ความคิดเห็นที่ 1   - หมอโอ๊ค ร้องเพลง - หมอเบิร์ด นางงาม + นักข่าว - หมอเผ่า ติวฟิสิกส์ - หมอแมว ตอบกระทู้หว้ากอ 55 จากคุณ : ไอน์สไตน์ส่ายหัว เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 14:58:59

ความคิดเห็นที่ 2   ภาษีประชาชน สูญไปเพื่ออะไร จากคุณ : Mewchan (Mewchan) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 14:59:40

ความคิดเห็นที่ 3   มีเพื่อน  จบแล้วไปเป็นสจ๊วตครับ  แบบว่าคงไม่ต้องอธิบายนะ ลองดู  อีกหลายปี อาจเกิดชอบขึ้นมาก็ได้ ถ้าถึงตอนนั้นแลัวก็ยังไม่ชอบอย่าฝืนเป็น  จะเซ็งทั้งตัวเอง และผู้รับบริการ จากคุณ : Pier Gerlofs Donia เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:06:31

ความคิดเห็นที่ 4   ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว ก็มาเสริมครับว่าทำไมถึงเข้าคณะแพทย์ 1.เมื่อตอนนี้คะแนน anet ออก และไม่กี่วันให้หลัง กสพท. ก็ประกาศรายชื่อผู้มีสิทธิสัมภาษณ์ (ก็คือสอบได้) คุณพ่อผมก็ดีใจมาก และคำพูดแรกที่ท่านถามผมคือ"อยากได้อะไร" ผมเองซึ่งเป็นคนโลภ ก็ตอบรับข้อเสนอของท่านเป็นอย่างดี เปิดเทอมได้ไม่นานญาติผมก็ซื้อ notebook ให้อีก เพราะเข้าคณะนี้ได้ ลองคิดดูสิครับว่าถ้าผมไม่เข้าหมอ จะเกิดอะไรขึ้น -ครอบครัวผมคงไม่ยินดีในตัวผม (สังเกตจากการที่ให้ของ เป็นธรรมดาใช่มั้ยครับ ครอบครัวผมยินดีที่ผมติดคณะนี้ เป็นให้ของเป็นรางวัล ถ้าไปเข้าคณะอื่น คงเสียใจ) -ผมทำให้ครอบครัวผมแอบผิดหวัง ครอบครัวผมไนซ์มากๆ และไม่เคยบังคับให้ผมเข้าคณะนี้ แต่ว่า ผมก็รู้ดีอยุ่ว่าอยากให้เข้า ถ้าผมไม่เข้า ผมก็จะทำให้พ่อแม่แอบเสียใจ โดยเฉพาะคุณพ่อ ซึ่งท่านก็เป็นหมออยู่ ท่านก็คงอยากให้ผมเรียนคณะนี้แน่ๆ -ผมคงอดของ แต่ข้อนี้เป็นประเด็นเล็กน้อยครับ ผมไม่ได้ใส่ใจ ที่ผมใส่ใจคือ การที่หลายคนให้รางวัลผม นั่นเป็นเพราะว่าผมได้เข้าในคณะที่พวกเขาคาดหวังนั่นเองครับ มัน imply ได้อย่างชัดเจนมากๆ 2.ผมเป็นคนมีปมด้อยอยากให้สังคมยอมรับ เมื่อผมติดคณะแพทย์ ผมดีใจไปเปราะหนึ่ง (ระคนกับความกังวลในภายภาคหน้า) เพราะก็เสมือนว่า เราได้ก้าวล่วงไปสู่ตำแหน่งที่อย่างน้อยก็มีคนยอมรับเรา ถ้าไปอยู่ที่อื่น (คณะที่น่าจะดีกับผมมากกว่า) ผมก็จะไม่ได้ในส่วนนี้ 3.ผมอยากให้มีคนเห็นว่าผมไม่โง่ ข้อนี้น่าอนาถ ความจริงแล้วก็คล้ายๆอึ่งอ่าง ซึ่งชอบพองตัวให้ดูยิ่งใหญ่ แท้ที่จริงแล้วในตัวที่แต่เพียงอากาศธาตุเท่านั้น ไม่มีเนื้อ และไม่มีแม้แต่น้ำ เหมือนเป็นอีกปมหนึ่งของผม สันดานนี้ผ่านมาจะยี่สิบปีนับแต่คลานจากท้องแม่มาก็แก้ไม่ได้ซักที แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมอยากเข้าคณะนี้ 100% ในคืนก่อนที่ต้องไป รายงานตัวและสอบสัมภาษณ์ ผมกังวลมาก เพราะถ้ายอมรับไปแล้ว ก็จะเป็นการยากขึ้นทุกทีที่จะหันกลับ ผมเห็นชีวิตของคุณพ่อผม ซึ่งต้องไปอยู่ต่างจังหวัด ทำงานตัวเป็นเกลียว เหนื่อย รับผิดชอบมาก ความจริงผมอยากเป็นพนักงานบริษัทหรือข้าราชการเช้าชามเย็นชามมากกว่า เป็นพนักงานบริษัทเพราะผมชอบชีวิตแบบ Metro(urban) เช้าเข้าเมืองไปทำงาน เย็นเลิกงานไปสังสรรค์หรือแวะห้าง (ดูไร้สาระ แต่ผมชอบและทำอย่างนี้เสมอๆเลย) แต่ถ้าเป็นไปไม่ได้ ก็อยากเป็นข้าราชการ (คงไม่เอาการรถไฟ ดูน่าเกลียดไป) ทำงานแบบนั่งโต๊ะไม่สบายไม่ลำบาก พอดีๆ แต่ก็สายไปเสียแล้ว ผมได้เลือกที่จะเข้าคณะนี้ไปแล้ว ตอนนี้กำลังดูลู่ทาง "เผื่อ" จะไม่เป็นหมอ ถึงตอนนั้นก็จะเฉไฉไป อาจเป็นงานวิจัยหรืออะไร ... ยังนึกไม่ออก แต่ก็น่าจะทำให้ที่บ้านเสียใจน้อยที่สุด เฮ้อ จากคุณ : Someone that has logged out เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:10:25 A:58.9.223.45 X: TicketID:240201

ความคิดเห็นที่ 5   จขกท.ควรไปอ่านประวัติ "หมอต้วง-กรพรหม แสงอร่าม" ลองหาอ่านดูใน Google เยอะพอสมควรครับ ... หมอต้วงเคยให้สัมภาษณ์ในรายการหนึ่งว่า ... (คำพูดไม่ตรงตามนี้ แต่ความหมายแบบนี้เลย) "เราจะต้องคืนประโยชน์ให้สังคมมาก ๆ มิฉะนั้น ก็จะไม่คุ้มค่าที่เราเรียนมา และแย่งที่เรียน ซึ่งคนอื่นฝันจะได้เข้ามา ณ อาชีพนี้" ดังนั้น ผมคิดว่า จขกท.เรียนจบแล้ว ก็ช่วยสังคมด้วยการเป็นแพทย์ไปดีกว่าครับ หากไม่ชอบ อยากมีชีวิตอิสระขึ้น ก็ทนซักพักและไปเปิดคลีนิคส่วนตัวในภายหลังก็ได้ ** เพิ่งเห็น จขกท. post เพิ่มใน คห.4 .... ผมอ่าน คห.4 แล้วก็เข้าใจครับ ก็จะขอเสนอว่า ให้ จขกท.ลองคุยกับครอบครัวดูก่อน ว่าคุณพ่อคุณแม่ ท่านจะว่าอย่างไร เพราะผมก็คาดว่า จขกท.คงเรียนต่อไปด้วยความลำบากใจ และจบมาปฏิบัติงานด้วยความไม่เต็มใจก็ได้ครับ งานนี้ ต้องเริ่มที่ครอบครัวก่อนเลย เพราะขณะนี้แค่ปี 1 ,อะไร ๆ จะเปลี่ยนแปลงได้ง่ายกว่า ที่จะฝืนเรียนไปจนจบแพทย์ ,ยังมีหลายอาชีพที่ จขกท.น่าจะเข้าไปเรียนได้สบาย ๆ ** ** จขกท.ครับ ผมขอเพิ่มอีกหน่อยแล้วกัน...เพราะไปอ่าน คห.4 ข้อ 1. - 3. แล้ว รู้สึกว่าคล้าย ๆ กับชีวิตผมเลย คือว่า ผมก็เรียนไม่ค่อยเก่งตั้งแต่เด็ก แต่มาโชคดีสอบติด รร.เตรียมทหาร ณ ตอนนั้น ครอบครัวผมดีใจมาก ๆ โดยเฉพาะพ่อดีใจมาก ๆ (พ่อผมเป็นทหารเรือ) รีบซื้อของในฝันให้ผมเลย คือ "เครื่องเสียงครบชุด" ... แต่ ผมเองกลับไม่ได้อยากเรียน รร.ตท. เท่าใหร่นัก เพราะอยากจะเข้าพระจอมเกล้า เพื่อเรียนพวก Elec อะไรประมาณนี้ เพราะชอบทางนี้มาก ๆ ... แต่ ผมก็เหมือน จขกท.แหละ คือ ทั้งครอบครัว ญาติมิตร ก็ยินดีที่สอบเข้าเตรียมทหารได้ ,ผมใช้เวลาคิดหลายคืน ลองคิดว่า หากปฏิเสธพ่อแม่ไปเรื่องนี้ พ่อแม่คงเสียใจ และคงจะมีเรื่องไม่ดีตามมาหลายอย่าง จึงตัดสินใจเข้าเรียน รร.เตรียมทหาร ซึ่ง ผมว่าตอนนี้ จขกท.กำลังลำบากใจเรื่องครอบครัว ว่า หากเราปฏิเสธเรียนแพทย์ไป อันดับแรกเลย คือ พ่อแม่ จะเสียใจและผิดหวังแค่ใหน คนอื่นจะคิดดูแคลนเรามากใหม แฟนเราจะคิดยังงัย ... เรื่องนี้ก็อยู่ในการตัดสินใจของ จขกท.ครับ ว่าจะลอง "คุย" กับพ่อแม่ท่านหรือเปล่า หากท่านมีทางออกให้เรา โดยที่ท่านรับได้ในสิ่งที่เราชอบ และเข้าใจในสไตล์การดำเนินชีวิตแบบ city life ของเรา ท่านอาจจะตามใจให้ จขกท.เปลี่ยนทางเดินใหม่ก็ได้ แต่ หากท่านแสดงอาการผิดหวัง เสียใจจากคำพูดของเรา ... จขกท.คงต้องตามใจท่าน และเดินไปในทางนี้แล้วล่ะครับ โดยควรจะต้องพูดกับท่านให้เข้าใจว่า เราแค่อยากจะบอกทางเลือก และความชอบของเราแค่นั้น แต่เราก็รักพ่อแม่ และก็จะเรียนทางนี้จบมาเป็นแพทย์ที่ดีตามที่ท่านหวังใว้ครับ ** แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 52 15:47:44 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 52 15:20:39 จากคุณ : James Cook เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:10:50

ความคิดเห็นที่ 6   จบหมอ ไม่อยากเป็นหมอก็มีอาชีพอื่นๆที่เป็นประโยชน์ให้สังคมเยอะแยะค่ะ เช่น เรียนต่อเฉพาะด้านเป็นนักวิจัย เป็นอาจารย์ เขียนหนังสือเผยแพร่ความรู้ เป็นอะไรก็เป็นเถอะ เวลาของชีวิตครึ่งหนึ่งเป็นชีวิตการทำงาน การใช้ชีวิตการทำงานที่มีความสุข ชีวิตก็มีความสุขครึงหนึ่งแล้ว ทำอาชีพอะไรไม่สำคัญ ที่สำคัญคือจิตสำนึกที่จะทำประโยชน์ให้แก่สังคมค่ะ จากคุณ : โอ้ละหนอ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:17:16

ความคิดเห็นที่ 7   อยากให้นึกถึงตอนที่เลือกที่จะเรียนหมอ น้องมีเหตุผลอะไรที่เลือกเข้ามาเรียน ถ้าตอนนี้น้องเปลี่ยนใจแล้ว โอเค นั่นคือการตัดสินใจของน้อง เป็นสิทธิ์ของน้องเอง แต่ถ้าน้องไม่อยากเป็นหมอ ก็อย่าเรียนอยู่ในคณะแพทย์เพื่อให้ตัวเองจบหมอ อย่าเรียนเพียงเพื่อจะเอาปริญญาแพทยศาสตร์บัณฑิต เพราะคนที่เป็นหมอ เขาไม่ได้เข้ามาเรียนเพื่อที่จะเอาใบปริญญา แต่เขาเข้ามาเพื่อสั่งสมประสบการณ์และอุดมการณ์ เพื่อที่จะออกไปรับใช้ประชาชน แต่ถ้าน้องเรียนอยู่เพื่อที่จะเอาเพียงแค่พ.บ. โดยที่ไม่ได้อยากเป็นหมอเลย พี่แนะนำว่าไปเรียนอย่างอื่นเถอะครับ เรียนให้มันตรงกับสายงานที่น้องอยากทำ ศึกษาอาชีพที่น้องอยากเป็น ถ้าจำไม่ผิด ออกตอนเรียนปี1ไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายนะ จากคุณ : ปีสาม (บ้านพี่ขาดคนหุงข้าว) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:17:37

ความคิดเห็นที่ 8   คุณปีสามครับ ผมคงจะลาออกพร่ำเพรื่อไม่ได้ครับ เพราะผมก็ไม่ทราบจริงๆว่าผมชอบอะไร และอยากเป็นอะไร ในเมื่อไม่มีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนแล้วจะลาออกทำไม? แล้วจะไปเข้าคณะไหน? ตัวผมเองยังไม่ทราบเลยครับ อันที่จริงหมอก็ไม่ใช่อาชีพที่ผมเกลียด เพราะผมก็โตมารั้วของโรงพยาบาล ก็พอจะเห็นอะไรมาบ้าง แต่ที่ผมกังวล คือชีวิตที่ผมต้องประสพทั้งชีวิตต่างหาก จากคุณ : Someone that has logged out เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:22:36 A:58.9.223.45 X: TicketID:240201

ความคิดเห็นที่ 9   ถ้ากลัวก็อย่าเรียนต่อครับ จากคุณ : บ้านพี่ขาดคนหุงข้าว เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:23:31

ความคิดเห็นที่ 10   อาจารย์หมอ จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:24:12

ความคิดเห็นที่ 11   สอนกวดวิชา จากคุณ : oLiGhTo เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:29:44

ความคิดเห็นที่ 12   "อยากเป็นคนเช้าชามเย็นชาม" โลกนี้ตลกดี เพราะแสดงให้เห็นว่า จขกท ต้องเป็นคนหัวดี ถึงแย่งสอบติดคณะนี้ได้ แต่คงจะมีนิสัย ค่อนไปทางขี้เกียจ ไม่ชอบความพยายาม แต่ดันหัวดี สอบติด คนอีกมาก พยายามอย่างหนัก ก็ยังสอบไม่ติด ร้องห่มร้องไห้กันไป โลกนี้ตลกจริงๆ บอกตามตรง ค่าโน๊ตบุ้ค และค่ารางวัลจากพ่อ(ให้ผมเดา เด็กเข้ามาหลัย คงได้รถยนต์เป็นรางวัลใช่ไหมครับ? ผมเดาถูกไหมหว่า) ค่าน้อยกว่าประเทศจะได้หมอเช้าชามเย็นชามมาคนนึงเยอะ จากคุณ : Sial เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:33:12

ความคิดเห็นที่ 13   คิดว่า...ถ้าอยากมีวิถีชีวิตแบบนั้นก็ได้นิ เป็น (หมอ)มือปืนรับจ้าง อยู่ตาม รพ เอกชนหรือโพลิคลินิก หรือ ตั้งคลินิกเอง(แต่เหงา และไม่มีเพื่อน) ไปอยู่ รพ ตามหน่วยงานเล็กๆ เช่น รัฐวิสาหกิจ เลือกดูเงื่อนไขและเวลาทำงาน แต่ก่อนอื่น ต้องไปทำงานใช้ทุนให้ครบก่อน จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:33:36

ความคิดเห็นที่ 14   หมอบางคน เอาวิชาชีพ เป็นบันไดสู่การเมืองครับ ส่วนเรื่องของคุณ ก็ขึ้นอยู่กับว่าต้องการอะไรกันแน่ ? - นักสังคมสงเคราะห์ เป็น Value Added ของวิชาชีพหมอ - บางคนชอบถ่ายรูป ฝีมือเทพเข้าขั้นศิลปิน ถ่ายรูปหากินเลี้ยงตัวได้สบาย - เปิดสปา ทำศัลยกรรม หนทางรวย 100% - นักธุรกิจ ค้าอะไรก็ค้าไป แต่ไม่ควรทำกำไรกับวิชาชีพ - ซินแส หมอดู เรียนรู้ได้เร็ว รักษาได้ทั้งโรคกาย โรคจิต โรคเวรกรรม - DJ จัดรายการวิทยุ อาจจะ field การแพทย์ หรือแหวกแนวเป็นคนละคน - พระสงฆ์ สละทางโลก เข้าสู่หนทางหลุดพ้น เป็นผู้ปลดปล่อยสัตว์โลกทั้งหลายจากวัฏฏะสงสาร - ขายตรง  (Ex. แอมเวย์) ก็คงจะรวย แต่บางทีมันก็ต้องฝืนพูดเรื่องที่ตัวเองรู้ทั้งรู้ว่ามันไม่จริงตามหลักวิชาการ ยังไงคนฟังก็เชื่อ เพราะเชื่อเพราะหมอพูดเอง - โคโยตี้ อันนี้ท่าจะยาก แต่ถ้าใจมันเป็นแบบนี้ ก็คงหนีความจริงไม่พ้น  (แต๋วแตก) - เป็นมะเร็ง .. อันนี้ก็ไม่ควร เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี - เป็นเอดส์ โดยวิชาชีพ มันก็เสี่ยงพอสมควร - เป็นนายกรัฐมนตรี อันนี้ถ้าวาสนาไม่ส่ง คงต้องรอชาติถัดไป ตอบเอามันส์นะครับ ...   เอ้า .. ออกทะเลได้ ! จากคุณ : อั๋น ทรงวุฒิ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:34:54

ความคิดเห็นที่ 15   หมอต้วง ก็คล้ายๆ กันนี่ครับ เลือกสอบเข้าแพทย์ เพราะที่บ้านบอกว่า จะให้รถยนต์เป็นรางวัล เขาเลยเลือกเข้าแพทย์ ทั้งๆที่ จริงๆแล้ว เขาอยากเป็นนักบิน มากกว่า ผมรู้ตั้งแต่ ตอนที่เป็นข่าว ตอนที่หมอต้วง สอบเอ็นท์ติดแล้ว เพราะตอนนั้น แม่หมอต้วง คือ คุณกรรณิการ์ ธรรมเกษร เป็นคนบอกออกมาเอง จากคุณ : . เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:39:10 A:115.67.71.20 X: TicketID:127369

ความคิดเห็นที่ 16   คุณ Sial เดาผิดครับ ไม่ใช่รถนะ ไม่ใช่อะไรที่แพงขนาดนั้นเลย อีกอย่าง ผมว่าประเด็นไม่ได้อยู่ตรงของ หรือมูลค่าของที่ผมได้นะ แต่ใส่มาเพื่อเสริมบริบทให้เข้าใจง่ายขึ้น ในข้อแรก สิ่งที่ผมต้องการสื่อคือ การที่มีคนให้รางวัลผม บอกเป็นนัยอย่างชัดเจนได้ว่า พวกเขานั้น ดีใจ และได้อยากที่คาดหวัง พวกเขาหวังอะไรล่ะครับ ไม่ใช่ว่าให้ผมเข้าคณะนี้หรอกเหรอ? อีกอย่าง ผมไม่ได้นั่งเฉยๆแล้วสอบได้นะครับ ผมก็พยายามเหมือนกับที่คนอื่นพยายามครับ เรื่องของการลาออก ต้องขอย้ำอีกทีครับว่า ไม่มีที่ไปครับ เพราะไม่รู้จะไปเป็นอะไรดี ไม่มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษพอจะเอาไปประกอบอาชีพได้เลยครับ จากคุณ : Someone that has logged out เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:40:05 A:58.9.223.45 X: TicketID:240201

ความคิดเห็นที่ 17   คุณคะ จากผู้ที่เคยผ่านมากับระบบพวกนี้ เราขอแนะนำคุณเป็นข้อๆดังต่อไปนี้นะ คุณจะพิจารณาเอาไปทำตามหรือไม่ก็แล้วแต่ แต่เราอยากให้คุณมีความสุขทั้งในด้านการเรียนและการทำงานนะ 1. อ่านสิ่งที่คุณเล่ามาในกระทู้นี้ และแยกออกเป็นข้อๆ 2. นำไปคุยกับคุณพ่อของคุณ ปรึกษาคุณพ่อว่าคุณคิดอย่างนี้ๆ บางทีสิ่งที่คุณกลัว อาจจะไม่มีอยู่จริง หรือ มีอยู่จริง คุณพ่อจะให้คำปรึกษาคุณได้มั้ย บอกท่านทุกอย่างที่คุณสงสัย ที่คุณกลัว อย่ากั๊กบอกแต่เรื่องดีๆ บอกทุกอย่าง ท่านจะได้มีข้อมูลรอบด้านมาให้คำแนะนำคุณได้ 3. ถ้าหากว่าสิ่งที่คุณคิดกลัวมาทั้งหมด เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง คุณได้เจอจริงๆแน่ ถามท่านไปเลย ว่าท่านฟันฝ่าสิ่งพวกนี้มาได้อย่างไร ท่านมีความสุขหรือไม่ที่ได้ทำเช่นนั้น ท่านทำเพื่อตัวเอง หรือ ทำเพื่อคนอื่น 4. ถามใจตัวเอง ว่าทำได้มั้ย ทำได้อย่างท่านมั้ย สำคัญมากที่สุด คุณอย่ากลัว เพระาที่คุณเล่ามาใน คห.4 น่ะ คุณคิดกลัวไปเอง คาดเดาไปเองทั้งนั้น แยกความจริงออกจากความกลัว แยกความจริงออกจากการคาดคะเน ถ้าคุณไม่เปิดอก คุยกับทางบ้านคุณไปตรงๆ คุณจะวิ่งหนีไปอีกนานเท่าไหร่ล่ะ คุณถึงจะเจอสิ่งที่คุณทำแล้วมีความสุข???? เท่าที่อ่านมาคุณ "แคร์" สายตาชาวบ้านมากเกินไปค่ะ ขอบอกตรงๆนะ ต่อให้คุณไปเรียนอย่างอื่น ถ้าคุณยัง "แคร์" สายตาชาวบ้านอยู่อย่างนี้ คุณไม่มีความสุขหรอก ตอนเราอายุเท่าคุณ เราก็แคร์สายตาชาวบ้าน ญาติเราจะคิดยังไง คนข้างนอกจะมองว่าเราโง่รึเปล่านะ พอเวลาผ่านไป คุณจะทราบเองว่า เค้าเหล่านั้น อยู่กับเราเป็นบางครั้ง แต่ตัวเราอยู่กับตัวเองตลอดชีวิต การยอมรับจากคนเหล่านั้น ไม่มีค่าเท่ากับความสุขที่ได้จากการทำสิ่งที่เราชอบค่ะ เมื่อคุณได้ทำสิ่งที่คุณชอบ เงินทอง ความสะดวกสบายจะมาเอง เพราะเมื่อคุณชอบ คุณจะทำสิ่งเหล่านั้นได้ดีไปเอง ทำใจสบายๆ คุยกับคุณพ่อคุณซะน๊าาาา คุยมันซะตอนนี้แหละ จะได้ปรับใจปรับตัวได้ และไม่ว่าคุณจะเลือกชีวิตคุณแบบไหน เราก็ขอให้คุณได้ทำสิ่งที่คุณชอบนะ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 52 15:49:21 จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:44:49

ความคิดเห็นที่ 18   โชคชะตาคนเราก็เล่นตลกแบบนี้ ถ้าจขกท.ไม่อยากเป็นหมอก็อย่าเรียนต่อเลยครับ คุยกับคุณพ่อคุณแม่ให้รู้เรื่อง ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่เข้าใจและดึงดันจะให้เรียนต่อไป นั่นถือเป็นโชคร้ายอย่างยิ่งของคุณ จากคุณ : Cryptomnesia เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:45:23

ความคิดเห็นที่ 19   เฉยๆอ่ะ ทำงาน รับผิดชอบชีวิต เงินเยอะ เวลาว่างเป็นเวลา ทำอะไรอย่างอื่นที่อยากทำได้อีกเยอะครับ ยกตัวอย่างเพื่อนผม 1 คน http://www.bookgang.net/paper/423 จากคุณ : TagMyZky เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:47:22

ความคิดเห็นที่ 20   เรียน ม.ราม ควบไปซะเลยครับ ไม่ต้องรีบให้จบก็ได้ ค่อย ๆ เรียนสะสมหน่วยกิจไป ถ้าอยากเป็นข้าราชการก็อาจจะเรียนรัฐศาสตร์ หรือนิติฯ หรือจะคณะอื่น ๆ ที่คุณสนใจก็ได้ มีหลากหลายให้เลือก หรือไม่คุณก็เลือกเป็นหมอทหารไปเลยก็ได้ครับ จากคุณ : อินทรีย์ผยอง เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:56:18

ความคิดเห็นที่ 21   นักมานุษยวิทยา+นักสำรวจ ^ ^ จากคุณ : แมวบอส เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:57:07

ความคิดเห็นที่ 22   ไปแย่งที่คนอื่นเค้าทำมายยยย จากคุณ : วัยซน สุดแสบ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:58:43 A:124.121.8.110 X: TicketID:075904

ความคิดเห็นที่ 23   สังคมยอมรับหมอก็เพราะว่าตัวงานที่อดหลับอดนอน เวลากินก็ไม่ได้กิน นี่แหละครับ ถ้าอยากให้คนยอมรับ แต่ทำตรงนี้ไม่ได้ ยังไงก็ไม่มีใครมายอมรับหรอกครับ จากคุณ : MDcute เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:58:59

ความคิดเห็นที่ 24   คุณอยากเป็นอะไรก็ได้เท่าที่ใจคุณต้องการค่ะ อย่าเอาใบปริญญามาตีกรอบชีวิตตัวเองนะคะ สู้ๆค่ะ ให้ความรู้ที่คุณเรียนมาเป็นอาชีพเสริมก็ได้ไหนๆก็อุตส่าห์เรียนมาแล้วไม่ให้ความรู้สูญเปล่า จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:59:41

ความคิดเห็นที่ 25   ผมว่าเปิดคลินิก จัดการเวลาทำงานตัวเองได้ เปิดร้านสายๆ เย็นกลับบ้าน แค่นี้ก็น่าจะตรงใจจขกท.นะครับ ปล.พี่อยุ่ปีสองมีอะไรหลังไมค์ได้ จากคุณ : ป๊อปปี้เลิฟ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:00:53

ความคิดเห็นที่ 26   นักบิน หมอเป็นนักบินกันเยอะนะ จริงๆจบมาอยากจะไปเป็นอะไรก็ได้นะ ถ้าอยากจะเป็น แต่ก่อนอื่นต้องถามตัวเองก่อนสิครับ ว่าตัวเองอยากเป็นอะไร ถ้ายังไม่รู้มาก่อนว่าตัวเองอยากเป็นอะไร และพื้นฐานไม่ได้อยากเป็นในสิ่งที่กำลังจะเข้าไปทำ เดี๋ยวก็จะเหมือนกับปัจจุบันที่เป็นอยู่ตอนนี้อีก จากคุณ : Scentman เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:02:59

ความคิดเห็นที่ 27   เพื่อนผมจบวิศวะเหมือนกันแต่มันยังไปเป็นกุ๊กเลยครับ จากคุณ : Yugo เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:03:11

ความคิดเห็นที่ 28   เรียนอย่าง จบมาแล้วทำอีกอย่าง มีตัวอย่างเยอะแยะไป ลองมานั่งคิดดูว่าเราชอบทำอะไร อาจเป็นงานอดิเรก หรือ อะไรที่เราสามารถอยู่กับมันได้เป็นวัน แลัวหาโอกาสเรียนเพิ่ม หรือ เก็บข้อมูล ไปเรื่อยๆ เพิ่มเส้นทางในชีวิต แล้วจะหาได้เองว่า จริงๆ เราอยากเป็นอะไร จากคุณ : interaction เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:06:58

ความคิดเห็นที่ 29   คุณพร้อมจะรับฝากชีวิตใครสักคนไหมครับ จากคุณ : คนไข้ (ปลอมตัวมา) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:08:57

ความคิดเห็นที่ 30   ผมว่าผมพอเข้าใจความหมายของจขกท.นะ.. ไม่อยากที่จะต้องมาโดนปลุกตีสองตีสามเพื่อไปรักษาผู้ป่วยอะไรอย่างนี้ อยากจะกำหนดเวลาชีวิตตัวเองได้ว่าเลิกงานห้าโมงเป๊ะๆ อะไรอย่างนี้ใช่ไหมครับ ถ้าผมเป็นพ่อแม่ผมก็เสียดายความสามารถเรานะครับ อุตส่าห์เข้าได้ขนาดนี้แล้ว ขยันอีกไม่กี่ปีคุณก็สบายไปทั้งชาติแล้วนะครับ ถ้าจะเอาคำตอบแบบที่ไม่ต้องมาโดนผู้ใหญ่มาดูถูกว่าเราโง่หรือเสียดายโอกาสนะครับ ย้ายไปเป็นสัตวแพทย์หรือทันตแพทย์สิครับ เลิกงานได้เป็นเวลากว่า เงินดีด้วย ผมไม่รู้จักน้องนะครับ แต่ขอร้องเหอะครับ อย่าเป็นเลยข้าราชการ ผมเสียดายมากๆ ถ้าอยากได้ดีน้องต้องมาวิ่งประจบเจ้านาย กู้เงินมาซื้อรถให้เมียน้อยผู้ใหญ่(อิงเรื่องจริงเลย) ฯลฯ แล้วที่ชาวบ้านเค้าไหว้ข้าราชการเค้าไหว้หลอกๆครับ เพื่อหวังให้คุณยอมสลัดตัวขี้เกียจแล้วเดินเรื่องให้เค้า แต่ที่ชาวบ้านเค้าไหว้หมอเพราะเขาสำนึกบุญคุณของคุณ เค้านับถือคุณ จะเอาแบบไหนครับ จากคุณ : k3v1n เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:13:20

ความคิดเห็นที่ 31   เล่าให้อ่าน... เพื่อนเราคนนึงเข้าคณะแพทย์ได้ เรียนจนไปถึงปีสาม เครียดมาก ต้องแผนกนู้นแผนกนี้ เท่าที่รู้ๆ มา คือไปอยู่แผนกคนป่วย HIV แล้วที่นั่นมีการสูญเสียมาก เค้าคงเซนซีทีฟกับตรงนี้มาก เลยรับไม่ค่อยจะได้กับการตาย กลับบ้าน พ่อซ้ำเติม ว่าเรียนไปอย่างเค้า (ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกหมอเค้าเรียนอะไรหรืออย่างไร) ก็คงไม่ช่วยคนไข้รอดได้ น่าสงสารนะ ทั้งๆ ที่ตอนเข้าไปครอบครัวเค้าดีใจมากนะ สุดท้ายจะขึ้นปีสี่ รีไทร์ตัวเอง ด้วยการสอบไม่ผ่าน...เพราะเครียดจนไม่สามารถเรียนได้อีกแล้ว ซึ่งหากนานกว่านี้เค้าคงบ้าได้ คือเครียดจนต้องพบจิตแพทย์ สุดท้าย ตอนนี้ ไปเรียนทำขนม ชีวิตก็แฮปปี้ดีคะ ^^ อยากบอก จขกท. ว่าให้คิดดูดีๆ ทนต่อไปก็อาจจะดี ไม่ทนก็อาจจะดี ขึ้นกับชีวิตคุณเลือกเท่านั้นแหละคะ ...เราเลือกสิ่งที่เราอยากเรียนตั้งแต่จะสอบเข้ามหาลัยเลยคะ ^^... จากคุณ : a dear เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:24:45

ความคิดเห็นที่ 32   ถ้ามีสมองพอจะไปได้ ที่บ้านมีเงินสนับสนุน และถ้าพ่อจะผิดหวังมาก ถ้าไม่ได้เรียนสาขานี้ มีผลต่อมรดก ชีวิตไม่ได้เดือดร้อนอะไรมาก ไม่คิดเรื่องเสียเวลา ฯลฯ ก็ทนเรียนไป จบมาค่อยหาโอกาสไปสายอื่น จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:28:22

ความคิดเห็นที่ 33   ชอบแนวสืบสวนมั้ยครับ ถ้าคุณชอบ แนวนี้ก็ลองขอย้ายคณะก็ได้มั้งครับ เป็นพวกนิติวิทยาศาสตร์ ผ่าศพพิสูจน์ ทวงความยุติธรรมให้ญาติพี่น้อง และผู้ตาย เผลอๆ อาจจะได้ติดยศอีก เหมือน คุณหญิงชื่ออะไรจำไม่ได้ ที่แกชอบทำผมวัยรุ่นอะ แล้วในเมืองไทยหา เก่งและยุติธรรมยากครับ ไม่อยากพูดเดี๋ยวเข้าเรื่องการเมือง คือถ้าคุณมาด้านนี้ก็ไม่ต่างจากนักกฏหมายเลยครับ คือคุณสามารถทำให้ขาวกลายเป็นดำได้ หรือ ดำให้เป็นขาวก็ได้ แต่ไม่แนะนำ แนะนำว่าให้ซื่อสัตย์และยุติธรรมดีกว่า เหมือนผมอะตอนแรกเข้าชอบวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มาก แต่พอเรียนไป เราชอบสาขาอื่นมากกว่า(ชอบคณิตศาสตร์) เลยคิดอยู่ว่าจะเรียนตรีอีกใบหนึ่งแต่ก็ได้แค่คิด เพราะว่าเรียนจบวิศวะก็ต้องทำงานหาเงินให้ครอบครัวไปด้วย เรียนรามไปด้วย ตั้ง 4 ปี คงหนักหนาสาหัส สากันน่าดู พอถึงตอนนั้นผมอาจจะท้อไปก่อน แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 52 16:41:23 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 52 16:39:40 จากคุณ : ป๊อปปูล่า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:34:57

ความคิดเห็นที่ 34   อืม ไม่เห็นด้วยกับการทนเรียนต่อไปทั้งๆที่ใจไม่รักเท่าไรนะ จากประสบการณ์อันน้อยนิดของตนเอง คนที่ทนเรียนหมอทั้งที่ไม่ชอบนี่ทนทุกข์ทรมาณแสนสาหัสทุกคน จากคุณ : Cryptomnesia เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:35:45

ความคิดเห็นที่ 35   หมอมีหลากหลายสาขาครับ ไม่ใช่ว่าหมอจะมีแต่พวกที่เราเห็นๆ เวลาไปรักษาเท่านั้น พอใกล้จบออกมาแล้วน้องจะทราบเองครับ ว่าสาขาไหนที่เหมาะกับน้อง บางคนไม่ถนัดพูดคุยกับคนไข้ อาจชอบไปเป็นหมอพยาธิ ส่องกล้องตรวจชิ้นเนื้อ หรือเป็นหมอรังสี ดูภาพถ่ายรังสีคนไข้ หรือเป็นหมอนิติเวชไปเลย งานก็ค่อนข้าง อิสระ ไม่ต้องอยู่เวรหนัก อยากพักก็ง่ายไม่มีคนไข้ประจำ บางคนชอบทำงานวิจัย อาจไปเรียนระบาดวิทยา หรือเรียนวิจัยสาขาอื่นๆ ก็ได้ อนาคตยังอีกยาวไกลครับ แค่ปี 1 เท่านั้น ระหว่างเรียนก็ค่อยๆ ดูไปว่าชอบอะไร ถ้าไม่ชอบจริงๆ จะเปลี่ยนสายอาชีพในภายหลังก็ยังไม่สายครับ ถึงใครจะบอกว่า เรียนมาลำบาก แย่งที่คนอื่นมา แต่ถ้าน้องคิดว่ามันไม่เหมาะกับน้อง ทำงานแล้ว ไม่มีความสุข จะเปลี่ยนภายหลังก็ไม่เป็นไรหรอกครับ... ทำงานที่ตัวเองมีความสุข สำคัญที่สุดครับ แต่อย่าเพิ่งเอาความคิดตอนปี 1 มาตัดสินเลยครับ จากคุณ : vandalism เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:40:20

ความคิดเห็นที่ 36   สู้ๆนะครับ ถ้าตอนนี้ไม่มีอะไรที่ชอบ หมอก็เป็นทางเลือกที่ดีอยู่แล้ว ไม่แน่ อาจจะชอบขึ้นมาก็ได้ ถ้าไม่ชอบ หนทางเบี่ยงของงานก็จะมาเอง เข้าใจนะครับ กับความกดดันจากครอบครัว บางคนอาจจะอยากให้ไปคุยกับครอบครัว ส่วนตัวเคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้ ถ้าไม่พูดคุยกันตรงๆ มันก็ได้ แต่ครอบครัวคงผิดหวัง และไม่ห้าม แต่เราก็รู้สึกผิดอยู่ดี บางทีมันเหมือนหน้าที่น่ะครับ จากคุณ : ปัจเอนก เจกชน เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:45:10

ความคิดเห็นที่ 37   ท่านต้องถามตัวเองสิว่า จริง ๆ แล้ว จขกท. ต้องการ....เป็นอะไรกันแน่ การที่ท่านมาตั้งกระทู้แบบนี้ แสดงว่าท่านเองก็ยังตอบไม่ได้เลย ถ้าท่านตอบคำถามนี้ไม่ได้ ท่าน ก็ก้มหน้าก้มตาเรียนแพทย์ไปเถอะ จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 16:53:16

ความคิดเห็นที่ 38   เรียนต่อ วิศวะฯ จากคุณ : mint_la เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:07:57

ความคิดเห็นที่ 39   ผมกลัวว่า พออายุสัก 35 แล้วดันกลับมาบอกตัวเองว่าทำไมตูไม่เรียนหมอว่ะ ทีนี้ละเซ็งเป็ดของจริง กลับลำก็ไม่ได้ เห็นว่าคุณพ่อ จขกท เป็นหมอ ครอบครับคงมีฐานะพอสมควร งั้นง่ายๆ ถ้าคิดว่าเรียนไหวนะ ก็เรียนต่อให้จบ แล้วก็ไปเรียนเพิ่มที่ตัวเองอยากเรียน ถึงไม่เรียนอะไรเพิ่มแล้วก็ยังมีอาชีพอื่นๆ อีกเยอะแยะไปที่จบป.ตรีอะไรก็ทำได้ จบอย่างอื่นเป็นหมอ(จริงๆ)ไม่ได้ แต่จบหมอทำได้หลายอาชีพ จากคุณ : C2minus เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:08:30

ความคิดเห็นที่ 40   ข้าน้อยเรียนจบ 6 ปี ไปทำงานแล้วยังไม่รู้ตัวเองเลยขอรับว่าชอบงานนี้จริงรึเปล่า เพิ่งจะมารู้ว่าชอบ ตอนมาต่อเฉพาะทาง ^^ จากคุณ : Gunso เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:09:02

ความคิดเห็นที่ 41   นิดนึงนะคะ มีอีกเรื่องกับคนใกล้ตัว พอดีเรามีลูกพี่ลูกน้องที่เรียนหนังสือเก่งมาก จนที่บ้านส่งเสริมแกมบังคับให้เขาเรียนแพทย์ แล้วทีนี้เขาก็เรียนแต่ด้วยความที่เขาไม่ชอบแต่แรกเนอะ เรียนไปมันก็เครียดอีก แต่สุดท้ายก็อุตส่าห์เรียนจบ แต่ผลจากการเรียนด้วยความเครียดล่าสุด คุณแม่เรากลับบ้านต่างจังหวัดแล้วไปเจอญาติคนนี้ถ่ายรูปมาด้วยเอามาให้เราดู น่าตกใจมากที่หน้าเขาแก่ทันพ่อเลยล่ะ เครียดกับการเรียนจนหน้าแก่ ... จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:12:29

ความคิดเห็นที่ 42   ผมก็เคยเป็นแบบ จขกท ครับ เรียกได้ว่า ไม่อยากเป็นหมอ ตั้งแต่ก่อนเอ็นท์ก็ว่าได้ แต่ที่บ้านอยากให้เป็น และก็ให้เหตุผลว่าเรียนๆ ไปก่อน ขอบอกว่าการเรียนในคณะแพทย์มีความเครียดสูง ทำงานยิ่งมีทุกข์หนัก ตอนที่ไปใช้ทุน แค่จะตื่นมาตรวจคนไข้ยังไม่อยากตื่นเลย เพราะมันไม่อยากทำไง อย่านึกว่าเป็นหมอแล้วชาวบ้านจะกราบไหว้เหมือนก่อนนะครับ เอาง่ายๆ ถ้าคุณโดนปลุกมาตรวจคนไข้ตอนตีสาม ที่โรงพยาบาลกันดารแห่งหนึ่ง แล้วญาติคนไข้บอกว่าขอส่งตัวเข้ากรุงเทพเดี๋ยวนี้ พร้อมกับขู่ว่า "ถ้าญาติ ku ตาย mung ตายด้วย" คุณจะรับได้มั้ย ซึ่งเหตุการณ์นี้ไม่ได้มีนานๆ ครั้ง แต่มีแทบทุกวันของชีวิตหมอใช้ทุนก็ว่าได้ คุณจะเอามั้ย ถ้ารับสิ่งที่เล่ามานี้ได้ ก็ยินดีต้องรับสู่ชีวิตแพทย์นะครับ จากคุณ : 66 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:13:54 A:58.136.98.8 X: TicketID:149527

ความคิดเห็นที่ 43   ปัญหาหนึ่งของวงการศึกษาไทย เด็กจบมัธยม แทบทั้งชีวิตอยู่แต่ในโรงเรียน ไม่ได้สัมผัสกับโลกภายนอก แต่ต้องมาเลือกคณะเรียน ที่เหมือนขีดแนวทางชีวิตทั้งชีวิตที่เหลือ หลายต่อหลายคน ไม่ได้มีโอกาสเรียนรู้ตัวเอง เวลาเลือกคณะเรียนก็ไม่รู้จะเลือกอะไร แถมอาจได้แรงกดดันจากคนรอบข้างเข้าไปอีก Team Medical Dragon ไม่รู้ว่า จขกท จะรู้จักการ์ตูนเรื่องนี้หรือเปล่า ถ้ายังไม่เคยอ่านลองไปหามาอ่านดู การ์ตูนมันโอเวอร์ไปหน่อย และเน้นการเมืองภายในของวงการแพทย์ญี่ปุ่นซะเยอะ แต่ผมว่ามันแฝงแนวคิดจิตวิญญาณสำหรับคนที่จะเป็นแพทย์อยู่ด้วยไม่น้อย ลองอ่านดู เผื่อจะช่วยกระตุ้นความรู้สึกอยากเป็นหมอ หรืออาจจะช่วยให้ตัดสินใจได้ว่า หมอ คงไม่เหมาะที่จะมานำหน้าชื่อเรา จะได้เลิกก่อนที่จะถลำลึก ทั้งเวลาทั้งตัวเอง และเงินภาษีประชาชน มีทำเป็น series ด้วย จากคุณ : คาเมะจัง เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:16:16

ความคิดเห็นที่ 44   พนักงานรักษาความปลอดภัย จากคุณ : อิอิ (จอมยุทธตะเกียบคู่) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:21:37

ความคิดเห็นที่ 45   มีหลายๆคนที่เขาอยากเรียนแพทย์นะครับ แต่ไม่มีโอกาส เคยดูทีวีที่หมอคนนึงเป็นนักบิน แล้วบอกว่าเป็นหมอไปด้วยเพราะไปแย่งที่ ent จากคุณ : คนรักแมวมาก เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:21:53

ความคิดเห็นที่ 46   ผมก็รู้สึกเหมือน จขกท นะครับ ตอนนี้ผมปีสองแล้ว ไปเรียน อารมณ์ประมาณว่าเรียนๆไปเถอะ อะไรที่เค้าให้ท่องก็ท่องไป อะไรที่เค้าให้จำก็จำไป บางทีก็เบื่อบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ทำๆไปเถอะ น้อยคาบที่จะรู้สึกว่า อยากรู้และมีความสุขกับการเรียน เหมือนจะมี pharmaco ตัวเดียวมั้งครับที่ชอบ ที่เหลือเข้าขั้นได้ว่า ...เกลียด... ส่วนผลการเรียนก็ตรงกันข้ามกับ ม.ปลายอยู่พอสมควร ถามว่าจบแล้วจะไปทำอะไร ก็คงประมาณว่า เป็นหมอไปก่อนมั้ง ใช้ทุนตามเส้นทางที่เค้าขีดไว้ให้ ไม่ได้เก่งอะไรก็คงไม่เป็นอาจารย์สอนคนอื่นเค้า อาจจะเรียนเด๊น เพราะเพื่อนๆเรียนกัน จบมาก็คงทำงานเก็บเงินเหมือนคนอื่น แต่พอถึงจุดๆนึงก็คงจะต้องหาทางที่จะให้เวลากับการทำงานน้อยลงมั้งครับ อายุสักสี่สิบห้าสิบ ให้โดนปลุก หลับๆตื่นๆ มาตัดสินใจวินิจฉัยอะไรมันก็คงผิดพลาดไปหมด สรุปแล้วมันก็คือการเดินไปตามเส้นทางที่เค้าขีดไว้ให้เดินนั่นเอง บางทีก็รู้สึกไร้จุดหมายในตัวเอง แต่พอได้รักษาคนไข้เองแล้วคงจะรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าบ้างมั้งครับ จากคุณ : ชิโฮจัง เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 17:49:47

ความคิดเห็นที่ 47   หมอเมา พากย์บอล คลื่น 9x จากคุณ : varitpum2 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 18:20:31

ความคิดเห็นที่ 48   ถามหมอเสริฐ บางกอกแอร์ ดูสิ จากคุณ : ตุ้บตั้บ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 18:54:33

ความคิดเห็นที่ 49   ถ้าเจ้าของกระทู้ไม่อยากเป็นหมอเพราะว่า กลัว "การขาดอิสระในชีวิต" ขอให้เป็นหมอต่อไปครับ ... มีศักยภาพมาแล้ว คุณทำหน้าที่ได้แน่นอน คนที่สอบไม่ติดแต่อยากเรียนหมอมีหลายคน จริง คุณแย่งที่คนเหล่านั้นมา จริง และเป็นไปได้ว่า ถ้าคุณไม่ได้สอบเข้ามา ... คนเหล่านั้นก็อาจจะมาเป็นหมอที่ไม่ดีเท่าคุณ คิดเบ็ดเสร็จยังดีกว่าปล่อยให้คนหัวไม่ดีเข้ามาเรียนแล้วเรียนไม่จบหรือเรียนไม่ดีแล้วจบออกไปไม่มีคุณภาพ และที่สำคัญอีกอย่าง อาชีพไหนๆก็ไม่้ได้มีอิสระไปทุกอย่าง แต่ละอาชีพมีอิสระไม่เท่ากัน แต่ถ้าปัญหาที่จขกท.ไม่ชอบอีกอย่างคือ คนที่ไม่เข้าใจ หรือเอะอะอะไรก็อ้างคำว่า ภาษีประชาชน อ้างบุญคุณ อ้างการแย่งที่สอบ ออกเถอะครับ เพราะต่อไปในอนาคตต้องเจอคนพูดอย่างนี้แน่นอน ถ้าปล่อยวางไม่ได้ ทุกข์แน่นอน ประเด็นสุดท้าย คนเราหาได้ยากนักที่จะรู้ว่าอยากเรียนอะไร อยากทำงานอะไรจริงๆ เชื่อว่าร้อยละ 95% ไม่มีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนเต็มเปี่ยมว่าจะเอาอาชีพนั้น อย่างมากก็เป็นความฝันที่คิดเองว่าอาชีพนี้ตนน่าจะชอบ น่าจะเลือกเส้นทางนี้จริง ผมเอง ฝันจะเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก ผมเอง คือหนึ่งในนักศึกษาแพทย์หลายคนที่ตอนสอบสัมภาษณ์บอกว่าอยากเข้ามาเพราะนอกจากช่วยคนไข้ ยังมีการเงินการงานที่มั่นคง ผมเอง ตอนเรียนสงสัยตนเองว่าชอบจริงหรือไม่ ผมเอง สงสัยตอนช่วงทำงานว่า ตกลงอยากเป็ฯหมอจริงหรือเปล่า ตอนนี้ผมรู้ตัวแล้วว่าอยากเป็น อ่านของคุณแล้ว ... เชื่อว่าต่อไปคุณก็คงดีใจที่ได้เป็น จากคุณ : หมอแมว เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 19:09:49

ความคิดเห็นที่ 50   อาชีพที่รับผิดชอบชีวิตคนมันต้องมีความรับผิดชอบสูงนะครับ จะถอยก็ควรรีบถอย ไม่งั้นก็ไปให้มันสุดๆไปเลย จากคุณ : เกิดในที่สว่าง เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 19:21:56

ความคิดเห็นที่ 51   เรียนหมอต่อไป แล้วไปต่อเฉพาะทางเป็นวิสัญญีแพทย์ วันนึงทำงานแป๊ปเดียว (ถ้าไม่เจอผ่าตัดยาว ๆ นะ ) ได้เงินดีอีกตะหาก ปล. เอามาจากน้องชายของพี่ที่รู้จักคนนึง จากคุณ : อิฐมอญ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 19:29:37

ความคิดเห็นที่ 52   ถ้าตอนนี้อยู่ปี 1 แนะนำให้"ลาออก"ครับ ตอนนี้ยังทันนะ ถ้าไม่ชอบจริงๆก็อย่าทนเลย ไม่ผิดหรอกครับ จากคุณ : ลุงหมาน เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 19:42:50

ความคิดเห็นที่ 53   เพิ่งเรียนไปได้แค่เทอมเดียวใช่มั๊ย ถ้าไม่ชอบก็ออกเหอะ คือคิดง่ายๆ เรียนหมอ ต้อง 6-7 ปี จบ แต่ถ้าเอ็นฯใหม่ เรียน 4ปีจบ จะให้ตัวเองเสียเวลาอยู่ใน ม. ทำไม ตั้งปีนึง เพิ่งจะเปิดเทอม2 ใช่มะ ตอนนี้ยังมีเวลาค้นหาสิ่งที่ชอบอีกหลายเดือน ปล. ตามที่ใครสักคนบอกไว้ข้างบนครับ แยก ความจริง กับความกลัว ออกจากกันให้ได้ และอย่าไปแคร์สายตาคนอื่นมากนัก เพราะจะทำให้ชีวิตไม่มีความสุข หมายเหตุ ไม่มีอะไรน่ากลัว นอกไปเสียจากความกลัว(ที่เราสร้างขึ้นมาเอง) จากคุณ : sproutshift เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 20:28:45

ความคิดเห็นที่ 54   เข้าคำถามโดยตรง "พอจบออกไป เราสามารถเลือกที่จะเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่หมอได้รึเปล่า?" งานที่ใช้ความรู้ทางการแพทย์ที่ไม่ได้ทำงานเป็นแพทย์โดยตรง น่าจะไม่มากครับ เพราะว่าวุฒิที่ใช้และวิชาที่ใช้ คาบเกี่ยวกับวิชาอาชีพอื่นน้อย ถ้าไปทำงานส่วนตัว ก็ต้องทำงานด้านเกี่ยวกับสุขภาพ ถ้าไปทำงานเป็นกลุ่มที่ปรึกษา ก็อาจจะไปทำหน้าที่ที่ปรึกษาทางผลิตภัณฑ์สุขภาพ ค่อนข้างจำกัดเหมือนกัน ผมว่าน่าจะปรึกษาจากอาจารย์ในม.ที่เรียนครับ ปรึกษาจากอาจารย์แพทย์ก็ได้ครับ เพราะสายงานที่เปลี่ยน จะเปลี่ยนไปเลยเหมือนกับเลือกคณะใหม่ ... ซึ่งไม่แน่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ ถ้าชอบอย่างอื่นแน่ๆ ก็เปลี่ยนได้ตั้งแต่ตอนปี 1 ถ้ายังไม่แน่ใจ ก็สามารถเรียนต่อไปก่อนแล้วไปดูว่าชอบการทำงานของแพทย์สาขาไหน  ...  เพราะกว่าจะรู้ว่าแพทย์สาขาไหนทำงานอย่างไรและเราชอบหรือไม่ ส่วนมากมักต้องเรียนแพทย์ใกล้จบหรือจบไปแล้ว สามารถไปทำงานได้ทั้งในสายที่ลงมือทำงานจริงๆ สายสอน สายค้นคว้าวิจัย บางสายที่ฉีกออกไป ก็ไปทำงานในส่วนราชการ ทำงานด้านอาชีวะ งานด้านสังคมชุมชน เข้าใจว่าเจ้าของกระทู้พูดออกมาคำนึง คือ "พนักงานบริษัทหรือข้าราชการเช้าชามเย็นชามมากกว่า" แสดงถึงว่าคงได้เห็นชีวิตหมอจริงๆมาบางส่วนแล้วว่า เป็นการทำงานแบบใด พนักงานบริษัท/ข้าราชการบางสายมีความเหมือนกันคืองานในJobมีอยู่ตั้งนึง ต้องทำให้เสร็จ ถ้าทำไม่เสร็จก็ต้องทำให้เสร็จ ... ถ้าเป็นเอกชนที่ใจดีหน่อย ก็มีโอทีให้ ถ้าเป็นเอกชนที่เคี่ยว หรือเป็นแบบราชการส่วนใหญ่ ก็ต้องทำงานที่ได้มอบหมายให้เสร็จโดยไม่ได้เงินเพิ่มแม้แต่แดงเดียว ข้อดีของงานแบบเอกชนพนักงานบริษัทคือ อย่างไรเสียก็อยู่ภายใต้กฎหมายแรงงาน ... ชั่วโมงการทำงานจำกัดเอาไว้ ส่วนของหมอในระดับปฏิบัติการ ... ชั่วโมงงานแบบลงมือทำจริงๆ เดินไปเดินมา วันนึงก็เกิน 8 ชั่วโมง ถ้าอยู่ในระบบราชการ ก็จะมีงานประเภทการกุศลคือต้องเคลียร์เอกสารหรืองานให้เสร็จสมบูรณ์ หรือในสัญญา บางส่วนจะระบุว่าให้เราต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายเพิ่มเติม ดังนั้นเจ้าของกระทู้ไม่น่าจะชอบงานแบบนี้แน่ๆ น่าจะลองไปสายอื่นที่ไม่ต้องdealกับคนไข้มากนัก ... งานเอกสารน่าจะน้อย เวลาส่วนตัวน่าจะมากขึ้น แถมคนจะชอบหรือชื่นชมมากกว่า จากคุณ : หมอแมว เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 20:39:07

ความคิดเห็นที่ 55   ขายเครื่องกรองน้ำ อาหารเสริม รวยๆๆๆๆๆ จากคุณ : NMT@STUT เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 20:53:03

ความคิดเห็นที่ 56   ทำได้ทุกอย่างที่กฎหมายไม่ได้ห้าทำ เพราะต้องมีใบอนุญาตหละครับ ตั้งแต่ ขายหุ้น ขายแอมเวย์ ขายประกัน ขายอาหาร ขายยา ทำออฟฟิตก็ได้ แต่ถ้าเป็นผมก็เรียนไปก่อนสักนิดดีไหม อย่าคิดว่าตัวเองไม่ชอบเพียงเพราะยังไม่ได้สัมผัส ถ้าไม่ชอบค่อยย้ายคณะยังทัน ลองให้จบสามปีแรกก็รู้แล้วว่าไหวป่าว  จบช้าหน่อยไม่เป็นไรหรอก เพื่อนผมหลาย ๆ คนเรียนรามตั้งแปดปียังเฉย ๆ เลย หรือไม่ก็ควบราม มสธ. ไปยังไหวเลย ถ้ารู้ตัวไม่ไหวค่อยย้ายมาอยู่ม.นี่ (แต่จะมีเวลาหรอ.....แค่ตำราแพทย์กับแลปก็หมดแล้ว) อย่าลืมว่าแพทย์นะ คนจะเข้าได้นี่มีหลายเงื่อนไข ตั้งแต่ ผลการเรียน อายุก็ด้วยแก่มากจะกลับมาไม่ได้ แต่อาชีพนี้ความเครียดสูง เสียงคุกก็สูง แถมต้องรองรับอารมรณ์ด้วย แต่ผมก็เห็นหลายคนไม่ชอบหมอแต่ก็จบหมอ แล้วก็ทำงานหมอ เพราะเงินตัวเดียว แบบอยากรวย แต่ก็เห็นหมอหลายคนจน ทำงานด้วยใจ ดังนั้นก็ลองดูละกัน จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 21:13:54

ความคิดเห็นที่ 57   คุณน่าจะคุยกับทางบ้านคุณนะคะ ว่าคุณมีปัญหาแบบนี้ คิดว่าเมื่อวันนี้ ตอนนี้คุณเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าคุณไม่ได้รับและชอบการเรียนหมอ และไม่มีจินตนาการว่าในอนาคตคุณจะเป็นคุณหมอ คุณตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางชีวิตคุณตอนนี้ก็ยังไม่สายนะคะ ดีกว่าจะปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินต่อไปอย่างผิด ๆ ชีวิตคนเรามันสั้น การที่เรารู้แล้วเปลี่ยนแปลงอะไรที่มันไม่ได้ไปกระทบคนอื่น (คนละประเด็นกับการที่ทำให้ครอบครัวพี่น้องเสียใจ เพราะนี่เป็นปัญหาที่พวกเค้าต้องดูแลแก้ไขกันเอง ไม่ใช่ความผิดคุณ) เราสามารถเลือกทางเดินชีวิตของเราเองได้ ขอแค่มีความแน่วแน่ และรู้ใจตัวเองเท่านั้น ที่เขียนมานี่ เพราะเป็นแม่คน มีลูกชายสองคน คนโตอายุสิบหกปีแล้ว เข้าใจความรู้สึกคนเป็นพ่อแม่ และก็พยายามเข้าใจความรู้สึกของลูกด้วย เมื่อหลายปีมาแล้ว ลูกชายคนโตอยากเป็นเชฟ ทำอาหาร เพราะเค้าชอบทาน และเป็นคนช่างเลือกกิน รู้ว่าอะไรอร่อย ไม่อร่อย เราก็ตามใจว่า ถ้าจบมาก็ไปเรียนเชฟละกัน ขอเรียกตัวเองว่าอาละกันนะคะ อาเลี้ยงลูกทั้งสองคนมาแต่เกิด พยายามที่จะค้นหาและให้ลูกค้นหาตัวเองให้เจอว่า เค้าต้องการเป็นอะไรในอนาคต และชอบอะไร โดยที่ไม่เคยแคร์ว่าสังคมจะอินเทรนด์หรือไม่ เพราะคิดว่านี่เป็นหน้าที่หลักของคนเป็นพ่อแม่ ที่จะต้องควรสนับสนุนและหาให้ลูกเราค้นหาตัวเองให้เจอ ลูกทั้งสองคนต้องเรียนเล่นกีฬาและดนตรีอย่างละหนึ่งมาตั้งแต่เล็ก เพราะเผื่อว่าเค้าอาจจะอยากเป็นนักกีฬาหรือนักดนตรี ทุกวันนี้ก็ยังเรียนและเล่นอยู่ คนโตเรียนจะจบไฮสคูลปีนี้แล้ว เรียนหลักสูตรนานาชาติ แต่ว่าหลายเดือนที่ผ่านมานี้ เค้าไม่ค่อยสนใจเรื่องอาหารเท่าไหร่ แต่กลับสนใจเล่นดนตรี โดยเฉพาะเพลงคลาสสิค เค้าจะเข้าเนตค้นหาโน๊ตและดูคนเล่นดนตรี และซ้อมดนตรีบ่อยขึ้นมากกว่าแต่ก่อน ก็เลยถามลูกว่า เปลี่ยนมาเรียนดนตรีดีมั๊ย ? เค้าก็ตอบอ้อม ๆ แอ้ม ๆ ว่าเค้าไม่เก่ง เราก็ไม่กดดัน เพราะยังไงก็ตาม เมื่อเค้าจบระดับมัธยมแล้ว ก็จะให้เค้าว่างเว้นหนึ่งปี เพื่อค้นหาตัวเองให้เจอว่าอยากเรียนหรืออยากประกอบอาชีพอะไร ไม่อยากจะบอกว่าระบบการศึกษาบ้านเรามันไม่เอื้อให้เราพัฒนาศักยภาพนักเรียนและเด็กของเราเท่าที่ควร อย่างจขกท.เป็นต้น เป็นคนมีความสามารถมากแน่นอน แต่ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ เพราะสังคม และระบบการศึกษาในโรงเรียนนำพาชีวิตเราและกำหนดโชคชะตาเราอีกด้วย ขอให้จขกท. คิดและจินตนาการดูว่า ตัวเองพอจะเป็นคุณหมอได้มั๊ย ? ชอบมั๊ย ? อย่างน้อยก็มีตัวอย่างคือคุณพ่อเป็นหมอ ถ้าคำตอบคือ ไม่ และก็ไม่ คิดว่าน่าจะเปลี่ยนวิชาเรียนไปเลยตั้งแต่ปีนี้ค่ะ ไม่อย่างนั้นเราจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ และมันคือชีวิตเราทั้งชีวิตนะคะ เผอิญว่าข้อมูลส่วนตัว หมายถึงงานอดิเรก และความสนใจส่วนตัวของจขกท. เราไม่รู้ เลยไม่สามารถจินตนาการออกได้ว่า อาชีพอะไรบ้างที่พอจะเข้าข่าย ?? จากคุณ : ดลฤทัย เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 21:21:22

ความคิดเห็นที่ 58   ใจจริงอยากเข้ามาตอบว่า "มีอะไรหลายอย่างให้เลือกทำ" ไ่ม่ว่าจะเป็นกิจการส่วนตัว ธุรกิจส่วนตัว ที่เพียงแค่มีความสามารถ และมีหัวก็ทำได้ ซึ่งเป็นงานอิสระมากๆ ..เพียงแต่  เห็นตรงคำว่า ปี1 และเรียนหมอ มัน6ปี ผมเคยติดวิศวะ เกษตรครับ ที่บ้านดีใจกันมาก รางวัลได้มาทั้งรูปธรรม และนามธรรม (ญาติๆที่หายไปโทรมายินดีกันใหญ่) ถามว่าผมชอบวิศวะมั้ย ตอบได้ตอนนั้นว่า "ไม่รู้" เรียนๆไปคงชอบ เพราะพ่อแม่ให้เรียน.. สอบเอนท์อีกครั้ง ผมไปสอบเป็นเพื่อนเพื่อน (ไปนั่งสอบเป็นเพื่อน) แล้วนั่งมองออกไปตรงหน้าต่าง (ซึ่งตอนนั้นคือ ม.เซนท์จอห์น) แล้วมองไปเห็นตึกการบินไทย ตึกนั้นคือตึกที่เปลี่ยนแปลงชีวิตผมไปตลอดการครับ ..วิชานั้นเคมี ผมนั่งทำเสร็จครึ่ง ช.ม. ด้วยการมั่ว แล้วนั่งวาดออกแบบตึกไปอีก 1 ช.ม. คิดตลอดว่า "การเป็นเจ้าของตึกสูงๆนี่ดีจังน้า~" หลังจากนั้นทนกลับไปเรียนวิศวะ รู้เลยว่าไม่ชอบ ไม่ใช่ เลยมาเข้าการเงิน บริหารธุรกิจ เพื่อหวังว่า วันนึงจะเป็นเจ้าของตึกได้ ถามว่า ผมชอบการเงินมั้ย ก็ไม่แน่ใจ เพียงแต่ผมโฟกัสเป้าหมายในชีวิตไว้ได้ว่า ผมอยากจะทำอะไร ผมเสียเวลาไปมากกว่าคนอื่นเค้า แต่ผมมั่นใจว่า.. "โฟกัส" ที่ผมได้มองนั้นไว้ มันทำให้เส้นทางต่อไปของผมมันแคบลง มากกว่าคนที่จบ 4ปี จากมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียง แต่ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิตเลย ซะอีก ยังทัน ที่จะค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบ และเลือกเดินไปตามนั้นครับ ที่บ้านผม ไม่ยอมรับในช่วงแรก (ซิ่ว มา หอการค้าครับ เรียนยังไม่จบเทอมดีเลย) แต่หลังจากที่ผมแสดงจุดยืนให้รู้ว่า ผมอยากทำอะไร ที่บ้านก็เข้าใจ และจนในที่สุด ทางมันก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆครับ อย่าเพิ่งกลัวให้กับสิ่งที่ัยังไม่เกิด เพราะความกลัวนั้นมันปิดหนทางของเรา อย่าเพิ่งกลัวการถอยหลัง ถ้ารู้ว่าการเดินหน้าต่อไปอาจจะลงท่อระบายน้ำ ทุกอย่างมีเริ่ม มีหยุด มีถอย แต่ไม่ได้หมายความว่า ทุกอย่างจะจบลงแค่นั้น เป็นกำลังใจให้ตัดสินใจได้ไวๆครับ ป.ล. เห็นหลายท่านแขวะเรื่องแย่งที่นั่งคนอื่น ผมคิดว่า ถ้า จขกท.ซิ่วออกไป ก็ใช่่ว่าจะมีคนที่เป็นสำรองได้เข้ามาเรียน เพราะงั้นเรื่องนี้ไม่เห็นต้องมาพูดกดดันเลยนะครับ จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 21:30:16

ความคิดเห็นที่ 59   ^ เห็นว่า เรื่องหมอนั้น ขอให้น้อง จขกท เตรียมเอนท์ไว้ แต่ลองเรียนเทอมนี้ให้จบก่อนจะตัดสินใจ เทอมเดียวน้อยเกินกว่าจะตัดสินใจได้ครับ ถ้ารู้ว่าไม่ชอบ ไม่ไหวจริงๆ ไม่เอาแล้ว ก็ลาออกไปเลย ดีกว่ามาทำไม่ได้ทีหลัง ถ้าเลือกไทร์ คุณพ่อคุณแม่ท่านอาจจะตกใจ ผิดคาด แต่เมื่อเห็นลูกมีความสุข ทำไมท่านจะไม่ดีใจละครับ ถูกใจความคิดเห็นของอาดลฤทัยมากๆ ครับ (ขอเรียกอาด้วยนะครับ ผมอายุไล่ๆ กับจขกท. เลย แก่กว่านิดหน่อย) อยากให้พ่อแม่ทุกคนคิดได้อย่างนี้จัง ผมเองโชคดี ที่คุณพ่อคุณแม่นั้น ตามใจในเรื่องของความรู้มากในช่วงวัยเด็กของชีวิตผมและพี่ชาย อยากเรียนวาดรูป ได้เรียน ร้องเพลง ได้ร้อง เล่นดนตรี ได้เล่น ลองกีฬา ก็ได้ลอง แม้เงินทุนจะจำกัดจำเขี่ย ทำให้คุณภาพความรู้ไม่ได้งดงามสามโลกอะไร แถมบางปีก็อดเที่ยว ต้องกินอยู่อย่างประหยัด แต่ก็ยังดีที่ได้รู้อะไรมากมาย ปัจจุบันก็ได้เรียนอะไรที่อยากเรียนทั้งผมและพี่ชาย มีความสุขกันทั้งคู่เลยครับ อยากบอกว่ามีวิธีที่พ่อแม่ส่งเสริมลูกได้โดยไม่ผ่านระบอบการศึกษาครับ แต่พวกเขาต้อง "แหกม่านประเพณี" ออกมาให้สำเร็จก่อน มิเช่นนั้นก็จะกังวลแค่ว่า "ทำไมลูกข้างบ้านได้เป็นหมอ" อยู่ร่ำไปครับผม จากคุณ : คมลิขิต เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 21:51:33

ความคิดเห็นที่ 60   กำลังเรียนอยู่เหมือนกันครับ แต่เป็นหมอฟันนะครับ อยู่ปี 6 แล้ว จากการที่มีเพื่อนเรียนหมออยู่หลายคน อยากบอกเจ้าของกระทู้ว่าถ้าในใจคิดว่า ยังไม่รู้ว่าจะไปทำงานอะไรที่แน่นอน นอกจากหมอ ที่สอบแย่งคนอีกหลายพันคนในประเทศนี้ ลองเรียนไปก่อนนะครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เข้ามาเรียนโดยที่ทางบ้านบอกให้เลือกทั้งๆที่ผมคิดจะเลือกทางวิศวะ ซึ่งผลการเอ็นทรานผมก็คะแนนะเกินทั้งทันตแพทย์ และวิศวะ จุฬา แต่ด้วยเลือกหมอฟันเป็นอันดับแรก จึงต้องมาเรียน ซึ่งบอกได้เลยว่าทุกข์ และเหนื่อยมากๆ เคยคิดจะลาออกมาแล้ว แต่ผมก็ทน จนเรียนมาได้ถึงปี 6 และกำลังจะจบแล้ว ซึ่งตอนเรียนปี 6 ทำให้ผมรู้ว่า ผมเลือกมาถูกทางแล้วเพราะคุณจะทราบว่าสาขาต่างๆในสายที่เรียนมาว่ามีอะไรบ้าง รายละเอียดเป็นอย่างไร คุณเหมาะสมกับสาขาใด ซึ่งแพทย์ก็คงจะไม่ต่างจากทันตแพทย์ซักเท่าไหร่หรอกครับ จะต้องมีหลายสาขา เช่น Neuro Cardio Med Surg แล้วแต่ความถนัดนะครับ ยังไงก็ลองดูก่อนนะครับ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ออกตอนใกล้จบปีหนึ่งได้นะครับ ลองปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาดูนะครับ จากคุณ : thinner เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 22:12:41

ความคิดเห็นที่ 61   อยากเป็นอะไร ก็ทำไปตามนั้นเถอะ ลองค้นหาตัวเองก่อนดีกว่า รู้สึกว่า ยังไม่รู้ว่าอยากจะเป็นอะไรเลย เรียนหมอมาไปเป็นอาจารย์Preclinicก็ได้ ใช้ชีวิตแบบที่ต้องการได้ แต่เรียนแพทย์มันไม่สนุกหรอกน่ะครับ ยิ่งปีสูงๆจะเหนื่อยและเครียดมาก เพื่อนๆพี่ๆผมหลายคนไปทำอย่างอื่นก็มีมาก นายหน้าค้าที่ดินก็มี เล่นหุ้นก็มี ทำกิจการครอบครัวก็มี เป็นmarketing brokerก็มี เป็นกัปตันเครื่องบินก็มี อยู่บ้านเฉยๆให้แฟนเลี้ยงก็มี จบแพทย์ทำอะไรได้มากมาย แต่ความรู้ที่เรียนมาจะไม่ได้ใช้ เพราะค่อนข้างเฉพาะเจาะจงมาก ผมคิดว่าครอบครัวของน้องน่าจะSupportน้องได้ ลองทำที่อยากทำจริงๆดีกว่า อย่าไปสนรายได้ รายได้มาก แต่ไม่มีความสุขมีเยอะแยะไป อาชีพอะไรก็ก้าวหน้าได้ หากรู้จักคว้าโอกาส จากคุณ : Megrim เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 22:19:24

ความคิดเห็นที่ 62   จบหมอ แต่ไม่อยากเป็นหมอ 55555555555555555 อยากหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากจิงๆ ผมทายได้เลย อนาคตของคุณคงไม่ได้เป็นหมอธรรมดาแน่นอน จากคุณ : DR. K เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 22:52:29 A:222.123.56.71 X:

ความคิดเห็นที่ 63   พูดจริงๆนะ คำว่าพ่อแม่ภูมิใจว่าลูกเอนท์หมอได้ มันเป็นความรู้สึกประเดี๋ยวประด๋าว เอาไว้ยืดอกในสังคม ใครถามก็ได้ตอบเต็มปากว่าลูกเราเป็นหมอ แต่ลูกถ้าจบออกไปแล้วไม่มีความสุขเลยล่ะ พ่อแม่ยังจะยืดอกได้อีกไหม จากคุณ : ฮ่าๆๆComeback (โฮ่งฮับตังเม) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 23:04:40

ความคิดเห็นที่ 64   ผมก็เรียนอยู่ปี1ครับ เหมือนจขกท.แหละ ปีนี้ผมสอบติดแพทย์กสพท. จากคะแนนสอบ anet ที่สูงเกินคาดทั้งๆที่แทบไม่ได้อ่านซักเท่าไหร่เพราะตอนนั้นมีที่เรียนแล้ว ผมเหมือนจขกท.ตรงที่ผมก็ยังไม่รู้ว่าชอบเรียนอะไร แต่ต่างตรงที่ผมรู้ว่าผมไม่อยากเรียนหมอ เหตุผลก็คือลักษณะงานนั่นแหละครับที่จะต้องเจออีกทั้งชีวิตซึ่งผมไม่รู้ว่าจะรับได้หรือเปล่า และก็ไม่อยากไปแย่งที่คนที่เค้าอยากเรียนจริงๆ ผมว่าถ้าใครคนหนึ่งอยากทำอะไรแล้ว เค้าต้องทำได้ดีแน่ๆ ผลก็คือผมสละสิทธิ์หมอไปครับ และที่บ้านผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ตอนนี้ผมกำลังค้นหาตัวเองอยู่ครับว่าอยากเรียนอะไร ^ ^ (สับสนตัวเองเหมือนกันนะ) เป็นกำลังใจให้ละักัน ค่อยๆตัดสินใจนะครับ จากคุณ : au.smith เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 23:37:12

ความคิดเห็นที่ 65   Well.. I got confuse with what I was doing before. I cried out very badly before I finally came out with the deal with myself. I think you should take a break and do some meditation. Then you will know what you are really want to be. จากคุณ : Living Extreme เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 23:42:12

ความคิดเห็นที่ 66   อยากถามว่า ถ้าสมมติคุณพ่อจขกท เป็นวิศวกร ที่ทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำ ... จขกท จะมาตั้งกระทู้ ...ไม่อยากเป็นวิศวะ...มั้ย อาชีพไหนก็งานหนักทั้งนั้นแหละจ้า แต่ถ้าโชคดีได้ทำงานที่รัก มันก็จะช่วยบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยไปได้เย้อออ สรุปแล้วก็อยากให้หาตัวเองให้เจอนะ ^^ สู้ๆ ***** กลับเข้าประเด็น เข้าใจว่าจขกท กลัวการต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่เป็นเวลา และอยากมีชีวิตแบบพนักงานออฟฟิศ (55 เหมือนกันเลย) เท่าที่อ่าน จขกท ก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องความชอบ-ไม่ชอบ ในการเรียนแพทย์ เพียงแต่มีปัญหากับชีวิตหลังเรียนจบอันแสนเหน็ดเหนื่อย(ที่เห็นคุณพ่อเป็นตัวอย่าง)แล้วมากกว่า ทางออก... (อ่านขำๆนะ) - เปิดclinic เอง เปิดปิดได้เป็นเวลา  เย็นก็ปิดร้าน ออกไปเที่ยวดูหนัง ฯลฯ - เรียนต่อสูงๆ มาเป็นอาจารย์ (แต่การจะเรียนแพทย์สูงๆ ก็ต้องผ่านการทำงานหนักๆ อันนี้จขกท คงไม่ชอบ) - เรียนต่อเป็นแพทย์ บางสาขา ที่ไม่ต้องdealกะคนไข้โดยตรง - เรียนต่อด้านบริหาร (เป็นผอ รพ/เป็นคณบดี ก็ได้^^) - เรียนต่อกฎหมาย/รัฐศาสตร์ (เป็นนักการเมือง สายสาสุขฯ) มีเครดิตดีด้วย จากคุณ : หมูสับไข่เค็ม เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 03:40:32

ความคิดเห็นที่ 67   ตัวคุณ หน้าที่ของคุณ อนาคตของคุณ "คิด ก่อน ทำ" จากคุณ : 2dogg เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 04:59:01 A:118.172.148.54 X:

ความคิดเห็นที่ 68   ผมจะเล่าเรื่องอะไรให้คุณฟังสักนิด ผมเองกับลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งสอบติดโควต้าหมอมาปีเดียวกัน ตอนนั้นผมอยากเรียนถาปัตย์ เลยต่อรองกับคุณพ่อว่า ถ้าสอบโควต้าไม่ติด ขอเอนท์เอาถาปัตย์นะครับ แต่ที่สุดก็ติดหมอ ได้มาเรียนหมอซะก่อน ผมเรียนปีแรกๆด้วยเกรดสองปลายๆ กิจกรรมเพียบ.... ลูกพี่ลูกน้องผม ได้เกรดปีแรกๆราว 3.2-3.5 ไม่เลวเนอะ... ผมคิดว่า ถ้าเกรดผมมันห่วยลงๆ ผมจะไปเอน์เอาถาปัตย์ จะดีไหมนะ เวลาผ่านไป ขึ้นปีสี่ ปีห้า เกรดผมค่อยๆสูงขึ้น รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยคน รู้สึกสบายใจที่เห็นคนหายป่วย และรู้สึกเศร้าใจที่มีคนพิการหรือเสียชีวิต ทั้งที่เราช่วยเต็มที่แล้ว เกรดผม ค่อยๆเพิ่มขึ้น มีอาจารย์บางภาควิชาชวนเรียนเฉพาะทาง ลูกพี่ลูกน้องของผม ค่อยๆมีเกรดที่ลดลง และโดดเรียนบ่อยขึ้น สักพักเ้ค้าก็มาบอกผมว่า จะเลิกเรียน (ตอนปีห้าเนี่ยนะ....เมิงจะบร้าเรอะ) แล้วเค้าก็ทำจริงๆ เลิกเรียนไปเอนท์ใหม่ เอา econ เอ่อ...เมิงคิดอะไรฟระ หลายปีผ่านไป ลูกพี่ลูกน้องผมจบโท มีงาน office ทำ ผมได้เรียนเฉพาะทาง ไปเรียน subboard ต่อบ้านนอก กลับมาเป็นอาจารย์โรงเรียนแพทย์ ผมมีความสุขกับชีิวิต (และเงินเดือนไม่มากนัก) ดี ลูกพี่ลูกน้องผมก็มีความสุขกับชีิวิตเค้าดี เราทั้งคู่ไม่มีใครนึกเสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำ ข้อคิดสำหรับคุณก็คือ 1. คุณไม่ชอบงานนี้จริงๆ หรือแค่เบื่อการเรียน 2. การเป็นเบ๊ในวอร์ด กับการรักษาคนไข้จริงๆ ต่างกันมากมายมหาศาล สมัยปีสี่ ผมรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า (แต่มันเป็นเวลาที่เราจะได้เรียนรู้ ก่อนที่จะได้ทำงานที่มีความเสี่ยงต่อคนไข้) สมัยปีหก ผมเริ่มภูมิใจในตัวเอง เวลาเห็นคนไข้ที่ผมรักษาหรือผ่าตัดหายดีมีรอยยิ้ม หาตัวเองให้เจอ แล้วค่อยตัดสินใจ จะออกปีไหนก็ตามใจคุณเถอะครับ อย่าไปฟังเสียงว่าเสียดายภาษีประชาชน เพราะทุกคณะ ก็ย่อมใช้ภาษีประชาชน แต่ที่แพทย์ถูกกล่าวถึงมากเพราะมันเอาคนจบคณะอื่นมาแทนไม่ได้ และรัฐเอาเรื่องนี้มาอ้างเงื่อนไขในการบังคับให้ไปทำงานบ้านนอก ย้ำอีกที ทุกคณะ(เท่าที่ผมทราบ)ก็ใช้ภาษีประชาชนเรียน ทุกคณะก็มีเด็กที่ไทร์หรือลาออก เอนท์ใหม่ ถามตัวเองดีดีก่อนนะครับ ให้เวลากับมันอีกพักหนึ่ง น้องอาจจะได้อะไรออกมาจากเวลาก็ได้ โชคดีครับ จากคุณ : หมอเถื่อน เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 06:01:03

ความคิดเห็นที่ 69   อย่างน้อยก็เป็นอาจารย์ใหญ่ให้นศ.แพทย์ได้ศักษา แฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆล้อเล่ง จากคุณ : งง.โครม เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 09:39:31

ความคิดเห็นที่ 70   หมอเสริม? จากคุณ : ตาแป๊ะหวานเย็น เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 10:37:44

ความคิดเห็นที่ 71   อ่านแล้วเห็นใจเจ้าของกระทู้ ผมก็เคยเกือบเป็นแบบคุณ พ่ออยากให้เรียนแพทย์ทั้งๆที่ผมไม่ชอบ โชคดีที่ผมมันโง่ คะแนนเอ็นท์ไม่ถึงแพทย์ เลยรอดตัวไป สู้ๆนะครับ จากคุณ : bluedracula เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 13:15:00

ความคิดเห็นที่ 72   .......รับรูปแบบชีวิตที่ขาดอิสระไม่ได้..... คนอายุสัก 40 อัพ ฟังดูแล้วรู้สึกยังไงบ้าง ....... ขอหัวเราะดีกว่า 5555+ จากคุณ : siambinary เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 15:19:57

ความคิดเห็นที่ 73   อ่า เรียนหมอไปเหอะครับ เรียนให้ดี เรียนให้จบ อนาคตไปเลือกสายที่ชอบเอาครับ ทุกอาชีพมีอิสระไม่เหมือนกัน เป็นหมออาจจะมีอิสระในวิชาชีพน้อย แต่ก็แลกมาด้วยค่าตอบแทนที่สูง ของผมเป็นสถาปนิก อิสระมากน้อยก็แล้วแต่ว่าอยู่ในสังกัดบริษัท หรือเปิดบริษัทเอง หรือว่าเป็นฟรีแลนซ์ ความรับผิดชอบก็มากมายมหาศาลเหมือนกันครับ และมีโอกาสโดนโกง โดนหลอกสูง ในหลายๆด้าน คิดอยู่หลายครั้งเหมือนกันครับ ว่านี่ตูเรียนมาทำไมวะสถาปัตย์เนี่ย แต่สุดท้าย น้องจะเจอคำตอบของตัวเองล่ะครับ ปูลู เพื่อนผมที่เป็นหมอ มันก็ทำทุกอย่างที่เป็นงานอดิเรกแบบผู้ชายทั่วๆไปทำๆกัน เช่น ยิงปืน บ้ารถ สะสมนาฬิกา บ้ากล้อง กอล์ฟ ฯลฯ หลังๆมานี้ ผมเห็นว่ามันออกจะมีอิสระมากกว่าผมอีกครับ ทั้งเวลา และการเงิน จากคุณ : หน้าบ่าแดง แฮงบ่ามี เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 16:14:44

ความคิดเห็นที่ 74   ผมได้อ่านความเห็นทุกความเห็น และขอขอบคุณทุกท่านมากครับ จากคุณ : Someone that has logged out เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 17:06:44 A:10.35.1.146 X:202.28.180.202 TicketID:240201

ความคิดเห็นที่ 75   ถ้ายังไม่ชอบอะไรเป็นพิเศษก็เรียนต่อไปเถอะครับ จบไปแล้ว  ทำงานแล้วไม่ชอบ   อยากเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น  ก็มีทางให้เลือกมากมาย แต่จบสาขาอื่น  แล้วเกิดมาค้นพบว่าตัวเองอยากเป็นหมอ  มันไม่ค่อยมีทางให้เลือกเท่าไหร่ จากคุณ : jedi-jaidee เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 17:14:41

ความคิดเห็นที่ 76   นี่ละมั้ง บางประเทศถึงให้จบปริญญาอื่นก่อนมาเรียนหมอ จากคุณ : เหวเห้ว เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 18:53:44

ความคิดเห็นที่ 77   อือ....  หนักหนานะคะ  เราว่านะถ้ายังไม่อยากเป็นอะไรอื่นก็เรียนๆไปเหอะ  พอเรียนๆไปอาจจะชอบ  หรือพอรู้ว่าชอบคณะอะไรตอนไหนก็ค่อยออกมาก็ได้  ลองเห็นแก่ตัวสักหน่อยคิดซ่ะว่าพ่อเราก็เสียภาษีให้ชาติเยอะแยะ  แค่ค่าเรียนหมอ ล้านสองล้านไม่เป็นไรหรอก  อาจจะไม่ใช่ความคิดที่ถูกต้องนัก  แต่เราว่ามันก็ไม่ได้ผิดมากมายหรอกค่ะ  แหมรัฐนะใช้เงินภาษีกับเรื่องไร้สาระเยอะกว่านี้หลายร้อยหลายพันเท่า     แต่จริงๆประเทศไทยน่าจะทำเหมือนต่างประเทศนะ  ที่เลือกเรียนหมอโดยใช้ทุนตัวเอง เคยดูละครญี่ปุ่นพวกเรียนด้วยทุนตัวเองนี่จะภูมิใจมากกว่าสอบทุนของรัฐ  แบบนั้นจะได้ไม่รู้สึกผิดด้วยเวลาที่เลือกจะออกหรือไม่ทำงานตามสาขาที่เรียนมา จากคุณ : aonton เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 21:11:41

ความคิดเห็นที่ 78   ลองหา ทักษิณ วิปโยค ของหมอพรทิพย์มาอ่านครับ แล้วคุณอาจจะมองเห้นทางเลือกอื่นๆ จากคุณ : the_architect เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 21:39:22

ความคิดเห็นที่ 79   เป็นได้หลายอย่างที่อยากเป็นน่ะ เราเรียนวิศวะ จบมาอยากทำงานแนวศิลปะเหมือนกัน แต่หมอเรียนหลายปีนะ ออกมาเีรยนอย่างที่ชอบดีกว่าหรือเปล่า จากคุณ : ชนวนกลาง เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 21:45:25

ความคิดเห็นที่ 80   เข้ามาเป็นกำลังใจให้ ขอให้ได้เจอกับทางทีุ่คุณชอบเร็ว ๆ นะคะ จากคุณ : honii-z เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 03:43:55

ความคิดเห็นที่ 81   แพทย์ เป็นอาชีพที่มีการคาดหวังจากสังคมสูงมากอาชีพหนึ่ง เช่นกรณีของน้อง ซึ่งเป็นแค่เพียงนักเรียนแพทย์ปีหนึ่ง ดูจากจำนวนความเห็นที่หลากหลายมากมาย ซึ่งถ้าน้องเรียนคณะอื่น แล้วมาโพสท์เช่นนี้ อาจจะมีความเห็นลักษณะเดียวเลยว่า ไม่ชอบก็ไปเรียนคณะอื่น อยากให้มองสองสามประเด็นหลักๆครับ 1 เพื่อสังคม 2 เพื่อครอบครัว 3 เพื่อตัวเอง 1. เพื่อสังคม แน่นอนครับว่าถ้าน้องจบหมอมาแล้วทำงานเป็นหมออันนี้คงไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้าน้องไม่อยากเป็นหมอที่เหนื่อยมาก น้องมีทางเลือกให้กับlifestyle ที่น้องชอบได้ครับ เช่น เป็นอาจารย์ซึ่งสอนแต่ทฤษฎี ทำงานเช้าถึงเย็น ดึกๆไม่มีใครปลุกให้มาสอน เสาร์อาทิตย์ไปเที่ยว ตจว ไม่มีความกดดัน เพราะไม่มีใครจะเป็นจะตายต่อหน้า ไม่ถูกฟ้องร้อง หรือจะเป็นนักวิจัย ให้กับมหาวิทยาลยหรือสถาบันวิจัยจุฬาภรณ์หรือบริษัทยาต่างๆ หลังจากใช้ทุนหมดแล้วก็ถือว่าทำประโยชน์เช่นกัน หรือจะไปเป็นแพทย์ในสาขาที่งานไม่หนักมาก ก็มีให้เลือกมากมาย ทุกหนทางยังมีทางออกครับ สุดท้ายถ้าไม่ไหวจริงๆ ออกมาทำงานอื่นแล้วเอาเงินส่งใครซักคนที่อยากเรียนหมอแต่ไม่มีตังค์เพื่อให้เค้าได้เป็นหมอ มาทำหน้าที่ทดแทนเรา อันนี้ก็พออนุโลม การคำนึงถึงส่วนรวมแบบที่น้อง concern อยู่แสดงถึงพื้นฐานจิตใจที่ดี แต่น้องต้องเป็นตัวของตัวเองด้วย มิฉนั้น น้องเองจะลำบากทั้งตัวเองและครอบครัวและสุดท้ายจะกลายเป็นปัญหาสังคมซะเอง จงทำตัวเหมือนนักมวยที่เอาตัวฉากออกมาจากมุมอับ แม้จะไม่สวยงามนักแต่ก็ไม่น่าเกลียดเกินไป ขืนยืนลุยต่อในมุมอับก็มีแต่โดนน๊อค จะวิ่งหนีเฉยๆก็น่าเกลียด ผมยกตัวอย่างวิธีฉากหลบให้แล้ว ยังมีทางออกอื่นๆอีกมาก น้องยังโชคดีกว่าอีกหลายคน ที่เค้าไม่มีแม้แต่ที่จะเรียน ไม่มีเงิน ไม่มีโอกาส 2.เพื่อครอบครัว อันนี้แก้ง่ายที่สุด ผมว่าเอากระทู้นี้ให้ที่บ้านอ่าน น่าจะเข้าใจอะไรอะไรกันได้ไม่ยาก เพราะครอบครัวน้องต้องรักน้องอยู่แล้ว ถามว่าถ้าผมเป็นพ่อแม่ ผมจะรักลูกของผม   หรือรักคำว่า นายแพทย์ที่นำหน้าชื่อของลูกผม 3. เพื่อตัวเอง  อันนี้สำคัญตรงที่ว่า ถ้าเรียนๆไปแล้วประเมินได้ว่า ตัวเองน่าจะเรียนไม่จบแน่นอน กลับหลังหันยังทันครับ หากคาดการณ์แล้ว ไปไม่รอดแน่ๆ เพราะเรียนหมอ ต้องอาศัยใจรักด้วย เพราะจะทำให้มีแรงฮึด ถ้าไม่มีใจรักเป็นทุนเดิม แล้วหัวไม่ดีจริงๆหรือไม่อึดจริงๆ เจอมรสุมข้อสอบ,อดนอน,อดข้าว,งานหนัก อาจหงายเก๋ง ถ้าไปไม่รอดแน่ๆ แน่นอนว่าประเด็นเพื่อสังคมข้อหนึ่งก็เป็นอันไม่ต้องไปคิดให้ปวดหัว เราพยายามแล้ว มันเรียนไม่จบจริงๆ ก็แค่นั้น ไม่มีใครโทษน้องหรอกครับ การสอบเข้าหมอได้ ไม่ใช่การันตีว่าคุณจะเรียนจบ มันเป็นแค่ screening กรองมาชั้นนึงเท่านั้นเอง ประเด็นเพื่อตัวเองนี้ น้องเรียนๆไปอาจจะชอบก็ได้ ไม่แน่เหมือนกันนะครับ ถ้าชอบก็รุ่งเลยแหละ สรุปกรณีของน้องนะครับ ตอนนี้น้องยังไม่รู้เลยว่าอยากเป็นอะไร ถ้ามีเป้าหมายแล้วก็ว่าไปอย่าง อาชีพทุกอย่างมีจุดเด่นจุดด้อยทั้งนั้น ไหนๆน้องก็เลี้ยวเข้าซอยนี้มาแล้ว ลองเข้าไปดูซะหน่อยไม่ดีกว่าหรือ ใช้ความพยายามอีกซักตั้ง อาจเจออะไรดีๆ เจอทางออก แต่ถ้าไปเริ่มเรียนคณะอื่นอะไรก็ไม่รู้อีกน่ะแหละ เกิดไม่ชอบขึ้นมาอีก มันจะยิ่งแย่ยิ่งเสียเวลา แนะนำว่า เอาขาไปผูกติดกับพี่ๆปีห้าปีหก เค้าทำอะไรทำด้วย ซักสองอาทิตย์ น่าจะพอประเมินสถานการณ์ได้ว่า ไปรอดหรือไม่ ปล. ที่บอกว่าตัวเองมีปมด้อย ที่บอกว่าไม่อยากให้ใครคิดว่าโง่ พอน้องเห็นความไม่เที่ยงของชีวิตมากๆเข้า เห็นคนตายต่อหน้าต่อตา จะใหญ่คับฟ้ามาขนาดไหนก็เถอะ น้องจะเข้าใจครับว่าจริงๆแล้ว เราทุกคนไม่มีตัวตนอะไรเลย อีกหน่อยก็ตาย สำคัญว่าก่อนตายทำอะไรไว้บ้างแค่นั้นเอง จากคุณ : Pratt&Whitney เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 12:05:38

ความคิดเห็นที่ 82   อ่านคอมเมนต์ไม่จบ แต่อยากจะบอกตอนนี้เท่าที่รู้สึกเมื่ออ่าน คห 4 คิดว่าจขกท คงไม่ได้ใจรัก และไม่ชอบการรับผืดชอบอะไรมากๆ เป็นเหมือนคนทั่วไปที่รักความสบาย แต่แย่ที่ดันเกิดมาเรียนเก่ง และเก่งึงขั้นสอบติดหมอได้ ซึ่งเป็นอาชีพที่รู้ๆกันอยู่ว่าต้องรับผิดชอบและเสียสละขนาดไหน เป็นห่วงจริงๆ เพราะไม่อยากให้คนเก่งๆคิดแบบนี้ เขาไม่ผิดหรอก เพียงแต่เราแค่รู้สึกสงสารประเทศชาติ คนด้อยโอกาส ตาสีตาสา เพราะอาชีพหมอ สิ่งสำคัญคือจิตวิญญาณแห่งความเป็นหมอ จิตสำนึกในอาชีพ อันนี้นี้สำคัญ เพราะตราบใดที่คุณขาดมันไป คุณก็เป็นแค่หมอคนนึง รักษาไปตามหน้าที่ แต่ทำได้ไม่เต็มที่สมกับโอกาสที่หยิบยื่นมาให้ โอกาสที่ว่าคือ คุณเป็นคนเก่ง คุณพร้อมไหมที่เอาความเก่งของคุณ มาทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น นี่คือ ภาระของคนเป็นหมอ ถ้าคุณผลักภาระนี้ทิ้งเสีย คุณก็ไม่ต่างกับหมอที่เราเห็นทุกวันนี้ดาษดื่น ไปร้องเพลงมั่ง เปิดคลีนิคเสริมความงามมั่ง รักษารพรัฐแบบเซ็งๆเพื่อใช้ทุนให้หมดๆไปมั่ง ไปอยู่รพเอกชนเพื่อร่ำรวยขึ้นมั่ง เขาเหล่านี้ไม่ผิด แต่ผิดตรงที่สิ้นเปลืองทรัพยากรของชาติ การจะผลิตคนเป็นหมอขึ้นมาใช้เวลานานถึง6ปี ใช้ทุนมหาศาล ต้องเรียนหนัก เพื่อให้ได้คนมีคุณภาพ และเพราะเรียนหนักและยาก จึงต้องเอาแต่คนเก่งๆมาเป็น ส่วนไอ้คนที่มีจิตวิญญาณอยากจะเป็น ก็ไม่เก่งพอจะสู้กับคนเรียนเก่งๆ การที่คุณบอกว่า อยากเป็นหมอเพื่อให้คนยอมรับว่าตัวเองเก่ง ให้พ่อแม่ภูมิใจ ดีใจ อยากจะบอกว่า คุณได้รับมันแล้วค่ะ และพอหรือยัง ที่คุณจะจบความรู้สึกนั้นไว้แค่นี้ และเสียสละตำแหน่งนี้ ให้ผู้ที่รออยู่เขาได้เข้าไปแทน เพราะเขาอาจจะทำหน้าที่นี้ได้ดีกว่าคุณ ยาวนานกว่า และช่วยเหลือคนอย่างมีคุณค่า ได้มากกว่า เราเสียดายโอกาสดีๆ ที่มีไม่มากนักสำหรับทุกคน ลองคิดดูสิคะ อาจมีคนที่เป็นตัวสำรองอันดับต้นๆ คนที่ฝันมาตลอดชีวิตเพื่อจะได้เป็นหมอ รึคนที่เป็นเพื่อจะค้นคว้าโรคมะเร็งเพื่อจะรักษาแม่ที่ป่วยอยู่ หรือคนที่จะเอาชนะบางโรค ที่คร่าชีวิตของคนที่เขาเคยรัก(ยังกะในหนัง) หรือแม้แต่คนที่อยากเป็นหมอเพื่อไปรักษาผู้ป่วยตามชนบท คนพวกนี้ อาจรอที่จะเป็นอยู่ก็ได้ เพียงแต่เขาไม่มีโอกาส คุณ ก็เหมือนคนที่เขาหยิบยื่นโอกาสให้แทน คุณก็ต้องทำหน้าที่ๆได้รับโอกาสให้ดีที่สุด แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ อยากแนะนำให้ลองสละโอกาสนั้นเสียยังไม่สาย ลองพูดกับพ่อแม่อย่างจริงจัง ปรีกษาท่านว่า คุณคิดแบบนี้ยังสมควรเป็นอยู่อีกไหม พ่อของคุณเป็นหมอ ท่านย่อมรู้ดี และท่านจะดีใจ ถ้าคุณกล้าพอที่จะเสียสละโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ให้ก่ผู้อื่นที่สมควรมากกว่า รึไม่ ท่านอาจจะช่วยจุดประกาย ให้คุณได้คิด ที่จะรักษาโอกาสดีๆนี้ พร้อมยินดีที่จะรับภาระหนักอย่างมีคุณค่าต่อไปในอนาคตก็ได้ เราว่านะ ไม่ใช่แค่คุณคนเดีวที่เป็นแบบนี้ หมออีกมาก ที่ป็นหมอเพราะเหตผลเดียวกับคุณ ก็ขอให้น้อยลงเถอะค่ะ อย่างน้อย คุณก็เป็นคนนึงที่เรามีโอกาสได้บอก เราเชื่อนะคะ ว่าทุกคนมีจิตสำนึกในตัวเอง เพียงแต่จะทำยังไง ให้คนเหล่านี้หันมารู้สึกจริงจังกับชีวิต จริงจังที่จะสร้างคุณค่าให้กับการงานเพื่อยกระดับสังคมที่เสื่อมถอยลงนี้ให้ดีขึ้นได้ คนถือเป็นโชคดี ถ้ามีหมอดีๆเพิ่มขึ้นมาสักคน สำหรับคุณ เรามองว่าตอนนี้ยังไม่สาย ที่จะเปลี่ยนเส้นทางของตัวเอง หรือเปลี่ยนมุมมองแนวคิดของตัวเอง ถ้าคุณจุดประกายความคิดดีๆให้ตัวเองได้ อย่างน้อย ถ้าคุณยังเลือกที่จะเป็นหมอ คุณก็จะไม่เป็นเหมือนหมออื่นๆที่แค่รักษาไปตามหน้าที่ ทำงานไปงั้น เอาเวลาแทนที่จะทำงานเต็มที่ไปร้องเพลง หรือหาเงินเพิ่ม เพื่อหาความสุขให้ตัวเองเป็นหลัก เราว่า ถ้าคุณอยากใช้ชีวิตแบบนั้น ก็ควรไปทำอาชีพอื่นมากกว่ามาเป็นหมอ เชื่อไหมคะ ความพึงพอใจในอาชีพนี้สำคัญ ไม่งั้นจะน่าเสียดายจริงๆ บางคนอาชีพได้ท่องเที่ยวไปทั่วโลก แต่เขาไม่พอใจไม่รัก มันก็น่าเสียดายสิ่งดีๆที่เขาได้มาไม่ทำให้เขามีความสุขได้เลย ที่ผ่านมาเราอาจจะพูดดูเวอร์ๆ แต่บังเอิญอาชีพหมอในความรู้สึกเรามันยิ่งใหญ่ เป็นสิ่งที่เราเคยฝัน และเราหวังว่าคนที่ได้มีโอกาสทำชีพนี้จะสำนึกความโชคดีของตัวเอง และทำหน้าที่ให้สมกับคำว่า"หมอ"ให้ดีที่สุด แค่นั้นล่ะค่ะ ปล ชอบคห 12 และ 81 จากคุณ : ฟ (pluffy) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 15:30:24

ความคิดเห็นที่ 83   น้องคะ สักวันหนึ่งที่น้องเรียนไปแล้ว น้องอาจจะรักในวิชาชีพนี้ก็ได้นะคะ อย่าคิดมากไปก่อนเลยค่ะ พี่เป็นอีกคนนึ่งที่เลือกคณะโดยดูจากคะแนนสูงสุด(ไม่ถึงขนาดแพทย์หรอกนะคะ) ทั้งๆ ที่พี่ยังไม่รู้เลยว่าจบแล้วจะไปทำอะไร เรียนไปงั้นๆ เพราะเดี๋ยวปีสองก็จะเอ็นท์ใหม่ ปี 1 ก็ไม่ตั้งใจเท่าไรนัก เกรดก็ไม่ดี พอครั้นพี่เรียนวิชาหลักไปได้แค่ 1 ตัวเท่านั้น พี่ก็ค้นพบแล้วว่าสาขาวิชานี้มันสนุกดีจัง เรามาถูกทางแล้ว เป็นอะไรที่ใช่เลย หลังจากวันนั้นมาพี่ก็ตั้งใจเรียน เอ็นท์ใหม่ก็ไม่ได้ไปทั้งๆ ที่ติดแล้ว และพี่ก็มีเพื่อนเรียนหมอหลายคน ก็อย่างน้องนี่แหล่ะที่บ้านหวังไว้ แม้ไม่บังคับแต่เก่งอ่ะ ก็ต้องเลือกอย่างค่านิยมเขาทำกัน แต่รู้ไหมพวกเขาเหล่านี้ก็ขยันเรียน รักอาชีพกันทุกคน ทั้งๆ ที่ตอนเรียนนี่ไปเธค ไปผับ แดนซ์กันกระจายบ่อยๆ ไม่ใช่ว่าคนเรียนหมอทุกคนต้องเรียบร้อยซะเมื่อไหร่กัน พี่ทึ่งเขาอยางนึ่งคือกลับจากเธคตี2 ตี3 เขายังมีกะใจมาเปิดตำราอ่านต่อ นับถือพวกเค้าจริงๆ แต่ก็นะคะ อย่ากังวลไปก่อน เรียนไปอาจจะชอบก็ได้นะ ใครจะไปรู้ จากคุณ : redruby เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 19:22:11

ความคิดเห็นที่ 84 เพิ่งเข้ามาอ่าน ตอนนี้กำลังประสบปัญหาเดียวกับ จขกท. คุณ จขกท ตอนนี้ตัดสินใจยังไง อยากรู้จัง... จากคุณ : หมีควายสีฟ้า (หมีควายสีฟ้า) เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 20:32:09