา ไม่ได้มีตรงไหนเลยที่อธิบายว่า ลุมพินีวัน อยู่ครึ่งทางระหว่างเมืองกบิลพัสดุ์กับเทวทหะ มีแต่เพียง อธิบายไว้ว่า.. พระอรรถกถา  ท่านไหนครับ ท่านจขกท?  (ไม่ใช่คำถาม) ที่อธิบาย ฯ -- แม้พระนางมหามายาเทวีทรงบริหารพระโพธิสัตว์ด้วยพระครรภ์ ๑๐ เดือนแล้ว มีพระครรภ์บริบูรณ์ มีพระประสงค์จะเสด็จไปเรือนพระญาติ จึงกราบทูลแด่พระเจ้าสุทโธทนะมหาราชว่า ข้าแต่พระทูลกระหม่อม เกล้าหม่อมฉันใคร่จะไปเทวทหนครเพคะ. พระราชาทรงอนุญาตแล้ว โปรดให้ทำทางตั้งแต่กรุงกบิลพัสดุ์จนถึงเทวทหนครให้ เรียบ ให้ประดับด้วยต้นกล้วย หม้อเต็มน้ำ หมาก ธงผ้าเป็นต้น ให้ประทับนั่งในวอทองใหม่ ทรงส่งไปด้วยสิริสง่าและด้วยบริพารกลุ่มใหญ่. ระหว่างพระนครทั้งสองมีมงคลสาลวันชื่อลุมพินี ที่ควรใช้สอยของชาวนครทั้งสอง.            ******************************************* ความจริง ตามข้อเท็จจริงฯ ---- มีอยู่ว่า --- พระอรรถกถา ใดนั้น -- เกิดก่อน -- ฝรั่ง ที่เข้าไป พิสุจน์ทราบให้ได้ว่า "พระพุทธเจ้า มีจริงๆ  หรือ มีไม่จริง ? (สมัยฝรั่งล่า อาณานิคม ฯ) หนังสือเล่มนี้  เกิดขึ้น เพราะ อาสัย  --- ตำราที่ ฝรั่ง -- ต้องการ พิสุจน์ทราบให้ได้ว่า "พระพุทธเจ้า มีจริงๆ  หรือ มีไม่จริง ?--- หาอ่านเอง ว่า การค้นหา เมืองกบิลพัสดุ์  ว่าอยู่ตรงไหน เมื่อราวๆ พ.ศ. 2400 (ผิด ตก ยก เว้น) ฝรั่ง กี่ชุด  เข้าไปค้นหา ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 05:50:20

ความคิดเห็นที่ 24 ตอบ ความคิดเห็นที่ 18    - ถ้าพระพุทธเจ้าประสูติในประเทศไทย ทำไมเราไม่พูดภาษาบาลี ทำไมเราพูดภาษาไทย? พระพุทธเจ้าประสูติ ณ แคว้นกบิลพัสดุ์ และในแคว้นกบิลพัสดุ์ ก็ไม่ได้พูดภาษาบาลี แม้ใน ๑๖ มหาชนบท ก็ไม่ได้ พูดภาษาบาลี ทั้งหมด และ ในสมัยพุทธกาล คนไทยปัจจุบัน ยังมิได้อยู่เต็มพื้นที่ ทั้ง ๑๖ มหาชนบทครับ และแคว้นที่ใช้ภาษาบาลี คือ แคว้นมคธ และ ตัวอักษรบาลี ก็มีการศึกษา และใช้ในการจารึกพระไตรปิฎกสืบมาในดินแดนที่เป็นประเทศไทย ดังภาพอักษร Baly Alphabet ที่ ลาลูแบลร์ ฑูตฝรั่งเศส คัดลอกไว้ เมื่อครั้งเข้ามาสมัยแผ่นดินพระนารายณ์มหาราช แต่คนรุ่นหลัง เรียกว่า อักษรขอม ส่วนภาษาอย่างที่ว่า ไม่ได้พูดบาลี แต่ก็มีคำบาลี หลงเหลือ ตกทอด ถูกนำมาใช้ เป็นจำนวนมาก และที่สำคัญ ผู้ตั้งคำถามจะต้องรู้ว่า "แคว้นมคธ" เอง ก็ล่มสลาย ในเวลาต่อๆ มา ที่สำคัญ แม้พระพุทธศาสนา ก็ไม่อาจตั้งมั่นอยู่ได้ ดังที่ท่านพระโมคคัลีบุตรติสสะ เล็งเห็นด้วยอนาคตังสญาณ จึงได้ส่งสมณฑูต ออกไปวางพระศาสนาไว้ ๙ สาย ซึ่ง แคว้นมคธ เดิม ก็เคยรุ่งโรจน์ ในพื้นที่ตอนกลางของภาคอีสาน ของประเทศไทย แล้วคุณ Chohokun ลองคิดดูสิครับว่า เวลา ๒ พันกว่าปี มีความเปลี่ยนแปลงในดินแดนนี้แค่ไหน กว่าจะมาเป็นสภาพอย่างที่เป็นในปัจจุบัน แล้วถ้าผมถามกลับหล่ะ ว่าถ้าพระพุทธเจ้าประสูติในเนปาล ทำไมเขาไม่พูดภาษาบาลี แต่พูดภาษาเนปาล? แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 55 16:03:01 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 23:58:17

ความคิดเห็นที่ 25 ตอบ ความคิดเห็นที่ 18 MsgStatus(Msv[18], 18); - ถ้าเมืองไทยคือชมพูทวีป แล้วสุวรรณภูมิอยู่ตรงไหน ต้องขอบอกว่า เมืองไทยปัจจุบัน เป็นส่วนหนึ่งของชมพูทวีป นะครับ แว่นแคว้น ทั้ง ๑๖ มหาชนบท ก็ตั้งกระจายอยู่ทั้งใน พม่าและไทย ส่วน สุวรรณภูมิ เป็นแคว้นที่เรียกว่าปัจจันตชนบท อยู่ชายขอบชมพูทวีป ซึ่งปัจจุบัน ก็คือ นครปฐม-ราชบุรี จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 00:16:42

ความคิดเห็นที่ 26 ตอบ ความคิดเห็นที่ 18 - ศรีลังกามีเขียนภาพพระนางสังฆมิตตาเถรี อัญเชิญกิ่งพระศรีมหาโพธิ์ไปศรีลังกา แต่คุณศรีวรุณเคยบอกว่า ศรีลังกาในปัจจุบันเป็นคนละที่กับที่พระนางสังฆมิตตาไป พระนางสังฆมิตตาคงจะไปเกาะในซักแห่งในย่านไทยลาวพม่านี่แหละ... แต่ในเมืองไทยไม่เห็นมีที่ไหนบ่งบอกว่าเป็นที่ ๆ พระนางสังฆมิตตาไป และมีต้นพระศรีมหาโพธิ์ ถ้าภาพเขียนเป็นหลักฐานได้ ในเมืองไทยก็คงเขียนได้เหมือนกัน คำถามก็คือ "ภาพเขียนนั้น เขียนขึ้นสมัยไหน อายุกี่ร้อยปี" ที่กล่าวเช่นนี้ ก็เพราะว่า ในศรีลังกานั้น ได้รู้ประวัติ "ลังกา" และนำมาขยายความ เขียนเป็นประวัติซ้อนลงไป ในแผ่นดิน "ซีลอน" หลังจากที่พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษฐ สมัยกรุงศรีอยุธยา ที่พระเจ้าเกียรติศิริราชสิงหะ กษัตริย์ศรีลังกาได้ส่งคณะทูตมาขอคณะสงฆ์ไปจากกรุงศรีอยุธยา เพื่อไปอุปสมบทให้แก่ชาวสิงหฬ เมื่อ พ.ศ. ๒๒๙๕ โดยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกษฐได้อาราธนาพระอุบาลี ๑ พระอริยะมุนี ๑ พระสงฆ์อันดับ ๑๕ รวม ๑๗ รูป พร้อมทั้งอัญเชิญพระมณฑปพระพุทธรูป หีบพระธรรม และพระราชสาส์น ไปยังกรุงศิริวัฒนบุรี ประเทศศรีลังกา จนกระทั่ง ผ่านไปอีก ๓ ปี ทางฝ่ายกรุงศรีอยุธยาได้อาราธนาพระวิสุทธาจารย์ พระวรญาณมุนี เดินทางไปผลัดให้พระสงฆ์ที่ไปก่อนกลับมายังกรุงศรีอยุธยา จึงได้มีการนำ “คัมภีร์มหาวงศ์” ไปประเทศศรีลังกา เมื่อปี พ.ศ. ๒๒๙๙ ดังปรากฏหลักฐานในศุภอักษรอัครมหาเสนาบดีกรุงศรีอยุธยาที่มีไปยังอัครเสนาบดีกรุงศิริวัฒนบุรี ต้นฉบับเดิมเขียนบนกระดาษสา ด้วยอักษรขอม เป็นภาษามคธ แปลโดย พระปริยัติธรรมธาดา (แพ ตาละลักษณ์ เปรียญ) ซึ่งจะขอคัดลอกมาแต่เฉพาะตอนที่กล่าวถึงการส่งคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา ไปศิริวัฒนบุรี ดังนี้ว่า   อีกประการหนึ่งเราได้ทราบศุภอักษรที่ท่านส่งมาความว่า ปกรณ์ คือพระธรรมวินัยเป็นต้น ในลังกาทวีปหามีไม่ ปรากฏในสมณเลขาว่า ปรารถนาจะใคร่ได้ประดิษฐานไว้ในเกาะลังกา แลขอปกรณ์พระธรรมวินัยอื่นๆ ที่ไม่มีนั้น เราได้ยกอัญชลีเหนือเกล้าฯ ถวายบังคมกราบทูลสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมบรมราชาธิราชผู้สูงสุดแล้ว จึงสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมบรมมหาราชเจ้า ทรงพระปิติโสมนัสดำรัสให้พระราชทานปกรณ์ ๙๗ คัมภีร์เพื่อจะได้ประดิษฐานไว้ในเกาะลังกา คือ พระสุมังคลวิลาสินี ๔ คัมภีร์ พระอัฏฐกถาสุตตปิฎก ๑ คัมภีร์ พระปฐมสมันตปาสาทิกาทิ ๕ คัมภีร์ พระวินยัฏฐกถาปิฎก ๑ คัมภีร์ พระโมคคัลานปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระอัฏฐกถาวินยัฏฐสฎีกา ๑ คัมภีร์ พระวิมติวิโนทนี ๑ คัมภีร์ พระรูปสิทธิ ๑ คัมภีร์ พระพาลปโพธิสฎีกา ๑ คัมภีร์ พระพาลาวตารสฎีกา ๑ คัมภีร์ พระสัททสารสฎีกา ๑ คัมภีร์ พระสัททพินทุปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระกัจจายนนาฏฐปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระสัมปิณฑมหาปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระทวิวิมานวัตถุปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระทวิเปตวัตถุปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระจักกวาฬทีปนีปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระโสตัพพมาลินีปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระโสฬสกีมหานิทาน ๑ คัมภีร์พระโลกทีปก ๑ คัมภีร์พระโลกวินาศ ๑  คัมภีร์ พระชมพูบดีสูตร ๑ คัมภีร์ พระเถรคาถาพระเถรีคาถาปกรณ์ ๑ คัมภีร์พระอนุฎีกาสังคหทวิปกรณ์ ๑ คัมภีร์ มหาวังสปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระมังคลทีปนีปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระมัชฌิมนิกายทวิปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระปปัญจสูทนีอัตถกถามัชฌิมนิกายทวิปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระอังคุตตรนิกายมโนรถปุรณีทวิปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระสัมโมหวิโนทนีอัตถกถาวิภังคทวิปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระวชิรพุทธฎีกาปกรณ์ ๑  คัมภีร์ พระเนตติปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระจุลลวัคค ๑ คัมภีร์พระมหาวัคค ๑ คัมภีร์ พระปริวาร ๑  คัมภีร์ พระอัตถกถามาติกาปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระวินัยวินิจฉัย ๑ คัมภีร์   พระฎีกาสังคหะ ๑  คัมภีร์ พระอนุฎีกาสังคหะ ๑ คัมภีร์ พระวิภังค์ปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระธุตังค ๑ คัมภีร์ พระกังขาวิตรณีทวิปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระปัญจปกรณ์อัตถกถาปรมัตถทีปนี ๑ คัมภีร์ พระสุมังคลวิลาสินีอัตถกถาทีฆนิกาย ๑ คัมภีร์ พระสีลขันธวัค ๑ คัมภีร์ พระมหาวัคค ๑ คัมภีร์ พระปาติกฎีกา ๑ คัมภีร์ พระปรมัตถวินิจฉัย ๑ คัมภีร์ พระสัจจสังเขป ๑ คัมภีร์ พระปรมัตถทีปนีสังเขปฎีกาสัจจสังเขป ๑ คัมภีร์ พระปรมัตถมัญชุสาฎีกาวิสุทธิมัคค ๑ คัมภีร์ พระฎีกาปรมัตถวินิจฉัย ๑ คัมภีร์ พระปรมัตถทีปนี ๑ คัมภีร์ พระฎีกาขุททกสิกขา ๑ คัมภีร์ พระอัตถกถาเถรคาถา ๑ คัมภีร์ พระสารัตถชาลินี ๑ คัมภีร์ พระฎีกาเปตวัตถุ ๑ คัมภีร์ พระฎีกาสุตตนิบาต ๑ คัมภีร์ พระฎีกาจริยาปิฎก ๑ คัมภีร์ พระฎีกาเนตติปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระอัตถกถาปฏิสัมภิทามัคค ๑ คัมภีร์ พระฎีกาอิติวุตตก ๑ คัมภีร์ พระอัตถกถาอุทาน ๑ คัมภีร์ พระอัตถกถาจูลนิเทศ ๑ คัมภีร์ พระบาลีพุทธวงศ์ ๑ คัมภีร์ พระฎีกาพุทธวงศ์ ๑ คัมภีร์ พระบาลีอนาคตวงศ์ ๑ คัมภีร์ พระอัตถกถาอนาคตวงศ์ ๑ คัมภีร์พระฎีกาอนาคตวงศ์ ๑ คัมภีร์ พระฎีกามิลินทปัญหา ๑ คัมภีร์ พระฎีกามธุรสวาหินี ๑ คัมภีร์ พระฎีกาวินิจฉัย ๑ คัมภีร์ พระยมกปกรณ์ทวิปกรณ์ ๑ คัมภีร์ พระพุทธสิหิงคนิทาน ๑ คัมภีร์   คัมภีร์ พระพุทธสิหิงคนิทาน ตำนาน สร้างพระพุทธสิหิงค์ที่ ลังกา ที่ "ซีลอน" ยังไม่เคยรู้จักเลย ทั้งใครๆ ก็บอกว่า พุทธศิลป์แบบพระพุทธสิหิงค์ ไม่ใช่ของศรีลังกาแน่นอน ไม่นับรวม พระบาง ที่สร้าง ที่ลังกาทวีป เช่นเดียวกัน ชาวเกาะ "ซีลอน" ก็คงไม่รู้จัก ทั้งที่ เรื่องเหล่านี้ เป็นเรื่องใหญ่ยิ่ง ที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะว่า "ซีลอน" ไม่ใช่ลังกาทวีป ไม่ใช่มลัยทวีป นั่นเองครับ ดูแผนที่ ใน ความคิดเห็นที่ 25 นะครับ จะได้เห็นตำแหน่งที่ตั้ง ปาตลีบุตร โบราณ ซึ่งเป็นเมืองของพระเจ้าอโศก เป็นเมืองกำเนิดพระแก้วมรกต ใน พ.ศ. ๕๐๐ และคือเมืองปาตลีบุตร ที่พระนางสังฆมิตตาเถรี ได้อัญเชิญ กิ่งพระศรีมหาโพธิ์ไปลังกาทวีป โดยพระเจ้าอโศก เสด็จไปส่ง กิ่งพระศรีมหาโพธิ์ ที่ท่าเรือสำเภา บริเวณ "วัดต้นโพธิ์ศรีมหาโพธิ" จังหวัดปราจีนบุรี ในปัจจุบัน แล้ว เรือสำเภา ก็ล่องลงใต้ จนไปถึง "อนุราธปุระ" ที่ท่า ชมพูโกลปัฏฏนะ ซึ่ง ก็คือ บริเวณเมืองยะรัง จังหวัดปัตตานี ปัจจุบัน ซึ่งสมัยนั้น เป็นพื้นที่ท่าเรือริมทะเล ก่อนจะอัญเชิญเข้าสู่เมืองหลวง ที่ยะลา  ถามหน่อยคราวนี้ เมื่อมีความเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและศาสนา นับตั้งแต่กษัตริย์ชาวพุทธเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม เมื่อเกือบ ๕๐๐ ปีมาแล้ว เรื่องราวต่างๆ จะถูกถ่ายทอด เก็บรักษา ให้แพร่หลายหรือไม่ ก็พอๆ กับที่ ซีลอน ไม่รู้ประวัติ "เกาะลังกา" นั่นหล่ะครับ   จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 01:04:40

ความคิดเห็นที่ 27 พูดถึงหากจะเอา ภาพวาดเป็นหลักฐาน ผม ก็นึกถึงภาพวาดที่ศรีลังกา อีกภาพหนึ่ง คือ "ภาพพระนางเหมชาลา-พระทันทกุมาร" ที่ศรีลังกา ซึ่งผมเข้าใจว่า คงจะเขียนขึ้นภายหลัง จากได้ คัมภีร์ "มหาวงศ์" ไปจาก กรุงศรีอยุธยา ถาม คุณ Chohokun ว่า หลักฐานอันไหนหนักแน่กว่ากัน เมื่อเทียบกับ ตำนานพระบรมธาตุนครศรีธรรมราช ที่ "พระนางเหมชาลา-พระทันทกุมาร" อัญเชิญ พระเขี้ยวแก้ว มาลังกา และได้อัญเชิญพระเขี้ยวแก้วองค์หนึ่งมา ประดิษฐานไว้ที่ หาดทรายแก้ว คุณ Chohokun คิดว่า ท่านทั้งสอง นั่งเรือไปศรีลังกา แล้วก็กลับมาหาดทรายแก้ว อย่างนั้นหรือเปล่า?     จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 01:21:51

ความคิดเห็นที่ 28 ตอบความเห็นที่ 20 แผนที่ที่ยกมานี่เกิดจาก นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ ที่พยายามเขียนประวัติศาสตร์อินเดีย และสร้างแผนที่ขึ้นมาประกอบ แต่แผนที่ นี้เอง ที่ทำให้เห็นว่า เขียนขึ้นมาโดยไม่ได้ศึกษา ความสัมพันธ์ ของแว่นแคว้นในสมัยพุทธกาล ดังที่อรรถาธิบาย ไว้ในพระไตรปิฎกและอรรถกถา เช่น ที่ตั้งของแคว้นมัลละ กับอัสสะกะ พิจารณาตามนี้ จากอรรถกถา เล่มที่ ๔๗ อรรถกถา พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐ ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต กล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า บทว่า โส อสฺสกสฺส วิสเย มุฬกสฺส สมาสเน คือ พราหมณ์นั้นอยู่ในแคว้นใกล้พรมแดนในระหว่างสองแคว้น คือ แคว้นอัสสกะและแคว้นมุฬกะ. อธิบายว่า ในท่ามกลางแคว้นทั้งสอง. บทว่า โคธาวรีกุเล ได้แก่ ฝั่งแม่น้ำโคธาวรี. อธิบายว่า แม่น้ำโคธาวรีแยกออกเป็นสองสายได้กระทำเกาะในระหว่างประมาณ ๓ โยชน์ เกาะทั้งหมดปกคลุมไปด้วยป่ามะขวิด เมื่อก่อน ณ ประเทศนั้นสรภังคดาบสเป็นต้นอาศัยอยู่. ได้ยินว่า อาจารย์เห็นประเทศนั้นแล้วจึงแจ้งแก่อำมาตย์ทั้งหลายว่า ประเทศนี้เป็นที่อยู่ของสมณะมาก่อน ประเทศนี้สมควรแก่นักบวช. พวกอำมาตย์ได้ให้ทรัพย์ ๑๐๐,๐๐๐ แก่พระเจ้าอัสสกะ อีก ๑๐๐,๐๐๐ ให้แก่พระเจ้ามุฬกะ เพื่อถือเอาภูมิประเทศนั้น. พระราชาทั้งสองนั้นได้พระราชทานประเทศนั้นและประเทศอื่นประมาณ ๒ โยชน์ รวมประเทศทั้งหมดประมาณ ๕ โยชน์. นัยว่า ประเทศนั้นอยู่ในระหว่างเขตรัชสีมาของพระราชาเหล่านั้น. พวกอำมาตย์สร้างอาศรม ณ ที่นั้นแล้วและให้นำแม้ทรัพย์อื่นมาจากกรุงสาวัตถีจัดตั้งเป็นโคจรคามเสร็จแล้วพากันกลับไป. ซึ่งหากดูจากอรรถกถา ข้างต้น ก็จะได้ทราบเหตุการณ์ที่ท่านพาวรีพราหมณ์ออกจากกรุงสาวัตถี ไปถือบวชอยู่ ณ สถานที่ซึ่งเป็นเกาะที่ล้อมรอบด้วยแม่น้ำโคธาวรี ซึ่งเป็นเขตแดนระหว่างแคว้นอัสสกะกับแคว้นมุฬกะ ซึ่งอาจจะไม่ค่อยคุ้นหูนักสำหรับชื่อ “แคว้นมุฬกะ” ลองพิจารณาจากอรรถกถาเรื่องเดียวกัน ในบริบทหนึ่ง เพื่อประกอบนะครับ จากอรรถกถา เล่มที่ ๓๒ อรรถกถา พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต กล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า อยู่มาวันหนึ่ง พาวรีพราหมณ์อยู่ในที่ลับก็สำรวจดูสาระในศิลปะ ก็ไม่เห็นสาระที่เป็นไปในภายหน้า คิดว่า เราจักบวชอย่างหนึ่ง เสาะหาสาระที่เป็นไปในภายหน้า แล้วก็เข้าเฝ้าพระเจ้าโกศล (มหาโกศล) ให้ทรงอนุญาตการบวชแก่ตน. พาวรีพราหมณ์นั้นได้รับราชานุญาตแล้ว มีมาณพ ๑๖,๐๐๐ คนแวดล้อม ก็ออกไปเพื่อต้องการบวช. แม้พระเจ้าโกศลก็ทรงส่งพระราชทรัพย์ ๑๐๐๐ กหาปณะไปพร้อมกับพาวรีพราหมณ์ นั้น ด้วยดำรัสสั่งว่า อาจารย์บวชอยู่ในที่ใด พวกท่านจงไปที่อยู่ของอาจารย์ แล้วให้ทรัพย์ในที่นั้น. พาวรีพราหมณ์ประสงค์จะสำรวจสถานที่อันผาสุก ก็ออกไปจากมัชฌิมประเทศ ให้สร้างสถานที่อยู่ของตน ตรงคุ้งแม่น้ำโคธาวรีระหว่างเขตแดนของพระเจ้าอัสสกะและเจ้ามัลละ. คราวนี้ก็คงพอจะคาดเดาได้บ้างว่า “แคว้นมุฬกะ” น่าจะเป็นแคว้นใดใน มหาชนบท ๑๖ แคว้น เพราะข้อความที่ว่า “ตรงคุ้งแม่น้ำโคธาวรีระหว่างเขตแดนของพระเจ้าอัสสกะและเจ้ามัลละ” ย่อมหมายเอาได้ว่า พระเจ้าอัสสกะครองแคว้นอัสสกะ และ “พระเจ้ามัลละครองแคว้นมุฬกะหรือแคว้นมัลละนั่นเอง” เมื่อเป็นดังนี้ นั่นก็หมายความว่าในครั้งสมัยพุทธกาลแคว้นอัสสกะกับแคว้นมัลละมีเขตแดนติดต่อกัน เพียงแต่คั่นด้วยแม่น้ำโคธาวรีเท่านั้น จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 01:46:26

ความคิดเห็นที่ 29 ตอบความเห็นที่ 20 อีกครั้ง แผนที่ที่ยกมานี่เกิดจาก นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ ที่พยายามเขียนประวัติศาสตร์อินเดีย และสร้างแผนที่ขึ้นมาประกอบ แต่แผนที่ นี้เอง ที่ทำให้เห็นว่า เขียนขึ้นมาโดยไม่ได้ศึกษา ความสัมพันธ์ ของแว่นแคว้นในสมัยพุทธกาล ดังที่อรรถาธิบาย ไว้ในพระไตรปิฎกและอรรถกถา เช่น ที่ตั้งของแคว้นมคธ อังคะและกุรุ พิจารณาตามนี้ อรรถกถา เล่ม ๔๒ อรรถกถา พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตก-สุตตนิบาต กล่าวไว้ว่า พระศาสดา (เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน) ประทับนั่งบนกองทราย ทรงปรารภปุโรหิตของพระเจ้าโกศล ชื่ออัคคิทัต ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "พหุง เว สรณัง ยันติ" เป็นต้น. อัคคิทัตได้เป็นปุโรหิตถึง ๒ รัชกาล ดังได้สดับมา อัคคิทัตนั้น ได้เป็นปุโรหิตของพระเจ้ามหาโกศล. ครั้นเมื่อพระราชบิดาสวรรคตแล้ว พระราชาทรงพระนามว่า ปเสนทิโกศลทรงดำริว่า "ผู้นี้เป็นปุโรหิตแห่งพระชนกของเรา" จึงตั้งเขาไว้ในตำแหน่งนั้นนั่นแล ด้วยความเคารพ ในเวลาเขามาสู่ที่บำรุงของพระองค์ทรงทำการเสด็จลุกรับ. รับสั่งให้พระราชทานอาสนะเสมอกัน ด้วยพระดำรัสว่า "อาจารย์ เชิญนั่งบนอาสนะนี้." อัคคิทัตออกบวชนอกพระพุทธศาสนา อัคคิทัตนั้น คิดว่า "พระราชานี้ทรงทำความเคารพในเราอย่างเหลือเกิน, แต่เราก็ไม่อาจเอาใจของพระราชาทั้งหลายได้ตลอดกาลเป็นนิตย์เทียว; อนึ่ง พระราชาก็เยาว์วัย ยังหนุ่มน้อย, ชื่อว่าความเป็นพระราชากับด้วยคนผู้มีวัยเสมอกันนั่นแล เป็นเหตุให้เกิดสุข; ส่วนเราเป็นคนแก่, เราควรบวช." เขากราบทูลให้พระราชาพระราชทานพระบรมราชานุญาตการบรรพชาแล้ว ให้คนตีกลองเที่ยวไปในพระนครแล้ว สละทรัพย์ของตนทั้งหมดในเพราะการให้ทานเป็นใหญ่ตลอด ๗ วันแล้ว บวชเป็นนักบวชภายนอก. บุรุษหมื่นหนึ่งอาศัยอัคคิทัตนั้น บวชตามแล้ว. อัคคิทัตนั้นพร้อมด้วยนักบวชเหล่านั้น สำเร็จการอยู่ในระหว่างแคว้นอังคะ แคว้นมคธะและแคว้นกุรุ (ต่อกัน) ให้โอวาทนี้ว่า "พ่อทั้งหลาย บรรดาเธอทั้งหลาย ผู้ใดมีกามวิตกเป็นต้น เกิดขึ้น, ผู้นั้นจงขนหม้อทรายหม้อหนึ่งๆ จากแม่น้ำ (มา) เกลี่ยลง ณ ที่นี้." พวกนักบวชเหล่านั้นรับว่า "ดีละ" ในเวลากามวิตกเป็นต้นเกิดขึ้นแล้ว ก็ทำอย่างนั้น. โดยสมัยอื่นอีก ได้มีกองทรายใหญ่แล้ว. นาคราชชื่อ อหิฉัตตะ หวงแหนกองทรายใหญ่นั้น. ชาวอังคะ มคธะ และชาวแคว้นกุรุ นำเครื่องสักการะเป็นอันมากไป ถวายทานแก่พวกนักบวชเหล่านั้นทุกๆ เดือน. ดังนั้น จากอรรถกถา ที่ผมได้ยกมาแสดงข้างบนนี้ ทำให้ทราบได้ว่าแคว้นอังคะ แคว้นมคธะ และแคว้นกุรุ ทั้ง ๓ แคว้น มีอาณาเขตติดต่อกัน ชาวเมืองไปมาหาสู่กันเป็นประจำทุกเดือน เพื่อนำเครื่องสักการะไปถวายทานแก่พวกนักบวชที่มีท่านอัคคิทัตเป็นหัวหน้า หาได้มีที่ตั้งอยู่ห่างกันเป็นพันกิโลเมตรและถูกคั่นกลางอยู่ด้วยแคว้นกาสี โกสละ เจตี วังสะและปัญจาละ ดังปรากฎในแผนที่ที่นักโบราณคดีตะวันตกเขียนให้ชาวโลกเชื่อตามแต่อย่างใด จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 01:53:20

ความคิดเห็นที่ 30 ตอบคำถามที่ 21 หนังสือเล่มนี้ มีและได้อ่านแล้ว รวมทั้ง จาริกบุญ จาริกธรรม ของท่านเจ้าคุณฯ แล้ว ท่านเซนฯ ได้อ่านเจอ ตรงที่มีญาติโยม ถามท่านเจ้าคุณมั๊ยครับ ว่า "รู้ได้อย่างไรว่าเป็นจารึกของพระเจ้าอโศก" เพราะ ไม่มีชื่ออโศกสักแห่ง นอกจาก "เทวานัมปิยทัสสี" และที่สำคัญ ก็คือ "ศักราช" ของพระเจ้าเทวานัมปิยทัสสี ที่นักประวัติศาสตร์ลงความเห็นและข้อสรุป ขัดแย้ง กับ ในพระอรรถกถา ครับ เกิดห่างกัน ร่วม 80 ปี ครับ และ พ.ศ. ที่ท่านเซนฯ วงเล็บ นั้น พระเจ้าอโศก สิ้นพระชนม์แล้ว พระเจ้าอโศกพระองค์จริง ประสูติ พ.ศ. ๑๘๘ ครองราชย์ ๒๑๘ ครองราชย์ ๓๗ ปี สิ้นพระชนม์ พ.ศ. ๒๕๕ ครับ ดังนั้น พระเจ้าอโศกที่อินเดีย เป็นคนละคนกับ พระเจ้าอโศกในพระไตรปิฎก ดัง ตัวอย่าง ความในอรรถกถา บางตอนมีว่า ท้าวสักกะเทวราช  เสด็จจาริกไปทรงเห็นพระเจ้าอโศกนั้นแล้ว  เรียก วิสสุกรรมเทพบุตรมาสั่งว่า  พ่อเอ๋ย  พระธรรมราชาอโศก  จักทรงนำพระบรม- ธาตุไป  เพราะฉะนั้น  เจ้าจงลงสู่บริเวณไปทำลายรูปไม้ (หุ่นยนต์)  เสีย  วิสสุกรรม เทพบุตรนั้น  ก็แปลงเพศเป็นเด็กชาวบ้านไว้จุก  ๕  แหยม  ยืนถือธนูตรง พระพักตร์ของพระราชาแล้ว  ทูลว่า  ข้าจะนำไป มหาราชเจ้า.  พระราชาตรัสว่า นำไปสิพ่อ.  วิสสุกรรมเทพบุตรจับศรยิงตรงที่ผูกหุ่นยนต์นั้นแล  ทำให้ทุกอย่าง กระจัดกระจายไป.  ครั้งนั้น  พระราชาทรงถือตรากุญแจ  ที่ติดอยู่ที่เชือกผูก ทอดพระเนตรเห็นแท่งแก้วมณีและเห็นอักษรจารึกว่า  ในอนาคตกาล  เจ้า แผ่นดินที่ยากจนถือเอาแก้วมณีแท่งนี้แล้ว  จงทำสักการะพระบรมธาตุทั้งหลาย ทรงกริ้วว่า  ไม่ควรพูดหมิ่นพระราชาเช่นเราว่า  เจ้าแผ่นดินยากจน  ดังนี้แล้ว ทรงเคาะซ้ำ ๆ กันให้เปิดประตู  เสด็จเข้าไปภายในเรือนประทีปที่ตามไว้  เมื่อ ๒๑๘ ปี  ก็โพลงอยู่อย่างนั้นนั่นเอง    แต่ พ.ศ. ๒๑๘ พระเจ้าเทวานัมปิยทัสสีหรือพระเจ้าอโศกที่อินเดียยังไม่ประสูติครับ เพราะของฝรั่งประสูติ พ.ศ. ๒๔๐ ครับ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 55 21:37:56 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 02:18:51

ความคิดเห็นที่ 31 เริ่มต้นจาก การเปิดประเด็นสถานที่ประสูติ ที่เนปาลว่ามีความผิดพลาด กำลังนำไปสู่การ เปิดประเด็นความผิดพลาดอื่นๆ ในการกำหนด สถานที่ตั้งแว่นแคว้นต่างๆ ในอินเดีย โดยนักประวัติศาสตร์ ที่ไม่สนธรรม ความคิดเห็นนี้ได้แตกไปยังกระทู้ Y13025579 จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 15:56:28

ความคิดเห็นที่ 32 มาปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ กันดีกว่า จากคุณ : จิ้งจอกสามหาว เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 20:45:44

ความคิดเห็นที่ 33 เอาแล้วครับ ผมรอคุณอยู่ตั้งนาน นึกว่าท้อแท้ไป เหมือนการทำธุรกิจซะแล้ว ผมขออ่านก่อนนะครับ จากคุณ : Paodekcal เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 21:59:44

ความคิดเห็นที่ 34 ผมขอเชียร์ให้ คุณ chohokun กับ คุณ  เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เอาข้อมูลมาหักล้างครับ คุณ  ศรีวรุณะอิสโร ผมติดตามมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วครับ คิดว่าหายไปแล้วด้วย ผมเบื่อมากกับคำพูดของบอร์ดที่ว่า " มาปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ กันดีกว่า " กาลามสูตรยังไงครับ ถามว่าผมเชื่อไหม ผมเชื่อแค่ 70% เองครับ ข้อมูลยังไม่ครบ แล้วคุณจะเพิกเฉยกันหรือ ท่านบัณฑิตทั้งหลาย ??? แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 55 22:15:28 จากคุณ : Paodekcal เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 22:14:56

ความคิดเห็นที่ 35 ตอบท่าน เซนฯ จาก ความคิดเห็นที่ 20 ๑๖ แคว้น ตาม หลักฐานพระไตรปิฎกเถรวาท อยู่ตรงไหน?  ที่ เมืองไทย ในสมัยนี้ ต้องขอเรียนว่า เวลานี้ ยังไม่สามารถกำหนดได้ครบทั้ง ๑๖ แคว้น ครับ เพราะมุ่งไปที่แคว้นใหญ่ และแคว้นที่สำคัญ ก่อน จึง เป็นไปตามแผนที่จำลองนี้ครับ จากคุณ : ศรีวรุณะอิสโร เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 22:29:31