ความคิดเห็นที่ 1 คงสุดๆแล้วจริงๆมั้งคะ หนีปัญหา. จากคุณ : poppy5nchdp เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 22:14:56

ความคิดเห็นที่ 2 เบื่อ ไม่มีเพื่อน ไม่มีครอบครัว มีเงินเก็บเยอะ ทำงานก็ได้เงินเดือนเยอะ แต่ไม่รู้จะใช้อะไร ตอนเด็กๆ วัยรุ่นไปเที่ยวมาเยอะจนไม่อยากไปละ เคยมีเพื่อนเยอะๆ แต่ก็เข็ดเหนื่อยรำคาญ ชีวิตมีแต่งานเครียดๆ วันหยุดไม่มีอะไรทำก็เอางานมาทำ จากคุณ : asker2008 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 22:20:49

ความคิดเห็นที่ 3 ที่เขาฆ่าตัวตายก็เพราะเขาคิดแต่ตัวเอง  มองเห็นแต่ปัญหาของตัวเอง  โดยไม่เคยมองคนรอบข้างและสังคมรอบข้างเลย  เมื่อไหร่ที่คนเรามีทุกข์และจมอยู่กับมัน  อยู่ในความมืดมิด  ปิดตัวเอง  ขังตัวเองอยู่ในความทุกข์  โดยลืมคิดไปว่า  ความทุกข์ที่เข้ามา  เมื่อมันเข้ามาได้มันก็ย่อมมีออกไปได้   เมื่อมีได้มาก็ย่อมมีเสียไป  เมื่อมีแสงสว่างก็ย่อมมีความมืด  เมื่อมีความสุขก็ย่อมใมีความเศร้าเป็นของคู่กัน   โลกธรรม 8   เมื่อมีสิ่งนี้เกิด  อีกสิ่งจึงเกิด   เมื่อสิ่งนั้นดับ  อีกสิ่งจึงดับ ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้น   ตั้งอยู่  ดับไปทั้งสิ้น ทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง  เป็นทุกข์  และไม่ใช่ของเราทั้งสิ้น   ทุกอย่างล้วนเป็นเช่นนั้นเอง  ไม่ว่าจะมีเราหรือไม่มีเรา  สิ่งเหล่านั้นก็ต้องดำเนินต่อไป   ตามวิถีของมันเป็นธรรมดา เพราะเรายึด  จึงเป็นทุกข์  ยึดมั่นในตัวกูของกู    ทั้งๆที่จริงแท้แล้วไม่มีสิ่งใดเป็นของเรา มนุษย์ก็คือสัตว์โลกชนิดหนึ่งเท่านั้น  ที่มีเวลาของชีวิตแค่ไม่เกิน 100 ปี แล้วก็ต้องจากโลกนี้ไป  เราก็ไม่ต่างจากสัตว์ชนิดอื่น  แต่เรากลับยกย่องตัวเอง  ลืมต้นตอของตัวเอง  ลืมไปว่าเรามีเวลาเพียงน้อยนิด  แต่เรากลับคิดทำลายสิ่งต่างๆ  ไม่ว่าคน  สัตว์  ต้นไม่้ ใบหญ้า  ทำลายธรรมชาติต่างๆ  เพียงเพราะความต้องการของตัวเอง  กัดกินโลกใบนี้อย่างโหดร้าย  เพียงเพื่อสนองความต้องการของตนเองเท่านั้น  หลงอยู่กับสิ่งจอมปลอม  กับค่านิยมที่ตนสร้างขึ้น  ไม่ว่าชื่อเสียง  เงินทอง  ลาภยศสรรเสริญ  หลงจนลืมไปว่า  แท้ที่จริง  ชีวิตคืออะไร   อะไรที่เราต้องการจริงๆ  หลงไปในกระแส  จนลืมใความเป็นจริงของชีวิต  ลืมไปว่าแท้ที่จริง  คนเรานั้นอาจไม่ได้ต้องการอะไรมากขนาดนั้น   เรากลับคิดว่าเงินอำนาจคือความสุข  เงินอำนาจคือทุกอย่าง   ทั้งที่ความสุขที่แท้จริง  มันไม่ได้อยู่ไกลเลย  ทุกอย่างล้วนอยู่ที่ใจเราทั้งสิ้น   หลงไปนอกกาย  ทั้งที่แท้จริงความสุขนั้นอยู่ใกล้ตัวเรา แต่เรากลับไม่เคยหัดมาดู  ไม่เคยแม้แต่จะเข้าใจตัวเองและรักตัวเอง   คนเราเกิดมามีร่างกายครบ  32 สมองปกติ  นั้นถือว่ามีบุญที่สุดแล้ว  เป็นรางวัลที่มีค่าที่สุดในชีวิต  มากยิ่งกว่าถุกรางวัลที่ 1 นับ 100 เท่าพันเท่า  แต่แทนที่เราจะภูมิใจ  เรากลับมองวัตถุ  มองคนอื่นมากกว่ามองตัวเอง  เห็นคุณค่าของวัตถุมากกว่า  คุณค่าในตนเอง   แล้วมันจะต่างอะไรกับคนไร้่ค่า  ที่มีวัตถุมากมายแต่กลับไร้ค่าในตนเอง  ต้องเอาวัตถุต่างๆมาบังหน้า  เพราะแท้ที่จริงตนเองนั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลย  เลยต้องพึ่งวัตถุต่างๆ  พึ่งพาสิ่งรอบข้าง  แต่ไม่เคยที่จพึ่งตนเองและภูมิใจในตนเองเลย จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 22:25:41

ความคิดเห็นที่ 4 เพราะปัญหาของทุกคนไม่เหมือนกัน เราไม่ได้เป็นเค้า เราคิดแทนเค้าไม่ได้หรอก จากคุณ : นิกสกี้ เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 22:30:35

ความคิดเห็นที่ 5 เด็กอเมริกาฆ่าแม่และฆ่าเด็กเล็ก เขามีความผิดปกติทางสติปัญญา ส่วนคนอื่นเขามีเหตผลที่จะตาย ... และเหตุผลนั้นคงไม่เหมือนกันทุกคน จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 22:32:12

ความคิดเห็นที่ 6 แตกบ่อย จากคุณ : ธีรภัทร์2 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 22:43:07

ความคิดเห็นที่ 7 ส่วนหนึ่งซึ่งน่าจะมาก คือกลุ่มคนที่มีความผิดปกติทางด้านจิตใจ คือเป็นโรคชนิดหนึ่ง ที่ระดับสารเคมีในสมอง ขาดความสมดุล ทำให้เกิดโรคซึมเศร้า สะสม หรือมีอาการทางสมอง ก็เป็นโรคหนึ่งที่แฝงอยู่ในสังคมมาก แล้วทัศนคติบางอย่างของสังคมทำให้ไม่หาหมอทางจิตเวช ทั้งที่มันก็เป็นโรคธรรมดาโรคหนึ่งเหมือนโรคหวัด มันเลยเป็นสาเหตุของการฆ่าตัวตาย ส่วนที่สองคือ ในภาวะนั้นๆที่เกิดความบีบคั้น มันเหมือนหมดทางเดิน อยากไปให้พ้นๆ ซึ่งคนภายนอกไม่มีทางเข้าใจ ถ้าไม่เจอกับตัวเอง. แต่ในความเป็นจริงคือถ้าสามารถประคับประคองให้ผ่านวิกฤตนั้นไปได้ มันก็จะค่อยๆคลายตัวลง และดำเนินชีวิตผ่านไปได้ เป็นอารมณ์ชั่ววูบเดียว ที่อยากไปให้พ้นๆภาวะนั้น ทั้งที่ไม่ฆ่าตัวตาย มันก็จะพ้นอยู่ดี เพราะ กาลเวลาจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งโดยธรรมชาติ แต่ขณะนั้นจิตใจทนต่อแรงบีบ สภาพความทุกข์ในไม่ไหว ในทางพุทธที่ถือการฆ่าตัวตายเป็นบาปหนักเพราะ เป็นการตัดทางตัวเองที่จะเดินต่อไป ซึ่งมีโอกาสที่จะพบความดีงามต่างๆ จากคุณ : เราชื่อ มารบูรพา เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 22:59:19

ความคิดเห็นที่ 8 โรคซึมเศร้า ไม่เคยเป็นไม่มีทางรู้เลยค่ะ เพราะฉะนั้นเราจึงตัดสินใครจากสิ่งที่เค้าทำไม่ได้เลย.. จากคุณ : lol เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 23:04:52 A:94.5.63.150 X: TicketID:373968

ความคิดเห็นที่ 9 จขกท น่าจะยังไม่เคยสัมผัส ถึงอารมณ์อันนั้น เลยสงสัย ก็น่าสงสัยอยู่นะครับ สิ่งที่ จขกท อ้างถึงนั้น เป็นสภาวะอารมณ์ปกติ แล้วคนที่มีสภาวะอารมณ์ที่ผิดปกติ หล่ะ ไม่ว่าจากสาเหตุอะไร ถ้าคนที่เคยเข้าสู่ภาวะนั้น จะรู้สึกถึงความไร้เพื่อน ทั้งๆที่มีเพื่อน รู้สึกถึงการไร้คน ทั้งๆที่มีคนอยู่มากมาย ความรู้สึกถึงการโดนทอดทิ้งหรือโดนปล่อยไว้คนเดียว มังครับ คนแข็งแรงก็รอดไป คนอ่อนแอ ก็ถึงคราวก็คงไปแล้วไม่กลับ ถ้าซักวันเข้าสู้ภาวะนั้นเมื่อไร ถึงจะเข้าใจนะครับ อย่าได้เจอสภาวะนั้นเลยครับ บางคนรอด บางคนไม่รอด เพลง เคว้งคว้าง ของ ศรัณย่า ส่งเสริมสวัสดิ์ เพราะครับ คนเขียน เขียนได้ดีมากครับ เข้าใจคนที่เสียหลัก เข้าใจคนที่เหมือนว่าวสายป่านขาด เหมือนเรือไร้หางเสือ ส่วนใหญ่เกิดจากการสูญเสียสิ่งที่รักไปทั้งนั้นนะครับ เพียงแต่ว่า เพลงมันเน้นไปที่ความรักหน่มสาวเท่านั้น เคยเห็น หรือว่า เคยได้ยิน คนแก่ บางคน ที่สูญเสียคู่ชีวิตไป ยามแก่เฒ่ารึป่าวครับ บางคน ตรอมใจ จนตาย ภายในเวลาไม่นานนะครับ เพลง เคว้งคว้างนะครับ สุดกล้ำกลืน ยืนน้ำตาคลอ ใจมันท้อ และอ่อนล้า ได้แต่มอง เธอจนเดินลับสายตา มันเหมือนว่า จะขาดใจ เคว้งคว้าง เหมือนหลงทาง กลางป่า ยืนมองฟ้า ไร้ดาว ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว เหมือนถึงคราว สิ้นใจ กี่หยดน้ำ ที่มันไหลลงมา จากขอบตา ไม่ขาดสาย มันอัดอั้น บีบคั้น ในใจ จึงยอมให้ มันออกมา เคว้งคว้าง เหมือนหลงทาง กลางป่า ยืนมองฟ้า ไร้ดาว ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว เหมือนถึงคราว สิ้นใจ กี่หยดน้ำ ที่มันไหลลงมา จากขอบตา ไม่ขาดสาย มันอัดอั้น บีบคั้น ในใจ จึงยอมให้ มันออกมา เคว้งคว้าง เหมือนหลงทาง กลางป่า ยืนมองฟ้า ไร้ดาว ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว เหมือนถึงคราว สิ้นใจ จากคุณ : คนทำงาน เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 00:07:36 A:171.7.158.7 X: TicketID:236667

ความคิดเห็นที่ 10 ความเดียวดาย ความเหงา ความวังเวง น่ากลัวจริงๆครับ สำหรับผม ก็เคย เหงา อ้างว้าง เดียวดาย เลยเปลี่ยนตัวเองให้ไปเป็น เห งา ถึงได้รอดมาได้จนทุกวันนี้นะครับ ล้อเล่นครับ ฮา.... จากคุณ : คนทำงาน เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 00:10:29 A:171.7.158.7 X: TicketID:236667

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นเราจะไม่ฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหาหรอก แต่จะอยู่สร้างปัญหา ให้เค้าอกแตกตายแทนเราดีกว่า จากคุณ : ระย้ายิ้มแย้ม เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 00:18:35

ความคิดเห็นที่ 12 พอดีผมทำ link ไม่เป็นครับ http://www.youtube.com/watch?v=1vcOELz7kDM ฟังตอนดึกๆ เหงาขึ้นมาได้เลย เคว้งคว้างเหมือนหลงทางกลางป่า ยืนมองฟ้าไร้ดาว << เคยเกิดขึ้นทีนึงในชีวิต เสียศูนย์ ไปไม่เป็นครับ มองไปนอกหน้าต่าง มองไปที่ถนน ทำไมมันวังเวงจริงๆ ช่วงนั้นนอนได้แค่ วันละ 2-4 ชม ก็ตื่นเอง นอนไม่หลับ อยู่อย่างนั้น เกือบเดือน จนต้องไปหาหมอ หาจิตแพทย์ หายานอนหลับ ตอนนั้นร่างกาย จิตใจ เหมือนผีดิบจริงๆครับ ถ้ามีปืน คงจัดการตัวเองไปแล้วครับ ช่วงนั้น ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว เหมือนถึงคราว สิ้นใจ << อย่าเจอะเจอเลยครับ ใจมันจะขาดจริงๆ มีแต่ความรักที่จะมาปลอบโยนได้ ถ้าเจอคนอยู่ในสภาวะแบบนี้แรงๆ ก็ต้องเอาความรักเข้าประกบ คนคนนั้นถึงจะรอดครับ กี่หยดน้ำ ที่มันไหลลง จากขอบตาไม่ขาดสาย << ถึงเวลามันก็มาครับ เมื่อดีขึ้นมันก็ไปครับ ฟังเพลงดีกว่าครับ จากคุณ : คนทำงาน ตอนนี้ไม่ เห.....งา เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 00:23:00 A:171.7.158.7 X: TicketID:236667

ความคิดเห็นที่ 13 คห11 ปัญหามันไม่ได้มีแค่ เมียน้อย เมียหลวง กิ๊ก นะครับ เช่นคนที่สูญเสียคนที่รัก เนื่องจากความตายมาพรากไป ถ้าอย่างนั้นจะสร้างปัญหาให้ใครอกแตกแทนเรา ก็ไม่มีนะครับ : ) จากคุณ : คนทำงาน ตอนนี้ไม่ เห.....งา เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 00:26:28 A:171.7.158.7 X: TicketID:236667

ความคิดเห็นที่ 14 คนบ้ากับคนซึมเศร้าแล้วฆ่าตัวตาย มันคนละกรณีกันนะ จขกท แล้วยังมีไปเทียบกับมดอีก คนทุกคนถ้ามีคนถือปืนมาไล่ยิงมันต้องวิ่งหนีก่อนอยู่แล้ว แต่หลังจากนั้นเวลาที่ตัวเองเศร้า แม้รอดจากที่โดนคนไล่ยิงมา ก็อยากจะฆ่าตัวตายได้ นี่ถามจริง ไม่เคยเศร้าบ้างเลยหรอ ทำไมมีบุญขนาดนี้ พ่อแม่เลี้ยงมายังไงนี่ หรือคุณเป็นคนไม่คิดมากขั้นรุนแรง (ไม่ได้หลอกด่านะ คือสังเกตุจากคำถาม ดูไม่ได้ใช้ตรรกะเท่าไหร่) นี่อิจฉานะเนี่ย ตอนเด็กๆเราไม่เคยรู้จักการฆ่าตัวตาย เวลาโดนแม่เกรี้ยวกราดใส่+ทำร้ายด้วยอารมณ์ เราอยากฆ่าคนทั้งโลก ให้โลกเหลือเราอยู่แค่คนเดียว แต่ก็คิดนะว่าอย่างนั้นจะเอาอะไรกินฟะ 55 ต่อมาพอเรารู้จักการฆ่าตัวตาย เราก็อยากฆ่าตัวตาย แต่เราไม่กล้ากดมีดลงที่ข้อมือ ได้แต่จ่อเอาไว้ ที่เล่ามานี่คือตอนเด็กมากๆนะ อนุบาลถึงประถมต้น พี่น้องคนอื่นๆที่เป็นผู้หญิงก็เป็นคล้ายๆกัน เพราะครอบครัวคนจีนจะเน้นลูกชาย แต่ตอนนี้แม่เราอารมณ์ไม่ร้ายเหมือนเมื่อก่อนละ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พอโตเราไม่คิดอยากฆ่าตัวตายละ แต่เวลาทุกข์บางที่เราก็คิดถึงความตายนะ น่าแปลกที่มันทำให้ความทุกข์เราบรรเทาลง เพราะคิดว่า เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็ต้องตายละ เราจะคิดมากไปทำไมกัน นั่นแหละ จากคุณ : นิด เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 03:07:32 A:115.87.89.230 X: TicketID:266548

ความคิดเห็นที่ 15 แถวบ้านเรามีสองสามรายค่ะ เราเคยเอ่ยขึ้นมาลอยๆว่าก่อนจะทำใจเด็ดจริงหายใจไม่ออกไม่ทรมานหรอนั่น แล้วก็บลาๆๆๆ แม่เราก็เลยบอกว่า คนเราทุกคนมีปัญหาต่างกัน บางครั้งปัญหาของเค้าอาจจะแย่ที่สุดสำหรับเค้าแล้ว เค้าเลยเลือกที่จะทำแบบนั้น อย่าไปว่าเค้าเลยแค่นี้เค้าก็คงทรมานมากพอแล้ว เราได้แต่ทำตาปริบๆ จากคุณ : คิ๊บแค๊ว เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 03:33:54

ความคิดเห็นที่ 16 ผู้แข็งแรงย่อมอยู่รอด นี่คือกฎธรรมชาติ ทุกคนที่นั่งหายใจอยู่ตรงนี้ คือผู้ชนะ แต่ผู้ชนะที่ดี ไม่ควรเหยียบย่ำผู้แพ้นะ คหสต จากคุณ : นิด เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 03:58:54 A:115.87.89.230 X: TicketID:266548

ความคิดเห็นที่ 17 เราขอพูดแทน คนที่เคยคิดจะฆ่าตัวตาย และคนที่ฆ่าตัวตายมาแล้วนับไม่ถ้วน เรารู้ว่า ทำไมพวกเขาถึงคิดแบบนั้น มันมีอยู่ 2 ข้อ 1. เขาไม่คิดถึงคนอื่นรอบๆข้างเขา ไม่สนใจว่าใครจะรู้สึกอย่างไร(ถ้าเขาตาย) เขารู้แค่ว่า เขาไม่สามารถทนต่อสภาวะท้อแท้และผิดหวังนี้ได้อีกต่อไป 2. เพราะเขาสนใจคนรอบข้างมากเกินไป แคร์เกินไปว่าใครคิดยังไงกับเขา แต่สิ่งที่เขาได้กลับมา คือ "ไม่มีใครรักเขา" โลกที่ไม่มีใครรักเขา แล้วเขาจะอยู่ทำไม? ทั้ง 2 สาเหตุนี้ มีสิ่งที่เหมือนกัน คือ บุคคลในข้อ 1 และข้อ 2 มักจะมีความคิดหรือความรู้สึกบางอย่าง ที่ "ไม่มีใครเข้าใจเขา" แม้แต่เพื่อนสนิท หรือพ่อ แม่ พี่ น้อง ก็ไม่มีใครเข้าใจเขา แล้วสาเหตุที่ทำให้ ไม่มีใครเข้าใจเขา ก็มีหลายๆสาเหตุ เช่น 1. เขาเป็นคนเงียบ,เก็บความรู้สึก ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ใครฟัง เลยทำให้ไม่มีใครเข้าไปในความคิดเขาได้ หรือ 2. เขาไม่ใช่คนเงียบหรอก ออกจะแสดงอาการออกมาในสิ่งที่เขากำลังรู้สึก แต่.. มันเผอิญว่า คนใกล้ๆตัวเขา ยังไงก็ไม่มีใครเข้าใจเขาอยู่ดี --- สรุป คนที่คิดฆ่าตัวตาย ก็อย่างที่บอกไปข้างต้น มีอยู่ 2 ประเภท คือ 1. เขาไม่สามารถทนต่อความรู้สึกท้อแท้ ผิดหวัง เสียใจ ได้ และเขาไม่สนใจความรู้สึกของคนรอบข้างที่รักเขาด้วย(เช่น พ่อ แม่) 2. ก็เพราะเขาสนใจคนรอบข้างนั่นแหละ แต่บางทีการสนใจมากเกินไป อาจทำให้เขาเข้าใจผิด(หรืออาจเข้าใจถูกแล้ว)ว่าไม่มีใครรักเขาเลยสักคน เขาเข้าใจว่าไม่มีใครรักเขาเลยสักคนทั้งๆที่เขาสนใจความรู้สึกของคนเหล่านี้ที่มีต่อเขามาก (คนประเภทที่ 2 จะตรงข้ามกับคนประเภทที่ 1) และทั้ง 2 ประเภท มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือ "เขามักจะคิดว่า โลกนี้ ไม่มีใครเข้าใจเขา" --- คนเรา ต่อให้ยากจนค่นแค้นแค่ไหน ถ้ามีใครสักคนที่รักเรา คอยให้กำลังใจกัน มันก็ไม่มีใครคิดฆ่าตัวตายหรอก แต่จากที่ดูในข่าวหลายๆครั้ง คนที่คิดฆ่าตัวตาย ไม่ใช่คนจน แต่มีทั้งที่จน ไปถึงจนมาก ไปถึงระดับครูบาอาจารย์ นักศึกษาเกียรตินิยม ด๊อกเต้อร์ด๊อกแต๋ว คนหมอคุณหมา วิศวะกร ไปจนถึงชาวนา มีได้ทุกประเภท เพราะมันเป็นเรื่องของ"จิตใจ" แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 04:19:16 จากคุณ : Gretchen เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 04:15:21

ความคิดเห็นที่ 18 ที่อื่นไม่รู้ แต่ที่อเมริกา ผมว่าน่าสงสัย เราแยกออกยังไงกับการฆ่าตัวตาย หรือจัดฉากฆ่าตัวตาย ที่เห็นว่าเป่าสมองตัวเอง จริงๆอาจไม่ได้ทำเองก็ได้มั้งครับ (มันง่ายกว่าที่จะปิดเรื่อง) จากคุณ : I AM Y (I_am_y) เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 06:35:17

ความคิดเห็นที่ 19 คห.18 ถ้าหมายถึงคดีที่พึ่งเกิด ไม่มีความจำเป็นเลย ถ้าตำรวจยิงคนร้ายกรณีนี้ ตำรวจไม่ผิดล้านเปอร์เ็ซ็น เพราะคนร้ายเสียสติยิงกราดไม่สามารถควบคุมได้ เมกาไม่ใช่ประเทศคอมมิวนิสต์นะจะได้ปิดข่าวที่มันเกิดกลางสาธารณะได้ง่ายๆ-*- ที่คุณบอกว่าเพราะเป็นเมกาเลยน่าสงสัย เราไม่เข้าใจว่าทำไม บอกหน่อยได้ไหม เมกาอาจจะมีความลับทางการทหาร หรือพวกวิทยาการทางวิทยาศาสตร์ แต่เรื่องแบบนี้ มันจะทำเืพื่อ? จากคุณ : นิด เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 07:04:12 A:115.87.89.230 X: TicketID:266548

ความคิดเห็นที่ 20 กลับกัน ทำไมถึงอยากอายุยืนกันนัก ต้องดิ้นรนใช้ชีวิต เมื่อไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป คนที่อยากตาย ก็หมายถึงคนที่ไม่อยาก ไม่ต้องการ หรือดิ้นจนเหนื่อยแล้ว ไม่อยากใช้ชีวิตอีกต่อไปแล้ว เราคนนึงที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมาย มีงานทำ มีเงินเก็บ มีสามีที่ดี มีลูกหมาที่น่ารัก แต่กลับไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้ อยากจะเกิดมา ถ้าเลือกได้ไม่ขอเกิดมาดีกว่า เมื่อไหร่จะตายซะที เบื่อแล้ว เมื่อไหร่โลกจะแตก จะได้หลุดพ้นจากวงจรชีวิต จากคุณ : หุบเขาเดียวดาย เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 09:06:39

ความคิดเห็นที่ 21 มีหน่วยงานประเภท รับปรึกษาปัญหาชีวิต แต่คิดว่ายังไม่เป็นที่จดจำ หรือเชื่อถือพอ รัฐหรือเอกชน น่าจะช่วยเหลือ มีการเผยแพร่จริงจัง มีเบอร์ให้จดจำกันไปได้ เหมือนที่เราจำ 191 ได้ ฯลฯ เวลาคนหมดหนทาง เขาจะวนเวียนแต่ปัญหาของเขา  ต้องแรงพอที่ให้เขาจำได้ โทรไปปรึกษาขอความช่วยเหลือ ทั้งอาสาสมัคร หรือคนที่ทำงานรับสาย ต้องคัดเลือกมา เอาคนที่มีจิตเป็นกุศล มีวุฒิภาวะ ใจเย็น มีไหวพริบ แก้ปัญหาให้เขาได้ อย่างน้อย ก็ช่วยดึงเวลาผ่อนคลายจากความตึงเครียด ความทุกข์ ไม่ตัดสินใจฆ่าตัวตาย โดยต้องมีทางออกให้เขาภายหลังด้วย เช่น คนตกงาน เป็นหนี้ ก็ต้องให้เขามาคุยปรึกษาได้ มีสถานที่ฝึกอาชีพ ฯลฯ อกหัก ก็มีการปฏิบัติธรรม มี cd แจกไปฟังหลักธรรมที่คัดสรรมาเฉพาะกรณีนี้ ตามแต่ศาสนาที่เขานับถือ ฯลฯ จากคุณ : Tigerprog เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 09:16:25

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่รู้นะคับ สมัยวัยรุ่นมันก็มีบ้าง คืออยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อน่ะคับ มันจะมีความคิดขึ้นมาว่า "เราเกิดมาเพื่ออะไร ใช้ชีวิตตามกฎเกณฑ์ของสังคมทำไม ทำไมต้องเกิดมาแล้วก็ตาย มีชีวิตอยู่เพื่อที่จะทำอะไรงั้นเหรอ" ความคิดเหล่านี้มันพุดขึ้นมาตอนที่ผมอายุ 13-14 น่ะคับ พอมองย้อนดูประวัติศาสตร์ที่แล้วมาไม่ว่าจะของไทยหรือของโลก ตามประเทศต่างๆ ก็เช่นกัน ผมก็เห็นว่า ถ้าไม่ใช่คนที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ที่ขนาดตายไปแล้วยังทิ้งชื่อไว้ให้คนรุ่นหลังจำได้ไม่มีวันลืมแล้ว มันก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่บนโลกนี้จะมีซักกี่คนที่ทำได้แบบนั้น แล้วมนุษย์ธรรมดาทั่วๆ ไปล่ะ เขาตายไปและชื่อเขาก็หายตามกาลเวลา มันก็เหมือนกับสัตว์ทั่วๆ ไปที่เกิดมาใช้ชีวิตไปตามวัฏจักรแล้วก็ดับสูญไป เพราะงั้น จะมีชีวิตอยู่ให้ทรมานทำไม? อีกทั้ง คนเราทำไมถึงอยากจะนิพพานกันจัง การมีชีวิตอยู่มันไม่ดีงั้นหรือ ถึงได้ต้องการนิพพาน ไม่ต้องกลับชาติมาเกิดเป็นคนอีก เมื่อไม่ต้องการกลับมาเป็นคนอีก แสดงว่าการมีชีวิตอยู่มันไม่ดีงั้นสิ นั่นคือความคิดตอนที่ผมอายุ 14 แต่ผ่านมาได้ 3 ปี ผมก็รู้แล้วว่าจะต้องทำยังไง นั่นคือการไปอยู่ในตำแหน่งที่สูงในระดับประเทศ เพื่อที่จะทิ้งชื่อไว้ให้อยู่ในหน้าประวัติศาสตร์เหมือน "โอดะ โนบุนากะ" นั่นแหละคับ ผมถึงคิดว่าชีวิตนั้นมันจะน่าอยู่ก็ตรงนี้แหละ ตรงที่ตายไปแล้วชื่อยังคงอยู่น่ะ แต่ถึงยังไง ผมก็ยังต้องการความเป็นอมตะ ไม่แก่ ไม่ตายอยู่นะ เพราะผมหิวกระหายน่ะ อยากรู้อยากเห็นทุกสิ่ง ไม่ว่าจะบนโลก หรือในจักรวาลน่ะ จากคุณ : Sieghart เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 09:45:20

ความคิดเห็นที่ 23 คนพวกนี้จัดว่าน่าสงสารน่ะ   อย่าไปซํ้าเติม  อย่าไปสมนํ้าหน้าเขา ที่เขาคิดเช่นนั้น  เพราะเขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสม  เช่น สภาพแวดล้อมทางกายภาพ  และสภาพแวดล้อมทางอารมณ์  เมื่อมีความกดดันมาก  ไม่ได้ดั่งที่หวังที่ต้องการ ก็เลยหาทางออกโดยการอยากตัดปัญหาทุกสิ่งทุกอย่างให้มันจบ ๆ กันไป  ก็เลยคิดว่า " ฆ่าตัวตายนั่นแหละ " ดีที่สุด เพราะเมื่อตายแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างทุกเรื่องทุกราวมันจบสิ้นไปหมดเลย เหมือนไฟสิ้นเชื้อไม่มีแม้ควัน.. แต่ที่จริงมันเป็นความคิดที่ผิดอย่างมหันต์  เพราะเขาลืมคิดถึงคนที่ให้ชีวิตเขามา  คือ พ่อแม่  กว่าแม่จะเกิดมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย แม่ต้องหนักท้องอุ้มท้องเขามาทั้ง 9 เดือน  คลอดมาแล้วต้องเลี้ยงดูเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวป้อนข้าวป้อนนํ้าอะไรอีกมากมาย  เลือดทุกหยด กระดูกทุกชิ้น เนื้อทุกส่วนที่อยู่ในร่างกายของเรา  ก็คือผลผลิตของพ่อแม่  คืออวัยวะของพ่อกับแม่ทั้งนั้น (เพราะร่างกายเราเกิดมาจากเชื่ออสุจิของพ่อ + รังไข่ของแม่) สำหรับเรา ๆ จึงคิดว่า คนที่ฆ่าตัวตาย คือ " คนที่ทรยศต่อพ่อแม่อย่างโหดเหี้ยมที่สุด " ทั้งยังเป็นลูกที่บรมโคตรอภิมหาเนรคุณเลยล่ะ  เพราะเขาได้ทำร้ายเลือดเนื้อของพ่อแม่ที่ฝากไว้เป็นร่างกายของเรา จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 09:55:05

ความคิดเห็นที่ 24 ผมเพิ่งเป็นซึมเศร้าระยะกลางๆ ตอนนี้อยู่ระดับเกือบหายแล้ว คุณลองจินตนาการ ว่าคุณอยู่บนโลกนี้ ไม่มีใครต้องการคุณ พ่อแม่ก็ทะเลาะกัน แม้แต่คนที่เรารักก็ยังทิ้งเรา เพราะเราไม่ปกติ คุณลองคิดดูสิ มันเจ็บปวดแค่ไหน พ่อแม่ก็พึ่งไม่ได้ มีเพื่อนก็ไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนเพราะ อยากแก้ไขเรื่องนี้ด้วยตัวเอง อย่างน้อยก็ยังเหลือคนสุดท้ายที่ยังรักเราก็คือแฟนผม เค้าคอยให้กำลังใจผมเสมอ แต่จู่ๆก็มาบอกเลิกเพราะผมไม่ปกติ เป็นโรคซึมเศร้า บ้า ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ ผลจากคราวนั้น มันทำให้ผมเห็น คนที่ผมรักยืนอยู่ข้างๆ แต่ผมก็รู้ว่ามันไม่ใช่ภาพจริง อารมณ์แบบ john nash อ่ะ ถ้าไครเคยดูจะรู้ แต่ผมก็จะพยายามรักษาให้มันหาย และจะสู้ต่อไปครับ จากคุณ : Mean เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 10:16:58 A:58.181.194.28 X: TicketID:386546

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่คิดจะทำ  แต่ไม่ต้องการมีชีวิต ชีวิตนี้ไม่อยากมีรักเพราะกลัวทุกข์ แต่ก็มีคนไม่รู้จักพอ มาหลอกให้เรารัก ตอนนี้เศร้ามากค่ะ จากคุณ : tananhan เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 11:31:42

ความคิดเห็นที่ 26 อารมณนั้นมันแค่เสี้ยวนาที อย่างคนโดดตึก. สามสี่วิกว่าจะถึงพื้นคงเป็นความกลัวอย่างถึงที่สุด คิดจะแก้ไขก็ทำไม่ได้ จากคุณ : Opacity เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 12:23:57

ความคิดเห็นที่ 27 จขกท.คงมีชีวิตที่สุขสบาย ไม่เคยเห็น "นรกบนดิน" ก็พูดได้ เจอเมื่อไหร่ก็รู้เอง ยกตัวอย่างเหตุการณ์สำคัญสมัยสงครามโลกครั้งที่2 ที่บางพื้นที่โหดร้ายกว่าหลายเขตในทุกวันนี้ หลายคนยอมฆ่าตัวตายเพื่อหนีความทรมานที่เจ็บปวดยิ่งกว่าเมื่อถูกจับได้ เช่น การสังหารหมู่ที่หนานกิง มีการสังหารหมู่ ไม่ต่ำกว่าสามแสนคน มีหญิงถูกข่มขืนนับหมื่นราย http://th.wikipedia.org/wiki/การสังหารหมู่นานกิง นโยบายของญี่ปุ่นต่อเกาหลีในยุคอาณานิคมตอนต้น หลังจากเกิดสงครามจีน-ญี่ปุ่นเมื่อ พ.ศ. 2480 ญี่ปุ่นพยายามลบล้างความเป็นชาติของเกาหลี การสอนประวัติศาสตร์และภาษาเกาหลีในโรงเรียนถูกห้าม กาiแสดงออกทางวัฒนธรรมที่เป็นเกาหลีถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ชาวเกาหลีถูกบังคับให้มีชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่น สิ่งของมีค่าถูกนำออกจากเกาหลีไปยังญี่ปุ่น หนังสือพิมพ์ถูกห้ามตีพิมพ์ด้วยภาษาเกาหลี หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์จำนวนมากถูกเผาทำลาย ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ชาวเกาหลีถูกบังคับให้ร่วมมือกับญี่ปุ่น ชายชาวเกาหลีถูกเกณฑ์เข้าร่วมในกองทัพญี่ปุ่น ผู้หญิงจากจีนและเกาหลีราว 200,000 คน ถูกส่งตัวไปเป็นนางบำเรอของทหารญี่ปุ่น http://www.2by4travel.com/home/Data-travel/korea/prawatisastr-keahli เหตุการณ์ระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิม่าและ นางาซากิ ในช่วงนาทีสุดท้ายก่อนออกเดินทาง มีการสรุปภารกิจให้ลูกเรือทุกคนที่กำลังจะมุ่งหน้าไปฮิโรชิมาฟังเป็นครั้งสุดท้าย ภารกิจนี้เป็นความลับมาก ทิบเบ็ตส์ได้รับยาเม็ดฆ่าตัวตายไว้ใช้ในกรณีที่พวกเขาถูกฝ่ายญี่ปุ่นจับได้ เจ้าหน้าที่ถ่ายภาพนิ่งและภาพยนตร์ได้รับคำสั่งให้บันทึกภารกิจประวัติศาสตร์ครังนี้... ...ระเบิดปล่อยอานุภาพทำลายล้างออกมาทีละขั้น ประกายไฟที่ออกมาจากลูกไฟยักษ์ที่กว้างถึง 300 เมตร ทำให้อุณหภูมิที่อยู่ด้านล่างลูกไฟนั้นสูงถึง 4,000 องศาเซลเซียส รังสีความร้อนหลอมละลายทุกอย่างที่อยู่ในที่โล่ง ถ้าไม่ระเหยกลายเป็นไอ ก็กลายเป็นเถ้าถ่านไปในทันที ปฏิบัติการของทหารอเมริกันครั้งนั้นคร่าชีวิตคนไปราว 200,000 คน และเป็นการยุติสงครามโดยสิ้นเชิง http://www.artsmen.net/content/show.php?Category=warboard&No=4374 ภาพที่ถูกเก็บงำกว่า 60 ปี หลังเหตุการณ์ระเบิดปรมาณูฮิโรชิม่าและ นางาซากิ ฟิล์มของภาพชุดนี้ถูกค้นพบโดยช่างซ่อมบำรุงชาวสหรัฐ ชื่อ Robert L. Capp เมื่อปี 1945 ค้นพบในถ้ำแห่งหนึ่งห่างออกมาจากตัวเมืองฮิโรชิม่า คาดว่าถ่ายโดยชาวเมืองฮิโรชิม่าที่รอดชีวิต และหนีออกมาจากฮิโรชิม่า ภาพชุดนี้ นาย Robert L. Capp ได้ยกให้กับ Hoover Archives (Stanford University) เมื่อปี 1998 แต่พึ่งจะมาถูกเผยแพร่ต่อชาวโลกในปี 2008 นี้เอง http://board.postjung.com/631520.html http://atcloud.com/stories/28649 แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 14:16:59 จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 13:08:54

ความคิดเห็นที่ 28 อารมณ์ชั่ววูบ บางคนเจอปัญหารุมเร้าเข้ามาอย่างกับมรสุม มากเสียจนหาทางแก้ไม่ได้ หาทางไปไม่เป็น จิตใจไม่มีการพัฒนา หรือฝึกสร้างกำลังใจให้ตัวเอง ไม่เคยฝึกสร้างสติ สมาธิ ปัญญา พอเจอปัญหา ก็จะท้อแท้ สิ้นหวัง มองไม่เห็นทางออก สุดท้ายก็คิดสั้นแค่ว่า ตายๆไปเสียจะได้ไม่ต้องทุกข์อีก จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 17:05:39

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นด้วยกับคุณนิด  ว่า จขกท ไปเปรียบกับมด ผมว่าตรรกะนี้ไม่น่าจะใช่ จากคุณ : ranat เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 20:59:35

ความคิดเห็นที่ 30 โลกนี้น่าอยู่คับ จริงๆนะ จากคุณ : t@pretty เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 21:49:53