PANTIP.COM : G3244814 ++ภาพในใจค่ะ++ []

++ภาพในใจค่ะ++

ที่มาของ ++ภาพในใจ++

ขอเขียนที่มาของภาพละกันนะคะ ++ภาพในใจ++ ที่ใช้ชื่อนี้มันก้อต้องมีที่มาที่ไปใช่มะ เรื่องมันก้อยาวอยู่น้า แต่ถ้าสนใจก้อจะเราให้ฟังค่ะ เดี๋ยวขอเรียบเรียงก่อน เพราะมะรู้จะเริ่มที่ไหนดี อ้อ เริ่มตั้งแต่…
คือ แต่ก่อนเนี้ยเราเป็นเด็กที่รักการถ่ายรูปมาก ๆ คนหนึ่งเลยทีเดียว ถึงขนาดว่าตอนที่เรียนอยู่ชั้นประถมเนี้ยเก็บเงินซื้อกล้องเองเลยค่ะ (มะได้ขอ คุณพ่อ กะ คุณแม่ นะคะซื้อเองเลยจิง ๆ ) ที่บ้านอะรู้ดีว่าเราหนะรักการถ่ายรูปมากอยู่ แต่ด้วยความที่เรายังเด็กจากด้วยเหตุผลหลายประการที่ไม่อำนวยในตอนนั้น เช่น เรายังไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำว่ากล้องเนี้ยมีหลายแบบ ที่รู้ตอนนั้นจิง ๆ คือกล้องที่กด ๆ ถ่าย ๆ อย่างเดียวมะต้องทำไรเลยอะ (ที่ใคร ๆ ชอบเรียกกันว่ากล้องปัญญาอ่อน) ก้อเด็กนี่คะ ต่อมาก้อคงเรื่องเงิน อันนี้สำคัญมาก คือด้วยนิสัยของเรามะชอบให้ พ่อ แม่ ซื้อไรให้จะเก็บเงินเองมากกว่า เพราะผู้ใหญ่มักจะคิดว่าสำหรับเด็ก ๆ เนี้ยมะต้องซื้อของอะไรที่มันดีมากก้อได้ ซื้อแพงไปเดี๋ยวก้อทิ้ง ถ้าเราให้พ่อแม่ซื้อคงจะมะได้ของที่เราอยากได้ และคิดว่าดีที่สุด แต่ด้วยกำลังของเด็ก ๆ กล้องตัวนั้นที่เห็นว่าเจ๋ง แต่คงดูธรรมดาสำหรับคนอื่น (สำหรับเรามันคือกล้องตัวแรกในชีวิต ฉะนั้นมันจึงมีคุณค่ามาก ตอนนี้มันก้อยังอยู่อย่างสมบูรณ์ทุกประการ) และประการต่อมาที่บ้านเราเนี้ยเขามะปล่อยให้เราไปไหนเลยจิง ๆ เพื่อนแถวบ้านแบบ”แฟนฉัน”เนี้ยมะมีเลย วัน ๆ เนี้ยก้ออยู่แต่ในบ้าน อยู่กะวิทยุและโทรทัศน์เท่านั้นจิง ๆ (ก้อพึ่งมาปล่อยเอาตอนอยู่มหาลัยเมื่อมะกี่ปีนี้เอง) อย่างงี้เราจะถ่ายอะไรได้อะ ด้วยหลายเหตุผลทำให้เราเริ่มลดความสนใจในกล้องไปหันไปทำไรที่เด็ก ๆ ธรรมดาทำกัน (ก้อยังรักการถ่ายรูปอยู่นะ) จนวันหนึ่งที่เราอยู่ ม.ปลาย ที่มหาลัยรังสิตให้นักเรียนที่กำลังจะจบชั้น ม.6 ในโรงเรียนเราทุกห้องสอบ เพื่อที่คนสอบได้จะได้เข้าไปเรียนใน ม.รังสิต (มะรู้ที่อื่นโดนไหม คงต้องโดนอะนะ) คาดว่าติดกันทั้งโรงเรียน (มะต้องสอบก้อเข้าได้อะ) ตอนสอบเนี้ยเขาให้เลือกด้วยว่าจะเรียน คณะไหน สาขาอะไร แน่นอนเราก้อต้องเลือกที่จะเรียน คณะศิลปกรรม สาขาถ่ายภาพแน่นอน แต่ด้วยฟ้าที่เล่นตลกหรือเป็นใจก้อมะรู้ได้ เพราะวันที่เราไปมอบตัวเพื่อที่จะได้เป็นนักถ่ายภาพหญิงที่เก่งกาจโดยสมบูรณ์นั้น แม่ของเราดันเหลือบไปเห็นกองถ่ายละคร น้องใหม่ร้ายบริสุทธ์ แม่เข้าใจผิดคิดว่าคณะนิเทศที่นี่เค้าเรียนกันอย่างงี้ แม่บอกว่าน่าสนุกดีนะ ลูกเรียนคณะนี้ดีกว่าไหม (คิดใช่มะทำไมเรายอมง่าย ๆ ) บอกแล้วว่ายังเด็ก ๆ จิง ๆ มะมีความคิดเป็นของตัวเองเลยอะตอนนั้น (ก้อแหม วัน ๆ อยู่แต่บ้าน) ในเมื่อแม่ว่ายังไงเราก้อว่าอย่างงั้นอยู่แล้ว (ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ว่าไงก้อว่างั้น) เราเลยขออาจานย้ายคณะสะงั้น แถมลงเรียนผิดคิดว่าต้องเรียนภาพยนตร์ คือตอนกรอกสาขาเนี้ยกรอกภาพยนตร์ พอจะส่งก้อถามอาจานว่าเรียนแบบเนี้ย (แบบกองถ่ายละคร) คือสาขาไรในนิเทศเรากรอกถูกไหม (ถามให้แน่ใจ) อาจานบอก วิทยุ-โทรทัศน์ เราก้อแก้ พอเดินไปสักพัก (อันนี้กรอกแล้ว ส่งแล้วนะ) เรามะเชื่อก้อเลยกลับมาขออาจานแก้เปลี่ยนเป็นมาเรียนภาพยนตร์อีก เรียนไปได้สักพัก โอ้มะไหวอะ (จะไหวได้ไงแม่มะปล่อยสู่โลกภายนอก กบในกะลาอย่างเราจะรู้เรื่องหนังไหม) เพื่อนคุยไรกันก้อมะรู้เรื่อง แล้วด้วยหลายประการอีกเช่นเดิม หึหึ
แต่สิ่งสำคัญกว่านั้นเริ่มขึ้นแล้ว เพราะเราได้พบกับ ”หมูอ้วน” เป็นแรงผลักและดันให้เราย้ายสาขาที่เรียนเป็น วิทยุ – โทรทัศน์ (ซึ่งมารู้ทีหลังจากหมูอ้วนว่าตอนแรกหมูอ้วนเนี้ยจะลงเรียนภาพยนตร์ เพราะอยากเป็นผู้กำกับหนัง แต่ดันกรอกผิด) โอ้โชคชะตาช่างเล่นตลก (รู้ไหมคะกว่าเราจะได้เป็นแฟนกันเนี้ยเราก้อสวนกันไปสวนกันมาจิง ๆ นะ ว่าไปความรักของเราเนี้ยเหมือนภาพยนตร์เกาหลีที่ดูหลาย ๆ เรื่องเลยอะ มะได้โม้) พอเราได้มาเรียนด้วนกันเนี้ย เราก้อรักกันมากขึ้น มากขึ้นค่ะ (มะเกี่ยว) เด็กนิเทศต้องเรียนถ่ายภาพกันอยู่แล้วค่ะ มะว่าจะสาขาไหน ๆ แล้วเราทั้งสองก้อได้เรียนถ่ายภาพด้วยกัน (โอ้ ยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว) แต่พอหมูอ้วนได้เรียนเท่านั้นแหละค่ะ หมูอ้วนเปลี่ยนไป หมูอ้วนรักและเพลิดเพลินกับการถ่ายรูปมาก จนเราอิจฉาบรรดาเจ้ากล้องพวกนั้น (แง้ ๆ) เมื่อมีคนที่อยู่ข้าง ๆ กายเราชอบสิ่งที่เราชอบ แล้วเราก้ออิจฉากล้องพวกนั้นมาก เลยเปลี่ยนจากรักการถ่ายรูปมากเป็นเฉย ๆ (เกือบอิจฉาจนเกลียดแล้ว แต่ที่มะเกลียดเพราะหมูอ้วนชอบถ่ายรูปเรา เย้ ๆ อะมะเกลียดก้อได้ เพราะกล้องทำให้รู้ว่าหมูอ้วนรักเรามากเหมือนกัน ยังไงเราก้อมาก่อนกล้องหมูอ้วนเจอเราก่อนกล้อง) เพราะมีคนที่ทำความฝันที่เราทำมันมะได้แทนเราแล้วอะ หลังจากนั้นหมูอ้วนก้อหมกมุ่นกะเรื่องนี้มาก หมูอ้วนฝึกฝนวิทยายุทธ์อยู่เป็นเนื่อง ๆ (หมูอ้วนมะรู้หรอกว่าภายนอกที่เราทำรังเกียจและอิจฉาเจ้ากล้องพวกนั้น เราอะแอบปลื้ม และภูมิใจในตัวหมูอ้วนอยู่ลึก ๆ ด้วย มะรู้ใช่มะ) แล้วเราก้อปล่อยให้หมูอ้วนมีโลกของหมูอ้วน โดยที่เรามะก้าวกาย (แอบดูอยู่ตลอด) หมูอ้วนเริ่มคบคนที่เรามะรู้จัก พูดอะไรที่เรามะรู้เรื่อง และหมูอ้วนก้อมีโลกที่เรามะรู้ หมูอ้วนถล้ำลึกลงไปทุกวัน ๆ (จากที่เราเคยซุ้มดูคู่แข่งอยู่ห่าง ๆ อย่างระวังตัว) จึงเป็นแรงบันดาลใจให้เราต้อง ทำทำอะไรสักอย่างแล้ว ให้เธอนี้มะแคล้ว มะคลาดกัน ให้เธอรู้ตัวว่ามีคน คนอย่างฉัน แอบมองเธออยู่ตรงนี้ รอเธออยู่ตรงนี้ ฉันนี่ไง ใช่แล้วเราเลยคิดจะมาจับกล้องอีกครั้ง แต่หมูอ้วนก้อเป็นแรงบันดาลใจนะ (เป็นทุกเรื่องอยู่แล้ว แล้วก้อเป็นมานานแล้วด้วย และจะเป็นตลอดไปด้วยถ้าหมูอ้วนมะเปลี่ยนใจ เพราะเราจะอยู่ข้าง ๆ กับหมูอ้วนตลอดไป) อย่างภาพเนี้ยถ่ายกันเมื่อครึ่งปีได้แล้ว นานมาก ๆ วันนั้นไปอยุธยากันกับหมูอ้วน หมูอ้วนคงอยู่หลังกล้องมานาน ซึ่งจิง ๆ แล้วหมูอ้วนคงอยากเป็นคนหน้ากล้องบ้าง (มะแปลกใช่มะตากล้องทุกคนส่วนมากเป็นคนถ่าย มะค่อยมีใครถ่ายให้ ก้อต้องอยากโดนถ่ายบ้างเป็นเรื่องธรรมดา) วันนั้นหมูอ้วนพูดว่า “มะมีใครถ่ายให้เราเลย” (ทำเสียงน่ารัก ๆ ด้วย ใครจะอดใจไหว ได้ยินเสียงแล้วก้อใจละลาย ใจละลาย) และก้ออีกหลายอย่างออกแนวไปหาคนอื่นดีกว่าที่ชอบถ่ายรูป นั้น นี่ นี่ นั้น (โถน่ารัก) ด้วยใจรักอยู่แล้วและเพื่อหมูอ้วนจะได้ไม่ไปไหนเราเลย คลิ๊ก ๆ จนได้ภาพมาเป็นที่หน่ำใจหมูอ้วนไปวันนั้น (ช่วงนั้นยังทำมะเต็มตัว แต่ตอนนี้เพื่อหมูอ้วนแล้วเราทุ่มสุดตัว) เราเป็นคนแปลกนะ เราเล่นมาก้อหลายเว็บ รวมทั้งพันทิพเราก้อเข้ามาบ่อย (ที่เข้าก้อเพราะหมูอ้วนชอบเข้าให้เห็น) แต่มะเคยคิดที่จะเป็นสมาชิก หรือลงความคิดเห็นเลยในกระทู้ นี่ก้อเป็นครั้งแรกที่เป็นสมาชิก และนี่ก้อเป็นกระทู้แรกในชีวิตจิง ๆ (ที่ทำก้อเพื่อจะได้รู้ในสิ่งที่หมูอ้วนรู้) เราอยากเข้าถึงหมูอ้วนมากกว่านี้ เวลาที่เราคบกัน 4 ปี เราคงปล่อยปะละเลยหมูอ้วนมานาน คงเพราะเรายังเป็นเด็กมะโตซะที แต่เราบอกแล้วใช่ไหมว่าปีใหม่นี้มันต้องเป็นปีที่มีอะไรใหม่ ๆ ดี ๆ สำหรับหมูอ้วน และเราคงโตจากเมื่อก่อนแล้ว จึงรู้ว่าเราควรทำอะไร อยากทำอะไร แล้วสิ่งที่ทำไปทั้งหมดนี้เราก้อรู้ด้วยว่าเราทำ ทำไม ทำเพื่อใคร และเพราะอะไร เป็นคำตอบสุดท้าย เพราะรักหมูอ้วน ต้องขอโทษด้วยถ้าสิ่งที่เราทำมันทำให้หมูอ้วนคิดมาก และอับอาย (เพราะกระทู้นี้) แล้วคงต้องขอโทษผู้มีอำนาจในนี้ และที่เข้ามาในกระทู้คนอื่น ๆ ด้วยนะคะที่เข้ามาครั้งแรก ก้อเข้ามาโพสในกระทู้พระเจ้า อย่ามะชอบหน้าหนูนะคะ เพราะภาพที่หนูถ่ายด้วยตัวเองมีแต่ภาพนี้จิง ๆ และเมื่อเป็นกระทู้แรกในชีวิตมันก้อต้องเป็นอะไรที่พิเศษ ภาพคนที่พิเศษ ให้คนพิเศษของหนูค่ะ ภาพนี้จึงมีชื่อว่า ++ภาพในใจ++ ไงคะ (เขียนซะยาว)
คำว่าพิเศษของหนู คือ เคยไหมคะ เคยรู้สึกอยากถ่ายรูปใครสักคนไหมคะ อยากที่จะถ่ายแต่รูปของเขาเท่านั้น เคยรู้สึกจะหยุดที่ใครคนหนึ่งไหมคะ เคยอยากคบกับใครจิง ๆ จัง ๆ แค่คนเดียวไหมคะ เคยรู้สึกอยากทำอะไรให้ใครสักคนไหมคะ อยากทำทุก ๆ อย่างให้เขามีความสุข และภูมิใจในตัวเรา เคยรู้สึกไหมว่าถึงเขาไม่ทำอะไรเลยเขาก้อดีที่สุดสำหรับเราแล้ว เคยคิดอยากจะอยู่กับใครไปจนแก่เฒ่าไหมคะ มีใครไหมที่คุณรู้สึกอยากจะให้ทั้งเขาและคุณเป็นคนเดียวในใจ คนแรกในใจ และคนสุดท้ายในชีวิต และอื่น ๆ อีกมากมายบรรยายเป็นคำพูดมะได้ มันเป็นอารมณ์ ความรู้สึก และมันก้อมีพลังที่ผลักและดันคน ๆ หนึ่งได้ ให้ทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต เพราะเธอ คือ แรงบันดาลใจสำหรับฉัน “ทุกสิ่งทุกอย่างที่แจ๊คทำเป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับเต๋า !” (หมานคร) และ”ถึงแม้แฟนหนูจะอ้วนดำหนูก้อรักของหนูนะ อ้วนดำ อ้วนดำ” (แฟนฉัน)
ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ ถ้าเกิดทำอะไรผิด หรือมีข้อผิดพลาดประการใดค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจจิง ๆ ค่ะ ยังไงก้อขอฝาก โต๊ะโตะจังเด็กหญิงข้างหน้าต่าง ไว้ในอ้อมใจทุกดวงนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาชม และกรุณาอ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ อ้อ สุดท้าย ที่ใช้ชื่อนี้ก้อมีที่มาที่ไปเหมือนกันนะคะ พอดีวันนั้นหมูอ้วนต้องไปค้นหาข้อมูลที่ห้องสมุดเพื่อทำตัวจบ ดิฉันจึงได้หยิบหนังสือวรรณกรรมเด็กมาเล่มหนึ่ง ชื่อ โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง ซึ่งเมื่ออ่านแล้วก้อวางไม่ลงค่ะ เพราะหนังสือเล่มนี้น่ารักมาก ๆ ค่ะ อ่านแล้วรักเด็กเลยนะคะ และชื่อนี้ก้อมีความหมายด้วยค่ะ ที่ผู้แต่งใช้ชื่อหนังสือชื่อนี้ก้อเนื่องจากในสมัยนั้น คำว่าข้างหน้าต่างเป็นคำที่คนญี่ปุ่นนิยมมาก มีความหมายว่า คนตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีคนสนใจ คนที่ถูกทิ้งเอาไว้ลำพัง คนที่ไม่ใครสนใจ คนที่ถูกมองข้าม (เหมือนเราที่โดนหมูอ้วนทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียว) เมื่อรู้ความหมายก้อชอบมากยิ่งขึ้นอีกค่ะ เมื่อมีล็อกอินจึงใช้ชื่อนี้ค่ะ เข้ากับตัวเองมาก จบแล้วค่ะ เย้ ๆ

++วันนั้นไปอยุธยากันค่ะ หึหึ หลังจากที่อยู่แต่หน้ากล้องมานาน คราวนี้ขอเป็นคนหลังกล้องบ้าง++

แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 48 10:48:10

แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 48 10:47:21

แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 48 10:36:21

แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 48 10:32:19

จากคุณ : โต๊ะโตะจังเด็กหญิงข้างหน้าต่าง - [ 20 ม.ค. 48 14:36:57 ]