ความคิดเห็นที่ 1 โรงเรียนร่มเกล้าปางตอง จังหวัดแม่ฮ่องสอน เป็นโรงเรียนขยายโอกาสแด่เด็กๆชาวดอยที่อยู่ตามแนวตะเข็บชายแดนไทยพม่า เป็นโรงเรียนประจำ(กิน/เรียน/นอน) ที่อยู่ห่างไกลในถิ่นทุรกันดาร เด็กดอยที่นี่มีหลายเผ่าพันธุ์ สัญชาติ มีนักเรียนทั้งสิ้น 280 กว่าชีวิต การเป็นอยู่ที่นี่เป็นไปอย่างอัตคัดขัดสน ด้วยว่างบประมาณจากทางบ้นเมืองที่เจียดมาไม่พอเพียงเหมือนโรงเรียนอื่นๆ ด้วยเหตุผลว่าเด็กที่นี่เป็นคนไม่มีนามสกุล.......ไม่ใช่คนไทยอย่างสมบูรณ์ งบค่าอาหารของเด็กนักเรียนที่นี่ฟังแล้วตกใจ ค่าอาหารต่อมื้อ คือ 600 บาท แปรเป็นพลังงานล่อเลี้ยง 280 ชีวิต เงิน 1600 บาท เป็นค่าอาหารต่อวัน บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 50 00:07:11 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถามว่าเด็กจะเอาสารอาหารพลังงานจากที่ไหนมาบำรุงสมองและร่างกาย ถ้าเป็นหมูหรือไก่ก็คงจะมีแต่วิญญาณหรือเนื้อที่ติดมากับกระดูก โรงเรียนที่นี่เด็กๆ พยายามช่วยเหลือตัวเอง ปลูกผักเสี้ยงสัตว์อยู่กับแบบพอเพียง อยู่กันเพื่อเรียนหนังสือกันจริงๆ เรียนเพื่อนำความรู้กลับไปช่วยเหลือครอบครัวพัฒนาบ้านเกิด เรียนเพื่อให้มีอนาคตพ้นจากการตกเขียว ขายแรงงานเด็ก หรือถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารเด็ก บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 50 00:08:13 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:16:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อาตมามีโอกาสได้ไปสัมผัสถึงดวงจิตน้อยๆที่ใสซื่อบริสุทธิ์ สัมผัสถึงคุณค่าแห่งความเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน สัมผัสถึงความงดงามของจิตใจในเด็กๆเหล่านั้น ดูเธอช่างสุขกับการสักผ้าเสียนี่ รอยยิ้มนัยตาหยีดูสดใส ไม่รู้ใช้ผงซักฟอกยี่ห้ออะไร คงยี่ห้อ...จากใจใช่ไหมเออ ช่วยจัดคราบสกปรกรกรุงจิต ใส่แล้วสุขกว่าที่คิดติดเสมอ ลองซักผ้าจากใจใอ้เพื่อนเกลอ รับรองเธอจะสุขเหมือน น้องทั้งสองคน.......... บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีอยู่วันหนึ่งคุณครูสาว(พึ่งเรียนจบใหม่ๆ) เล่าให้ฟังว่า ตอนแรกไม่อยากอยู่ที่นี่เพราะไกลก็ไกลไปก็ลำบาก คิดอยากจะกลับบ้านเกิดที่กรุงเทพฯ ใจของเธออยากจะกลับมาหาพ่อแม่เพื่อนฝูงและความศิวิไลในสังคมเมือง แต่มีอยู่วันหนึ่ง เป็นวันแรกของการเปิดเทอม เธอได้รับของฝากจากเด็กคนหนึ่ง.... เป็นแตงโมลูกเบ้อเริ่ม....ใหญ่มาก เกือบเท่ากับตัวเด็ก เด็กบอก ... หนูต้ะจัย เอามาฝะคุงคู คุณครูปลื้มใจมาก... ไม่ใช่ปลื้มใจเพราะแตงโมลูกโตๆ แต่มันปลื้มและซึ้งในน้ำใจของเด็ก ที่อุตสาห์เดินอุ้มแตงโมลูกโตๆ ข้ามภูเขาโตๆหลายลูก กับหนทางเท้าอันไกลหลายสิบกิโล เธอบอกว่าซึ้งใจมาก..... มันเป็นแรงบันดาลใจให้เธออยู่เพื่อเป็นแสงเทียนเล่มน้อยๆ ที่ส่องทางให้กับเด็กดอยเหล่านั้น....ต่อไป บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อาจารย์ใหญ่ ได้พูดกับพวกเราในวงข้าวมื้อเย็นอย่างเป็นปริศนาให้ตกใจกันว่า " ใครมาที่นี่ ถือว่าโง่....ถ้ามาแล้วยังมาอีกครั้งถือว่าโง่มาก" เมื่อได้ยินจบเราก็เงียบกัน แต่เมื่อรู้ความจริง ที่ท่านพูดไม่ผิดครับ ความลำบากกับการดินทาง การขึ้นเขา ลงเขายาวนานเป็นหลาย ๆ ชั่วโมง พร้อมกับอากาศที่หนาวมากแบบนี้ ยังคิดจะมากันอีกหรือ นั่นคือหตุผลที่ ไม่ค่อยมีครู หรือผู้ช่วยสอนที่คิดจะอยู่ที่นี่นาน ๆ เหมือนกับท่าน ยิ่งผมรู้ว่าท่านอาจารย์ใหญ่ เป็นโรคเบาหวานด้วยแล้ว โรงพยาบาลไม่ต้องพูดถึง ได้ยินว่า ยาที่ท่านมีมากกว่า ห้องพยาบาลบางที่เสียอีก...... ได้สัมผัส ใจคน ๆ หนึ่งที่ทั้งเสียสละเพื่อเด็กน้อย และทุ่มเทแรงกายแรงใจ เพื่ออนาคตของเด็ก ๆ ชีวิตท่านน่าชื่นชมมาก ๆ ครับ ภาพนี้ผมถ่ายรู้ท่านอาจารย์ใหญ่ บนเนินยอดเขา แสงสุดท้ายของวันฉายมาที่ใบหน้าท่าน อยากให้เห็นว่า จิตใจท่านกว้างเกินกว่าความลำบากของขุนเขาที่ซับซ้อน และความหนาวเหน็บที่เกาะกุม 13Maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เคยเหงากันบ้างไหม เคยรู้อยู่ใช่ไหม ว่าความเหงามันปวดร้าวสักเท่าใด เคยหิวกันบ้างไหม เคยรู้อยู่ใช่ไหม ว่าความหิวแสบท้องเท่าใด เคยปลื้มกันบ้างไหม เคยรู้อยู่ใช่ไหม ว่าความปลื้มมันอิ่มเอิบเพียงใด น้องคนนี้เธอปลื้มใจ กับอาหารแห่งความรักที่พวกเราได้มอบให้ ถามว่าเธอหิวไหม....ก็หิว แต่เธอบอกว่าอิ่มใจ แม้ไม่กินก็.....อิ่ม บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แม้เป็นเพียงเทียนเล่มน้อย ก้จงภูมิใจในตนเถิด เพราะแสงเทียนแต่ละดวง เมื่อมารวมกันเข้า แม้แสงแห่งอาทิตย์ก้มิอาจต้าน ความดีแม้ทำคนละเล็กละน้อย เมื่อทำบ่อยๆก็ขยายใหญ่ได้ หากเรามาร่วมกันทำความดี แม้คนละเล็กละน้อย กระแสแห่งความดีก็กระจายออกไป ยังความผาสุขและเบิกบานใจ ให้แก่มวลหมู่นิกรชน แม้ภูเขาจะสูงเสียดฟ้า ก็ยังต่ำกว่ายอดหญ้าอยู่ดี ต้นหญ้าแม้ตัวน้อย เจ้าก้ยังให้ออกซิเจ้นแก่โลกหล้า มาเรามาร่วมกัน ต่อเติมแสงเทียนแห่งศรัทธา จุดประกายเป็นเปลวเทียนแห่งปัญญา เติมเชื้อให้เป็นพลังชีวิต ให้ดวงจิตที่อ่อนหล้าและท้อแท้ มาฮึดสู้อีกครั้ง สู้ว้อย....... บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 I ยืนยิ้มอยู่ แต่ U ไม่เห็น I ยิ้มอยู่ทุกลมหายใจ หายใจเข้า I ยิ้ม หายใจออก I ก็ยิ้ม ตื่นนอน I ยิ้ม เพราะรอยยิ้มเป็นประตูของหัวใจ ยิ้มน้อยๆ แต่ให้ยิ้มนานๆ นะโยม บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยู่ไกลบ้าน ไม่มีใคร อุ่นหัวใจ เมื่อใกล้เพื่อน เธอยิ้ม ฉันก็ยิ้ม ประทับพิมพ์ กลางหัวใจ ให้แก่กัน 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แม้เราเพียงแค่ผู้มาเยือน อาหารทำให้ดับกระหายได้เพียงชั่ววัน แต่กำลังใจ มันทำให้เจ้าได้อยู่ไปชั่วชีวิต แม้ไม่มีคน แต่มีสายตาที่คอยมองเจ้าอยู่ วันนี้เจ้าอาจมองไม่เห็น แต่สักวัน ใจเจ้าจะรับรู้ทุกสิ่งเอง ขอให้อดทนเข้าไว้................ 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คืนนี้มีละครครับ แต่เข้าค่ายดึก คืนนี้อาจไม่ได้มาดูทีวีกัน หมดห้องนี่ นั่งได้หมดทุกคนครับ เรามีคติคือ เงียบกันที่สุดเมื่อทีวีเปิด ............... พวกเราชอบทีวีครับ จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:22:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แม่จ๋า ลูกคิดถึงแม่ แม่สบายดีไหม ลูกสบายดีนะ ไม่ต้องเป็นห่วง คุณครูที่นี่ใจดีมาก แม่ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ หนูมาเรียนกินนอนที่นี่ ปิดเทอมหนูจะไปหาแม่จ๊ะ ................................ 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คำว่าเหงา อาจเศร้า แต่หายได้ แต่คำว่าเพื่อน........คำนี้ไม่มีวันหายไปจากใจ 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:23:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เช้าวันที่สอง ผมเดินตามหลวงพี่ไปบิณฑบาตร ในหมู่บ้าน ผมชวนน้องสุภนุชคนนี้ไปด้วย เพราะเห็นไม่คุยกับใคร มาพบเธอนั่งคนเดียวใต้ต้นไม้แต่เช้ามืด อากาศก็หนาว เลยชวนเดินไปด้วย.........ถึงหมู่บ้าน ไกลมาก น้องกลับหายไป ผมตามหาไม่เจอน้องเลย ..............บ่ายวันนั้นผมเจอน้องอีกครั้งที่สนามเด็กเล่น ถามน้องว่า เมื่อเช้าหายไปไหนเหรอ เดินหาตั้งนาน น้องตอบว่า ".........เจ็ดโมงเช้า ต้องมากินข้าว หากมาไม่ทันข้าวจะหมด" น้องเขาไม่กล้าบอกผม หันหลังวิ่งกลับไปที่โรงเรียนคนเดียวในเช้ามืดนั้น....... จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อาหารแต่ละมื้อ อิ่มครับ ที่นี่ปลูกผักกาด ผักกะหล่ำ มีกินแบบนี้ทุกมื้อ เช้ากะหล่ำ เที่ยงผักกาด เย็นกะหล่ำ เช้าผักกาด อาหารหวาน ผมชอบมะเขือเทศทั้งลูกโรยเกลือกับพริกผง ชอบมาก ๆ ครับ............... 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เช้าวันแรก ผมหนาวมาก สวมเสื้อ 2 ชั้น แต่น้อง ๆ บอกว่า ตอนนี้ไม่ค่อยหนาวแล้วค่ะ............... 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:24:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 บ้านพัก 1 หลัง เราอยู่กัน 12-17 คน มีหัวหน้าบ้าน 1 คนคอยคุม ดูแลกันเอง ซักผ้าเอง คนมากยิ่งดีครับ ไม่หนาวดี วันไหนมีลมพัดแรง ๆ เราจะไปอยู่กันที่กองฟืนหน้าบ้านครูใหญ่เพื่อผิงไฟครับ 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 -------------------------------------------------------------------------------- พี่ครับ พี่จะกลับมาหาเราอีกไหมครับ ............................. เป็นคำพูดที่สะท้อนในใจทุกครั้งที่ผมนึกถึง 13maysa จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เดินเท้าเปล่าบนถนนที่โรยด้วยกลีบหิน มันแสนเจ็บปวดที่กลางดวงใจปลายประสาท บอกลูกศิษย์ให้วิ่งไปเอาอันที่มารองเท้า พร้อมกับการกลับมาด้วยรองเท้าคู่เดียว พระมีสองรูปแต่รองเท้ามีคู่เดียว จะทำอย่างไร??? ใสรูปละข้างเพื่อความเสมอภาค หรือจะลสะให้รูปใดรูปหนึ่ง เราใส่รองเท้าคู่นั้นไม่ลงถึงแม้จะเป็นของเรา เพราะเพื่อนเราก็เจ็บเท้าเช่นกัน จึงตัดสินใจทนเจ็บเท้าแล้วสละให้เพื่อนพระ ท่านใสได้สักระยะก้ถอดให้เรา เราสองรูปใส่สลับกันไปจนถึงหมู่บ้าน แล้วถอด........เดินเท้าเปล่า บ่อยครั้งที่คนเราพบความลำบาก สิ่งแรกที่นึกถึงคือ............ ความทุกข์เพราะความเจ็บเท้าในครั้งนั้น ทำให้เราได้เห็นน้ำใจของสหายผู้ร่วมทาง ทุกครั้งที่เราพบเจอความทุกข์ลำบาก ให้มองหาความงามที่ซ่อนอยู่ในนั้น พระพุทธองค์เคยบอกว่า เห็นทุกข์ดอกเจ้าจึงเห็นธรรม (เราได้เห็นความซื่อใสของเด้กที่นั่น) (เราได้รู้ว่าชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป) (เราได้เข้าใจว่าหนทางลาดหินพิสูจน์พระบิณฑบาต กาลเวลาพิสูจน์คนใสบาตร) บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ้ชีวิตคิดไปให้อนาถ เช้าอุ้มบาตรลาดตระเวนเช่นทหาร ออกท่องเที่ยวจาริกภิกขาจาร เหมือนขอทานจากน้ำใจผู้ไฝ่บุญ อันชีวิตมีค่าแค่บาตรเดียว ดุจนกเหยี่ยวเฉี่ยวบินถิ่นโกศุล บาตรใบเดียวเที่ยวไปให้พระคุณ ช่วยเกื้อหนุนลมหายใจแห่งไมตรี กลดคันหนึ่งนี่หรือคือปรางมาศ มีเสื่อสาดเปรียบที่นอนอันอ่อนนุ่ม มีมุ้งห้อยย้อยยานต่างม่านคลุม มีบาตรอุ้มเฉกเช่นเป็นโรงครัว มีจีวรแทนเครื่องทรงอลงกต มีศีลพรตเป็นมงกุฎที่สวมหัว มีขันติเป็นพระขันธ์มั่นกับตัว ความดีชั่วคือราชการงานนานา มีปัญญาเป็นอัมมาตย์อันปราชเปรื่อง มีสติเป็นเครื่องที่ปรึกษา อาณาเขตโดยรอบขอบหนึ่งวา คือพาราของเราเข้าครอบครอง มีสมาธิสิเป็นทรัยพ์นับแสนโกฏิ ความสันโดษคือมณีนิลสิ้นทั้งผอง อีกช้างม้าวัวควายทั้งนายกอง ก็คือของที่ใส่ในย่ามมา เสียงจิ้งหรีดคือดนตรีที่ขับกล่อม อยู่พรั่งพร้อมข้างที่พระเคหา มีความว่างคือราชินีศรีพารา อันว่าองค์ราชาคือตัวเรา คงสุขจริงสิ่งใดไหนจะเปรียบ แม้จะเทียบกับใครไม่อายเขา ความสุขอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเรา คงเป็นเจ้าพาราครานี้เอย...... (ความสุขเล็กๆ กับคนตัวเล็กๆ) บทความโดย พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ wrote on Mar 1, edited on Mar 1 จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับคำติชมครับ จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อยากให้เพื่อน ๆ ที่พอมีเวลาและสามารถรวบรวมสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คิดว่าเป็นประโยชน์ มอบส่งหรือช่วยเหลือน้อง ๆ กันครับ การเดินทางที่ลำบาก รถที่ไปคนขับและรถต้องชำนาญทางขึ้นเขาตลอดเวลา แผนที่ครับ จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 15 มี.ค. 50 08:35:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวยมากมากๆ ทั้งมุมมอง ทั้งภาพถ่าย ชอบเด็กๆ คคห. 3 จัง ดูแล้วมีความสุข ไร้ขอบเขต ดีครับ จากคุณ : ยิ้ม (มะลิ บาน บาน) - [ 15 มี.ค. 50 08:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตามมาดูที่นี่อีกครั้ง ยังไงก็ยังซึ้งครับ ...ดูแล้วมีความสุขจัง จากคุณ : ge-or-ge - [ 15 มี.ค. 50 10:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวยมากครับ ได้อารมณ์สุด ๆ .. จากคุณ : JadEiTe & WhiTe sHarK - [ 15 มี.ค. 50 10:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มาซึ้งใจกับคนใจดี จากคุณ : ขอบคุณที่แบ่งปัน - [ 15 มี.ค. 50 12:48:43 A:125.26.54.123 X:203.113.15.234 TicketID:130166 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ...ภาพถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีค่ะ กับบทความที่มีความหมาย ...ซึ้งกะแตงโมจัง ...ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ค่ะ จากคุณ : ... (onenice) - [ 15 มี.ค. 50 13:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ภาพสวยเรื่องเยี่ยม ดูกี่รอบๆ ก็ยังรู้สึกดี มากๆครับ จากคุณ : koontuch - [ 15 มี.ค. 50 14:09:30 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ซาบซึ้ง จากคุณ : ลุงไม้ (ไม้หลักปักมั่นคง) - [ 15 มี.ค. 50 14:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ภาพก็งาม ข้อความก็กินใจ เยี่ยมมากๆครับ จากคุณ : Iron Eagles - [ 15 มี.ค. 50 15:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ประทับใจ ทั้งเรื่องราวในตัวอักษรและภาพถ่าย ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ ที่แบ่งปันค่ะ จากคุณ : nuAng - [ 15 มี.ค. 50 17:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 32 น้ำตาซึมๆค่ะ...พูดไม่ออก..มันอิ่มใจ...ขอบคุณนะคะที่เอามาแบ่งปัน จากคุณ : oornaja2 (oornaja2) - [ 15 มี.ค. 50 20:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สุดยอดกระทู้ จากคุณ : sarayutu - [ 15 มี.ค. 50 22:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จากคุณ : ตะเกียงลาน - [ 15 มี.ค. 50 23:42:56 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เยี่ยมเลยครับลงตัวทั้งภาพทั้งบทความ จากคุณ : snoom - [ 15 มี.ค. 50 23:47:56 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ได้อะไรเยอะเลยนะคะ จากคุณ : คนสวย (ทำใจได้) - [ 15 มี.ค. 50 23:49:21 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ประทับใจมากเลยค่ะ  ชอบมาก   ..... ______________________________________________________ จากคุณ : กำปงพิราเทวี - [ 16 มี.ค. 50 05:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 38 น่ารักจังเลยค่ะ ภาพสวยมากเลยค่ะ ชอบจังเลย จากคุณ : Super Rookie - [ 16 มี.ค. 50 06:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ความคิดดี... จิตใจดี.... ภาพสื่อออกมาได้ดี.... เนื้อเรื่อง...เยี่ยม Two thumb up ครับ.. จากคุณ : Dr.Manta - [ 16 มี.ค. 50 07:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ประทับใจจัง ซึ้งใจมากๆ ค่ะ ไม่สามารถบริจาคของใช้ที่จำเป็นผ่านทางอื่นได้เลยหรือคะ เพราะไม่สะดวกที่จะขับรถไปเองอ่ะค่ะ... =^_^= จากคุณ : หนูออด - [ 16 มี.ค. 50 08:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ชอบมากครับ อ่านไปดูภาพไป จินตนาการตามไป อู้ววเจ๋งดีครับ จากคุณ : Tar_NikonD80 - [ 16 มี.ค. 50 09:47:26 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ซึ้งมาก เคยไปพระตำหนักปางตอง เคยไปปางอุ๋ง เคยไปบ้านรักไทย เคยไปบ้านรวมไทย แต่ไม่เคยแวะหาโรงเรียนเลย ถ้าครั้งหน้าได้ไปแม่ฮ่องสอน จะไม่พลาดแน่นอน จากคุณ : kit20m - [ 16 มี.ค. 50 10:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ประทับใจมากค่ะน้าสง จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 16 มี.ค. 50 12:40:36 ]

ความคิดเห็นที่ 44 รูปชัดตื้นดูกี่ทีก็แจ่ม  ได้อารมณ์สุดๆ สวยมากเลยครับ จากคุณ : มาเลซานี่ตกงาน - [ 16 มี.ค. 50 18:07:33 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ดีมากๆทั้งเรื่องและรูป(รูปสวยมาก)ค่ะ แต่อยากให้แก้ไขคำผิดนิดเดียวนะคะ คคห 1 โรงเรียนร่มเกล้าปางตอง จังหวัดแม่ฮ่องสอน เป็นโรงเรียนขยายโอกาสแด่เด็กๆชาวดอยที่อยู่ตามแนวตะเข็บชายแดนไทยพม่า เป็นโรงเรียนประจำ(กิน/เรียน/นอน) ที่อยู่ห่างไกลในถิ่นธุระกันดาร (แก้เป็นทุรกันดาร ด้วยนะคะ) คคห 2 โรงเรียนที่นี่เด้กๆพยายามช่วยเหลือตัวเอง ปลูผักเสี้ยงสัตว์อยู่กับแบบพอเพียง (เด็กๆ  และ ปลูกผักเลี้ยงสัตว์อยู่กันแบบพอเพียง) รบกวนช่วยแก้ แล้วจะลบข้อความนี้ไปก็ได้ค่ะ แต่อยากให้คนอื่นมาอ่านแล้วลื่นๆน่ะค่ะ จากคุณ : quin toki - [ 16 มี.ค. 50 21:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ภาพมีพลังมากๆ เลยค่ะ จากคุณ : rebel - [ 16 มี.ค. 50 23:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณมากครับ คุณ quin toki จากคุณ : 13maysa (song13) - [ 17 มี.ค. 50 00:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เข้ามาเก็บความน่ารัก ด้วยความซาบซึ้งค่า จากคุณ : Namfaa - [ 17 มี.ค. 50 09:49:00 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณครับ ดูจนจบแล้วมันซาบซึ้งในใจจริงๆ คงไม่มีคำไหนดีก่วานี้แล้ว ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : photolife (photolife) - [ 19 มี.ค. 50 00:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ชมทั้งที่นี่ และ pixpros  เลยครับ ติดตามชื่นชมผลงานมานานแล้ว ยกให้เป็น idol เลย  ครับ :) จากคุณ : chotto - [ 19 มี.ค. 50 08:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 51 กินใจจัง ฮืออ ซิ้ง... จากคุณ : Wondering.. (opoo) - [ 23 มี.ค. 50 08:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ประทับใจครับชุดนี้ ... จากคุณ : SF-The KOP - [ 23 มี.ค. 50 13:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 53 งามซ้า โดนจริงๆ จากคุณ : PommeIE82 - [ 24 มี.ค. 50 21:17:25 ]

ความคิดเห็นที่ 54 รูปแต่ละรูป..กับเรื่องราวที่เล่า สะท้อนอารมณ์ออกมาได้ดีมากเลยค่ะ บางภาพดูแล้วจะร้องไห้เลย ทั้งๆที่บางภาพก็อดยิ้มตอบกลับไปไม่ได้ แปลกจัง.. ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆและภาพสวยๆนะคะ จากคุณ : N'SinE - [ 28 มี.ค. 50 04:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 55 umh... จากคุณ : mun (stupor) - [ วันเถลิงศก (15) 13:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ...ขออนุญาตเอาทั้งรูปเเละเรื่องเล่า ไปเล่าต่อนะค่ะ ... ..กินใจทุกรูปเเละทุกตัวอักษรเลยค่ะ ..ขอบคุณ จากคุณ : mammaclub - [ 27 ก.ย. 50 17:31:43 ]