PANTIP.COM : X13100353 นโยบายประสาน แนวดิ่ง ของ จิ๋นซี เป็นแบบไหนหรอครับ [เทคโนโลยีการทหาร]

ความคิดเห็นที่ 9

2. ในสมัยดั้งเดิม เมื่อจักรพรรดิโจวหวู่อ๋องโค่นล้มราชวงศ์ซางรวบรวมแผ่นดินมาได้นั้น พระองค์ก็ทำตามประเพณีดั้งเดิมคือ แบ่งแผ่นดินออกเป็นหลายร้อยเขตมอบให้แก่เหล่าขุนนาง เชื้อพระวงศ์ อำมาตย์ และขุนศึกช่วยกันไปดูแล ให้พวกนี้เป็นสามนตราชสืบตำแหน่งกินดินแดนไปตราบชั่วลูกชั่วหลานครับ

โดยพวกสามนตราชนี้ มีอำนาจเต็มที่ในดินแดนที่ตัวเองปกครอง ทั้งการร่างกฎหมาย การเก็บภาษี การเกณฑ์ไพร่พล หรือการจัดการใดๆ และสามารถตั้งราชสำนักของตัวเองในพื้นที่ปกครองได้ด้วย (สำหรับสามตราชชั้นเอกอย่างโหว) แต่เหล่าสามนตราชก็มีภาระหน้าที่ต้องส่งส่วยหรือบรรณาการให้แก่ราชสำนักโจว เวลามีศึกสงครามก็เกณฑ์ไพร่พลมาช่วยรบ หรือคอยช่วยกันค้ำชูอำนาจของจักรพรรดิโจวนั่นแล

อย่างไรก็ดี เพื่อให้จักรพรรดิโจวยังคงมีอำนาจเหนือเหล่าสามนตราชนั้น ราชสำนักโจวได้วางกลไกการคานอำนาจเอาไว้หลายชั้นหน่ะครับ เช่น

1. โจวอู่อ๋อง และโจวเฉิงอ๋อง รวมไปถึงโจวกง นั้น ได้แต่งตั้งให้เชื้อพระวงศ์ในสกุลจีไปปกครองแว่นแคว้นต่างๆมากมาย ในยุคตั้งต้นจำนวนมีไม่น้อยกว่า 3 ใน 10 แคว้นที่ปกครองโดยสามนตราชจากสกุลจี อันเป็นพระญาติกับจักรพรรดิโจว เพื่อหวังว่าในกาลอนาคต เหล่าสามนตราชร่วมแซ่นี้จะช่วยค้ำจุนราชวงศ์ได้

2. จักรพรรดิโจวยังปกครองดินแดนอันกว้างใหญ่กว่าสามนตราชอื่นๆครับ เพราะอาณาจักรส่วนกลางที่จักรพรรดิปกครองกินดินแดนกว้างขวางมากในแถบแม่น้ำเหวยสุ่ย และมีดินแดนแทรกกระจัดกระจายไปทางตะวันออกแถบเมืองลั่วหยาง เจิ้่งโจว และอื่นๆอีก เรียกว่าดินแดนของจักรพรรดิโจวใหญ่โตที่สุด

3. จักรพรรดิโจวมีกองทหารส่วนพระองค์ที่เป็นกองทัพส่วนกลางขนาดใหญ่กว่าใครเขาครับ ตามกฎมณเฑียรบาล จักรพรรดิโจวจะมีกองทัพได้ 3 กองพล ในขณะที่สามนตราชจะมีแค่ 1 กองพล

4. ราชสำนักโจวพยายามแยกให้สามนตราชร่วมแซ่กันไม่มีดินแดนติดกัน เพื่อป้องกันการร่วมมือกันหรือขยายอิทธิพลของตระกูลใดตระกูลหนึ่ง

ดังนั้น 200 ปีแรกของราชวงศ์โจวนั้น จักรพรรดิโจวจึงทรงอำนาจและไม่มีสามนตราชรายใดเด่นขึ้นมาเทียบบารมีได้ เพราะหากมีใครกล้าคิดวัดรอยเท้าก็จะโดนกองทัพโจวและเหล่าสามนตราชอื่นๆรุมกินโต๊ะนั่นแลครับ

ทีนี้อำนาจของจักรพรรดิโจวเริ่มอ่อนแอลง เมื่ออาณาจักรกลางของจักรพรรดิโจวถูกทำลายโดยพวกฉ่วนหรง และต้องมีการย้ายเมืองหลวงไปทางตะวันออกที่เมืองลั่วหยางแทนครับ นั่นทำให้ดินแดนของจักรพรรดิโจวหดเหลือแค่นิดเดียว เนื่องจากดินแดนดั้งเดิมโดยพวกฉ่วนหรงชิงไปหมด (และพอเหล่าสามนตราฃทางตะวันตกช่วยกันปราบพวกฉ่วนหรงได้ ดินแดนส่วนใหญ่เดิมของโจวก็ตกเป็นของแคว้นฉินไปเสีย)

เมื่อฐานอำนาจใหม่ทางตะวันออก มีดินแดนแค่ไม่กี่หัวเมือง และแทบไม่มีกองทัพจะปกป้องตนเอง จักรพรรดิโจวเลยต้องพึ่งกำลังในการรักษาอำนาจจากเหล่าสามนตราชทางตะวันออกหน่ะครับ ทีนี้มันเลยเปิดช่องให้พวกสามนตราชสะสมกำลังทหารกันอย่างเอิกเริก ใช้เวลานับร้อยปี แคว้นต่างๆเริ่มทำสงครามกันและจำนวนแคว้นที่เคยมีหลายร้อยแห่งก็ลดน้อยลงกลายเป็นเหลือแต่แคว้นขนาดใหญ่ไม่กี่แห่งที่ทรงอำนาจนั่นแล สุดท้ายจักรพรรดิโจวเลยไม่มีอำนาจอะไรเลย

จากคุณ : อุ้ย (digimontamer)

เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 55 20:32:26

ความคิดเห็นที่ 10

ในยุคชุนชิวนั้น เหล่าแคว้นต่างๆพยายามจะอ้างชื่อจักรพรรดิโจว เพื่อสร้างสมอิทธิพลของตนเองครับ เป้าหมายส่วนใหญ่ของเจ้าแคว้นยังมิใช่การรวบรวมแผ่นดินหรือสร้างอาณาจักรใหม่ แต่มักจะเป็นการขยายอิทธิพลและชื่อเสียงของตนให้เป็นที่ยอมรับในหมู่แคว้นต่างๆมากกว่า

แคว้นแรกที่อาศัยว่าตัวเองเป็นพระญาติของจักรพรรดิ มีความชอบในการช่วยก่อตั้งเมืองหลวงทางตะวันออกให้แก่จักรพรรดิโจว นั่นก็คือแคว้นเจิ้ง ครับ ในยุคต้นชุนชิวแคว้นเจิ้งถือว่ามีอิทธิพลมาก และเล่นพรรคเล่นพวกพาแคว้นนี้ไปตีแคว้นโน้น พาแคว้นโน้นไปตีแคว้นนี้สลับกันไปมา จักรพรรดิโจวเคยหมั่นใส้เจ้าแคว้นเจิ้ง ถึงกับยกทัพมาปราบด้วยพระองค์เองแต่ก็ล้มเหลว

ต่อจากแคว้นเจิ้งนั้นก็คือแคว้นฉี ครับ ด้วยอาศัยว่าอยู่ห่างไกลทางตะวันออก ใช้ช่วงเวลาที่แคว้นในจงหยวนตีกันเองอยู่รวบรวมแคว้นเล็กๆในซานตงจนเป็นปึกแผ่น และก็ตั้งตัวเป็นประธานแห่งเหล่าแคว้นในจงหยวนเพื่อค้ำชูราชสำนักโจว ซึ่งก็ทำได้สำเร็จในยุคของฉีหวนกง ครับ แต่พอฉีหวนกงตาย แคว้นฉีก็ซบเซาไป

ถัดมาคือ ฉู่และซ่ง แคว้นฉู่นั้นเอาจริงๆเป็นคนป่าเถื่อนทางใต้ ที่ไม่ยอมรับอำนาจของโจวครับ เจ้าแคว้นฉู่ตั้งตนเป็นอ๋อง หรือจักรพรรดิแข่งบารมีกับจักรพรรดิโจว อีกทั้งแคว้นฉู่นั้นอาศัยว่าอยู่ทางใต้ เลยบุกเบิกดินแดนได้กว้างใหญ่ไพศาล มีรากฐานเข้มแข็งมาหลายร้อยปี ส่วนแคว้นซ่งก็เป็นแคว้นใหญ่ในจงหยวนที่พุ่งแรงขึ้นมา ทั้งคู่แข่งกันชิงอำนาจกันอยู่ราว 10 ปี สุดท้ายแคว้นซ่งสายป่านสั้นกว่าเลยแพ้บารมีให้แคว้นฉู่ไป

แคว้นฉู่เป็นใหญ่กว่าใครเขาได้ไม่นานนัก ก็เจอคู่แข่งคือแคว้นจิ้น ครับ แคว้นจิ้นในยุคของจิ้นเหวินกง ครับ ที่เข้มแข็งขึ้นมาแข่งบารมี ทำให้ในยุคนั้นขั้วอำนาจแบ่งเป็น 2 ชัดเจนคือ พวกที่เป็น ฉู่และพลพรรค กับจิ้นและพันธมิตร แย่งชิงความเป็นใหญ่กันต่อมานับร้อยปี

จนในช่วงปลายของยุคชุนชิวนั้น แคว้นหวู๋ที่เป็นแคว้นเล็กทางตะวันออกเฉียงใต้เป็นดาวรุ่งพุ่งแรงขึ้นมา โจมตีแคว้นฉู่พ่ายแพ้ราบคาบ และพยายามแข่งขันชิงอำนาจจากแคว้นจิ้นครับ ก่อนที่หวู๋จะพินาศไป ให้แคว้นเยี่ยะโดดเด่นขึ้นมาแทน

ยุคชุนชิวมาจบลง เมื่อปี 481 ปี ก่อนคริสตกาล เปลี่ยนเป็นยุคจั้นกั๋ว หรือยุครณรัฐ เมื่อแคว้นจิ้นที่ยิ่งยงแตกออกเป็น 3 แคว้น คือ จ้าว หาน และ เว่ย (ทั้งสามแคว้นนี้มาจากอำมาตย์สามตระกูลคือ จ้าว หาน และเว่ย ที่ก่อการยึดอำนาจจากเจ้าแคว้นจิ้น สกุลจี ครับ แล้วก็เอาดินแดนมาแบ่งกันตั้งอาณาจักรอิสระของตัวเองขึ้นมา) ยุคจั้นกั๋วนี้ เป้าหมายของแคว้นต่างๆเปลี่ยนแปลงไปครับ เพราะแคว้นที่เคยมีหลายร้อยแคว้นในตอนต้นยุคชุนชิว เหลือแค่หลักสิบในตอนเริ่มยุคจั้นกั๋ว และเหลือแต่แคว้นใหญ่ล้วนๆ เจ้าแคว้นต่างๆเริ่มมองถึงการรวบรวมแผ่นดิน ตั้งตนเป็นกษัตริย์กันอย่างเปิดเผย มิได้สนใจแค่การเป็นประธานหรือหัวหน้าแก๊งค์ของแคว้นต่างๆอีกต่อไป

ในยุคแรกของยุคจั้นกั๋วนั้น แคว้นเว่ย เข้มแข็งที่สุด เพราะได้ทำการปฏิรูปตามแนวทางของหลี่ขุย และด้านกองทัพก็มีหวู๋ฉี่ ครับ

ต่อมา แคว้นเว่ยอ่อนแอลง เพราะไปเปิดศึกกับชาวบ้านไปทั่ว ทำให้แคว้นฉิน และ ฉี รุ่งเรืองขึ้นมาแข่งบารมีแทน

ภายหลังเมื่อแคว้นฉีพ่ายแพ้ในศึกใหญ่กับแคว้นเยี่ยน เกือบสิ้นชาตินั้น แม้ฉีจะกู้ดินแดนคืนกลับมาได้ แต่ก็อ่อนแอลงจนไปแข่งบารมีกับฉินไม่ได้อีก แต่กลับมีแคว้นจ้าว ในยุคของจ้าวอู่หลิงอ๋อง ที่ปฏิรูปกองทัพกับการเมืองจนเข้มแข็งขึ้นมาต่อสู้กับแคว้นฉินครับ

ทีนี้เมื่อจ้าวพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ในศึกที่เมืองฉางผิง เสียกำลังทหารไปเกือบหมด ฉินเลยกลายเป็นแคว้นที่เข้มแข็งที่สุดแต่เพียงผู้เดียว นั่นเป็นเวลาไม่นานก่อนจิ๋นซีจะเกิดครับ

เมื่อจิ๋นซีขึ้นเป็นกษัตริย์แคว้นฉินนั้น แคว้นฉินก็มีดินแดนมากกว่าอีก 6 แคว้นที่เหลือรวมกัน และไพร่พลนับล้าน ความพร้อมมีเหลือคณานับ จึงไม่แปลกที่จิ๋นซีจะรวบรวมแผ่นดินได้ เพราะบรรพชนของพระองค์ได้วางรากฐานในการรวมแผ่นดินมากว่า 120 ปี แล้ว เหลือแค่มาปิดเกมส์เท่านั้นแล

จากคุณ : digimontamer

เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 55 20:53:58