Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ใครที่เลี้ยงลูกแบบทุ่มเทมากๆ มาให้กำลังใจหน่อยเร้ววว vote ติดต่อทีมงาน

เราเลี้ยงลูกแบบทุ่มเทมากๆ (อย่างน้อยก็ในความรู้สึกเราเนอะ) ซึ่งก็ทำให้เหนื่อยมากๆ เห็นคนอื่นเค้าสบายกว่าเรา แอบอิจฉา แต่เราก็เลือกเลี้ยงลูกแบบนี้เอง ก็ไม่โทษใคร ได้แต่สู้ๆ อดทนๆ จริงตอนนี้ลูกจะสองขวบแล้ว สบายขึ้นมากแล้ว แต่พอคิดไปถึงสมัยลูกเล็กๆ โอ๊ยลำบากจริงอะไรจริง เพื่อนๆมาแชร์ความลำบากกันหน่อย จะได้ไว้เป็นกำลังใจจ้า

ตอนลูกเพิ่งเกิด ยังไม่ได้จ้างพี่เลี้ยง โอย เลี้ยงลูกก็ยังไม่เป็น แม่เรายังทำงานอยู่ ยังไม่เกษียณ ช่วยดูลูกได้แค่ช่วงเช้ากะค่ำ กลางวันก็ลุยเดี่ยว  อุตริจะใช้ผ้าอ้อมผ้าตอนกลางวันอีก เดี๋ยวอึเดี๋ยวฉี่ เปลี่ยนผ้าอ้อมกันอยู่นั่น แล้วพอเลี้ยงลูกไม่เป็น เอาลูกนอนไม่ได้อีก วางตื่นๆ ลูกคนแรก พอร้องแอ๊ะๆต้องรีบวิ่งไปอุ้ม ไม่เหมือนตอนนี้ ร้องเหรอ รอก่อนน้า แม่ฉี่อยู่

อุ้มลูกกินข้าวมือเดียวเกือบทุกมื้อ (แม่ๆทุกคนต้องเคย) กินข้าวแบบยัดๆเข้าไปให้อิ่ม ไม่เคยรู้รสชาติอาหาร ประมาณ 3 เดือน ที่สักๆแต่ยัดเข้าปาก เคี้ยวๆกลืน เหนื่อยมาก กินไม่ลง แต่ก็ฝืนกินเพื่อให้มีนมให้ลูก กินแต่อาหารมีประโยชน์ ขนมหวานอะไรนี่ไม่เคยได้กิน เพราะไม่มีเวลาซื้อไม่มีเวลากิน น้ำหนักลดฮวบเลย จนใครก็ทัก ลดไปเกือบเท่าเดิมในไม่กี่เดือน (ตอนนี้มันวกขึ้นมาแล้วง่ะ)

อุ้มลูกไปเข้าห้องน้ำด้วย เพราะไม่กล้าวาง ลูกร้อง (บอกแล้วตอนนั้นยังไม่เป็นงาน) ถ้าฉี่นี่ทำบ่อยๆ ถ้าปวดหนักจะอั้นไว้รอลูกหลับ ครั้งนึงท้องเสีย อั้นไม่ได้อุ้มลูกเข้าห้องน้ำด้วย ปวดท้องเลยนั่งนาน ลูกดันร้องจะกินนม เอ้า ลูกก็กินนมไป แม่ก็ถ่ายไป ไร้อนามัยสิ้นดี สงสารลูก เหม็นมั๊ยลูก ไม่รู้จะทำไง

อาบน้ำวันละหน เพราะไม่มีเวลา เดือนแรก ไม่ได้ส่องกระจกเลย ทั้งๆที่ในห้องน้ำก็มีกระจก ครั้งแรกที่ได้มองตัวเองในกระจก ถึงกับน้ำตาไหล เคยแต่สบายมาก่อน  นี่ลำบากที่สุดในชีวิตเลย (ไม่เคยลำบากค่ะ)

อดนอน (เป็นธรรมดา) เพราะเราให้นมแม่ ก็ตื่นมาให้นม เจ็บแผลผ่าคลอดก็ฝืน เปลี่ยนผ้าอ้อมเอง กล่อมนอนเอง สามีนอนคร่อก ไม่รู้เรื่อง นอนจากลูกร้องมากๆนานๆถึงจะลุกขึ้นมาดู จนเดี๋ยวนี้ลูกจะสองขวบ ก็ยังไม่นอนยาว ถ้าโชคดีก็ตื่น 2 หน แต่คืนละ3-4หนเป็นปกติ เวลาไม่สบายไม่ต้องพูดถึง  (ไม่มีปัญญางดนมมื้อดึกค่ะ ทนลูกร้องไม่ได้ ทนอดนอนต่อไป ฮ่วย) กลางวันก็ไม่ได้นอน พอลูกนอนต้องรีบซักผ้าอ้อม ล้างขวดนม ซักผ้าตัวเอง กินข้าว อาบน้ำ (ลูกเรานอนน้อย นอนแป๊ปเดียว) มีแอบงีบบ้างตอนให้นมลูก เคลิ้มๆแต่ไม่หลับเพราะอุ้มลูกอยู่

คุณสามีทำงานอิสระ บางวันก็ออกไปทำงาน วันไหนอยู่บ้าน ก็ทำตัวชิลล์เหมือนเดิม จิบกาแฟ อ่านหนังสือพิมพ์ กินข้าว อุ้มลูกเป็นอย่างเดียว อาบน้ำก็เราเพราะเค้ามือหยาบค่าเดี๋ยวลูกเจ็บ เปลี่ยนผ้าอ้อม เช็ดอึ ไม่ต้องพูดถึง มือใหญ่ทำไม่ถนัดค่า บางวันก็ โอยเมื่อคืนนอนไม่พอ ลูกร้องบ่อยของีบหน่อย พอตกกลางคืน ลูกนอนดึก โอ๊ยลูก ป๊านอนก่อนนะ ป๊าไม่ไหว อ้าว แล้วอิแม่มันไหวเรอะ ยังไงก็ต้องไหวล่ะ

เราทำงานส่วนตัวค่ะ (ไม่ได้ทำกะสามี) เรากลับไปทำงาน ตั้งแต่ลูกยังไม่ครบเดือน เพราะไม่มีคนดูแทนแต่ไม่ได้ไปทุกวัน ก่อนจะมีพี่เลี้ยงก็กระเตงลูกขึ้นคาร์ซีทไปกันสองคนบ้าง อาศัยแท๊กซี่บ้าง พอลูกสองเดือน อิแม่มันไม่ไหว เลยจ้างพี่เลี้ยงมาช่วย แต่ก็ยังหอบกันไปทำงาน เพราะไม่ไว้ใจให้ดูลูกตามลำพังที่บ้าน

เคยทะเลาะกะคุณสามีตอนที่ยังไม่จ้างพี่เลี้ยง ว่าเค้าไม่ช่วยดูลูก เค้าบอก เค้าต้องมีเวลาส่วนตัวบ้าง เค้าต้องออกไปออกกำลัง(ไดรฟกอล์ฟ)บ้าง เพราะเค้านอนไม่พอ ไม่ออกกำลังจะไม่สบาย อ้าว อิชั้นเวลาจะหวีผม กินข้าว เข้าห้องน้ำยังไม่มีเลย

จนถึงวันนี้ 2 ปีกว่า เราไม่เคยเข้าร้านทำผมเพื่อไปเซทไปทำอะไรที่เคยทำ เคยไปตัดผมแค่ 2 หน แถมบอกเค้า น้องสระผมรอบเดียว แถมไม่ต้องเป่าแห้ง เช็ดพอหมาดๆก็พอ พี่จะรีบ ไม่เคยไปดูหนัง ไปช๊อปปิ้งส่วนตัว ไปไหนก็กระเตงลูกไปด้วย ข้าวของที่จำเป็นก็รีบๆซื้อ แอบซื้อเสื้อผ้าทางเนตเอา ตอนลูกหลับ  ทีวีก็ไม่ดู เวลาไม่มี ถ้ามีเวลาก็คืออยู่กับลูก แต่ไม่เปิดทีวี เพราะไม่ให้ลูกดู

แม่สามีกับสามีบอกให้ลูกไปนอนกับพี่เลี้ยงบ้าง จะได้ไม่เหนื่อย เราค้อนให้ขวับใหญ่ ลูกเราก็ต้องนอนกับเรา ถ้าใครคิดจะมีลูกแต่ไม่อยากเลี้ยง จ้างคนมาเลี้ยงก็เชิญ แต่ไม่ใช่เรา (ไม่ได้พาดพิงใคร แต่เราคิดอย่างนี้จริงๆค่ะ พอดีแม่สามีเค้ามีลูกเยอะหรือไงไม่รู้ ลูกคนเล็กคลอดมาก็กินนอนกับพี่เลี้ยงจนหลายขวบ ไม่เคยได้ขึ้นบ้านใหญ่ ไม่กล้าเข้าหาแม่ เราฟังแล้วอึ้ง)

ตอนที่เราป่วยมาก นอนร้องไห้ เพราะลูกก็ป่วยโยเย เราก็ไข้ขึ้นสูง  ดีที่ได้พี่เลี้ยงคอยช่วย ไม่งั้นแย่แน่ๆ คิดถึงคนที่เป็น single mom คงเหนื่อยมาก เพราะเรามีคนช่วยยังเหนื่อยเลย สามีไม่ต้องพูดถึง มีก็เหมือนไม่มี (กำลังจะไม่มีในเร็ววันนี้)

เห็นคนอื่นเค้าฝากลูกให้พี่เลี้ยงดู ให้พ่อให้แม่ดู แล้วก็ไปกินข้าวร้านดีๆ ไปดูหนัง บางคนไปเที่ยวค้างคืนกันสองต่อสอง ก็เออ ดีจังเนอะ เราทำไม่ได้ ใจมันคอยแต่จะห่วงลูก จะฝากลูกกับพ่อแม่เราก็เกรงใจ เพราะท่านยังทำงานสัปดาห์ละ 6 วัน ยิ่งเราลูกอ่อนก็ทำงานไม่เต็มที่ งานก็ไปตกที่พ่อกับแม่  ถ้าจะฝากก็คือมีธุระจำเป็นเท่านั้น

คิดว่าวันนี้ลูกต้องการเรา เรายังมีภาระ ต้องทำงาน (มีงานหลายอย่าง แถมกำลังปลูกบ้านด้วย เลยวุ่นวายพอดู) ไม่ได้เป็นแม่เต็มเวลา เมื่อไหร่ว่างก็ควรจะอยู่กับลูก ไว้ลูกโต เข้าเรียน ลูกไม่เอาแม่แล้ว ค่อยไปหาความสุขใส่ตัวก็ได้

จริงๆเราว่าเราสบายมากแล้ว เทียบกับแม่ๆอีกหลายคน แต่ว่ามันก็มีแอบเหนื่อยแอบท้ออ่ะค่ะ (แบบเราสบายจนเคยตัว) เลยมาหากำลังใจแถวนี้มั่ง

ปล. เราเลี้ยงลูกแบบนี้ อาจไม่ใช่วิธีที่ถูก หรือดี และคนอื่นที่เลือกเลี้ยงด้วยวิธีอื่นก็ไม่ได้ไม่ดี คนเราต่างเหตุผล ต่างความจำเป็น

จากคุณ : Nam_kang
เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 01:34:12

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com